CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMVS TERTIVS Literas M, N, O, P, Q, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

OLEI Largitio populo facta a Severo Imperat. memoratur Spartiano m vita eius, c. 18. Tripolim, unde oriundus erat, contusis bellicosisimts gentibus securissimam reddidit, ac pacem diuturnam, oleum gratitum et fecundissimum agrum donavit. Ad usum videl. gymnasiorum civit atibus olim et gratuitum concedi a Principibus, et legari etiam a privatis consuevit. Sed de hac largitate in Tripolitanos nihil Aur. Victor, quo [orig: quô] loco [orig: locô], de Severi in illos beneficiis meminit. lmo vero contratium plane scribit idem alibi, in Vitae Constantini: c. 41. Remotae olei frumentique adventitiae praebittones, quibus Tripolis ac Nicaea acerbtus angebantur: quae res (aut si mavis quorum) superiores Severi imperio [orig: imperiô], gratantes (vel gratanter, i. e. gratuito) civi obtulerant: verteratque gratiam muneris huius in perniciem posterorum dissimulatio. Ubi non Severum Tripolitanis, verum contra Severo Tiipolitanos oleum frumentumque annuum, ultra legitimum canonem praebuisse, refert. Et quare Tripolitahis oleum largiretur Severus, ceu rem, cuius inopia [orig: inopiâ] laborarent, cum certum sit, adeo ea [orig: eâ] merce illos abundasse [orig: abundâsse], ut aliis etiam populis suppeditarent? Nam olei Tripolitani meminerunt veteres Scriptores, ut etiam Romae cogniti atque usitati, quod et vetus iuver alis Interpres docet. Severo autem qui tanto [orig: tantô] studio [orig: studiô] Populi Romani annonam curabat, nullum munus hac [orig: hâc] praebitione poterat gratius accidere. Ita ergo textum Capitolini, ex Regio et Puteanis codicibus, restituit Casaubon. ac populo Rom. oleum gratuitum ac fecundissimum in aeternum donavit: quae verissima et optima sententia. Nam olem fuisse Populo Rom. a Severo delatum, etiam Spartianus alicubi confirmat, et Lamprid. quoque docet in Alexandro Sev. loc. mox citando ut videbimus. Tantam autem huius rei curam habuit Imperator, ut de eo sub finem addat praefatus Auctor: Moriens septem annorum canonem, ita ut quottidiana septuaginta quinque milia modiorum expendi possent, reliquit: olei vero tantum, ut per quinquennium, non solum Urbis usibus, sed et totius Italiae, quae oleo [orig: oleô] egeret, sufficeret. Quam liberalitatem postmodum cum Heliogabalus minuisset, instauravit Alexander Severus, teste Lampridio [orig: Lampridiô], in Vita illius, c. 22. Oleum, quod Severus Populo dederat, quodque Heliogahalus imminuerat, turpissimis hominibus praefecturam annonae tribuendo, integraum restituit. Imo nec hoc solum, verum etiam institutae a Severo liberalitati cumulum abiecit. Paulo post, c. 24. Addidit et oleum luminibus thermrum: cum antea non ante auroram (Potius et ante nonam) paterent et ante Solis occasum clauderentur, etc. Ubi simul homines negotiosos reddidit usque ad horam diei nonam, permissis eis etiam post Solis occasum haerere in balneis. Vide Casaubon. praefatum Not. ad Spartian. et Lamprid. et plura hic [orig: hîc] infra.

OLEN Lycius Hymnorum Deliorum auctor, Herodot. l. 4. c. 35. *(o *)wlh\n tou\s2 palaiou\s2 u(/mnous2 e)poi/hsen e)k *luki/hs2 e)lqw\n, tou\s2 a)eidome/nous2 e)n *dh/lw|, Olen, e Lycia profectus, vetustos hymnos composuit, qui in Delo cantari solbant. Floruit is Acrisii Argivorum Regis temporibus. Ioh. Marshamus Canone Chron. Sec. XI.

OLENATUM oppid. Albionis in Anglia, in ora Cumbriae ad Occasum ubi Castrum Linstock, ad Vallum, Camdenus.

OLENNIUS e primipilaribus regendis Frisiis impositus, qui exigendo imposita tributi nomine coria boum, ad prolixam formam Urorum, Frisios ad rebellionem concitavit, Tacit. l. 4. Annal. c. 72.

OLENUS [1] vir quidam, qui Lethaeam duxit uxorem eximia [orig: eximiâ] pulchritudine, adeo que sperbam, ut se Deabus praeferret. Illae autem, cum de ea supplicium sumere vellent, Olenus in se culpam uxoris transferre volens, una cum illa in lapidem conversus est, Ovid. Met. l. 10. v. 68.

Quique in se crimen traxit, voluitque videri
Olenus esse nocens: tuque, o [orig: ô] confisa figura [orig: figurâ]
Infelix Lethaea tua [orig: tuâ], iunctissima quondam
Corpora, nunc lapides, quos humida sustinet Ida.

Ab Olenus est adiectiv. Olenius, ut Olenia Capra, quam sic dictam volunt, quod apud urbem Boeotiae Olenum nutrita fuerit, ut est apud Strab. l. 8. vel quod in ulnas Aurigae sive Oleni Vulcano prognati filiae excepta fuerit. Aratus, in Phaenomenis:

Ubi Scholiastes, *)wleni/hn le/getai, dia\ to\ e)pi\ th=s2 w)le/nhs2 tou= h(nio/xou, h)\ w(s2 a)/lloi, *)wle/nou quga/thr. Ovid. Fast. l. 5. v. 113.

Nascitur Oleniae sidus pluviale Capellae,
Illa dati caelum praemia lactis habet.

Nic, Lloydius. Oleniam hanc capellam, Iovis nutricem, ex Veteribus docet, totamque hanc fabulam erudito [orig: eruditô] Commentario [orig: Commentariô] illustrat Fortum. Licetus de Gemmis annularibus Schem. 17.

OLENUS [3] seu OLENUM Plinio, l. 4. c. 5. urbs gemina, una Achaiae, in Peloponneso, inter Patras ad Ortum et Cyllenen ad Occidentem, ab Oleno Vulcani filio condita, et nominata, Canigriza hodie, ut quidam putant, Chaminiza Nigro. Baudr. in ora maris Ionii, media inter Patras in Caeciam, et Araxum promontor. in Africum. Altera Aetoliae, inter Calydonem, et Chalcidem, ad Evenum fluv, Oleno adhuc dicta, tantum pagus.

OLERA a frigidis distinguit Capitolin. in Maximinis, c. 4. Quod satis constat, oleribus semper abstinuit, a frigidis prope semper, nisi quum illi potandi necessitas esset. Ubi frigida vocat, seu frigidas, subintallige mensas, omnia id genus edulia, quae cruda eduntur, ut poma, olerum quaedam, ostrea et si milia. Non enim omnia olera cruda edebantur, sed quaedam etiam cocta, quae proprie sic dicebantur, et a frigidis sic distinguebantur. Vide supra ubi de Frigidis, et infra voce Olus.