LEx iudiciorum est saluberrima: In dicasteriis acceptionem personarum non esse habendam. Quae non tantum his, qui in Rei publicae navi iustitiae clavum tenent ac moderantur, sed et illis qui regimia solum trahunt, et operam ei conferunt subsidiariam, velut officio et apparitoribus, formam pragmaticam praescribit. Omnes namque hos et singulos a)pros1wpolh/ptous2 esse convenit. Cumque saeva mors apparitoris instar sit iudici illi iudicum, qui propediem ei)s2 kri/sin h(/cei, kri/nwn e)usebe/wn kai\ dussebe/wn bi/on a)ndru=n, quam nactus est, impigre ornat, ac iussionem de hoc vel illo in ius vocando factam intrepidâ et illachrimabili fronte exsequitur. Non enim vim et potentiam
formidat, non numerum et copias censet, non genus et nobilitatum aestimat, non loculos et divitias ambit, non corpus et formam moratur, non animum et prudentiam admiratur, non parcit sexui, non connivet aetati; sed aequo pulsat pede pauperum tabernas regumqueve turres, neque ulla est aut magno aut parvo leti fuga. Testes huius rei tot Monarchae, Alexander ille Magnus, Cyrus, Crassus et Craesus. Testes tot Philosophi, tot Iure Consulti, Sappientissimus apud Graecos Socrates, apud romanos Sempronius est Iaudatus. At ubi illi, ubi isti? Iam dudum defluxêre Acherontis ad undas. Ac quid veteres illos manes sollicitamus? Evidens nimis dictorum argumentum suppeditat obitus Iuctuosissimus Amplissimi, Clariss et Consultissimi Viri, DN. IOACHIMI STEPHANI, ICti et Profelsoris in hac Universitate Ordinarii, Facultatisqueve Iuridicae, Senioris. Qui, si pietatis ardor, rei familiaris splendor, benemeritorum cumulus, ingenii sollertia, morumque in tegtitas quicquam in causa mortalitatis monenti obtinerent, certe immortalitate dignus omnium. quibus candor cordi, albo calculo pronuntiaretur; Sed heu! obdormivit. Uttamen memoriam tanti Viri, per se quidem aeviternum duraturam recolamus, et kaddu/namin conservemus, iuvat hic vitae eiusdem curriculum carpim, quando paginae angustria solidam virtutum commendationem non capit, perstringere. Ac sane natales et patriam collegae nostri desidera. tissimi quod attinet, Pyriztum ea est, non minima inter Pomeraniae Civitates Civitas,. Ex ea enim primitus fulgur tepurgati per D. Lutherum Evangelii huic orae emicuit, luminaqueve Virorum omni in doctrinae genere excellentissimorum splendidissima prodietunt, inter quos pie defunctus iuris Sacerdos, cum fratre, DN. MATTHIA STEPHANI, ICto et Professore huius Universitatis celeberrimo, non postremos sortiuntur. Parentibus autem editus est HYPPOLITO STEPHANI, Cive et Viro inter suos bono, et AGATHA BURCHARDES, Matronâ vel ipso nomine probâ. Qui eundem et sacris Baptismatos, atque liberalibus studiis pro Scholae patriae modulo initiari gnaviter curarunt; Donec Anno aetatis 12. (divinae enim quae in ipso ardebat particula autae pulverem Scholasticum amplius non sustinebat) ad illustre Paedagogium Sedinense ex voto Parentum commigravit, ubi per aliquod tempor is spatium oleum et operam studiis impendit sedulam, nec perdidit.
Inde Wittebergam, orthodoxae fidei matrem, se contulit, aliasque ab hinc German. Academias filomaqh\s2 perlustravit. Tandem Rostochium, inclitum illud literarum commerciorumque emporium, appulit, laureaque Magisterii inibi pro meritoi donatus fuit. Cumqueve singularis ipsius eruditionis famae iam increbesceret, ac patribus patriae nostrae meliori de nota commendaretur, ab Illustriss. et Celsiss. Principe ac Domino, Dn. ERNESTO LUDOVICO, Duce Stetini Pomer. Cassub. et Vandal. Principe Rugiae, pientissimae memoriae, ad Matheseos Professionem hac in Academia Ordinariam, anno 1572. vocatus est. Qua in ut et reliquarum genumae Philosophiae partium enodatione pro excellentia ingenii sui (cuius ac multiiugae eruditionis vestigia in scripitis iuris publici factis exstant luculentissima )feliciter atque utiliter versatus est. Ab artibus deinde pedaniis ad august ora aspirans, reiqueve sanctissimae, civili nempe sapientiae sese devovens, anno 1577. eius Professor et Doctor sollenniter renuntiatus est, unaqueve operâ nuptias cum honestissimâ Matronâ BARBARA RIBOWEN, MICHAELIS ROSEN, civis hac in urbe primarii, relictâ viduâ celebravit. In statione vero isthac iuris publica, tam legendo quam disputando adeo industrium se praestitit, ut non dubitarit flos nobilitatis Pomeranae pignora sua ipsius liberalislimae institutioni concedere, quae nunc in partem publicae sollicitudinis adscita patriae nostrae gubernacula, non sine grata recordatione eius, a quo profecerunt, dexterrime moderantur. Tempore deinde subsequenti non solum Consistorii, quod hic habetur, Ecclesiastici directionem ac Syndicatum Academiae per plures annos sustinuit iurisdictionem ac immunitates eiusdem mascule et acriter propugnavit, nihilqueve praetermittens unquam, quo speravit Academiam hanc nostram ab interitu posse vindicari; Sed et Illustriss. et Celsissimis Principibus ac Dominis, DN. ERNESTO LUDOVICO, DN. BUGISLAO, tune temporis tutori. DN. CASIMIRO, ac DN. PHILIPPO IULIO, Partono Academiae huius beneficentissimo, Ducibus Stetini Pomeraniae, etc. a Consiliis fuit intimis, salutemqueve patriae, supremam illam legem, in omnibus vel finalibus vel reliquis maximi saepius momenti controversiis, quibus discutiendis et componendis numquam non adhibebatur, unice respiciebat, sequebatur et assequebatur. Utqueve publica haec ita privata quoque et domestica
