POESIS DRAMATICA NICOLAI AVANCINI E SOCIETATE IESU. PARS II. COLONIAE AGRIPPINAE, Apud IOANN. WILHELMUM FRIESSEM, Iuniorem. Anno MDC LXXV. Cum Privilegio Sacrae Caesareae Maiestatis.

ZELUS, SIVE FRANCISCUS XAVERIUS INDIARUM APOSTOLUS. s007 HTML-Text

ARGUMENTUM.

POpulus, qui sedebat in tenebris Idololatriae, vidit lucem magnam Orthodoxae fidei per Franciscum Xaverium. Hoc sub Poetico schemate ita digerimus. Gemit Oriens in Idololatriae tenebris desolatus. Incessitur Fidei Orthodoxae desiderio. Fides Xaverium ex Europa pollicetur, cuius ope luci restituatur. Oriens sua in Europam Desideria ablegat Illa favente caelo et mari in Europam appellunt: Romanae Ecclesiae sua vota exponunt Huius iussu Xaverium per Virtutum domos quaerunt. inveniunt Legationem suam exponunt: Xaverium impetrant; eumque in Orientem, nequidquam indignante, et qua mari, qua terra obstacula moliente idololatria, deducunt: In Orientis ingressu Xaverius primam per puerulos Idolorum stragem edit Praesentatur Orienti; cum plausu excipitur; et primam veritatis lucem aspirat populo, qui sedebat in tenebris Idololatricae superstitionis. Vide Horatium Tursellinum in eius vita. Danielem Bartholum in Xaverio.

PIETAS VICTRIX, SIVE: FLAVIUS CONSTANTINUS MAGNUS, De MAXENTIO TYRANNO VICTOR. s108 HTML-Text

ARGUMENTUM.

FAcile coronas occupat, qui sua per arma DEUM circumfert. Prima enim Imperia proferendi lex et ars est, proferre Pietatem. Romae tranquillitatem turbabat Maxentius, et Flavium Constantinum Constantius Pie Filium relicti sibi a Parente Imperii aditu prohibebat: Senatum vero Urbis Constantino faventem ac potissimum Christianos, non iam metu magis, quam clade premebat; et promiscuis innocentum caedibus fora omnia funestabat. Sed et insana Ambitionis, et crudelis tyrannidis exitus semper est funestus. Paratur enim lapsui graviori, qui per nefas ascendit sublimius; et caedem sui provocat, qui per innocentum iugulos grassatur. Impulsus ergo caelesti monitu Flavius Constantinus, ac Roman! Senatus precibus invocatus, trina per Italiam victoria metuendus numerosum exercitum Romae applicat Interim Maxentius Dymantis Magi Fraudibus occupatus castra ad Tiberim locat; pontem ligneum flumini imponit in decipulam Constantino, sibi verius in ruinam. Ita fraus innocentem praeterit, et toto impetu in Auctorem redit. Confligit cum Constantino Maxentius: Sed; ut Tyranni solent, infeliciter. In summa rerum confusione pontem Milvium in refugium petit, quem paraverat imperatori in interitum. Ut Perillum Taurus, sic Tyrannum suus pons excepit. Ruunt substructiones; ipse Tiberi involvitur, et aquis ambitionis, et tyrannidis sua calorem exstinguit. Mox. Fl. Constantini Filii, Iulius Flav. Crispus et Constantinus Iunior urbem qua terra, qua flumine invadunt, et occupant. Subacta Urbe triumphat Imperator plaudente Roma; moxque indictis Christianis ritibus, et Crucis honoribus (cum iam antea Crispum maiorem natu filium Caesarem ac Imperii Consortem dixisset) Constantinum quoque Iuniorem poscente Roma ad sceptra evexit. Sic ubi Pietas Imperatores prosequitur, per ipsa Coronarum pericula ad novas Coronas feliciter eluctantur. Vide Nicephorum.

Data Viennae Augustissimo Imperatori LEOPOLDO, Anno 1659.

FIDES CONIUGALIS, SIVE ANSBERTA, SUI CONIUGIS BERTULPHI E DURA CAPTIVITATE LIBERATRIX. s259 HTML-Text

ARGUMENTUM.

BErtulfus e Germania Princeps, in terram sanctam peregrinus Coniugem suam Ansbertam Ministris commendat. Peregrinus a Barbaris in captivitatem trahitur. Aerumnas suas e carcere ad Ansbertam perscribit: illa simulatam adventus sui excusationem reponit: mutato tamen habitu, et fidicinem mentita se mari committit, et feliciter ad locum appellit, quo vinctus tenebatur Bertulfus.

Hic incipit Poesis.

