06/2005 Ruediger Niehl markup
new TEI header; typed text - structural tagging complete - no semantic tagging - no spell check
01/2007; 02/2008; 03/2011 Antonio Javier Ortiz Cano; Reinhard Gruhl markup
text partially completed (greek words; index etymologicus) - spell check partially performed - no orthographical standardization
image: as0001IO. MATTHI. GESNERI NOVVS LINGVAE LATINAE THESAVRVS. TOM. III. L - P.
image: as0002
[gap: blank space; body text A-PIM]
page 889, image: s0889PIN
PINA Piscis, vid. PINNA.
PINACOTHÃCA ae. f. [ pinakoqh/kh ] Tablinum. [...]
PINARIVS i. m. et Potitius [ *pina/rios2 kai\ *poti/tios2 ] Duo senes, quibus, qualiter coli vellet, ostendit Hercules: scilicet vt mane et vesperi ei sacrificaretur. [...]
PINARIA gens, Patricia Romae fuit, sic dicta a Pino, Numae regis filio, vt auctor est Plutarchus in Numa: vel a dictis modo Pinariis, qui Herculi faciebant sacra anniuersaria. [...]
PINASTELLVM, PINASTER vid. PINVS.
PINAX acis. m. [ pi/nac ] Tabella. Vid. Vitruu. 10, 3. Hinc Pinacotheca.
PINACIDION i. n. [ pinaki/dion ] Tabella, indiculus, pugillar. [...]
PINCERNA ae. m. Pocillator, qui stat ad cyathos, poculorum ministrator. [...]
PINDARVS i. m. [ *pi/ndaros2 ] Thebanus, temporibus fuit Aeschyli Poëtae, et Persarum expeditionis in Graeciam. [...]
PINDARICVS a, um. Adi. [ *pindariko\s2 ] Propert. 3, 17, 40 [...]
PINDASVS i. m. [ *pi/ndasos2 ] Mons Troadis, in quo Cetius fluuius nascitur, qui Pergamum praeterfluit Plin. 5, 30.
PINDENISSVM i. n. Oppidum Ciliciae, ignobile, vt ostendit Cic. Fam. 2, 10 [...]
PINDVS i. m. [ *pi/ndos2 ] Lapitharum sedes, mons Thessaliae, Apollini Musisque sacer. [...]
PINEA, PINETVM, et PINEVS vid. PINVS.
PINGO pinxi, pictum, ere. [ gra/fw, zwgrafe/w, konia/w, u(poxri/w ] Formam alicuius rei lineis vnius vel diuersorum colorum repraesentare. [...]
page 890, image: s0890PICTVS a, um. Partic. [ grapto\s2, stikto\s2 ] Pictae tabulae Cic. de Clar. Orat. 265. [...]
PICTE ap. Phaedr. 4, 24, 5 legit Rittersh. sed nunc omnes approbant lectionem Rigalt. pyctae.
PICTILIS e. Adi. Apul. Met. 10 p. 247 Baltei pictiles.
PICTVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PICTV=RA [PICTÃRA]] ae. f. [ zwgrafi/a, u(po/grammos2 ] Actus vel Ars pingendi. [...]
PICTVRÃTVS a, um. Adi. [ poikilo/graptos2 ] Variis coloribus distinctus. [...]
PICTOR, ôris. m. [ grafeu\s2, zwgra/fos2 ] Pictoribus atque Poëtis Quidlibet audendi semper fuit aequa potestas Hor. A. P. v. 9. [...]
PICTORIVS a, um. Adi. Tertull. adu. Marc. 1, 3 Poëtica et pictoria licentia.
PICTACIVS, vel PICTACEVS a, um. Adi. Inter verba liberius vsurpata a Laberio refert Gellius 16, 7 [...]
PINGVIS e. Adi. [ pi/wn, taxu\s2, pimelh\s2, liparo\s2 ] Animalium epitheton, cum non carnem modo multam habent, sed oleosum illud quoque, quod adipem vocamus. [...]
page 891, image: s0891PINGVITER Adu. [ pimelw=s2 ] Columel. 2, 2, 5 [...]
PINGVIVSCVLVS a, um. Adi. Aliquantum pinguis. Corpora pinguiuscula Solin. 18. (Salmas. 11.)
PINGVAMEN inis. n. li/pos2 Gloss. Gr. Lat.
PINGVÃDO inis. f. [ pimelh\, li/pos2 ] Plin. 23, 8 [...]
PINGVEDINEVS a, um. Adi. Liquor Plin. 35, 15. sec. Salmas. ad Solin. p. 89.
PINGVITVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PINGVITV=DO [PINGUITÃDO]], vel PINGVETVDO inis. f. [ pio/ths2 ] Idem. Varr. de R. R. 3, 9, 19 [...]
PINGVITIA ae. f. Pinguedo. Arnob. 7 p. 226 Non videtis, albas esse hostiarum carnes, ossa, dentes, pinguitias?
PINGVITIES êi. f. Idem. Apul. Met. 10 p. 245 (221 Pric. ) Corpus obesa pinguitie compleueram.
PINGVIARIVS i. m. [ filopi/melos2 ] Qui pinguia amat. Martial. 11, 101 Carnarius sum, pinguiarius non sum. Quod significat carnosam, hoc est corpulentam amicam opto, non nimis pinguem.
PINGVESCO ere. [ piai/nomai ] Pinguem fieri. [...]
PINGVESCENS inertiâ Plin. 9, 15 s. 17.
PINGVEFACIO fêci, factum, ere. [ piai/nw ] Plin. 16, 44 Dein ea pinguefacit.
PINGVEFACTVS a, um. Part. Octau. Hor. 1, 27 Mollis et pinguefactus. Conf. Tertull. adu. Psychic. c. 6.
PINIFER [1] vid. PINVS.
PINNA ae. f. [ pth=lon, ptero\n ] Proprie ea Penna est, quae pluma, id est mollior, et exigua penna non est: nam pennae generale nomen est ad plumas et pinnas. [...]
page 892, image: s0892PINNVLA ae. f. Dimin. [ pth/lion ] Summa pars auris, ab tenui acumine dicta. [...]
PINNACVLVM i. n. a pinna murorum dictum s. moenium: nihil aliud enim est, quam ille pinnarum locus, aut ipsae adeo pinnae. [...]
PINNALIS e. Adi. Rigor pinnalis Frontin. de Colon. p. 120 Goes. Rigaltius interpretatur acutum, hebeti oppositum, sed al. Finalis. vid. sub RIGOR.
PINNÃTVS a, um. Adi. [ pthlwto\s2 ] Quod pinnas habet. Cauda pinnata Cic. Tusc. 2, 24. [...]
PINNICILLVS i. m. Penicillus. Pallad. 4, 1, 3 Pinnicillo tenuis debet frequenter humor effundi.
PINNIGER era, erum. Adi. Piscis pinniger Ouid. Met. 13, 963.
PINNIRAPVS i. m. Gladiator, qui pinnam galeae, quam Samnites habere ex Varrone vidimus, in PINNA n. 3 [...]
PINNOPHYLAX, acis. et PINNOTÃRES ae. m. Squilla parua. Vid. Plin. 9, 31. et Cic. supra in PINNA.
PINSO [1] pinsui, pistum et pinsitum, ere. [ ma/ssw, maima/ssw ] Pinso et piso, ere. et Piso, âre, veteres promiscue vsurpabant: Diomed. 1 p. 370. [...]
PINSENS entis. Partic. Pinsente (Hard. Pisente) pilo praeferrato Plin. 18, 10 s. 23.
PINSITVS a, um. Partic. Hordeum pinsitum Columel. 8, 4, 1. Adde 2, 9, 19 Pinsitum Panicum. Et 12, 27 Iris. Et 6, 31, 1 Lens. Et 6, 6, 5 item 6, 8, 2 Pinsitum allium.
PINSVS a, um. Idem. Rudus pinsum Vitruu. 7, 1.
PISTVS a, um. Partic. [ maimaxqei\s2 ] Plin. 18, 10 [...]
PINSO [2] âre. [ ma/ssomai ] Idem. Varr. de R. R. 1, 63, 2 [...]
PINSATIO ônis. f. Vitruu. 7, 1 Rudus crebriter pinsatione solidetur.
PINSITO âre. Frequent. [ maima/ssomai ] a Pinso, pinsis, quidam probant ex Plaut. in Asin. 1, 1, 18 Qui polentam pinsitant; quum ibi legatur Pransitant.
PINSOR, ôris. m. [ maimakth\s2 ] Quem nunc Pistorem dicimus. Varr. ap. Non. 2, 643 Nec pinsorem vllum nossent, nisi eum, qui in pistrino pinseret farinam.
PISTO [1] âre. Pistabis in pila lignea Veg. Mulom. 1, 32.
PISTOR [1], ôris. m. [ a)rtopoio\s2, a)rtoko/pos2 ] Qui frumenta contundebat pilis. Varro R. R. 1, 63. [...]
page 893, image: s0893PISTRIX [1] îcis. f. Lucilius apud Varr. de L. L. 4, 31. [...]
PISTORICVS a, um. Adi. [ a)rtokopiko\s2 ] Quod ad pistorem pertinet. [...]
PISTORIVS a, um. [ a)rtopoihtiko\s2 ] Idem. Plin. 18, 11 [...]
PISTORIENSIS e. Adi. Ficta vox cum allusione ad Pistorii vrbis ciues. Plaut. Capt. 1, 2, 57 vbi genera Pistoriensium militum facit Paniceos et Placentinos.
PISTVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PISTV=RA [PISTÃRA]] ae. f. Pinsendi artificium et ratio. Plin. 18, 10 Pistura non omnium facilis. Ibid. 8 Et ipsa autem quae euelluntur, variam pisturarum rationem habent.
PISTRÃNVM, i. n. et PISTRÃNA ae. f. [ a)rtokopei=on, mu/lon ] Locus, in quo panis pinsitur et fit. Varr. de L. L. 4, 31 [...]
PISTRILLA, ae. f. Dimin. a PISTRINA Ter. Adelph. 4, 2, 45 [...]
PISTRINENSIS e. Adi. Quod ad pistrinum pertinet. [...]
PISTRINARIVS i. m. Pistrini custos, vel exercitor. [...]
PISTRINALIS e. Adi. Ex pistrino. Columel. 7, 9, 3 [...]
PINVS i. et ûs. f. [ pi/tus2 ] Arbor resinosa. Plin. 16, 10 [...]
PINEA ae. f. etiam dicitur. [ pi/tus2 ] Columel. 5, 10, 14 Eodem tempore iuglandem, et pineam, et castaneam serere oportet. Add. 10, 239.
PINEVS a, um. Adi. [ pituno\s2 ] Quod ex pinu est. Plin. 15, 10 [...]
page 894, image: s0894PINASTER tri. m. [ a)grio/pitus2 ] Pinus siluestris, mirae altitudinis. Plin. 16, 10. Idem 15, 10 Quartum Pityida vocant e pinastris.
PINASTELLVM i. n. Herba, quae et Peucedanum. Apul. de Herb. c. 94.
PINÃTVM i. n. [ pituw\n ] Locus pinis consitus. Murmura pinetis fiunt Ouid. Met. 15, 604. Plin. 27, 8 Chrysolachanum in pineto lactucae simile nascitur.
PINIFER [2] era, erum. Adi. [ pituofo/ros2 ] Virg. Aen. 10, 708 [...]
PINIGER era, erum. Idem. Caput Fauni pinigerum Ouid. Fast. 3, 84.
PIO
PIO âre. [ eu)sebei=n ] Colere, pie tractare. [...]
PIATIO ônis. f. Plin. 28, 2 s. 5 de cibo e manu prolapso malum omen faciente, Inter exsecratissima, si Pontifici accidat Ditis causa epulanti. In mensa vtique id reponi, adolerique ad larem, piatio est.
PIATRIX îcis. f. Dicebatur Sacerdos, quae expiare erat solita, quam quidam Simulatricem, alii Sagam, alii Expiatricem vocant. Festus. [...]
PIÃMEN, inis. seu PIAMENTVM i. n. [ ka/qarsis2, a)fosi/wsis2 ] Id erat, quo in expiando vtebantur, inquit Festus. [...]
PIACVLVM i. n. [ a)fosiwtiko\n ] Sacrificium, cultus, et quidquid agitur seu praebetur pro satisfactione peccati. [...]
PIACVLVS a, um. Adi. Cato de R. R. c. 139 et 140 Porco piaculo facito, i. Piaculari.
PIACVLO âre. Expio. Cato de R. R. c. 141 Te hisce suauitaurilibus piaculo, etc. Vid. Barth. in Stat. Theb. 9 p. 1031.
PIACVLÃRIS e. Adi. [ a)fosiwmatiko\s2 ] Quod ad satisfactionem peccati pertinet vel datur. [...]
PIACVLARITER Adu. Tertull. de Pudic. extr. al. peculiariter.
PIABILIS e. Adi. [ a)fosiwto\s2 ] Quod potest expiari s. procurari. Ouid. Fast. 3, 289 Cui dea, ne nimium terrere, piabile fulmen Est, ait, et saeui flectitur ira Iouis.
PIP
PIPER eris. n. [ pe/peri ] Fructus orientalis, condimentis aptus et
page 895, image: s0895calidus. [...]
PIPERÃTVS a, um. Adi. [ peperi/ths2 ] Piperatum vinum, Quod pipere et melle conditum est. [...]
PIPERATVM i. n. intell. conditum. In piperatum coniicitur Cels. 4, 22. vid. Apic. 2, 2. et Plin. 14, 16.
PIPEREVS, et PIPERINVS a, um. Cathol.
PIPERÃTIS idis. f. [ peperi/tis2 ] Herba, de qua Plin. 20, 17 Panax, inquit, piperis saporem reddit, magis etiam siliquastrum, ob id piperitidis nomine accepto.
PIPILO âre. [ pipi/zw ] dicitur Passer. Catullus de passere Lesbiae 3, 10 Sed circumsiliens modo huc, modo illuc, Ad solam dominam vsque pipilabat. Alii legunt Pipiabat.
PIPIO [1] onis. m. [ peristeri/dion ] Pullus columborum, apud Lamprid. in Alexand. vita c. 41.
PIPIO [2] îre. [ pipi/w ] Proprie dicumtur Pulli gallinacei, et huiusmodi. Columel. 8, 5 Die vndeuicesimo animaduertat, an pulli rostellis oua percuderint, et auscultetur, si pipiant.
PIPIO [3] âre. Plorare, vagitum edere. Tertull. adu. Valent. c. 15 Caelestes imbres pipiauit Achumoth, i. Effudit plorando.
PIPIANS antis. Partic. Infantes pipiantes Tertull. de Monogam. c. 16.
PIPO âre. [ pi/pw ] Dicuntur gallinae, quum vocem emittunt. [...]
PIPÃTVS ûs. m. Varro de L. L. 6, 5 Pipulum declinatum a pipatu pullorum.
PIPATIO ônis. f. Festus: Pipatio, clamor plorantis lingua Oscorum.
PIPVLVM i. n. [ e)/gklhma ] Pro Conuicio, a pipatu gallinarum, dixit Plaut. Aulul. 3, 2, 32 [...]
PIR
PIRAEVM, i. n. et PIRAEVS, i. vel PIRAEEVS ei. m. [ *peiraio\s2, *peiraieu\s2 ] Athenarum portus. [...]
page 896, image: s0896PIRÃTA ae. m. [ peirath\s2 ] Nomen latronis secundum quosdam, qui primus mare infestauit, a quo omnes spoliatores et praedones, piratae dicti sint. [...]
PIRATICA ae. f. [ peiratei/a ] Vita et veluti ars Piratae. [...]
PIRATICVS a, um. Adi. [ peiratiko\s2 ] Quod ad piratam pertinet. [...]
PÃRENE es. f. [ *peirh/nh ] Fons sub vertice Acrocorinthi, Musis dicatus. [...]
PIRENIS idis. f. Patron. Sen. Med. 745 Tantalus securus vndas hauriat Pirenidas.
PIRITHOVS i. m. [ *peiri/qous2 ] Ixionis filius, non ex Nube, vt Centauri, sed ex coniuge, fuit rex Lapitharum: qui quum ad rapiendam Proserpinam ad inferos cum Theseo descendisset, a Cerbero deuoratus Poëtis fingitur, vt scribit Seneca in Hercule furente. [...]
PIRRATVS a, um. Vnde esset Cepa pirrata Petron. 58 quid sit, nemo temere dixerit. Conuicium seruile esse apparet. Optime forte, qui Cirrata legunt, id est hariolantur.
PIRVM huc pertinet: sed vid. PYRVM.
PIS
PISA [1] ae. f. Legumen, quod frequentius Pisum dicitur. Pallad. Octob. 14, 9 Ex pisa Afra lomentum.
PISA [2] ae. f. [ *pi/sa ] Vrbs Elidis, ad Alpheum fl. cuius vastatae ruderibus Olympia creuisse videtur, quae illius velut in locum deinde successit, vt Pisaeus et Olympius idem fere significent. [...]
PISAEVS a, um. Possess. [ *pisaieu\s2 ] Iuuentus Pisaea Stat. Theb. 6, 555. Manus Pisaeae Lucan. 3, 176. Campi Pisaei in quibus ludi Olympii celebrati.
PISAE arum. f. [ *pi/sai ] Ciuitas Tusciae e Pisa Elidis, ut modo diximus orta, a qua Pisani dicuntur. [...]
PISANI orum. m. Pl. Incolae. Liu. 40, 43. Plin. 2, 103.
PISATILIS e. Adi. Pisatilem appellat Naeuius Pantaleontem e Pisis oriundum tyrannum: quum alioqui inde profecti, nunc Pisani dicantur. Festus.
PISAVRVS i. m. [ *pi/sauros2 ] Fluuius Piceni, a quo Pisaurum ciuitas ei superposita, nominata est. [...]
PISAVRENSIS e. Adi. [ *pisauri/ths2 ] Qui Pisaurum habitat, aut inde natus est. Cic. de Clar. Orat. 170 T. Accium Pisaurensem.
PISCIS is. m. [ i)xqu\s2 ] Animal in aquis degens: proprie autem quod squamis tegitur, vt ex Plinio apparet 9, 12 [...]
page 897, image: s0897PISCICVLVS i. m. Diminut. [ i)xqu/dion ] Ter. Andr. 2, 2, 31 Pisciculos minutos ferre obolo in coenam seni. Varr. de R. R. 3, 5. Parui pisciculi Cic. de Nat. Deor. 2, 123 c. 48. Add. Cels. 3, 22.
PISCICEPS upis. m. Vid. Varr. de L. L. 7, 33 Si ab auibus capiendis auceps dicatur, debuit, aiunt, ex piscibus capiendis pisciceps, vt aucupem, sic piscicupem dici, etc.
PISCOR âri. Dep. [ a(lieu/omai ] Insidiari piscibus, eosque capere. [...]
PISCANS antis. Particip. Festus: Piscatorii ludi vocantur, qui mense Iunio sieri solent pro quaestu piscantium trans Tiberim.
PISCÃTVS ûs. m. [ a(lieutikh\ ] Piscandi actus aut professio. [...]
PISCATIO ônis. f. Idem. Vlpian. leg. 13 [...]
PISCATVRA ae. f. Idem. Tertul. aduers. Marc. 4, 9 De tot generibus operum ad piscaturam respexit.
PISCÃTOR, ôris. m. [ a(lieu\s2, i)xquoboleu\s2 ] Qui piscatur. [...]
PISCATORIVS a, um. Adi. [ a(lieutiko\s2 ] Quod ad piscatorem pertinet. [...]
PISCATORIVM i. n. [ i)xquopw/lion ] Gloss. Gr. Lat. videtur ergo intelligi Forum.
PISCÃTRIX îcis. f. [ a(lieu/tria ] Plin. 9, 42 Nec minor solertia ranae, quae in mari piscatrix vocatur.
PISCARIVS [1] a, um. Adi. [ i)xquoboliko\s2 ] Idem quod Piscatorius: Copia piscaria, Abundantia piscium Plaut. Cas. 2, 8, 63.
PISCARIVS [2] i. m. [ i)xquopw/lhs2 ] Qui pisces vendit. Varr. ap. Perott. Cornuc. p. 158 Inter piscarios nemo vendebat.
PISCARIA ae. f. [ i)xquopwlei=on ] Locus, in quo pisces venduntur. [...]
PISCATILIS e. Adi. Cathol.
PISCIFLVVS a, um. Adi. Rhenus piscifluus Theodulph. Carm. 2, 579.
PISCIVORVS a, um. Adi. Cathol.
PISCÃSVS a, um. Adi. [ i)xquw/dhs2 ] Piscibus abundans. Amnis piscosus Ouid. Fast. 3, 581. Illic piscoso modo vix educta profundo Mart. 10, 37. Tagus piscosus Id. 10, 78. Vada piscosa Ouid. de Arte Am. 2, 82.
PISCVLENTVS a, um. Adi. [ i)xquo/eis2 ] Locus pisculentus. [...]
PISCÃNA ae. f. [ i)xquotrofei=on, kolumbh/qra ] Lacus vel stagnum, in quo viui pisces conseruantur. [...]
PISCINVLA, et PISCINELLA ae. f. Dimin. apud Varr. de L. L. 8, 45.
PISCINÃLIS e. Adi. [ i)xquotro/feios2 ] Quod est piscinae, siue quod ad piscinam pertinet. Vnde apud Palladium R. R. 1, 40 Piscinales cellae leguntur.
PISCINARIVS i. m. [ i)xquotrofeu\s2 ] Qui loca piscibus referta habet, vel qui piscinis delectatur, et earum est studiosus. [...]
page 898, image: s0898PISCINENSIS e. Adi. Idem ac Piscinalis. Res piscinensis, Lucilius apud Festum in Piscina.
PISIDIA ae. f. [ *pisidi/a ] Regio est in Asia Minori: de qua apud Cic. de Diuin. 1, 94 Eademque et Pisidiae causa fuit, et huic nostrae Vmbriae: de auguriis loquitur.
PISIDAE arum. m. pl. *pisi/dai ] Antea Solymi vocati, a Solymo, Iouis et Chalenae filio: populus est barbarus, iuxta Aspendam et Ciliciam habitans: vt ait Stephanus. [...]
PISINNVS i. m. Puer. Antiquum. Labeo apud Vet. Scholiast. Pers. ad Sat. 1, 4 Crudum manduces Priamum, Priamique pisinnos. conf. Martial. 11, 73. Turneb. Aduers. 8, 4 et Cael. Rhodig. 4, 6.
PISISTRATVS i. m. [ *peisi/stratos2 ] Atheniensis tyrannus, clarus genere, eloquentia vero tanta, vt ea deliniti Athenienses, libertate, qua nihil carius habebant, se sponte exuerent, illiusque facundiae sanctitatem Solonis, qui numen fuerat ciuitatis, posthaberent. [...]
PISITO âre. Sturnorum Vox. Auctor Philomelae 17 Sturnus tunc pisitat ore.
PISO [1] onis. m. Mortarium. Marc. Empir. c. 8 p. 268, F. Steph. Radices betae maxime nigrae ex aqua tepida leuabis et expressas sabano siccabis, deinde tundes in pisone marmoreo.
PISO [2] ere. [ pti/ssw ] Idem quod pinso, tundendo minuere, decorticare, subigere. [...]
PISO [3] âre. pti/ssw ] Idem. Pisat [ pti/ssei Vet. Gloss. Varr. de R. R. 1, 63 Vt in pistrino pisetur ac torreatur. Sic Non. 2, 723.
PISVS a, um. Adi. Plin. 20, 5 ad finem, Varro quae sale aut aceto pisa est arefactaque, vermiculis non infestari auctor est.
PISTO [2] âre. Frequent. Veget. de Re Vet. 1, 32 In pila lignea pistabis.
PISÃNES um. m. [ *pi/swnes2 ] Cognomen Calpurniae gentis, quod optime Pisa sererent: sicut a lente Lentuli. [...]
PISONIANVS a, um. Adi. Vt, Vitium Pisonianum, i. Mira libido loquendi, quo vitio laborauit L. Piso. Hieron. Epist. 83 Deinde Pisoniano vitio, cum loqui nesciret, tacere non potuit.
PISSA ae. f. [ pi/ssa ] Latine dicitur Pix. Hinc,
PISSINVS a, um. Adi. [ pi/ssinos2 ] Pissinum oleum Plin. 23, 4.
PISSITES ae. m. [ pissi/ths2 ] Vinum picatum ex liquida pice et musto Diosc. 5, 35.
PISSASPHALTVS i. m. [ pissa/sfaltos2 ] Pix mista bitumini. [...]
PISSELAEON i. n. [ pisse/laion ] Oleum quod ex pice fit. Plin. 24, 5. add. Id. 15, 7. Hard. it. 24, 6. Vid. Flos picis, in PIX.
PISSOCÃROS i. m. [ pisso/khros2 ] Melliginis genus ex cera et pice, siue gummi, siue resina mistum. Plin. 11, 7 Prima fundamenta operis comosin vocant periti, secunda pissoceron, tertia propolin, de apibus.
PISTACIVM, i. n. it. PISTACIA, vel PISTACEA ae. f. [ pista/kion ] Nucis genus. [...]
PISTÃNA ae. f. Herba ex vluarum genere. Plin. 21, 17 Item Pistanam dicit a Graecis vocari, quam inter vluas sagittam appellamus.
PISTICVS a, um. Adi. [ pistiko\s2 ] Sincerus. Vulg. Interpr. Iohan. 12, 3 Nardus pistica.
PISTILLVM, i. n. et PISTILLVS i. m. [ u)/peros2 ] Instrumentum, quo res in mortario pisuntur, i. tunduntur. [...]
PISTIS [ pi/stis2 ] Latine dicitur fides et persuasio.
PISTOLOCHIA ae. f. [ pistoloxi/a ] Quartum Aristolochiae genus, tenuius quam clematitis, densis radicis capillamentis, (vnde et Polyrrhyzos nominatur) iunci plenioris crassitudine, odorem habens, vt
page 899, image: s0899reliquae Aristolochiae species, medicatum Plin. 25, 8.
PISTOR [2] oris. Vid. PINSO, ere.
PISTORIVM i. n. [ *pistwri/a ] Italiae ciuitas, quam Ptolem. 3, 1 ponit inter mediterraneas Tusciae. Est enim inter Florentiam et Lucam, a qua PISTORIENSES dicti Plin. 3, 4.
PISTRILLA, PISTRINVM Vid. PINSO, ere.
PISTRIX [2], îcis, PISTRIS, is, et PRISTIS is. f. [ pri/sths2 ] Vnum idemque nomen videtur, leui literarum vel permutatione vel transpositione differens. [...]
PRISTIGER [1] Triton, passiue, qui Pristi vehitur Sidon. Epist. 4, 8.
PRISTÃNVM sidus pen. prod. Colum. 11, 2 et 65 Cetus ille caelestis. vid. PISTRIS n. 2.
PISVM i. n. [ pi/son ] Genus leguminis notum: cuius caules sparguntur in terram, nisi habeant adminicula. [...]
PISINVS a, um. Adi. Oleo pisino vti ad quadrupedum scabiem Plin. 23, 5.
PIT
PITANE es. f. [ *pita/nh ] Vrbs Aeolidis in Asia, quae portus duos habuit, Ab hac PITANAEI, et PITANITAE nominantur. [...]
PITHAVLES ae. m. [ piqau/lhs2 ] Qui tibia instar dolioli facta cantat. Senec. Epist. 76 post pr. Quis sit pithaules bonus iudicatur. Et Vopisc. in Carin. c. 19 Choraulas centum: etiam pithaulas centum.
PITHÃCVS i. m. [ pi/qhkos2 ] Simia Latine dicitur. Hinc
PITHECIVM i. n. [ piqh/kion ] i. Simiolam deformem mulierem vocat Plautus in Milit. 4, 1, 42 [...]
PITHECVSA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PITHECV=SA [PITHECÃSA]] ae. f. [ *piqhkou=sa ] Insula in mari Tusco, sinuque Campano sita, in cuius quodam colle oppidum fuit PITHECVSAE, numero multitudinis. [...]
PITHEVS [1] i. m. Homo ditissimus idemque auarus, Xerxis regis temporibus. vid. Plin. 33, 10.
PITHEIVS vid. PITTHEIVS.
PITHEVS [2], ei. et PITHITES ae. m. Cometae genus, dolii figuram gerens. Apul. de Mundo p. 64.
PITHO us. f. [ *peiqw\ ] Dea, flexanima illa dicendi praeses, quam Ennius Suadam, Quinctilianus Persuadendi deam, Horatius Suadelam dixere. [...]
PITHOLEON ontis. m. [ *piqole/wn ] Rhodius, Poëta triuialis et abiectus, qui, quum in confinio vtriusque linguae natus esset, confuso
page 900, image: s0900sermone epigrammata quaedam futilia conscripsit, in quibus perquam ridicule Graeca Latinis miscuit, cuius meminit Hor. Serm. 1, 10, 22 [...]
PITHONOS COME vid. sub PYTHON.
PITISSO âre. a)pogeu/omai Gloss. Gr. Lat.] Paullatim degustare, et quod in os sumseris, iterum exspuere. [...]
PITTACIVM, vel PICTACIVM i. n. Videtur tabella pice (quae pi/tta Graecis vocatur) illita, vel affixa. [...]
PITTACIOLVM, vel PICTACIOLVM i. n. Aldhelm. de Virg. c. 26.
PITTACVS i. m. [ *pi/ttakos2 ] Mitylenaeus, vnus e septem sapientibus tempore Croesi regis. [...]
PITTHEVS ei. m. [ *pitqeu\s2 ] Auus Thesei maternus, qui Troezene regnauit, et primus rhetoricam docuisse et scripsisse dicitur. Vid. Plutarch. in Theseo; et Pausan. in Corinth.
PITTHEIS idis, f. Patronym. Pittheidos Aethrae filius Ouid. Epist. 10, 131 de Theseo.
PITTHEÃVS a, um. Adi. Ouid. Epist. 4, 107 Pittheïa regna, Troezene, vbi Pittheus regnauit.
PÃTVÃTA ae. f. Non tam aqueus, in corpore humor, qui fle/gma dicitur, quam lentus et acris, [ ko/ruza. [...]
PITVITOSVS a, um. Adi. [ flegmatw/dhs2 ] Qui Graece dicitur Phlegmaticus. [...]
PITVITARIA ae. f. [ stafi\s2 a)gri/a ] Herba, quae et Astaphis agria dicitur, hoc est vua agrestis: dicta Pituitaria, quod pituitam oris siccet, sed tamen fauces laedit. [...]
PITVLVS i. m. Nomen forte corruptum, certe nondum satis explicatum. [...]
PITYIS idos. f. [ pitu/i+s2 ] Nux pinea e pinastris Plin. 15, 10. Quartum (genus nucis pineae ) pityida vocant, e pinastris, singularis remedii aduersus tussim. Add. Diosc. 1, 87.
PITYINVS a, um. Adi. [ pitu/i+nos2 ] Resina pityina, apud Marc. Empir. Adde Theod. Priscian. 2.
PITYLISMA vid. PITYSMA, atis. n. Cui nomini Pitylisma substituere volebat Polit. Misc. c. 38.
PITYOCAMPAE arum. f. [ pituoka/mpai ] Vermes siue erucae e pinu arbore nascentes. Plin. 23, 2 Pinorum erucas, quas pityocampas vocant. Add. Id. 28, 9 et 29, 4.
PÃTYSMA atis. n. [ pi/tusma ] Est modici vini effusio vel gustantium, et fastidiose reiicientium, quod in ore habebant, vel etiam poculi reliquias cum sono in pauimentum elidentium, qui proprie Cottabus vocatur, vbi vid. [...]
page 901, image: s0901PITYVS i. m. Oppidum opulentissimum in regione Colchica, e regione Sarmatarum, qui Caucasi montis iuga incolunt. Plin. 6, 5.
PITYVSA ae. f. Genus tithymali. Plin. 24, 6.
PITYVSAE arum. f. [ *pitu/ousai ] Insulae duae sunt in mari Balearico, a pineorum fruticum vbertate dictae, teste Plin. 3, 5. [...]
PIV et PIX
PIVS [2] vid. PIETAS.
PIX picis. f. [ pi/ssa, pi/tta ] Nihil aliud est, quam Fluxus liquefactae in ardenti taeda sua resinae. [...]
PICVLA ae. f. Dimin. Apul. de Herb. c. 36 Herbam cum nitro et axungia et picula ex aceto tere. Adde Veget. Mulom. passim Vet. Gl. 2, 46. 1, 11, 7 etc.
PICEVS a, um. Adi. [ pissw/dhs2 ] Quod est ex pice, siue nigrum, et viscosum, ac tenax vt pix. [...]
PICEÃTVS a, um. Aliud Adi. [ pisso/xristos2 ] Pice illitum significat. Martial. 8, 59 in furem, Non fuit Autolyci tam piceata manus: quae capit et aufert quidquid attingit, vt pix.
PICARIA, ae. et PICARIAE arum. f. Picis officinae s. vstrinae, quales Populus Rom. in reditu habuit, l. 17 [...]
PICO âre. [ pisso/w ] Pice inducere, vel illinere. [...]
PICÃTVS a, um. Partic. [ pisswqei\s2 ] Plin. 15, 17 [...]
PICAMEN inis. n. Videtur restituenda vox Caelio Tard. 2, 7 s. 108 Tum resinae cadialis, hoc est dicaminis (marg. liquaminis) illinimentum vel dropacis. Leg. arbitror Picaminis, vt et resinae cauealis.
PICINVS a, um. Adi. Plin. 15, 17 E pice fit, quod picinum appellant. add. ib. c. 1.
PIXACANTHVM vid. PYXACANTHVM.
PLA
PLACABILIS, PLACATVS vid. PLACO.
PLACENTA ae. f. [ plakou=s2 ] Libum farinaceum, quod fit ex farina siliginea, caseo et melle. [...]
page 902, image: s0902PLACENTARIVS i. m. Qui placentas conficit. Vet. Gloss. [ plakounta/rios2, Placentarius.
PLACENTIA [1] ae. f. [ *plakenti/a ] Vrbs Italiae ad Trebiam amnem, nec procul a Pado Plin. 3, 15.
PLACENTÃNVS a, um. Adi. Gentile. [ *plakenti=nos2 ] Cic. de Clar. Orat. 372.
PLACEO ui, itum, êre. [ a)re/skw, a(nda/nw ] Pulchrum videri, aut rectum et bonum, Gratum esse. [...]
PLACENS entis. Partic. [ a)re/skwn ] Vxor placens Hor. Carm. 2, 14, 21. Non quasi hominibus placentes, sed Deo Vulg. 1 Thess. 2, 4.
PLACENTIA [2] ae. f. Apul. de Philosoph. 2 p. 15, 33 Ad placentiam ac mediocritatem libido flectitur, i. coërcetur, ne progrediatur vltra id, quod placet.
PLACITVS a, um. Aliud Particip. [ h)resme/nos2 ] Quod placuit. Ter. in Prol. Hec. 21 [...]
PLACITVM i. n. [ a)re/skon, a)/reston ] Decretum: quod quae decreta sunt, ea sic Senatui vel maioribus placuisse videntur. [...]
PLACITVRVS a, um. Particip. [...]
PLACENDVS a, um. Adi. [ a)reste/os2 ] Quod placere debet, et acceptum esse. Plaut. Trinum. 5, 2, 35 Si illa tibi placet, placenda dos quoque est, quam dat tibi.
PLACITO âre. Frequentat. [ a)re/skomai ] Plaut. Bacchid. 4, 10, 5 Neque placitant mores.
PLACIBILIS e. Adi. Tertull. de Resurr. Carn. c. 47 Hostia placibilis Deo.
PLACOR, ôris. m. Vulg. Interpr. Sirac. c. 4, 13 Complectitur placorem eius. Add. ib. 39, 22. a)re/skeia Gloss. Cyrill.
PLACESCO ere. Quod otium placesceret Tac. Ann. 14, 3, 1 ex emend. Barthii ad Guil. Brit. p. 495. vulgo, lacesceret, s. lacesseret.
PLACIVVS a, um. Adi. a)resto\s2 Gloss. Gr. Lat.
PLACIDVS a, um. Adi. [ prau\s2, h(/meros2\, xrhsto\s2 ] Mitis, sedatus: quod illa, quae quieta sunt, omnibus placent. [...]
page 903, image: s0903PLACIDVLVS a, um. Dimin. Idem. Cinis vbi placidula supera vigeat Auson. Parental. 27, 3.
PLACIDE Adu. [ a)restw=s2, eu)are/stws2 ] Quiete, sine tumultu. [...]
PLACIDITAS âtis. f. [ eu)are/sthsis2 ] Gell. 13, 21 [...]
PLACIDO âre. Placidum reddere. Ambros. de Virgin. 3 Vbi cursus suos ab equorum perturbatione placidauerit.
PLACO âre. [ i(la/skw, e)cila/skomai, prau/+nw, e)umeni/zomai ] Mitem ac placidum facere, sedare, tranquilliorem facere. [...]
page 904, image: s0904PLACANS antis. Particip. Cic. de Diuin. 2, 63 c. 30 Aurigeris diuûm placantes numina tauris. Carmina placantia manes Valer. Argon. 3, 408.
PLACÃTVS a, um. Particip. [ e)cilasqei\s2, eu)i/latos2 ] Plin. 12, 18 [...]
PLACÃTE Aduerb. [ a)tara/ktws2 ] Inturbate. Cic. Fam. 6, 1 Omnia humana placate et humane feramus. Compar. Idem Fam. 6, 13 Sed hoc ipsum intelligimus eum quotidie remissius, et placatius ferre.
PLACATIO ônis. f. [ e)ci/lasma ] Cic. Tusc. 4, 60 c. 28 Sed omnis eiusmodi perturbatio animi placatione abluatur. Deorum immortalium placatio Idem de Nat. Deor. 3, 5 c. 2.
PLACATOR oris. m. Vnde
PLACÃTRIX îcis. f. Saluian. de Gubern. Dei 3 p. 57 Ecclesia esse debet placatrix Dei.
PLACATORIVS a, um. Adi. Tertull. de Patient. c. 13 Afflictatio carnis hostia Domino placatoria.
PLACABILIS e. Adi. [ e)cilasto\s2 ] Quod facile placatur. [...]
PLACABILITAS âtis. f. [ to\ eu)i/laton ] Cic. Off. 1, 88 c. 25 Nihil enim laudabilius, nihil magno et praeclaro viro dignius placabilitate atque clementia.
PLACABILITER Adu. Gell. 7, 3 Iudices conciliandos esse ac propitiandos laudabiliter ac placabiliter, et leniter existimationi salutique eius, qui apud eos accusatus est.
PLACÃMEN inis. n. [ i)lasmo\s2 ] Quo quis placatur. [...]
PLACAMENTVM i. n. Idem. Deorum placamenta Plin. 8, 47. Tac. Ann. 15, 44, 3. Irae hostilis placamenta Idem Hist. 1, 63, 4.
PLACIA ae. f. Mysiae oppidum, iuxta Cyzicum, Milesiorum oppidum, vt scribit Plin. 5 c. vlt.
PLACIDEIANVS, seu PLACIDIANVS i. m. Gladiator praestantissimus, vt ex Lucilii versibus apparet, quos profert Nonius Marcellus 4, 62 [...]
PLACÃTIS idis. f. [ plaki/tis2 ] Cadmiae species, quae velut fuligo quaedam, aut fauilla in fornacibus aerariis parietibus adhaeret: nam propter sui grauitatem, ad testudinem euolare non potest. [...]
PLACVSIAE vid. PLAGVSIAE.
PLÃGA ae. f. [ plhgh\ ] Percussio, vulnus. [...]
page 905, image: s0905PLAGAE arum. f. kunhgetika\ li/na Gloss. Lat. Graec. [ sta/likes2 tw=n diktu/wn ai( sta/seis2, plagae; singulare non habet Gloss. Graec. Lat. Sic dicuntur Retia rariora, ad capiendas feras. [...]
PLAGVLA ae. f. Dimin. Chartae folium. [...]
page 906, image: s0906PLAGO âre. Percutere. August. de Ciu. Dei 21, 11 Lacessiuit dominum vel plagauit. Vid. Vet. Schol. in Iuuen. Sat. 6, 652 et 13, 113 Mars quum plagatus esset a Diomette.
PLAGÃSVS a, um. Adi. [ plhgw/dhs2 ] Plagis plenus. [...]
PLAGIÃTOR [1], ôris. m. Idem qui Plagosus. Hieron. Epist. 6 Magistrum pueri tui plagiatorem eius esse, non dubium est, vid. infra PLAGIVM.
PLAGIGER era, erum. Adi. [ plhgofo/ros2 ] Ad ferendas plagas quasi natus. Plaut. in Pseudol. 1, 2, 20 Plagigera genera hominum.
PLAGIGERVLVS a, um. Adi. Idem. Plaut. Mostell. 4, 1, 19 Peculii sui prodigi plagigeruli.
PLAGIOSIPPVS i. m. Cognomen, quo exempli causa forte a se ficto vtitur. Auctor ad Herenn. 4, 42 c. 31, vid. Turneb. Aduers. 20, 25.
PLAGIPATIDA ae. m. Qui plagas pretio intercedente patitur Plaut. Most. 2, 1, 9. et Capt. 3, 1, 12 vbi etiam Laconas vocat.
PLAGIVM i. n. Crimen, quo quis sciens liberum hominem, aut alienum mancipium, dolo malo vendit, emit, donat, celat. [...]
PLAGIARIVS i. m. [ a)ndrapodisth\s2 ] Qui liberum emit, vel vendit. [...]
PLAGIÃTOR [2], ôris. m. Idem. Tertull. adu. Marc. 1, 23 [...]
PLAGVSIA ae. f. Genus piscis. Plaut. Rud. 2, 1, 9 Ostreas, balanos captamus, conchas, marinam vrticam, musculos, plagusias, striatas, etc. Malunt viri docti Placusias, vid. CONCHA.
