December 2004 Ruediger Niehl markup
typed text - structural tagging complete - no semantic tagging - no spell check - orthographical standardization performed
06/2005 Peter Stroebel markup
semi-automatic lemma-correction
05/2006; 06/2008; 06/2010; 12/2010; 02/2011 Antonio Javier Ortiz Cano; Reinhard Gruhl markup
largely revised


image: as0001

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMVS TERTIVS Literas M, N, O, P, Q, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.



image: as0002

[gap: blank space]

image: as0003

[gap: illustration]

image: s0964b

PYGMAEI populi in extremis Indiae montibus habitantes (Plin. l. 6. c. 19.) salubri caelo [orig: caelô] semperque vernante fruentes, ternos dodrantes non excedentes: Sunt qui nomen eos habere volunt a)po\ th=s2 pugmh=s2, i. e. pugno, contra rationem; cum a)po\ tou= ph/xuos2, i. e. cubito originatio deducenda sit. *pugmai=oi ergo erunt, quasi phxuaioi, quippe cubitales. Hinc et Spithamaei dicuntur, quod ternas spithamas longitudine non superant. Etymon hoc approbatur ad Eustathio, in principio Il. g. et ab Augustin. de Civ. Dei, l. 16. Hieronymus vero aliter in c. 27. Ezech. Sive Pygmaei sunt (inquit) i. e. bellatores, et ad bella promptissimi, a)po\ th=s2 pugmh=s2, quae Graeco [orig: Graecô] sermone in certamen veritur. Diversis locis ad auctoribus collocantur. In extremo Septentrione reperiri, quidam asserunt: Paulus Iovius ultra Lappones, in regione, quae inter Corum et Aquilonem, peretua [orig: peretuâ] opprimatur caligine, L. de Leg. Moscovit. hosque Olaus M. Screlingeros, i. e. Cubitales appellat; quae opinio a Samoiedis coeterisque populis, intra circulum Polarem Arcticum viventibus, videtur tracta. His enim inconcinnum saepe et quasi in nodum contortum corpus est, quod legitima [orig: legitimâ] statura sua [orig: suâ], tres cubitos vix excedat: unde more solito [orig: solitô] in cubitalem brevitatem contracti Pygmaei hi exierunt. Becmann. Hist. Orbis terr. Geogr. et Civil. Plinius, ubi supra, inter Indiae gentes recenset. Pomponius, l. 3. c. 8. ponit in ea Arabiae parte, quae ultra sinum Arabicum in Aethiopiamd vergie. ibidem eos quoque collocare videtur Ptolemaeus, si per Nubas intellexeris Pygmaeos, uti Hesychius: *nw=bai, *pugmai=oi, nec enim de aliis, quam de his accipi possit locus iste Hesychii. Aristotel. l. 9. de Histor. Animal. eos ad fontes Nili traducit. Verba eius sic concipiuntur in libris manu exaratis: *oi(=on oi( ge/ranoi poiou=si: metaba/llousi ga\r e)k tou= *skuqikw=n pedi/wn, ei)s2 ta\ e(/lh ta\ a)/nw th=s2 *ai)gu/ptou, o(/qen o( *nei=los2 r)ei=, ou(= kai\ le/gontai toi=s2 *pugmai/ois2 e)pixeirei=n, ou( ga/r e)sti tou=to mu=qos2. Quod narratiunculae huic fidem adstruerer Philosophorum summus, id concoquere non potuit, quisquis vulgatae lectionis auctor fuit; ac propterea verba illa de pugna Pygmaeorum cum gruibus suo [orig: suô] modo [orig: modô] reformavit. Quamvis autem fabella haec excusa sit a Graeculis, fingendi, et fabulandi semper cupidis, ratio tamen, quamobrem hoc in tractu Pygmaeos collocarint [orig: collocârint] veteres, hancfuisse putat Clariss. Vossius; quod Troglodytarum et Aethiopum multi essent koloboi\ sive recutiti. Hinc tot Coloborum gentes in Aethiopia. Idem vero Aristoteli et aliis nonnullis kolobo\s2 et Pygmaeus, sive nanus. *kolobou\s2 enim, l. 2. de Generat. Anim. circa finem et alibi, vocat non illos tantum, qui uno [orig: unô] aliquo [orig: aliquô] membro [orig: membrô] essent mutilati, sed eos etiam, quorum universae corporis partes in utero matris oblaesae, et iusto [orig: iustô] essent breviores. Strabo, l. 17. iisdem in locis creditos quidem, s ed confictos existimat, sumpta [orig: sumptâ] inde fictionis occasione, quod in Aethiopia interiori omnia fere animalia exigua nasci compertum sit. Contra Philostratus. l. 3. sub terra eosdem ponens, loca incolere scribit supra fluv. Gangem, cui cum Aristotele convenit in eo, quod specushabitari dicit ab illis. Solin. c. 16. in Thraciae descriptione, ad Geraniam urb. iuxta Strymonem et Haemum creditos fuisse Pygmaeos, et a gruibus pulsos ait. Vide Plin. l. 4. c. 11. Horum mulieres quinto [orig: quintô] anno [orig: annô] pariunt, et senescunt octavo [orig: octavô]: Fama est (inquit Plinius) insidentes arietum, caprarumque dorsis, armatos sagittis veris tempore, universo [orig: universô] agmine ad rvare descendere, et ova pullosque gruum consumere, ternis expeditionem eam mensibus confici, aliter futuris gregibus non resisti, casas eorum luto [orig: lutô], pennisque et overum putaminibus confici. Stephanus eos sic dictos scribit, a Pygmaeo Dori filio, Epaphi nepote. Qualia autem sint eorum corpora, eleganti similitudine docet Aristotel. ubi supra: *(/wsper ou)=n oi( e)pi\ tw=n kaphli/wn grafo/menoi, mikroi\ me/n ei)si, fai/nontai de\ e)/xein pla/th, kai\ ba/qh, o(moi/ws2 sumbai/nei kai\ toi=s2 *pugmai/ois2. Frustra quaerunt viri eruditi (inquit Vossius) quaenam sint illae tabernarum picturae, quae effigiem huiusmodi Pygmaeorum exhibeant. Scribendum; oi( e)pi\ kampu/lwn grafo/menoi, vel, si mavis, kamphle/wn, idem significante vocabulo [orig: vocabulô]. Tales nempe sunt Pygmaei, quales videntur esse imagines, quae in curvis et sinuosis tabulis repraesentantur. Hinc recte curvatum dixit Propert. l. 4. El. 9. v. 13.

