PLangite Musarum pulli, doctique Poetae,
Qui molles numeros, aut grandi carmen hiatu
Diductum pronis admittitis auribus, eheu
Carminis artificem: consortem plangite vestrum,
Qui morbos hominum sollerti indagine curae
Excutitis, causisque lui fomenta remotis
Subtahitis, mortique viam praecluditis atrae
Arte Machaoniâ: qui primâ aborigine Mundi
Inspicitis lapos oculis praesentibus annos,
Temporis et seriem, variasque hominumque Deûmque
Resgestas memores sero committitis aevo,
Et famae aeternae virtutum exempla sacratis,
Historiae patrem geminato plangite luctu.
Tuque tuum luge mater SALANA clientem
Ploratu calido, quo non sollertius alter
Temporis articulos novit, caecisque latentes
Eruit e tenebris laudes et stemmataprisca
Magnorum Heroum, claraque in luce stupendas
Virtutes posuit, similesque vocavit ad actus
Maiorum sobolem, cui vix mercede refundes,
Quantum huic ob vigiles operas et posthuma scripta
Per cathedras dispersa tuas, perpulpita, debes.
Plange obitum tanti lugubri carmine alumni,
Inducemaerentem ferali sindonemitram,
Tristitiamque tuam pullae velamine vestis
Testare, et largis signum ploratibus ede,
Indicia aeterni prostent suprema doloris.
Occidit illa sui generis lux, illa propago
Musarum, Medicaeque cliens operosior artis,
Doctorum decus, et salanae nobile lumen,
Ille Aganippaei flagrantior helluo fontis,
Ebrius Aonio semper, numquam satur, imbre,
REUSNERUS, nostris quem nota Silesia terris
Ediderat, nutrix doctorum altrixque virorum,
Occidit et post selargi fomenta doloris,
Et desiderium maestis plorabile Musis,
Cum famâ nullâ periturâ aetatereliquit.
Heu pestis fatale malum, lacrumanda ruina
Salanae, atque scholae turbarrix unica nostrae,
Quae tot continuas mortes, tot funera densas,
Ante dies abrepta suos, tot cladibus urbem
Afficis Aoniam! nec adhuc tibi sufficit anno
Edita praeterito strages! tot corpora morbo
Tabida, et incultis iniecta cadavera tumbis,
Nondum iram pressere tuam, fusoque cruore
Tinxerunt ferrum satis: haec nisi poena maneret
Nos quoque, et exciperent semper nova damna priora.
Primus pestifero succumbit FLACHIUS ictu,
Nequiquam medicâ, quam calluit, arte iuvante,
Quam aliis toties prompsit feliciter aegris,
Incassam sensit fatis urgentibus in se.
Succedis LIMNAEE senex, cum coniuge, sed te
Consumens tabes et longa senecta resolvit.
Indem malum commune furit, nec respicit ullum
Sexum aut aetatem, pulsat iuvenesque senesque,
Cumque viris matres nullo discrimine mactat.
Matrona exemplirari, tua amabilis uxor
PETRE THEODORICE cadit, longisque mariti
Depascit curis animum, cecidere minores
Filiolae ARUMAEE tuae, matrique patrique
Ex insperato morbum incussere dolore,
Quos longum nobis servet Deus optimus ambos.
Nunc etiam REUSNERUS obit, curasque priores
Multiplicat, quem dasfinem Rex magne malorum?
Sed quoniam placido cedentes pectore fatis,
Atque amplectentes quod Dii voluore, nec ullum
Consilium humanum novit mutare, sepulcro
Corpora tradidimus, tumuloque inclusimus artus:
Fas porro ut divos supremo funere manes
Affemur, docto reddentes iusta Poetae
Et Praeceptori versu lacrimante litantes,
Qui toties aliis lugubria carmina fudit
Postulat artis amor clariae, geniusque perenni
Victurus saeclo, mensque omni impervia fuco,
Officio tali meritos pensare labores.
Summus Aristoteles iusta pietate Platoni
Si statuit variis conspersam floribus aram,
Et vitam innocuam tabulis inscripsit eburnis,
Declarans tali gratam testamine mentem:
Me quoque pro meritis pietas et gratia multis
Debita, defunctum poscit mactare Magistrum
Carmine lugubri, prout hoc suggesserit almus
Spiritus et sterilem saturarit flumine venam.
