Lacrimis fictis potentum fata plorat civitas.
Civium quoscumque luctur, Rex bonus amat suos
Absque comploratione, non fuit: non est, domus.
Absque luctu reperire nescio ullam an sit domum.
Aede funebri esse gratus hospiti hospes quei queat.
Arduum haud est verba luctu fortia eloqui haud tuo.
Canticis funus parentum prosequi est Esse donum.
Ecquis in luctu occupatur luxui atque ludicro?
Est nefas luctum esse quemuis in domo poetica.
Falle luctum, mox redibis fortior; vince, cnterit.
Funerum sumptus levare neminis luctum potest.
Hoc habet fortuna, luctum sempcr addit luctibus.
Is sapit cui ratio luctus, non dies fimem facit.
Longus est ubique luctus et volucre gaudium.
Mortui luctu ac dolore vita quaeritur pii.
Mortui nec sicci amico sint oculicui, nec fluant.
Mortuos lugere res est nemini quae proficit.
Nemo personam lubenter sustinet lugentium.
Praecocem maeror senectam sufficit lugentibus.
Praestat in domo esse tristi, quam repleta audio.
Publicus luctus per urbem functus utfato est probus.
Questus atque planctus haud est indecorus luctibus.
Qui futura luget, ultro quod timet praeoccupat.
Qui sapit, tantum diem unum crgitat de mortuo.
Quid iuvat deflere, nati sustinere quae sumus.
Quisnam amicos mortem functos prosequi luctu solet.
Tempus est medela luctus, tempus aestum animi fugat.
Turpe non est luctu in acri stare scissis vestibus.
Aevum omne flendoi ducitur mortal bus.
Aut alloquen do aut increpando abit dolor.
Communis est luctus boni viri omnium.
Complorat orbus orbis am ssum decus.
Deflere noli mortuos nil sentiunt.
Desinere luctum mavelis quam decipi.
Effertur urhis publico luctu bonus.
Heubeu, utramque paginem vita facit.
Iam nascituros dura luget Thracia.
In domo lugente non est gratia ulla muscia.
Uti saxa vertit feminas luctus graus.
Lugere didicit ille qui lugat diu.
Mundo gemendus vir iacet toto probus.
Quis luctus, ah est ille qui dici nequit.
Quod luctui vucat cor, orbum gaudio est.
Ratio medetur aut amicus lxctui.