MEMORIAE
IURISCONSULTORUM
NOSTRI SECULI
CLARISSIMORUM
RENOVATAE
DECAS PRIMA,
CURANTE
M. HENNINGO WITTEN.
[Gap desc: illustration]
FRANCOFURTI,
APUD MARTINUM HALLERVORD.
Typis IOANNIS ANDREAE.
Anno M. DC. LXXVI
DETUR HOC ILLUSTRIUM VIRORUM POSTERITATI, UT QUEMADMODUM EXSEQUIIS A PROMISCUA SEPULTURA SEPARANTUR; ITA IN TRADITIONE SUPREMORUM ACCIPIANT HABEANTQUE PROPRIAM MEMORIAM.
HEREDITARIO IN KOLTZEN; SACRAE REGIAE MAIEST ATIS SUECIAE BURGGRAVIO IN INCLUTA LIVONORUM METROPOLI, RIGA, EMINENTISSIMO, PRO-CONSULI PATRIAE AMPLISSIMO, AERARII PUBLICI CUSTODI SUPREMO AC LONGE FIDELLSSIMO, ERUDITORUM SUOQUVE PARITER MAECENATI PER QUVAMBENIGNO, UT CIVITATI DECUS, CIVIBUS PATROCINIUM, POSTERIS EXEMPLUM EGREGIE PORRO SUBSISTAT, DEUM PROPITIUM, VITAM LONGAEVAM, CONSILIA PROSPERA,
CUM CONTINUA ANIMI CORPORISQUE SALUTE, CALIDISSIMO PRECATUR VOTO, DID EM OVE, PRO BENEFICIIS IN HUNC USQUE DIEM AC SINGULARI PLANE ADFECTU UBERTIM DECLARATIS, HOSCE DEVOTI ANIMI TESTES, SUMMORUM NEMPE ALIQUOT VIRORUM EXUVIAS, DEMISSE OFFERT ET NUNCUPAT, ADEOQUE VENERABILE EIUS APUD NOS ET NUNQUVAM SATIS LAUDATUM NOMEN, ETIAM HOC, SI FIERI POSSIT, PACTO, IMMORTALITATI COMMENDAT, TAM GLORIOSI IN PERPETUUM NOMINIS CULTOR ET ADMIRATOR OBSERVANTISSIMUS. M. H. WITTE.
THeologos aliquot, superiori iam annô, panegyricis suis descriptos, in publicum emisimus. Non tamen omnes, quos animo tum quidem destinavimus. Septimam quippe Decadem Typographus suâ sponre, omnem praeter spem et exspectationem, ineditam detinuit. Quid? quod Venerandi quoque post fata Noribergensum Antistitis, Iohannis Sauberti, gloriae non nihil detraxit, dum utilissima eius scripta, prolixe a nobis recensita, nullo plane verbo expressit. Inde aliisque de causis factum, ut residuos, novo quodam includendos septenario, orbi erudito exponere nondum potuerimus. Ne vero quisquam suo fortassis defraudetur, quod de tot praestantium virorum vitis edendis concepit, desiderio, ICtos impraesentiarum producimus pariterque Medicos. Nec eos nunc quidem omnes atque singulos, sed quos, promulsidis tantum loco, dare visum fuit. Utinam vero promissa Amicorum opera, ceu anixe desideravimus, oppoprtune advenisset! Longe plures omnique memoriâ dignissimos, in famae immortalis theatrum denuo sepectandos, exhibuissemus. Quamobrem et Te iterum rogamus. Lector benevolve ut Maiorum sive Amicorum Tuorum Maibus favere, nobisque corum transmittere funebria velis, quo meritorum a posteris gratam perpetuamque obtineant memoriam. Magnorum etenim virorum vita nitidum quasi speculum, in quo illustres spectentur virtutes aliis singulari curâ imitandae. Imo, si quis a prima statim iuventa literis imbuendus, et ad scientiarum ac linguarum guarumlibet cognitonem ducendus, hem! quantum potei unt ae hîc conducere eximiâ cum
laude praeuntium vestigia? Exempla sane, uti omnes novimus, magis movere, quam praecepta solent. Si proinde huiuscemodi institutum, quod in celebrium hominum actionibusre cessendis cousistit, clarissimam divinae Providentiae scenam dicerem, a veritate haud alienum dicerem. Quoties enim abiectissimi, pauperum nempe Passorum Opificumque filii, quin et nonnumquam rusticorum, Regibus atque Principibus a consiliis, praecipuique sunt cum in Magnatum Aulis, tum praeclaris hine inde Civitatibus? Hoc evidentissime summus in Israele quondam Rex simulque Propheta, David, suo ac aliorum comprobavit documento, dum divinâ excitatus veritate hanc aliquando vocem emisit.