CHRISTE fave, nec enim vatum deliria tango,
Quorum victitio complentur nomine vota,
Nec mihi Pieridum afflatus, Phoebique susurrum
Postulo, non rupis falsas Parnassidos undas,
Pegaseus quas fudit equus, cumforte volando
Ungula sublimis tetigisset culmina montis,
Queis hodie vanis chartae sermonibus omnes
Nugarum Graeco Latioque e fonte petitis
Turgescunt, aliâ sapientia promitur arcâ,
Et sacer ex alio vatum furor evolat antro,
Qui sterili ingenio fecundum suggerat imbrem,
Hunc largire mihi, quae viva es patris imago.
Vera Dei soboles, Deus ipse, asperge medullas
Nectare divino, et guttis caelestibus ora
Perfunde, ut tanto possim satis esse labori.
Vos Praeceptores gnavi, variâ arte iuventam
Formantes docilem, Salanae gloria, Rector
Magnifice, et reliqui Doctores atque Magistri,
Tuque sacris studiosa cohors damnata libellis,
Et consors operum, studiorum et amica meorum:
Ore favete omnes, et nostris versibus aures,
Sint licet exiles nimium, praebete vacivas,
Dum summam vitae pingui delibo camenâ
Reusneri, et stricto comprendo maxima versu,
Cetera Rhetoribus linquens tractanda disertis.
Sed quibus incipiam verbis? quae laudis origo
Esse viri poterit, cuius vix exitus exstat?
Dicentem cumulo virtutum involvit abyssus,
Nec tantae moli linguae respondet egestas!
Pincipium natale solum sit carminis, ortus
Quod fuit, ingeniis ditata Silesia doctis,
Sed nunc nobilior fetuque beatior isto,
Quâ Reusnerorum priscos Leoberga penates
Monstrat adhuc, notaeque domus cunabula servat,
Et patriam iactat se tali gente superbam,
Quae primum a Divo virtutum praemia adepta
Caesare Fernando impositis insignibus amplis,
Illustres clypeos et nobilitatis honorem,
Quem post ditavit titulo uberiore Rudolphus,
Tot diffulsa viros fecundo protulit ortu,
Ut nota exierit totum doctrina per orbem,
Perque poli nubes etiamnum fama vehatur.
Non licet hos stricto cunctos evolvere filo,
Nominibus propriis ipse enumeravit Elias.
Heic, simul ac dias in lucis prodiit auras,
Infantem blando vultu et plandentibus ulnis,
Ut Simeon Christum, laeti excepere parentes,
Ambo conspicui veteri pietate fideque,
Et genus innocuum generosa e stirpe trahentes.
Franciscus Reusnerus erat pater, huic Nicolaus,
Barbara sed Mater, Fritschneri consulis isthic
Filia, stirps Wirthos auctores sanguinis alti
Cognatosque trahens, claros illustribus ausis.
Hi puerum sacro lotum baptismate, Christo
Sacrarunt, primamque simul cum lacte iuventam
Nutrivere piis epulis, et pabula verbi
Salvifici inflarunt sugenti largiterori,
Et teneros sensim pulchris virtutibus annos
Formarunt. Nec ferre iugum frugale parentum
Ille retrectavit, vel recta monentibus asper,
Indomito collo rigidas excussit habenas,
Vel ruit in vitium praeceps, ut degener esset;
Antiquo generi probro, patriae vepudori,
Utile consilium curâ sollerte secutus,
Semper in augusto pressit vestigia clivo,
Laudis et augustam iussae virtutis ad arcem.
Nempe haec sub primis transacta penatibus aetas
Indicium fecit, quantum moderata valerer
Disciplina patrum, quae vim quandoque coarctat
Innatam, frenisque urgentibus indolis aestum
Compescit, rigidoque iubet parere decoro.
Socratis ingenium docuit, plus posse Magistri
Sollicitos monitus, quam pravae semina mentis.
