Est bis imo ter beatus, in Deo qui spem locat.
In Deo sperare ivetus omne quod Vult obtinet.
In Deum quicumque sperat, nil facit, cuncta obtinet.
In Deum sperare mentis non nisiprobissimae est.
Optime spera in bonare: iusta promovet Deus.
Qui Dei nisus favore est, spes habet semper ratas.
Qui Deo confidit unisp suanumquam exidet.
Absque spe dimittere ullum ciutum, regis nothi est.
Non sat est rex, quempiam a se qui absque spe abire sinit.
Tempera timore spem rex esse qui cupis dus.
Additus spes est timori, sicut et spei timor.
Allevatrix es dolorum spes laborumque omnium.
Auriae spei, ipsa fama est gnata leti nescra.
Desinas sperare, quidquam quo poteri non licet.
Desinit sperare, quisquis iam timere desiit.
Dormiente Sorte, nespes dormiat cave tua.
Duplicem paenam meretur qui malum spe agit boni.
Ecquis est quin continenter spemetuve flactuet?
Est inops qui spes habendi fine nullo terminat.
Est quidem spes intuenda, causa sed spit magis.
Fretus esto speperenni:non diu uno sors loco est.
Frustrata spes frequenter evadit furor.
In malts bene sperare nemo quam innocens potest.
Isperit quem spes reliquit frugis ut fiat bonae.
Lumine est utroque blanda spis, sed usque eras, ait.
Nemininon temperatur spe metus Vel spes metis.
Ordinare longiores vita spes vocat brevis.
Ordinare vita curta spim iubet simul brevis.
Quae futura sunt putantur spe velut praesentia.
Qui sovet spes immodestas, immodeste iis excidit.
Quid de eo sper arepossis, nulla de quo spesfuit.
Quilatet turba in frequente nec metu nec spe.
Qui nihil sperat timetue, cernit infra se omnia.
Qui nihil sperat timetue est imperator omnium.
Quidquid est futurum id omne spes facit praesentius.
Quisque dum sperat imetque consene sett stabidus.
Saepe spes frustratam veros infarores desinit.
Sit licet spes nulla semper alta mes sperat tamen.
Spembotam propone menti quidpiam cum agris boni.
Spem mageintuetur ipsaem, quam speicausam efferus.
Spes animi praesens dolentis pharaecum est mor talibus.
Spes avarae terminari lugubri exitu solet.
Spes cui nulla est metusque nullus, is par est Deo.
Spes doloris. spes laboris dulce cuique pharmacum est.
Spes item walum supremae sublevat penuriae.
Spes nihil putat futurum: cuncta habet praesentia.
Spes parandorum bonorum fulgurans exordium est.
Spes pias adepta pennas nil nisi astra cogitat.
Spes ubi est inde esse longe non solet pallent metus.
Tam senex nemo est, ut unum speret improbe diem.
Vinculum compingi in unum Spes Metusque vix queant.
Vita non certa ordinare mente spes certas Venit.
Aspe fere omnis vita nostra pendula est.
Eaulcat omnem optma spes molestiam.
Fallat fere Spes empudent em audaciam.
Frustrata spes frequenter evadit furor.
Nec vivit in spe nec metu saptentia.
Qui collocat suam in Deo spem, non cadit.
Qui spe bona se sustinet, raro cadit.
Spes cuilibet mortalium viaticum est.
Spei favere nemo non solet suae.
Spei met us que iuge contubernium est.
Sperare oportet cuncta, nil Deo arduum est.
Spes est bonum, Spes est malum homini maximum.
Spes est diur num somnium perquam leve.
Spes immodesta et immodesti est exitus.
Spes in malis est usque at in bonis metus.
Spes praemii, laboris est solatium.