PLANARATVM i. n. Vomeris Gallici genus sic appellatur. [...]
PLANARIA ae. f. Vna ex fortunatis insulis, a specie dicta Plin. 6, 32.
PLANARIVS [1] vid. PLANVS.
PLANASIA ae. f. [ *planasi/a ] Insula est in mari Tyrrheno, non longe ab Ilua Plin. 3, 6.
PLANCA ae. f. [ pla\c ] Tabula plana, a planitie ita appellata. [...]
PLANCTVS [1] vid. PLANGO.
PLANCVS i. m. [ platu/pous2 ] Gloss. Lat. Gr. Festus voce Plancae. [...]
PLANCIANVS a, um. Adi. ex nomine proprio, (quod saepe fit) attributum confictum. Plancianum S. C. de liberis agnoscendis l. j. §. Eleganter de lib. agnoscend. in P.
PLANE [1] vid. PLANVS.
PLANÃTA ae. m. [ a)po\ th=s2 pla/nhs2, id est ab errore, [ planh/ths2, id est erraticus et vagus. [...]
PLANETARIVS i. m. Astrologus. August. Confess. 4, 3 Illos planetarios, quos mathematicos vocant, consulere non desistebam.
PLANETICVS a, um. Adi. Sidon. Epist. 8, 11 Planeticorum siderum globus.
PLANGO xi, ctum, ere. [ ko/ptomai ] Tundere, vel percutere, est enim ab eadem origine, vnde Plaga etc. [...]
page 907, image: s0907PLANGENS entis. Partic. Agmina plangentia Virg. Aen. 11, 145. i. Plorantia. Fluctus saxa plangentes, i. Verberantes Lucret. 2, 1154.
PLANCTVS [2] ûs. m. [ kopeto\s2 ] Percussio. [...]
PLANGOR, ôris. m. [ ko/yis2 ] Percussio. [...]
PLANGVNCVLA ae. f. Pupa, a [ plaggw/n. [...]
PLANIPES, PLANITIES, PLANITVDO vid. PLANVS.
PLANTA ae. f. [ tarso\s2, pe/lma ] Tota pars inferior pedum, digitique et vngues. [...]
PLANTARIVM i. n. [ futeuth/rion ] Ipsa planta in terra nata, quae cum radicibus transfertur de vno loco ad alium: vt ait Seruius. Virg. Georg. 2, 27 [...]
PLANTARIVS a, um. Adi. [ futeuth/rios2 ] Ad plantationem pertinens. [...]
PLANTÃRIS e. Adi. [ pelmatiko\s2 ] Quod est plantae pedis, siue quod pertinet ad plantam pedis. [...]
PLANTIGER era, erum. Adi. [ futofo/ros2 ] Plantas gerens: vt, Plantigerae arbores, Quae ex se pullulando plantas emittunt. Plin. 13, 8 Siliqua plantigera est in imis partibus.
page 908, image: s0908PLANTO âre. [ futeu/w ] In terra deponere plantam s. serere, vt crescat. Plin. 17, 10 Hoc modo plantantur Punicae conf. Pallad. in Planta.
PLANTATIO ônis. f. [ futei/a ] Plin. 21, 4 Vnde accolae transferentes conserunt, ipsaque plantatione proficiunt.
PLANTÃTOR, ôris. m. August. Epist. 112 Plantator et rigator. add. Prosper de Ingratis c. 20.
PLANTÃGO inis. f. [ a)rno/glwsson ] Plin. 25, 8 [...]
PLANVS i. m. [ pla/nos2 ] Impostor, deceptor. [...]
PLÃNVS a, um. Adi. [ e)pi/pedos2, i)so/pedos2, pedino\s2, o)malo\s2 ] Cuius figura aequalis, nusquam neque eleuata, neque depressa est. [...]
page 909, image: s0909PLANE [2] Adu. [ fanerw=s2, prodh/lws2 ] Clare, aperte. [...]
PLANÃRIS e. Adi. Idem quod Planus. Mart. Capell. 6 Planaris figura.
PLANARIVS [2] a, um. Adi. Ad planum pertinens. Viri ad planarios conflictus apti Ammian. 19, 5. Interpellatio l. 4 C. de dilat. quae de plano fit, non pro tribunali.
PLANVLA ae. f. Dolabrae genus. Sed in Onomast. Vet. redditur [ e)gkopi/s2.
PLANO âre. Corippus 2, 231 Ante pedes planate vias.
PLANESCO ere. Planum fieri. Hilarius in Genes. v. 97 Planescunt campi. Totum coget planescere mundum Paullin. Nol. 6, 314. de Io. Baptista.
PLANILOQVVS a, um. Adi. [ fanerolo/gos2 ] Qui plane et aperte dicit quod sentit, et libere. Plaut. Truc. 4, 4, 11 Planiloqua est: paucis vt rem ipsam attigit!
PLANIPES edis. [ gumno/pous2, o(malo/pous2 ] Actoris genus, qui sine cothurnis, vt tragici, et sine soccis, vt Comici actores, in scenam prodiret. [...]
PLANIPEDIVS a, um. Adi. Humilis, vt, Comoedia planipedia Diomed. vid. supra in PLANIPES.
PLANITIES êi. f. [ o(malo/ths2, pedia\s2, pedi/on ] Loci aequalitas, siue complanatio. [...]
PLANITIA ae. f. Idem. Vitruu. 7, 3 [...]
PLANITAS âtis. f. Orationis virtus, perspicuitas. Tacit. de Orat. 23 Is compositionis decor, sententiarum planitas.
PLANITVDO inis. f. Idem quod Planities, o(mali/a Gloss. Latin. Graec. [ o(malo/ths2 ] Laudatur Columel. 4, 30, 4 [...]
PLANITVS Adu. pro Penitus posuit. Tertull. de Pallio c. 4 Planitus adeantur. o(malw=s2 Gloss.
PLASEA, siue PALASEA ae. f. Nomen sacrificorum, quod explicat Arnob. 7 p. 230 Bouis cauda est plasea, siligine et sanguine delibuta.
PLASMA, atis, et PLASMATVM i. n. [ pla/sma ] Figmentum, proprie figlinum opus, deinde fictum a Poëta, vt Auson. Epist. 10 pr. [...]
page 910, image: s0910PLASMO âre. Fingere, creare. [...]
PLASSO âre. Formare. Apic. 2, 1 Exinde isicia plassantur, bis, semel formantur. Sunt ergo eiusdem intellectus. Est Gr. [ pla/ssw.
PLASMÃTOR, ôris. m. Creator. Tertull. adu. Iudaeos c. 2 pr. Deus vniuersitatis conditor, mundi totius gubernator, hominis plasmator.
PLASTES ae. m. [ pla/sths2 ] Fictor, qui figlinam artem exercet, qui et Figulus dicitur. [...]
PLASTICÃTOR, ôris. m. Idem. Firmic. 8, 16 Inauratores, plasticatores.
PLASTICVS [1] i. m. Idem quod plastes. Firmicus 7, 25 Si enim Venus sic fuerit inuenta, faciet pictores, plasticos, aurifices. Nempe
PLASTICVS [2] a. um. Adi. Ratio plastica, i. Ars ipsa fingendi Vitruu. 1, 1. Manus plastica, i. Vim habens fingendi Tertull. ad Nationes 1, 12.
PLASTICE es. f. [ plastikh\ ] Fictoria vel figlina ars, qua finguntur imagines ex argilla. [...]
PLATAEAE vel PLATAEEAE arum. f. [ h( *pla/taia, vel [ ai( *plataiai\ ] Celebris Boeotiae vrbs, praelio, quo Mardonius Persarum dux a Pausania et Aristide victus est. [...]
PLATAEENSIS e. Adi. Nep. 3, 2, 1 Praelium Plataeense.
PLATAGE es. f. Insula inter Euboeam et Andrum, quondam Patage, nunc Amorgos appellatur Plin. 4, 12.
PLATALEA ae. f. Auis, quae et Platea dicitur. Vid. paullo post in PLATEA.
PLATANISTA ae. f. Piscis est in Gange Indiae fluuio nascens, Delphino rostro et cauda similis, sed multo maior: vt qui in longitudinem XV cubitorum excrescat Plin. 9, 15.
PLATANISTVS i. m. [ *plata/nistos2 ] Promontorium est Peloponnesi, non procul a Leprio: cuius meminit Plin. 4, 5.
PLATANVS i. f. pla/tanos2 ] Arbor late spargens ramos: a [ pla/tos2 latum. [...]
PLATANÃTVM i. n. [ platanw\n ] Locus platanis consitus. Gloss. [ platanw\n, platanetum.
PLATANÃNVS a, um. Adi. [ platanino\s2 ] Quod ex platano est. Columel. 12, 16 Alii foliis vitigineis, nonnulli plataninis semiuietas vuas contegunt.
PLATANON ônis. m. Idem quod Platanetum. Plin. Epist. 1, 3 Quid platanw\n opacissimus. Exornant fictae quae platanona ferae Martial. 3, 19. Add. Vitr. 5, 11. Martial. 9, 48. Petron. c. 126 et 131.
PLATÃA ae. f. [ platei/a ] Via latior, fereque militaris, Praetoria, Consularisque dicitur. [...]
PLATEA ae. f. [ peleka=nos2 ] Auis. Plin. 10, 40 [...]
page 911, image: s0911PLATEAE vrbs. vid. PLATAEAE.
PLATESSAE arum. f. Pisces sunt lati. Auson. Epist. 4, 60 Corroco, letalis trygon, mollesque platessae. Sic Scalig.
PLATICE [1] es. f. Firmic. 2, 11 [...]
PLATICVS a, um. Adi. Firmic. 3, 2 [...]
PLATICE [2] Adu. Firmic. 2, 16 [...]
PLATO ônis. m. [ *pla/twn ] Philosophus, ab humerorum latitudine dictus. [...]
PLATONICVS a, um. Adi. [ *platwniko\s2 ] Quod est Platonis. [...]
PLATONIAE arum. f. [ platwni/ai ] Columnae. [...]
PLATYCEROTES um. m. [ platuke/rwtes2 ] Animalia sunt latis armata cornibus. Plin. 11, 37 Aliorum cornua natura finxit in palmas, digitosque emisit ex iis, vnde platycerotas vocant.
PLATYCORIASIS is. f. Morbus equorum ita dictus. Vid. Th. Priscian. 9, 29. et Veget. 2, 16.
PLATYOPHTHALMON i. n. Plin. 33, 6 [...]
PLATYPHYLLON i. n. [ platu/fullon ] Genus tithymali, a latitudine foliorum dictum. Plin. 26, 8. Apul. de Herb. c. 7 et 108.
PLATYS [ platu\s2 ] Plin. 26, 8 fin. Neruus qui platys dicitur.
PLAVDO si, sum, ere. [ krote/w, e)pikrote/w ] Verbum ex ipso sono fictum significat quacunque percussione et subita collisione strepitum edere: speciatim autem manus subito et cum sono committere, quod vel laetitiae, quoties alicui pro re bene gesta congratulamur, laetitiamque ostendimus, vel derisionis causa fieri solet. [...]
page 912, image: s0912PLAVDENS entis. Partic. [ krotw=n ] Ouid. Amor. 3, 13, 13 [...]
PLAVSVS [1] a, um. Aliud Partic. [ kroqei\s2 ] Alis plausis circumvolat remos agmen volucrum Ouid. Met. 14, 507. [...]
PLAVSVS [2] ûs. m. [ kro/tos2 ] Plaudendi actus tum naturalis ille, tum laudandi causa datus. [...]
PLAVSIBILIS e. Adi. Iucundum, populare, quod plausu populi excipi potest. [...]
PLAVSIBILITER Adu. apud Diomed. p. 401. Compar. Sidon. Epist. 8, 10 Amplum plausibilius manifestat ingenium.
PLAVSILIS e. Adi. Idem. Laudantur Vlnae plausiles Sidon. Epist. 9, 14. Sed Sauaro, Quem plausibilibus Roma foueret vlnis.
PLAVSOR, ôris. m. [ krothth\s2 ] Quinctil. Assiduus plausor. Hor. Epist. 2, 2, 130. Et in Arte Poët. 154. Plausor in scena Petron. c. 5. Sequentibus currum ouantium ritu plausoribus Suet. Ner. c. 25.
PLAVSTRIX îcis. f. Nonius 2, 631.
PLAVDVS a, um. Adi. vnde, Plaudi canes appellantur, quorum aures languidae sunt, ac flaccidae, et latius videntur patere Festus.
PLAVSITO âre. [ plausiteu/w ] Verbum ficticium a voce palumbis. Auctor Philomelae v. 21 Plausitat arborea clamans de fronde palumbes.
PLAVSTRVM, antique PLOSTRVM i. n. [ a(/maca ] Vehiculum duarum rotarum, quibus onera deferunt Isid. 20, 12. [...]
page 913, image: s0913PLAVSTRARIVS, s. PLOSTRARIVS i. m. Qui plaustrum regit. [...]
PLAVSTRARATVM i. n. Aratrum cum rotis. Plin. 18, 18 Quod genus vocant plaustraratum. Ita legit Harduin. Vulgo Planaratum.
PLAVSTRILVCVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PLAVSTRILV=CVS [PLAUSTRILÃCUS]] a, um. Adi. Lucens instar sideris, quod Plaustrum dicitur. Mart. Capell. 9 p. 309 Sub te plaustrilucis luminat ignibus. Sed Grotius legit Plaustriducis.
PLAVTIA Gens, plebeia Romae fuit, ex qua C. Plautius P. F. P. N. Proculus cos. Cum M. Fabio, anno CCC. XCV. Cassiodorus. [...]
PLAVTVS [1] a, um. [ platu\s2 ] Latus. Compar. Tertull. de Pallio c. 3 [...]
PLAVTVS [2] i. m. [ *plau=tos2 ] M. Accius, Poëta Comicus, cuius viginti fabulae supersunt. [...]
PLAVTÃNVS a, um. Adi. [ *plauti=nos2 ] Numeri Plautini, Versus Plautini Hor. in Arte Poët. 270. Plautinissimus, superlativum, quo vsus est Gell. 3, 3. i. Plauti ingenium et dictionem ex asse referens.
PLE
PLEBS, plêbis. vel PLEBES ei. f. [ lao\s2, plh=qos2, xudai=os2, dh=mos2 ] Idem quod Vulgus, hoc est numerosior, sed eadem vilior pars populi. [...]
page 914, image: s0914PLEBECVLA ae. f. Dimin. [ lai/+dion ] Cic. Att. 1, 13. et 16, 8. Pers. 4, 6 Ergo vbi commota feruet plebecula bile. Hor. Epist. 2, 1, 186.
PLEBISCÃTVM, s. PLEBEISCITVM i. n. [ tou= laou= qe/spisma ] Plebis statutum. [...]
PLEBEIVS a, um. Adi. [ lai+ko\s2, tou= plh/qeos2 ] Quod est plebis. [...]
PLEBICOLA ae. m. [ dhmotiko\s2 ] Qui plebem colit, et plebi seruit. [...]
PLEBITAS âtis. f. Propter tenuitatem et plebitatem Cato ap. Non. 2, 619. vid. infra PLEVITAS.
PLECTO [1] xui, xum, ere. a verbo Graeco ple/kw deductum videtur, quod est Implico, necto, texo. [...]
PLEXVS [1] a, um. Partic. [ plexqei\s2 ] Coronae plexae i. Vario genere florum implexae. [...]
PLEXVS [2] ûs. m. Manil. 5, 145 Tortosque in plexum ponere crines.
PLECTILIS e. Adi. Nexilis. Plaut. Bacch. 1, 2, 37 Corolla plectilis. Adde Prudent. Apotheos. praef. 2, 23.
PLECTA ae. f. Plur. Plectae, crinium collectiones vno fasciculo comprehensae. Vid. Salmas. de Caes. et Coma p. 570.
PLECTO [2] xi, ctum, secundum Priscianum l. 10 p. 903. [...]
page 915, image: s0915PLECTIBILIS e. Adi. Poena dignus. [...]
PLECTRVM i. n. plh=ktron ] Instrumentum, quo citharoedi fides percutiunt, [ plh/ssousin, a quo verbo [ *plh=ktron appellatur. [...]
PLECTRIPOTENS entis. Adi. Musices et Poëticae peritus Sidon. Epist. 9, 13 Qua Flaccus lyricen Pindaricum ad melos Frenis flexit equos plectripotentibus.
PLECVSA ae. f. [ ple/kousa ] Ornatrix ancilla, a [ ple/kein. Martial. 2, 66 Et cecidit sectis icta plecusa comis.
PLÃIAS, s. dissyllabice PLEIAS, vel quod fere praeferunt libri optimi PLÃAS, et Plur. PLEÃADES s. PLAÃADES [ *pleia\s2, *plhi+a\s2 ] Sidus, alio nomine Vergiliae dictum. [...]
PLEIONE es. f. [ *plhi+o/nh ] Nympha, Oceani filia, et vxor Atlantis, ex qua Pleiades suscepit Ouid. Fast. 5, 83. [...]
PLEMMYRIVM i. n. [ *plhmmu/rion ] Promontorium, cui arx imposita prope Syracusas, vt ex Diodoro Siculo ac Thucydide constat, quod Virg. Vndosum appellauit, verbum de verbo exprimens. [...]
PLENILVNIVM, PLENITAS, PLENITVDO etc. Vid. PLENVS.
PLENVS a, um. Adi. [ a)na/pleos2, mesto\s2, plh/rhs2, a(dro\s2 ] Quod est Vacuo itemque Raro, Exili, tenui etc. contrarium Plaut. Truc. 4, 2, 13 [...]
page 917, image: s0917PLENE Adu. [ o(loklh/rws2, e)kplew=s2 ] Plane, perfecte, cumulate Hor. Epist. 1, 11, 14 [...]
PLENARIVS, a, um. et PLENARIE barbara sunt: vid. Sarisber. 5, 3.
PLENITER Adu. Idem quod Plene. Octau. Hor. 1, 26.
PLENITVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PLENITV=DO [PLENITÃDO]] inis. f. [ plh/rwma, plhrofo/rhma, a(dro/ths2, a(drosu/nh ] Plin. 11, 37 [...]
PLENITAS âtis. f. Idem. Vitruu. 8, 2 Propter plenitatem et grauitatem. Adde 5, 9.
PLENICENTRVM i. n. Profertur ex Mart. Capell. 8 p. 290. [...]
PLENILVNIVM i. n. [ panse/lhnos2, plhsifah\s2 ] Plin. 18, 32. [...]
PLEO vnde Plentur ap. Festum antiqui etiam sine Praepositionibus dicebant.
PLETVS a, um. Vt, sanguine pleti Lucret. 2, 631. it. Pletis ex naribus Id. 6, 1201. sed alii aliter.
PLETVRA ae. f. Crescente pletura sui Paullin. [...]
PLEONASMOS i. m. [ pleonasmo\s2 ] est (inquit Donatus) Adiectio superuacua ad plenam significationem: vt, Sic ore locuta est. Ter. Phorm. 2, 2, 26 [...]
PLERIQVE pleraeque, plerâque. [ oi( plei=stoi ] a Plus deducitur, quod auctores vsurpant aliquando pro eo, quod est plures, et maxima ex parte. [...]
PLERVS a, um. dixisse antiquos testis est Pacuuius, quum ait. [...]
PLERVMQVE Adu. [ e)pi\ to\ pleîston, w(s2 e)pi\ to\ pleîston, ta\ plei=sta ] Fere semper. [...]
page 918, image: s0918PLERINVS a, um. legitur a nonnullis ap. Gell. 4, 19 pr. alii vero, Si plurimo cibo nimioque somno vterentur.
PLEROMA atis. n. [ plh/rwma ] Plenitudo. vid. Tertull. de Praescript. c. 49.
PLEROPICVS a, um. Adi. Termini epitheton. [...]
PLETHORA vid. PLETVRA sub PLEO.
PLEVITAS âtis. f. [ a)ge/neia ] Ignobilitatem interpretatur Non. 2, 619. [...]
PLEVRÃTIS idis. f. pleuri=tis2 ] Dolor laterum: nam [ h( pleura\ appellatur tunica succingens costas, inter quam et ipsas costas dum sanies colligitur, et apostema generatur, Pleuritis appellatur morbus. [...]
PLEVRISIS is. f. Idem quod Pleuritis. Prudent. in Romano v. 484 Mucrone quanto dira pulsat pleurisis.
PLEVRITICVS i. m. [ pleuritiko\s2 ] Qui laterum dolorem patitur. [...]
PLEVRICVS a, um. Adi. Lateralis. Termini pleurici Frontin. de Colon. p. 336.
PLEVRON ônis. f. [ *pleurw\n ] Vrbs est Aetoliae, vt ait Plin. 4, 2 [...]
PLEVRONIVS a, um. Adi. Pleuronius Agmon Ouid. Met. 14, 494.
PLEXA vid. PLECTO.
PLI
PLICO âui et ui, âtum et itum, âre. [ ple/kw ] Flectendo componere, et sic rugas facere. [...]
PLICITVS a, um. Partic. Numeri gradatim pliciti Mart. Capell. 7.
PLICATILIS e. Adi. [ plekto\s2 ] Quod plicari facile potest. [...]
PLICATVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PLICATV=RA [PLICATÃRA]] ae. f. Ipse plicandi actus. Plin. 7, 51 Iam fimbriarum curam et stragulae vestis plicaturas. Loquitur de signis mortis.
PLICATIO onis. f. Colum. tribuitur.
PLICA ae. f. Noua quidem vox, sed paene necessaria. vid. PLIX.
PLICATOR, ôris. m. Sidon...
PLIGORIVS a, um. Adi. Prolixor, longior. Innocent. de Cas. p. 224 [...]
PLINIVS i. m. [ *pli/nios2 ] Secundus Veronensis, temporibus Vespasiani vixit, Periit in montis Veseui incendio, dum eius causam indagare cupit. [...]
PLINIANVS a, um. Adi. Cerasa Pliniana Plin. 15, 25.
PLINTHIS idis. f. Forma apud Graecos diminuta [ plinqi\s2, laterculus est, lapis nempe aut truncus, aut cauum quiddam, ad eam figuram formatum, vt in descriptione catapultae Vitruu. 10, 15 [...]
PLINTHVS i. f. [ *pli/nqos2 ] Quod vsitatissimum Graecis, Laterem significat. Vitruu. 3, 3 Crassitudo cum plintho sit columnae. conf. laudatus modo Hygin. Goes. p. 205 et 210.
PLINTHION s. Plinthium, i. n. redditur a Vitr. 9, 9 lacunar, nempe, lacus, excauata forma, figura lateris.
PLINTHIGONÃTVS a, um. Adi. Vitruu. 10, 17 in descriptione balistae, quod nondum explicabam.
PLISTHENES is. m. [ *plisqe/nhs2 ] Impudicus a Poëtis dicitur. [...]
page 919, image: s0919PLISTHENIVS a, um. Adi. Vir Plisthenius, i. Agamemnon Ouid. Remed. Amor. 778. Rationem modo indicauimus.
PLISTOLOCHIA ae. f. [ pleistoloxi/a ] Herba est ex maluarum genere, quam et Hibiscum et Molochen agrion, hoc est maluam siluestrem appellant. Plin. 25, 8. vid. ibi Harduin. et ad 20, 4.
PLISTOLYCIA ae. f. Maluae species. Plin. 20, 21. vid. ibi Harduin.
PLIX pluxh\ Gloss. Lat. Gr. Est itaque eadem, quae plica, quam ne Glossae quidem agnoscunt.
PLO
PLOCAMOSISIDIS [ plo/kamos2 *)isi/dos2 ] Frutex est in mari nascens, circa Troglodytarum insulas, Corallio similis, sine foliis, qui praecisus lapidescit, colore in nigrum commutato, vt ex Iubae sententia refert Plin. 13, 25. [...]
PLOCE es. f. [ plokh\ ] In rhetoricis, frequens vocum repetitio: Vid. Quinctil. 9, 3, 41. Et aliter 9, 3, 49. Mart. Capella 5 p. 174. In musicis, diuersorum consonantia. Idem 9 p. 323. Cum diuersa sociamus.
PLODO si, sum, ere. [ krote/w ] Idem quod Plaudere. [...]
PLOSOR, ôris. m. Idem ac Plausor. Sidon. Epist. 4, 35 Promiserat ecclesiastiea plosoribus suis praedae praedia fore. Add. 9, 3. Plosores cui fulgidam Quirites statuam locarunt Sidon. Carm. 9, 300.
PLORO âre. [ kwku/w, oi)mw/zw ] Flere cum sono et eiulatione. [...]
PLORANDVS a, um. Partic. Bella ploranda Stat. Theb. 1, 44.
PLORANS antis. Partic. Plaut. Poen. 1, 2, 164 Iam ego faciam plorantem illum. Et Petron. c. 108 Spongia vda facies plorantis detersa est.
PLORATVS a, um. Domus plorata Stat. Silu. 5, 3, 164. Adonis ploratus, vid. ADONIS. Rogus ploratus Ouid. Fast. 4, 856.
PLORÃTVS ûs. m. [ oi)mwgh\ ] Omnia passim mulierum puerorumque ploratibus sonant Liu. 29, 17. [...]
PLORATIO ônis. f. Idem. Conuallis plorationis Augustin. de Sanct. Serm. 17, 2.
PLORÃTOR, ôris. m. [ oi)mwkth\s2 ] De puerulo facile plorante, Martial. 14, 59 (54) Si quis plorator collo tibi vernula pendet.
PLORABILIS e. Adi. Pers. 1, 34 Phyllidas, Hypsipylas, vatum et plorabile si quid Eliquat, Cantillat de flebilibus personis et fabulis. Et Claud. in Eutrop. 1, 261 Verbisque sonat plorabile quiddam.
PLORABVNDVS a, um. Adi. [ klauqmw/dhs2 ] Qui plorat. Plaut. Aul. 2, 4, 38 Homo ad Praetorem plorabundus deuenit, etc. vt vulgo legitur, Gron. deplorabundus venit.
PLOSTRVM vid. PLAVSTRVM.
PLOSTRARIVS a, um. Adi. [ a(maciko\s2 ] Quod pertinet ad plaustrum. Asinus plostrarius Cato de R. R. c. 11. vid. in PLAVSTRVM.
PLOSTELLVM i. n. Diminut. [ a(maci/dion ] Paruum plaustrum, quo pueri ludunt. [...]
PLOTAE arum. f. [ *plw=tai ] Insulae duae sunt in Ionio mari, alio nomine Strophades dictae, supra Zacynthum in Meridiem sitae Plin. 4, 12.
PLOTI appellantur Qui sunt planis pedibus, vnde Attius, quia Vmber Sarsinas erat, a pedum planitie initio Plotus, postea Plautus est dictus. [...]
PLOTIAS ae. Arundinis nomen in insulis fluitantibus natae Plin. 16, 36 s. 66.
PLOTIVM i. Menandri Comoedia, quam Latine vertit Caecilius, vt auctor est Gell. 2, 23.
PLOTIVS i. m. [ *plw/tios2 ] Videtur ex cognomine Plotus s. Plautus in nomen gentis transisse, atque idem esse, quod alias per Diphthongum seribitur, PLAVTIA. v. v. Vtramque rationem numi comprobant. [...]
page 920, image: s0920PLOTIANVS a, um. Adi. Bona Plotiana Cic. Fam. 13, 8.
PLOXEMVS, s. PLOXENVS i. m. [ *plw/cemos2 ] Vox, quam circa Padum inuenit, si Fabio credimus 1, 5, 8 [...]
PLV
PLVMA ae. f. [ pti/lon ] Mollior et exigua penna. [...]
PLVMVLA ae. f. Dimin. [ pti/lion ] Columel. 8, 5 [...]
PLVMEVS a, um. Adi. [ ptilino\s2 ] Quod est ex pluma. [...]
PLVMARIVS [1] a, um. Adi. [ ptilino\s2 ] Plumarium dicitur opus acu factum, quod Graeci a liciorum varietate multiplici, Polymitarium appellant. [...]
PLVMARIVS [2] i. m. Cato de Liberis educandis, Etenim nulla quae non didicit pingere, potest bene iudicare, quid sit bene pictum a plumario, aut textore in puluinaribus plagis. [...]
PLVMIGER era, erum. Adi. Plin. 10, 22 Velluntur quibusdam locis bis anno. Rursus plumigeri vestiuntur. De anseribus.
PLVMATILIS e. Adi. [ ptilino\s2 ] Quod ex plumis factum est, vel variegatum arte textoria. [...]
PLVMATIVM, s. PLVMACIVM i. n. Lectus plumis effultus. plouma/kion Gloss. Gr. Lat. Ambros. Epist. 27 extr. ad Valentin. Ne sine veste, sine plumatio paterentur extrudi senem.
PLVMO âre. [ ptilo/w ] Plumas emittere. [...]
PLVMATVS a, um. plumis vestitus. Cic. de Nat. Deor. 2, 114. c. 44 [...]
page 921, image: s0921PLVMALIS e. Adi. Vet. Poët. in Erron. Vener. p. m. 116 de Leda, plumalem de Ioue fecit auem. Scil. Cygnum.
PLVMESCO ere. pterou=mai Onomast. Vet.] Pennatum fieri. Plin. 10, 53 Pullus ab eodem tempore plumescit.
PLVMÃSVS a, um. Adi. [ ptilw/dhs2 ] Aucupium Propert. 4, 2, 34. Folia Plin. 25, 6. i. Lanuginosa. Pectora plumosa plangere pennis Ouid. ad Liu. 109.
PLVMIPES edis. Adi. [ ptilo/pous2 ] Catul. ad Camerium s. 55, 28 Adde huc plumipedes, volatilesque. Ante v. 26 dixerat, Pennipesue Perseus.
PLVMBVM i. n. [ mo/lubdos2 ] Metalli genus stanno proxime inferius Plin. 34, 16 [...]
PLVMBEVS a, um. Adi. [ molubdino\s2 ] Quod est ex plumbo. [...]
PLVMBEA ae. f. Pila plumbea. Spartian. Seu. c. 11 Mortuus ictu plumbeae.
PLVMBÃGO inis. f. [ molu/bdaina ] Metalli genus, plumbi similem naturam referens. [...]
PLVMBARIVS [1] a, um. Adi. [ molubdiko\s2 ] Quod ad plumbum pertinet. Plumbaria officina Plin. 34, 18.
PLVMBARIVS [2] i. m. [ molubdou=rgos2 ] Qui facit opera ex plumbo. Aurelius Arcad. in l. vlt. D. de iur. immunit. Plumbarii, ferrarii, lapidarii. add. Vitr. 8, 7. Frontin. de Aquaed. 1 p. 230.
PLVMBÃSVS a, um. Adi. [ molubdw/dhs2 ] Quod plurimum plumbi habet admistum. [...]
PLVMBO âre. [ molubdo/w ] Ferruminare, vel plumbo conglutinare. Cato R. R. c. 21, 5 Modiolos qui indat et plumbet.
PLVMBATVS a, um. Partic. Plin. 10, 33 Plumbatis eos sagittis decutiunt indigenae. Iacula Solin. c. 46.
PLVMBATA ae. f. [ molubdwth\ ] intell. Sagitta, plumbo praepilata, aut alias instructa. [...]
PLVMBATVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PLVMBATV=RA [PLUMBATÃRA]] ae. f. [ molu/bdwsis2 ] Ferruminatio, et quaecunque coniunctura plumbo facta. [...]
page 922, image: s0922PLVMBATIO ônis. f. Cassiod.
PLVO uui et ui, ere. [ u(/w, o)mbre/w, bre/xw ] Verbum quod sine Nominatiuo poni solet, intelligitur autem Deus, nubes, caelum etc. cum humorem demittunt. [...]
PLVENS entis. Partic. Spargens in modum imbris. Lactant. in Carm. de passione Christi. Spinisque caput crudelibus haustum Vadique diua pluens viuum super ora cruorem.
PLVOR, ôris. m. Imber. Laberius apud Nonium 3, 181 Pedem ex taberna tulimus, tantus cum staret pluor.
PLVVIA ae. f. [ u(/h, u(eto\s2, broxh\ ] Videtur natura sua esse Adiectiuum, de quo statim, Aqua pluuia, vt Calida, Frigida etc. [...]
PLVVIVS a, um. Adi. [ o)/mbrios2 ] Aqua pluuia, Quae pluta est Plin. 10, 43. [...]
PLVVIALIA ae. f. Vna de insulis Fortunatis. Plin. 6, 30 Ab ea tantundem ad occasum versus Pluuialiam Caprariamque: in Pluuialia non esse aquam, nisi ex imbribus.
PLVVIÃLIS e. Adi. [ u(etio\s2, o)mbrofo/ros2 ] Idem. [...]
PLVVIATILIS e. Adi. [ u(o/menos2 ] Idem. Columel. 9, 1, 2. Infossi lacus signino construuntur, qui receptam pluuiatilem contineant. Scribon. 27. 28. 32. etc. add. Cels. 4, 15. et 7, 3.
PLVVIATICVS a, um. Adi. Idem. Aqua pluuiatica Marcell. Emp. c. 8.
PLVVIÃSVS a, um. Adi. [ u(etw/dhs2 ] vt, Annus pluuiosus, In quo fuerunt frequentes pluuiae. Plin. 18, 25 Nubilo occasu pluuiosam hiemem denuntiat.
PLVS [2] cum compositis et deriuatis, vid. MVLTVS.
PLVSTRA orum. n. pro flustris, i. fluctibus saepe dixisse Aldelmum, antiquitatis affectatorem, notat Salmasius ad Tertull. Pall. p. 140. [...]
PLVTEVS i. m. et interdum quoque PLVTEVM, i. n. Generatim videtur significare erectum quiddam et latum, munimenti causa appositum, etin re militari primo dici coepisse, translatumque inde esse ad similia. [...]
page 923, image: s0923PLVTEÃLIS e. Adi. Vnde Sigilla plutealia Cic. Att. 1, 10 [...]
PLVTO vel PLVTON ônis. m. [ *plou/twn, *(/adhs2, *)ai/+dhs2, *)ai+dwneu\s2 ] Saturni silius ex Ope coniuge, et frater Iouis atque Neptuni: ab opibus nomen habet. [...]
PLVTONIVS a, um. Adi. Attributum ex Plutone deductum Hor. Carm. 1, 4, 17 [...]
PLVTONIA orum. n. Loca quaedam pestifera in Asia. [...]
PLVTVS i. m. [ *plou=tos2 ] a Graecis fingitur esse Diuitiarum deus, quem in aduentu claudum esse volunt, in recessu alatum: hoc nimirum innuentes, serius quidem opes contrabi, partas autem nisi frugaliter dispenses, velocissime dilabi. [...]
page 924, image: s0924PLVVIA, PLVVIALIS vid. PLVO.
PN
PNEVMA atis. n. [ pneu=ma ] Spiritus, flatus.
PNEVMATICVS a, um. Adi. [ pneumatiko\s2 ] vt, Organa pneumatica, i. Spiritualia, vel Spiritalia; hoc est, quae vi flatus vel spiritus aliquid hauriunt et attrabunt. [...]
PNEVMON ônis. m. pneu/mwn ] Latine Pulmo dicitur, a [ pne/w spiro. Vnde Pneumonia, quae et Peripneumonia, Inflammatio pulmonis de qua Cels. 4, 7.
PNIGEVS ei. m. Quasi tu suffocatorem dicas, instrumentum cavum, forma Pyramidulae, quo repente lucerna ex stinguitur. Vid. Vitruu. 10, 13.
PNIGÃTIS idis. f. Terra est Eretriae simillima, grandioribus tantum glebis, et glutinosa, cui effectus idem, qui Cimoliae, infirmior tamen. Plin. 35, 16 s. 57.
POC
POCVLVM i. n. [ po/ma, e)/kpoma, poth/rion, ku/lic ] Vas, in quo bibitur. [...]
page 925, image: s0925POCILLVM i. n. Dimin. [ kuli/skh ] Paruum Poculum Cato c. 156, 3 [...]
POCILLÃTOR, ôris. m. oi)noxo/os2, pigke/rnhs2 Gloss. Vet.] Alias dicitur A cyathis, qui pocula mensae ingerit. [...]
POCVLENTVM i. n. [ poto\n ] Quod poculo i. potui est. [...]
POD
PODAGRA ae. f. [ poda/gra ] Pedum dolor: [ pou\s2, pes: [ a)/gra, captura. [...]
PODAGRICVS a, um. Adi. [ poda/grhs2 ] Qui podagra laborat Plin. 20, 8 Omnes hae et podagricis vtiles, et sanguinem reiicientibus. Conf. Id. 28, 9. Homo podagricus Vitruu. 8, 3.
PODAGRÃSVS a, um. Aliud Adi. [ podagrw/dhs2 ] Idem. Plaut. Merc. 3, 4, 8 Sed tandem si podagrosis pedibus esset Eutycus, etc. Add. Lucil. ap. Non. 2, 743. Vopisc. in Saturn. c. 7.
PODAGER gri. m. [ podagriw=n ] Podagra laborans. [...]
PODALIRIVS i. m. [ *podalei/rios2 ] teste Homero 2 Iliados, Filius fuit Aesculapii et frater Machaonis, qui ob solertiam medicinae artis vna cum fratre ex Creta ad Troianum bellum conuocatus fuit Ouid. de Arte Am. 2, 735 [...]
PODÃRIS is. m. [ podh/rhs2 ] Tunica corpori adstricta, vsque ad pedes descendens Isidor. 19, 21. Indutus podere Tertull. adu. Iudaeos c. 11. Add. Id. adu. Marc. c. 7.
PÃDEX icis. m. [ prwkto\s2 ] Posterior pars corporis pudenda. [...]
PODIA ae. f. [ pou\s2, podew\n ] Schol. Lucan. 5, 428 [...]
PODICVS a, um. Adi. [ po/dikos2 ] Pedester, a [ po/des2, pedes. Martian. Capell. 9 p. 382 Temporum alia simplicia sunt, quae podica etiam perhibentur.
PODISMVS i. m. est Dimensio pedibus facta. [...]
PODISMÃTVS a, um. Adi. Pedibus mensuratus. Frontin. de Colon. p. 132 edit. Goes. Alii termini spissiores sunt, id est, sine mensura vel numero podismati sunt.
PODIVM i. n. est fabrica altitudine circiter media hominis, porticibus praesertim ac theatris imposita, post quam stare, quaque inniti possint, qui prospicere ac despicere in publicum velint. [...]
page 926, image: s0926POE
POEAS antis. m. [ *poi/as2 ] Pater Philoctetis, qui ab eo POEANTIVS, et Poeantides a Poëtis appellatur Ouid. Trist. 5, 2, 13 [...]
POECILE es. f. [ *poiki/lh ] Porticus fuit Athenis, in qua Stoici philosophabantur. [...]
POEEESSA ae. f. [ *poihe/ssa ] Insulaest in mari Carpatbio, notiore nomine Rhodus dicta. Plin. 5, 31.
POEMA vid. POETA.
POEMENIS idis. f. [ *poi/menis2 ] Canis femina ex canum eorum numero, qui Actaeonem lacerauerunt, dicta a fidelitate quam gregi obseruat, vigilantioris pastoris officio defuncta. [...]
POENA ae. f. [ poinh\, ti/sis2, timwri/a ] Malum quodcunque, qua quis ob delictum afficitur. [...]
page 928, image: s0928POENÃLIS e. Adi. Poenalis opera, Quae ad poenam pertinet Plin. 18, 11. [...]
POENALITER Adu. Poenaliter interire Ammian. 16, 12. Peccare poenaliter August. Confess. 10, 33.
POENARIVS a, um. Adi. [ poinomatiko\s2 ] Poenaria actio Quinctil. 4, 3.
POENIO ire, pro punio. ex MSS. hanc vocem tribuit Gell. 20, 1 et 11, 18. [...]
POENITIO ônis. f. Mulctae Gell. 11, 1, 2. Add. 6, 14, 8. hodie tamen hic leg. punitio: nisi quod Longolius antiquam scripturam reuocauit.
POENITET uit, êre. [ metanoe/w, metamele/w, metame/lomai ] Poenitere tum dicere solemus, quum quae ipsi fecimus, aut quae de nostra voluntate nostroque consilio facta sunt, ea nobis post displicere incipiunt, et molesta esse, sententiamque in iis nostram demutamus. [...]
page 929, image: s0929POENITENS entis. Partic. [ metanow=n ] Sueton. in Vitell. c. 15 [...]
POENITENTER Adu. Minucius Felix in Octauio c. 26 Auspicia et auguria poenitenter omissa, obseruata feliciter.
POENITENDVS a, um. [ metamelhte/os2 ] Pudendus, et parui aestimandus. [...]
POENITENDVM Gerund. [ metamelhte/on ] Sallust. in Iugurth. [...]
POENITVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): POENITV=RVS [POENITÃRUS]] a, um. [ metanoh/swn ] Accius apud Non. 2, 685 [...]
POENITENTIA ae. f. [ meta/noia, metame/leia ] Poenitentis conditio vel actus. [...]
POENITVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): POENITV=DO [POENITÃDO]] inis. f. Idem quod Poenitentia. [...]
POENITENTIARIVS i. m. Qui confitentes peccata sua absoluit. Hieronymi esse dicitur.
POENVLVS i. m. Dimin. est a Poenus: vnde Plautina fabula nomen sumsit, in qua Poenus Hanno Punice loquens introducitur. Scribitur et Poenolus.
POENI [ *li/bues2 ] Carthaginienses. [...]
POENVS a, um. Adi. [ *libuko\s2 ] Stat. Silu. 4, 3, 91 Poenos Bagrada serpit inter agros. Leones Virg. Ecl. 5, 27. Sermo Stat. Silu. 4, 5, 45.
POENICVS vid. PVNICVS.
POÃTA ae. m. [ poihth\s2 ] [ a)po\ tou= poie/w, quod est facio, effingo: quasi tu factorem dicas, s. fictorem. [...]
