Mens Deo confisa temnit sertis asperae minas.
Vix Deo ultimis patemus in necessit atibus.
A Deo parente venit Principum afflictatio.
Igne rex afflictionis tostus, est heres Dei.
Rex bonus felix favenique rebus angust sadist.
Rex male afflictus, probatur a Deo; non vapulat.
Ustus igne afflictionis rex, suis dein fit Deus.
Arota tradenda flammis vesta, ut exuat lutum.
Commove coerum, mephitis; commove unguentu, rosa est
Condolent omnes, iuvare nullus afflictis studet.
Delicata afflictionis sentiunt quod vis onus.
Durius gnatum severi educant patres quem amant.
Exagito unguentum, flagrat bene; exagita coenum hircum olet.
Gemma viresin latrina ne quidem amittit suas.
Hoc mage Unguentum omne fragrat quam mage illud commoves.
Ignis aurum explorat, at sorstrux amtcorum fidem.
In malare nemo amicus; quisque amicus in bona est.
Nemo non afflictionis auctor ipsemet suae est.
Nemo non prompte Deum audit in necessitatibus.
Nilita aeque corda amica iungit ut afflictio.
Quem malo severa virtus duraet, aeternum manet.
Quisquis advirsis amicum praestat, est prisca fide.
Testa ni tradatur ignip strotam, nulli usui est.
Testa si non cocta ab igne est, Vile permanet lutum.
Usui est tunc testa in igne perdidit suum ut lutum.
Absinihiatum poculum morbos fugat.
Depressa ubi est sepes, ibi omnium via est.
Multis amarum poculum fuit bono.
Quod ignis auro, id est bonis afflictio.
Transire sepem quisque depressam solet.
Turpi saluti praeferenda afflictio.
Virtutis omnis disciplina afflictio est.
Virtutis omnis est parens afflictio.