[Gap desc: Greek words]
: Tacebo, quo ingenuus quisque ex horumpraecellentium Doctorum vitâ egregie peractâ, bene vivendistudendique rationes ac paradigmata capere possit. Tacebo, quantum utique praestet solatii, afflictos videre fratres, benigno DEI OPM. MAX. nutu atque auxilio, e lucta omnique aerumna felicissime tandem liberatos. Tacebo. e)uqanasi/an vix aliunde efficacius addisci posse, quam a tot tantisque eruditorum luminibus, praeprimis cum illud ipsis iam instat momentum, quô corporis sui claudere debeant lumina. Quantâ insuper fiduciâ, quô heroicô plane Spiritu, caelestibus saepe inhiarunt gaudiis? Quoties quispiam morti vicinus, de huius vitae taeido rerumque humanarum vanitate, tam bene prolocutus, ut nemo posset melius? Tacebo ingentem, quam ex harumdissertationum lectione assidua percipimus, voluptatem, ut proinde o( sqauma/sios Conringius haud immerito, in quadam ad
Goldasti Epistolas praefatione, quaesrverit: Quem bonum atque eruditum non delectet audire lumina sui avi? Verum vendibili huic vino nequaquam suspensa opus hedera: Nec nostrum est, prolixâ id laude prosequi, quodâ nemine hactenus reprehensum. Imo viris nonnumquam summis aeque obtigisse summos Panegyristas cernimus, quorum vel nuda nomina Lectorem tacite alliciunt savissimeque trahunt. Inde piaculum nobis fuit, doctis eorum sermonibus quicquam detrahere aut immutare, licet interdum prolixiores apparerent. Suaserunt equidem aliqui de Rcpublica literaria meritissimi Viri, ut proprio constringeremus stylo, quae alibi dispersa iacent, resectis ad nucleum historiae haud aeque pertinentibus. Verum a nobis hôc fieri modô vix potuit. Dum enim omnes singulosque producere eruditos, scriptorum gloriâ prae ceteris illustres, nondum nobis erat integrum, ideoque a)/neu prooimi/ou et sine capite illos protrudere, ne manca ac insipida remaneret dictio, non ausi sumus. Et si disertissimorum plerumque Oratorum flosculos, in renovatis Clarissimorum huius saeculi Virorum memoriis, plane sperneremus, a temeritatis reprehensione parum nos remotos fore, animus iam praevidebat. Queribundâ quippe quam plurimi in nos voce, vel etiam calamo, insurgerent, ac si maiorum suorum gloriae invidi, debitum illis elogium consulto praetermittere voluissemus. Metuendum igitur, ne in nos quoque sua vibrarent spicula, partiumque obicerent studium, proutia gravissimo quodam inter Nostrates Theologo, in simili olim opere versatus, Melchior Adami, istô accusari crimine promeruit. Quod reliquum est, bonos aequosque omnes enixe rogamus, ut nos
excusatos habeant, si singula, uti decebat, Iurisconsultorum ac Medicorum Scripta hîc enarrata minime inveniant. Dabimus enim sedulo posthac operam, ut coronidis alicuius loco suppleamus, quiquid intactum modo, reliquimus. Nec praeterea cordatum quempiam commoturum confidimus, quod in collocandis subinde Epicediis nullum ferme ordinem ac personarum ob servarverimus dignitatem Interdum Serius talia ad nos pervenerunt, non numquam studio id quoque fecimus, ut o( lo/gos e)pita/fios caetreris postponeretur. Disputationes denique recensuimus, quas sub huius aut illius moderamine habitas invenimus, quamvis inter eas et inaugurales vel exquisiti doctissimorum Reipondentium labores suerint, quod tamen adeo accurate discernere nihil opus videbatur. Nam titulos coloresque frequenter admodum fallere, et iuvenes id sibi haud raro vindicare, quod ex Doctorum suorum ore aut calamo fideliter exceperunt, rerum magistra docuit experientia. Sub praesidis igitur nomine, ut moris quoque est, Diatribas istas Academicas et nos, in praesenti qualicumque opusculo, indigitavimus. Nihil nunc amplius restat, quam ut mox sequentium de literis studiisque bene meritorum Heroum anathemata in honoris fano rite suspendamus, Teque ex voto valere iubeamus. Dab. Rigae Livonum, Pridie Calend. Septembris, Anno xristogoni/as2 M DCC LXXV.
Obiit anno
1601. Henricus Camerarius D. et Profess. Rostoch.
1613. Cunradus Rittershusius D. et Prof. Altorph.
1616. Scipio Gentilis D. et Prof. Altorph.
1618. Gothofredus Antoni D. et Proseff. Giessensis.
1619. Perr. Gudelinus D. et Prof. Lovaniens.
1619. Leopoldus Hackelmannus D. et Prof. Lipsiens.
1622. Dionysius Gothofredus D. et Prof. Argentor.
1623. Ioachimus Stephanus D. et profess. Gryphiswald.
1624. Ernestus Cothmannus D. et Profess. Rostochiens.
1624. Benedictus Corpzovius D. et Cancellar. Sexon.