Rex in horas signa late largit atis exserat.
Perdis horam nil in ullum qua facis benigniter.
Vive in horam rex? diei nemo sponsor crastinae est.
Arbor aevi unius, horae pun ctulo brevi ruit.
Crescit aevo silva longo flamma puncto quam vorat.
Flamma silvae illapsa paruo cuncta momento exe dit.
Hora fert magno quod actu longus extrudit labor.
Hora mortis, inquietas ceteras omnes facit.
Hora saepe reddit una quod decennium abstulit.
In diem vive, imo in horam si diu vivere.
Ne quidem certam hora praesens cuiptam praestet fidem.
Nemini vita est dialis, nemini est horaria.
Nemo sponsor crastini imo nemo vel horae integrae.
Non putat suum esse utrtus, hora quod dat, quo drapit.
Plurium arbor saeculor um punctulo horae cecidit.
Punctulo fngacis horae corrutt felicitas.
Quae diu diuque crevit arbor, hora una cadit.
Quaelibet nos hora leto clancularie admovet.
Quercus haud untus aevitemporis puncto ruit.
Quis scit an visurus horam sit diei crastinam.
Quod rapax cumque hora carpset, nemini refunditur.
Quod semel cita hora carpsit nemini refunditur.
Scire mortis horam, an haud est millies mori in diem.
Saeculis firmata multis urbs, die una concidit.
Saeculis quaesita multis unica hora proterit.
Silva multas nat a lustris sit die unica cinis.
Temporis magnis parentes Hora salve multiplex.
Vix horam quisque nedum vivat alterum in diem.
Unica omne proelium hora est exitus honi aut maeli.
Homo esse te semper memento horarium.
Hora una multum praelio omni conficit.