POETILLA ae. m. Dimin. Plaut. Truc. 2, 6, 4 Homeronidae Poëtillae mille memorari potest, Qui et conuicti et condemnati falsis de pugnis sient.
POÃMA atis. n. [ poi/hma ] Poëtae opus. De poëmatis et Poëseos differentia. Vid. POÃSIS. [...]
page 930, image: s0930POÃSIS is. f. Ratio scribendi carmen, atque ars adeo Poëtae, tum ipsum opus Poëtae s. poëma. [...]
POÃMATIVM i. n. Paruum poëma. Auson. Eidyll. 7 praef. Poëmatia, quae in alumnam meam luseram, etc.
POETICVS a, um. Adi. [ poihtiko\s2 ] Quod ad Poëtam pertinet. [...]
POÃTICE Adu. [ poihtikw=s2 ] More poëtico. Cic. de Fin. 5, 9 c. 4 Vt poëtice loquar. Add. Plin. Ep. 2, 5.
POÃTICA, ae. et POÃTICE es. f. [ poihtikh\ ] Ars faciendi versus. [...]
POÃTOR âri. Dep. [ poie/w ] In poëtica se exercere, siue Poëtam agere. Ennius apud Priscian. 8 p. 829 Nunquam poëtor nisi podager.
POÃTRIA, ae. et POÃTRIS idis. f. [ poih/tria ] i. Mulier poëtices perita. [...]
POÃTIFICVS a, um. Adi. [ poihtopoio\s2 ] Quo vsus est Ennius, qui Caballinum fontem Poëtificum nominauit.
POETELIVS gentis Romanae nomen, de quo vid. PETILIVS.
POG et POL
POGONIA, vel POGONIAS ae. m. pwgwni/a ] Dici potest Barbatus, Genus cometae. [ pw/gwn enim barba Graecis dicitur. [...]
POL Adu. iurantis et asseuerantis. [ nh\ to\n *poludeu/kh ] Per Pollucem, quod plenius dicebant Edepol. v. v. Cic. Tusc. 3, 44 [...]
POLA ae. f. [ *po/la ] Istriae ciuitas, quondam a Colchis condita. Pietas Iulia Plinio dicitur 3, 19 in descriptione Istriae.
POLEA ae. f. [ po/lion ] Fimus pulli asinini, quem equa initio partionis ante fetum effundit, vt ait Aristoteles, qui Polion; Plinius vero 28, 13 s. 57 [...]
POLEMON ônis. m. [ *polemw\n ] Atheniensis philosophus, prima adolescentia lasciuus, et voluptatibus deditus, quum aliquando mane ebrius patentem Xenocratis scholam intrasset, deque modestia et moribus sermo ab illo haberetur, ita demum ad eum flexit animum, vt reiecta incontinentia, se totum philosophiae addixerit: ex quo postea eius scholae successit. [...]
page 931, image: s0931POLEMONIACVS a, um. Adi. Pontus Polemoniacus, qua Polemoni regi paruit Eutrop. 7, 9.
POLEMONIA, ae. f. s. POLEMONIVM i. n. [ polemw/nion ] Herba. Plin. 25, 6 Polemoniam, alii Philetaeriam, a certamine regum inuentionis appellant. [...]
POLENTA ae. f. [ a)/lfiton ] Audiamus de ea Plinium 18, 7 s. 14 [...]
POLENTARIVS a, um. Adi. a)lfitiko\s2 Onomast. Vet.] Quod pertinet ad polentam, seu Quod est ex polenta. [...]
POLIA ae. f. [ polia\ ] Gemma quaedam. [...]
POLIMENTA orum. n. [ u(oso/rxeis2 ] Testiculi porcorum dicuntur, quum castrantur: a politione vestimentorum, quod similiter vt illa curantur, inquit Festus. [...]
POLIO [1] îui, îtum, îre. [ ce/w, cu/w, a)poce/w, a)pocu/w, leiai/nw ] Colere, ornare; et quasi Vrbano et politico more (qui rustico contrarius est) componere, vt ait Sipontinus. [...]
POLÃTVS a, um. Partie. et Nomen Adi. [ cesto\s2, eu)/cestos2, eu)/coos2, lei=os2, glafuro\s2 ] Omnia exculta et ad nitorem deducta, polita dicimus Non. 1, 339. [...]
POLITVLVS a, um. Adi. Dimin. [ u(pogla/furos2 ] Cic. Fam. 7, 34 Opus est huc limatulo et politulo tuo iudicio.
POLÃTE Adu. [ glafurw=s2 ] Cic. Acad. 1, 2 c. 1 [...]
page 932, image: s0932POLÃTOR, ôris. m. Vlpian. in l. Cum duobus D. pro socio, Veluti quum pecus in commune pascendum, aut agrum politori damus in commune quaerendis fructibus. [...]
POLITIO ônis, f. Vitruu. 7, 3 Recipiens in se politionem, fulgentes in adspectu, certasque considerantibus imagines reddit. [...]
POLITVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): POLITV=RA [POLITÃRA]] ae. f. [ lei/ansis2 ] Plin. 11, 24 [...]
POLIMEN inis. n. Idem. Apul. de Deo Socrat. p. 54 [...]
POLIO [2] ônis. m. Qui arma polit. Firmicus 2 Mars et Mercurius in decimo ab horoscopo loco poliones faciunt. Meminit Callistratus 50 D. de Iure immunit. l. quibusdam.
POLION i. n. [ po/lion ] vid. POLEA. [...]
POLÃTES is. m. Priami filius ex Hecuba vxore a Pyrrho, capta Troia interfectus. [...]
POLITIA ae. f. [ politei/a ] Respublica: quo nomine inscriptum est opus Platonis. Vid. Cic. de Diuin. 1, 60 c. 27. Conf. Idem Att. 4, 15. Gell. 18, 2.
POLITICVS a, um. Adi. [ politiko\s2 ] Quod est ciuile. [...]
POLITICA, ae. et POLITICE es. f. Scientia Rempublicam recte constituendi. Apul. de Philosophia p. 71 Ciuilitatem Plato politicen vocat.
POLLA ae. f. [ *po/lla ] Vxor Lucani Poëtae, cuius meminit Stat. Silu. 2, 7, 62 Tu castae titulum, decusque Pollae Iucunda dabis allocutione. Paulloque infra eam commendat ab eruditione.
POLLEN, inis. n. vel POLLIS inis. m. [ gu/rus2, paipa/lh ] Puluis tenuissimus a poliendo, i. leuigando, comminuendo. [...]
POLLINARIVS [1] a, um. Adi. [ gurustiko\s2 ] Quod ad pollinem pertinet: vt, Cribrum pollinarium, Quod lino, non setis equorum fit ad pollinem purgandum. [...]
POLLINÃRIS o. Adi. Idem. Gloss. Cyrill. Pollinare cribrum, [ guristh/rion ko/skinon.
POLLINACEVS a, um. Adi. Quod ex polline est. Eadem Gl. Pollinaceus, [ guri/ths2 a)/rtos2.
POLLINCERE guronomei=n est in Vet. Onomast. quod esset pollinem tractare et diuidere. Hinc
POLLINTOR [1], ôris. m. [ a)leuropoio\s2 ] Curator pistrini, qui farinam facit, et pollinem, quique pollinario cribro pollinem excutit. [...]
POLLINTIO ônis. f. Opus Pollintoris. [...]
POLLEO êre. [ i)sxu/w, sqenwdu/namai ] Posse, valere. [...]
page 933, image: s0933POLLENS entis. Partic. [ duna/menos2 ] Plaut. Capt. 2, 2, 28 [...]
POLLENTER Adu. Compar. Claudian. de quart. Cons. Hon. 253 Caesaque redit pollentius Hydra.
POLLENTIA [1] ae. f. [ du/namis2 ] Potentia. Plaut. Rud. 3, 2, 4 Vindicate, ne impiorum potior sit pollentia. Adde Cas. 4, 4, 3. Stewech. in Arnob. p. 90.
POLLENTIA [2] ae. f. [ *pollenti/a ] Plinio auctore 3, 5 [...]
POLLENTÃNVS a, um. Adi. [ *pollenti=nos2 ] Campus Pollentinus Claud. sext. Cons. Hon. 127. [...]
POLLEX icis. m. [ a)nti/xeir ] Primus in manu digitus: sic vocatus, quod caeteris potentior sit. [...]
page 934, image: s0934POLLICÃRIS e. Adi. [ a)ntixeiriai=os2 ] Quod pollicis latitudinem siue crassitudinem habet. [...]
POLLICEOR licitus sum, êri. Dep. [ u(pisxne/omai ] Promittere, vel vltro, vel ex pacto. [...]
POLLICEO êre. Actiue Varro apud Non. 7, 25 Ne dares, ne polliceres.
POLLICENS entis. Partic. Ter. Andr. 1, 1, 49 Pretium pollicens. Montes auri pollicens Idem Phorm. 1, 2, 18. Multa pollicens Nepos 2, 8, 6.
POLLICITVS a, um. Partic. [ u(posxhqei\s2 ] Quod sumitur nunc actiue Ter. Andr. 3, 2, 46. [...]
POLLICITVM i. n. [ u(pesxhme/non ] Promissio. [...]
POLLICITOR âri. Frequent. [ katafati/zw ] Plaut. Milit. 3, 3, 6 [...]
POLLICITANS antis. Partic. Ter. Phorm. 3, 2, 35 Te tuli pollicitantem et nil ferentem.
POLLICITATIO ônis. f. [ u(po/sxesis2 ] Offerentis solius promissum. [...]
POLLICITÃTOR, ôris. m. Qui pollicetur. Tertull. adu. Iud. c. 1 Habemus Deum idoneum pollicitatorem et fidelem sponsorem. Veritatis pollicitatores August. de Morib. Manich. 2, 17.
POLLICITÃTRIX îcis. f. Tertull. Apol. c. 23 Virgo caelestis pluuiarum pollicitatrix.
POLLINARIVS [2] vid. POLLEN.
POLLINCIO, vel POLLINGO, s. POLINGO linxi, linctum, ere. [...]
page 935, image: s0935POLLINCTVS a, um. Partic. Vnctus. Voluptas medicamentis pollincta Senec. de Vita beata c. 7. Vid. et Apul. Florid. p. 362 Elm.
POLLINCTORIVS a, um. Adi. Idem. Plaut. suppos. Aulul. v. 4 Siue pollinctorius efferar.
POLLINCTOR, ôris. m. e)ntafiasth\s2 Gloss. Lat. Gr.] Curator funerum, et vnctor cadauerum. [...]
POLLINCTVRA ae. f. Ipsa curatio. [...]
POLLINTOR [2] vid. POLLEN.
POLLIO ônis. m. [ *polli/wn ] Asiniorum cognomen, v. v. Constat ex Seruio Asinium Pollionem Virgilii fuisse patronum: cuius ipse Virgilius meminit saepius Ecl. 3. [...]
POLLVCEO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): POLLV=CEO [POLLÃCEO]] xi, ctum, êre. [ a)podi/dwmi, a)poti/w ] Verbum ad sacra pertinens, quod idem significare videtur, vndecunque tandem derives, atque offerre, sacrum esse iubere. [...]
POLLVCTVS a, um. Partic. Polluctus virgis, apud Plautum Curc. 1, 3, 37. [...]
POLLVCTE Adu. Plaut. Neruol. Fr. 5 Pollucte prodigum esse amatorem addecet, i. profusum in epulis parandis.
POLLVCTVM i. n. Videtur Varro de L. L. 5, 7 p. 54, 33 [...]
POLLVCTVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): POLLVCTV=RA [POLLUCTÃRA]] ae. f. Idem. Plaut. Stich. 5, 4, 6 Hodie polluctura praeter nos iactura dabitur nemini, i. hac coena pars dabitur nemini. Vid. Gronou.
POLLVCIBILIS e. Adi. [ polutelh\s2 ] Pollucibilis coena a Macrobio pro Opipara et splendida vsurpatur. [...]
POLLVCIBILITER Adu. [ polutelw=s2 ] Laute et splendide. Plaut. Mostel. 1, 1, 23 Pascite parasitos opsonate pollucibiliter. Add. Symmach, Ep. 3, 24.
POLLVCIBILITAS âtis. f. Lautitiam conuiuandi sic notasse videtur. Fulgent. Mythol. 1 Pollucis filium, siue a pollendo, siue a pollucibilitate, quam humanitatem dicimus.
POLLVLVS, s. POLVLVS a, um. Adi. Paruus, exiguus. [...]
POLLVO ui, ûtum, ere. [ grai/nw, molu/nw, miai/nw ] Inquinare et maculare significat, quasi Perluere, i. totum madefacere, vnde maculae deinde oriantur. [...]
page 936, image: s0936POLLVTVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): POLLV=TVS [POLLÃTUS]] a, um. Partic. [ molunqei\s2, mianqei\s2 ] Sanguine pollutus Lucan. 1, 429. [...]
POLLVTVM vid. POLLVCTVM, sub POLLVCEO.
POLLVTIO ônis. f. Pallad. 9, 10 Aqua omni labe pollutionis aliena.
POLLVS, s. POLVS histrio eximius: vid. Gell. 7, 5.
POLLVX ûcis. m. [ *poludeu/khs2 ] Iouis ex aitero Ledae ouo filius, Castoris frater: vid. CASTOR. [...]
POLVBRVM, vel POLLVBRVM i. n. podo/niptron Gloss. Lat. Gr.] Vas pelluuium, quod nos peluim vocamus, inquit Festus. [...]
POLVS [1] i. m. [ po/los2 ] Quasi Caeli cardo, et Vertex. [...]
POLÃRIS e. Adi. Vt, Stellae polares apud Astronomos.
POLÃSE Adu. Per polos. Mart. Capell. 1 p. 14 Obliqua decussata polose.
POLVS [2] vid. POLLVS.
POLYACANTHOS i. m. Herba, cuius Plin. meminit 21, 16 Carduus et folio et caule spinosas lanugines habet. Item acorna, leucacanthos, chalceos, cegnidos, polyacanthos.
POLYAEGOS i. f. [ *polu/aigos2 ] Insula vna ex Sporadibus, a caprarum multitudine dicta Plin. 4, 12.
POLYANDRION i. n. polua/ndrion ] In Graecis ciuitatibus dicebatur Commune hospitum sepulcrum, ita dictum a multitudine sepultorum; [ polua/ndrion enim significat populosum. [...]
POLYANTHEMVM i. n. Herba, quam quidam Batrachion appellant, caustica vi; exulcerat cicatrices, et ad colorem reducit Plin. 27, 12.
POLYARS nos. Adi. [ polu/ars2 ] Multorum agnorum, Qui possidet multos agnos. [...]
POLYBVS i. m. Rex Corinthiorum, qui, cum liberis careret, Oedipum, Laii patris iussu expositum, inuentumque a pastore, pro suo educauit. [...]
POLYBVTES ae. m. Varro R. R. 2, 1. i. qui boum armentis abundat.
POLYCARPVS i. m. Herbae genus apud Apul. de Herb. c. 18.
POLYCHRESTOS [ polu/xrhstos2 ] quod multi vsus est, multiplicem vtilitatem affert. [...]
POLYCHRONIVS i. m. [ poluxro/nios2 ] Diuturnus, longaeuus. [...]
page 937, image: s0937POLYCLÃTVS i. m. [ *polu/klhtos2 ] Statuarius eximius, diligentia et decore supra caeteros, vt ait Quinctilianus 12, 10, 7. [...]
POLYCLETÃVS a, um. Adi. [ *poluklh/teios2 ] Stat. Silu. 2, 2, 67 [...]
POLYCNÃMON i. n. [ polu/knhmon ] Herbae nomen: de qua Plin. 26, 14. et Galen. de Simplic. medic. fac. 8, 62.
POLYCRATES is. m. [ *polukra/ths2 ] Sylosontis frater, Samiorum tyrannus, fortuna opibusque clarus: perpetuaque vsus felicitate, quae tandem infelicem exitum habuit, cum postremum a Persarum satrape Oronte dolo captus ac suspensus est. [...]
POLYDAMAS antis. m. [ *poluda/mas2 ] Pancratiastes, aemulatus Herculem, leonem inermis amplexus superauit: taurum ingentem apprehensis extremis pedibus retro tenebat: currum agitatum sese opponendo altera mana apprehensum ex cursu retrahebat, in equosque insiliebat deiecto auriga. [...]
POLYDAMANTÃVS a, um. Adi. Sil. 12, 212 Polydamanteis iuuenis Pedianus in armis.
POLYDECTES ae. m. [ *polude/kths2 ] Magnetis filius, rex Seriphi insulae. [...]
POLYDÃRVS i. m. [ *polu/dwros2 ] Priami silius, missus a patre initio belli cum magna vi auri, ad Polymnestorem Thraciae regem conservandus nutriendusque: vt si contingeret Troiam capi, ipse genus et vrbem instaurare posset. [...]
POLYDORÃVS a, um. Adi. [ *poludw/reios2 ] Ouid. Met. 13, 629 Et Polydoreo manantem sanguine terram.
POLYGALON, i. n. vel POLYGALA ae. f. [ polu/galon ] Herba palmi altitudine, in caule summo foliis lenticulae, quae potata lactis vbertatem inducit, a quo affectu nomen accepit. [...]
POLYGNÃTVS i. m. [ *polu/gnwtos2 ] Pictor antiquissimus, cuius meminit Quinctil. 12, 10. Plin. 7, 56. et 35, 6 et 9.
POLYGONA Figura est ex pluribus triangulis. Euclid. 6. Elementorum Theor. 14.
POLYGONATON i. n. [ polugo/naton ] Herba sine foliis, asparagi caule, in cacumine aculeum habens, eadem quae polygonum, a frequentia geniculorum, teste Plin. 27, 12. [...]
POLYGONIVS a, um. Adi. [ polugw/nios2 ] Multorum angulorum. Polygoniae turres Vitruu. 1, 5. Vid. Bald. Lex. Vitruu.
POLYGONIVM i. n. Herba. Scribon. 2. 83. 193.
POLYGONOÃDES is. f. [ polugonoeide\s2 ] Herba est folio lauri, longa tenuisque, aduersus serpentes ac priuatim aspides ex aceto pota efficax. [...]
POLYGONVM i. n. [ polu/gonon ] Herba, quam nos Sanguinariam dicimus, et geniculatam a multis geniculis, et seminalem a multo semine. [...]
POLYGRAMMOS i. m. polu/grammos2 ] Gemma est smaragdo similis, per transuersum multis albis lineis distincta Plin. 37, 9. Nempe [ grammh\ linea est.
POLYGYNAECION i. n. [ polugunaikei=on ] Mulierum frequentia. [...]
POLYHISTOR oris. m. [ polui/+stwr ] Multiscius dicitur. [...]
POLYHYDION i. n. [ poluu/dion ] Centauria maior. Apul. de Herb. c. 34.
POLYHYMNIA vid. POLYMNIA.
POLYMESTOR oris. m. Milesius, puer quum a matre locatus esset ad caprarios pastus, ludicro leporem consecutus est: et ob id statim productus a gregis domino Olympiade sexta et quadragesima (vt Bocchus auctor est) victor in stadio meruit coronam Solin. c. 6. [...]
POLYMITVS a, um. Adi. [ polu/mitos2 ] a [ polu\, et [ mi/tos2, filum, quod nos licium dicimus: a liciorum multiplici varietate. [...]
page 938, image: s0938POLYMITARIVS i. m. Huiusce vestis Textor, cuius fit mentio Regum 2, 21. Add. Vulg. Exod. 35, 35. Conf. Isidor. 19, 22.
POLYMNESTOR, s. POLVMESTOR oris. m. [ *polumnh/stwr ] Rex Thracum tempore belli Troiani, ad quem Priamus, dubitans de statu Troiae et belli euentu, filium Polydorum cum magno auri pondere conservandum nutriendumque misit, vt, si contingeret Troiam capi, ipse genus et vrbem instaurare posset. [...]
POLYMNIA, siue POLYMNEIA ae. f. [ *polu/mneia ] Hor. Carm. 1, 1, 33 [...]
POLYMYXOS i. f. [ polu/mucos2 ] Lucernae epitheton, quae multos habet angulos, s. nasos, et in his funiculos, illustrandis conuiuiis accommodata. [...]
POLYNÃCES is. m. [ *polunei/khs2 ] Oedipi Thebanorum regis filius, et Eteoclis frater, qui Oedipo mortuo, de hereditate et ditione dissidentes, contractis vtrinque copiis, ambo se mutuis vulneribus interfecerunt; id quod testatur Virgil. in Culic. [...]
POLYONYMVS i. m. Helxine siue Herba perdicalis. Apul. de Herb. c. 81.
POLYPHAGVS i. m. [ polu/fagos2 ] Vorax, multum edens. Suet. Neron. c. 37 Creditur etiam polyphago cuidam Aegyptii generis, crudam carnem et quidquid daretur mandere assueto, etc.
POLYPHÃMVS i. m. [ *polu/fhmos2 ] Neptuni filius, Cyclops. [...]
POLYPLVSIOS i. m. poluplou/sios2 ] Latine Bene numatus dicitur, siue diues, nam [ polu\s2 multus, et [ plou/sios2, diues. [...]
POLYPODIVM i. n. [ polupo/dion ] Herba. Plin. 26, 8 [...]
POLYPTÃTON i. n. polu/ptwton ] Dicitur quod multiplicem habet casum: ex [ polu\ quod est multiplex, et ptw=sis2 casus: Est nempe Polyptoton, Figura ex pluribus casibus. [...]
POLYPTYCHA orum. n. Libri, in quibus res annonaria et ciuilis annotatur in l. 13 [...]
POLYPVS i. vel odis. c. [ polu/pous2 ] Piscis est, ex mollium genere, a multis pedibus sic appellatus. [...]
page 939, image: s0939POLYPÃSVS a, um. Adi. [ polupw/dhs2 ] Qui eo morbo laborat. Metaph. Martial. 12, 37 Nasutus nimium cupis videri: Nasutum volo, nolo polyposum, i. putidum et rancidum scurram.
POLYRRHIZON i. n. Herba, quam Melampodion nigrum vocant. Plin. de ea eiusque viribus 25, 5. Add. Ib. c. 8. et 26, 12.
POLYSIGMA atis. n. Vitium elocutionis. vbi S litera crebrius geminatur: Sosia in Solario soleas sarciebat suas Martian. Capella 5 p. 167.
POLYSPASTVS i. m. [ polu/spastos2 ] Vitruu. 10, 5. Vid. Bald. Lex. Vitruu. p. 138.
POLYSYNDETON i. n. [ polusu/ndeton ] Quasi multipliciter coniunctum. [...]
POLYSYNTHETON i. n. [ polusu/nqeton ] Figura, quum sententiae multorum articulorum conuenienti copia continentur: vt, Ille hunc poena constrictum trahebat, hic autem vociferabatur: concursus vero non mediocris, quum tamen omnes opitulari vellent, sed nemo auderet, neque ibi magistratus aderat, neque circumspicientes, quo potissimum confugeremus, reperiebamus. [...]
POLYTELES is. m. Sumtuosus, impendiosus. Ita inscribitur liber septimus Apicii.
POLYTRICHON i. n. [ polu/trixon ] Herba sic dicta, quod multitudinem capillorum faciat. [...]
POLYXENA ae. f. [ *poluce/nh ] Priami regis filia ex Hecuba coniuge, quae a Pyrrbo ad Achillis tumulum iugulata est in Troade. [...]
POLYXENIVS a, um. Adi. [ *poluce/nios2 ] Caedes Polyxenia Catull. Argon. 62, 368.
POLYXO ûs. f. [ *polucw\ ] Vna Amazonum, et Apollinis vates, quae Lemniaci sceleris dux et hortatrix exstitit. [...]
POLYZONOS i. m. Gemma nigra, a multiplicitate zonarum sic dicta, candicat enim zonis. Plin. 37, 11.
POM
POMARIVM [1] vid. POMVM.
POMERIDIES ei. m. Legebatur a nonnullis apud Quinctil. 9, 4, 39 sed Burm. po'meridiem, i. post meridiem. Hinc
POMERIDIÃNVS a, um. Adi. [ metameshme/rios2 ] Quod post meridiem fit. [...]
POMETVM, POMIFER vid. POMVM.
POMILIO ônis. Vid. PVMILIO.
POMOERIVM i. n. Tam intra quam extra murum est, dictum quasi post moerium, hoc est post murum, vt inquit Varr. de L. L. 4, 32. [...]
POMONA ae. f. [ *pwmw=na ] Pomorum dea, de qua locus classicus Ouid. Met. 14, 623 [...]
POMONALIS is. m. Flamen Pomonae apud Varron. de L. L. 6, 3 p. 74, 1.
POMPA ae. f. [ pomph\ ] Omnis comitatus cum spectaculo et apparatu sollemni, ostentationeque et specie quadam triumphi, tam in adversis, quam in prosperis et laetis; a Graeco [ pe/mpw, prosequor. [...]
page 940, image: s0940POMPO âre. Sedul. post praefat. 1, 2 Grandisonis pompare modis, tragicoque boatu.
POMPÃTVS a, um. Compar. Tertull. de Spectac. c. 7 Circensium paullo pompatior suggestus.
POMPABILIS e. Adi. Pompae aptus, dignus qui in pompa ducatur. Compar. Treb. Poll. in Zenob. extr. Ducta per triumphum ea specie, vt nihil pompabilius Populo Romano videretur.
POMPÃLIS e. Adi. Idem. Capitolin. in Gordian. c. 6 Erat canitie decora et pompali vultu.
POMPALITER Adu. Idem. Treb. Poll. in Gallien. c. 8 Gladiatores pompaliter ornati.
POMPALITAS âtis. f. Pompa. Priscian. pr. libelli de Vers. Comic. p. 1320 [...]
POMPATICVS a, um. Adi. Idem quod Pompalis. [...]
POMPÃSVS a, um. Adi. Idem. Pomposus incessus Sidon. Epist. 4, 9.
POMPÃSE Adu. Idem. Pompose scribere Sidon. Ep. 9, 9.
POMPEIA Gens Plebeia Romae. [...]
POMPEIVS a, um. Adi. [ *pomph/i+os2 ] Vmbra Pompeia Propert. 4, 9, 49. Apud Ouid. ex Pont. 4, 5, 11 Domus Pompeia.
POMPEIANVS a, um. Aliud Adi. [ *pomphi+ano\s2 ] Triumphi Pompeiani Lucan. 3, 166. [...]
POMPEII orum. m. [ *pomph/i+oi\ ] Oppidum Campaniae, non procul a Puteolis et Neapoli, vt scribit Pompon. Mela 2, 4.
POMPEIOPOLIS is. f. [ *pomphi+o/polis2 ] Ciliciae vrbs, dicente Pomponio Mela 1, 13 [...]
POMPELONENSES um. m. Populi Hispaniae Segiensibus contermini, qui adhuc Pompelonam inhabitant. Plin. 3, 3.
POMPEVM i. n. [ pompei=on ] Locus Athenis erat, vbi pompae parabantur, vasaque asseruari solita ad pomparum sollemnia. Vid. Plin. 35, 11. Pollux 9, 5.
POMPHOLYX ygis. f. [ pomfo/luc ] Quasi tu bullam aut Spumam adeo aeris dicas, fornicibus officinarum adhaerescentem: quid esset audiamus Plin. 34, 13 s. 33 [...]
POMPILIA Gens patricia Romae, cuius auctor fuit Pomponia vel Pompo, homo in primis nobilis et clarus, vrbe Sabinorum oriundus, auctore Plutarch. in Numa extr. [...]
POMPILIANVS a, um. Adi. Vt, Pompiliana curia Vopisc. Aureliano c. 41.
page 941, image: s0941POMPÃLVS i. m. Piscis genus, qui alio nomine vocatur Nautilos, quod nauis speciem prae se ferat. [...]
POMPONIA gens Romae, e qua v. g. Pomponia [ *pompwni/a ] Mater Scipionis, a Ioue in anguem mutato compressa. [...]
POMPONIANVS a, um. Adi. Pomponiana pira, forte quod ea primus insuerit Pomponius: haec et Mammosa dicuntur, quod docet Plin. 15, 15.
POMPTINVS, vel PONTINVS a, um. Adi. Pomptina palus, in extrema Italia est, iuxta Circeos. [...]
POMVM i. n. [ o)pw/ra, a)kro/drua ] Generale nomen est omnium fructuum, qui ex arboribus esui apti proueniunt, siue mollium, siue durorum. [...]
POMVLVM i. n. Dimin. Paullin. Petrocor. 5, 452 Pomula mitia.
POMVS i. f. Arbor pomifera. [...]
POMARIVM [2] i. n. Locus arboribus pomiferis consitus. [...]
page 942, image: s0942POMARIVS [1] i. m. o)pwropw/lhs2 Gloss. Lat. Gr.] Pomorum venditor. [...]
POMARIVS [2] a, um. Adi. Pomarium seminarium Cato de R. R. c. 48.
POMÃTVM i. n. Idem quod Pomarium. Pallad. 1, 36 Longe ab hortis vineis, atque pometis. Tertull. de Pallio c. 2 Amoenum Alcinoi pometum.
POMIFER a, um. Adi. Ferens poma. [...]
POMIFERO âre. Gloss. Lat. Gr. Pomiferat, [ o)pwrotrofei=.
POMÃSVS a, um. Adi. Propert. 4, 2, 17 Insitor hic soluit pomosa vota corona. Tibull. 1, 1, 23 Pomosisque ruber custos ponatur in hortis, Terreat vt saeua falce Priapus aues.
PON
PONDERO, PONDEROSVS vid. PONDVS.
PONDO Indecl. n. [ mna=, li/tra, o(lkh\ ] Vulgo putatur nomen indeclinabile vtriusque numert, et idem significare quod libra. [...]
PONDVS eris. n. [ ba/ros2, a)/xqos2 ] Grauitas, ipsaque adeo res grauis, in quantum penditur, vnde nomen est. [...]
page 944, image: s0944PONDVSCVLVM i. n. Dimin. [ bari/dion ] Plin. 14, 16 [...]
PONDERÃSVS a, um. Adi. [ baru\s2, u(perbriqh\s2 ] Quod multum habet ponderis. [...]
PONDERITAS âtis. f. Acc. Pragmatic. 1 Et cuncta fieri caetera iubet illa, non quod ponderitatem, grauitatemque hominis Nonius 2, 671.
PONDERO âre. [ i(/sthmi, staqma/w, staqmi/zw ] Librare. [...]
PONDERÃTVS a, um. Ponderata proprie Scribon. 106. Compar. Sidon. Epist. 8, 6 Sententia affectu ponderatiore prolata.
PONDERATIO ônis. f. Vitruu. 10, 8 In statera aequipondium cum examine progreditur ad fines ponderationum. Aequa ponderatio Th. Priscian. 1, 13.
PONDERATVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PONDERATV=RA [PONDERATÃRA]] ae. f. Idem. Gloss. Gr. Lat. [ staqmo\s2, ponderatura.
PONDERÃTOR, ôris. m. Gloss. Lat. Gr. Ponderator, [ staqmhth\s2 h)\ zugosta/ths2.
PONDERABILIS e. Adi. Quod ponderari potest. Claud. Mamert. 2, 4 Corpora numerabilia, ponderabilia et mensurabilia.
PONDERAMENTVM i. n. Setarum Prudentii esse dicitur.
PONE [ o)pi/sw ] Praepositio antiqua pro Post: Accusatiuo iungitur, contrarium habet Ante. [...]
PONEROPÃLIS is. f. [ *ponhro/polis2 ] Thraciae ciuitas sub Rhodope monte sita, deinde Philippopolis ab instauratore, et postremo Trimontium, a situ dicta Plin. 4, 11.
PÃNO posui, positum, ere. [ ti/qhmi, e(/zw ] Collocare et constituere. [...]
page 948, image: s0948PONENS entis. Partic. Corpora ponens in tumulo Ouid. Met. 8, 236. Serta recentia ponens Idem ibid. 8, 723. In gelida ponens corpora ripa Idem ibid. 14, 427.
POSITVS [1] a, um. Particip. [ teqei\s2 ] Ad fores posita Arbor Plin. 16, 10.
POSTVS a, um. pro Positus. Corpore posto, i. Humato Lucret. 3, 885. In terram posta Idem 1, 1057. Add. Idem 6, 763 et 965. Lucret. 3, 870 Semina saepe in eodem, vt nunc sunt ordine posta.
POSITVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): POSITV=RVS [POSITÃRUS]] a, um. Particip. [ qh/swn ] Ouid. Met. 3, 471 Necmihi mors grauis est posituro morte dolores.
POSITOR, ôris. m. [ kti/sths2 ] Ouid. Met. 9, 448 Et in Aside terra Moenia constituis, positoris habentia nomen. i. Conditoris. Templorum positor Ouid. Fast. 2, 63.
POSITVS [2] ûs. m. [ qe/sis2 ] i. Positio, siue situs. [...]
page 949, image: s0949POSITÃVVS a, um. Adi. [ qetiko\s2 ] Quod primo positum est, nec aliunde deriuatum. [...]
POSITVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): POSITV=RA [POSITÃRA]] ae. f. [ qe/ma ] Compositio, s. ratio compositionis. [...]
POSITIO ônis. f. [ qe/sis2, qe/ma ] Varietatem verbi sequitur. v. g. Plin. 18, 5 [...]
PONS pontis. m. [ gefu/ra ] Per quod super aquas transimus. [...]
page 950, image: s0950PONTICVLVS [1] i. m. Diminut. [ gefuri/dion ] Cic. Tusc. 5, 59 c. 20 [...]
PONTILE is. n. Aliquid ponti simile, compactum ex roboreis axibus stratum in stabulis. [...]
PONTO ônis. m. [ porqmei=on ] Pontones, Naues, quibus in traiiciendis amnibus loco pontium vtimur. [...]
PONTONIVM i. n. Idem. Isidor. 19, 1 Pontonium, nauigium fluminale tardum et graue, quod non nisi remigio progredi potest.
PONTATICVM i. n. Vectigal, quod in pontis transitu datur. Ammian. 5, 1.
PONTIAE arum. f. Insulae sunt in mari Tusco, vt scribit Plin. 3, 6 Ab his vltra Tiberina ostia in Antiano, Astura, mox Palmaria, Sinonia, et aduersum Formias Pontiae.
PONTICVLVS [2] vid. PONS.
PONTICVS [1] i. m. Poëta quidam, qui de bello Thebano scripsit, vt docet Propert. 1, 7, 1. Ouid. Trist. 4, 10, 47 Ponticus heroo, Battus quoque clarus iambis, Dulcia conuictus membra fuere mei.
PONTIFEX icis. m. [ gefuropoio\s2, a)rxiereu\s2, i(era/rxa ] Sacer magistratus, i. sacris peragendis praefectus, vt apud Varr. de L. L. 4, 15 [...]
PONTIFICÃTVS ûs. m. [ a)rxierwsu/nh ] Pontificis dignitas, sicut Consulatus. [...]
PONTIFICIVS a, um. Adi. Quod est pontificis. [...]
PONTIFICIA orum. n. Pl. Libri pontificii. Cic. de Nat. Deor. 1, 85 Deinde nominum non magnus numerus ne in pontificiis quidem nostris, deorum autem innumerabilis.
PONTIFICIVM i. n. Pro Iure et potestate faciendi. [...]
PONTIFICÃLIS e. Adi. Quod ad pontificem pertinet. [...]
page 951, image: s0951PONTIPICENSIS e. Idem. Plin. 3, 1 Obulcum, quod Pontificense appellatur, oppidi ergo epitheton.
PONTÃNA Palus, vid. POMPTINA.
PONTINA TRIBVS vid. TRIBVS.
PONTONES vid. PONS.
PONTVS i. m. [ *po/ntos2 ] Generatim Mare significat, vt mox deelarabitur: Proprie autem id mare Pontus appellatur, quod a Palude Maeotidis vsque in Tenedum protenditur: sed vbi primum se arctat, a Tenedo incipiens, post Helles casum, Hellespontus vocatur; vbi expandit, Propontis; vbi iterum premit, Thracius Bosphorus; vbi iterum effundit, Pontus Euxinus, qui Paludi committitur. [...]
PONTICVS [2] a, um. Adi. [ *pontiko\s2 ] Columel. 12, 35 [...]
POP
POPA ae. m. qu/ths2, popaxqu/shs2 Gloss. Lat. Gr.] Popae dicebantur, Qui victimas habebant venales, et qui ligabant eas ad altare, feriebantque. [...]
POPANVM i. n. [ po/panon ] Placenta lata, tenuis, rotunda, quam diis veteres offerebant: sed et pro quocunque Libo capitur. [...]
POPELLVS [1] vid. POPVLVS, masc. gen.
POPILIA Gens, Plebeia Romae fuit, ex qua M. Popilius M. F. C. N. Laenas Fl. Carmentalis COS. cum C. Manlio ann. CCCXCIV. Liu. 7, 12 pr. [...]
page 952, image: s0952POPÃNA ae. f. a Popa. [ kaphlei=on, o)ptanei/on ] Locus, vbi publice opsonia, caroque cocta, ac delicate confecta venditatur, comediturque: deinde pro domestica etiam sed humili sordidaque luxuria, et beluatione ponitur. [...]
POPÃNO ônis. m. [ lafu/stios2, a)/swtos2 ] Qui in popinis versatur, et heluatur. [...]
POPÃNOR âri. [ lafu/ssw, a)swteu/omai ] Heluari et indulgere popinis. Iulius Capitol. 30 Tyrann. c. 29 Dum Galienus popinatur, et balneis ac lenonibus reputat vitam.
POPINARIVS i. m. Qui popinae praeest. Firmic. 4, 6 Faciet pharmacopolas, aut popinarios. Et c. 15 Faciet hospites, popinarios, tabernarios. Vid. Lamprid. in Alex. c. 49. et Casaub. ad c. 33.
POPINATIO ônis. f. [ a)swti/a ] Nuncupata est a Gellio 10, 17, quae alio nomine dicitur Heluatio, quam Graeci Asotiam vocant. Al. Propinatio.
POPINÃTOR, ôris. m. Idem qui Popino. Macrob. Saturn. 7, 14 pr. Apud popinatores proponi.
POPINÃLIS e. Adi. [ kaphliko\s2 ] Quod ad popinam spectat. Columel. 8, 16 Iam enim celebres erant deliciae popinales, quum ab mari deferrentur viuaria. Luxuria popinalis Apul. Met. 8 pr.
POPLES itis. m. [ i)gni\s2, i)gnu/a ] Pars opposita genu. [...]
POPPAEA ae. f. [ *poppai/a ] Secunda Neronis Claudii Caesaris vxor. Suet. in Neron. c. 35.
POPPAEÃNVS a, um. Adi. [ *poppaiano\s2 ] Quod ad Poppaeam spectat, vel quo Poppaea vti solebat. [...]
POPPYSMA atis. n. [ po/ppusma ] Dicitur Sibilus tenuis ore emissus, vel vocis blandimentum: quod fit equis indomitis, cum tractatione manuum. [...]
POPPYSMVS i. m. [ poppusmo\s2 ] a [ poppu/zein, quod est illisis manibus inter se, et palma cum palma collata plausum edere. Plin. 28, 2 [...]
POPPYZON ontis. m. Demulcens, blande attrectans, sibilans. Plin. 35, 10 Quum pingeret poppyzonta retinentem equum.
POPVLNVS [1] vid. POPVLVS, fem. gen.
POPVLONIA [1] ae. f. [ *poplw/nion ] Hetruriae ciuitas iuxta Pisas, auctore Virg. Aen. 10, 172. et Mela 2, 4.
POPVLONIVM i. n. [ *poplo/nion ] Eadem ciuitas, Plin. 3, 5. aliter Populonia dicta.
POPVLVS [1] i. m. [ dh=mos2, lao\s2, lew\s2, lh/i+tos2 ] Singulari Numero, Vnius ciuitatis multitudinem significat. [...]
page 953, image: s0953POPLVS i. m. pro Populus dixit Plaut. Amph. 1, 1, 103 Thebano poplo, vid. ibi Taubm. et Camerar. conf. Casin. 3, 2, 6. et Mostell. 1, 1, 14.
POPLICVS pro publicus Plaut. Trin. 1, 1, 16.
POPLICITVS Id. Stich. 3, 2, 35.
POPLICOLA Sil. 2, 8. vid. Heins. et Drakenb. ad h. l. Graeci vix aliter quam [ popliko/las2.
POPELLVS [2] i. m. Dimin. [ dhmi/dion ] Paruus populus, vt plebecula. [...]
POPVLÃRIS e. Adi. [ dhmotiko\s2, i)diatiko\s2, lai+ko\s2, dhmoxaristh\s2 ] Quod est populi. [...]
page 954, image: s0954POPVLARIS is. m. [ o(mo/dhmos2, dhmo/ths2 ] Ciuis, et vnus ex populo. [...]
POPVLARIA um. n. Plur. Loca erant, in quibus populus sedebat in theatro, siue sedilia, in quibus populus sedens spectare consueuerat: sicut Equestria dicuntur, loca, in quibus Equites sedentes spectabant. [...]
POPVLARITAS âtis. f. [ dhmo/ths2 ] Populi coniunctio. [...]
POPVLARITER Adu. Affabiliter, humaniter, et cum gratia populi. [...]
page 955, image: s0955POPVLÃTIM Adu. [ kata\ de/mous2 ] Per populos. [...]
POPVLIFVGIA orum. n. Funesta Populi Romani festa, quibus suas fugas Romanus Populus, hostium repentinis incursionibus exagitatus, testabatur Varro de L. L. 5, 3 [...]
POPVLISCÃTVM i. n. Decretum populi. Nepos 7, 5, 4 Populiscito restituitur. Parere populiscito Id. 15, 7, 4. Sed divise melius Liu. 45, 25. Vid. SCITVM sub SCISCO.
