Blanditer regi loquare, asseclisque pro ximis.
Demerendae oratione byssina aures regiae.
Regiam aurem non penetres absque voce byssinae.
Regibus nihilloquen ium, vel loquendum blandius.
Absque morte audire raris fas melos Sirenium.
Absque merte audire Ulyssi, est epos Soredenum.
Arduum est transire surdes auribuus Siredones.
Blandicella dicta ferme discrepant a sensib us.
Blanditas benignitate si ca et mendacium est.
Congregat panthera odore, quos fero ore dissepat
Cor dolosum est ora quamvis blanda sint Sitedonum.
Ecquos est quod blandiendo feminae haud extorqueas?
Et probus fronte atque dictis perditur pellacibus.
Impetres plus palpo et ore quam flagello quam face.
Iunior, cave dolosa dicta blandientium.
Libere loqui est amici; Sannionis blanditer.
Maxime timenda verbis perbenigna femina.
Minime amicus est quamvis blandus est per omnia.
Mortis exsors rarus odas audiit Serenias.
Non abest a morte longum cui canunt Sired nes.
Omnium repleta non sunt or a mellilinguibus.
Plurimum lenecinanti prodit a lingua mali.
Plus in hostem verba blanda ferro et ignibus queunt.
Saepe melmerum ore fundit, cor cui omnefelleum est.
Sensibus quaeblandiuntur non habent fastidium.
Suada quos nequit, refrenat iustior vis ac metus.
Sunt supra vim sunt supra arma cuncta, verbamollia.
Supplici canore praedam fert suam Siren triplex.
Tunc adulator nocere vult ubiest blandissimus.
Verba blanda habent venenum, certe ab hoste prodita.
Vult mori qui audire gestit dulce Sirenum melos.
Amiciamicu grata ferme amant loqui.
Blandiri oportet, non minari, regibus.
Cassa est fides fine absque blandientibus.
Cassa fide sunt blanatentes iugiter.
Heu quot dedit pessum melos Sienium!
Heu, verba nimium blanda; non placent mihi.
Infunde mel citra necesse quam putas.
Malis medetur sermo suavis pluribus.
Noto canis blanditur, ignotum allatrat.
Sempertime, semper melos Sirenium.
Sermone dulci quemlibet Siren tenet.