Haec eadem cupidam calidis hortatibus urgens,
Et vim nativam fibris maioribus urgens,
Doctrinae flabro latirantes excitat ignes,
Er currentis equi subdit calcaria lumbis,
Non erat usque adeo perfectis dotibus auctus
Reusnerus noster, sanos cui corporis artus,
Fregerat et molles nutrix incuta lacertos,
Membra suo transposta situ quoque pectoris usum
Tardarant, vitium cerebri linguaeque vigorem
Laeserat, ut balbo exiret vox tardior ore,
Et verba angusto haererent invita palato:
Ille tamen naevos naturae vicerat omnes
Quodque sibi deerat, studio vigilacis opellae
Limarat, reliquis ut in hoc felicior esset,
Arte sibi fingens facunda Domosthenisora,
Qui dilatavit guttur pulmonis anheli,
Ore tenens lapides currendo simulque loquendo,
Rhetoris ut primam dicendi flumine palmam
Sit meritus, nec detraheret facundia TullI.
Quid dicam, suevis Hala quem produxit in oris
Sweichkerum? quem truncatum natura crearat
Primitus, et scapulis non brachia iunxerat ulla;
Ille tamen pedibus calami vestigia torquens,
Littcrulas poterat subtili ducere flexu,
Mirandasque notas curvatis pingere plantis.
Usque adeo nihil est studiis hominique negatum,
Naturam ars superat, laborimprobus omnia vincit.
Nec formosus erat, sed erat facundus Ulysses.
Nimirum natura parens bona singula cuivis
Legavit, nulli dedit omnia, quaelibet unum
Nobilitant, hunc forma decens, hunc bellicus ardor,
Hunc vigor, hunc pietas, illum sollertia iuris,
Divitias alius compactis possidet arcis.
Vera bona ex istis, si cui detur optio, prudens
Eligat, insano permittens cetera vulgo.
Malit Thersites deformi corpore dici,
Dummodo sit similis, factis et pectore Achilli.
Quam Paris audiri pulcher, sed inutilis armis.
Praevaler externo facies inferna nitori
Semper, ut ingenui mores habitusque decentes
Virtutum primas teneant, ea forma venusta est,
Non cernenda foris, vec cuivis obvia fronti,
Sed quae animi cauris saltem spectatur ocellis,
Atque ex ingenii magnis deprenditur ausis.
Aestimat inde virum sapiens, externa puellis
Smegmata, et ad pompam quicquid facit, omne relinquit,
Quae faciem laudans misto candore rubentem,
Membrorumque sitos pulcor discrimine nervos,
Et flavos crines, et membra decora iuventae
Suspicit, et primo conspectu lumina pascit,
Et trahitur specie iuvenis, caecoque calore
Uritur et facilem venis admittit amorem.
Non sic addicto magno prudentior aere.
Mercaturus equum, phaleratis fallitur armis.
Ex cursu cognoscit equi sudante valorem,
Contractansque pedes, explorat singula membra.
Pulchralicet comtum comitentur ephippia tergum,
Os circum gemmae radient, sub calcibus aurum:
Si tamen ad terram vultum dimittat aselli
More, et designet tardo vestigia passu,
Non caudâ orbicuos ducat, non calce cavatam.
Radat humum latisve hinnitibus impleat auras,
Attollatve iubas collo curvantesuperbas,
Respuit, et mercem tanti non aestimat emptor.
Haut secus externos hominum contemnit amictus
Quis sapit, et barbam pexam, vultumque verendum,
In digitis fulvo rutilantes igne Smaragdos,
Sidoniamque togam, titulos et inania quaeque
Non nimis admiratur, at intus et in cute memptem
Vestigat, pretioque suo metitur eandem,
Ex cantu volucrem laudans, ex ungueleonem.
Ipsa etiam plerumque parens natura relictos
Defectus aliis donis compensat abunde,
Ne quis se merito queat accusare novercam.
Vidimus instructam Reusneri pectoris arcam;
Quam res praeteriti varias depromeret aevi,
Ementis locuplete penu, quae temporis esset
Notitia et rerum gestarum copia quanta,
Mnemosynae commissa suae, quam larga supeller
Doctrinae, medicaeque artis, non esse cerebrum
Iurares exile capaxfarraginis amplae,
Nec tantam parvo latitare in corpore posse.