Musicae nomine insinuat se in aulam Tyranni; adsciscitur in Ephebum; arte sua lucratur Regis gratiam, et impetrat sibi Bertulfum donari. Nacta fugiendi occasionem, eripit se suumque Bertulfum ulteriore periculo. Dum Bertulfus Ansbertae suae, sed sub virili habitu sibi ignotae, contra Ansbertam de fide non servata queritur, agnoscit tandem eam ipsam esse Ansbertam coniugem suam. Hinc quae gaudia? qui affectus? Biderm. lib. 2. Acroam. 2.

Data Viennae August. Imperat. LEOPOLDO et MARGARITAE, Ludis Nuptialibus, Anno 1667.

FIDUCIA IN DEUM, SIVE BETHULIA LIBERATA. s366 HTML-Text

ARGUMENTUM.

DEsignabat Triumphator Syriae Holofernes Bethulia excidium; cum Achior metuendum DEUM suggessit. quem semper Israel sibi faventem habuisset, Indignatus HOlofernes. eum in manus Bethuliensium tradi iubet; ut una cum iis intereat. Alligatur a servis arbori. Solvitur a Bethuliensibus, in urbem deducitur. Statuitur in medio populi: vinculorum suorum causam exponit. Holofernes aquam intercipit Bethuliensibus. Sitis urbem occupat. Populus idcirco deditionem urget apud Oziam. In quintum diem hic sustinendum decernit, si auxilium non affulserit, urbem dediturus. Intelligit consilium Iudith vidua. Erigit Sacerdotum animes: consilium suum exeundi ad castra eis aperit: illi approbant. Egreditur cum Abra ancilla: intercipitur ab Holofernis militibus: sistitur Duci, cui et Matronae species arridet. Illa se a Bethuliensibus fugitivam fingit. Impetrat potestatem, ut ad orationes subinde extra castra conferre se possit. Adhibetur cenae. Inebriatur Dux: lecto imponitur. Occasionem nacta Iudith, praemissa oratione, Holofernem in lecto proprio gladio obtruncat. Caput Abrae tradit in pera recondendum. Exit per Assyriorum castra sub specie orandi. Venit ad portas Bethuliae. Caput Holofernis ostendit: admittitur in urbem. Exponitur caput ad Urbis moenia. Excurrit populus Israel: turbantur Holofernis castra: concurritur ad Ducis penetrale: truncus capite reperitur. Timor et confusio invadit universum exercitum. Vertitur in fugam: persequitur Israel. Bethulia unius Iudithae speciali in Deum fiducia et oratione, liberatur. Vid. 1. Iud. a c. 5.

DEI BONITAS DE HUMANA PERTINACIA VICTRIX: SIVE ALPHONSUS DECIMUS, LEGIONIS ET CASTELLAE REX Pertinaciter blasphemus, clementer a Deo emendatus. s472 HTML-Text

ARGUMENTUM.

ALphonsus X. Legionis et Castelle Rex, quam singulares acceperat a natura dotes, tam improbe iis abutebatur. Ingenium, et iudicium supra ceteros sui saeculi mortales sortitus, illud ad ceniuranda sugillandaque Dei opera sacrilege erexit; ausus et sentire, et dicere: Si ipse in prima mundi molitione Deo Creatori consiliarius adfuisset, futurum fuisse, ut complura melius ordinarentur. Dum hoc in plurium, qui non arridebant, eventuum occursu repeteret, excitat Deus monitores, tum e vicina silva Anachoretam, tum in aula Petrum, ius filii magistrum: sed uterque risum tulit, et indignationem. Corripit igitur fulmen Deus, et dum aulam repetitis ictibus verberat, metum simul, et saniorem mentem Regi incutit, ut humanam arrogantiam divinae sapientiae subiceret. Praeclaro documento; Deum lente clementerque punire. Rod. Sant. 4. p. Hist. Hisp. c. 5.

Data Passavii, 1666.

CONNUBIUM MERITI ET HONORIS: SIVE EVERGETES, ET ENDOXA. s540 HTML-Text

ARGUMENTUM.

VEritatem praesentem Fabula tegimus. Evergetes Regii sanguinis adolescens ab Aretino Patre, eoque olim Rege, sed iniquitate fortunae ad pastoriciam sortem devoluto, ad contrahendas cum Endoxa Regia vidua nuptias urgebatur; sed severe respuebat, institutione et suasu potissimum Euprepiae, a qua educatus fuerat, quaeque identidem cum ad privatam vitam hortabatur. Igitur huius monitis dissimulat habitum, aspectum, et linguam; Et a suo parente in servum admitti postulat: a quo, iam suum Evergeten se perdidisse exsistimante, in filium adoptatur. Observatus demum proditusque quod nec blaesus sit, neque altero oculo caecus. suspicionem sui facit, et capta maiore experientia deprehenditur esse Evergetes. et tandem Endoxae desponsatur. Annal. Passav. ad Ann. 1664.

Data Passavii. Reverendiss. ac Celsiss. Principi Episcopo, 1665.