POPVLO [1] âre. [ dhmagwge/w ] Amorem populi conciliare. Pacuuius Chryse, Atque vt promeruit, pater mihi patriam populauit meam Non. 1, 185. Sed vt certius ita longe vsitatius est
POPVLO [2], âre, et POPVLOR ari. [ pe/rqw, porqe/w, e)calapa/zw ] Proprie populo et multitudine hominum, exercituque adeo inducto vastare locum, vrbem, regionem: deinde in vniuersum perdere, destruere, vastare. [...]
POPVLANS antis. Partic. Flamma populante capillos Ouid. Met. 2, 319. Igne furtiuo populante venas Senec. Hippol. 278.
POPVLANDVS a, um. Partic. Tradere terras populandas Ouid. Met. 1, 249.
POPVLÃTVS [1] a, um. Partic. [ porqhqei\s2 ] Cic. Verr. 3, 122 [...]
POPVLÃTVS [2] ûs. m. [ dhi/+wsis2 ] Lucan. 2, 544 Ardent Hesperii saeuis populatibus agri. Et Claud. in Eutrop. 1, 244 Squalent populatibus agri.
POPVLATIO ônis. f. [ po/rqhsis2 ] Liu. 3, 2 extr. [...]
POPVLÃTOR, ôris. m. [ porqhth\s2 ] Troiae populator Ouid. Met. 13, 655. [...]
POPVLÃTRIX îcis. f. [ porqhti\s2 ] Martial. 13, 104 [...]
POPVLABVNDVS a, um. Adi. [ e)calapa/zwn ] Qui populatur. [...]
POPVLABILIS e. Adi. [ porqhto\s2 ] Populationi obnoxium. Ouid. Met. 9, 262 Interea quodcunque fuit populabile flamma, mulciber abstulerat.
POPVLITO âre. Frequentat. Lege 21 D. §. de Appellationib. Cum populitarentur ab aduersario.
POPVLONIA [2] ae. f. et Fulgora, nomina Dearum. [...]
POPVLÃSVS a, um. Adi. Apulei. Met. 8 p. 212 [...]
POPVLOSITAS âtis. f. Arnob. 3 p. 102 Populositas summa, vid. Fulgent. Mythol. 1.
POPVLVS [2] i. f. [ ai)/geiros2, leukh\, a)xerwi\+s2 ] Arbor. Plin. 17, 11 [...]
page 956, image: s0956POPVLEVS a, um. Adi. [ ai)geirino\s2 ] Quod est populi arboris, aut ex ea factum. [...]
POPVLNVS [2] a, um. Aliud Adi. [ ai)geirino\s2, leukino\s2 ] Id. Plaut. Casin. 2, 6, 32 Nam ista aut populna sors, aut abiegna est tua?
POPVLNEVS a, um. Adi. [ ai)geirino\s2 ] Id. Columel. 6, 3 Probaturque maxime vlmea, post fraxinca, et ab hac populnea frons.
POPVLIFER a, um. Adi. [ ai)geirofo/ros2 ] Padus populifer Ouid. Amor. 2, 17, 32. Populifer Spercheos Ouid. Met. 1, 579.
POPVLÃTVM i. n. [ ai)geirw\n ] Locus populis consitus. Plin. 14, 6 Antea caecubo erat generositas celeberrima in palustribus populetis.
POPVS vid. PVPVS.
POPYSMA vid. POPPYSMA.
POR
POR pro puer, v. v. mutat autem Declinationem et fit tertiae; vt Marcipores, Lucipores.
PORCA, PORCELLVS vid. PORCVS.
PORCELLIO ônis. m. Vermiculus. Cael. Aurel. Tard. 1, 4 Porcelliones, id est onisci, animalia quae humectis locis nascuntur.
PORCEO êre. bia/zomai Gloss. Lat. Graec.] Pro Porro arcere, dictum ab antiquis, teste Festo: siue Prohibere, vt ait Nonius 2, 696 [...]
PORCIA ae. f. [ *porki/a ] Gens Plebeia Romae fuit, Tusculo oriunda, auctore Plutarcho in Catone Censorio, et Tacit. Annal. 11, 24. [...]
PORCVLÃTVM i. n. Plin. 17, 22 s. 35, 9 [...]
PORCVS i. m. [ xoi=ros2 ] Notum animal. [...]
PORCA ae. f. [ xoi=ros2 ] Femina eiusdem animalis. [...]
page 957, image: s0957PORCETRA ae. f. Porca, quae semel tantum peperit, vt Scrofa, vel scropha, quae saepius. [...]
PORCVLVS i. m. Dimin. [ de/lfac ] Plaut. Men. 2, 2, 38 [...]
PORCVLA, vel PORCVLENA ae. f. Plaut. Milit. 4, 2, 68 [...]
PORCILIA, pro PORCVLAvel PORCAposita videtur in Inscript. [...]
PORCELLVS i. m. Idem. [ delfa/kion ] Varr. de R. R. 2, 4 Subulcus facile despicere possit, ne quis porcellus a matre opprimatur. Et Suet. Neron. c. 33 Porcello obiecit.
PORCELLINVS a, um. Adi. Caro porcellina Th. Priscian. de Diaet. c. 6. vid. Apic. 4, 3.
PORCÃNVS a, um. Adi. [ xoi/reios2 ] Quod est ex porco. Plaut. Capt. 4, 2, 69. Vox porcina Senec. de Ira 2, 12.
PORCINARIVS i. m. [ xoireiopw/lhs2 ] Qui carnes porcinas vendit. Plaut. Capt. 4, 3, 5 Quanta laniis lassitudo, quanta porcinariis? add. Cod. Theod. l. 14 t. 4.
PORCINARIVM i. n. u(oforbei=on Gloss. Graec. Latin. Locus vbi sues pascuntur.
PORCARIVS [1] a, um. Adi. [ xoi/rios2 ] Idem quod Porcinus. Porcaria vulua Plin. 11, 37 s. 84.
PORCARIVS [2] i. m. [ xoirobo/ths2 ] Porcorum custos. Iul. Firmicus 3, 6, 7 Faciet etiam armentarios, bubulcos, pastores, equorum domitores, porcarios, et his similes.
PORCVLATIO ônis. f. [ xoirotrofi/a ] Porculorum lactentium nutricatus, Antiquis dicebatur. [...]
PORCVLÃTOR, ôris. m. [ xoirotro/fos2 ] Qui curat porcellos lactentes. [...]
PORCILACA vel PORCVLACA ae. f. Herba, al. Portulaca, vid. Plin. 20, 20 pr. c. not. Hard. Voss. Etymol. p. 402.
PORDACA ae. f. Vasis genus. Ammian. 28, 4 Lucanicus cum pordaca et salsula.
PORDOSELÃNE [ *pordoselh/nh ] Insula est ante Ephesum, cum vrbe eiusdem nominis, quam nonnulli aeschrologiam fugientes Poroselenen appellarunt. Stephan. et Plin. 5, 31.
POREASTRVM i. n. Portulaca Apulei. de Herb. c. 103.
PORNAE arum. f. [ po/rnai ] a Iustiniano titulo de Consulib. [...]
POROCELA vid. INTEROCELA.
PORPHYRA ae. f. [ porfu/ra ] Latine dicitur Purpura. Diosc. 2, 4 Porphyras Romani purpuras dicunt. Hinc
PORPHYRION, s. PORPHYRIO ônis. m. [ porfuri/wn ] Auis, de qua Plin. 10, 46 s. 63 [...]
PORPHYRIS idis. f. [ *porfuri\s2 ] Insula in sinu Laconico sita, quinque millibus passuum a Maleae promontorio distans: postea Cythera dicta, ob memorabile templum, quod in hac Insula est Veneri sacrum Plin. 4, 12. [...]
page 958, image: s0958PORPHYRÃTES ae. m. porfuri/ths2 ] Lapis in Aegypto rubens, candidis interuenientibus punctis, vt ait Plin. 36, 7. Propterea leucostictos appellatus, quod [ leuko\s2, album dicimus, [ sti/zein pungere.
PORPHYRETICVS a, um. Adi. Purpureus, sed vix de alia re, quam de marmore. [...]
PORPHYRÃTIS tidis. f. Genus fici. Plin. 15, 18 a colore purpureo.
PORPHYRIACVS a, um. Adi. Purpureus. Et Porphyriacis figere labra genis Ouidii esse dicitur. Non agnoscit Burmannianus index.
PORRACEVS [1] vid. PORRVM.
PORRICIAE ârum. f. Exta, quae in arae foco ponuntur, quod diis porriciantur, i. porrigantur, a Solino vocata volunt quidam c. 11 [...]
PORRICIO ere. Porro iacere, interpretatur Festus. [...]
PORRECTVS [1] a, um. Part. Vt, Varro de L. L. 5, 3 p. 47, 18 [...]
PORRIGO rexi, rectum, ere. [ o)re/gw, protei/nw, e)pektei/nw, paratei/nw ] Extendere, extensa manu dare conari. [...]
page 959, image: s0959PORRIGENS, vel PORGENS dextram Cic. N. D. 2, 114, 44 in versu.
PORRECTVS [2] a, um. Partic. [ protetame/nos2 ] Extensus. [...]
PORRECTVM i. n. Plin. 4, 9 Thessaliae in porrectum longitudo. Corporum porrecta Minuc. Felix c. 17, 11 conf. Apic. 5, 4. Gaius ICt. D. l. 8 t. 3 l. 8.
PORRECTA ex PORRICIOvid. supra.
PORRECTE Adu. Comparat. Ammian. 29, 32 Sago Punico porrectius panso.
PORRECTIO ônis. f. [ e)pe/ktasis2, para/tasis2 ] Cic. de Nat. Deor. 2, 150 c. 60 [...]
PORRÃGO inis. f. pituri/asis2, it. [ pi/tura ta\ e)n th=| kefalh=| Gloss. Latin. Graec.] [...]
PORRIGINÃSVS a, um. Adi. Qui porrigine infestatur Plin. Valer. 1, 4 Porriginosum caput.
PORRIMA ae. f. [ *po/r)r(ima ] Soror, siue comes Carmentae matris Euandri. [...]
PORRINA vid. in PORRVS.
PORRO Adu. Idem fere quod Longe significat, et vel distantiam solam indicat, idque rarius, vt Plaut. Rud. 4, 3, 95 [...]
page 960, image: s0960PORRVS, i. m. vel PORRVM i. n. [ pra/son ] Genus oleris noti. [...]
PORRACEVS [2] a, um. Adi. [ pra/sios2 ] Quod est porri. Plin. 21, 18 Folia ima porraceis exiliora. Porraceus color, Porri colorem referens Id. 37, 10.
PORRÃNA ae. f. Locus porris consitus, vel porrorum vno in loco consitorum multitudo. [...]
PORSENA ae. m. [ *porsi=nos2 ] Rex Tusciae, qui vrbem Romam obsedit. [...]
PORTA ae. f. [ pu/lh ] Omnis exitus, quo potest importari vel exportari aliquid, vnde etiam a portando dicta est: quod videtur Isidoro Orig. 15, 2 [...]
page 961, image: s0961PORTVLA [1] ae. f. Dimin. [ puli\s2 ] Liu. 25, 9 [...]
PORTELLA ae. f. Aliud Dimin. Gloss. Lat. Gr. Portella, [ r(umopu/lion.
PORTARIVS i. m. Ianitor. Vulg. Interpr. 2 Reg. 7, 11.
PORTENDO di, tum, ere. [ proshmai/nw, e)pishmai/nw, profai/nw ] Porro, hoc est e longinquo, certe ante tendere, praedicere, praemonstrare. [...]
PORTENTVM i. n. [ te/ras2, teratologi/a ] Quod portendit et praemonstrat aliquid futurum. [...]
PORTENTÃSVS a, um. Adi. [ teratw/dhs2 ] Quod portentum facit. [...]
PORTENTIFICVS a, um. Adi. [ teratopoio\s2 ] Venena portentifica, Portenta ac monstra facientia. Ouid. Met. 14, 55. Heinsius legit PORTENTIFERA. Figuraae portentificae Lactant. 2, 13.
page 962, image: s0962PORTENTILOQVIVM i. n. [ teratologi/a ] Sermo portentosus Vulg. Interpr. Irenaei 3, 4.
PORTHMOS i. m. [ *po/rqmos2 ] Fretum, maris inter duos continentes angustiae, Budaeus in l. Lucius De seruit. rustic. praed. in Pand. [...]
PORTHMEVS ei. m. porqmeu\s2 ] Transfretator, ad verbum, qui nauigio vehit, et qui exigit portorium; [ porqmo\s2 enim, fretum est, vt modo vidimus. [...]
PORTICVS ûs. f. [ stoa\ ] Columnarum series aperta, cui tectum impositum est, Egregium aduersus tempestates, ac feruorem Solis receptaculum, quo includi areae solent: quae propter repentinos imbres, et vmbrarum ac deambulationis gratia aedificatur. [...]
PORTICATIO ônis. f. Macer in l. funeris sumtus D. de religiosis, et sumt. fun. Itaque si amplum quid aedificari testator iusserit (veluti in circuitu porticationes) eos sumtus funeris causa non esse.
PORTICVLA ae. f. [ pasta/dia ] Dimin. a Porticu, Varro dixit, teste Budaeo, et Cic. Fam. 7, 23 In porticula Tusculani.
PORTIO ônis. f. [ summori/a ] quasi Partio, significat Partem. Cic. Verr. 5, 54 c. 21. [...]
PORTIVNCVLA ae. f. Dimin. [ summori/dion ] Apuleius... Qui quum a me portiunculam posceret. [...]
PORTIONALIS e. Adi. Idem quod Particularis. Tertull. de Virg. Veland. c. 4 Subiectum est portionale vniuersali. add. Id. de Refurr. Carn. c. 57. et adu. Hermog. c. 31.
PORTISCVLVS i. m. Festus: Portisculus est, vt scribit Aelius Stilo, qui in portu (vbi maxime exercentur nautae et instituuntur ) modum dat classi. [...]
page 963, image: s0963PORTITOR, ôris. m. [ telw/nhs2 ] a portu, cui impositus, vel praeest, nomen habet. [...]
page 964, image: s0964PORTORIVM i. n. ste/los2 e)n lime/ni Gloss. Lat. Gr.] Vectigal, quod soluitur portitori, vt ait Nonius 1, 169. Lucilius 27 Facit idem quod illi, qui inscriptum ex portu exportant, ne portorium dent, i. non scriptum. [...]
PORTITORIVM telwnei=on Gloss. Lat. Gr.
PORTO âre. [ fe/rw, basta/zw, komi/zw,] est Baiulare corpore iumenti, aut suo, vel etiam interdum Animo ferre et pati, vt exemplis patebit. [...]
PORTANS antis. Partic. [ komi/zwn ] In totum portans incendia mundum Manil. 5, 29. [...]
PORTANDVS a, um. Partic. [ komiste/os2 ] Cadauera portanda in arca vili Hor. Serm. 1, 8, 8. Mandata portanda alicui dare Virg. Aen. 9, 312.
PORTÃTVS a, um. Partic. Vulg. Interpr. Ierem. 10, 4 Portata tollentur. In humeris portatus ib. Ezech. 12, 7.
PORTATVS ûs. m. Afferebatur ex Sil. Ital. 12, 441 [...]
PORTATIO ônis. f. Idem. Vitruu. 10, 1 Portationes eorum non essent, etc. Armorum atque telorum portationes Sallust. Catil. c. 42.
PORTABILIS e. Adi. Quod portari potest. Sidon. Epist. 8, 11 Portandus quidem, sed portabilis. Compar. August. Epist. 34 ad Paullin. Onus tolerabilius et portabilius.
PORTATORIVS a, um. Idem. Sella portatoria Cael. Aurel. Tard. 1, 1, 15. vid. August. Serm. 7.
PORTITO âre. Frequent. [ suxnw=s2 komi/zw ] Gell. 20, 1 Crumenam plenam assium portitas.
PORTVLA [2] vid. PORTA.
PORTVLÃCA ae. f. [ a)ndra/xnh ] Herba, acetariis adhiberi solita: est (inquit Plin. 20, 20 s. 81.) quam Peplin vocant, non multum satiua efficacior. [...]
PORTVMNVS s. PORTVNVS s. [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PORTV=NVS [PORTÃNUS]] i. m. Deus marinus, vide in dictione PALAEMON. [...]
PORTVMNALIA s. PORTVNALIA um. n. [ *palaimo/nia ]
page 965, image: s0965Dici possunt Isthmia, quae inter quatuor Graeciae celeberrima certamina numerantur, in honorem Palaemonis, quem Latini Portunum vocant, instituta. [...]
PORTVS ûs. m. Ablatiuo Portubus et Portibus; [ limh\n ] dicitur Locus conclusus, quo importantur merces, et inde exportantur, vt ait Vlpian. in l. Portus D. de verb. et rer. significat. et vbi naues hiemant. [...]
PORTVÃSVS a, um. Adi. [ limenw/dhs2 ] Vt, Portuosus locus, Portuosum mare, Multos portus habens. [...]
PORVS i. m. [ *pw=ros2 ] Rex Indiae fuit, non tam ingentis corporis, quam animi magnitudine praeditus, quem Alexander deuicit. vid. Curtium 8 circa finem. [...]
PÃRVS i. m. Lapis arenarius, facile friabilis. vid. Plin. 34, 17. 36, 6. et 17 pr.
POS
POS videtur potius significare Pontem, quam Potentem, inquit Varro de L. L. 4 pr.
POSCA, vel PVSCA ae. f. [ o)cu/kraton ] Vinum in torculari aquatum, vt quidam putant, quod apud Plinium,
page 966, image: s0966Varronemque, et alios Lora dicitur. Scribon. 46. 104. etc. Plaut. Truc. 2, 7, 48 Tum tantuli doni causa, holerum atque escarum, et poscarum, etc. Quidam potionis genus esse dicunt, quam Graeci oxycraton vocant, quae ex aquae acetique mistura fit. [...]
POSCO poposci, ere. [ ai)tia/omai, a)cio/w ] Rem debitam et honestam petere. [...]
POSCENS entis. Partic. [ ai)tw=n ] Negare aliquid poscenti Ouid. Amor. 1, 10, 64. et Met. 7, 376. Adde Met. 4, 334 et Hor. Epist. 2, 2, 62.
POSCINVMIVS a, um. Adi. Apul. Met. 10 p. 248 Poscinumia meretricum basia, quibus numos ab amatoribus poscunt.
POSEA vel POSIA ae. f. Oleae vel oliuae genus. Cato R. R. c. 6. Varro 1, 24. Colum. 12, 47. Scribitur et Pausia.
POSIDON [ *poseidw=n ] Neptuni nomen apud Graecos, vnde variae appellationes.
POSIDIANAE arum. f. In Baiano finu sunt Aquae calidissimae, nomine accepto a Claudii Caesaris liberto, vt ait Plin. 31, 2.
POSIDIVM, s. POSIDEVM i. n. [ *posei/deion ] Oppidum in finibus Macedoniae, non procul a Strymone amne, cuius meminit Plin. 4, 10. [...]
POSIDONIA ae. f. [ *poseidoni/a ] Oppidum in litore Lucaniae, postea Paestum appellatum Plin. 3, 5. [...]
POSIDONIVS i. m. [ *poseidw/nios2 ] Philosophus Stoicus Apamiensis ex Syria (vt Strab. 14 auctor est) sed Rhodius existimatus, quia Rhodi vixit, ac philosophatus est. [...]
POSSESSIO, POSSESSOR vid. POSSIDEO.
page 967, image: s0967POSSIBILIS [1] vid. POSSVM.
POSSIDEO sêdi, sessum, êre. [ kta/omai, kate/xw ] In potestate sua habere, et tenere tanquam rem suam. [...]
POSSIDENS entis. Partic. Hor. Carm. 4, 9, 45 Non possidentem multa vocaueris Recte beatum. Italiam possidentes Iustin. 20, 1, 4.
POSSESSVS [1] a, um. Partic. [ kthqei\s2 ] Amore alienae coniugis possessus Aur. Victor. Epit. c. 1. [...]
POSSESSVS [2] ûs. m. Apul. Apol. p. 282 Plurimis rebus possessu careo, vsu fruor.
POSSESSIO ônis. f. [ kth=sis2, kth=ma, kata/sxesis2 ] Et actum possidendi, et rem possessam vulgo notare solet. [...]
page 968, image: s0968POSSESSIVNCVLA ae. f. Diminut. [ kthsi/dion ] Cic. Att. 13, 23 Omni enim asseueratione affirmo, quod mihi credas velim, mihi maiori offensioni esse, quam delectationi possessiunculas meas.
POSSESSOR, ôris. m. [ kth/twr ] Cic. Off. 2, 78 c. 22 [...]
POSSESSORIVS a, um. Adi. Tryphoninus in l. pen. §. Sed numquid D. de bon. libert. [...]
POSSESSÃVVS a, um. Adi. [ kthtiko\s2 ] Quod possessorem indicat. Vtuntur grammatici. Quinctil. 1, 5, 45 In quibus patrium pro possessiuo dicitur. [...]
POSSESTRIX îcis. f. A Possidendo. Afran. Liberto, Tui monilis possestricem. Ita Tonstrix, ita Impulstrix, etc. Nonius 2, 631.
POSSVM potes, potui, posse. [ du/namai, krate/w, i)sxu/w, e)cousia/zw, oi(=o/s2 te/ ei)mi ] Facultatem habere. [...]
page 969, image: s0969POTENS entis. Partic. [ duna/menos2 ] Vlpian. in l. Si ambo D. de compensation. [...]
page 970, image: s0970POTENTER Adu. [ kata\ du/namin ] Res potenter lecta, b. e. Iuxta vires electa Hor. de Arte Poët. 40. [...]
POTENTIA [1] ae. f. [ du/namis2, kra/tos2 ] Facultas, opes, vires agendi. [...]
POTENTIALIS e. vnde
POTENTIALITER Adu. Sidon. Epist. 7, 14 Cui me animus potentialiter notum facit.
POTENTÃTVS ûs. m. [ dunastei/a ] Idem. Caes. Bell. Gall. 1, 31 [...]
POTENTATOR, ôris. m. Tertull. de Resurr. Carn. c. 23 Solus potentator et rex regnantium.
POTESTAS âtis. f. [ du/namis2, e)cousi/a, au)qenti/a ] Potestas, vt ait Paullus De Verb. signific. l. Potestatis, plura significat. [...]
page 972, image: s0972POTESTATIVVS a, um. Adi. Tertull. aduers. Hermog. c. 19 *)arxh\ non tantum ordinatiuum, sed et potestatiuum capit principatum.
POSSIBILIS [2] e. Adi. [ dunato\s2 ] Quod fieri potest. [...]
POSSIBILITAS âtis. f. Pro potestate et potentia actiue proinde, Arnob. aduers. Gentes 1 p. 25 [...]
POST meta\, a)\y, [ kato/pin [note of the transcriber: in the print: kato/pen ], u(/steron ] Praepositio loci et temporis, Accusatiuo casui iungitur, et contrarium quam Ante significat. [...]
POSTEA Adu. [ ei)=ta, e)/peita, mete/peita, meta\ tau=ta ] Compositum ex Post, et Ea. [...]
page 973, image: s0973POSTEAQVAM [ e)pei\, e)pa\n, e)peida\n, e)peidh\ ] Vna dictio est, quam nonnulli diuidunt, idem significans quod Postquam. [...]
POSTDELICTVM i. n. Delictum postea commissum. Qui semel se abstinuit, quemadmodum ex postdelicto obligatur Vlpian. l. 71 §. 9 ff. de acquir. vel omitt. hered.
POSTEO ire. Seuerinum sicut honore postibat, ita fauore praecesserat Sidon. Ep.. 11.
POSTICIPO âre. Post capere. Nec anticipare vitam, nec posticipare Cl. Mamert. 1, 21.
POSTERVS a, um. Adi. [ e)piou/sios2, u(/steros2, e)piw\n ] Quod aliquid sequitur: vt, Postera dies. [...]
POSTERI ôrum. m. Pl. [ e)pi/gonoi, metagenne/steroi ] qui etiam Minores appellantur, sunt Quicunque ex nobis et post nos nati sunt: vt filius, nepos, pronepos, atnepos, trinepos, et caeteri, qui nomine carent, posteriores seu minores vocantur. [...]
POSTERIOR us. Comparatiuum, cuius Superlatiuum est Postremus. [...]
POSTRÃMVS a, um. [ u(/statos2 ] Superlatiuum a Posterior. [...]
page 974, image: s0974POSTERIVS Adu. compar. [ u(/steron ] Ter. Andr. 3, 2, 29 Renuntio here futurum vt sis sciens, ne tu posterius dicas, Daui factum consilio aut dolis. [...]
POSTRÃMVM [ u(/stata ] Adu. Superl. vt Vltimum. Ter. Andr. 2, 1, 24 [...]
POSTRÃMO Adu. [ u(/staton, e)pi\ te/lei, to\ e)/sxaton ] Ter. Eun. 2, 2, 21 [...]
POSTREMITAS atis. f. Macrob. Saturn. 1, 11 Tam ima quam summa postremitas.
POSTERITAS âtis. f. [ oi( o)yi/gonoi ] Posterum saeculum, siue homines, qui post nos nascentur. [...]
POSTERO âre. [ u(stere/w ] Palladius Nouemb. tit. 4 Oliua quum varia coepit esse, colligitur; nam quum tota nigrescet, quod speciei merito posterauit, fundendi vbertate compensat.
POSTERGANEVS a, um. Adi. A tergo vel in tergo existens. Arnob. 4 p. 130 In quem si ora traduxero, erit mihi sinister occasus, qui ab sole posterganeus habebitur. Sic editur, non postterganeus.
POSTERVLA ae. f. Postica, porta posterior. [...]
POSTELLA ae. f. Mensa secunda. Isidor. 20, 16 quasi tu dicas Posterula.
POSTFACIO ere. vnde
POSTFACTVS a, um. Postfacta furta Gell. 17, 7.
POSTFACTVM i. n. Ex postfacto decrescit obligatio Paull. ICt.
POSTFERO fers, tuli, lâtum, ferre. [ u(/steron ti/qemai ] Postponere. [...]
POSTLATVS [1] a, um. Part. Plin. 35, 1 Nunc vero pictura in totum marmoribus postlata. [...]
POSTFVIT [ u(/steron e)te/qh ] Posthabitum est. Sallust. in Catil. c. 23 extr. Sed vbi periculum aduenit, inuidia atque superbia postfuere.
POSTFVTVRVS a, um. Videbitur in postfuturum loqui Gell. 17, 7. [...]
POSTGENITI orum. m. [ e)pi/gonoi ] Posteri. Clarus postgenitis Hor. Carm. 3, 24, 30. Alii diuise scribunt.
POSTGESTVS a, um. Postgesta connectere Sulp. Seuer. Hist. Sac. 1, 1, 3. Sed potest diuidi: vt nempe caetera.
POSTHABEO ui, itum, êre. [ u(/steron poiou=mai ] Postponere. [...]
POSTHABITVS a, um. Partic. Cic. Tusc. 5, 2 c. 1 [...]
POSTHAC Adu. [ ei)sau=qis2, to\ loipo\n, meta\ tau=ta ] Deinceps, in futurum, post hoc tempus. [...]
POSTHINC Adu. [ e(ch=s2 ] Deinceps. [...]
page 975, image: s0975POSTHVMATVS, POSTHVMIANVS, POSTHVMIVS, POSTHVMO vid. POSTVMATVS, etc. sine adspiratione.
POSTICVS a, um. Adi. [ o)pi/sqios2 ] Posterior, a tergo constitutus. [...]
POSTICVLA ae. f. int. ianua, itemque POSTICVLVM, aedificium nempe diminute dicuntur, illud Apul. Met. 2 p. 124 extr. [...]
POSTIBI Adu. Rogitat postibi, vnde sit Plaut. Poen. prol. v. 108. Add. Ibid. 4, 2, 80.
POSTICIVM paraqu/ra, paraqu/rion Gloss. Lat. Gr.
POSTILÃNA ae. f. [Vet. Onom. Postellena o)pi/sqia, et Postilena [ i(ma\s2 o( e)k tou= e)fippi/ou h)\ sa/gmatos2 u(po\ th\n ou)ra\n e)ro/menon (f. [ e)rxo/menos2 ) [ o)pi/sqi, o)pisqe/nh, u(pouri/s2.] Crassius lorum, quod sub iumenti cauda ponitur, ne antrorsum labi ephippium vel clitellae possint, nec irruere per decliue iter plaustrum. [...]
POST - ILLA [ meta\ tau=ta ] Duae dictiones in vnam coniunctae per subunionem, Aduerbium est significans Postea, auctore Donato. [...]
POSTIDEA [ e)/peita ] pro Post id, siue deinde, seu postea, legitur apud Plaut. in Stich. 1, 2, 40 [...]
POSTIDEM pro postea Plaut. Aul. 1, 2, 40. Sed Gron. legit postidea. Add. Voss. Etymol. in Posthac p. 403.
POSTIS is. m. [ parasta\s2 ] Postis est tignum perpendiculare, quod limina continet, aut alias trabes transuersas. [...]
page 976, image: s0976POSTLATVS [2] vid. POSTFERO.
POSTLIMINIVM i. n. [ u(postrofh\ ] ex Post et Limen componitur. [...]
POSTMERIDIÃNVS a, um. Adi. [ metameshme/rios2 ] quod et Pomeridianus dicitur; Quod post meridiem fit. [...]
POSTMITTO ere. Posthabeo, negligo, parui aut nihili habeo. [...]
POSTMODVM Adu. [ mete/peita ] Significat Postea. Ter. Hec. 2, 1, 11 Meque abs te immerito esse accusatam postmodum rescisces. Liu. 1, 9 extr. Saepe ex iniuria postmodum gratiam ortam.
POSTMODO [ meta\ tau=ta ] Idem. Liu. 4, 7 [...]
POSTOMIS dicitur ferrum, quod ad cohibendum equorum tenaciam naribus vel morsui imponitur, [ a)po\ tou= sto/matos2. [...]
POSTPARTORES um. m. Dicuntur Successores nostri et heredes, qui post nos nostra adepti bona possident Plauto in Truc. 1, 1, 42 [...]
POSTPÃNO posui, positum, ere. [ u(/steron ti/qemai ] Posthabere, minoris facere. [...]
POSTPOSITVS a, um. Partic. Ouid. Amor. 3, 1, 22 Dum tua postposito facta pudore refers. Sed Heinsius et alii legunt Praeterito.
POSTPRINCIPIA orum. n. [ meta\ th\n a)rxh\n ] Nomen, quo Varro apud Gell. vtitur 16, 18 [...]
page 977, image: s0977POSTPVTO âre. Postponere. Ter. Hec. 4, 5, 33 Te postputasse omnes res, prae parente, intelligo. Adde Adelph. 2, 3, 9.
POSTQVAM Adu. [ e)pei\, e)peidh\, e)peida\n ] Connexiua s. continuatiua particula est. [...]
POSTSCÃNIVM i. n. Locus post scenam, vbi versantur histriones et actores, dum se parant, persona nondum sumta, vel respirant, posita persona. [...]
POSTSCRIBO ere. Tacit. Ann. 3, 64, 2 Tiberii nomen suo postscripserat.
POSTSIGNANI in acie Romana, Antesignanis oppositi. [...]
POSTREMVS, Adi. et POSTREMO Adu. vid. POSTERVS.
POSTRIDIE Adu. [ th=| u(sterai/a| ] Idem quod Postero die significat, vel Posteri die, vt Die crastini. [...]
POSTRIDVO [ th=| e)piou/sh| ] dixit Plautus, pro Postridie, in Mil. 4, 2, 90 Postriduo natus sum ego mulier, quam Iuppiter ex Ope natus est.
POSTRIDVANVS a, um. Adi. Macrob. Saturn. 1, 16 Dies postriduanos ad omnia maiores nostri cauendos putarunt. Conf. Gell. 5, 17.
POSTVENIO vêni, ventum, îre. [ u(steri/zw ] Contrarium habet Anteuenire. [...]
POSTVERTA, s. POSTVORTA ae. f. Dea apud Romanos, vna ex duabus Carmentibus, quae partui feminarum praesidebant, Prosa altera: a recti peruersique partus et potestate et nomine Gell. 16, 16 [...]
POSTVLO âre. [ ai)te/w, a)paite/w ] Petere, in primis ea, in quae ius nobis esse putamus. [...]
page 978, image: s0978POSTVLANS antis. Partic. Petron. c. 25 Plaudentibus vniuersis et postulantibus nuptias fecerunt. Phaedr. 2, 2, 2 Praedator interuenit partem postulans.
POSTVLÃTVS [1] a, um. Partic. [ ai)thqei\s2 ] Accusatus. Cic. Q. Fratr. 2, 3. Apul. Met. 3 p. 132 Postulatus crimine. Postulatus lege Licinia et Iunia Cic. in Vat. c. 14.
POSTVLÃTVS [2] ûs. m. [ ai)/thsis2 ] Petitio in iure. Liu. 4, 9 Postulatu audito matris, tutorumque, magistratus secundum parentis arbitrium dant ius nuptiarum.
POSTVLÃTVM i. n. [ ai)/thma ] Cic. Att. 7, 15 [...]
POSTVLATIO ônis. f. [ ai)/thsis2 ] Idem. Caes. Bell. Gall. 8, 48 [...]
page 979, image: s0979POSTVLÃTOR, ôris. m. [ ai)thth\s2 ] Suet. Neron. c. 15 [...]
POSTVLATRIX îcis. f. Tertull. de Cor. Mil. c. 13 Sollemnitates postulatrices, i. supplicationes.
POSTVLARIA [ ai)thtika\ ] fulgura, inquit Festus, Quae votorum aut sacrificiorum spretam religionem designant. [...]
POSTVLATICIVS a, um. Adi. [ ai)thmatiko\s2 ] Qui postulatur. [...]
POSTVLIO ônis. f. Vox sacrorum, eadem quae Ciceroni Postulatio. [...]
POSTVMVS a, um. Adi. Videtur prima positione nihil aliud significare, quam qui post vel postea est, nasciturue, idem fere quod postremus, vt a cis est citimus, ab vls vel vltra vltimus etc. [...]
page 980, image: s0980POSTVMIVS Nomen gentis Romanae, quae plures viros feminasque illustres dedit: v. g. vnum de triginta tyrannis. Item
POSTVMIANVS Cognomen Ruffiorum.
POSTVMO âre. Posteriorem esse. Tertull. Apol. 19 [...]
POSTVMATVS ûs. m. Locus postremus. Tertull. adu. Valentt. 35 Sunt, qui nec principatum Bytho defendant, sed postumatum.
POSTVORTA ae. f. Dea fuit apud Romanos, ita dicta, quod futura prospiceret Macrob. Saturn. 1, 7. [...]
POT
POTAMAVTIS idis. f. [ potamau=tis2 ] Alio nomine Thalassaegle, herba, qua pota homines fieri lymphaticos narrat Plin. 24, 17. Nascitur circa Indum.
POTAMOGÃTON onis. m. [ potamogei/twn ] Herbae nomen, apud Galen. de Simplic. medicam. facultat. 8, 63. Dioscor. 4, 96. Conf. Plin. 26, 8. et 32, 4.
POTATIO, POTATOR vid. POTO.
POTE vid. POTIS.
POTENS, POTENTER, POTENTATVS, POTENTIA vid. POSSVM.
POTENTIA [2] ae. f. [ *potenti/a ] Vrbs in agro Piceno. [...]
POTENTINI Populi Lucanorum. Plin. 3. 11.
POTERION i. n. Herba, quae alio nomine Phrynion, vel Neuras appellatur. [...]
POTERIVM i. n. [ poth/rion ] Dicitur a Graecis, quod nos Poculum dicimus. [...]
POTESSVM vid. POSSVM.
POTESTAS, POTESTVR, etc. vid. POSSVM.
POTHOS i. m. Herba, cuius vim et species enumerat explicatque Plin. 21, 11.
POTICIVS Nomen familiae inclytae, cui curam sacrorum Herculis Euander demandauerat. [...]
POTIDAEA ae. f. [ *poti/daia ] Macedoniae vrbs, ante Cassandria dicta, vt scribit Plinius 2, 58. et 4, 10.
POTICA, s. POTINA ae. f. Deae nomen apud Romanos, quae puerorum potui praesidere putabatur, sicut Edulia vel Edusa eorundem alimentis. [...]
POTIO [1] ônis. f. vid. POTO.
POTIOR [1] us. vid. POTIS.
POTIOR [2] îtus sum, îri. Dep. [ tugxa/nw, e)pitugxa/nw ] A Potis deducitur, significatque Tenere, et quasi in potestate babere. [...]
page 981, image: s0981POTIO [2] ire. Actiue vsus est Plaut. Amph. 1, 1, 23 [...]
POTIENS entis. Partic. [ e)pitugxa/nwn ] Cic. Tusc. 3, 41 c. 18 Natura iis potiens.
POTÃTVS a, um. Adi. Liber equus campoque potitus aperto Virg. Aen. 11, 493. Coniugio sceptrisque potitus Idem 3, 296. Tota regione potitus loca communiuit Nep. 1, 2, 1.
POTITOR, ôris. m. Plaut. Cas. 1, 1, 23 Me suspendio quam tu eius potitor fias, satius est mortuum. al. Potior. Val. Max. 3, 2, 20 Annibalem spe sua Capuae potitorem.
POTIS e. Adi. [ oi(=o/s2 per, oi(=o/s2 te ] potior, potissimus, idem fere, quod Potens, potentior, potentissimus. [...]
page 982, image: s0982POTIVS [ ma=llon ] potissimum, vel potissime. [...]
POTITIVS vid. POTICIVS.
POTITO [1] vid. POTO.
POTITVS i. m. In Valeria Romanorum gente Praenomen et Cognomen. Vid. Spanh. de Vsu etc. Num. diss. 10 p. 36.
POTNIA ae. f. [ *potni/a ] Vrbs in Boeotia, non longe a Thebis, vbi Glaucus, Sisyphi filius et Meropes, habuit equas, quas consueuerat humana carne alere, quo cupidius in hostem irruerent. [...]
POTNIADES [ *potnia/des2, dictae sunt. Virg. Georg. 3, 268 [...]
PÃTO potaui, potatum; vel potus sum, potum, potare. [...]
POTANS antis. Partic. [ pi/nwn ] Cic. de Fin. 2, 65 c. 20 [...]
POTANDVS a, um. Aliud Partic. [ pote/os2 ] Potandas nectare miscet aquas Ouid. Her. 15, 198. [...]
POTATVRVS a, um. Partic. Ter. Phorm. 5, 5, 9 Apud me potaturus est.
POTATVS [1] a, um. Partic. Passiu. [ poqei\s2 ] Potata aqua Plin. 2, 103. [...]
POTÃTOR, ôris. m. [ filopo/ths2 ] Qui potationibus indulget. [...]
POTATIO ônis. f. [ po/sis2 ] Plaut. Stich. 1, 3, 58 [...]
POTATORIVS a, um. Adi. Vas potatorium Plin. Valer. 3, 54.
POTATVS [2] ûs. m. Apul. Met. 7 p. 192 Vinum potatui affatim sufficiens.
POTVS [1] a, um. Partic. [ pepwkw\s2 ] Actiue et Passiue accipitur. [...]
page 983, image: s0983POTVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): POTV=RVS [POTÃRUS]] a, um. Aliud Partic. [ po/swn ] Terra potura cruores Stat. Theb. 12, 719. Pro Rheno poturus Halyn Claud. in Eutrop. 2, 250. Oues poturae Propert. 4, 4, 6.
POTVS [2] ûs. m. [ ta\ po/tima ] Plin. 10, 72 [...]
POTIO [3] ônis. f. [ po/sis2, po/ma, po/ths2 ] Pro Potu et his quae potu sumuntur. [...]
POTIVNCVLA ae. f. Suet. Domit. c. 21 Vt modicam in ampulla potiunculam sumeret.
POTOR, ôris. m. [ po/ths2 ] Idem quod Potator. [...]
POTRIX îcis. f. Phaedr. 4, 4, 25 Seponit potrici plenam antiquis apothecam cadis.
POTORIVS a, um. Adi. [ pothko\s2 ] Quod ad potandum pertinet. [...]
POTORIVM i. n. int. Vas aut instrumentum. [...]
POTVLENTVS a, um. Adi. [ poto\s2 ] Suet. Oton. c. 2 [...]
POTVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): POTV=RA [POTÃRA]] ae. f. Varr. de L. L. 4, 5 Sic potura a potu, non vt nunc a [ po/sw. Vid. Scalig. Coniect. p. 19. Gothofr. in Not. p. 1580.
POTITO [2] âre. Frequent. [ pi/nomai ] Plaut. Asin. 4, 1, 26 Teeum vna postea aeque pocula potitet. Conf. Amph. 1, 1, 105. et Mil. 2, 2, 23.
POTIÃNO âre. Vet. Interpr. Iren. 4, 51 Potionare patrem vino, vinum praebere ad ebrietatem, de filiabus Lothi.
POTIÃNOR âri. Passiuum. [ poti/zw, e)piposo/w ] Suet. Calig. c. 50 Creditur potionatus a Caesonia vxore, amatorio quidem medicamento: sed quod in furorem verterit. i. Veneno affectus.
POTABILIS e. Adi. Ammian. 18, 9 Fons potabilis. Conf. Cael. Aurel. Tard. 1, 4. Et Apic. 1, 1. Fons medico potabilis haustu Auson. de Vrbib. 14, 31.
POTACVLVM i. n. Potatio. Tertull. Apol. 39 de collectis Christianorum, Non epulis inde, nec potaculis -- dispensatur. Et de Resurr. Carn. c. 4 Pabula ac potacula.
POTAX âcis. f. Gloss. Gr. Lat. [ pw/ths2, bibax, potax.
POTILIS e. Adi. Cael. Aurel. Tard. 3, 8 Potili haustu aërem haurire. Idem 5, 8.
PRA
PRACTICVS [1] Adi. vid. PRAXIS.
PRACTORES [ pra/ktores2 ] in Nouellis Iustiniani sunt Exactores tributorum. Suidas, [ forolo/gos2 o( ta\s2 ei)sfora\s2 sulle/gwn, ou(\s2 pra/ktoras2 kaleîn e)/qos2 toîs2 polloi=s2.