Sic ergo amborum monitu iussuque parentum,
Addixit studiis animum, votumque Minervae
Sacramento arcto fecit, clariaeque cohortis
In numerum lectus miles, primam arte iuventam
Et pietate simul puer imbuit, heic ubi largas
Patria doctrinae guttas instillat alumnis,
Atque Uratislavia expressum e caelestibus uvis
Suggerit indignis Sophiae sitientibus imbrem,
Et tumidas succo stipat sapientemedullas.
Inde adyta irrumpens, secreta palatia Divûm,
Passibus assiduis Academica fana subintrat,
Supplicibusque Deum votis precibusque requirit,
Adiungitque manus operi, mentemque libellis
Sacrificat doctis, geminis quibus evolat alis,
Quisque ad Parnassi fastigia pervia montis,
Atque apicem tangit doctrinae operosus amator.
Heic ille inventas siccat conviva lagenas,
Et potum Aonium labris spumantibus haurit,
Donec perfusam dape inebriet helluo menem.
Iamque furor vatum calefacta per ossa vagatur,
Ingeniumque animat, numerisque fluentibus inflat.
Turgescunt venae pomposi carminis offa,
Et nulli eructant cessura poemata vati.
Testis erit Witeberga mihi, quae prima recepit
E patria egressum, fovitque magistra maniplum
Divûm epulis, cerebro Iovis, ambrosioque liquore.
Atque Hippocrenes distendit nectare ventrem.
Et tu quae vitreas Rheni turgentisad undas
Nubibus attollis caput Argentina, Tribocum
Structura, urbs dives Musis et mercibus amplis,
Helvetiis et quae cognato foedere iuncta es,
Testis eris Basilea mihi, quae saepius acre
Ingenium mirata viri, patiensque laborum
Sensisti fructus operum, partemque suorum,
Quando Monarcharum et variorum stesn~ato regum,
Et gentilitias primaevâ ab origine stirpes,
Ad succrescentes per avos atavosque nepotes,
Continuâ serie heic deduxit et edidit orbi,
Magnum opus et magni congestum mole laboris,
Non erat ignavo suetus dare tempora somno
Ille, nec epotis trullis, lautisque saginis
Farctus ad instructam stipato ventre cubabar
Potator mensam, fruges consumere natus,
In cute curanda plusve aequo operosus et ardens,
Manicipium vegulae, genio cupidoque palato
Sacrificans cum nocte dies, sed temporis aequus
Et parcus dispensator, fallebat honesto
Officio et studiis longi momenta diei,
Noctem addens operi, nullius prodigus horae.
Vidit luce Scholas et nota Lycaea subire
Doctorum cathedris iunctum, vocesque Magistri
Excipere in promptam per pulpita plena papyrum,
Nec puduit libris ignota addiscere apertis,
Artigere aut celeres doctis sermonibus aures,
Aut disceptantum clamoso adsistere circo,
Scrutantum rerum causas et amabile verum,
Mundi oculus vidit, stupuitque immobile robur.
Nec Germana minus crebris pallescere chartis,
Et calido ingenio totas comburere noctes,
Ad lychni radios, carisque accumbere libris,
Sudantem studiis cerebrum, atque immortuum olivo,
Vidit, et in fracto decedens Cynthia cessit.
Scilicet audentem pupugit calcaribus ustis
Antiquae laus ampla domus, veterumque penatum
Pendentes clypei, clarisque insignia factis
Empta, Patris virtus, et magni gloria Fratris.
Hic Nicolaus erat, Salanae matris ocellus.
Doctorum splendor, vatum laudabile sidus.
Quo vix nobilior, variaque instructior arte
Iurisconsultus quisquam fuit, omnis in illo
Hospitium doctrina sibi delegerat aptum.
Ipse ad cuncta operum felix, seu flumine linguas
Facundo varios tractaret, et ora discerits
Vocibus armaret pleno resonanda theatro,
In mediove foro, aut Regum legatus in aulis,
Promeret ingenti commissa negotia plausu,
Et puteal, motaeque sono tremuere cathedrae.
Seu iuris tritam Romani intraret abyssum,
Et nodos legum sollerte resolveret ungue,
Vel dubias Themidis felici examine causas
Libraret, litesque stilo decideret aequo,
Mulceretque aures pingui farragine legum
Iudicis, et trepidum firmaret voce clientem:
Seu molles elegos et culta poemata largo
Funderet ingenio, suavique emblemata sensu,
Artifici depicta manu et caelata figuris,
Ornaret, nulli fuit hic incognitus arti.
