A polo Venire debet omne quod numquam perit.
Caelo in uno ipsa aeviter naregnat im ortalitas.
Absque sudore haud para isfinis exsors gloria.
Cuncta sunt fati atque mortis praeter ingenii decus.
Debet immortalit atem litaris quisque suam.
Digna cedro nemo scribit missa quam cu favit.
Ecquis immortalitatem nolit aut sibi aut suis?
Ecquis immortalis unquam factus est ignavia?
Itur immort alit atis ad domos morte ultima.
Id vide videre possis quod Videre non potes.
Improbe immortalit ati sapplices, ignavia.
In Camenarum ministros Parca iuris nil habet.
Ingenii praeclara factamortis haud tangit metus.
Morte in immor talitatem spiritm gigrat sophi.
Nec mori, nec vulner ari sanguis heroumpotest.
Nilpotest vis Leti in illos Musa quos caelo beat.
Optimis numquam peribit gloriae immortalitas.
Plurimi immor talit atem quaeritant, pauci obtinent.
Quisque ad immort alitatem currit ast una haud via
Sola mens letus que calcat seque fert supra aethera.
Templum ad immortalit atis curritur multa via.
Vita honesta, mors honesta, quid nisi immort alitas?
Gens dia Vatum funere a sumi fugit.
Immune lithi vivit ingenii decus.
Mortalitatis fata non tangunt pios.
Nilin Deorum sanguinem mortali licet.
Post fata paucos nomen aternum manet.
Propatria mori ist mer a immortalitas.
Vanissimae est mortalium im mortalitas.