Nanus et ipse suos breviter curvatus in artus,
Iactabat truncas ad cava buxa manus.

De pugna Pygmaeorum cum gruibus passim poetae. Homerus, Il. 3. v. 3.

*)hu/+te per' klaggh\ gera/nwn pe/lei ou)rano/qi pro\
*(ai/t' e)pei\ th\n xeimw=na fu/gon; kai\ a)qe/sfaton o)/mbron,
*klaggh=| tai/ ge pe/tontai e)p' *(wkeanoi=o r)oa/wn,
*)andra/si *pugmai/oisi fo/non kai\ kh=ra fe/rousai.

Oppianus, Halieutic w n l. 1.

*(ws2 d' o(/t' a)p' *ai)qio/pwn te kai\ *ai)gu/ptoio r(oa/wn
*u(yipeth\s2 gera/nwn xo/ros2 e)/rxetai h)erofw/nwn
*)/atlantos2 nifo/enta pa/gon, kai\ xei=ma fugou=sai,
*pugmai/wn t' o)ligodrane/ws2 a)menhna\ ge/neqla.
*th=|si d' a)r' i(ptame/nh|si kata\ sti/xas2 eu)re/es2 e(smoi\
*(/hera te ski/aousi, kai\ a)/lluton o)/gmon e)/xousi.

Iuvenal. Sat. 13. v. 167. s.

Ad subitas Thracum volucres, nubemque sonoram
Pygmaeus parvis currit bellator in armis.
Mox impar hosti, raptusque per aera curvis
Unguibus a saeva [orig: saevâ] fertur grue. Si videas hoc
Gentibus in nostris risu quatiare: sed illic,
Quamquam eadem assidue spectentur praelia, ridet
Nemo, ubi tota cohors pede non est altior uno [orig: unô].

