Quo locatus in statu orbis a Deo es, eumpreme.
Sors humana cuncta Voluit, sed regit sortem Deus.
Principem circumstat ingens sortis augustae decus.
Absque dote sortis omnis dos riget virtutium.
Absque inimico est omni et hoste quem fovet sors blandior.
Alta mens nec insolescit sortis in dulgentia.
Antagonistam invenire non potest cui sors favet.
Arduum est servare sortis ius siss extra omnem aleam.
A volat sors, hanc utraque ni manupur ipremas.
Aura sortis punctulo hera duplices infert vices.
Aurea Sortis catenae saepe fiunt ferrtae.
Clarttudo Sortis omnis vitreo fulget bono
Cui cupit nocere sors, is vulneri cuivis patet.
Cui fuaet sors omne in aevum ullo est sine adversario.
Cui suus status videtur non bonue, nec est bonus.
Cuilibet mutationi quaeque sors obnoxia est.
Cu libet sua est molesta sor., placetque nemini.
Cum renidet Sors, coveto fraudium cuniculis.
Cuncta dat favor Quiritum praeter ingenium bonum.
Cuncta secum vibque tollit sors sua a divortio.
Detrah. darive virtus sorte ab ulla non potest.
Dormienti retia implet Urbibus sors porspera.
Eccui haud innata sortis paenitudo propriae est.
Est pusillae mentis saltam ferre qui sortem nequit.
Fergradum contra procaceces arduaesortis minas.
Fertur ad res insolentes Sors cui insolens favet.
Gloriam optat militarem segnis otii cliens.
Hinc et hinc sortem modeste contine: aut statim avolat.
Immemor reciprocantis sortis, haud erit diss.
Immodesta et immodestam sors facit modestiam.
Impetres sorte ars magistra quod nequibat assequi.
In suo fere malignus quisque iudex est foro.
Is sapit, nil pollicetur qui sibi sortis de fide.
Is sapit se accommodare cuique sorti qui potest.
Lubricum sortis timeto, dum teneris prosperis.
Maxime sors illa durat cui quid additum mali est.
Militi est beatus avum qui latenter transigit.
Nemini nocere scit sors quam cui ante profuit.
Nemini non infidelimens rumet sortis vitio.
Nemini non lis perennis sorte nato cum sua est.
Nemini praestat perennem Sors votabtlis fidem.
Nemo ei adver fatur in quem sortis inclinat favor.
Nemo ei adversatu uquam laeta cuisors est parens.
Nemo non cum sorte litem perpetem exe cet sua.
Nemo non de sorte questus est sua, quamquam optima.
Nemo non homtnum malignus sortis interpres suae est.
Nemo non rebus secundis induit superbiam.
Nemo velcapit velaequa mente fert sortem suam.
Nilreponit sorte in ulla, cuncta sed in se sophus.
Non necesse est forte laeta vivat Ut semper sophus.
Non parum est calcare cuivis sortis atrae turbines.
Non potest modum tenere sors cui supra modum est.
Non potest Ulla interire sorte cultor Palladis.
Non solet sors una eundem calce dextera sequi.
Nulla sors est crebra cui non imminet mutatio.
Nullus adver satur ulli cui favet sors blandior.
Omne quod sors fert in altum, sert ut inde mox ruat.
Optima est sors multa paucis laeta quae auxit tristibus.
Optimam sperare sortem cuique fas post pessimam.
Optimum vove statum, at sors cumque quem dabit feras.
Prima vitaesors bene agere, altera audire optime.
Prodigis humana corda sors bonis inebriat.
Prospera in re sors timenda est omnium gravissima.
Purpuram atque ebu curule domina campi Sors donat.
Quem mala haud unquam impetivit sors, opes nicscit suas.
Qui bonam scit serre sortem dextere et mala foret.
Qui sapit, regnat, regna sortis, rex sui.
Quisupra sortem est, supra illum nulla iam esse res potest.
Quilibet rebusse undis utris inflatur modo.
Quis velasse Uno licetar dona sortis anxia?
Quisque dat sibi secures quisque gazas virsophus.
Quisque sortie est alligatus vinculo inse lubili.
Quisque sortie ropulatus cum catenula sua est.
Quisque talis vulgo habetur, sorte quali praevalet.
Quofer nior tibi est sors, hoc minus manet diu.
Quos habet sors oligates plurimis versat modis.
Rara sors aedvique metam vexit illssum, gradum.
Rarus est quires iniqua mente quas habet feras.
Regia indole usque et usque sors videtur utraque.
Regio ingeniofere Uti sors bona at mala assolet.
Saepe quaen cet nocere iam amplius sors non potest.
Saepe sorti latiori sors gravis fecit locum.
Saepe sortis decolorat optimos licentia.
Soetraopesque campi hera offert sors item immerentibus.
Sors nimis beata, sors est omnium vanissima.
Sors noverca hebeti timetur: plus parentem horret sophus
Sors quibus favet placere quisque damno avet suo.
Sors ubid vortit, aufert omne secum quod suum est.
Sorte prosperante quiduis exit in finem bonum.
Sorte sublaeta exitusque cuncta sunt latissimi.
Sortis est innata cuivis paenitudo proprie.
Sortis est vitrun infidele, nec diu Uno slat loco.
Sive laeta sive laeva sors, diu rarom inet.
Sunt caduca ubique sortis arbttrariae bena.
Tela sortis imminentis nem lectus effugit.
Utib na est sors, ut mala, orbis sic vocat bonum aut malum.
In selicere nil sinit sortisophus
Concoctionis laeta sors duitssimae est.
Consulta docta mille sors vua obruit.
Cum sorte semper quisque litigat sua.
Et summa sors fit omnium infimissima.
Ferri nequit re in lauttore verbero.
Ferri veqnit rebus secundis flagrio.
Gaudit frequente Sors vicissitudine.
Homo intumescit insoleus rebus bonis.
In se licere nil sinit sorti sophus.
Incurio si sorte reddemur bona.
Intratuam maneto qui sapis cutem.
Non indiget, qui sorte contentus sua est.
Nusquam secundae res ferunt modestiam.
Oblita numquam sors suae inconstantia est.
Odisse vitam scaduca non potest.
Qua peior est sortem suam quisque aspicit.
Qua mente quivis polleat, sors argutt.
Quodcumque casu contigit, sortem voces.
Quis sorte trisli amico amicum se exhibet.
Reciprocant is immemor sortis ruit.
Regnat, regitque regna sortis rex sui.
Sors neutra pura est omnibus molestiis.
Sortem potest cavere ferre qui potest.
Sortis srocellae turba mobilis sumus.
Spargitque mortem laeta, laeva sors Dei.
Transversa Sors aoumen humanum rapit.
Virtute sortem quisapit pessumdabit.
Utramque sortem suffer aequo vertice.
Utramque sortem temperat numen Dei.