Quo Deus quemquam mage odit, hoc habet licentius.
Dignitas ubi est, ubi est res, summa ibi licentia est.
Ne tibi permit te plus rex, quam quibus lege imperas,
Plura quo licent regenti, poena mator hoc manet.
Plus licet cuicumque civiu quam vel imperantibus.
Principe ex bono repente fit licentia malus.
Qui potest rex esse, nec vult, regem eum regum puta.
Quod libet licet tyranno: quod licet regi libet.
Si libet, vox est potentum: si licet, vox pauperum est.
Silicet regi quod ipsis civibus, liber sat est.
Alicentsa haud quis aegre transit ad libidinem.
Cui licet maius licere debet id quod est minus.
Dicimus licere idomne cuique quod corceditur.
Haudmala est licentia in qua nil malae libentiae est.
Maxima a licentia, eia, submove libentiam.
Milites timare peccant, sed magis licentia
Minime est virtus; est furoris perpetrare quaepotes.
Nulla ibertas sat ampla est clicentiae.
Optimam vel multa Vastat indolem licentia.
Orta de paucis in omnes dicitur licentia.
Plurimus licent iosis est male libentia.
Qua licet, sordet voluptas: quod periculum habet, placet.
Qui potest peccare, nec vult, est profecto non malus.
Qui sibi putat licere quaelibet, miser certe est.
Res ubi est honorque multus, mult aibi licentia est.
Si licet peccare nec vis, iustus es certe, es bonus.
Fai imperanti est omne quod regro expedit.
Haud semper audax carne vescitur leo,
Immanius nil militum licentia est.
Licentia ingens ianua est omne ad scelus.
Non omne oportet fiat id quod et licet.
Non omne quod licet statim queque expedit.
Polluta livorem excitae licentia.
Quo plura facere liceat, hoc libeat minus.
Quod non licet ciut, anne Principi licet?
Servare non potest modum licentia.
Soli bono malum haud parit licentia.
Ubi est lioentia, ibi est statim confusio.
Ubi licentia, ibi quoque est libentia.