Hinc Pygmaeus, Ovid. l. 6. Fast. v. 176.

Nec quae Pygmaeae sanguine gaudet avis.

I. e. grus. Iuvenal. Sat. 6. v. 505.

------ Breviorque videtur
Virgine Pygmaea [orig: Pygmaeâ], nullis adiuta columnis.
Et levis erecta [orig: erectâ] consurgit ad oscula planta [orig: plantâ].



image: s0965a

A Pygmaeorum parvitate desumptum Proverb. Pygmaeorum acrothinia Colosso adaptare, apud Philostr. in Niceta, et Eustath. in Odyss. Nic. Lloydius.

PYGMALION [1] Beli, alii habent, Magdenis, vel Mettinaei, Tyriorum Regis fil. patri successit, frater Didus [orig: Didûs], quae, cum regnare deberet, spreta a subditis, Sicharbae, quem Virgikius Sichaeum nominat, viro opulentissimo, nupsit. Quo [orig: Quô] audito [orig: auditô] frater, cum ardentisssima [orig: ardentisssimâ] auri cupiditate flagraret, ad Sichaei patruelis sui, et sororis suae viri opes animum adiecit; illumque spe potiundi auri, ante aras dolo [orig: dolô] interemit. Cuius caedis cum in somnis a mariti umbra [orig: umbrâ] certior facta esset Dido, clam sublatis thesauris, fugaeque comitibus assumptis, naves conscendit, et in Africam appulsa, primum Byrsam, deinde Carthaginem condidit, Virg. Aen. l. 1. v. 350.

------ Sed regna Tyri germanus habebat
Pygmalion, scelere ante alios immanior omnes,
Quos inter medius venit furor; ille Sichaeum
Impius ante aras, atque auri caecus amore
Clam ferro [orig: ferrô] incautum superat. ------

Idem, ibidem v. 367.

------ Portantur avari
Pygmalionis opes pelago [orig: pelagô]. ------

Hinc Pygmalioneus. Silius, l. 1. v. 21.

Pygmalioneis quondam per caerula terris
Pollutum fugiens fraterno [orig: fraternô] crimine regnum
Fatali Dido Libyes appellitur orae.

Vide Appianum in Punicis. Obiit Pygmalion, an. aetat. 56. regni 47. statuae amore, ob muliebris sexus odium, punitus, Ioseph. l. 1. contr. Appion. Iustin. l. 18. c. 4. Pygmalion (inquit Bochart. l. 1. Chanaan, c. 3.) est; [gap: Hebrew word(s)] Pugmeelion, i. e. quies ab altissimo. Deo scil. uno [orig: unô] verbo [orig: verbô] *pausi/qeos2 [gap: Hebrew] Ebraeis est [gap: Hebrew] , et Elion Deus Phoenicum, ut ex Sanchoniathone patet. Nic. Lloyd. Eius tempore, in Iuda regnavere [orig: regnavêre] Ioramus, Ahasias, Athalia, Ioas. Atque hic [orig: hîc] desinit Menander Ephesius, cuius illustre Fragmentum de Regibus Tyri servavit nobis Iosephus contra Apionem, l. 1. Sic ab initio Hiromi, Abibali fil. a quo orditur, ad exitum Pygmalionis, colliguntur anni 177. et menses 8. Coepit autem regnare Pygmalion anno [orig: annô] Templi 120. illius soror in Africam fugiens Carthaginem condidit, sexennio [orig: sexenniô] an septennio [orig: septenniô] post: unde commentum Virgilii patet, Aen. l. 4. cum Aeneas diu ante vixerit. Post Pygmalionem, desiderantur aliquot Reges, per annos 236. usque ad Ithobalum II. quem vide, et plura hanc in rem apud Ioh. Marshamum Equitem Angl. Canone Chron. passim.

PYGMALION [2] Cilicis fil. qui ex eournea statua Veneris beneficio [orig: beneficiô] in puellam transformata, Paphum suscepit, Paphi Cypri urbis conditorem. Ovid. l. 3. Met. Videtur esse idem cum priori. Vide Bochart. Georgr. p. 370.

PYLACAEUM Phrygiae urbs, Ptol.

