CUm propter Abnerum a Ioabo ferro nefario insidiose e medio sublatum populo Israelitico Rex David luctum publicum, istiusque exsequias indixisset, non solum eas ipsemet prosecutus et lacrimis effuse profluentibus, ad sepulcrum clamando quiritatus est, verum etiam celebratis istis de cibo sumendo monitus, ante solem occasum gustare quicquam renuit, in haec ad ministros suos prorumpens verba: An nescitis, quod Princeps et quidem magnus hodie cecidit in Israel? Dum quidem nos hac luce, Viri quondam Amplissimi, Excellentissimi, Praeclarissimi, Dn. Pauli Slevogtii, Philos. Magisiri et Poetae Laur. Caesar. Logioes et Philosophiae primae Professoris famigeratissimi, quem mors homicida nudius quartus suum sibi fecit, indicimus, quid Salana haec agat aliud, quam ut se totam in luctum induat? Cec dit in ea Doctor et quidem magnus. Cecidit et exstinctum est lumen, quod cumprimis eam illustrabat. Cecidit columna, cuius doctrina, iudicio, prudentia,
auctoritate non minimum fulciebatur. Cecidit amplissimi Colleg I Philosophici membrum nobile. Inflictum isti ante annum, menses quinque et dies quatuor, subtilissimo Stahlio erepto, vulnus per quam grave, quod postquam nondum plane consanuit, acce novum! tanto acerbius, quanto celerius. Sed enim in tuo, Magne Deus, acquiescendum nobis arbitrio. Tua absque voluntate ne capillorum quidem, quos in numerato habes omnes, de capite nostro cadit ullus. Vulnerasti tuo pro beneplacito, pro beneplacito tuo rursus sanabis. Ita precamur, vovemus, qui iam ad ea, quae supremi honoris b. Slevogtio, olim nostro, praestandi sunt, accedimus. Vitae ipsum huius usuram cepisse accepimus Possendorffii, pagonon procul a Vinaria dissito, parentibus bonis et piis, quorum genus honestum a longa aetate isthic loci deduci potest. Patri quidem nomen fuit Martino Slevogt, anno M DCCXXII. defuncto, matri Annae Sundhausen. Annus ipsi natalis contigit superioris saeculi XCVI. dies vero, mensis Aprilis vigesimus nonus. Christo per baptismum absque comperendinatu insertus, quam primum aetas tulit, in scholam istius loci missus fuit. Quia vero indoles cumprimis praeclara cito sese exseruit, post annum aetatis octavum praeceptoris inibi sui, qui progressus eius promovere ulterius non poterat, suasu ac consilio, ad scholas varias alias fuit ablegatus, in quibus pietatis et bonarum artium rudimenta, quanrum per aetatem licuit, imbibit, usque dum Vinariensis tandem scholae alumnus fuit factus: ubi adeo felices brevi profectus fecit, ut non solum id tem poris Conrector, iam Pastor Fidelhausensis, Vir Reverendus et humanissimus D. M. Iohannes Fridericus Bechmann, summam in admirationem raptus sua manu sequentibus ipsi versibus fuerit gratulatus:
Ad meum Paulum Slevogtium:
Vix vix coepisti puerili scribere vena
carmina, quae metrico non bene fulta pede.
Mox mox coepisti Thymbraea scribere vena
carmina, quae metrico sunt bene fulta pede.
O itaperge modo! Sic sic cum foenore quondam.
Ipse Poetifica mente Poeta clues.
Verum etiam Rector Vir Cl. Dn. M. Georgius Saltzhuberus prae reliquis discipulis hunc unice amarit, iudicaritque dignum, qui ad Salanam hanc nostram fundamentis bonae literaturae probe iactis aedificium maius superstructum migraret. Felici ergo aufpicio A. M. DCCXV. m. Apr. hanc ingressus, et linguarum Philosoph.