conversatio laudabilis et omnibus numeris absoluta exstitit. Inter Cives enim Civem, virum bonum maritumque domi idoneum egit, ac cum coniuge BARBARA RI. BOWEN oculitus adanmatâ septem suscepit liberos: 1. BARBARAM 2. IOACHIMUM 3. Filiolam in partu denatam 4. CATHARINAM 5. IOHANNEM, 6. LAURENTIUM 7. CHRISTOPHORUM, ex quibus unicus, solatium et pabulum senectutis dulcissimum, solum superstes manserit, nimirum CL. et Consultissimus Vir. DN. LAURENTIUS STEPHANI, ICtus, illustris aulae Gustroviensis consiliarius ac designatus Professor Academiae rostochiensis Ordinarius, ex quo et coniuge eius lectissima, ANNA, Magni illius ERNESTI COTHMANNI ICti, et Illustrissimi Ducis Megapol, Cancellarii filiâ, nepotes et neptes octo natos (quae non postrema divinae benedictionis pars est) vidit. Verum enim vero maximo cum cordolio Anno 1617. coniugem, ac cum ea dimidum animae suae, amisit. Ex quo etiam deincps maerore ac aegritudine confectus debilitari et mente et copore cepit, adeo ut nec publicis congressibus amplius interesse potuerit. Istam tamen Dei Opt. Max. dokimasi/an et paternam castigationem patientia, Christiano homine digna sustinuit, precibusque ac meditatone tw=n a)/nw perpetim vacando, quicquid erat aerumnarum et laborum leniebat. Donec tandem 14. Ianuarii pie placi. deque cupiens cum Paulo dissolvi, ex hac in caelestem Academiam emigrarit. Quia vero hodierno die, hora secunda, corporis exuviae omnium nostrum genetrici, terrae, demandabuntur, omnes qui sceptra Universitatis huius obsequiose venerantur, admonitos volumus, ut fre. quentes memorato tempore conveniant, funusque Viri, tam excellenter docti, tam insigniter de studiis, de Patria, de Academia hac nostra meriti, nobiscum religiose deducere haud intermittant. Id, quia pietas, gratitudo et ob. servantia omni ex parte debita exposcunt, neminem non, in qo adhuc mica probitatis superat, dicto et monito audientem se praebiturum confidimus. P. P. Gryphisvvaldi 21. Ianuarii, anno 1623.
Eheu sic meritis tribuit stipendia tandem
Facti ut defecti tristia Fata ferant.
Diversi at diversa ferunt hic praemia vitae;
Optima fama piis, pessima fata malis.
Cunctos Fata manent; iustis ast optima Fama
Ceu meruit pietas ingeniique labor.
Hinc STEPHANI nunc fama manet, factique manebit
Post cineres magnuim nomen in orbe ferens.
Quis fuerit nostrâ quamvis aetare rogabunt
Nunc pauci STEPHANUS pleraque nôre Virum.
Omnes ast hunc nosse decet dum commoda cunctis
Consilio praesens ingeniqoe tulit.
Utquecitra falsi notum; Facundia mentis
Excultae praeso cum pietate fuit.
Conscia mens aequi semper, non inscia iusti
Qua foret Eulogium legis itemque piae.
Artis ut et natura comes iunctimque favebat
Quin usu rerum mens et ad aucta bene.
Hinc animus tanti ingenri virtute remota
Concussus. Fletu lumina nostra madent.
In lacrumis STEPHANUM contestans Aula sequatur,
Consiliis patriae rpofuit ille suae.
Nunc lacrumis foveat STEPHANUM studiosa iuventus
Qui fax iustitiae quique columna scholae.
Unicus heu Gnatus Doctor cum gente nepotum
Ereptum viris deslet et ille patrem.
Adstant congeniti lacrumis, et funera lugent,
Lugent patronum consiliique patrem.
Pectore nil et ego nisi maestum et rriste revolvo.
Ob senii morbum duraque fata senis.
Sed fuit in fatis extremam fundere vocem,
Ne videat iustus damna nefanda mali.
Is vita fuit, utque volunt plerique videri;
Vixit, ceu iusti non renuunt morier.
Acta in eum STEPHANI iuste, mons vivida vivit,
Aeternae et vitae digna corona data.
LAURENTUS MARQUARDUS.
Demonstrationes Politicae: Gryphisvv. 1599. Francof. 1615. in 8.
De iurisdictione Graecorum, Iudaeorum et Ecclesiasticorum: Francof: 1604. 1613. 1661. in 8.
Tractatiuncula de Conciliis et Synagogis earumqueve convocatione et auctoritate: ibid. 1611. in 8.
Institutiones Iuris Canonici in tres libros, secundum tria iuris obiecta, partitae: ibid. 1612. in 8.
De Sponsoribus et Solutionibus: ibid. in 8.
De Arte iuris: Rostochii 1615. in 8.
Expositio Novellarum Constitutionum iustiniani Imperatoris: francof. 1616. in 8.