PRAE [ pro\ ] Praepositio, Ablatiuo Casui seruit, significat Ante. Liu. 1, 7 [...]
page 984, image: s0984PRAEACVTVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRAEACV=TVS [PRAEACÃTUS]] a, um. Adi. [ poluocu\s2 ] Anteriore sui parte acutus, contrarium praepilatus. [...]
PRAEACVTE Adu. Apul. Apol. p. 296 Praeacute repetisse videbamini.
PRAEALTVS a, um. Adi. [ li/an u(yhlo\s2 ] Valde altus. Liu. 10, 2 [...]
PRAEALTE Adu. Veget. de Re Mil. 4, 21 Trabes in terram praealte defigitur.
PRAEAMBVLO âre. Tanti comitatus praeambulare visuntur Mart. Capella 9 p. 306.
PRAEAMBVLVS a, um. Adi. Praeambulus gratiae Baptista Sarisber. 3, 11. Dux Idem 2, 27. Diuis praeambulis Mart. Capell. 9 p. 335. Mater praeambula Idem 2 p. 46.
PRAEACCIDENS entis. Praeaccidentia Theod. Priscian. 2, 32.
PRAEAVDÃTVS a, um. Adi. Ante auditus. Vlpian. in l. Solet, in princ. D. de offic. Procons. Solet etiam custodiarum cognitionem mandare legatis: scilicet vt praeauditas custodias ad se remittant.
PRAEBEO ui, itum, êre. [ pare/xw, xorhge/w, pori/zw ] ex Prae et Habeo compositum, quasi praehibeo; significat Dare, exhibere. [...]
page 985, image: s0985PRAEBENS entis. Partic. Vt, Praebens Phoebo terga Ouid. Met. 4, 715. Add. ibid. 12, 101. Iustin. 1, 4, 10 Femina paruulo vbera praebens. Vid. plura supra.
PRAEBITVS a, um. Partic. [ e)kporisqei\s2 ] Columel. 1, 8 [...]
page 986, image: s0986PRAEBENDA ôrum. n. [ poriste/a ] Gell. 15, 4 [...]
PRAEBITOR, ôris. m. [ poristh\s2 ] Cic. Off. 2, 53 c. 15 An tu id agis, vt Macedones non te regem suum, sed ministrum et praebitorem putent?
PRAEBITIO ônis. f. Vlpian. D. de offic. praefect. vrb. l. omnia §. Cura carnis, Cura carnis omnis, vt iusto pretio praebeatur, ad curam praefecturae pertinet. [...]
PRAEBIVM i. n. Praebia, Remedia. [...]
PRAEBIA ae. f. [ fulakth/rion, seruatorium, amolimentum, amuletum, praebia Gloss. Cyr.
PRAEBIBO ere. Offer parasito meo, simul, quod ei praebiberim, commoneto Apul. 10 p. 246. Vtitur et Scribon. 135.
PRAEBITO ere. [ a)nairei=n ] Pro Perimere, vsurpauit Plaut. [...]
PRAEBLANDVS a, um. Adi. Strab. Gall. Hort. praef. Tenuesque fouet praeblanda vicissim Luna comas.
PRAECALIDVS a, um. Adi. Tacit. Ann. 13, 16, 3 Praecalida potio. Prudent. contra Symmach. 2, 320. et in Symmach. praef. 1, 47.
PRAECALEFACTVS a, um. Adi. Cael. Aurel. Acut. 1, 17. Scrib. Larg. Compos. 156 et 238. Marc. Emp. c. 25. Praecalfactus, a: est apud Scribon.
PRAECALVVS a, um. Adi. [ profa/lakros2 ] Caluus in anteriore capitis parte. Suet. de Galba c. 21 Statura fuit iusta, capite praecaluo.
PRAECANO ere. Tertull. adu. Marc. 4, 40. et adu. Iud. c. 10.
PRAECANTO âre. Lucil. apud Non. 2, 260.
PRAECANTATVS a, um. Part. Praecantati lapilli Petron. c. 134.
PRAECANTÃTOR, ôris. m. Qui suis incantamentis mala ab hominibus amoliri posse creditur. Vid. Gronou. Obseru. p. 94.
PRAECANTATIO ônis. f. [ proepw|dh\ ] a Praecantando.
PRAECANTATRIX, s. PRAECANTRIX îcis. f. [ proepw|do\s2 ] Varro de Liberis educandis, Vt faciunt pleraeque, vt adhibeans praecantrices, nec medico ostendunt Non. 8, 92. [...]
PRAECÃNVS a, um. Adi. [ propolio\s2 ] Qui ante annos iustos canus esse incipit. Hor. Epist. 1, 20, 24 Corporis exigui, praecanum, solibus aptum.
PRAECÃRVS a, um. Adi. Nimis, siue multum carus. [...]
PRAECAVEO câui, cautum, êre. [ profula/ttomai ] Ante cavere. [...]
PRAECAVENS entis. Partic. [ profula/ttwn ] Cic. pro Planc. 53 c. 22 Qui te incautum fortasse nunc tuo loco dimouere potuerunt, prouidentem ante et praecauentem nunquam certe mouebunt.
PRAECAVTVS a, um. Partic. [ profulaxqei\s2 ] Cic. Verr. 4, 90 c. 42 [...]
PRAECAVTOR, ôris. m. [ profulakth\s2 ] Plaut. Pseud. 2, 2, 12 Nam ego praecautor, et patronus foribus processi foras. sed melius leg. precator.
PRAECAVTIO ônis. f. Passionis auertendae praecautio Cael. Aurel. Acut. 1, 15 n. 131.
PRAECATECHIZATVS a, um. Adi. Praecatechizatus a prophetis Vet. Interpr. Iren. 4.
PRAECÃDO ssi, ssum, ere. [ proa/gw, probai/nw, proe/rxomai ] Antecedere. [...]
page 987, image: s0987PRAECEDENS entis. Partic. [ proerxo/menos2 ] Instare praecedentibus Hor. Epist. 1, 2, 71.
PRAECESSOR, ôris. m. Tertull. adu. Prax. c. 1. Hieron. adu. Rufin. 3, 6. Rufin. apud Hieron. Ep. 63.
PRAECELER celeris, et celere. Adi. [ polutaxu\s2 ] Valde celer. [...]
PRAECELERO âre. [ protre/xw ] Praecurrere. Stat. Theb. 4, 799 [...]
PRAECELLEO êre. Antique. Plaut. Pseud. 2, 3, 14 Vt quisque fortuna vtitur, ita praecellet. Vsitatius est
PRAECELLO cellui, celsum, ere. [ proe/xw, diafe/rw ] Praecedere et superare. [...]
PRAECELLENS entis. Adi. [ proexh\s2 ] Iuuenis praecellens robore mentis Sil. 3, 603. [...]
PRAECELLENTIA ae. f. Tertull. Apol. c. 23.
PRAECELSVS a, um. Adi. [ u(peruyhlo\s2 ] Valde excelsus. [...]
PRAECENTIO, PRAECENTOR vid. PRAECINO.
PRAECEPS cipitis. Adi. [ prhnh\s2, a)po/tomos2, krhmnw/dhs2, para/krhmnos2, a)por)r(w\c ] a Prae et Caput componitur; significatque proprie motum animalis, vbi caput periculo primum offertur, praesertim in lapsu. [...]
page 988, image: s0988PRAECIPITO âre. [ krhmni/zw, katakrhmni/zw ] In praeceps deiicere, sed etiam ire in praeceps, vel se deiicere, ruere etc. [...]
PRAECIPITANS antis. Partic. [ krhmni/zwn ] Gubernaculum praecipitans traxi mecum Virg. Aen. 6, 351. [...]
PRAECIPITANDVS a, um. Partic. [ katabroxiste/os2 ] Dare pectora praecipitanda saxis Ouid. Epist. 15, 192.
PRAECIPITÃTVS a, um. Partic. [ katakrh/mnistos2 ] Qui se praecipitatos ex locis superioribus dicerent Cic. pro Caec. c. 17. [...]
PRAECIPITANTER Adu. [ krhmnwdw=s2 ] Temere, inconsiderate. Lucret. 3, 1075 Currit agens mannos ad villam praecipitanter.
PRAECIPITANTIA ae. f. [ katabro/xisis2 ] Gell. 6, 2 [...]
page 989, image: s0989PRAECIPITATIO ônis. f. [ katakrh/mnisis2 ] Senec. de Ira 1, 12 Sed consilium omne et poenitentiam irreuocabilis praecipitatio abscondit.
PRAECIPITIVM i. n. [ krhmno\s2 ] Locus praeruptus, vnde praecipitari facile potest. [...]
PRAECEPTIO, PRAECEPTOR, PRAECEPTVM vid. PRAECIPIO.
PRAECERPO psi, ptum, ere. [ prodre/pw ] Ante carpere. Plin. 18, 19 [...]
PRAECERPTVS a, um. Partic. Liu. 45, 1 Victoriae nuncii praecerptam eius rei laetitiam inuenerunt.
PRAECERTATIO ônis. f. [ kertomi/a ] a Praecerto. Auct. ad Heren. 4 c. 30 Mihi tecum praecertatio non est, etc.
PRAECIA ae. m. a Prae et Cieo; Praeclamator. [...]
PRAECIAMITATORES corrupta vox apud Festum, pro qua leg. Praeclamitatores, quod vid. s. l.
PRAECÃDO cîdi, cîsum, ere. [ a)pote/mnw, e)piko/ptw ] Ante caedere, ante immolare, inquit Festus. [...]
PRAECÃSVS a, um. Partic. [ a)potetmhme/nos2, a)po/tomos2 ] Praecisum caput Plin. 11, 37. [...]
page 990, image: s0990PRAECÃSE Adu. [ a)poto/mws2 ] Abrupte et abscisse. [...]
PRAECISIO ônis. f. [ a)potomh\, u(potomh\ ] Proprie Vitruu. 4, 2 [...]
PRAECÃSOR, ôris. m. Isidor. 11, 1 Dentes praecisores, qui vulgo Incisores.
PRAECISVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRAECISV=RA [PRAECISÃRA]] ae. f. Apic. 4, 2 Asparagorum praecisura. Frontin. de Colon. p. 102 etc. Ager in praecisuras assignatus. Vid. ib. Goes. c. 8 p. 71.
PRAECÃDÃNEVS a, um. Adi. Praecidendum, inquit Nonius 2, 724. [...]
PRAECIMITÃTOR corrupta lectio Festi. vid. PRAECLAMITATOR.
PRAECINGO cinxi, cinctum, ere. [ u(pozwnnu/w, perizwnnu/w ] Videtur augere significationem simplicis Cingere. [...]
PRAECINCTVS [1] a, um. Partic. [ perizwsme/nos2 ] Capilli praecincti flore Ouid. Epist. 4, 71. [...]
PRAECINCTIO ônis. f. Vitruu. 5, 3 [...]
PRAECINCTVS [2] ûs. m. Varro apud Non. 16, 5 Castula est palliolum praecinctui, quo nudae infra papillas praecinguntur.
PRAECINCTVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRAECINCTV=RA [PRAECINCTÃRA]] ae. f. Idem. Macrob. Saturn. 2, 3 Praecinctura me decepit. Dictio Ciceronis de Caesare.
PRAECINCTORIVM i. n. Gloss. Cyrill. Praecinctorium, [ u(pozw/nion. [...]
PRAECINO cinui, centum, ere. [ proa/|dw ] Ante canere, item praedicere, praediuinare. [...]
PRAECENTIO ônis. f. [ pro/asma ] Praecinendi actus vel
page 991, image: s0991ratio. [...]
PRAECENTOR, ôris. m. Apul. de Mundo p. 74 Quod praecentor in choris, lex in vrbe, dux in exercitu; hoc est in mundo Deus.
PRAECENTORIVS a, um. Adi. Praecentoria tibia Solin. c. 5 al. 11.
PRAECIPIO cêpi, ceptum, ere. [ prolamba/nw ] Ante capere, praevenire, praeoccupare. [...]
PRAECIPIENS entis. Particip. Ante capiens. Curt. 9, 6, 2 Aliquantum interualli a caetera classe praecipiens.
PRAECIPIENDVS a, um. Partic. Columel. 10 Pr. 3 Quare cultus hortorum diligentius nobis, quam tradiderunt maiores, praecipiendus
PRAECEPTO âre. Frequent. [ e)nte/llomai ] Saepe praecipere. Festus: Praeceptat in Saliari carmine.
PRAECEPTVS a, um. Partic. [ prolhfqei\s2 ] Ante captum, praeuentum. [...]
PRAECEPTVM i. n. [ para/ggelma, e)ntolh\ ] Monitum, imperium, doctrina etc. [...]
page 992, image: s0992PRAECEPTIO ônis. f. [ u(poqh/kh ] pro Praecepto. [...]
PRAECEPTOR, ôris. m. [ kaqhghth\s2, dida/skalos2 ] Doctor, institutor. [...]
PRAECEPTRIX îcis. f. [ kaqhgh/tria ] Cic. de Fin. 1, 43 c. 13 [...]
PRAECEPTIVVS a, um. Adi. [ parainetiko\s2 ] Senec. Epist. 95 pr.
PRAECEPTIVE Adu. Tertull. adu. Marc. 5, 10.
PRAECEPTORIVS a, um. Adi. Praeceptoria epistola laudatur ex Plin. Epist. 4, 13 [...]
PRAECIPVVS a, um. Adi. [ e)cai/retos2, pro/kritos2 ] Quod ante captum est, inquit Festus, vt in hereditate. [...]
page 993, image: s0993PRAECIPVE Adu. [ e)caire/tws2, prokri/tws2 ] Ante alia, potissimum. [...]
PRAECIPITATIO, PRAECIPITIVM, PRAECIPITO Vid. PRAECEPS.
PRAECIPITES Milites a Mario constituti, qui illius custodiam studiose faciebant. [...]
PRAECISVS vid. PRAECIDO.
PRAECLÃMO âre. Ante clamare, clamore praemonere. [...]
PRAECLAMITATOR, ôris. m. Nomen putatur restituendum Festo, apud quem ita legitur: Praeciamitatores dicuntur, qui flaminibus Diali, Quirinali, Martiali antecedent. [...]
PRAECLÃRVS a, um. Adi. [ perifanh\s2, poluti/mhtos2 ] Valde clarus. [...]
page 994, image: s0994PRAECLARE Adu. [ perifanw=s2 ] Cic. Verr. 4, 96 [...]
PRAECLARITER Adu. Quadrigar. An. 4 apud Non. 11, 56 Rebus praeclariter gestis. Conf. Enn. apud Priscian. 15 p. 1010.
PRAECLARITAS âtis. f. Vulg. Interpr. Sapient. 8, 18.
PRAECLAVVM i. n. [ proplatu/shmon ] Pars vestis, quae ante clauum texebatur. Afran. [...]
PRAECLVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRAECLV=DO [PRAECLÃDO]] si, sum, ere. [ diaklei/w ] Ante cludere, ne accedere vel intrare possis. [...]
PRAECLVSVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRAECLV=SVS [PRAECLÃSUS]] a, um. Partic. [ diakleisqei\s2 ] Fores praeclusae Propert. 2, 5, 22. [...]
PRAECLVSIO ônis. f. Vitruu. 9, 9 Praeclusiones aquarum.
PRAECLVSOR [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRAECLV=SOR [PRAECLÃSOR]], ôris. m. Tertull. aduers. Marc. 4, 27 Praeclusores legis.
PRAECLVEO ere. Prae aliis cluere, i. celebrari. Vel qui in vetusta praecluent comoedia Terentian. de iambis.
PRAECLVENS entis. Partic. Sic olim tua praecluens potestas Prudent. Hymn. post cib. v. 37.
PRAECLVIS e. Adi. Liberi praeclues Deorum Mart. Capella 1 p. 2. [...]
PRAECO ônis. m. [ kh/ruc, brouxo\s2 ] Praecones a praecinendo dictos volunt, quasi Praecanes, quod ante canant et annuntient, quod est faciendum. [...]
PRAECONIVM i. n. [ kh/rugma, a)nakh/rucis2 ] Praeconis opus et vitae ratio. [...]
page 995, image: s0995PRAECONINVS L. Aelius Stilo ob id cognominatus, quod Praeco purpura latiore tunicae vsus fuerit. Plin. 33, 1. conf. Suet. de Illust. Gram. c. 3.
PRAECONOR âri. Interpr. Iren. 5,.. Praedicare.
PRAECONIO âre. Idem 2, 58.
PRAECONIATIO ônis. f. Idem 3, 3.
PRAECOGITO âre. Quinctil. 12, 9, 20 Praecogitare plura et animum ad omnes casus componere. add. Vulg. Marc. 13, 11.
PRAECOGITATVS a, um. Particip. Liu. 40, 2 Praecogitatum facinus.
PRAECOGITATIO ônis. f. Tertull. aduers. Marc. 4, 39.
PRAECOGNOSCO ôui, itum, ere. [ proginw/skw ] Ante cognoscere, a quo
PRAECOGNITVS a, um. Adi. Planc. ad Cic. Fam. 10, 15 Quod si latro praecognito nostro aduentu, rursus in Italiam se recipere coeperit, Bruti erat officium occurrere ei.
PRAECOGNOSCENTIA ae. f. Mar. Victorin. aduers. Arium 4 p. 201 et 231.
PRAECOLO colui, cultum, ere. [ progumna/zw ] Nimis colere. certe prae aliis colere. Noua et ancipitia praecolere Tacit. Ann. 14, 22, 5.
PRAECVLTVS [1] a, um. Adi. Stat. Theb. 2, 298 [...]
PRAECOMMODO âre. Ossicio quocunque datur, praecommodo linguam Coripp. 1, 7.
PRAECOMMÃVEO êre. Seneca, nescio quo loco.
PRAECOMPOSITVS a, um. Part. [ prohtoimasme/nos2 ] Praeparatus. Ouid. Fast. 6, 674 Cum praecomposito nuntius ore venit i. ficto ad fallendum.
PRAECONCEPTVS a, um. [ prosullhfqei\s2 ] Ante conceptus. Plin. 2, 82 de specubus, Praeconceptum enim spiritum exhalant, quod, etc.
PRAECONCINNATVS a, um. Apulei. Met. 5 p. 618 Stew. Praeconcinnato mendacio fallens maritum. Elmenh. p. 170, 34 Reconcinnato.
PRAECONDIO îre. Leporem succo sparsum praecondies Apic. 8, 8.
PRAECONSVMO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRAECONSV=MO [PRAECONSÃMO]] si, tum, ere. [ proanali/skw ] Ante consumere. Ouid. Met. 7, 489 Vtilius bellum putat esse minari, quam gerere, atque suas ibi praeconsumere vires.
PRAECONSVMTVS a, um. Partic. [ proanalwqei\s2 ] Ouid. Trist. 4, 6, 30 Est quoque non minimum vires afferre recentes, nec praeconsumtum temporis esse malis.
PRAECONTRECTO âre. [ proyhlafe/w ] Ante contrectare. Ouid. Met. 6, 478 Spectat eam Tereus: praecontrectatque videndo. vid. Heumann. Parerg. Crit. p. 147. et conf. CONTRECTO.
PRAECOQVO coxi, coctum, ere. [ proeya/w ] Ante coquere, seu maturare. Plin. 18 c. 29 Acinique praecoquuntur in callum. add. Id. 14, 9 et saepius.
PRAECOCTVS a, um. Plin. 14, 9 s. 11 Quidam e quacunque dulci vua, dum praecocta alba faciunt passum, siccantes sole.
PRAECOQVVS vid. PRAECOX.
PRAECORDIA ôrum. n. [ perika/rdia ] Quae essent praecordia, explicet Plin. 11, 37 [...]
PRAECORDIALITER Adu. Cuius Comparat. apud Sarisb. Epist. 125 Praecordialius studere promereri, i. maiore affectu amoris.
PRAECORRVMPO ere. [ profqei/rw ] Ante corrumpere. Ouid. Met. 4, 134 Dum tamen hanc sperat, dum praecorrumpere donis me cupit etc.
PRAECORRVPTVS a, um. Partic. [ pro/fqartos2 ] Ouid. Met. 9, 296 Illa quidem venit: sed praecorrupta, meumque quae donare caput Iunoni vellet iniquae.
PRAECOX, ocis, PRAECOQVIS oquis, it.
page 996, image: s0996PRAECOQVVS, a, um, attributum fructuum, et earum rerum omnium, quas ante consuetum tempus coqui, i. maturas fieri, indicare volunt. [...]
PRAECRASSVS a, um. Adi. [ polupaxu\s2 ] Valde crassum significat. Plin. 16, 8 Cortex praecrassus ac renascens.
PRAECVLCO âre. Tertull. de Monog. c. 10 pr.
PRAECVLTVS [2] vid. PRAECOLO.
PRAECVPIDVS a, um. Adi. Valde cupidus. Sueton. Aug. c. 70 Pretiosae supellectilis praecupidus.
PRAECVRRO curri, cursum, ere. [ protre/xw, prwqe/w ] Ante currere, siue Cito ante ire. [...]
PRAECVRRENS entis. Part. [ protre/xwn ] Cic. in Partit. 7 c. 2 Vt primordia rerum et quasi praecurrentia, in quibus inest aliquid argumenti. conf. de Orat. 2 c. 39 et 40.
PRAECVRRENTIA ae. f. Zeno Veron. Praecurrentiae stu dio conuenire.
PRAECVRSVS [1] a, um. Part. Rumore praecurso Ammian. 18, 2. add. Id. 23, 2.
PRAECVRSVS [2] ûs. m. [ prodro/mhma ] Plin. 16, 25 Omnia intra VIII Iulii Idus Etesiarum praecursu.
PRAECVRSIO ônis. f. Idem. [ prodromi/a ] Cic. de Fato 44 c. 19 [...]
PRAECVRSOR, ôris. m. [ pro/dromos2 ] Qui explorandi vel parandi causa praecurrit. [...]
PRAECVRSORIVS a, um. Adi. Plin. Epist. 4, 13 Interim quod sum praesens petiturus, hac quasi praecursoria epistola rogo. i. Adventum ad te meum praecurrente. Praecursorius index Ammian. 15, 1.
PRAECVRVVS a, um. Valde curuus Plauto tribuitur.
PRAECVTIO ere. Taedas hymenaeus amorque Praecutiunt Ouid. Met. 4, 758. i. inter praeferendum quatiunt.
PRAECVSSVS a, um. Part. Largo strepitu praecussis ianuis Apulei. Met. 3 p. 141.
PRAEDA ae. f. [ lei=a, lehlasi/a ] dicitur a Pariendo, vt ait Varro, quasi Parida, quod manu parta sit: vid. de L. L. 4, 36. [...]
page 997, image: s0997PRAEDACEVS a, um. Adi. [ lhi+sto\s2 ] Laudatur Pecunia praedacea Gell. 4, 18. Rectius vero legitur Praedaticia. Nempe
PRAEDATICIVS a, um. [ lhi+stiko\s2 ] Gell. 13, 24 [...]
PRAEDOR [1] ari. Dep. [ lhi/+zomai, lehlate/w ] Diripere, et vi auferre, quemadmodum praedae in bello solent. [...]
PRAEDO [1] âre. Veteres protulisse testatur Priscian. p. 799. Ita Vulg. Interpr. passim, e. c. Iudith. 2, 13 et 16. Esai. 24, 3.
PRAEDANS antis. Part. Plin. 9, 30 pr. Escam ex praedante capere.
PRAEDATVM i. n. Vopisc. Prob. c. 8 Quum de praedato repertus esset equus non decorus.
PRAEDÃTOR, ôris. m. [ lhi+sth\s2 ] Cic. in Catilin. 2, 20 c. 9 [...]
PRAEDÃTRIX îcis. f. [ lh|stri\s2 ] Herculei alumni praedatrix Hylae Stat. Silu. 1, 5, 22. conf. Solin. c. 42. Bestia praedatrix Ammian. 26, 15.
PRAEDATORIVS a, um. Adi. [ lh|striko\s2 ] Ad praedandum aptus. Liu. 29, 28 Annis prope quinquaginta nullum Romanum exercitum viderant praeter praedatorias classes. Id. 34, 36.
PRAEDABVNDVS a, um. Aliud Adi. Qui praedatur. [...]
PRAEDATIO ônis. f. Paterc. 2, 73 Latrociniis ac praedationibus infestato mari. Lactant. 5, 9 Aperta praedatione grassantur.
PRAEDATVS [1] ûs. m. Praedatibus abstinere Liu. 38, 23.
PRAEDO [2] ônis. m. [ lh|sth\s2 ] Qui praedatur. [...]
page 998, image: s0998PRAEDONVLVS i. m. Dimin. lh|sti/dion ] Praedonulos [ u(pokoristikw=s2 Cato dixit in Epistolis: quia saepe vtiles videntur praedonuli Festus.
PRAEDONIVS a, um. Adi. Vlp. l. 8 §. 5 Dig. de Hered. pet. Praedonio more versari coepit.
PRAEDAMNO, s. PRAEDEMNO âre. [ prokatakri/nw ] Prius damnare, siue iudicare, aut condemnare. [...]
PRAEDAMNATVS a, um. Partic. Praedamnata spe dimicandi, i. Praecisa Liu. 27, 15. Idem 4, 41 extr.
PRAEDAMNATIO ônis. f. Tertull. Apol. c. 26 et de Habit. Mulier. c. 4.
PRAEDECESSOR, ôris. m. In degenerem successorem praedecessoris eximii praerogatiua non transit Quinctil. Declam. Trib. Mar. c. 8 p. 81.
PRAEDELASSO âre. [ prokatapone/w ] Ante delassare. Ouid. Met. 11, 730 Quae primas aequoris vndas Frangit, et incursus quae praedelassat aquarum.
PRAEDENSVS a, um. Adi. [ poludasu\s2 ] Valde densus. Plin. 18, 18 Culter vocatur, praedensam prius quam proscindatur, terram secans.
PRAEDES vid. PRAES.
PRAEDESIGNATVS a, um. Vt mittat praedesignatum vobis Christum Tertull. de Resurr. Carn. c. 23 ex Act. 3, 20 [ to\n prokexeirisme/non.
PRAEDESTINO âre. Praeordinare. [...]
PRAEDESTINANS antis. Partic. Liu. 45, 40 Quos filios praetextatos curru vehi cum parte sibi ipsis similes praedestinantes triumphos, oportuerat.
PRAEDESTINÃTVS a, um. Partic. Nouatian. de Trin. c. 24. Vulg. Interp. Rom. 1, 4.
PRAEDESTINATIO ônis. f. Ecclesiostica vox. [...]
PRAEDEXTER tri. i. amhidexter. Vt praedexter erat, geminisque securibus ingens Grat. Cyneg. v. 68.
PRAEDICO âre. [ khru/ttw, a)nagoreu/w ] Dicere, praesertim Aperte, seu publice dicere, celebrare, vulgare, palam commemorare, itemque laudare. [...]
PRAEDICANS antis. Partic. Sallust. Catil. c. 48 Crassum ego praedicantem audini. Cic. Fam. 5, 13 Ignosces mihi aliquid de me ipso praedicanti.
PRAEDICÃTVS a, um. Partic. [ kekhrugme/nos2 ] Arbor historiis alicuius praedicata Plin. 12, 17.
PRAEDICATIO ônis. f. Commemoratio, Gloriatio. Plin. 35, 3 [...]
page 999, image: s0999PRAEDICÃTOR, ôris. m. [ khrukth\s2 ] Cic. pro Corn. Balb. 4 c. 2 [...]
PRAEDICÃTRIX îcis. f. Tertull. de Anima c. 46 Haec species summarum praedicatrix potestatum.
PRAEDICABILIS e. Adi. [ khrukto\s2 ] Palam dicendum et gloriandum. [...]
PRAEDICAMENTA prokhru/gmata Gloss. Lat. Gr.] Sed sic vulgo vocantur, quae Quinctilianus Elementa decem appellat, circa quae versari videtur omnis quaestio 3, 6, 23. [...]
PRAEDICATÃVVS a, um. Adi. Vox Philosophica. Apul. de Syllogismo pr. Propositio praedicatiua: Nempe quam [ kathgorikh\n, categoricam vulgo dicunt.
PRAEDICATORIVS a, um. Adi. Saluian. 3 contra Auarit. Verba praedicatoria.
PRAEDÃCO xi, ctum, ere. [ proagoreu/w, prole/gw, pro/fhmi, proere/w ] Ante, siue prius dicere. [...]
PRAEDÃCENS entis. Partic. [ prole/gwn ] Cic. Fam. 6, 6 Quo in bello nihil aduersi accidit, non praedicente me.
PRAEDICTVS a, um. Partic. [ pror)r(hqei\s2 ] Defectiones Solis et Lunae in omne posterum tempus cognitae praedictaeque sunt Cic. de Nat. Deor. 2, 153. [...]
PRAEDICTVM i. n. [ pro/r)r(hton ] pro Praedictione. [...]
PRAEDICTIO ônis. f. [ pro/r)r(hsis2, proago/reusis2 ] Quod praedicitur, siue praenuntiatur, vel diuinatur. [...]
PRAEDICTIVVS a, um. Adi. Cael. Aurel. Acut. 1, 12 Libro praedictiuo.
PRAEDIFFICILIS e. Adi. Valde difficilis. Praedifficilia penes homines, facilia penes deum Tertull. de Bapt. c. 2.
PRAEDIGESTVS a, um. Ante digestus. Bibi debet medicamen praedigesto corpore Cael. Aurel. Tard. 5, 2, 41.
PRAEDIRVS a, um. Adi. Valde dirus. Tunc erat spectare cum gemitu facta, dictu visuque praedira Ammian. 31, 24 (Vales. c. 8)
PRAEDISCO didici, ere. [ promanqa/nw ] Ante discere. [...]
PRAEDISPOSITVS a, um. Nuntios praedispositos misit ad regem Liu. 40, 56. [...]
PRAEDITVS a, um. Quasi ante datus participiali forma et significatione: daemonem, qui nobis praeditus fuit Apul. de Deo Socr. p. 68. [...]
page 1000, image: s1000PRAEDÃVES itis. Adi. [ poluplou/sios2 ] Valde diues. Plin. 34, 3 Praediues numinum vice illud candelabrum coluit. Aula praedives Claud. in Ruff. 2, 142. Cornu praediues Ouid. Met. 9, 91.
PRAEDIVÃNO âre. [ promanteu/omai ] Ante diuinare, diuinando praedicere. [...]
PRAEDIVINANDVS a, um. Varro de L. L. 5, 7 pr. Qui futura praediuinando solent fari, fatidici dicti etc.
PRAEDIVINATIO ônis. f. [ proma/nteusis2 ] Plin. 8, 25 [...]
PRAEDIVÃNVS a, um. Adi. [ za/qeos2 ] Valde diuinus. Plin. 37, 10 s. 60 Promittitur praediuina somnia repraesentare. ead. Solin. c. 40. (al. 27.)
PRAEDIVM i. n. [ xwri/on, kte/ar ] a Praeda dictum volunt, eo quod capti ab hostibus agri militibus distribuebantur. [...]
page 1001, image: s1001PRAEDIOLVM i. n. Dimin. [ kteati/dion ] Cic. Fam. 2, 15 Sed mea praediola tibi nota sunt. Aedificata belle praediola nostra, et satis amoena Cic. Att. 16, 3. Add. Id. de Orat. 3 c. 27.
PRAEDIÃTVS a, um. Adi. Praediis diues. Apul. Flor. 2 p. 349, 40 [...]
PRAEDIATOR, ôris. m. Testibus glossis veteribus [ w)nhth\s2 u(parxo/ntwn, praediorum emtor. [...]
PRAEDIATORIVS a, um. Adi. [ kteatiko\s2 ] Cic. pro Corn. Balb. 45 c. 20 [...]
PRAEDO [3] âre. vnde
PRAEDATVS [2] a, um. i. Ante datus. Praedato oleo C. Aurel. Acut. 3, 17, 163. Praesentientes iam fuisse digesta praedata Id. Ac. 2, 37, 213. Add. Id. Tard. 1, 1, 21. Reines. Varr. Lect. 3, 17 p. 657.
PRAEDO [4] ônis. m. vid. PRAEDA.
PRAEDOCEO êre. Prudent. Cathem. 12, 72 Myrrheus Puluis sepulchrum praedocet.
PRAEDOCTVS a, um. Partic. Sallust. Iugurth. c. 94 Praedocti a duce. Plin. 18, 34 Praedoctus esto.
PRAEDOMO ui, âre. [ prodama/zw ] Ante domare, sedare, comprimere. Senec. Epist. 113 Et omnes casus antequam exciperet, praedomuit meditando.
PRAEDOR [2] âri. vid. PRAEDA.
PRAEDVCO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRAEDV=CO [PRAEDÃCO]] xi, ctum, ere. [ e)/mprosqen poiw= ] Ante ducere. [...]
PRAEDVCTAL, vel PRAEDVCTALE, vel etiam PRAEDVCTILE is. n. in Gloss. [ para/grafos2, erat Stilus vel plumbum, quo. lineae praeducebantur in membrana ad scripturam dirigendam. [...]
PRAEDVCTORIVS a, um. Adi. Lora praeductoria Cato de R. R. c. 135, 5. obscurum est, quid sibi velint. Al. productoria.
PRAEDVLCIS e. Adi. [ polugluku\s2 ] Valde dulcis. Plin. 12, 5 [...]
PRAEDVRO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRAEDV=RO [PRAEDÃRO]] âre. [ e)pisklhro/w ] Valde durum facere. [...]
PRAEDVRATVS a, um. Partic. Plin. 23, 7 Aliqui myrrha adiecta et cupresso praeduratum vas sole torrebant. [...]
PRAEDVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRAEDV=RVS [PRAEDÃRUS]] a, um. Adi. [ e)pi/sklhros2 ] Valde durus. [...]
PRAEELIGO ere. Ego tamen morum illius aemulator esse praeeligerem Sidon. Ep. 7, 4.
PRAEEMINEO êre. Tacit. Ann. 12, 12 pr. [...]
page 1002, image: s1002PRAEEMINENTIA ae. f. Claud. Mamert. 1 Praef. Ad negotii praeeminentiam spectare.
PRAEEMTOR oris. m. proagorasth\s2 Gloss. Gr. Lat.
PRAEEO îui, itum, îre. [ proa/gw, proe/rxomai, prohgou=mai ] Ante ire. [...]
PRAEIENS untis. Partic. [ proerxo/menos2, prohgou/menos2 ] Ouid. ad Liu. 408 [...]
PRAEEXERCITAMEN inis. n. Praeexercitamina puerorum Sarisb. Metal. 1, 24.
PRAEEXERCITAMENTVM i. n. sic Graecum progumna/sma reddidit Priscian. in tit. libri.
PRAEFACILIS e. Adi. [ pa/nu r(a/dios2 ] Valde facile. Plaut. Epid. 5, 2, 21 Te profecto Apoecides nihil moror mihi. P. de praefacili exoras Epidice. Vid. Taubm. not. p. 532.
PRAEFÃMEN inis. n. Symmach. Epist. 2, 34 Recordaris hoc re praefamine epistolam texuisse.
PRAEFÃRIS vel praefare, praefatus sum, praefari [ prologi/zw, froimia/zw, prooimia/zw ] Ante fari, proloqui. [...]
PRAEFANS antis. Partic. [ prologi/zwn ] Catul. Argon. 62 (64) 382 Talia praefantes quondam felicia Pelei Carmina, diuino cecinerunt pectore Parcae.
PRAEFANDVS a, um. Partic. Plin. 8, 16 f. 17 [...]
PRAEFATVS [1] a, um. Partic. pass. Praedictus. [...]
PRAEFATIO ônis. f. [ pro/logos2, prooi/mion ] Id quod praeloquimur ante, quam ad rem veniamus. [...]
page 1003, image: s1003PRAEFATIVNCVLA ae. f. Hieronym. Epist. 89, 6 ad Augustin.
PRAEFATVM i. n. Symmach. Epist. 6, 3 Praefato opus est, si ardua postulentur.
PRAEFATVS [2] ûs. m. Symmach. Epist. 10, 29 Comperitmeo praefatu, i. Praedictione.
PRAEFASCINVS a, um. pa/nu ba/skanos2 Gloss. Gr. Lat.
PRAEFECTVS [1] vid. PRAEFICIO.
PRAEFERO fers, tuli, lâtum, ferre. [...]
PRAELATVS a, um. Partic. [...]
PRAELATIO [1] ônis. f. Val. Max. 7, 8, 4 Praelatio contumeliosa videriposset. Charis. 1. c. de Gradibus, Praelatio omnium. Add. Tertull. Apol. c. 13.
PRAELÃTOR, ôris. m. Tertull. de Pudic. c. 2.
PRAEFERICVLVM i. n. Vas aeneum sine ansa patens, veluti peluis, quod praeferre in sacrificiis solebant veteres. Festus. Conf. omnino Lex. Pitisc.
PRAEFERMENTO âre. legitur a nonnullis ap. Plin. 18, 11 vbi Hard. s. 26 fermentabatur.
PRAEFEROX ôcis. Adi. [ polua/grios2 ] Valde ferox. [...]
PRAEFERRÃTVS a, um. Adi. [ prosesidhrhme/nos2 ] Quod ferrum habet in cacumine. [...]
PRAEFERTILIS e. Adi. Valde fertilis. Prudent. adu. Symmach. 2, 1025 Quoniam praefertile germen Luxuriat. Alcim. Auit. 5, 119 Praefertilis vbere terra.
PRAEFERVIDVS a, um. Adi. [ polu/zestos2 ] Valde feruidum significat. [...]
PRAEFESTÃNO âre. [ proepei/gw ] Ante tempus festinare. [...]
PRAEFESTINÃTVS a, um. Partic. [ proepeigme/nos2 ] Ouid. de Nuce 98 Et tamen inuenias qui me iaculetur, et ictu Praefestinato munus inane petat. Opus praefestinatum Columel. 11, 2.
PRAEFESTÃNE Adu. [ proepisperxw=s2 ] Celeriter. Plaut. Rud. 2, 5, 4 Vt sine labore extraxi hanc praefestine satis!
PRAEFESTINÃTIM Adu. [ proepeigme/nws2 ] Idem. [...]
PRAEFICA ae. f. h( pro\ th=s2 kli/nhs2, e)n th=| e)kfora=|, koptome/nh, qrhw|do\s2 e)p' e)kfora\n Gloss. Lat. Gr.] Nonius 1, 340 [...]
PRAEFICIO fêci, fectum, ere. [ e)fi/sthmi, proi/+stamai ] ex Prae et Facio, est facere, vt aliquis praesit negotio, vt praeponere. [...]
page 1004, image: s1004PRAEFECTVS [2] a, um. Adi. Ouid. Epist. 12, 87 de Iunone, Sacris praefecta maritis i. maritalibus, coniugialibus, Iuno Zygia s. coniuga.
PRAEFECTVS [3] i. m. [ prosta/ths2, e)pista/ths2 ] Qui alicui rei gerendae praeficitur. [...]
PRAEFECTIANI ôrum. m. Apparitores praefecti praetorio, l. 2 et 3 [...]
PRAEFECTVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRAEFECTV=RA [PRAEFECTÃRA]] ae. f. [ pro/stasis2, prostasi/a ] Munus et administratio Praefecti. [...]
page 1005, image: s1005PRAEFECTIO ônis. f. Actus praeficiendi. Mundana praefectio Mart. Capell. lib. 6 p. 239.
PRAEFECTOR, ôris. m. Idem quod Praefectus esse dicitur apud Iustin. de Confirm. Digest. §. 9 et Ferret. Mus. Lapid. p. 276. Sed de priore loco certe falsum. De altero iam non vacat quaerere.
PRAEFECTORIVS a, um. Adi. [ e)pistatiko\s2 ] Praefectura functus. [...]
PRAEFIDENS tis. Valde fidens Cic. Off. 1, 90 c. 26 Sic homines secundis rebus effrenatos, sibique praesidentes, tanquam in gyrum rationis et doctrinae duci oportere.
PRAEFÃGO xi, xum, ere. [ prophgnu/w ] Ante figere. [...]
PRAEFIXVS a, um. Partic. [ prophxqei\s2 ] Plin. 16, 4 [...]
PRAEFIGVRO âre. Se quisque pro sexu in illis imaginibus praefigurat Lactant. 6, 20. de pueris et puellis, impudicos ludos comicos spectantibus.
PRAEFIGVRATIO ônis. f. Sine vlla praefiguratione futurorum Augustin. C. D. 16, 2. i. designatione, descriptione.
PRAEFÃNIO îui, îtum, îre. [ proori/zw ] Praescribere, praestituere. [...]
PRAEFINITIO ônis. f. Iulianus in l. [...]
PRAEFINÃTO Adu. [ prowrisme/nws2 ] Donatus dicit deesse Tempore: vt dicamus Praefinito tempore. Ter. Hec. 1, 2, 19 Nam illic haud licebat, nisi praefinito loqui.
PRAEFINITVS a, um. Part. Scaeuola l. 47 D. de Pactis, Intra praefinitum tempus. Add. Vulg. Dan. 12, 4. Galat. 4, 2.
PRAEFISCINE, vel PRAEFISCINI a Fascino est, quasi dicas Praeter fascinum, [ a)baska/ntws2 ] Nempe formula est fascinum i. fascinationem, illam praesertim, quae ex laude intempestiua est, deprecandi et depellendi, de qua Muret. Var. Lect. 9, 3. [...]
PRAEFLETVS a, um. Diutine visu praefleto Apul. Miles. 2 p. 125. Perfleto Elmenh. i. lacrimis rigato.
PRAEFLÃREO ui, êre. [ proanqe/w ] Ante florere. Plin. 16, 29 Ideoque et praeflorent talia, et praegerminant.
PRAEFLÃRO âre. [ prodre/pw ] quasi Praelibare. Gell. 14, 1 extr. Et futuri gaudii fructum spes tibi iam praeflorauerit.