disciplinarum studia tam calide habuit, ut non solum anno M DCCXX. mensis Februar, die VII, sub Decanatu Beati Heideri Doctoratûs Philosophici, quem Magisterium vocant, Gradum gloriose reportaret, verum etiam posteius adeptionem statim collegia privata institueret et publicis in disputationibus Praesidis fungeretur munere. Anno M DCCXXII, mense Ianuario Brunsuigam ad Gymnasii Martiniani Conrector atum legitime vocatus secessit, quam Spartam cum maxima sui laude integrum triennium cum trimestri qua publicas, qua privatas Philosophicas lectiones, ornavit, adamatus a Senatu et Scholarchis et cumprimis a tum tempris Rei publ. Syndicis, Iure Consultis magnis, Dn. Caspare Glockio, et Dn. Ioanne Laemmanno, nu=n e)n a)gi/ois2. Inde factum ut cum anno M DCCXXII. Legati Imperatorii, quorum quoque Vir olim Magnificus, Nobilissimus, Consultissimus Do. Otto Meleander. ICTus, Comes Palatinus Caesareus et Caesar. Maiest. Consiliarius pars erat, Brunsuigam appulsi a praelaudato D. Glockio convivio exciperentur, et ipse adidem invitartur: qua occasione praefatus Comes Palatinus sermone multo cum ipso variis de rebus, cumprimis Poesi, habito, quin et certamine Poetico inito. Laurea insum donavit, diplomate Magdeburgo, quo tum properandum Legatis erat Imperatoriis, transmisso. Anno M DCCXXIV. cum suas ob causas paternos reviseret lares, ac praeclara ipsius non in linguis tantum ac Philosophicis disciplinis, verum Theologicis quoque in rebus scientia, contione Vinariae habira, Illustrissimis Saxoniae Ducibus innotesceret, datis hi ad Senatum Brunsuicensem literis eum avocarunt, et stipendio extraordinario partim Vinariae, partim heîc Ienae sustentarunt, usque dum M DCCXXV. mense Novembri. Viro admodum Reverendo, Amplissimo, Excellentissimo, Dn. Salomoni Glassio SS. Theol. D. et illustris Ducatus Saxo Gothani iam Superattendenti generali vigilantissimo, Consistoriique Ecclesiastici Adsessori graviss. tum temporis a Graecae Ebraeaeque linguae Professione Publica ad Pastoratum atque e)fori/an Sundershusanam in Comitatu Swartzburgico abeunti, praevia legitima Philosophicae Facultatis denominatione, ab utraque linea Saxonica Illustri successor daretur. Quanta vero fide, quanta industria, quanto studio huic muneri praefuerit, nemini non, nisi qui triduanus apud nos hospes, cognitum, et dispurationes in lucem datae oppido satis loquuntur. Cum anno
superiori mense Maio Vir Excellentissimus atque Amplissimus Dn. M. Daniel Stahlius, Logices et Philosophiae ptimae Professor Publicus hac e vita discederet, post denominationem a Collegio Philosophico exhibitam, paulo post Professio isthaec ab Illustrissimis utriusque lineae Saxoniae Ducibus ipsi clementissime fuit demandata. Quanta in ipso Theologica fuerit scientia, documento sat luculento esse potest, quod non una vice ad Theologicam fuerit Professionem denominatus, quam tamen summa modestia a se declinavit: Nihilo tamen minus superioribus annis Ecclesiasticae visitationi, qua Ienensem praefecturam et dioecesin, in vicem Superattendentis Saxo-Vinariensis generalis adhibitus fuit. Gaeterum Decanatûs Philosophici munus undecies, Rectoratus vero Academici ter non sine laude gessit. Duarum maritus Coniugum fuit. Proorem quidem, virginem pudicissimam ursulam, Viri amplissimi et iurium bene gnari Dn. Wolffgangi Freyers, Rei publ. huius loei oppidanae Syndici filiam, Viri vero Amplissimi, Prudentissimi, Consultissimi Dn. Andreae Hûbneri, Consulis huius oppidi, ex silia Ursula neptem, duxit anno M DCCXXVII. mense Februario: ex qua suscepit filios tres, Paulum Andream, Anno M DCCXXXIII, mense Aprili defunctum, Iohannem, qui in nupero huius anni Parentis Decanatu Mensis Martii die XXVII. Magisterii honore suo ex merito est decoratus, Paulum iuniorem, qui anno M DCCXXXVI. XXIII. Iannar. natus, insequentis Martii mensis die V. rursus denatus: et filias duas, Annam Mariam, anno M DCCXLIIX. die XX. Novembr. Viro Ampliss. atque Excellentissimo Dn. M. Iohanni Frischmuth, tum quidem Scholae oppidanae Rectori, iam vero Graecae et Orientalium Lingg. Prof. Publ. ordinario elocatam, exqua neptes duae et totidem nepotes avum ipsum fecere: et Annam Christinam, anno M DCCXXXIV. mense Septembri natam, at anno M DCCXXXV. XVII. Februar, tursum his terris ereptam. Hac coniuge priore Anno M DCCXXXVI. Mensis Maii die XII. a latere ipsius, postquam febri ardenti aliquot septimanas decubuerat, abrepta, in tristi viduatu quadriennio et mensibus fere septem transactis, posteriorem coniugem, viduam iam maestissimam, tum virginem laudatissimam, Barbaram Catharinam, Viri prudentissimi Dn. Henrici Ringleri, Rei publ. hic loci oppidanae Iudicis filiam relictam, copulandam sibi curavit; ex qua parens fuit factus tum filiorum trium, Gothofredi,
