A Dei favore totus orbis hic pendet favor.
Cui Deus favet faventes quosque habet mortalium.
Cui Deus favet, savetur illi ub:que ab omnibus.
Cui Deus favet favores orbis omnes obtinet.
Cui Deus favet triumphat omnium favoribus.
Cui Deus favet, vel ipso nascitur bonum e malo.
Cui Deus favet, beatus est tamen, quamvis egens.
Cui favet Deus favore sustinetur omnium.
Cui favet Deus, favore gaudet unus omnium.
Cui favet fatum Deusque vina prosunt toxica.
Cui favet fatum Deusque cuncta succedunt bene.
Cui favet fatum Deusque, certa ei victoria est.
Cui favet fatum Deusque nil sinistri unquam accidet.
Cui favet fatum Deusque, noxium omne commodo est.
Cui favet fatum Deusque vimen est navis loco.
Cui favor stellantis aurae militat, frustra fremit.
Fit cito, fit luculenter, quod favente fit Deo.
In Dei favore, caeli positus acterrae favor.
Nil ei potestnocere quem favor fovei Dei.
Non eget fautore, fautor est cuisuus Deus.
O beatum quem favor e dignum habet Deus suo.
Obtinet faventiam orbis cus favet Dei fauro.
Obti et quae vult favore quem suo beat Deus.
Omnsum favor favore nisus unius Dei est.
Orbem haebet totum faventem quifau ent em habet Deum
Praeda numquam totus hosti fit cui est favor Dei.
Qui Deia favorependet non cadit, cuncta ut cadant.
Quos Deus fovet, fatigat casuum infortuniis.
Folle Numinis favorem, totus orbis interit.
In Deum sperare nescit rege fisus qui suo est.
Nilpotest decsse, cui rex publice aut prive favet.
Non diu dunare suevit feuro summatium.
Principi virtute partus omnia expugnat favor.
Quam eite, heu, Princeps favorem vertit in fastidium.
Rebus effectum univensis Princip imdonat favor.
Regum adaque noxiosus est favor quam hostilitas.
Vix habet Deum faventem cui suus Princeps favet.
Vix abest unguem a ruina prodigas regum favor.
Vix modestia ulla cuiquam est sub favore Principis.
Absque divino favore nilpotest vulgi favor.
Ad favorem mille ducunt, sed vaferrimae viae.
Artibus bonis popellinon potest quari favor.
Artibus masis popelle quaritur vulgo favor.
Caeca quo fors, hominum eodem vergit ilico favor.
Cui favet fortuna, longe non is est aremala.
Cui favet fortuna neminem adversarium invenit.
Est ei fautorum abunde nuda virtias cuifavet.
Fautor improbi, innocentes a via avertit bona.
Innocentes mille vexat, improbo uni qui favet:
Liberis quidem favemus, sed tamen nobis mage.
Nemo Lunam quaerit, acre cui favet Solis iubar.
Nemo virtut i favebit, quam sequi ultro non potest.
Nemo virtuti favere scit, sequi quam quipotest.
Numinis favore freous eun cta temnas aspera.
Quam cito vulgiparatur, tam cito occidit favor.
Qui favorete, hos honore prosequaremutuo.
Quisque eis studes favetque, vis quibus praesto atque ôpes.
Quo minus faves tibi, ipsi prospicis tibi magis.
Tolle divinum favorem, totus orbis concidet.
Vis cui arsue defit, illi semper est praesto favor.
Vix amicorum favemus mente fide prosperis.
Ut domes equum favoris, freno opus Modestrae est.
Fautorum abunde est unda cum virtus favet.
Fortuna quo sese, hominum item inclinat favon.
Fovere lata, mentis est parvaedecus.
Hastam move, Dux, sed favente numine.
Inaneidomne est cui favor deest Dei.
Mi kos repenteperdidit vulgifavor.
Nimius favor fertunae in aerumnam cadit.
Summus favorregum ruinae est preximus.
Suspectus est ubique. fortunae favor.
Tandem favet, tarde licet, suis Deus.
Tunc est timendus, cum faver sonti Deus.