Nilin orbe isto perennat quam sacer sermo Dei.
Quae Deus dicit facitque sunt fides, sunt veritas.
Aut nihiloquare cum rege, aut loquare dulcia.
D eregente nilloquare, velloquare suaviter.
Aferarum gente nostrum sermo segregat genus.
Aut sophus secum ipse fatur, aut suo cum Numine.
Cuncta quae dicit facitue publico confert sophus.
Cura ubi est sermonis ingens, magna rerum incuriae est.
Fulmen est sermo sophorum, quisque eo percellitur.
Nobilis vilisque sermo distat efficacia.
Obstetrix est sermo mentis, serme mentis est cliens.
Obstetrix perita clausae mentis elocutio est.
Quae sophos dicit facitue publice cuncta iuvant.
Res adest ubi ipsa prorsus verba sunt superflua.
Roris in merem iuventam sermo recreat senis.
Sermo cogitationum partus est linguacior.
Sermo cui scelestus, illi vita velscelestior.
Sermo d ctus est supra vinum, est supra tragemata.
Sermo mentis est im ago, sermo mentis est typus.
Sermo mentis frater, ergo profer id quod cogitas.
Sermo natus corde ab imo mentis est certe typus.
Semro nobis mersque ni sit, quid sumus praeter pecus?
Sermo pravus pravit atem sterntt ad quamvis vias.
Sermo pugnax, usque vivit, pessimum vitae malum.
Sermo stulti est unda ponti: clamat, arva at nil iuvat.
Sermo verus ille non est qui statim refellitur.
Verus est mentis char cter sermo, verus est typus.
Vilis idem nobilisque sermo n nidem valet.
Unda vultus, sermo mentis est character ac typus.
Ala volucri sermo transit aera.
Corpus cibis, sermone sed mens pascitur.
Est sermo amici suave quid tristantibus.
Ferrum qutdem penetrat, at sermo magis.
In ore menles usque habe intimos sinus.
Intus liquorem quale habet vasfunditat.
Mens atque Sermo separ at nes a pecus.
Menti ipse sermo est ceu minister efficax.
Perplexa mag um verba nescio quid tegunt.
Secreta mentis saepe serme detegit.
Sermo character mentis et bonae et malae est.
Sermo Dei certissima est nobis salus.
Sermo medela summa mentis turbidae est.
Sermone nullo compr. hendere est Deum.