PRAEFLORÃTVS a, um. Part. Praeflorata virgo Apul. Apol. p. 332 Elm. Praecerptum praefloratumque Plin. Paneg. c. 58. Gloria praeflorata Liu. 37, 58. Vid. Gronou. ad loc.
PRAEFLVO xi, xum, ere. [ pror)r(e/w ] Ante fluere. [...]
PRAEFLVVS a, um. Adi. Plin. 19, 4 Hortos esse riguos habendos praefluo amne.
PRAEFÃCO âre. [ a)/gxw ] Spiritum faucibus claudere. Ouid. in Ibin 558 Praefocent animae Gnosia mella viam. Praefocari Scribon. 179. 184. 196. i. suffocari. Praefocari videntur 94.
PRAEFOCÃTVS a, um. Partic. Calpurn. Ecl. 4, 115 Praefocata malignum Messis habet lolium. Praefocati videntur Scribon. 47.
PRAEFOCABILIS e. Adi. Cael. Aurel. Acut. 2, 27, 143 [...]
PRAEFOCATIO ônis. f. Scribonius Largus Comp. 100 Facit hoc medicamentum ad subitas praefocationes. Vid. INCVBO, onis.
PRAEFODIO fôdi, fossum, ere. [ prooru/ttw ] Fodere ante, siue loci respectu s. temporis. [...]
page 1006, image: s1006PRAEFOECVNDVS a, um. Adi. [ polugo/nimos2 ] Ante consuetum tempus et nimis foecundum significat Plin. 16, 27 s. 51 Omnia autem celerius senescunt praefoecunda.
PRAEFOR non dicimus, vid. PRAEFARIS.
PRAEFORMÃDO âre. [ katafobou=mai ] Valde formidare. Quinctil. 4, 5 Quum index si prouidet, non aliter praeformidat, quam qui ferrum medici ante quam curetur, aspexit.
PRAEFORMO âre. [ promorfo/w ] Ante vel prius formare. Sil. 7, 385 Atque his praeformat dictis fingitque monendo. Animos ad humanitatem praeformare Scribon. Ep.
PRAEFORMATVS a, um. Partic. Quinctil. 2, 6, 5 [...]
PRAEFORMATOR, ôris. m. Tertull. de Praescr. Haer. c. 30 Marcion institutor et praeformator Apellis.
PRAEFORTIS e. Adi. Tertull. de Resur. Carn. c. 5 Hinc infirmum, inde praefortem.
PRAEFOVEO êre. Vnde
PRAEFOTVS a, um. Praefotae partes aqua marina vel aceto salso Cael. Aurel. Tard. 4, 2.
PRAEFOMENTO âre. Praefomentare vulnera Theod. Prisc. 1, 21. Add. Octau. Horat. 1, 19.
PRAEFRIGIDVS a, um. Adi. [ polu/yuxros2 ] Valde frigidus. Plin. 17, 20 Septentrionali et praefrigido situ. Auster praefrigidus Ouid. ex Ponto 4, 12, 35. Vinum Cels. 4, 5.
PRAEFRINGO frêgi, fractum, ere. [ proagnu/w ] Frangere partem priorem, eminentiorem. [...]
PRAEFRACTVS a, um. Partic. [ prokatagnu/menos2 ] Cels. 5, 26, 35 [...]
PRAEFRACTE Adu. [ au)qadw=s2 ] Obstinate. [...]
PRAEFVGIO ere. Tertull. de Anima c. 33.
PRAEFVLCIO si, tum, îre. [ proerei/dw ] Praemunire, praestruere. [...]
PRAEFVLGEO si, êre. [ periselagi/zw ] Praeter modum fulgere. [...]
PRAEFVLGENS entis. Partic. [ periselagi/zwn ] Murice aurato praefulgens Sil. 4, 326. [...]
PRAEFVLGIDVS a, um. Adi. apud Firmic. Et Iuuenc. 3, 330 Praefulgida nubes.
PRAEFVLGVRO âre. [ proastra/ptw ] Ante fulgurare. [...]
PRAEFVRNIVM i. n. [ propnigei=on ] Os patens fornacis, quo ligna in fornacem induntur, et deinde obstruitur. Cato c. 38 Ventus ad praefurnium caueto ne accedat. Sic c. 38. et Vitruuius 5, 10.
PRAEFVRO ere. Ante vel valde furere. Stat. Theb. 4, 821. Agmina bello Decertare putes, iustumque in gurgite Martem Praofurere. Toruus praefuris Idem Theb. 2, 420.
PRAEFVSCVS a, um. Adi. Terrae praefuscae Manil. 4, 715 i. valde fuscae.
PRAEGELIDVS a, um. Adi. [ polukruw/dhs2 ] Qui multum aut nimis frigidus est. [...]
PRAEGENERO âre. Prosper. Aquitan. Epitaph. haeres. Nestor. et Pelag. pr. Nestoriana lues successit Pelagianae, Quae tamen est vtero praegenerata meo.
PRAEGERMINO âre. [ problaste/w ] Ante germinare. Plin. 16, 29 Ideoque et praeflorent talia, et praegerminant.
PRAEGERO ere. Apul. Met. 4 extr. Alius sub oculis dominae speculum praegerit.
PRAEGESTVS a, um. Partic. Cael. Aurel. Tard. 1, 5, 150 Obliuione praegestorum affici, rerum ante factarum.
PRAEGESTIO îre. [ u(perproqumou=mai ] Valde gestire. [...]
PRAEGESTIENS entis. Partic. [ u(perproqumou/menos2 ] Hor. Carm. 2, 5, 9 [...]
PRAEGIGNO genui, genitum, ere. [ progenna/w ] Ante gignere. Plaut. Pseud. 1, 5, 77 Quia nolebam ex me morem praegigni malum. i. Noleham esse auctor mali moris.
page 1007, image: s1007PRAEGLORIOSVS a, um. Adi. Cl. Claudiano praegloriosissimo Poëtarum Inscript. Grut. p. 391 n. 5.
PRAEGNANS antis. [ e)/gkuos2, e)gku/mwn ] quasi Praegenans, ab antiquo Geno: Grauida, Quae iam occupata est in generando quod conceperit. [...]
PRAEGNAS âtis. Pro Praegnans dixere veteres. [...]
PRAEGNATIO ônis. f. Denom. [ ku/hsis2 ] Varro de R. R. 2, 1 [...]
PRAEGNÃTVS ûs. m. Idem. Tertull. adu. Iud. c. 8. Et de Carne Christi c. 1 Conceptus et praegnatus et partus Virginis.
PRAEGNAVITER Adu. Plaut. Pers. 4, 4, 39.
PRAEGNAX âcis. Fulgent. Mythol. 2 [...]
PRAEGRACILIS e. Adi. Erat illi praegracilis et incurua proceritas Tac. Ann. 4, 57, 3.
PRAEGRADO âre. Pacuu. apud Non. 1, 328. conf. Turneb. Aduers. 29, 19 et mox PRAEGREDIOR.
PRAEGRANDIS e. Adi. [ polume/gas2 ] Valde grandis. [...]
PRAEGRAVIS e. Adi. [ polubriqh\s2 ] Valde graue. [...]
PRAEGRAVO âre. [ katabri/qw ] Valde grauare, et molestum esse. Plin. 17, 22 [...]
PRAEGRAVARE [ probri/qein ] Praeponderare. [...]
PRAEGRAVIDVS a, um. Adi. Idem Stat. Theb. 6, 700 Molis praegrauidae castigat puluere lapsus.
PRAEGREDIOR eris, gressus sum, gredi. [ proporeu/omai ] Ante venire, inquit Nonius 1, 328 [...]
PRAEGREDIENS entis. Partic. [ proporeu/wn ] Praecedens. [...]
PRAEGRESSVS [1] a, um. Aliud Partic. [ proporeu/sas2 ] Fama praegressa diem Stat. Silu. 5, 1, 105. Hominis praegressi vestigia occupare Plin. 28, 8.
PRAEGRESSIO ônis. f. [ propo/reusis2 ] Cic. de Fato 44 c. 19 Dicent, si omnia fato fierent eiusmodi, vt nihil fioret, nisi praegressione causae, confitendum esse fato fieri omnia.
PRAEGRESSVS [2] ûs. m. Ammian. 21, 10 Expertus quid in rebus tumultuosis anteuersio valeat et praegressus.
PRAEGVBERNO âre. Musculis similis, balenarum corpulentiam praegubernantibus Sidon. Epist. 5, 13.
PRAEGVSTO âre. [ progeu/omai ] Ante gustare. [...]
PRAEGVSTÃTOR, ôris. m. [ progeusth\s2 ] Qui cibos
page 1008, image: s1008principis praegustat. [...]
PRAEGYPSO âre. Os vasculi praegypsandum C. Aurelian. Tard. 3, 2.
PRAEHENDO vid. PREHENDO.
PRAEHIBEO êre. Vox antiqua pro Praebeo. [...]
PRAEIACEO ui, êre. [ proba/llomai ] Ante iacere. Plin. 3, 4 Oppida de caetero rara, praciacentibus stagnis. Castra praeiacere Tacit. A. 12, 36, 3.
PRAEIACIO, vel PRAEIICIO ere. Columel. 8, 17 Mox praeiaciuntur in gyrum moles. Multis in contumeliam Graecorum praeiactis probris Dyctis l. 2.
PRAEIMPENDO ere. prodapanw= Gloss. Gr. Lat.
PRAEINSTITVTVS a, um. Male praeinstitutus Sarisber. 7, 9.
PRAEIVDEX [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRAEIV=DEX [PRAEIÃDEX]] icis. m. prodikasth\s2 Gloss. Gr. Lat.
PRAEIVDICO âre. [ prodiaginw/skw ] Ante tempus iudicare. [...]
PRAEIVDICÃTVS a, um. Partic. [ prodiagnwsqei\s2 ] Antequam de causa dicere incipio, hoc postulo, vt ne quid praeiudicati afferatis Cic. pro Cluent. c. 2. [...]
PRAEIVDICATIO ônis. f. [ prodia/gnwsis2 ] Laudatur Quinct. 4, 2, 25 Damnari praeiudicatione Senatus. Sed ibi est Praeiudicio.
PRAEIVDICIVM i, n. [ pro/krima ] Iudicium, quod iudicibus exemplum praebet ad iudicandum in eadem causa, vel paribus causis: vti clare in oratione Ciceronis pro Cluentio 58 c. 22 [...]
PRAEIVDICIÃLIS e. Adi. Praeiudicialis mulcta l. 50 et 65 C. Theod. de Appell. Et Symmach. epist. 10, 58 quam incurrit, qui a iudicio ante latam ab eo sententiam appellat.
PRAEIVRO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRAEIV=RO [PRAEIÃRO]] âre. [ proo/mnumi ] Ante alios inrare.
PRAEIVRATIO ônis. f. [ proo/mwsis2 ] Praeiuratio, inquis Festus, quam ii facere dicuntur, qui ante alios conceptis verbis iurant. [...]
page 1009, image: s1009PRAEIVVO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRAEIV=VO [PRAEIÃVO]] iûui, âre. [ prowfele/w ] Ante iuuare. Tacit. Hist. 3, 65, 2 Et credebatur affectam eius fidem praeiuuisse, domo, agrisque pignori acceptis.
PRAELÃBOR eris. [ proolisqe/w ] Ante labi. [...]
PRAELAMBO ere. [ prolixma/w ] Idem quod ante lambere. Hor. Serm. 2, 6, 109 Continuatque dapes, necnon verniliter ipsis Fungitur officiis, praelambens omne quod affert.
PRAELARGVS a, um. Adi. Pulmo animae praelargus Pers. 1, 14.
PRAELASSATVS a, um. Praelassatos facile superauit Frontin. Strat. 2, 5 extr.
PRAELAXO âre. Motus benesicio praelaxato aegrotante Cael. Aurel. Tard. 2, 1, 27.
PRAELATIO [2] etc. vid. PRAEFERO.
PRAELAVO [1], âre. vnde PRAELAVATVS a, um. Oct. Hor. 1, 27 Vino tepido praelauatus.
PRAELAVO [2] ere. Apul. Apol. p. 278 Eius merito os, vt bono potui poculum, praelauitur.
PRAELAVTVS a, um. Valde delicatus. Suet. Vitell. c. 2 Praelautus alioqui famosusque coenarum magnificentia. conf. Id. Ner. c. 30.
PRAELÃGO âre. Ante coberedes legare v. g. Eam coronam testamento ei praelegauit Plin. 33, 2 extr. Paullus in l. Titia Seio D. de legat. 2 Scaeu. l. 39 §. 4 D. t. 3 l. 10. et l. 54 t. 1 lib. 15.
PRAELEGATVS a, um. Partes coheredibus praelegatae Papinian. l. 77 §. 8 D. de leg. et fideic. lib. 2.
PRAELEGO lêgi, lectum, ere. [ proanaginw/skw ] Ante legere: vt solent praeceptores pueris suis. [...]
PRAELECTVS a, um. Partic. Apul. Met. 7 p. 192 Elmenh. Praelectum hircum victimare. i. electum prae aliis.
PRAELECTIO ônis. f. [ proana/gnwsis2 ] Quinctil. 1, 2, 15 [...]
PRAELECTOR, ôris. m. [ proanagnwsth\s2 ] Gell. 18, 5 Si magistrum, praelectoremque habuisset alicuius aeris.
PRAELIBER ra, rum. Omnino liber. Liquido praelibera motu Prudent. Apoth. v. 87 sc. natura ignis superni.
PRAELÃBO âre. [ progeu/omai ] Ante libare et degustare. [...]
PRAELIBATIO ônis. f. Tertull. de Anima c. vlt. Sine vlla praelibatione.
PRAELICENTER Adu. Nimis licenter. Gell. 14, 7 Oppido quam verba finxit praelicenter. Ammian. 16, 5 et 17, 8.
PRAELÃDO ere. Adfertur ex Manil. 5, 81. al. Praecludere totum circum, quod probat et reducit Bentl. Praelidere plane nihili esse videtur.
PRAELIGÃMEN inis. n. Amuletum. Marc. Empir. c. 8.
PRAELIGANEVM Vinum, a praelegendo dictum: estque illud, quod vel praematurum est, vel prae omnibus legitur. [...]
PRAELIGO âre. [ proepide/w ] Ante vel ab anteriori parte ligare. [...]
PRAELINO ere. Gell. 7, 14 extr. Cum caste pudiceque ornatur, fit illustrius; cum fucatur atque praelinitur, fit praestigiosum.
PRAELITVS a, um. Partic. Gell. 13, 23 Villae inexcultae et rudes, ne tectorio quidem praelitae.
PRAELIVM, s. PROELIVM (pari fere auctoritate ) i. n. [ ma/xh, a(lkh\, sumbolh\ ] Conflictus in bello. [...]
page 1010, image: s1010PRAELIOR âri. Dep. [ ma/xomai ] Praelio pugnare. [...]
PRAELIANS antis. Partic. [ maxo/menos2 ] Eudemus praelians ad Syracusas occidit Cic. de Diuin. 1, 53 c. 25. Add. Iustin. 2, 11, 1.
PRAELIÃTVS a, um. Partic. Plin. 7, 28. Iustin. 12, 9, 12.
PRAELIÃRIS e. Adi. [ maxiko\s2 ] Ad praelium pertinens. [...]
PRAELIÃTOR, ôris. m. Tacit. Ann. 2, 73, 3 [...]
PRAELOCO âre. Si pro trochaeo penultimo spondaeum praelocaueris Mart. Capella 5 p. 170. Sensus in sola facie praelocati sunt Augustin. de Gen. ad lit. 7, 7.
PRAELONGVS a, um. Adi. [ eu)mh/khs2 ] Valde longus. [...]
PRAELONGO âre. [ perimhku/nw ] Longum facere, nam Longo non dicitur. Plin. 11, 2 Qua subtilitate pedum crura praelongauit?
PRAELOQVOR eris, ûtus sum, loqui. [ profqe/ggomai ] Praefari. [...]
PRAELOCVTIO ônis. f. Frontin. Strat. 3 praef. Nec morabor vlla praelocutione. Senec. Controu. 3 praef. Silo haberetur disertus, si a praelocutione dimitteret.
PRAELVCEO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRAELV=CEO [PRAELÃCEO]] luxi, êre. Valde lucere. [...]
PRAELVCIDVS a, um. Adi. [ polufeggh\s2 ] Plin. 37, 6 Arabicae excellunt candore circuli praelucido, atque non gracili.
PRAELVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRAELV=DO [PRAELÃDO]] si, sum, ere. [ prooimia/zw, a)kroboli/zw ] Ante ludere. [...]
PRAELVDIVM i. n. prooi/mion Onomast. Vet.] Dicitur illa Modulatio vocum, quae ante initium cantus fieri solet, quae et Praecentio dicitur. [...]
page 1011, image: s1011PRAELVSIO ônis. f. [ a)krobolismo\s2 ] Idem. [...]
PRAELVM vid. PRELVM.
PRAELVMBO âre. Lumbos praefringere. Naeuius, Coepit vnumquemque praelumbare fustibus Non. 2, 673. Est igitur simile vel idem adeo, quod Delumbare.
PRAELVMINO âre. Tertull. de Resur. Carn. c. 33.
PRAELVSTRIS e. Adi. [ polu/lampros2 ] Prae aliis lucens: simile Illustris. Ouid. Trist. 3, 4, 5 Viue tibi: quantumque potes, praelustria vita: Saeuum praelustri fulmen ab arce venit.
PRAELVTVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRAELV=TVS [PRAELÃTUS]] a, um. Praeluta habitacula Sidon. Ep. 4, 25.
PRAEMACERO âre. Scrib. Larg. 193 Praemacerentur autem mala cydonia, i. ante macerentur.
PRAEMADEO, êre. vel PRAEMADESCO ere. Ante diem nimio praemaduisse mero Orient. Commonit. lib. 2.
PRAEMALEDÃCO ere. Tertull. aduers. Marc. 5, 3.
PRAEMALLE Pleonasmo quodam, quasi magis vel prae aliis malle. Adiuro -- me nullam aliam meae Fotidi praemalle Apul. Met. 3 p. 139, 14.
PRAEMANDO [1] âre. [ proparagge/llw ] Ante, siue prius mandare, et mittere. [...]
PRAEMANDO [2] ere. Gell. 4, 1 Si idem me tibi praemandere, quod aiunt, postulas. [...]
PRAEMATVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRAEMATV=RVS [PRAEMATÃRUS]] a, um. Adi. [ pro/wros2 ] Ante consuetum tempus maturus. [...]
PRAEMATVRE [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRAEMATV=RE [PRAEMATÃRE]] Adu. [ prow/rws2 ] Immature. [...]
PRAEMEDICÃTVS a, um. Partic. [ profarmakeuqei\s2 ] Ouid. Epist. 12, 15 [...]
PRAEMEDITOR âri. [ promeleta/w ] Ante meditari, praecogitare, parare se. [...]
PRAEMEDITÃTVS a, um. Partic. Pass. Mala praemeditata leuiora an fiant Cic. Tusc. 3, 31 seqq. c. 15.
PRAEMEDITATIO ônis. f. [ promele/thma ] Cic. Tusc. 3, 26 c. 14 Haec igitur praemeditatio futurorum malorum, lenit eorum aduentum, quae venientia longe ante videris. Add. ib. 31 c. 15.
PRAEMEDITATORIVM i. n. Locus vbi meditatio fit et praeparatio. [...]
PRAEMENSVS [1] vid. PRAEMETIOR.
PRAEMERCOR âri. [ proemporeu/omai ] Prius mercari, siue, vt ait Budaeus, In emtione praeuenire, et licitaturo praeripere. [...]
PRAEMETIOR îri. [ prometre/w ] Ante metiri. Praemetiri pericula Sarisb. Epist. 59. Vnde
PRAEMENSVS [2] a, um. Partic. [...]
PRAEMÃTOR âri. Solin. c. 40 Dinocratem Alexandri iussu Alexandriam in Aegypto praemetatum, supra exposuimus.
PRAEMETÃTVS a, um. Partic. Pass. Mart. Capell. 8 p. 273 Praemetata diuûm itinera.
PRAEMETVO ere. [ profobou=mai ] Ante metuere. Prudent. aduers. Symmach. 2, 581 Pracmetuit cultus inolescere Christi.
PRAEMETO messui, messum, ere. [ proqeri/zw ] Vnde
PRAEMESSVM vid. statim PRAEMETIVM.
PRAEMETIVM i. n. a)parxh\ Onomast. [...]
PRAEMETIVVM i. n. Idem. h( pro\ qerismou= *dhmh/tras2 qusi/a Gloss. apud Scal, in Festum. vid. PRAEMETIVM.
PRAEMETVENS entis. Partic. [...]
PRAEMETVENTER Adu. Gronou. Obseru. 3, 5 restituit Lucret. 4, 822 Effugere errorem vitareque praemetuenter. Vulgo Praemeditator.
page 1012, image: s1012PRAEMICO âre. Apul. Met. 11 pr. Praemicantis lunae candore nimio completus orbis. Prudent. Calagurit. 84 Quae viam patere caeli praemicando ostenderent.
PRAEMIGRO âre. [ proapoike/w ] Ante migrare. Plin. 8, 28 Ruinis imminentibus musculi praemigrant.
PRAEMINEO êre. Prae aliis eminere. [...]
PRAEMINENS pro Praeeminens. [...]
PRAEMINISTRO âre. Apul. Miles. 2 p. 119 Assidue respiciens praeministrantem Fotidem. Tertull. Apol. c. 22 Fabulas ad destructionem veritatis istius aemulas praeministrauerunt.
PRAEMINISTER tri. m. Macrob. Saturn. 3, 8 Mercurii vocabulo significant praeministrum. Tertull. de Orat. c. 1 Opus praeministri.
PRAEMINISTRA ae. f. Macrob. Saturn. 3, 8 Camilla Dianae praeministra. Apul. Apol. p. 278 Lingua mendaciorum et amaritudinum praeministra.
PRAEMINOR âri. Valde minari. Apul. Miles. 5 p. 167 Malum grande de vultus curiositate praeminatur. Vid. Elmenh. Ind. Conf. Tertull. Apol. c. 21. et aduers. Marc. 5, 19.
PRAEMÃTIS e. Adi. Venant. Fortun. Carm. 3, 12, 37 Horrea praemitis melius tua condita seruans. Praemitls terga asinae Iuvenc. 3, 636.
PRAEMITTO mîsi, missum, ere. [ prope/mpw ] Ante mittere. [...]
PRAEMISSVS a, um. Part. [ propemfqei\s2 ] Praemissus Achates Virg. Aen. 6, 34. Equites praemissi ibant Virg. Aen. 9, 367.
PRAEMISSA ôrum. n. Plin. 12, 1 [...]
PRAEMIVM i. n. [ ge/ras2, e)piti/mion, a)=qlon ] Quod in ludis proponitur iis, qui se strenue gesserint, et victores euaserint. [...]
page 1013, image: s1013PRAEMIOR âri. Praemium auferre. [...]
PRAEMIÃSVS a, um. Adi. [ xrhmatw/dhs2 ] Pecuniosus; interpretibus Nonio et Festo. Accius, Diuitem ac praemiosum auum.
PRAEMIÃTOR, ôris. m. Praemiatorem, pro Praedone dixit Naeuius, auctore Nonio 2, 629 Nam in scena nos nocturnos coepit praemiatores tollere. Vid. Lips. in Tacit. Ann. 1, 40.
PRAEMIÃTRIX îcis. f. Alio sensu, quae persoluit praemium. Ammian. 14, 39 Vltrix facinorum impiorum, bonorumque praemiatrix Adrastia, i. remunerans.
PRAEMISCEO vnde
PRAEMIXTVS a, um. Partic. Apic. 4, 5 Olera praemixta compones.
PRAEMODEROR âri. [ prodioike/w ] Ante moderari. Gell. 1, 11 Cretenses quoque praelia ingredi solitos memoriae datum est praecinente ac praemoderante cithara gressibus.
PRAEMODVLÃTYS a, um. Quinctil. 11, 3, 109 Praemodulati gestu cogitationem iuuenes, s. vt malim, Gestum cogitatîone.
PRAEMODVLATIO ônis. f. Quinctil. ibid. esse dicitur. Non puto.
PRAEMODVM Adu. [ u(perme/trws2 ] Gell. 7, 7 extr. [...]
PRAEMOENIO îre. i. Praemunire. Gell. 13, 27. et 14, 2.
PRAEMOLESTIA ae. f. [ produsxe/reia ] Cic. Tusc. 4, 64 c. 30 Alii metum praemolestiam appellabant, quod est quasi dux consequentis molestiae.
PRAEMOLIOR îtus sum, îri. [ proepixeire/w ] Ante moliri, praeparare. [...]
PRAEMOLLIS e. Adi. [ polumalako\s2 ] Valde mollis. [...]
PRAEMOLLIO îre. [ promala/ttw ] Ante mollire. Quinctil. 4, 3, 10 Si quid erit asperum, praemolliemus, quo facilius aures iudicium admittant. Vnde,
PRAEMOLLÃTVS a, um. Partic. [ promalaxqei\s2 ] Quinctil. 2, 9, 3 Et frustra sparseris semina, nisi illa praemollitus fouerit sulcus. Mentes praemollitae Idem 6, 5, 9.
PRAEMONEO ui, itum, êre. [ proparagge/llw ] Ante monere, prius quam aliquid fiat, et ante periculum monere. [...]
PRAEMONITVS [1] a, um. Partic. [ proparaggelqei\s2 ] Vrbs praemonita oraculo Plin. 16, 39.
PRAEMONITVS [2] ûs. m. [ propara/ggelma ] Pro Praedictione. [...]
PRAEMONITVM i. n. Gell. 14, 2 Generalia quaedam praemonita et praecepta.
PRAEMONITIO ônis. f. Tertull. aduers. Marc. 2, 4 Agnosco bonitatem Dei ex legibus et praemonitionibus bonis et benignis.
PRAEMONITOR, ôris. m. Apul. de Deo Socr. p. 51 Elm. Incertis prospector, dubiis praemonitor, periculosis tutator.
PRAEMONITÃRIVS a, um. Adi. Tertull. de Anima c. 3 Praemonitorium edictum.
PRAEMONSTRO âre. [ u(podeiknu/w ] Ante monstrare, Docere, ostendere. [...]
PRAEMONSTRANS antis. Part. [ u(podeiknu/wn ] Stat. Theb. 1, 67 Si Sphingos iniquae Callidus ambages te praemonstrante resolui.
PRAEMONSTRÃTOR, ôris. m. [ u(podeikth\s2 ] Qui praemonstrat, et docet, quid faciendum sit ante periculum. [...]
PRAEMONSTRATIO ônis. f. Lactant. 7, 14, 12 Saepe diximus minora et exigua magnorum figuras et praemonstrationes esse.
PRAEMORDEO di, sum, êre. [ proda/knw ] Gell. 7, 9
page 1014, image: s1014Plautus in Trigeminis, non Praemordisset, neque Praemomordisset dixit, sed Praemorsisset; Ni fugissem, inquit, medium credo praemorsisset.
PRAEMORIOR îris vel eris, mori. [ proteleuta/w ] Quasi Ante tempus mori. [...]
PRAEMORTVVS a, um. Partic. [...]
PRAEMOVEO êre. Cael. Aurel. Tard. 1, 5, 168 Quoties partes longe remotae praemouentur.
PRAEMÃTVS a, um. Partic. Idem ibid. 2, 1, 46 Praemotis vel exercitis, vt supra dictum est, consilium dabimus.
PRAEMVLCEO êre. Vnde
PRAEMVLSVS a, um. Partic. [...]
PRAEMVNDO âre. Octau. Hor. 1, 10 Praemundare oculos molli penicillo.
PRAEMVNIO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRAEMV=NIO [PRAEMÃNIO]] îre. [ prooxuro/w, proexuro/w ] Prius munire. [...]
PRAEMVNITVM genus dicendi et ex omni parte causae septum Cic. de Orat. 3 c. 9.
PRAEMVNITIO ônis. f. [ prooxu/rwma ] Praeparatio, qua facimus, ne secus accipiantur, quae dicere volumus. [...]
PRAENARRO âre. [ prodihge/omai ] Ante narrare. Ter. Eun. 5, 3, 12 Recte sane interrogasti, oportuit rem praenarrasse me.
PRAENASCOR eris, nasci. Commodian. Instruct. 6 Illum non aliquis prophetauit praenasci.
PRAENATO âre. [ pronh/xomai ] Ante natare. [...]
PRAENAVIGO âre. [ prople/w ] Praeternauigare, vel vltra nauigare. [...]
PRAENAVIGATIO ônis. f. Plin. 6, 31 A Gorgonum insulis praenauigatione Atlantis dierum quadraginta, etc.
PRAENECTO vid. PRAENEXVS.
PRAENESTE, is. n. et PRAENESTIS is. f. [ *prai/neston ] Nomen vrbis in Latio, non longe ab vrbe Roma, quod locus in quo sita est, montibus praestet Fest. ex Catone: vid. Seru. ad Aen. 7, 682. [...]
PRAENESTÃNI orum. m. Pl. [ *prainestinoi\ ] Habitatores Praeneste. [...]
PRAENESTÃNVS a, um. Possessiu. [ *prainestino\s2 ] Bracteae Praenestinae Plin. 33, 3. [...]
PRAENEXVS a, um. Obligatus. Praenexo obsignatoque ore simulacrum Solin. c. 2.
PRAENIMIS [ me/ga li/an ] Quasi dicas Valde nimis. Gell. 19, 10 Hoc praenimis plebeium est.
PRAENITEO ui, êre. [ peristilbo/w ] Valde nitere et resplendere. [...]
PRAENITENS entis. Part. Paterc. 2, 35, 1 Virtus Catonis multis in rebus conspicua atque praenitens. Luna Plin. 2, 9.
PRAENOBILIS e. Adi. Compar. Apul. Florid. 3 Praenobilior proprio ingenio, quam patrio consulatu.
PRAENÃMEN inis. n. [ prw=ton o)/noma ] Quod distinctionis causa praeponitur nomini, vt Marcus, Publius, Titus, Quintus. [...]
page 1015, image: s1015PRAENOMINO âre. Epit. de Nom. rat. vulgo Val. [...]
PRAENOSCO nôui, nôtum, ere. [ proginw/skw ] Ante noscere. [...]
PRAENOSCENTIA ae. f. Sarisb. Metalog. 4, 27 Praenoscentia futurorum.
PRAENOTIO ônis. f. [ pro/gnwsis2 ] Notio et intelligentia institutionem praecedens. [...]
PRAENOTO âre. Signo aliquo vicinae stirpis aut arboris praenotabit (locum) Pallad. 9, 8. [...]
PRAENOTATVS a, um. Part. [...]
PRAENVBILVS a, um. Adi. [ sunnefh\s2 ] Significat idem quod valde nubilus et obscurus. Ouid. Amor. 3, 13, 7 Stat vetus, et densa praenubilus arbore lucus.
PRAENVNCVPO âre. Ante nominare, id enim est nuncupare. Prudent. Hymn. Ieiun. 179 Praenuncupatus ore qui prophetico Emanuel est.
PRAENVNTIO âre. [ proagge/llw ] Ante nuntiare. [...]
PRAENVNTIVS a, um. Adi. [ proaggeltiko\s2 ] Qui rem nuntiat ante quam fiat. [...]
PRAENVNTIVM i. n. Procellarum sunt quaedam praenuntia Sen. de Ira 3, 10. Nunquam vrbs Roma tremuit, vt non futuri euentus alicuius id praenuntium esset Plin. 2, 84. Add. Id. 2, 27.
PRAENVNTIATÃVVS a, um. Adi. Ignes praenuntiatiui Plin. 2, 71 de ignibus, qui accenduntur in turribus, siue speculis ad maris litus exstructis.
PRAENVNTIATIO ônis. f. Augustin. Retract. 1, 22. Tertull. de Anima c. 46.
PRAENVNTIATOR, ôris. m. proa/ggelos2 Gloss. Cyrill. Augustin. Confess. 9, 5. et de Genes. 8, 4 extr.
PRAENVNTIATRIX îcis. f. Prudent. pass. B. Laurent. 29.
page 1016, image: s1016PRAEOBTVRO âre. Partic. vsus est Vitruu. 10, 12 Praeobturantes foramina.
PRAEOCCIDO cîdi, câsum, ere. [ propi/ptw ] Ante occidere. Plin. 18, 29 Cui praeoccidere Caniculam necesse sit.
PRAEOCCVPO âre. [ profqa/nw, prokatalamba/nw ] Ante occupare. [...]
PRAEOCCVPÃTVS a, um. cum Infinitiuo. [...]
PRAEOCCVPATIO ônis. f. [ pro/lhyis2 ] Nepos 18, 3, 6 Locorum praeoccupatio. [...]
PRAEOPÃMVS a, um. Adi. Valde pinguis. Tertull. de Poenit. c. 8 Immolat vitulum praeopimum.
PRAEOPTO âre. [ ma=llon eu)/xomai ] Potius optare, vel valde optare. [...]
PRAEORDINATVS a, um. [ tetagme/nos2 ] Vulg. Interp.
PRAEOSTENDO ere. Vnde
PRAEOSTENSVS a, um. Praeostensa sacrificia Tertull. contra Iud. c. 5 pr. Add. Ambros. de Diuinit. Filii c. 6 extr.
PRAEPALPO âre. Molli manu ante praepalpans Paullin. Nol. Ep. 49 (al. 36) n. 3.
PRAEPANDO pandi, passum, ere. [ propeta/zw ] Praetendere. [...]
PRAEPARCVS a, um. Adi. [ pa/nu feidwlo\s2 ] Valde parcus. [...]
PRAEPARO âre. [ kataskeua/zw, katarti/zw, paraskeua/zw, proetoima/zw ] Ante parare quae nobis vtilia credimus. [...]
PRAEPARÃTVS [1] a, um. Partic. [ prokataskeuasqei\s2, prohtoimasme/nos2 ] Pectus bene praeparatum Hor. Carm. 2, 10, 13. [...]
PRAEPARÃTVS [2] ûs. m. [ paraskeuh\ ] Gell. 10, 11 Namque in praeparatu rei rusticae, per tempestates pluuiasque, quum otium est, maturari potest. [...]
PRAEPARATVRA ae. f. Tertull. adu. Marc. 4, 13 Spiritus S. in Ioanne egerat praeparaturam viarum Dominl.
PRAEPARÃTOR ôris. m. Tertull. adu. Marc. 4, 33.
PRAEPARATORIVS a, um. Adi. Vlpian. in l. deinde D. de liber. exhib. Itaque prius interdictum, quod est de liberis exhibendis, praeparatorium est huius interdicti.
PRAEPARATIO ônis. f. [ prokataskeuh\ ] Quinctil. 4, 2 Narrabimus cum praeparatione quadam. [...]
PRAEPARVVS a, um. Adi. Simile est, cordis si panditis aures, Praeparui grano regnum caeleste sinapi Iuuenc. lib. 2 extr.
PRAEPEDIO îui, îtum, îre. [ pede/w, e)mpodi/zw ] Prius pedibus deuincire. [...]
page 1017, image: s1017PRAEPEDIMENTVM i. n. [ e)mpodismo\s2 ] Impedimentum. Plaut. Poen. 3, 2, 28 Ne fallaciae praepedimentum obiiciatur. Sidon. Epist. 7, 6 Praepedimento alicui esse.
PRAEPENDEO di, sum, êre. [ prokrema/zw ] Ante pendere. [...]
PRAEPES etis. Adi. [ w)kupe/ths2 ] Velox. [...]
PRAEPETO îui, îtum, ere. [ proa/gw ] Ante, vel prius petere, id est ire. Festus in Praepes: Praepetere dicebant veteres pro Anteire.
PRAEPIGNERO âre. Partic. vsus est Ammian. 29, 12 Colloquiis praepignoratus abstrusis.
PRAEPILÃTVS a, um. Adi. Pilae instar rotundus in altero extremo, pilam habens pro acumine vel mucrone. [...]
PRAEPÃLO âre. Pilis iactis praelio praeludere. [...]
PRAEPINGVIS e. Adi. [ polupi/wn ] Valde pinguis. Colum. 3, 2 Itaque non est vineis apta: vix etiam arbusto, nisi praepingui et vinida terra. Solum Virg. Aen. 3, 698.
PRAEPOLLEO ui, êre. [ ple/on du/namai ] Ante alios vel plurimum pollere. [...]
PRAEPONDERO âre. [ prostaqma/w ] Prius ponderare, seu examinare. [...]
PRAEPONDERÃTVS a, um. Partic. Solin. c. 11 Praeponderatis sinubus alueos vertunt.
PRAEPONDERATIO ônis. f. Gloss. Lat. Gr. Praeponderatio, [ r(oph/.
PRAEPÃNO posui, positum, ere. [ proti/qhmi ] Ponere ante. [...]
page 1018, image: s1018PRAEPOSITVS [1] a, um. Partic. Multum (vt inter Germanos) rationis ac solertiae, praeponere electos, audire praepositos, nosse ordines, intelligere occasiones Tacit. Germ. 30, 3. [...]
PRAEPOSITVS [2] i. m. Praefectus militaris. [...]
PRAEPOSITIO ônis. f. [ pro/qesis2 ] Actus ipse praeponendi. [...]
PRAEPOSITÃVVS a, um. Adi. Quod praeponi potest. Vocales praepositiuae Priscian. 1 p. 561. Coniunctio praepositiua Diomed. 1 p. 409. ed. Putsch.
PRAEPOSITVRA ae. f. Officium et dignitas praepositi. [...]
PRAEPORTO âre. [ profore/w ] Ante se ferre, vel portare. [...]
PRAEPOSSVM potes, potui, posse. [ proi+sxu/w ] Praepollere, praeualere. [...]
page 1019, image: s1019PRAEPOTENS [1] entis. Adi. [ polu\ duna/menos2 ] Valde potens. [...]
PRAEPOTENTIA ae. f. Tertull. adu. Marc. 2, 7 Deus per praescientiam et praepotentiam suam intercessisse potuisset.
PRAEPOSTERVS a, um. Adi. [ u(steropro/teros2 ] Peruersus et inuersus. [...]
PRAEPOSTERE Adu. [ u(steroprote/rws2 ] Ordine contrario. [...]
PRAEPOSTERITAS âtis. f. Arnob. 3 p. 118 Graeci nominis praeposteritate repetita, i. nomine *(/hra ita frequentato, vt tandem nescias, vtrum *(/hra dicatur an [ a)h/r.
PRAEPOSTERO âre. Peruertere. Quinct. Trib. Mar. c. 9 Ordinem iudiciorum militis praeposterauit impietas.
PRAEPOTENS [2] vid. in PRAEPOSSVM.
PRAEPRIMIS Vox barbara: vid. Vorst. de Latin. Susp. c. 32 edit. poster. Cellar. Antib. p. 82. et Cur. Poster. p. 363.
PRAEPROPERO âre. Praeproperat, propeteu/etai Gloss. Vet.
PRAEPROPERVS a, um. Adi. [ ma/la e)pisperxh\s2 ] Valde celer. [...]
PRAEPROPERE Adu. [ li/an e)pisperxw=s2 ] Nimium celeriter. [...]
PRAEPROPERANTER Aliud Adu. idem significans. Lucret. 3, 781 Innumero numero, certareque praeproperanter, etc.
PRAEPVLCHER a, um. Adi. Iuuenc. 1, 430.
PRAEPVRGO âre. Cael. Tard. 1, 4, 128 Vt saepe imminente accossione per somnum iactu seminis aegri praepurgentur.
PRAEPVTIVM i. n. [ a)krobusti/a, po/qh ] Pellis, quae glandem, hoc est summam colis partem tegit. [...]
PRAEPVTIATVS a, um. Adi. Tertull. adu. Marc. 5, 9 Praeputiati sacerdotii Pontifex.
PRAEPVTIATIO ônis. f. Idem ibid. et c. 4 et 13. et de Resur. Carn. c. 23. et de Monog. c. 6.
PRAEQVAM vid. Prae quam, in PRAE.
PRAEQVESTVS a, um. Partic. Ante questus. Ouid. Met. 4, 251 Multaque praequestus, tanges tamen aethera dixit. Alii legunt, Multaque conquestus, etc.
PRAERABIDVS a, um. Adi. Sen. de Ira 1, 12 Ira praerabida et amens. al. Praerapida.
PRAERADIO âre. [ proaktibole/w ] Ouid. Epist. 6, 115 Praeradiant stellis signa minora suis. i. Praelucent. Conf. Claudian. Nupt. Honor. 287.
PRAERÃDO si, sum, ere. [ a)pocu/w ] Radere ob anteriore parte. [...]
PRAERASVS a, um. Partic. Paullin. Nolan. Epist. 22 n. 2 (al. Ep. 7) Inaequaliter semitonsi (i. capilli) et destituta fronte praerasi.
PRAERANCIDVS a, um. Adi. [ polu/sapros2 ] Valde rancidus per translationem, pro obsoleto et iam ingrato. [...]
PRAERAPIDVS a, um. Adi. [ pa/nu qoo\s2 ] Valde celer: Fuga praerapida Sil. 16, 363. Add. Sen. de Ira 1, 12.
PRAERIPIO ripui, reptum, ere. [ proarpa/zw, prolamba/nw ] Ante quam alter capere possit rapere, celeriter praeoccupare. [...]
page 1020, image: s1020PRAEREPTVS a, um. Partic. [ proarpasqei\s2 ] Praereptusimmatura morte Aur. Vict. de Viris illustr. c. 5. Cupidis praereptus ab astris Claud. de B. Gild. v. 253. Virtus praerepta Sil. 4, 840.
PRAERIPIA ôrum. n. Pl. Loca vicina ripis. Praeripia fluminis Apul. Apol. p. 278 Elmenb. Vid. Gronou. Obseruat. 1, 20 qui corrigit etiam Seruium ad Virg. Aen. 6, 704.