Dexteritas miranda viri, geniusque peritus,
Ceu vivo especulo, momumentis cernitur amplis,
Queis ille aeternum scriptor mercatus honorem est.
Queis tenebris legum proluxit lumine claro,
Dispunxitque notis mendas, veterique nitori
Restituit chartas, vel facta stupenda futuris
Mandavit saeclis, et digno carmine clausit.
Sed cesso tantas humili tentare cothurno
Virtutes laudesque viri, quas plenius ante
Cum doctis Oratores dixere Poetis.
Tu Arumaee prius facundae flumine linguae
Tuque Sagittari felicis carmine venae.
Nec lubet agnatos serie producere longa
Christophorum, Franciscum, atque uno Bartholomaeos
Neomine, quorum alter iuris Themidisque sacerdos,
Leucoras aequo iustoque saginat Athenas,
E latiis promens divina oracla sacellis.
Fama horum torum late dispersa per orbem.
Reusnerum similes laudum invitavit ad actus,
Non minima ad summos dans incrementa volatus
Nec stetit in tenebris virtus, dotesve Poetae
Divini latuere diu, non praemia Musae
Digna negaverunt, nec spes optata brabeis
Destituit vigiles operas, plerumque colonos
Eventu meliore beans, durosque labores
Pallados agricolis sperata messe refundens.
Iam Francofurtum Rheni labentis ad undas
Reusnerum ex aliis praestantem acciverat oris,
Ut sibi ad edendos libris accommodus esset.
Paruit ille lubens, vigilique negotia cura
Commissa expediit, dispungensque ungue lituras,
Calcographûm iuvit studio vigilace labores,
Publici ut auctores iuris fierent sine mendis.
Sic dum communi parat invigilare saluti,
Ipse simul sensit locupletis commoda fructus,
Dumque manu crebrâ doctorum scripta virorum,
Et veterum annales versat, decerpere flores
Ex variis coepit Scriptorum gnaviter horeis
Inque suum stipare penum, ceu mella legentes
Per cythisum spatiantur apes, vernumque palato
Delibant narcissum avido: sic sedulus auctor
Iudicio exacto momumenta oblata peragrans,
Cudit opus, quo non aliud veracius, ortu
Aprimo mundi, gestorum maxima quaeque.
Cum serie lapsi currentis et exhibet aevi.
Inde pedem referens nostram concessit in urbem,
Et decedentis cognati ad Principis aulam
Successor lectus maturâ aetate LibavI,
Historici munus subiit, titulumque poetae,
Sic censente Patrum, Duce cum Rectore, Senatu.
Utque suas cunctis operas studiumque probaret,
Quod post Aonias Medicae devoverat arti,
Ipse etiam voluit titulo graviore notari,
Atque investiri, quam sacra Licentia pompam
Confert, ad Doctoralem gradus alter honorem.
Nec mora sollenni confertur adorea ritu,
Doctrinae indicium, te Praestans Vare brabeutâ
Imponente comis mitram, digitisque beatum
Innectente aurum, toto spectante theatro.
Nec fuit huic tantae, licet aeger corpore, moli
Impar, et ne esset, parres se fudit in omnes.
Adiungens, quioquid deerat, pellacibus hamis
Ingenii et studii, quibus ardua cuncta domantur.
Non ille, ut nequam servus, vel inutile terrae
Pondus, defossum furtim telluretalentum
Condebat, nullique bono servabat, ut usum
Ignorans numi, bulgas sub nocte silenti
Aere graves terrae latebris includit avarus,
Dona, Deus quaecumque sibi delegerat almus:
Prompsit in humanos usus, nec lumina subter
Abstrusum modium posuit, sed ut igne tenebras
Discuterent, tori accendit clarissima mundo,
Ingenii monumenta sui, sceloque futuro
Edidit, infractae spirantia mentis acumen,
Quae per venales prostant exposta tabernas,
Inque scholis passim manibus calamoque teruntur.