PYLADES [1] strophii Phocensis fil. indissolubili amicitiae vinculo [orig: vinculô] cum Oreste coniunctus. Nam cum Clytemnestra, ab Aegystho adultero adiuta, Agamemnonem occidisset, Strophius Orestem adhuc puerum certissimae neci subduxit, et in regno suo una cum Pylade educavit. Posteaque cum Orestes, gratia [orig: gratiâ] vindicandae paternae mortis, matrem peremisset, eamque ob rem in furorem versus esset, Pyladem perpetuum omnium suarum profectionum comitem habuit, et socium periculorum; tantaque [orig: tantâque] sese mutui amoris vehementia [orig: vehementiâ] sunt prosecuti, ut alter pro altero mori non recusaret. Ovid. Pont. l. 2. El. 3. v. 45.

Adfuit insano iuvenis Phocaeus Oresti.

Idem ibidem, eleg. 6. v. 25.

Non ita vixerunt Strophio [orig: Strophiô] atque Agamenmone nati.

Martialis, l. 6. Epigr. 11. v. 9.

Ut praestem Pyladen, aliquis mihi praestet Orestem.

Nic. Lloyd.

PYLADES [2] Pantominus celebris, primus saltationis Artem, a Tragoedia et Comoedia separatem in scenam Latinam introduxit, eamque ex tribus saltationibus compositam, Tragica [orig: Tragicâ], Comica [orig: Comicâ] et Satyrica [orig: Satyricâ] excoluit expolivitque, ac Italicam vocavit, quod Romae primum specimen eius in Latino Theatro ediderit: Natione enim ipse Cilix fuit, ut Suidas docet. Eius a)nti/texnos2 Bathyllus fuit Alexandrinus, quem prooin primum inventorem huius saltationis Athenaeus facit, melius Aristonico [orig: Aristonicô] ad utrumque id laudis referente, apud Eund. Namque primi hi Pantomimos a Tragoedia et Comoedia separatos in Orchestra ostenderunt, licet non iisdem argumentis ambo claruerint; In Tragoedia enim et tragicis argumentis saltandis primas Pylades obtinebat: in Comoedia et Comicorum argumentorum desaltatione principatum sibi vindicabat Batyllus. Nec obstat, quod Italica saltatio, cuius auctores memorantur ambo, ex triplici saltationis genere, constaret, uti dictum: namque non ita ex omnibus mixta erat, ut confunderetur et ex tribus una fieret species. Sed quum omnia Tragoediarum Comoediarumque et Satyrorum argumenta prima saltare instituissent, Tragoedias, secundum tragicae saltationis leges; Comoedias vero, iuxta comicae saltationis instituta, desaltabant. Unde inter ipsos Auctores et Inventores artis facta dividia est, et in diverso saltationis genere contraria quoque factio instituta, quam ad discipulos suos et artificii per longam seriem successores uterque transmiserunt. Et quidem de Bathyllea saltatione diximus supra, Pyladea vero saltatio, gravis erat, seria, fastuosa, superciliosa et affectuum plena ac Tragica tota. Eius argumenta antiquorum Poetarum Tragoediae, Deorum Heroumque facta: personae, ut in Tragoedia, divi, duces, heroes et Reges. Athenaeus illi tribuit to\ o)gkw=des2, to\ paqhtiko\n kai\ to\ polupro/swpon, quod et Plutarchus facit Sympos. Problem. l. 7. c. 7. Unde saltationes Bathylleae concitatiores erant Pyladaeis, ut quae pa/qh haberent, moram generantia.