PRAERIGIDVS a, um. Adi. Quinctil. Decl. 17 p. 227 Vos ignotos praerigidae mentis adfectus vocabulo molliore lenitis.
PRAEROBORATVS a, um. Praeroboratum corpus Cael. Aurel. Chron. 4, 1.
PRAERÃDO si, sum, ere. [ katabrw/skw ] De extremo aut summo rodere. [...]
PRAERÃSVS a, um. Partic. [ katabrwqei\s2 ] Hamus praerosus Hor. Serm. 2, 5, 25.
PRAEROGO âre. prokrimati/zw Gloss. Cyrilli, quod corruptum videtur ex [ proxrhmati/zw ] Ante alios rogare sententiam. [...]
PRAEROGATVS a, um. Partic. Comitia comitiis praerogata Cic. pro Planc. c. 20. Al. Praerogatiua. Eadem certe sententia.
PRAEROGATÃVVS a, um. Adi. Praerogatiua tribus dicebatur, Quae prima rogata ferebat suffragia: et Praerogatiua centuria, itidem. [...]
page 1021, image: s1021PRAEROGATIVARIVS a, um. Adi. Praerogatiuarii dicuntur Cassiod. [...]
PRAEROGATOR ôris. m. Redditur dispensator in Gloss. Isidor.
PRAERVMPO rûpi, ruptum, ere. [ katar)r(h/gnumi ] Abrumpere ab extremo praesertim. Ouid. Met. 14, 547 Stuppea praerupit Phrygiae retinacula puppis.
PRAERVPTVS a, um. Partic. [ krhmnw/dhs2, a)po/krhmnos2 ] Abruptus, Praeceps, locorum epitheton, cum non continenti itinere licet progredi, sed hiatus magni et subiti intercedunt. [...]
PRAERVPTA orum. n. Pl. pro Rupibus. Plin. 8, 32 Ad praerupta ducunt, saltumque demonstrant.
PRAERVPTE Adu. [ krhmnwdw=s2 ] Abrupte, et sine cliuo. Plin. 34, 14 Mons praerupte altus, incredibile dictu, totus ex ea materie est.
PRAERVTILVS a, um. Adi. Omnia praerutila miscet non inuida luce Tertull. s. Cyprian. de Iudic. Dom. c. 8.
PRAES praedis. m. [ e)gguhth\s2 ] est, inquit Festus, Qui Populo se obligat, interrogatus a magistratu. [...]
PRAESÃGIO îre. [ proaisqa/nomai, profhteu/w ] Ex Prae et Sagio; Praenuntio, portendo. [...]
page 1022, image: s1022PRAESAGITIO ônis. f. [ promantei/a ] Cic. de Diuin. 1, 66 [...]
PRAESAGIVM i. n. [ proai/sqhsis2 ] Praesensio, diuinatio. [...]
PRAESÃGVS a, um. Adi. [ proaisqhtiko\s2 ] Qui praesagit, aut praesagire nouit. [...]
PRAESALTOR, ôris. m. Vocabatur magister et moderator, quem habebant Salii. Vet. Gloss. Praesaltor, [ o( e)n toîs2 i(eroi=s2 proorxou/menos2. Argol. in Panuin. de Lud. Circ. 11, 2.
PRAESANÃTVS a, um. [ proi+asqei\s2 ] Plin. 26, 14 [...]
PRAESANESCO ere. [ prou+giai/nomai ] Ante sanum fieri. Plin. 24, 10 pr. Cortex eius interior cicatrices quae praesanauere, aperit.
PRAESAVCIATVS a, um. Praesauciatae vires Cael. Aurelian. Acut. 1, 3.
PRAESCATEO êre. [ peribru/w ] Valde plenum esse. Gell. 14, 6 Et simul dat mihi librum grandi volumine, doctrinis omnigenis, vt ipse dicebat, praescatentem.
PRAESCINDO ere. Inferiores sedes praescindantur Vitruu. 5, 7.
PRAESCIO scîui, scîtum, îre. [ proginw/skw ] Ante scire. [...]
PRAESCIENTIA ae. f. Tertull. ibid. et Mart. Capella 2 p. 40.
PRAESCISCO ere. [ proepi/stamai ] Liu. 27, 35 [...]
PRAESCISCENDVS a, um. Ammian. 20, 7 Ad praesciscendos aduersos subitosque motus munimentum locare.
PRAESCITIO ônis. f. Praescitionum auctor Ammian. 29, 1.
PRAESCÃTVM i. n. Praesclta, Plinius identidem vocat, quae Graeci [ prognwstika\, inquit Budaeus. [...]
PRAESCIVS a, um. Adi. [ prognwstiko\s2, proeidw\s2 ] Praescia venturi vates Virg. Aen. 6, 66. [...]
PRAESCRÃBO psi, ptum, ere. [ progra/fw ] Primo significat simpliciter scribere ante caetera s. in principio. [...]
page 1023, image: s1023PRAESCRIBENS entis. Tertnll. adu. Hermog. c. 39.
PRAESCRIPTIO ônis. f. [ e)pigrafh\ ] Primo illud notat, quod in capite et principio libri, tabellae, etc. scriptum est. [...]
PRAESCRIPTVM i. n. [ u(po/gramma ] Certa regula, quam sequi deceat. [...]
page 1024, image: s1024PRAESCRIPTVS ûs. m. Tertull. de Exhort. ad Cast. c. 3 Indulgentiam nuptiarum non de diuino praescriptu induxisse.
PRAESCRIPTIVVS a, um. Quod ad praescriptionem n. 3 explicatam pertinet. Vtitur Sulpic. Victor Institutt. Oratt. p. 262 sq.
PRAESCRIPTIVE Adu. Tertull. adu. Marc. 4, 1 Praescriptiue occurrere, vt praescriptionem opponas actori.
PRAESECO secui, sectum, âre. [ a)poko/ptw ] Extrema desecare, vt Praecidere. [...]
PRAESECATVS a, um. Partic. Apul. Met. 1 p. 102 Impetu teli praesecata gula.
PRAESECA ae. f. Varr. de L. L. 4, 30 Brassica, vt praeseca, quod ex huius scapo minutatim praesecatur.
PRAESEGMEN inis. n. [ a)ponu/xisma ] Pars corporis incisa, amputatio rerum superfluarum. [...]
PRAESEMINO âre. Ammian. 30, 2 Sapor maiora sibi praeseminans.
PRAESEMINATVS a, um. Partic. Lactant. 6, 10 Ex draconis dentibus praeseminati. Augustin. de Genes. 3, 14 Praeseminata materia.
PRAESEMINÃTIO ônis. f. Vitruu. 2, 9 In corpore praeseminatio crescens detrahit alimentum in se.
PRAESENS, PRAESENTO vid. PRAESVM.
PRAESENTIO si, sum, îre. [ proaisqa/nomai ] Ante, vel prius sentire. [...]
PRAESENTISCO ere. [ proaisqa/nomai ] Idem. Ter. Heaut. 4, 5, 21 Et ea gratia secum adduxisse, ne id tu praesentisceres. al. Persentisceres. Vid. Priscian. 8 p. 824.
PRAESENSVS a, um. Partic. [ proaisqhqei\s2 ] Cic. de Diuin. 1, 124 c. 55 Satis est non modo plura, sed etiam pauciora diuine praesensa et praedicta reperiri.
PRAESENSIO ônis. f. [ proai/sqhsis2 ] Cic. de Nat. Deor. 2, 7 c. 3 [...]
PRAESEPE vid. PRAESEPIO.
PRAESEPELIO sepelîui, sepultum, îre. [ proqa/ptw ] Quinctil. Decl. 9, 23 p. 211 Video senem meliore sui parte praesepultum, imbecillum et orbum.
PRAESÃPIO îui, îtum, îre. [ perifra/ttw ] Munire aditum rei septis. [...]
PRAESÃPE, is. n. PRAESEPIS, is. f. PRAESEPIA, ae. f. PRAESEPIVM i. n. [ ka/ph, fa/tnh ] Proprie sunt clathri illi praetenti sepis instar, vnde nomen est, ad angulum acutum, continentes foenum, gramen, quod inde carpant paullatim animalia, prohibeanturque eiicere et conculcare. [...]
page 1025, image: s1025PRAESERO [1] âre. Teli impetu praeserata gula Apul. Met. 1 i. praeclusa. Elmenhorst. p. 108 praesecata.
PRAESERO [2] sêui, satum, ere. [ prospei/rw ] Prius serere. [...]
PRAESERTIM Adu. [ kai\ tau=ta, e)caire/tws2, prohgoume/nws2 ] Significat Praecipue, ante alia. [...]
PRAESERVIO îui, îtum, îre. [ u(phrete/w ] Inseruire praeeundo, praeparando etc. [...]
PRAESERVO âre. [ profula/ttw ] Huius nullum exemplum apud idoneos auctores, etsi medicis perquam familiare est. [...]
PRAESES [1] vid. PRAESIDEO.
PRAESICCVS a, um. Adi. Valde siccus. Praesicca rursus vulnera diruere Prudent. Peristeph. 5, 141.
PRAESICCATVS a, um. Adi. Succus sole praesiccatus Apul. de Herb. c. 124.
PRAESIDEO sêdi, sessum, êre. [ proi/+sthmi, prostateu/w ] Proprie anteriore loco vel, etiam in aditu loci sedere, idque vel honoris causa et directionis, vel etiam ad tulelam et auxilium. [...]
PRAESIDENS entis. Idem ac Praeses. Tacit. Ann. 3, 40, 4 Saeuitia ac superbia praesidentium. Conf. Tertull. de Corona c. 3. et Borrich. Cogit. p. 204.
PRAESES [2] idis. c. [ prosta/ths2, e)/fedros2, e)pista/ths2, e)pitakth\r ] Qui praesidet, ea ratione, qua modo dictum est. [...]
page 1026, image: s1026PRAESIDIVM i. n. [ a)lkh\, froura\, frou/rion ] Auxilium praesidis, estque adeo collectiuum nomen praesides plures comprehendens. [...]
page 1027, image: s1027PRAESIDIOR âri. Dep. In praesidio esse. Gloss. Lat. Gr. Praesidior, [ frourw=.
PRAESIDIÃLIS e. Adi. Ammian. 17, 3 Praesidialis apparitor. Idem 28, 1 Tabularius praesidialis officii.
PRAESIDIÃTVS ûs. m. Officium praesidis: Spon. Miscel. p. 36.
PRAESIDÃTVS ûs. m. Idem. Auson. Profess. Burdig. 18. Aurel. Victor de Caes. c. 29 et 33. et Modest. l. 6 §. 14 D. de Excusat. tut. c. not. Gothofr.
PRAESIDÃLIS e. Adi. Quod praesidis est. Prouincia praesidalis Sext. Ruf. c. 4 et 5. [...]
PRAESIDIARIVS a, um. Adi. [ frourai=os2 ] Quod paratum est, vt praesidio sit. [...]
PRAESIDERO âre. [ proxeima/zein ] Praesiderare dicitur, quum maturius hiberna tempestas mouetur, quasi ante sideris tempus Paullus.
PRAESIGNIFICO âre. [ proshmai/nw ] Praedicere, praeostendere. Cic. de Diuin. 2, 101 c. 38 Aut non censent esse suae maiestatis praesignificare hominibus, quae sunt futura.
PRAESIGNIFICATIO ônis. f. Lactant. 7, 15 pr. Praesignificatio et figura.
PRAESIGNIS e. Adi. [ peri/shmos2 ] Insignis, q. d. prae caeteris signatum. [...]
PRAESIGNO âre. [ proshmeiou=mai ] Prius signare. [...]
PRAESIGNATOR ôris. m. Inscript. Vet. apud Fabrett. p. 38 D. M. PRIMO AVG. SER. PRAESIGNATOR HAEREDITAS FILIO PIISSIMO.
PRAESILIO silui, sultum, îre. [ prophda/w ] Ante salire. Plaut. Stich. 3, 2, 13 Vt prae laetitia lacrimae praesiliunt mihi!
PRAESIPIO ere. i. praediuinare. Fest. h. v. it. in Adsipere. et Praesagire.
PRAESOLIDVS a, um. Adi. Praesolidum Simonem, dignum cognomine Petri Iuuenc. 1, 425.
PRAESOLVS a, um. Adi. Cedere praesoli iustitiae Prudent. vt perhibetur.
PRAESONO ui, âre. Hinc vbi praesonuit sollemni tibia cantu Ouid. Am. 3, 13, 11. Quî posset auena praesonuisse chelyn Calpurn. Ecl. 4. i. melius sonare.
PRAESPARGO ere. Ante spargere. Lucret. 5, 738 Flora quibus mater praespargens ante viaï Cuncta coloribus egregiis, et odoribus opplet. Al. praespergens.
PRAESPECVLOR âri. Dep. Ammian. 25, 25 Genuina vtilitate praespeculata.
PRAESPÃRO âre. Tertull. adu. Marc. 5, 17.
PRAESPICIO ere. Non. 4, 109 et 177. sec. Lect. Mercer. sed Gothofr. perspicere.
PRAESTABILIS, PRAESTANA, PRAESTANTIA etc. vid. PRAESTO.
PRAESTAVRO âre. Idem quod Praestruere. Diomed. Materiam praestaurare dicenti. Vid. Voss. Etymol.
PRAESTEGA ae. f. [ proste/gion ] Videtur quibusdam locus, vbi otit causa sumus sub tecto tantum, patula reliqua parte tanquam sub porticu. [...]
PRAESTER eris. m. Genus serpentis venenati, etc. vid. PRESTER.
PRAESTERNO strâui, strâtum, ere. [ prostrwmnu/w ] Ante sternere. [...]
PRAESTES itis. m. [ prwtosta/ths2 ] Idem quod Praeses, antistes: Nam antiqui sic praestites dixerunt, nunc antistites, inquit Festus. [...]
page 1028, image: s1028PRAESTIGIÃTOR, ôris. m. *yhfopai/kths2 Gloss. Cyrill. [ qaumatopoio\s2, go/hs2 ] Qui circumstantibus ita oculorum aciem praestringit, vt non aduertant dolum. vid. mox PRAESTINGVO. [...]
PRAESTIGIÃTRIX îcis. f. [ gohteu/tria ] Plaut. Amph. 2, 2, 150 Aut pol haec praestigiatrix mulier multo maxima est, etc.
PRAESTIGIAE ârum. yhfopaici/ai Cyrilli Lex. it. Praestigiis, paralogismoi=s2, panourgi/ais2 Gloss. Vet. it. [ gohtei/a, goh/teuma, qaumatopoii/+a ] Delusiones, quae quadam manuum dexteritate aliae videntur, quam re vera sint; a praestringendo, quasi Praestrigiae. [...]
PRAESTIGIVM dicitur monstrum a praestringendo Gloss. ad Prudent.
PRAESTIGIOR yhfopaiktw= Gloss. Cyr.
PRAESTIGIÃSVS a, um. Adi. Magicus, aut ad fallendum compositus. [...]
PRAESTINGVO ere. ex Prae et Stinguo, Obtenebro, obscuro, significare, ait Lambin. [...]
PRAESTINO âre. [ pri/amai ] Emere est, inquit Fest. id est, emendo tenere. [...]
PRAESTINATVS a, um. Partic. Apul. Met. 4 p. 149 Caue a modico praestinata pretio.
PRAESTITOR, ôris. m. Apul. in Asclep. p. 92 Mundus praestitor est et tributor omnium.
PRAESTITVO ui, ûtum, ere. [ proori/zw ] Prius statuere, praescribere. [...]
PRAESTO [1] stiti, stitum et stâtum, âre. [ pare/xw, e)pitele/w ] proprie Ante stare. [...]
page 1030, image: s1030PRAESTÃTVS, et PRAESTITVS a, um. Partic. Brutus in Epist. apud Priscian. 9 p. 863 [...]
PRAESTATVRVS, et PRAESTITVRVS a, um. Partic. Vitr. 1, 1 extr. [...]
PRAESTANDVS a, um. Partic. Amor praestandus Ouid. ex Pont. 4, 10, 81. [...]
PRAESTANS antis. Partic. vel Nomen adeo, quod Ablatiuum et Genitiuum regit. [ u(pere/xwn ] Praestans virtute homo Virg. Aen. 8, 548. [...]
page 1031, image: s1031PRAESTANTER Adu. Priores gradus nondum habemus repertos: Superlatiuo vsus Plin. 28, 12 Praestantissime vincit.
PRAESTANTIA ae. f. [ e)coxh\, u(peroxh\ ] Excellentia. [...]
PRAESTATIO ônis. f. [ paroxh\ ] Paullus de legatis 3 [...]
PRAESTABILIS e. Adi. [ e)/coxos2 ] Excellens Gell. 1, 3. [...]
PRAESTANA ae. f. Dea, de qua Arnob. 4 p. 128 Praestana est dicta, quod Quirinus in iaculi missione cunctorum praestiterit viribus.
PRAESTATOR, ôris. m. Frontin. de Colon. p. 351 (Goes. p. 128) Qui aduocantur vt praestatores, i. praestandi auxilii et patrocinii causa. Sic Goes.
PRAESTO [2] Adu. vel quod placet aliis, Nomen indeclinabile omnis generis. [...]
PRAESTOLOR âri. [ u(pome/nw, perime/nw ] Praesto esse, manere, exspectare. [...]
page 1032, image: s1032PRAESTOLO âre. Idem apud Non. 7, 67 vbi Turpilius, Ego praestolabo illi. Et Liuius Andr. Nimis imprudenter seruis praestolaras.
PRAESTOLATVS a, um. Partic. Apul. Met. 5 p. 160 Voces cubiculo praestolatae nouam nuptam curant.
PRAESTRANGVLO âre. Ne anxium oratorem praestrangulet inuidia Quinctil. Trib. Mar. c. 3 p. 77 Burm.
PRAESTRENVE Adu. vid. PERSTRENVE.
PRAESTRINGO strinxi, strictum, ere. [ a)pocu/w, periste/llw ] Valde stringere, vel occupando constringere. [...]
PRAESTRINGENS entis. Partic. Liu. 40, 58, 4 [...]
PRAESTRICTVS a, um. Partic. Fauce laqueo praestricta Ouid. in Ibin 549. [...]
PRAESTRICTIO ônis. f. Sensus praestrictio Tertull. Res. Carn. c. 49. al. Praestructio.
PRAESTRVO xi, ctum. ere. [ prooikodomw=, prokataskeua/zw ] Prius ordinare, aedificare, munire. [...]
PRAESTRVENS entis. Partic. Ammian. 31, 7 Id scilicet praestruentes.
PRAESTRVCTVS a, um. Partic. [ prokataskeuasqei\s2 ] Hostis praestructus bellis ciuilibus Claud. de Bello Get. 187. [...]
PRAESTRVCTIM Adu. Tertull. de Pall. c. 3 Multa dicendum fuit, vt ad hominem praestructim perueniretur, i. praeparatione quadam, et gradibus.
PRAESTRVCTIO ônis. f. Tertull. aduers. Marc. 4, 14 Augustin. Epist. 112 c. 1.
PRAESTRVCTVRA ae. f. Tertull. aduers. Marc. 4, 2.
page 1033, image: s1033PRAESTVLTVS a, um. Adi. *pa/nu a)no/htos2 Gloss. Graec. Latin.
PRAESTVPIDVS a, um. Adi. Altera praestupido pars est stolidissima corde Iuuenc. 4, 200.
PRAESTVS a, um. Adiect. Laudatur ex Vet. Inscript. OFFICIO PRAESTVS FVI.
PRAESVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRAESV=DO [PRAESÃDO]] âre. [ proi+dro/w ] Ante sudare, ante exercere se. Stat. Theb. 6, 4 Ludumque super quo Martia bellis praesudare paret, seseque accendere virtus. add. Claudian. de Rapt. Proserp. 2, 120.
PRAESVL ulis. m. xorosta/ths2 Onom. vet.] teste Phoca, a Praesilio, îre fit, quod est Ante salio: Is appellabatur apud antiquos, qui primus erat inter Salios Martis sacerdotes, a saliendo dictos, in portandis ancilibus. [...]
PRAESVLTOR, ôris. m. o( e)n toîs2 i(eroi=s2 proorxou/menos2 Gloss. Latin. Graec.] Idem qui et Praesultator. [...]
PRAESVLTO âre. [ prophda/w ] Ante saltare. [...]
PRAESVLTÃTOR, ôris. m. Liu. 2, 36 [...]
PRAESVLSVS a, um. Adiect. [ polua/likos2 ] Valde salsus, vel ante salsus. Columel. 6, 2, 7 Libralesque offas in praesulsae adipis liquamine tinctas.
PRAESVM es, est, fui, esse. [ proi/+sthhmi, e)fi/stamai ] Praefectum esse. [...]
PRAESENS entis. Partic. a Praesesse, vt modo vidimus, [ parw\n e)ndhmw=n ] Qui adest. [...]
page 1035, image: s1035PRAESENTIA ae. f. [ parousi/a ] Ter. Heaut. 3, 3, 12 Multa fert libido: ea prohibet facere tua praesentiâ. [...]
PRAESENTO âre. [ pari/sthmi, proba/llw ] quasi Praesens facere. [...]
PRAESENTANS antis. Partic. Plin. 20, 19 Foliis speciem passerum praesentantibus. Sic etiam Elzeu. Sed Hard. s. 79 praebentibus. MS. Repraesentantibus.
PRAESENTATIO ônis. f. Etiam Tironis praesentationem agnoscant Constantin. Imp. 12 Cod. t. 29 l. 2.
PRAESENTANEVS a, um. Adi. [ parastatiko\s2 ] Quod praesentem habet efficaciam. vt, Praesentanei boleti, apud Senec. Epist. 95 [...]
PRAESENTANEE Adu. Oct. Hor. 1 praef. Praesentanee conficere libellos.
PRAESENTARIVS a, um. Adi. Praesentaneus. [...]
PRAESENTALIS e. Adi. Milites praesentales l. vlt. §. 1 de re mil. Praesentales domestici l. vlt. Cod. de Domest. i. Praesentes circa principem. Vid. PRAESENS n. 8.
PRAESENTIALITER Adu. Sarisb. 5, 8 Praesentialiter examinare.
PRAESVMO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRAESV=MO [PRAESÃMO]] sumsi, tum, ere. [ prolamba/nw ] Prius sumere. [...]
page 1036, image: s1036PRAESVMTVS a, um. Partic. [ prolhfqei\s2 ] Diadema praesumtum Claud. Cons. Honor. 4, 168. [...]
PRAESVMTE Adu. Vopisc. in Caro c. 4 Cari patria sic ambigue a plerisque proditur, Vt praesumte veritatem dicere nequeam, quae illa vera sit: i. cum siducia quadam, sine metu falsi.
PRAESVMTIO ônis. f. [ pro/lhyis2 ] Ante--sumtio, vel anticipatio. [...]
PRAESVMTOR ôris. m. Ammian. 26, 8. Tertull. de Poenit. c. 6. et de An. c. 4. Hieronym. Epist. 89. Sedul. 2, 4 pr. Paullin. Natal. Fel. 9, 225.
PRAESVMTORIE Adu. Tertull. contra Marc. 4, 41.
PRAESVMTVOSVS a, um. Adi. Sidon. Epist. 1, 1 et 11. Id. Epist. 7, 4. Saluian. 7 p. 258.
PRAESVMTVOSE Adu. Sidon. Epist. 7, 7 (6) Hoc ipsum praesumtuose arroganterque loquor.
PRAESVO ui, ûtum, ere. [ pror)r(a/ptw ] Ante suere, a prima vel extrema parte assuere aliquid. [...]
PRAESVRGO ere. Interdum tenuis praeuertere nubes Visa deum (solem): haec celeris si praesurrexerit ortum etc. Auien. Prognost. Arat. v. 272.
PRAETACTVS a, um. Ante affectus. [...]
PRAETEGO xi, ctum, ere. [ proskepa/zw ] Idem quod Tegere. [...]
PRAETECTVS a, um. Partic. Cael. Aurel. Acut. 1, 9 Ligationibus vtimur, sed praetectis lana aut veste locis. cons. Reines. Var. Lect. 3, 18.
PRAETECTIO ônis. f. Oculorum praetectio Ibid.
PRAETENDO di, tum et sum, ere. [ proi/+stamai, proba/llw ] Ante tendere, opponere. [...]
page 1037, image: s1037PRAETENDENS entis. Part. Velamenta manu praetendens Ouid. Met. 11, 279. Funis praetendens Iul. Obsequ. c. 132 tentorii. Causas belli praetendentes, quod etc. Iustin. 24, 1, 3.
PRAETENTVS a, um. Partic. [ prostaqei\s2 ] Cuspide praetenta retardat Cadmus instantia ora Draconis Ouid. Met. 3, 83. [...]
PRAETENTA ae. f. Nomen, quod eo intellectu, quem mox assignabimus Praetenturae, Manilio tribuebat in prima edit. [...]
PRAETENTVRA ae. f. a tendendo, l. tentoriis, (quae a tendendo dicta et ipsa) castrisque habendis dicta in re militari Romanorum duplici ratione accipitur. [...]
PRAETENSVRA ae. f. i. Praetentura. [...]
PRAETENER era, erum. Adi. Valde tenerum. Plin. 25, 13 s. 99 Similis et nomine et effectu, sed alia est capnos, fruticosa, praetenera, foliis coriandri. vid. Idem 14, 2.
PRAETENTO âre. [ propeira/omai ] Prius tentare. [...]
PRAETENTATVS a, um. Partic. [...]
PRAETENTÃTVS ûs. m. [ propeirasmo\s2 ] Plin. 11, 37 Cochleis oculorum vicem cornicula bina praetentatu adimplent.
PRAETENVIS e. Adi. Valde tenue significat. [...]
PRAETEPEO ui, êre. [ proxliai/noma ] Idem quod Ante tepere. Ouid. Amor. 2, 3, 6 Mollis in obsequium, facilisque rogantibus esses, si tuus in quauis praetepuisset amor.
PRAETER Praeposit. [ plh\n, e)kto\s2, para\, pare\c ] Accusativo semper iungitur, primoque ad locum refertur, a quo excludit; aliud enim est per siluam ire, aliud praeter siluam. [...]
page 1039, image: s1039PRAETERAGERE [ pe/ran a)/gein ] vt Circumagere. [...]
PRAETERBITO ere. [ para/gein ] Praeterire, antiquum. Plaut. Epid. 3, 4, 1 Caue praeterbitas illas aedes, quin roges, senex hic vbi habitat Periphanes Platenius.
PRAETERCAPVTSAXI ex tribus verbis vnum nomen, quo iter ad Garamantas apud Plinum appellatur, 5, 5.
PRAETERCVRRO ere. Veget. 3, 24 Equis praetercurrentibus.
PRAETERCVRSVS ûs. m. Ammian. 22, 22 (Vales. c. 9) Praetercursa Chalcedonia et Libyssa.
PRAETERDVCO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRAETERDV=CO [PRAETERDÃCO]] ere. [ prope/mpw ] Plaut. Milit. 1, 1, 67 Vt te hodie quasi pompam illac praeterducerem.
PRAETEREA Adu. [ prose/ti ] i. Praeter ea, quae dicta sunt. [...]
PRAETEREO îui, vel ii, itum, ire. [ pare/rxomai ] iuxta et vltra ire, non intrare, transire. [...]
PRAETERIENS euntis. Partic. [ parerxo/menos2 ] Cic. (Diuin.) Verr. 1, 50 c. 15 extr. [...]
PRAETERITVS a, um. Aliud Partic. [...]
page 1040, image: s1040PRAETERITVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRAETERITV=RVS [PRAETERITÃRUS]] a, um. Partic. [ pareleuso/menos2 ] Ouid. de Arte Am. 3, 612 Quaque vigil custos praeteriturus eram.
PRAETEREVNDVS a, um. Ouid. Fast. 6, 418 Caetera iam pridem didici puerilibus annis, Non tamen id circo praetereunda mihi. i. omittenda, non dicenda.
PRAETERITIO ônis. f. Cod. 6 tit. 29 l. 4 Poenam pati praeteritionis. Est etiam apud Rhetores eadem figura, quae Paralipsts dicitur.
PRAETEREQVITO âre. [ parippa/zomai ] Equitando praetergredi, vel currere. Liu. 3, 91 Praeterequitantesque absterrent.
PRAETERFEROR ferris, lâtus sum, ferri. [ parafe/romai ] Praetergredi. [...]
PRAETERLÃTVS a, um. Partic. [ parafero/menos2 ] Lucret. 4, 573 At quae pars vocum non aures accidit ipsas, praeterlata perit, frustra diffusa per auras.
PRAETERFLVO xi, ctum, ere. [ parar)r(e/w, par)r(e/w ] Vltra, vel iuxta fluere. [...]
PRAETERFLVENS entis. Partic. Liu. 41, 11 Amnem praeterfluentem moenia, nouo alueo auertit.
PRAETERGEO si, sum, êre. [...]
PRAETERSVS an PERTERSVS a, um. Restituendum videtur Plaut. Pseud. 1, 2, 32 Facite -- Vorsa, praetersa (pro vulgato praesterga) strata, lautaque coctaque omnia vti sint.
PRAETERGREDIOR eris, gressus sum, gredi. Dep. [ parabai/nw ] Vltra transire. Cic. Fam. 3, 7 Currens Lepta venit, mihique nuntiauit, te iam castra praetergressum esse.
PRAETERGREDIENS entis. Partic. Tacit. Annal. 14, 23, 4 Illum fines suos praetergredientem, incursauere Mardi.
PRAETERIENS, PRAETERITVS vid. PRAETEREO.
PRAETERINQVÃRO ere. Ammian. 15, 10 Statuit in negotium praeterinquiri.
PRAETERLÃBOR eris, lapsus sum, lâbi. [ parolisqai/nw ] Iuxta labi. [...]
PRAETERLAMBO ere. Mosa fluuius praeterlambit Ammian. 17, 4. (Vales. 2)
PRAETERLVO ere. Praeterluens fluuius Apulei. Met. 6 p. 685.
PRAETERMEO âre. [ paraporeu/omai ] Iuxta meare. Lucret. 1, 319 Saepe salutantum tactu, praeterque meantum. Pro Praetermeantium, causa metri. Ammian. 31, 23 Quos Ister praetermeat.
PRAETERMITTO mîsi, missum, ere. [ paralimpa/nw, paralei/pw ] Intactum relinquere, omittere, praeterire. [...]
page 1041, image: s1041PRAETERMISSIO ônis. f. [ para/leiyis2 ] Cic. in Topic. 31 c. 7 Formae igitur sunt hae, in quas genus, sine vllius praetermissione diuiditur.
PRAETERMONSTRO âre. i. vltra monstrare apud alium, quod ipse defugias, interpretatur Oiselius apud Gell. 20, 10 Sed Gronou. Pater adscripsit Praemonstr.
PRAETERNAVIGO âre. [ paraple/w ] Iuxta, vel vltra navigare. Vet. Gloss. Praeternauigo, [ paraple/w. Scyllam praeternauigauit Apulei. de Deo Socrat. extr.
PRAETERNAVIGATIO ônis. f. [ para/plous2 ] Plin. 4, 12 Ab hac Aegina liberae conditionis XVII M. P. cuius XX M. P. praeternauigatio est.
PRAETERO trîui, trîtum, ere. [...]
PRAETERPROPTER vid. PRAETER.
PRAETERQVAM [ plh\n, plh\n a)lla\, a)ll' h)\ ] Vna dictione, excipiendi particula est, quae requirit semper praecedentem casum, quia idem verbum subintelligitur: Terent. Andr. 4, 5, 14 [...]
PRAETERRÃDO râsi, ere. [ paracu/w ] Idem quod Radere in transitu. [...]
PRAETERSVM esse. Absum. Tertull. Apolog. c. 38 Ipsis rebus, de quibus transiguntur spectacula, praetersumus.
PRAETERVEHO vexi, vectum, ere. [ parelau/nw ] Trans, vel vltra vehere. [...]
PRAETERVECTIO ônis. f. Cic. Verr. 5, 170 c. 66 extr. Monumentum sceleris audaciaeque suae voluit esse in conspectu Italiae, vestibulo Siciliae praeteruectione omnium, qui vltro citroque nauigarent. [...]
page 1042, image: s1042PRAETERVERTO ti, sum, ere. Huius verbi auctor quidem laudatur Cic. de Dium. 1, 10 c. 6 [...]
PRAETERVOLO âre. [ pari/ptamai ] Celeriter praeterire, et quasi vltra volando effugere. [...]
PRAETESTOR âri. Tertull. adu. Marc. Carm. 3 c. 6 v. 4.
PRAETEXO texui, textum, ere. [ prokalu/ptomai, ske/pw ] Proprie est telae extremae limbum aut oram attexere. [...]
PRAETEXENS entis. Partic. [ prokalupto/menos2 ] Tibull. 1, 4, 37 [...]
PRAETEXTVS [1] a, um. Aliud Partic. [ prokalufqei\s2 ] Templum praetextum Augusto nomine: i. Inscriptum nomine Augusti Caesaris, siue Augusto dicatum Ouid. Fast. 5, 567. [...]
PRAETEXTVS [2] ûs. m. [ perou/fasma ] Pro Obtentu ponitur, quod Cicero Per causam, et per simulationem dicere solet. [...]
PRAETEXTVM etiam neutro genere dicitur, nempe vestimentum vel insigne. [...]
PRAETEXTA ae. f. [ peripo/rfuros2 ] Substantiue s. per ellipsin: est enim Praetexta purpureo limbo toga, qua pueri vtebantur vsque ad annum decimum septimum: quo tempore togam virilem sumebant, deposita praetexta puerili. [...]
page 1043, image: s1043PRAETEXTÃTVS a, um. Adiect. [ periporfurwto\s2 ] Praetextati pueri dicebantur, Qui praetexta adhuc et bulla vtebantur, quod fiebat vsque ad annum decimum septimum: quo tempore togam virilem sumebant, deposita praetexta puerili, vt meminit Cic. de Amicit. 34 [...]
PRAETIMEO ui, êre. [ peridei/dw ] Timere ante tempus. [...]
page 1044, image: s1044PRAETIMIDVS a, um. Adi. Valde timidus. Tertull. Carm. de Iona 65.
PRAETINCTVS a, um. Semina mollit humus valido praetincta veneno Ouid. Met. 7, 123. i. ante tincta. Truci praetinctus cruore Cael. Aurel. 1, 4.
PRAETONDEO êre. Cum eius pinnas praetotonderim Apul. Met. 5 p. 172. i. ab extremo totonderim, vt praesecare, praeacuere: partem anteriorem et extimam indicat.
PRAETOR, ôris. m. [ strathla/ths2, strathgo\s2 ] Omnis magistratus appellabatur, cui pareret exercitus, vt ait Ascon. [...]
page 1045, image: s1045PRAETORIVS a, um. Adi. [ strathgiko\s2 ] Quod est Praetoris, seu quod ad Praetorem pertinet. [...]
PRAETORIVM i. n. [ strath/geion, praitw/rion ] Domus vel tabernaculum in quo Praetor est. [...]
PRAETORIÃNVS a, um. Adi. Qui apud Praetorem, seu in Praetorio versatur, vt Praetoriani milites. [...]
PRAETORICIVS a, um. Aliud Adi. Martial. 8, 34 (33) Praetoricia corona, qualem de tenui lamina factam ludis donare solent Praetores victoribus.
PRAETVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRAETV=RA [PRAETÃRA]] ae. f. [ strathgi/a ] Ipsa Praetoris dignitas. [...]
PRAETORQVEO êre. Intorquere aliquid primore parte. Praetorquere collum Plaut. Rud. 3, 2, 12.
PRAETORTVS a, um. Columel. 3, 18 pr. Iulius Atticus praetorto capite et recuruato, ne pastinum effugiat, semen demersit.
PRAETORRIDVS a, um. Adi. Valde torridus, aestuosus. Calpurn. Sicul. Ecl. 2, 80 Quos etiam praetorrida munerat aestas.
PRAETRACTATVS ûs. m. Tertull. de Fuga in Persec. c. 4.
PRAETREPIDANS antis. Partic. Catul. 47, 7 Iam mens praetrepidans auet vagari, festinans. Ignis praetrepidans Paullin. Petroc. 6, 492.
PRAETREPIDVS a, um. Adi. Valde trepidus. Laetari
page 1046, image: s1046praetrepidum cor Pers. 2, 54. Suet. Tiber. c. 63 Non modo inuisus ac detestabilis, sed praetrepidus quoque atque etiam obnoxius vixit.
PRAETRVNCO âre. [ katako/ptw ] Trunco, proprie parte primore. [...]
PRAETVMIDVS a, um. Adi. Valde tumidus. Furor Claud. in Ruff. 1, 225. Iactantia Iuuenc. 1, 583.
PRAETVTIVM i. n. Oppidum est in Piceno. Plin. 14, 7. Hinc
PRAETVTIVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRAETV=TIVS [PRAETÃTIUS]] a, um. Adi. Sil. 15, 570 Tum qua vitiferos domitat Praetutia pubes Laeta laboris agros.
PRAETVTIANA regio. Plin. 3, 13. Ager Praetutianus Liu. 22, 9. et 27, 45.
PRAEVALEO ui, êre. [ u(pernika/w ] Plus valere, antecellere, in maiori pretio esse, vel meliorem esse. [...]
PRAEVALENS entis. Partic. Liu. praef. Praeualentis Populi vires. Corpore praeualens Paterc. 2, 108, 2. Flamma praeualente Plin. 7, 52 pr.
PRAEVALENTIA ae. f. Paullus in l. In rem actio D. de rei vindicatione.
PRAEVALESCO ere. pro Inualescere. Columel. 5, 6 Vitem quoque antequam ex toto praeualescat arbor, conserere conuenit. Paullin. Epist. 49 n. 1.
PRAEVALIDVS a, um. Adi. Praeualida vrbs, quae et Praepotens dicitur. [...]
PRAEVALIDE Adu. [ polukarterw=s2 ] Plin. 17, 14 Hoc maxime praecauendum, vt praeualide accipientis trunco in media fissura relinquatur.
PRAEVALLO âre. Hirt. Bell. Alex. c. 19 Caesar imperat pontem aduersus hostem praeuallari.
PRAEVAPÃRO âre. Praeuaporare loca Cael. Aurel. 1, 3. i. ante vaporare.
PRAEVAPORATVS a, um. Praeuaporatis locis aspergere Oct. Horat. 1, 2.
PRAEVARICOR âri. [ kaqufi/emai, e)qelokake/w, u(poste/llw, proi/+emai ] Proprie nimis distendere pedes, atque sic a statu vel incessu recto discedere. [...]
PRAEVARICO âre. Augustin. Tract. 99 [...]
PRAEVARICATVS a, um. Partic. Isidor. 10 lit. P. Praeuaricatus est malae fidei aduocatus.
PRAEVARICÃTOR, ôris. m. [ kaqufeth\r, e)qelokako\s2 ] Qui vtrique litigantium inseruit perfide. [...]
PRAEVARICATRIX îcis. f. Hieron. Prooem. Dial. extr. Ambros. Epist. 33 Praeuaricatricis conscientiae reus. Generalisignificatione.
PRAEVARICATIO ônis. f. [ kaqu/fesis2 ] Crimen causam prodentis, nec serio agentis. [...]
page 1047, image: s1047PRAEVARVS a, um. Adi. Valde tortus et obliquus. Apul. Florid. 4 p. 362 Vt qui animaduerteret venarum pulsus inconditos vel praeuaros. Cic. apud Isidor. c. 10 Quid tam praeuarum?
PRAEVATICINOR âri. Praeuaticinatus est de industria Sarisb. Metal. 1, 4.
PRAEVEHO xi, ctum, ere. [ proa/gw ] Ante s. Praeter vehere. [...]
PRAEVELLO ere. Laber. apud Diomed. p. 369 Aliqua parte praeuulserat. Tertull. adu. Gnost. c. 13 extr.
PRAEVÃLO âre. [ prokalu/ptw ] A parte anteriore operire. Claud. de Rapt. Proserp. 2, 325 Flammea sollicitum praeuelatura pudorem.
PRAEVÃLOX ôcis. Adi. Valde velox. Plin. 11, 31 Formicae odore solicitatae prouolant, crebroque lacerant, quamuis praeuelocibus camelis fugientes.
PRAEVENIO vêni, ventum, îre. [ fqa/nw, prolamba/nw ] Ante venire, occupare. [...]
PRAEVENIENS entis. Partic. Ouid. Fast. 5, 548 Candida Lucifero praeueniente dies. Interposita dictione. Virg. Ecl. 8, 17 Nascere, praeque diem veniens age Lucifer almum.
PRAEVENTVS [1] a, um. Partic. Tacit. Hist. 1, 5
PRAEVENTVS [2] ûs. m. Mortis praeuentu Tertull. adu. Marc. 5, 12.
PRAEVENTOR, ôris. m. Ammian. 18, 9 Praeuentores et superuentores. Ordines scil. militares.
PRAEVERBIA ôrum. n. Sunt quas vulgo Praepositiones vocamus. [...]
PRAEVERNO âre. Dicitur impersonaliter, vt pluit, etc. Plin. 18, 26 s. 65, 2 Siue ante, quando praeuernat, (i. ver praematurum est) siue post, quando hiemat, innumera rusticos cura distringit.
PRAEVERRO ere. Ante verrere. Qua ventura Dea est, iuuenes timidaeque puellae Praeuerrunt latas veste iacente vias Ouid. Amor. 3, 13, 24.
PRAEVERTO ti, sum, ere. Actiu. et PRAEVERTOR, eris, verti. [...]
page 1048, image: s1048PRAEVERSVS a, um. Partic. Praeuersum fulgur. vid. PROVERSVM.
PRAEVETO vetui, vetitum, âre. Ante vetare. Sil. 13, 155 Praeuetitum capitis poena committere Martem, Sponte viris. Vetitum ante fuerat, ne quis iniussu ducis pugnaret sub poena capitis.
PRAEVEXATVS a, um. Partic. Praeuexatae vires Cael. Aurel. Acut. 2, 32. Passione praeuexatus Idem Tard. 1, 1.