Assiduis studiis semper librisque vacabat,
Publicitusque suae commissa negotia curae
Tractabat, nunc divini monumenta Maronis
Illustrans dissecta notis, nunc temporis acta
Praeteriti e tenebris promens, praesentis et aevi
Gesta simul seris volvenda nepotibus addens:
Nunc latebras captans furtim, et secreta poetis
Otia grata nimis, non solus erat minus unquam,
Quam si esset solus, tunc sacros ordine libros,
Bibliaque a summo nobis suggesta Iehova,
Atque alios, magno numero quos ipse fovebat
Auctores Patresque domi, proprio aere redemptos,
Vel sibi fraterno famulantes munere, densim
Vidisses efferre suis et promere capsis,
Cumque his consilium dubiis de rebus habere.
His se oblectabat studiis, curasque tenaces
Frangebat, talique modo sua damna levabat,
Callidus usuram lucis quo sine tueri
Iusserit in terris hominem Deus, haut ut edendo
Falleret invisas horis et taedia noctis,
Seque voluptatum in coenum demergeret atrum;
Sed magis ut summum erectis speculetur ocellis
Auctorem mundi, et terrenâ faece relictâ,
Attollat caelo caput, associetque Iehovae,
Lubrica despiciens fugitivi gaudia mundi.
Sic dum hominis titulum studet omni iure mereri,
Praecipuusque Deo servit, curamque secundam
Utilitati hominum legat, mundique saluti,
Officio cunctos sibi iungit, amore fideles,
Contemptuque malos superat, damnator iniqui,
Corrector falsi, vitiorum maximus osor,
Virtutum cultor, rigidi sectator honesti,
Semper at in poenis iusti moderator et aequi:
Exemplar vitae fuit ipse bonisque malisque
Quodque imitentur habent, quodque aversentur utrique
Nempe mala ut fugiant, sectentur at optima quaeque.
Hic scopus et nostrae sit meta novissima vitae,
In qua cuncta latent felicis munera sortis.
Haec ea summa boni, studio quod gnaviter omni
Captarunt prisci Sapientes, quodque manebit
In saeclo veniente bonum felicius, auris
Quale nec audivit, nec quale inspexit ocellus,
Aut cor iucundo potuit sibi fingere sensu;
Quando Deum coram gaudente tuebimur ore,
Et visu aeterno mentis satiabimus aestum.
Ast humana malis multisque, infecta querellis,
Vita satis longos munerat diuturnior annos,
Si bene transacta est, vivacis saecula cervi,
Cornicis cycnique dies, queis longius aevum
Natura indulsit, simul hoc cum transiit, umbra est,
Cumque anima exspirans tenues vanescit in auras.
Nec setius longos annos somnoque meroque
Defodiens, Pyliique senex aetate beatus,
Transiit, et vitae post se vestigia nulla,
Ut cum sulcat aquam navis fugitiva, reliquit.
Solus homo, in primo figulus cui providus ortu
De Meliore luto finxit praecordia IOVA,
Tollat ut ad superos mentem de pulvere terrae
Erectam, quamvis vitae brevis, ille putatur
Sat vixisse diu, et famam post fata relinquens,
Defunctus vivet, vulgique per ora volabit.
Quin huic ad vitam fiet mors transitus, expers
Curarum ut citius caelestia gaudia gustet,
Atque bono superûm ad mensas amesiore fruatur.
Fors brevior nostro Reusnero contigit aetas,
Laturo humanae plura emolumenta saluti,
Si non Salanam spoliasset munere tali
Invida Parca scholam, postquam vix lustra tenello
Corpore cum binis undena peregerat annis:
Sed longaeva satis, quando huic detrita decenter,
Et pede inoffenso decursa est semita vitae.
Saepe bonis longos legat DEUS optimus annos,
Ut decori, iusteque suo famulentur honori,
Et rerum Auctori laudum praeconia solvant:
Saepe etiam anticipat venturi gnarus eosdem,
Subtrahat ut salvos damnis venientibus artus,
Inque locum condat, tutum stratoque reponat.
Ecce lues nuper caecis egressa cavernis,
Queis sese abdiderat, nostras irrepsit in oras,
Permittente DEO, postquam nec vindice virgâ
Tacti corrigimus vitam, pravosque reatus
Excutimus tumido ex animo, nec supplice voto
Gestorum veniam petimus, Iovamque precamur,
Ausa quoque aversos occulte intrare penates
Arumaee tuos, noc dum satiata cruore
Imbellis sexus, qui nil muliebriter ausus,
Nec potuit, calidae post tertia funera stragis,
Impro visa cito Reusnerum corripit ungue,
Et subito ferro iugulat nil tale paventem.
