Arce praeceps missa caeli est omnis arrogantia.
Hostis est ultorque summus Numen arrogantia.
Nil Deus sic odit atque germen arrogantiae.
Semper est Deus procacis ultor arrogantiae.
Arrogans rex in futurum nullus unquam respicit.
Tristis arrogansque Princeps non amatur, risui est.
Arrogans quod est et altum punctulo horae diffluit.
Arrogantia insolenti numquam eget gens ditium.
Arrogantiam sodalem solituadinis fuge.
Cuncta ei desunt deesse qui subiputat nihil.
Cuncta es qui scire iact ant sunt fere ignarissimi.
Despicit Deum hominemque turpis arrogantia.
Est Deus sibi, est homo uni, tristis arrogantia.
Et supercilia arroganti sunt fuis pro cornibus.
Nemini non Vana pectus inflat arrogantia.
Nil sibi d esse cre dit putida arrogantia.
Non putat Deisse egere numine arrogantia.
Non tib. Utilis sed hosti est miles arrogantior.
Non viget deutuer entis germen arregantiae.
Noriosa certe regno ciu um arrogantia.
Peius odi angue fastum Numen arrogantiae.
Pestilens cuivis iuventae sidus errogantia est.
Qui sibi squequaque primas vendicant, male audiunt.
Qui volunt primi omnium esse, sunt fere emnium ultimi
Quo minoris est eo se pluris arrogans facit.
Sem er est bullae tumentis instar arrogantia.
Tota fucus tota bulla est tristis arrogantia.
Unice placet sibimet arrogans amor sui.
Ambirenumquam deses arrogantiae est.
Elationis multum in arregantia est,
Et arroganttae adsita est infamina.
Et mater est super bia arrogantiae.
T??? unda mater criminum arrogantia es.