Quis Deo ortus lucis unquam crastinae certus fuit?
Quis Deos sibi faventes polliceri cras queat?
Quis cliens sibi Deûm ausit polliceri crastinum?
Principum speret favores quis sibi usque in crastinum?
Quis sibi regum tiaram spondeat vel crastinam?
Christianum cogtt are vix decet de crastino.
Cognitum nulli an futurus sit superstes crastin.
Delicate vive, sed sic ut memor sis crastini.
Nemini vita est in horam certa, nedum in crastinum.
Nemo novit an Videre crastinum possit dien.
Nimo novit vita an ipsi sit futura in crastinum.
Nemo scit victur us an sit in diem Usque erastinum.
Nemo vitae certus horam est, imo ne eius scrupulum.
Qui sibi horam pollicetur, pollicetur plus satis.
Quis die ausit polliceri crastinae fructum sibi?
Quis sibi potest amicos polliceri in crastinum.
Quis sibi unquam est ausus horam polliceri crastinam.
Quis sibi unquampolliceri quivit horam crastinam?
Sic diem tibi ordinaomnem ceis cariturum crastino.
Veritas nullum requirit cogitandicrastinum.
Vive suaviter, sed ipsum cogites ut crastinum.
Vita nobis est horaria, mo momentanea.
Nulli sua est beatitas in crastinum.
Ob crastinum torquere se, dementium est.
Hodie beatus cras miserum isse se vocat.
Qui frat er est hodie, esse cras hostis potest.