Ille memor sempermortis, fatique futuri,
Quod tacite occlusas veluti fur serpit in aedes,
Exspectans oculisque suam vigilantibus horam,
Mane Deum cantu et precibus de more precatus,
Ut cum fundit olor moriturus amabile carmen,
Volvitur in sedem lassus, venisque venenum
Concipit, et placidam moribundo corpore mortem
Admittit, geniisque animam caelestibus efflat,
Sursum importandam oceli radiantibus astris,
Heu mortis sortisque vices! sed desino planctu
Suspensos terrere animos, vanisque querellis
Deplorare hominum casus, cum gente Epicuri
Insulsi, cui nulla fuit spes altera vitae.
Quin magis insontis fatum solemur amici,
Cui pro mortali felicius obtigit aevum
Nempe huc cunctorum collimant vota, sed horrent
Oppositam plerique viam, quae restat eunda
Omnibus, ad summum non est ascensus olympum,
Hanc nisi per scalam, fas est putrescere primum
Granum adoristerae iniectum, fruticescere rusus
Quam possit, frugemque suis emittere venis.
At pius et quicumque Deo fidenter inhaeret
Quo sit cunqueloco, quacumque morabitur orâ,
Se se mortalem reputet, vitamque colono
Mancipio nulli concessam noverit, usu
Omnibus, hanc dominoque ad nutum sponte resignet
Nil quicquam leri genus, aut discrimina mortis
Femineâ levitate timens, seu lurida tabes,
Febrisque, et quaecumque lues lecto alligat aegos,
Et longo miseros cruciatu vellicat artus,
Vel lento exitio nativum decoquit ignem,
Seu pestis subitâ festinum morte trucidet,
Accipiat, quemcumque sibi porrexerit ictum
Circumstans fatum, quicumque sit exitus illi
Sit lucro, gnarus quod nec devertice crinis
Decidat in terram sine nutu numinis unus.
Haec quoque spes mediis fati in terroribus una
Immoto Reusnere tuum fulcimine pectus
Muniit, atque suis docuit se involvere votis,
Mortis et astantis varios contemnere funes.
Sic cadis, et nostrae sentis quoque pondera culpae,
Publica communem poenam delicta merentur,
Quam tu privatim suffers, sic saepius omnis
Unius exitio consortum noxa piatur.
Nempe Deus terram cum vindice visitat ense,
Saepe caput tangit solum, parcitque nocenti
Insontem feriens, iusto cadit hostia ferro
Ille, velut morti populi damnatus ob acta
Miles sorte luit; reprobis exercitus ausis
Quod male deliquit, sic placans principis iram.
Sed nunc poenarum satis est, saevique doloris
Exhaustum nimium, ultirices coimpesce secures
Saeva lues, tandem verso mucrone reconde
Vastatorem ensem, nec semper funera pompis
Incultis vespillo trahat, pulsata bacillo
Inviso trepidam non terreat amplius urbem.
Quin potius grato campana e turribus altis
Concentu cives laetos invitet ad actus,
Et festa indicat, rubro velamine circus
Fulgeat, et laeto subsultent omnia plausu.
Annue supplicibus, mitis Pater, annue votis.
Sic tibi reliquiae grates et carmina versu
Dicemus memori, et tua grandia facta canentes,
Laudibus immensum tollemus ad astra favorem.
Vota valent, beneheabet, video redeuntis Eoo
Laetitiae radios paulatim albescere caelo,
Cedant tristitiae nubes, purgatior aura
Incubat aethereis oris, matremque relapsa
Intuitu optato Salanam in visit Hygaea,
Pulsalves lento retrahit vestigia passu,
Vicinas visura plagas, retroque recedit.
Exsultant Musae, et votis superantibus hostem
Eiciunt, hilarique struunt epinicia versu.