page 965, image: s0965b

Cuius rei exemplum illustre hoc est: Hylas, Pyladis huius discipulus, cum canticum quoddam saltaret, cuius clausula erat, to\n me/gan *)agame/mnona, magnum Agamemnonem: sublimem ingentemque se faciebat, ut verba illa cantici exprimeret. Non tulit id Pylades atque ut eius errorem castigaret, exclamavit e cavea, *su\ makro\n, ou) me/gan poiei=s2, Tu longum, non magnum facis. Tunc populo [orig: populô] cogente, ut idem canticum saltaret, cum ad eum locum pervenisset, quem reprehenderat, expressit Agamemnonem cogitantem; quod nihil magis conveniret magno Duci, quam pro omnibus cogitare. Quae mi/mhsis2 Ducis cogitantis multum habebat pa/qous2, sed multum etiam morae. Porro histriones Bathyllaei nudum aliquod simplexque et siccum u(po/rxhma desaltabant, Panis: aut Echus, aut Satyri nimirum; hinc unica fere persona solum saltabat: At Pyladaei plura aliquando in uno argumento u(porxh/mata saltabant sicque multiplex et multiformis illorum fuit saltatio. Et quum Poetarum antiquorum tragoediis saltandis operam darent, in una eademque u(poqe/sei plures plerumque personas unus et idem histrio sustinebat: quae causa, quod polupro/swpos2 haec saltatio dicta est. Huius autem Pyladis, ut iam innui, omnes successores, Pyladae quoque dicti, idem etiam saltationis genus excoluere [orig: excoluêre]; sicut Bathulli successores, Bathylii similiter appellati, Bathyllaeam saltationem exercuere [orig: exercuêre]: semperque in Tragoediis Pyladae, in Comoediis Bathylli operam suam artemque collocaverunt. Mediolanensis Lapis,

THEOCRITO

AUGG. LIB.

PYLADI

PANTOMIMO

HONORATO

A SPLENDIDISSIMIS

DCIVITATIS ITALIAE

ORNAMENTIS

DECURIONALIB. ORNA.

GREX

ROMANUS

OB MERITA EIUS

TIT. MEMORAE

POSUIT.

In quo a sinistro latere virilis est effigies palliata, quae supra capud adscriptum habet, IONA: ad dextrum alia effigies chlamydata, quae sinistra [orig: sinistrâ] manu lanceam gerit, dextra [orig: dextrâ] personam sive larvam attollit, cum tit. TROADAS, et supra illum, SUI TEMPORIS PRIMUS. Quibus significatur, Pyladem illum pantomimum, in his duabus Euripidis tragoediis saltandis, Ione et Troadibus, cum alios omnes aemulos vicisse, tum se ipsum superasse [orig: superâsse] et sui temporis fuisse primum. Sic Pyladae Pantomimi Hieronicae meminit alia Inscr. Pyladis quoque, Histrionis celebris, sub Marco Imperatore meminit Capitolin. in Vita huius Imperator. c. 23. etc. A Pylade vero primo comessationem Bacchis et Satyris bacchantibus saltatam, maxime commendant et celebrant illius aetatis Poetae; vel quod eam primum omnium hypothesin in Latino theatro saltaverit, vel quod in ea desaltanda ars illius maxime emicuerit. Vide Antipatri Thessalonicensis, qui Pyladem saltantem vidit et Baethi Elegiographi Epigrammata hac de re, apud Salmasium, ad Vopisc. in Carino, c. 19. Idem primus fistulas et chorum sibi saltanti ut praecinerent curavit: Nam ante illud sine fistulis et choro Pantomimi saltabant, solo adhibito [orig: adhibitô] pueri canentis et tibicinis concentu. Unde ab Augusto interrogatus, quid saltationi contulisset, respondit,

*ao)lw=n suri/ggwn t' enoph\n, o(mado/n t' a)nqrw/pwn etc.

Vide Lucianum de Pantomimi scena et appar. ubi addit etiam citharas, cymbalorum crepitum, et podw=n kto/pon, de quo vide supra in voce Crupezia, et plura hanc in rem apud Salmas. d. l. ut et in voce Bathyllus.

PYLAE [1] quae et Pseudopylae, Insul. Sinus Arabici, ante potum Isidis, in regione Troglodytarum. Plin. l. 6. c. 29.

PYLAE [2] locus Arcadiae, Steph. Est et urbs Cappadociae Euagrio. Item montes Aethiopiae sub Aegypto. Ptolem. Hodie Amara dicti, ubi recentiores scribunt Prete Ioannis filios a praesidibus custodiri.

PYLAE [3] oppid. Asiae, in Cappadociae Ciliciaeque confinio inter Halym fluv. et Taurum montem. Tauri Pylae Cicer. l. 5. Attic. Ep. 20. Ciliciae pylae Diodor. Sic.

PYLAE [4] Cilicianae inter Ciliciam et Syriam, hinc et Syriacae, inter quas Chersus fluv. Vide Portae Amani.