Anno M DCCXLI. XXXI. Octobris nati, at Calendis Xbribus rursus ablati, Iohannis Philippi, XXIV. Febr. A. M DCCXLIX. et Kohannis Adriani, anno M DCCLIII. XXV. Sept. natorum, tum filiarum quatuor. Fvae anno M DCCXLIII. mense Iunio genitae, at 2. August. rursus defunctae, Barbarae Catharinae, anno M DCCXIV. mense Aprili natae, cum fratribus duobus Iohanne Philippo et Kohanne Adriano, quamdiu visum Deo fuerit, superstitis, Annae Elisabethae, anno M DCCXLVII. XXX. Iulii die natae, at Augusti mensis die XXIV. rursus demortuae, et Reginae Mariae, anno M DCCLI. IV. Septembr. natae, sequenti autem anno M DCCLII. rursus defunctae. Reliqua eius vita pietatis fuit plenissima, frequenn Ecclesiasticorum Conventuum visitatione et S. Synaxeos devota usurpatione, non solum integra dum adhuc esset valetudine, verum etiam ipsa deficiente; nam aliquoties id temporis et cumprimis ante septimanam geminatam ea est usus: testibus sat veracibus. Addimus et hoc: In ista mvaletudine perquam saepe de vitae huius miseriis et aerumnis conquestus, alterius vitae possessionem serio anhelare et esse cum Christo suo cupiit. Quod desiderium suum eo ipso quoque ostendit, quod non tantum domi Sacram Cenam flexis poplitibus devote acceperit, cum ante a Deo ter Opt. Max. ardentissimis precibus peccatorum remissionem flebiliter petinsset, verum etiam mature sepulturae locum in templo Michaelitico sibi elegerit atque acquisiverit. Domui quoque suae ad monitum Esaiae Prophetae cito disposuit, ad mortem quandocumque advenerit praeparatus ut soret. Morbum itaque mortis prodromum ipsamque mortem quod attinet, aliquot per annos habere male coepit, laborans modo capitis dolore, modo contumaci dolore ischiadico, ut et aliis hypochondriorum affectibus, a quibus tamen legitimo medicamentorum usu, divina favente gratia, liberatus fuit. Anno superiori, vere adolescente, sanguinis serum per loca convenientia cruentum per dies aliquot coepit emittere; Eo symptomate cessante XXIIX. August. insultu apoplectico circa horam IX. matut. correptus est tam forti, ut tum vox, tum mentis operationes pleraeque turbarentur, quae vero variis iisque generosissimis remediis et auxiliis adhibitis. Deo benedicente, paulatim rediere, ut in publicum prodire ipse iterum, bonaque revalescentiae spes apparere coeperit. Vere autem hoc anno ineunte paroxysmus, leviter tamen, sen elatque iterum rediit, a quo denuo remediis consuetis fuit
liberatus. Die autem proxime superiori XXII. mensis huius, postquam aliquot diebus praecedentibus sat benehabuit, circa XI. pomeridianam praeter spem paroxysmus ingruit fortior, supervenientibus artuum convulsionibus, qui post horam III tiam recrudescens, vitae tandem finem minatus, qui intra horam VII. et IIX. vespertinam praesente Ecclesiae Diacono Seniore, Viro Reverendo et Clariss. Dn. M. Adriano Beyere, Ecclesiasticam ipsi benedictionem impertiente, et cum astantibus preces fundente obtigit, placide obdormiscenti, cum antea interrogatus, an in Christi merito fiduciam suam locaret, cum voce tum manu cordi admota annuerit. Exsequiae hodie ad ipsam hor. II. pomerid. ducentur, ad quas cohonestandas nostrae subiectos iurisdictioni eo minori verborum compendio hortamur, quo de maiori eorum ultimum hoc honoris officium Professori ac Praeceptori optime merito, et in solatium maestissimae Viduae, liberorum, generi, Professoris Publici optime de iuventute scholastica merentis, idipsum praestandi, promptitudine certi sumus. P. P. XXV. Iunii Anno M DCCLV. Concio funebris Eidem habita fuit, ex Apocal. XIV, 13 . a Christiano Chemnitio, SS. Theol. D. Past. et Superint. Ienensi.
