DOCTORI THEOLOGO LONGE CELEBERRIMO, IN ILLUSTRI ARGENTINA PROFESSORI PRIMARIO AC SENIORI, CONVENTUS IBIDEM ECCLESIASTICI PRAESIDI, NEC NON CAPITULI THOMANI DECANO UNDIQUAQUE MERITISSIMO, DOMINO, PATRONO ETHOSPITI QUVONDAM SVO BENIGNISSIMO, QUOD NON SIBI SOLUM, CUM MULTIS ALIIS, IN SOLENNI LYCEI AUDITORIO,
ABDITA ENUCLEARE FIDEI MYSTERIA, SED ADITUM QUO QUE PRIVATOS INTRA MUSEI PARIETES, AD ARDUAM LITERATURAM HEBRAICAM, ULLO SINE SODALI, INCREDIBILI INDUSTRIA, QUOTIDIE PARARE, ET ABSENTEM INSUPER GR ATISSIMIS BEARE LITERIS VOLUERIT, HOSCE MAXIMORUM THEOLO GORUM CINERES, DEVOTISSIMAE MENTIS SYMBOLUM, ADDITO OMNIGENAE PROSPERITATIS VOTO, D.D.D. M. H. Witte.
EXhibeo Tibi denuo viginti illustres aevi huius Theologos, ex cineribus quasi suis nunc merito resuscitatos. Iniuriâ enim sive incuriâ hominum ac temporum, tot de Ecclesia orthodoxa monique re literaria praeclare meritorum Virorum memoriam interire, nefas utique esse duxi. Quam obrem superiori iam annô duas in publicum emisi Decades, quibus, ceu sacris nostris primitiis, aliquot Ecclesiarum Praesules gravissimos grato rursus orbi exposuimus. Sed quô in hunc usque diem Francofurti ad Moenum fatô, ubi tales Errditorum Phoenices, Chalcographi cuiusdam manu opitulatrice, debuissentrenasci, detenti suerint, haud equidem dixero. Interea tamen temporis Augustae Vindelicorum augustum iisdem exstrctum Honoris Templum, et ab insigni Theosopho, Theophilo Spizelio, felici admodum successu reseratum vidimus. Huic igitur venustissimo sane operi docti quicumque ac boni multum applaudunt, utque Auctor eius disertissimus ceteros quoque
Religionis nostrae Atlantes, pari verborum et imaginum structurâ, elegantique prosequi stylo pergat, toto pectore precantur. Hinc ab instituto me facile dimoveri passus sum, ac longe praestantiori sacrorum Heroum Encomiastae eiuscemodi funebria, quae singulari hactenus studiô collegi, sponte committenda esle, neutiquam cubitavi. Verum ab amicis tempestive admonitus, quod Clarissimus Vir alium plane hîc sibi scopum proposuerit, atque praecipuos solum saeculi huius Theologos ad vivum depictos, cum egregiis quibusdam elogiis, delineare voluerit. Mihi vero et integram Doctorum, ex quovis literatorum ordine, celebrium vitam, non ubique meis, quae nullius sunt ponderis aut suavitatis; sed magnorum plerumque Oratorum, et sollenni nomine dicatis consignare verbis, placuit. Centuriam, et quod excedit, Theologorum editis ingenii sui monumentis inclutorum, pieque nunc Defunctorum eô, quô coepi, modô adorare mihi erit integrum. Summos pariter ICtos, Medicos, Philosophos, non minori postea numero, divinô bengne annuente Numine, in publicum mundi theatrum producere allaborabo. Nihil vero nisi grata in bene meritos denatosque praeceptores pietas et commune Ecclesiae aeque ac Reip. commodum me, ut ista ederem, compulit. Quem si forte sinem feliciter obtinuero, huius mei studii et
qualiscumque laboris praemium nactus sum exoptatissimum. Ceterum dicendi genus, in his ipsis Orationibus ac Programmatibus, varium subinde nonnumquam deprehendes. Et quid mirum? Totenim, tantis terrarum spatiis diversi, diversas vel grandi cothurnô, velleni sermonis charactere, piis dicare manibus panegyricas instituere. Unicum solummodo, antequam Te dimittam, LECTOR! necessario exprimendum in hoc duxi praeloquio, me nempe mendorum, quae in hanc fortassis editionem irrepere possunt, miniume culpam praestare posse. Nimis enim pro cul a Typographo absum, necoperam eidem meam addicere, per dissita locorum intervalla licebit. Quibus Te valere, et conatibus hisce nostris benignefavere, obnixe expeto. Dabam Rigaed. XXIX. Octobr. annô O.R. M DCCLXXIII.
Obiit annô
1621. Eilhardus Lubinus Doct. et Prof. Rostochiensis.
1628. Wolfgangus Frantzius D. et Prof. Wittebergensis.
1629. Ioh. Tarnovius D. et Prof. Rostochiensis.
1629. Georgius Rostius Contion. Aulicus Megapol.
1629. Christoph. Crinesius Profess. Althorfinus.
1631. Casparus Finckius D. et Superint. Gen. Coburg.
1633. Ioh. Cluverus D. et Superint. Dithmars.
1633. Paulus Tarnovius D. et Prof. Rostochiensis.
1633. Polycarpus Lyserus Doct. et Prof. Lips.
1637. Ioh. Gerhardus D. et Profess. Ienensis.