PYLAE [5] Geticae Hung. Vascapis, Germanic. Eysnthor, ex Dacia Ripensi in Transylvan. ducunt.

PYLAE [6] Persidis Arrian. Susidis Curtio, l. 5. c. 3. per quas in Persidem itur ex regione Susiana.

PYLAE [7] Rauricae, vide Porta Raurica.

PYLAEA oppid. fuit Trachiniae, ad Oetamd montem, apud Thermopylas: Unde Sinus Pylicus Strab. qui et Oetaeus, Erat et Pylacicus conventus Pylis: i. e. Thermopylis, 12. civitatum, Strab. l. 9.

PYLAEMENES dux Paphlagonum, unus ex iis, qui venerunt in auxilium Troianorum, atque in bello a Menelao interfectus est. Homerus. Dictys Cretensis illum Paphlagoniae Regem, Melio [orig: Meliô] parte natum, et non alienum a sanguine Priamidarum fuisse, quippe ab Agenore genus suum repetentem, dicit. Quidquid eius sit, ab hoc certe Duce sequentes Paphlagoniae Reges nomen traxere [orig: traxêre], quorum complures, huius nominis fuisse, ex Iustino, l. 37. c. 4. liquet: unde ipsa Paphlagonia Pylaemeniae dicta, Plin. l. 5. c. 2. Inter eos celebris inprimis Pylaemenes


page 966, image: s0966a

fuit, cognomine *eu)erge/ths2, qui Romanis contra Aristonicum, cum Regibus aliis, copias adduxit. Ultimus item Pylaemenes cognomine *filorw/maios2, cui victo Mithridate regnum reddidere [orig: reddidêre] Romani, quo [orig: quô] mortuo [orig: mortuô], provincia Paphlagonibus imposita est, Sextus Rufus in Breviar. c. 11. Prioris memoriam servat nummus sereus rarissimus, in Musaeo Faeschiano Basileae, in cuius parte una caduceus visitur, cum adiectis in medio pinnis et Inscr. *b*a*s*i*l*e*w*s *p*u*l*a*i*m*e*n*o*g *e*u*e*r*g*e*t*o*u: altera [orig: alterâ], bovis caput. Vide de eo Sebastiani Faeschii ICti Epistolam ad Tob. Hellanderum, Basil. editem A. C. 1680.

PYLAEUS Lesbi mons. Strabo.

PYLAGORA ceres dicta est, quod Pylagorae, i. e. legati, quos civitates Graeciae bis anno [orig: annô] ad concilium Amphictyonum mittebant, de maximis rebus consulturos, prius e)n pu/lais2, i. e. ante portas huic Deae rem divinam religiosissime facere consuevissent.

PYLAGORAE Graece pulago/rai apud esychium, Amphictyones sunt, qui Communi Graeciae concilio, ut Iustinus vocat l. 8. c. 1. praesidebant; quod ad Pylas, quae Delphis erant iuxta Apollinis fanum, conveniebant, sic dicti. Eligebantur a populis, qui id ius habebant, bini aut terni, pro cuiusque potentia et magnitudine; a non nullis etiam singuli tantum: coibantque quotannis bis, initio [orig: initiô] veris et auctumni, temporibus scil. statis; sed et extra ordinem, quoties res poscebat. Scopus Concilii erat, ut esset supremum Graeces gentis tribunal, ad iudicandas et definiandas publicas lites, inter civitates et populos coortas: tantaque ei auctoritas, ut raro Sententiae ab eo latae irritae redderentur, aut contra non parentes exsequutione destituerentur; saepe etiam gravis belli vi et concussione multorum populorum, iudicata ad finem perducerentur, Ubbo Emmius ad Iustin. d. l. Vide et voce Amphictyon, it. Hierorunemon.

PYLARTES vir Troianus, ab Aiace in bello interfectus, Homer. Iliad. 11.

PYLENE Aetoliae oppid. Hom. Il. 2. Eius meminit Papinius, Theb. l. 8. v. 483.

Nunc tumidae Calydonis opes, nunc torva Pylenes
Agmina. ------ ------

Idem, Theb. l. 4. v. 102.

------ Sensit scopulosa Pylene.

