Ad bonorum etiam invocati iusti eunt convivia.
Ambrosia est mica omnis; et si decidit, mensis Deûm,
Apparatus esto mundus: mensa lauta disslicet.
Appares non ampliter sed comiter conviuta.
Caena cui defit sodalis, nomen abnuit si um.
Caena nulla delicata est quae caret sodalibus.
Cenae amicus condimentum est omnium suavissimum.
Culpa magnis magna ferme regnat in conviviis.
Dapsilem mensam iocosis cond as sermonibus.
Et Deo virûm bonorum dulce contubernium est.
Insale atque mensa, amoris pignus est Velmaximum.
Maxime tucunda cena est sophorum in crastinum.
Maxime suavuso, horum mensafit postridie.
Mensa praesepe est, ab ipsa vox abest simutua.
Mortibus plerumque solvunt principes convivia.
Multus admensam est amicus, rarus in re non bona.
Muta nilpraesepe ab ipso dfferunt convivia.
Nemo mensae unquam senescet ad meracafercula.
Nil maguis convivii ornat gratiam quam aequalitatis.
Nilseveri serviive postulant convivia.
Non modo in praesens proborum estcoena grata, et cras iuvat.
Pascitur conviva verbis vocibusque aeque ac cibo.
Poculo per mensam eunti multa inest loquacitas.
Quidquide mensis Deorum decidit, fac colligas.
Qualis est conviva talis esse qui vocat solet.
Relltquias cenaperacta sparge, circumstantibus.
Seriis vacare rebus commodum convivio est.
Sponte adit iustum bonorum non vocatus ad dapes.
Suaviter condire cenam vis? amicos advoca.
Aptissima est conviuto omni aequalitas.
Boni ad bonorum sponte eunt convivia.
Caret iocorum cena temeti earens.
Conviva si absit, ne voces convivium.
Convivii augent gaudium Vox cum lyra.
Conviviorum gratia omnis in ioco est.
Cenas inanes gens odit Gnathonica.
Embamma amicus opt mum convivii est.
Foras maneto qui for as eliminat.
Loquela malta dedecet convivium.
Multus sid lis est honos convivii.
Nil mensamuta dictat a praespio.
Non caenat ast edit, sodale qui caret.
Loquacitatis plurimum in convivio est.
Sermone sis modestus in conviviis.