SLEVOGTO triplices secuerunt fila sorores.
Inde gemit penito Phoebi cortina recessu:
Suavisonos citharae numeros, et amabile mutans
Carmen: Delitium sibi dulce queruntur ademptum
Pansophie, et magnus variarum praeses Apollo
Linguarum valde tristatur, flebile fatum
Tam cari capitis revocans ad pectoris ima:
Qualis Ityn dolet abreptum sibi Danulias ales.
Et merito: seu prorsa loqui, seu versa pararet:
Excuteretve novi, veteris seu foederis arcam.
Non nisi mellifluo promebat nectare verba.
Non turgebat eo ventosis pagina nugis.
Omnia Nestoreo manabant flumine rerum.
Nos etiam violas et lugentes hyacinthos
Urnae inspergimus et nardi fragrantis aristas,
Et gemitus, et cordicremo suspiria pulsu
Adferimus simul, et vivacis carmina saecli.
GVERNERUS ROLFINCK, Phil. et Med. D. P. P.
Cunctae eruditionis heic penarium,
Illustre Salanae decus columnaque
primaria, et Sophici Chori ingens gloria,
Sicilice mortis, nemini homini parcere
gnarae, resectus, conditus SLEVOGTIUS
iacet, Sed haud omnis. Tegit quae corporis
sunt umbra, humus. Vivit recepta anima polo
inter beatos gaudiorum particeps
perennium: Escriptis laboreque improbo
enata, totius orbis oras pervolat
mansura, fama, quamdiu mortalium
superat genus. Qui transiens tumulum aspicis,
Voto iube, precare, calido, corporis
Suo in cubili ut membra molliter cubent,
re voc ata donec ultima mundi die
animaeque iuncta rursus, aeternae incolant
tempe salutis ac beatitudinis.
PHILIPFUS HORST, P. P. Facult. Philos. et totius Acad. Senior.
Pervigilium de dissidio Theologi et Philosophi in utriusque principiis fundaro, editum a L. N. S. D. Gansanii 1623. in 4.
Id vero (scribit Pl. Reverendus Dn. Spizelius in templo Honoris reserato) non nisi ingenii exercendi gratia conscriptum, et citra auctoris voluntatem publici iuris factum fuisse constat.
Disputationes Academicae, cum Philosophicae, tum Philiologicae, quarum 1. De Praedicatione. 2. De contra: dictione. 3. De ratione generica entis in ordine ad inferiora. 4. De differentia inter Substantiam et Accidens. 5. De quibusdam quaestionibus Logicis. 6. De ente rationis. 7. De entis finiti ratione formali. 8. De esse possibili. 9. De universali ante rem. 10. De Dependentia. 11. De lumine Naturae in divinis, et iis rebus, quae ad religionem pertinere videntur. 12. De Supernaturali. 13. De principio Syllogizandi in divinis. 14. De primo conceptu Dei, nostro
intelligendi modo. 15. De Ubiquitate essentiae divinae. 16. De Ubiquitare operationis divinae. 17. De Ubiquitate Dei, ratione Scientiae ac Visionis. 18. De Creatione in genere, prima. 19. De creatione in genere, secunda. 20. De creatione in genere, tertia et ultima. 21. De creatione primi hominis, contra Hebraeos, prima. 22. De creatione primi hominis, contra Hebraeos, secunda. 23. De identitate potentiarum vitalium inter se et cum anima. Sequuntur Dispp. Practicae et Philologicae, quarum 1. De Indifferentia Voluntatis humanae in ordine ad Actiones morales. 2. 3. 4. 5. de Eadem. 6. De Causa morali. 7. De Voluntario. 8. De Peccato morali. 9. De Civitate materialiter considerata. 10. De Civitate, ratione formae considerata. 11. De potestate Legis in Rep. 12. De Metempsychosi Iudaeorum. 13. De morbis et doloribus Messiae. 14. De Proselytis Iudaeorum. 15. De Anno Iubilaeo et eius iuribus apud Hebraeos. 16. De Hellenistica, qua unico exemplo maximus linguae Hellenisticae usus in Interpretatione scripturae ostenditur. Ienae 1656. in 4.