Quod superest, Reusnere vale, tua vivida virtus,
Et doctrina meis sempermemoranda camenis,
Pervolet aeternis cathedras et pulpita pennis,
Et famam meritam venturo mancipet aevo,
Carmina quam late tranant, collecta sepulcro
Molliter ossa cubent, sed mens extracta beato
In gremio Abrahae momenta novissima mundi
Exspectet, faxit DEUS hoc, tuque ultima grati
Discipuli Reusnere tui cape munera. DIXI.
IEHOVAE LUCI ET SALUTI MORTALIUM S. ELIAS REUSNERUS LEORINUS HIST. ET POET. P. P. SECULI HUIUS LAQUEIS EXSOLVI CHRISTUMQUE LUCEM ET SALUTEM SUAM CONTUERI SATAGENS QUANTULASCUNQUE CORPORIS RELIQUIAS MAGNAE MATRI QUANDOCUNQUE ET UBICUNQUE DEO VISUM LUBENS MERITOQUE REDDITURUS IN FRAGILITATIS HUM. MEM. FEDINTEGRAT. SPEM VIVENS HOC SIBI MON. P. C.
Vita mihi CHRISTUS, mors lucrum et ianua vitae,
Ut CHRISTO vivam, sit mihi dulce mori.
Mortetuâ, mors o mortis, da vincere mortem:
Sic tu CHRISTE mihi vita perennis eris.
Aspice caelatis monumenta insculpta columnis
Quae sibi Reusnerus iusserat antrui.
Nempe hominem natum dum sese noverat horâ,
Instantem mansit qualibet ille necem.
Nec potuit vitam mors huic praevertere, veram
Optavit vitam qui sibi morte dari.
Qui sapit, is fatum vivens exspectat ubique,
Incautum velox ne queat opprimere.
I. G.
Genethliacum Romanum, de praecipuis familiis Regum, Principum, Caesarum, Imperatorum, consulum, aliorumque Magistratuum ac Procerum Imperii Romani ab urbe Conditâ ad haec tempora: Francof. 1589. 1592. 1612. in fol.
Diarium Historicum, in quo est Epitome omnium Fastorum et Annalium tam sacrorum, quam profanorum, una cum Calendario Graeco et romano, triplici Pontif. item novo: ibid. 1590. 1612. in 4.
*bas1ilika=n opus Genealogicum Catholicum, de praecipuis familiis Imperatorum, Regum, Principum, aliorumque orbis Christiani Procerum: ibid. 1592. in fol.
Lyra Mercurii de VII. Artibus Liberalibus, cum novem Musis collatis: Ienae 1593. 1595. in 4.
Genealogia regum, Electerum, Ducum, Principum atque comitum, qui Origines suas a Saxonum Rege Wedekindo deducunt. Accessit Stemmatographia Illustr. Ducum Saxoniae: ibid. 1597. Lips. 1610. Francof. 1622. in fol.
Epistolae turciae variorum Auctorum, ex recensione eliae Reusner: Francof. 1589. in 4.
Isagoges historiae libri duo, quorum unus Ecclesiasticam, alter Politicam continer Historiam, secundum cuiusque aetates exacte definitam, quarum illa ad traditionem Domus Eliae; haec ad quatuor mundi regna in bestiis IV. a Daniele Propheta adumbrata, accommodata est, cum veterum Historicorum tam Graecorum quam Latinorum Chronologia: Ienae 1600. 1621. in 4.
Accessit Principum et Comitum, virorumque Doctorum Catalogus Chronologicus: ibid. 1611. 1621. in 4.
Commentar. de vera Annorum Mundi ad Natum Christum Supplicatione, Chronologiae in Synagoge historica observatae solidas continens demonstrationes: ibid. 1600. in 4.
Enucleatio septem illustrium quaestionum Historicarum, de tempore Mundi conditi, donatione Constasnini etc. ibid. 1609. in 4.
Stratagemarographia sive thesaurus bellicus: Francof. 1609. in 4.
De Epistola Chronologica Sethi Calvisii, ad candidum Lectorem commonitio cum notis: Lips. 1610. in 4.
Brevis et dilucida duarum quaestionum Chronologicarum controversarum enodatio 1. de Ministerio Christi 2. de Aera Christiana: Ienae 1610. in 4.
Hortulus Historico-Politicus, coronas sex ex floribus variis variegatas complectens: Herbornae 1618. in 12. 1651. in 8.