PYLEO apud Lacones, corona dicta est, qua [orig: quâ] Iunonem illi coronare solebant, Athen. l. 15. Alias quaelibet puellaris corona, ut ex Alcmane patet, apud eundem,

*kai/ tin' eu)/xomai fe/roisan to\n de\ e(lixru/sw|
pu/lew a)kh/raton kupe/rw|.
Puellam opto quae afferat ex elichryso
pyleonem et immortali cypero.

Et vero Hesychius pule/wn interpretatur stefa/nwn. Car. Paschal. Coronar. l. 4. c. 2.

PYLLEON Thessaliae urbs. Liv. l. 42. c. 40.

PYLORA Persidis insul. Arrianus.

PYLOROS Cretae mediterraneae urbs. Plin. l. 4. c. 12.

PYLUM Urbs Macedoniae circa Illyridis fines videtur, apud Strabon.

PYLUS [1] Tres olim fuere [orig: fuêre] Pyli, iuxta adagium apud Aristoph. quod etiam Plutarchus refert,

*)/esti *pu/los2 pro\ *pu/loio, *pu/los2 ge/men e)sti\ kai\ a)/llos2.

(In eos dictum, qui supra alios gloriantur, quasi doctiores, aut fortiores, aut alia in re praestantiores.) Messeniae erat una, hodie Navarino; urbs culta et permunita, ac emporium celebra, cum potu capaci, in Peloponneso, in tractu Belvedere, sub Turcis. Altera Arcadiae, tertia vero hodieque Pilos, Elidis, sita inter Penei et Selleentis ostia. Omnes tres Nestorem sibi vindicabant, quarum ultima Eliaca dicta est, Brietio; estque ad Peneum fluv. vix 5. mill. pass. ab eius ostio, et ab ora mari Ionii, 12. ab Elide in Occasum; Nestori autem novemd parebant urbes iuxta Homerum, quas omnes ordine in Boeotia recenset. Harum vero caput erat ipsa Pylos, atque inde Enneapolis vocabatur. Huc quoque refer novem sedilia in litore Pylio exstructa, apud Homer. initio [orig: initiô] l. 3. Od. Quae ita interpretatur Eustathius: *(oi de\ palaioi/ fasin enne/a *puli/ois2 e(/dras2 ei)=nai dia\ to\ kai\ po/leis2 tosau/tas2 u(po\ e)cousi/an kei=sqai tw=| *ne/stori. Inepti vero sunt, qui Nestorem tribus illis Pylis praefuisse credunt: Hoc enim qui [orig: quî] potuit fieri, aut cur controversia fuisset, quam Pylum intellexisset Homerus? Itaque verum est, urbes Nestori subiectas, fuisse illas novem, quas ordine Homerus recensuit. Porro ab istis 3. Pylis dicta est regio Triphylia Is. Voss. in Melae l. 2. c. 3. Ovid. Ep. 1 Heroid. v. 63.

Nos Pylon, antiqui Neleia Nestoris arva
Misimus: incerta est fama remissa Pylo.

Hinc Pylius. Idem Ponticorum l. 1. Ep. 4. v. 10.

Crede mihi Pylio Nestore Maior eris.

Alius Poeta.

Sic pater in Pylios, Cumaeos mater in annos
Vivat. ------ ------

Pylium mare, quod Messeniam iuxta Pylum, alluit, Pylii populi; qui Metapontum in Italia condiere [orig: condiêre]. Nic. Lloydius.

PYLUS [2] Insula Peloponneso vicina, quam in bello Peloponnesiaco Laches, Atheniensium dux occuparat [orig: occupârat], ibique castellum exstruxerat, ex quo erumquet ad vastandam maritimam regionem Laconicam. Lacedaemonii hoc incommodum prohibere festinantes, navibus insulam ingressi, septingentos milites castello imposuerunt. Quo [orig: Quô] comperto [orig: compertô], Athenienses magnum exercitum contra hoc praesidium, huce Cleone, miserunt. Qui post diuturnam obsidionem ad deditionem compulit captosque Athenas misit, vide quoque Scholia in Equites Aristoph. p. 291.

PYNDIS Aethiopiae sudb Aegypto oppid. Plin. l. 6. c. 29.