Abstine a Deo sacratis: utitur paena a spera.
Caste ade Deosopusque summove locis sacris.
Desacro viduae acpupilli sustinete pauperes.
Hactenus res sacra Regum est, sancte eam ut custodiat.
In bonis nullius est res consecrata Numini.
In benis res sacraenostris nulla est, in bonis Dei est.
In necessitate sacra res promiscuo usui est.
In sacris bene occupari non potes vir impie.
Linea est inanitatis summa, saevire in sacra.
Maius est, inferre sacris bella quam sceptris, nefas.
Nil iuvat quem sumptuosis perlitare Vist: mis.
Nilmutilum Deo offeratur: totus est integritas.
Nil sacrum est, nilest profanum cum necessitas rogat.
Non herus rerum sacrarum, tutor est Ep scopus.
Nonpetes nimis mo destus esse rebus insacris.
Non potest reddiprofanum quodsemel datum est Des.
Omne sacrum ubi necesse est usui cuivis patet.
Quae Deo sacrantur usum patriae numquam negant.
Quidquid deo sacrum est, certe est egentium.
Quod deo sacratur omne est erogandum in pauperes.
Quod Deo semel dicatum est, id Dei semper manet.
Quod Deo semel dicatum est, permanet semper Dei.
Res sacras privatum in usum qui referit, vere est sacer.
Res sacras rex res profanas rite prudens calleat.
Sacrares magis sacratur sertsit ut iam publico,
Segregant opes psofanas a sacris sacerrimi.
Semper in malis supremis quisque re utitur sacra.
Tutor est rerum sacr arum rex, quid inde ne excidat.
Usibus patet profanis sacrares sorte ultima.
Curare sacra prima sura Principum est.
Donatatemplis, eroganda egentibus.
Ecclesiss don ata, sunt egentium.
Ius belli, ubique rebus abstinet sacris.
Nec Principi ipsi liberum ius in sacraest.
Opes profanae segregantor asacris.
Promiscua usu est ressacra in ultimis.
Quidquid sacris impendttur, numquam perit.
Res satra nulla est in necessitatibus.
Sacris locis quoque abstinet uts bellsca.