PRAEVIDEO vîdi, vîsum, êre. [ proora/w ] Ante videre. [...]
PRAEVÃSVS a, um. Partic. [ proorasqei\s2 ] Cultros praeuisos timet hostia Ouid. Fast. 1, 327. [...]
PRAEVINCIO vinxi, vinctum, îre. Strangulare. [...]
PRAEVIRIDIS e. Adi. Frontin. de Aquaeduct. 1 p. 223 Keuch. Stagnino colore praeuiridi.
PRAEVIRIDANS antis. Laber. apud Macrob. Saturn. 2, 7 Cum vigebam membris praeuiridantibus.
PRAEVITIO âre. [ prokataisxu/nw ] Ante vitiare. Ouid. Met. 14, 55 Hunc dea praeuitiat, portentificisque venenis Inquinat. h. e. Circe gurgitem venenis inficit ante quam Scylla in eum lotura descendat.
PRAEVIVS a, um. Adi. [ pro/odos2 ] Quod antecedit. [...]
PRAEVIO vnde Partic. Homo viam non potest adoriri, nisi dominum habeat praeuiantem Ambros. in Luc. 3, 21.
PRAEVLCERATVS a, um. Loca praeulcerata Cael. Aurel. Tard. 5, 1, 18.
PRAEVMBRO âre. [ proskia/zw ] Tegere, caligine offundere, et inuoluere Tacit. Ann. 14, 47, 1 [...]
PRAEVNGO ere. Octau. Horat.
PRAEVNCTVS adipe anserino Cael. Aurel. 4, 3.
PRAEVOLO [1] âre. [ prope/tomai ] Ante volare. [...]
PRAEVOLO [2] velle. i. malle. Vid. modo PRAEVOLO, âre.
PRAEVRO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRAEV=RO [PRAEÃRO]] ussi, ustum, ere. [ prokatakai/w ] Ante vel primoribus partibus vrere. [...]
PRAEVSTVS a, um. Partic. [ prokauqei\s2 ] Liu. 1, 32 [...]
PRAEVT vid. Prae vt, in PRAE.
PRAGMA atis. n. [ pra=gma ] Latine dicitur Actio, siue negotium. Plaut. Cas. 3, 6, 9 [ *pra/gmata/ moi pare/xeis2, facessis mihi negotium, molestus es.
PRAGMATICVS a, um. Adi. [ pragmatiko\s2 ] Negotialis. [...]
page 1049, image: s1049PRAGMATICVM i. n. [ pragmatiko\n ] Cic. Att. 14, 3 Tu si quid pragmaticon habes scribe. h. e. Quod in Repub. gestum sit.
PRAGMATICARIVS i. m. Pragmaticarii l. vlt. C. de diuers. rescript. princ. videntur, quorum opera vterentur Imperatores ad pragmaticas sanctiones condendas.
PRAMNION i. n. Gemma, morion dicta. Plin. 37, 10.
PRAMNIVM Vinum, [ pra/mnios2 oi)=nos2 ] Generosi vini genus, quod in Smyrnaeorum agro nascebatur iuxta delubrum matris deûm, etiam Homeri carmine celebratum. Auctor Plin. 14, 4.
PRANDIVM i. n. [ a)/riston ] Cibus, qui ante meridiem sumitur. [...]
PRANDICVLVM i. n. [ a)risti/dion ] Festus, Prandicula antiqui dicebant, quae nunc ientacula.
PRANDEO prandi, et pransus sum, êre. [ a)rista/w ] Prandium sumere. [...]
PRANDENS in fictilibus Plin. 1,..
PRANSVS a, um. Partic. [ h)risthkw\s2 ] Hor. Serm. 1, 6, 127 [...]
PRANSITO âre. Frequent. [ a)ristw=mai ] Plaut. [...]
PRANSITANS antis. Part. Lamprid. Heliog. c. 27 Pransitans et coenitans.
PRANSOR, ôris. m. [ a)risthth\r ] Qui prandet, aut qui inuitatus est ad prandium. [...]
PRANSORIVS a, um. Adi. [ a)risthth/rios2 ] Vnde Pransorium candelabrum, apud Quinctil. 6, 3, 99. [...]
PRAPEDION, et PRAPEDILON i. n. Flammula Veneris dicta alias herba Apul. de Herb. c. 7.
PRASINVS [1] a, um. Adi. [ pra/sinos2 ] Viridis ad similitudinem porri. [...]
page 1050, image: s1050PRASINVS [2] i. m. Gemma. Tertull. Cypr. de Iudic. c. 8 Inde nitet prasinus, illinc carbunculus ardet.
PRASIANVS a, um. Adi. [ prasiano\s2 ] Qui prasinae factioni fauet. [...]
PRASINATVS a, um. Adi. Prasina indutus. Petron. c. 28 In aditu ipso stabat ostiarius prasinatus, cerasino succinctus cingulo.
PRASIVM i. n. Herbae nomen. Marrubii speciem Dioscorides statuit 3, 119. vid. Plin. 20, 17 et 22. Apul. de Herb. c. 45.
PRASIVS i. m. [ pra/sios2 ] Gemma quaedam e viridantium genere Plin. 37, 8.
PRASOÃDES is. m. prasoeidh\s2 ] Gemma est ex genere Topaziorum, a porri colore nomen habens. Nam [ prasoeidh\s2 Graecis idem est quod porraceus. vid. Plin. 37, 8.
PRASON i. n. Aliis nominibus Phycos, Zostera frutex est marinus, foliis latis, colore viridi, de quo Plin. 14 c. vlt. et 13, 25.
PRATVM i. n. [ leimw\n ] Locus herbosus, qui herbae et graminis causa submittitur. [...]
PRATVLVM i. n. Dimin. [ leimw/nion ] apud Plin. Epist. 5, 6. Cic. Att. 12, 6 Pro isto asso sole, quo tu abusus es in nostro pratulo.
PRATENSIS e. Adi. [ leimw/nios2 ] Quod est ex prato. Columel. 6, 3 Pratense foenum. Plin. 21, 8 Flores. Fungi Hor. Serm. 2, 4, 20.
PRAVVS a, um. Adi. [Prauae, skoliai\ Gloss. Vet.] Quod non est rectum. [...]
PRAVE Adu. [ ponhrw=s2, streblw=s2 ] cui Recte opponitur. [...]
PRAVITAS âtis. f. [ ponhri/a, faulo/ths2 ] Vitium proprie eorum, quae recta esse debent: vt Prauitas curuaturae Pall. Mart. 11, 2. [...]
page 1051, image: s1051PRAVICORS, s. PRAVICORDIVS Vulg. Sirac. 3, 28. Sed Bibl. Clementis, prauus corde.
PRAXIBVLVS i. m. [ *praci/boulos2 ] Atheniensium magistratus, cuius meminit Plin. 33, 7 s. 37.
PRAXIDICVM i. n. Liber vel Accii nescio cuius, cuius meminit Plin. 18, 24 s. 55 [...]
PRAXIS eos. f. [ pra=cis2 ] Actionem significat. Cic. Att. 14, 19 Facere magnam praxin Dolabellae. et mox, Tibi assentior, maiorem praxin eius fore, etc. adde Petron. c. 39. et Quinctil. 3, 6.
PRACTICVS [2] a, um. Adi. Quasi Actiuus, et qui actu ipso aliquid persicit. [...]
PRAXITELES is. m. [ *pracite/lhs2 ] Statuarius, aere, magis autem marmore nobilitatus, duplici in primis Venere, Gnidia et Coa: Scripsit, teste Varrone, quinque volumina nobilium operum in toto orbe. [...]
PRAXITELÃVS a, um. Adi. [ *pracite/leios2 ] Epitheton operis, statuarii praesertim, quod Praxitele dignum indicare sic volumus. [...]
PRE
PRECARIVS, PRECATOR etc. Vid. mox in PRECOR.
PRECIAE [1] [ pro/wroi stafulai\ ] Vuae, apud Virgilium leguntur, Georg. 2, 95 [...]
PRECIAE [2] vid. PRAECIAE.
PRECIVM vid. PRETIVM.
PRECOR âri. de/omai, eu)/xomai, i(keteu/w, parakalw= Gloss. Lat. Gr.] Orare. [...]
page 1052, image: s1052PRECANS antis. Partic. [ deo/menos2 ] Tange manu mensam, quo tangunt more precantes Ouid. Amor. 1, 4, 27. [...]
PRECANDVS a, um. Aliud Partic. [ dehte/os2 ] Modestiam precandam, vt contentus esset Tacit. Ann. 4, 7.
PRECATVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRECATV=RVS [PRECATÃRUS]] a, um. similiter Partic. [ dehso/menos2 ] Ouid. ad Liuiam 193 Larga precaturi sumite vina manu. Add. Ouid. Fast. 2, 636.
PRECATVS [1] a, um. Partic. Precati Deos viam ingredimur Petron. c. 117. [...]
PRECATIO ônis. f. [ de/hsis2, eu)xh\ ] Cum bonis ominibus votisque ac precationibus Liu. praef. [...]
PRECATVS [2] ûs. m. Sidon. Epist. 4, 2 [...]
PRECATIVNCVLA ae. f. Gloss. Gr. Lat. [ dehsi/dion, Precatiuncula, petitiuncula.
PRECÃTOR, ôris. m. [ dehth\r, i(ke/ths2 ] Qui pro altero intercedit, vel postulat. [...]
PRECÃTRIX îcis. f. Asconius in Verr. 1, 14 De nominibus Sabinarum plures tribus factae, quibus precatricibus bellum parentum maritorumque finitum. Al. Deprecatricibus.
PRECIS i, em, e. [ de/hma, i(kesi/a ] Pluraliter PRECES, um, ibus. [...]
page 1053, image: s1053PRECICVLAE ârum. f. Pl. Dimin. Symmach. Auctor. Epist. 14.
PRECÃBILIS e. Adi. Gloss. Lat. Gr. Precabile, [ dehtiko\n, eu)ktiko/n.
PRECABVNDVS a, um. Ad precandum compositus. Pacat. Paneg. Theodos. c. 36 Manus illa (multitudo militum ) submissis precabunda vexillis petiit veniam necessitatis.
PRECARIVS a, um. Adi. [ i(keteutiko\s2 ] est, vt ait Vlpianus De verbor. signific. l. Pratum: Quod precibus petenti vtendum conceditur tamdiu, quamdiu is, qui concessit, patitur. [...]
PRECARIO [ tw=| deh/mati ] Nomen, ipsa terminatione Ablatiui, pro Aduerbio accipitur. [...]
PRECARIVM i. n. Pro Sacrario seu templo domestico apud Petron. c. 30. Vid. viri docti ad locum, et Barth. in Claud. de Consul. Honorii 4, 3. Nihil certi.
PRECATÃVVS a, um. Adi. Vlpian. titulo 24 [...]
PRECATÃVE Adu. Vlpian. titulo 25 [...]
PREHENDO di, sum, ere. [ lamba/nomai, pia/w ] Capere. Dicitur, a Poëtis praesertim et Prendo per syncopam. [...]
page 1054, image: s1054PRENDENDVS a, um. Partic. [ lhfqhso/menos2 ] Ouid. ex Pont. 2, 6, 13 [...]
PREHENSVS, siue PRENSVS a, um. Aliud Partic. [ lhfqei\s2 ] Seneca Troade 1095 Sic ille dextera prensus hostili puer ferox. [...]
PRENSVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRENSV=RVS [PRENSÃRUS]] a, um. similiter Partic. [ lhyo/menos2 ] Ouid. Epist. 10, 10 Incertum vigilans, an somno languida, moui Thesea prensuras semisopita manus. Sed Burm. pressuras semi supina.
PREHENSIO, s. PRENSIO ônis. f. Ius erat magistratibus concessum. [...]
PREHENSO siue per Syncopam vsitatius
PRENSO âre. Frequent. Conatum vehementiorem prehendendi significat: ac propriam fere sedem habet in precibus, cum dextra prehensa alios rogamus, quod deciw/sasqai Graeci dicunt. [...]
PRENSANS antis. Partic. Virg. Georg. 4, 501 Prensantem nequidquam vmbras. [...]
PRENSATIO ônis. f. Studium ambitionis, quod in PRENSO descripsimus. Cic. Att. 1, 1 Fuit illius haec praepropera prensatio.
PRENSITO âre. Sidon. Epist. 2, 8 Cum Libitinam ipsam flentes omnes externi quoque prensitarent, i. feretrum attingere studerent honoris mortuae causa.
PRENSORIVM i. n. Gloss. Lat. Gr. Prensorium, [ i(/pos2. Fuerit igitur laqueus, decipula.
PRELVM i. n. [ piesth\r, piesth/rion ] Trabs est, qua vua vel oliua premitur, auctore Seruio, a premendo dictum. [...]
PREMA ae. f. Dea mater, culta, vt subacta a sponso virgo ne se commoueat, quum premitur. Augustin. de Ciu. Dei 6, 9.
PREMELLERE Litem promouere, Paullus apud Festum habere dicitur. Ego non praesto.
page 1055, image: s1055PREMO pressi, pressum, ere. [ pie/zw, qli/bw ] Calcare, et alicui rei inniti cum pondere, vt ait Nonius 4, 353. [...]
page 1056, image: s1056PREMENS entis. Part. Lilia verbenasque premens Virg. Georg. 4, 131. Collectum premens sub naribus ignem Id. ib. 3, 85. in equi descriptione. Add. Id. Aen. 8, 289.
PRESSVS [1] a, um. Partic. [ teqlimme/nos2, pepiesme/nos2 ] Caseus pressus manu Columel. 7, 8. [...]
PRESSVS [2] ûs. m. [ pi/esis2 ] Ipse premendi actus. [...]
PRESSIO ônis. f. Gloss. Cyrill. Pressio, [ pi/lhsis2, h)\ sfi/cis2. Pressio vocari videtur machinatio vectium, lignum vel saxum vecti subiectum oneris tollendi causa. [...]
page 1057, image: s1057PRESSVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRESSV=RA [PRESSÃRA]] ae. f. [ piesmo\s2 ] Premendi, prelo in primis, actus. [...]
PRESSOR, ôris. m. Isidor. 10 extr. Quatuor sunt venatorum officia: vestigatores, indagatores, alatores, pressores.
PRESSE [ pepiesme/nws2 ] Adu. ad orationem pertinens, contrarium habet Abundanter. [...]
PRESSIM Adu. Apul. Met. 2 p. 121 Me pressim deosculato.
PRESSVLVS a, um. Dimin. Apul. Florid. 2 p. 346 Tereti ambitu, pressula rotunditate.
PRESSVLE Adu. Idem. Apul. Met. 10 p. 248 Exosculata pressule. Idem ibid. Adhaerens pressule.
PRESSO âre. Frequent. [ pie/zomai ] Virg. Ecl. 3, 99 [...]
PRESSANS antis. Partic. [ piezo/menos2 ] Lucret. 4, 1103 Et inspirant pressantes dentibus ora. Conf. Grat. Cyneg. v. 207.
PRESSÃTVS a, um. Partic. [ piesqei\s2 ] Plaut. Asin. 3, 3, 71 Quin tradis hac crumena pressatum herum? Sed est Supinum, vulgo ita dictum.
PRESSORIVS a, um. Adi. [ piestiko\s2 ] Pressorium vas, in quo quid premitur Columel. 12, 18, 4.
PRESSORIVM i. n. Substantiue s. elliptice. [...]
PRENDO per Syncopam dicitur pro PREHENDO.
PRENSARE Frequentat. vid. Prehensare, in PREHENDO.
PRENESTE vid. PRAENESTE.
PRESBYTER eri. m. [ presbu/teros2 ] Ad verbum Senior, aetate maior, nomen sacerdotii apud veteres Christianos. [...]
PRESTER êris. m. [ prhsth\r ] Serpentis venenati genus, qui alio nomine dicitur Dipsas. [...]
PRETIDES vid. PROETIDES.
PRETIVM, s. PRECIVM i. n. [ timh\ ] Quod datur pro re emta. [...]
page 1058, image: s1058PRETIÃSVS a, um. Adi. [ ti/mios2, timh/eis2, e)/ntimos2 ] Quod est multi pretii. [...]
PRETIÃSE Adu. [ timi/ws2 ] Delicate, eleganter. [...]
page 1059, image: s1059PRETIOSITAS âtis. f. Apud Macrob. Saturn. 7, 13 Annuli pretiositas.
PRETIO âre. Aestimare, pretium adsignare. Cassiod. Var. Epist. 5, 40 Gemmarum diuites venae auri fulgore pretiantur.
PRI
PRI pro Prae, dixerunt antiqui. Festus. Inde Prior, Pridie, Priorsum et Pleraque a Pri incipientia.
PRIAMVS i. m. *pri/amos2 ] fuit Laomedontis Troiani regis filius, sic [ para\ tou= pri/amai emo, dictus, auctore Seruio ad Aen. 1, 623. [...]
PRIAMÃIVS a, um. Adi. [ *priamh/i+os2 ] Virg. Aen. 7, 252 Sceptra Priameia. Coniux Priameïa, Hecuba Ouid. Met. 13, 404.
PRIAMIDES ae. m. Patronym. [ *priami/dhs2 ] Virg. Aen. 6, 494 Atque hic Priamiden laniatum corpore toto Deiphobum vidit. Prima syllaba necessitate quadam producitur. Conf. Petron. c. 89.
PRIAMÃIS idis. f. Filia, Priami, Cassandra. Ouid. Amor. 1, 9, 37 Summa ducum Atrides visa Priameide fertur.
PRIÃPVS i. m. [ *pri/apos2, *fallo\s2 ] De hoc Seruius ad Georg. 4, 111 [...]
PRIAPEIA orum. n. Vt monuimus, vocantur carmina breuia illa, antiquitus collecta, et Virgilianis Catalectis adiici solita, quibus etiam titulus praescriptus est Lusus in Priapum.
PRIAPÃNVS a, um. Adi. Petron. Satyric.
PRIAPISCVS i. m. [ priapi/skos2 ] Lignum seu herba in modum penis; al. Satyrion. Apul. de Herb. c. 15. [...]
PRIAPISMVS i. m. [ priapismo\s2, saturi/asis2 ] Morbus est, quum genitale membrum in longitudinem protenditur, et in circulum intumescit sine Veneris appetitu: quod vitii genus iis potissimum solet vsu venire, qui supini cubare consucuerunt. [...]
PRIDEM Adu. [ pa/lai ] quasi Prius die: vel Prae idem. [...]
PRIDIE Adu. [ th=| prote/ra|, subaud. [ h(me/ra| ] i. Priori siue praecedenti die. [...]
page 1060, image: s1060PRIDIÃNVS a, um. Adi. [ proterai=os2 ] Pridie factus, dictus, coctus etc. [...]
PRIÃNE es. f. [ *prih/nh ] Ioniae vrbs, Biante alumno nobilis. Meminit Cic. in Parad. 1. [...]
PRIENAEVS a, um. Adi. [ *prihneu\s2 ] Sidon. Paneg. 1,.. Prienaee Bia, quod plus tibi turba malorum est. Idem Carm. 15, 48.
PRIMNESIVS Palus ad quem funis nauticus religatur, quem alii Tonsillam dicunt. Paullus Festi. Melius Prymnesius, prumnh/sios2, a [ pru/mni Puppis.
PRIMAEVVS, PRIMANVS, PRIMARIVS, PRIMATES, PRIMITIAE, PRIMIPARA, PRIMIPILVS, PRIMOGENITVS, PRIMORDIVM etc. vid. mox sub PRIMVS.
PRIMVS a, um. Adi. Superl. a Prior, [ prw=tos2,] ad numerum, seu ordinem refertur, et significat, ante quem nemo est. [...]
page 1061, image: s1061PRIMVM Adu. [ prw=ton, prw=ta ] Ordinem notat: fere sequitur Praeterea, vel Deinde. [...]
page 1062, image: s1062PRIMO Adu. [ prw=ton ] Idem. [...]
PRIME Adu. apud antiquos, vnde Apprime. Fabula prime proba Naeu. apud Sosipatr. p. 188. et Priscian. p. 603.
PRIMVLVS a, um. Adi. Dimin. a Primus. Plaut. Amph. 2, 2, 105 Primulo diluculo abiisti ad legiones.
PRIMVLVM Adu. Dimin. [...]
PRIMAEVVS [1] vid. paullo post.
PRIMARIVS a, um. Adi. [ prwtei=os2, a)rxiko\s2 ] qui primus esse meretur, primae dignitatis. [...]
PRIMAS âtis. m. [ a)/ristos2 ] Primates dicti, vt Summates siue Optimates, hoc est primi in ciuitate. [...]
PRIMATVS ûs. m. [ prwtei=on, prwtei/a ] Ipse locus et auctoritas primorum. Plin. 13, 12 Primatum mutauit Caesar. Primatum dare alicui rei Varr. de R. R. 1, 7.
PRIMANVS i. m. [ prwtai=os2 ] Tribunus, qui primae legioni tributum scribebat, vt apud Catonem, in ea, quae est contra Thermum de suis virtutibus. [...]
PRIMÃRIS [ a)/krou ] Genitiuus, cuius Nominatiuus non reperitur: Plur. PRIMORES, um, etc. non multum a Primis distant. [...]
PRIMÃTICVS a, um. Adi. Primo natus, praecoquus. Duracina primotica Apic. 4, 5.
PRIMAEVVS [2] a, um. Adi. Primae aetatis, vt Grandaeuus, grandioris aetatis. [...]
PRIMICERIVS i. m. Is, qui primus notabatur in tabula cerata, hoc est albo, siue catalogo, munere aliquo fungentium. [...]
page 1063, image: s1063PRIMICERIATVS ûs. m. Dignitas et munus primiceriorum. l. 1 Cod. de Decanis, Biennii spatio primiceriatus gerant officium. conf. Cassiodor. Var. Epist. 6, 7 et 16. Et Epist. 10, 11.
PRIMIGENIVS a, um. Adi. [ prwto/tokos2, proto/plastos2 ] Idem quod Primitiuus, Quod aliunde non habet originem. [...]
PRIMIGENVS a, um. Aliud Adi. [ prwtogo/nos2 ] Lucret. 2, 1104 [...]
PRIMIPARA ae f. [ prwtoto/kos2 ] Primiparae dicuntur Matres, quae primo genuerunt. Plin. 8, 40 s. 62 Et ab ea, quae femina sit ex primipara genita citius cerni. Matres Id. ib. c. 47.
PRIMIPÃLVS, s. PRIMOPILVS i. m. [ prwto/pilos2 ] Centurio primi manipuli aut ordinis Triariorum. [...]
PRIMIPILVM i. n. sequiori aeuo dicta fuit annona, quae dabatur primi pili centurionibus, vt inter milites distribueretur: Vid. Dion. Gothofr. [...]
PRIMIPILÃRIS [ prwtopilai=os2 ] Centurio, qui primum pilum duxit. [...]
PRIMIPILARIVS Idem. Sen. de Const. c. 18 Nec impune cessit primipilario. conf. Spartian. Iulian. c. 5. et Nigr. c. 2. Modestin. Digest. 27 t. 1 l. 8 §. 12. 2 Pro filiis primipilarium: vid. Iac. Gothofred. l. c.
PRIMIPILATVS ûs. m. Sarisb. 6, 16 Primipilatum affectare. Commoda primipilatus l. 1 C. de primipilo.
PRIMIPOTENS entis. Apul. Asclep. p. 92 Deus primipotens et vnus gubernator mundi.
PRIMISCRINIVS i. m. Scriniariorum supremus. Symmach. Ep. 1, 33. [...]
PRIMITER Adu. [ prw/tws2 ] i. Primo. Pomponius Maccis geminis, Quin bono animo es video, eripis primiter dapes Non. 2, 661. qui etiam laudat Lucilium.
PRIMITVS Aliud Adu. [ prwti/stws2 ] Idem. Lucil. 5 [...]
page 1064, image: s1064PRIMITIVS a, um. Adi. Quod in aliqua re primum et principale est. Laudatur Ouid. Met. 12, 271 Ecce rapit mediis flagrantem Rhetus ab aris Primitium torrem. Alii legunt Prunitium: sic et Burm.
PRIMITIAE arum. f. Pl. [ a)rxai\, a)parxai\, kata/rgmata ] Primi fructus ex agro suscepti, qui Deo offeruntur. [...]
PRIMITÃVVS a, um. Adi. [ prwto/tupos2 ] Quod aliunde non habet originem, siue Quod per se inuentum est. [...]
PRIMIVIRGIVS i. m. Primus virgam gestantium ante regem. Gloss. Graec. Latin. [ prwtorabdou=xos2, primiuirgius. [...]
PRIMODVM pro Primo. Laudatur Plaut. Capt. 1, 2, 51 Primodum opus est pistoriensibus, quod probat Meurs. Sed Gronou. Primumdum.
PRIMOGENITVS a, um. Adi. [ prwto/tokos2 ] Qui primo genitus est, etiam si alii non sint geniti. [...]
PRIMOGENITALIS e. Adiect. Tertull. aduers. Valentinian. c. 20.
PRIMOPLASTVS i. m. Prudent. Hymn. omn. Hor. 17 Ne gens periret primoplasti ex germine.
PRIMORDIVM i. n. [ a)rxaiogoni/a, prou+festhko/ta ] Principium, inquit, Festus, quod primo ordimur. [...]
PRIMORDIALIS e. Adiect. Causa primordialis Ammian. 30 pr. Lex Tertull. aduers. Iud. c. 2. Verbum, o( lo/gos2 Id. Apol. c. 21.
PRIMORDIALITER Adu. Claud. Mamert. 2, 5 Vnde corpora primordialiter existunt. conf. Augustin. de Trin. 3, 9.
PRINCEPS ipis. Adi. [ prw=tos2 ] Qui primum capit, vt particeps, qui partem, initio nihil fere aliud quam primum in quaque re significat, solo ordinis respectu. [...]
page 1066, image: s1066PRINCIPÃTVS ûs. m. [ a)rxh\, prwtei=on, h(gemoni/a ] Locus primus, conditio et status principis. [...]
PRINCIPÃLIS e. Adi. [ a)rxiko\s2, h(gemoniko\s2 ] Quod primum et praecipuum est: aut Quod principis est. [...]
PRINCIPALITAS âtis. f. Macrob. in Somn. Scip. 1, 3 [...]
PRINCIPALITER Adu. [ h(gemonikw=s2, prohgoume/nws2 ] Vt decet principem. [...]
PRINCIPIVM i. n. [ a)rxh\ ] Initium alicuius rei: et modo ad numerum, modo ad tempus, modo ad fundamentum refertur. [...]
page 1068, image: s1068PRINCIPIO Adu. i. Primum. Virgil. Georg. 4, 8 [...]
PRINCIPIÃLIS e. Adi. [ a)rxiako\s2 ] Quod primum est. [...]
PRINCIPANS antis. Lactant. 4, 13, 19 [...]
PRIOR et hoc Prius. [ pro/teros2 ] Comparatiuum, non solum ad duos, sed etiam ad plures referri potest. [...]
PRIVS [ pro/teron, pro/sqe, pro/sqen, pri\n, pa/ros2 ] Adu. Temporis. Terent. Heaut. 5, 2, 18 [...]
PRIVS - MORE Adu. Petron. c. 5 i. vt ante fieri consueuerat.
PRIVSQVAM Coniunctio, quam nonnulli disiungunt, Prius quam. [...]
PRIORSVM Adu. Versus priora s. anteriora. [...]
PRIORSVS Adu. Claud. Mamert. 1, 18 Mouetur corpus priorsus et retrorsus. vid. modo dicta in PRIORSVM.
PRIORATVS ûs. m. Tertull. aduers. Valent. c. 4 Vt solent animi pro prioratu exciti.
PRISCIÃNVS i. m. [ *priskiano\s2 ] Nobilis Grammaticus, cuius scripta habemus, eam claritatem consecutus, vt Priscianus quemadmodum Donatus, ipsum artis nomen videatur. [...]
PRISCVS a, um. Adi. [ a)rxai=os2 ] Qui superiore aetate fuit, ex Pri, i. Prae, et terminatione scus, quam obseruamus etiam in Vescus. [...]
page 1069, image: s1069PRISCE Adu. [ kroni/ws2 ] vt, Prisce agere; i. Prisco et antiquo more. [...]
PRISMA atis. n. Sectio. a pri/w seco. [...]
PRISTINALE Pecus, quod affertur ex Columel. 7, 9, 3 nullum est. Legendum enim Pistrinale, quod in pistrinis alitur a pistoribus scrophipascis.
PRISTINVS a, um. Adiect. [ o( pa/lai ] Quod superioribus annis, mensibus, diebus, et nostra memoria fuit. [...]
PRISTIS vid. PISTRIX. A forma Pristis est
PRISTIGER [2] era, erum. Adi. Pristiger Triton Sidon. Epist. 4, 8. Et
PRISTÃNVS a, um. Adi. Sidus Pristinum Columel. 11, 2, 5 et 64. i. cetus s. pistrix.
PRIVATVS [1] etc. vid. PRIVVS.
PRÃVERNVM i. n. [ *priou/ernon ] Vrbs Volscorum in Latio. Virg. Aen. 9, 576. Vnde
PRIVERNAS âtis. Incola. Vid. Seru. apud Virg. Aen. 7, 803 [...]
PRIVERNVS [1] a, um. Adi. Priuernus ager Cic. in Rullum 2, 25.
PRIVERNVS [2] i. m. Nomen Itali Virg. Aen. 9, 576.
PRIVERVS a, um. Adi. Idem ac Priuatus; vt, Priuerae mulieres. Festus.
PRÃVIGNVS i. [ pro/gonos2 ] quasi Prius genitus, ante matrimonium nempe cius, cuius priuignus dicitur, ex priore coniuge. [...]
PRIVILEGIVM, et PRIVO vid. PRIVVS.
PRIVVS a, um. Adi. [ i)/dios2 ] Priui, ae, a. i. Singuli. [...]
page 1070, image: s1070PRIVÃTVS [1] a, um. Adi. [ i)/dios2, i)diwtiko\s2 ] Quod vniuscuiusque proprium est, non--publicum aut commune. [...]
PRIVÃTIM Adu. Quod non est publice factum. [...]
PRIVÃTE Aliud Adu. Adfertur ex Cic. Att. 7, 7 Illud priuate non adscribis, et tibi gratias egit. At ex vetusto codice legendum, Illud, puto, tu non, etc. Sic Graeu.
PRIVATO Adu. Liu. Andron. Priuato nos tenuissemus. Vid. Priscian. p. 1009. Sic etiam dedit Heinsius apud Vell. Paterc. 2, 1, 2 Publicamque magnificentiam secuta priuato luxuria est. Al. priuata.
PRIVATVS [2] ûs. m. Proprietas. Tertul. de Poenit. c. 2 Poenitentia delinquentium priuatus.
PRIVO âre. [ stere/w, a)postere/w ] Adimere et spoliare significat. [...]
page 1071, image: s1071PRIVANS antis. Partic. Cic. in Topic. 48 c. 11 Sunt enim alia contraria, quae priuantia licet appellemus Latine, Graece appellantur [ sterhtika/.
PRIVÃTVS [2] a, um. Partic. [ sterhqei\s2 ] Cui quid est ademtum, inquit Festus. [...]
PRIVATIO ônis. f. [ ste/rhsis2 ] Cic. de Fin. 2, 29 c. 9 [...]
PRIVATICIVS a, um. Adi. Gloss. Lat. Gr. Priuaticia, [ sterhtika/.
PRIVATÃVVS a, um. Adi. Idem. Gell. 5, 12 Pars priuatiua. Et 13, 22 Ne particula priuatiua est.
PRIVILEGIVM i. n. [ pronomi/a, prote/rhma ] Lex ad priuos homines, i. singulos pertinens. [...]
PRIVILEGIÃRIVS a, um. Adi. Vlpian. in l. Rescriptum D. de pactis, Rescriptum autem Diui Marci sic loquitur, quasi omnes creditores debeant conuenire. [...]
PRO
PRO [1], quod quidam PROH scribunt. [...]
PRO [2] [ u(pe\r ] Praep. Ablatiuo casui seruiens. [...]
page 1074, image: s1074PROAEDIFICATVS a, um. Proaedificatum dicitur, Quod ex priuato loco in publicum solum processit. Festus.
PROAGOGIVM i. n. [ proagw/gion ] Stuprum, perductio, a Graeco verbo [ proagwgei=n, quod Latini perducere dicunt, id est lenocinari, lenocinium facere. [...]
PROAGORVS Dorica ratione, quam Latini aemulantur, et Siculorum lingua (nam ab aliis Graecis proh/goros2 dicitur) significat Eum, qui princeps est, et ante alios verba facit. [...]
PROAMITA ae. f. Proaui mei soror. Caius in l. 1 D. de Gradibus. Add. tit. Inst. de gradib.
PROARCHE es. f. Aeon Valentini, quasi tu aliquid ipso principio prius dicas. Vid. Tertull. adu. Val. c. 7. 35. 37. add. Interpr. Iren. 1, 1.
PROARIES etis. m. Instrumentum esse aiunt, quo vice arietis vti liceat ad adigendam materiam. [...]
PROAVCTOR, ôris. m. [ prokata/rxwn ] Sueton. Claud. c. 24 [...]
PROAVVNCVLVS, i. m. et PROMATERTERA ae. f. i. Proaui frater et soror. l. Iurisconsultus et l. 1 de Gradib. et assinib. Imper. in tit. de gradib. 2. instit. Ciuil.
PROAVVS i. m. [ pro/pappos2, pro/patros2 ] Aui paterni vel materni pater. [...]
PROAVIA ae. f. Aui vel auiae mater. Suet. Calig. c. 10 In Liviae Augustae proauiae suae contubernio mansit.
PROAVÃTVS a, um. Adi. [ propappw=|os2 ] Quod est proaui: Rura proauita Stat. Silu. 4, 4, 83. [...]
PROBA ae. f. Specimen. [...]
PROBAMENTVM i. n. Idem. Mart. Capell. 7 Indubitabile probamentum. Cod. Theod. l. vlt. add. Rusin. ap. Hieron. Ep. 63.
PROBABILE, PROBATOR etc. vid. PROBVS.
PROBATICA ae. f. probatikh\ ] Latine Ouilis dicitur. Erat piscina, vbi oues lauari solebant, quum sacerdotes eas litare vellent: [ pro/baton Graece, Latine dicitur ouis. Vtitur Vulg. Ioh. 5, 2.
PROBATION i. n. Herba, al. Arnoglossa s. plantago Apul. 1.
PROBATORIA ae. f. l. 3 [...]
PROBE, PROBITAS, PROBITER vid. PROBVS.
PROBLÃMA atis. n. [ pro/blhma ] Est Propositio, interrogationem annexam habens. [...]
PROBO [1] vid. PROBVS.
page 1075, image: s1075PROBOSCIS, (quid. PROMVSCIS) idis. f. [ pronomai/a, proboski\s2 ] Graecum nomen est, dictum quod ante depascat: et est porrecta corporis pars, inhaerens naribus: quae, excepto homine, in aliis animalibus inuenitur. [...]
PROBRVM i. n. [ khli\s2, o)/neidos2 ] vt crimen, et ipsum turpe factum, et illius commemor ationem atque obiectionem, notat. [...]
PROBROSVS a, um. Adi. [ o)nei/distos2 ] Ignominiosus. [...]
PROBROSE Adu. Gell. 17, 21 Cum Demostheni quod fugerat probrose obiiceretur. Sen. Controu. 1, 2 Probrose leno illam prostituit.
PROBROSITAS âtis. f. Saluian. de Gub. Dei 3 p. 92 et 94.
PROBVS a, um. Adi. do/kimos2, eu)do/kimos2, ai)/dhmon, kaqh/kwn, e)leu/qeros2 Gloss. Lat. Gr.] Bonus, quasi prohibus, quod se a delinquendo prohibeat; inquit Festus. [...]
page 1076, image: s1076PROBE Adu. [ doki/mws2 ] Bene, recte, vt oportet. [...]
PROBITAS âtis. f. [ kalokagaqi/a ] Bonitas, illa praesertim, quae se praestat talem, qualis videri vult. [...]
PROBITER Adu. [ eu)doki/mws2 ] pro Probe, apud antiquos. Varro Octoges. Postquam auida libido rapere ac concidere coepit, seque opifice, non probiter strepere. Haec Non. 11, 13.
PROBO [2] âre. [ dokima/zw, eu)doke/w, basani/zw ] Efficere vt probum, rectumque iudicetur id, quod quis facit vel dicit; vnde et pro Laudare accipitur. [...]
page 1077, image: s1077PROBANS antis. Partic. Ioue non probante Hor. Carm. 1, 2, 19. Idem Epist. 1, 1, 82 Iidem eadem possunt horam durare probantes? Vulgata Ier. 17, 10 Dominus serutans corda et probans renes.
PROBANDVS a, um. Partic. [ dokimaste/os2 ] Caes. Bell. Gall. 5, 44 Quem locum probandae virtutis tuae exspectas? Causa probanda Ouid. Fast. 6, 266. Forma probanda operis Idem Trist. 3, 11, 44.
PROBÃTVS a, um. Aliud Partic. [ dedokimasme/nos2 ] Quae facimus, ea prudentissimo cuique maxime probata esse volo Cic. Fam. 6, 12. [...]
PROBÃTOR, ôris. m. [ dokimasth\s2 ] Cic. pro Caecin. 85 [...]
PROBATIO ônis. f. [ kataskeuh\, dokimasi/a, dokimh\ ] Actus probandi. [...]
PROBATÃVVS a, um. Adi. Probatiuae duae quaestiones Quinct. Decl. 299.
PROBABILIS e. Adi. [ piqano\s2 ] Dicitur, quod s. verum s. falsum sit, videtur tamen plerisque, vel his quorum interest, probari posse. [...]
page 1078, image: s1078PROBABILITER Adu. [ piqanw=s2 ] Cic. de Orat. 2, 337 [...]
PROBABILITAS âtis. f. [ piqano/ths2 ] Cic. Acad. 4, 75 c. 24 [...]
PROBOLE es. f. [ probolh\ ] Cognosce probolen veritatis Tertull. aduers. Prax. c. 8 [...]
PROCA, s. PROCAS ae. m. [ *pro/kas2 ] Rex Albanus, pater Amulii et Numitoris, auus proinde Romuli et Remi. [...]
PROCACIA, PROCACITAS vid. PROCO.
PROCALO âre. Prouocare, ex Graeco [ kalei=n, id est vocare; vnde Calendae, calumnia, calones, caculae, et calatores. Procalato, prouocato. Festus.
PROCAPIS Progenies quae ab vno capite procedit Paullus in Festo. Procapibus, proximis Gloss. Isidor.
PROCAS vid. PROCA.
PROCASTRIA vid. PROCESTRIA.
PROCAX [1] acis. vid. PROCO, are.
PRÃCÃDO ssi, ssum, ere. [ probai/nw, proi/+hmi ] Progredi, in publicum ire, vltra s. porro ire. [...]
page 1079, image: s1079PROCÃDENS entis. Partic. [ probai/nwn ] Cic. Tusc. 3, 53 c. 22 [...]
PROCESSVS [1] a, um. Partic. Neutro--Pass. Hirt. Bell. Afric. c. 75 Caesar processus a castris suis. Scrib. Larg. Comp. 100 In processa aetate.
PROCESSIO ônis. f. Cic. pro Lege Manil. 24 c. 9 [...]
PROCESSVS [2] ûs. m. [ pro/bhma, prokoph\ ] Progressus. [...]
PROCELEVSMATICVS i. m. [ prokeleusmatiko\s2 ] Pes est constans e duobus pyrrhichiis, id est e quatuor syllabis breuibus, temporum quatuor: vt, Philosophus. [...]
PROCELLO culi, culsum, ere. [ plh/ttw ] Percutere vel impellere, et sic euertere. [...]
page 1080, image: s1080PROCELLA ae. f. [ a)/ella, xeimw\n ] Vehementior quidam venti impetus, nec ita durans. [...]
PROCELLÃSVS a, um. Adi. [ a)ellh\s2, a)rge/sths2 ] Plenus procellis. [...]
PROCELLOSE Adu. Augustin. Confess. 13, 20 Genus humanum profunde curiosum et procellose tumidum.
PROCERES [1] vid. paullo post.
PROCÃRVS a, um. Adi. [ eu)mh/khs2, promh/khs2 ] Prolixum, et in longitudinem productum: quasi ex cera, ob eius facilitatem, inquit Festus. [...]
PROCÃRE Adu. [ promhkw=s2 ] Dolia procere distenta Manil. 1, 841. vt emendauit Bentl. Compar. Cic. de Orat. 3, 128 c. 59 Brachium procerius proiectum quasi quoddam telum orationis.
PROCERITAS âtis. f. [ mh=kos2 ] Longitudo s. altitudo. Cic. de Senect. 59 c. 17 [...]
PROCERITVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PROCERITV=DO [PROCERITÃDO]] inis. f. Solin. c. 5 Sobolem nostri temporis per nascentium detrimenta decus veteris proceritudinis perdidisse.
PROCERVLVS a, um. Adi. Apul. Florid. 2 p. 351 Manus eius tenerae procerula laeua distantibus digitis neruos molitur.
PROCERES [2] um. m. [ duna/stai ] Seru. ad Aen. 1, 744 [...]
PROCERÃTVS a, um. Adi. [ numfo/lhptos2 ] Malo spiritu afflatus affertur ex Plaut. Poen. 3, 1, 25. [...]
PROCESSIO, PROCESSVS vid. PROCEDO.
PROCESTRIA dicuntur, quo proceditur in muro. [...]
page 1081, image: s1081PROCHEIMASIS is. f. [ proxei/masis2 ] Praecedens tempestatum significatio. [...]
PROCHÃRVS i. m. Scriba expedite notans. [...]
PROCHOSAGRIOS i. m. [ pro/xos2 a)/grios2 ] Herba, Saxifraga. Apul. de Herb. c. 97.
PROCHYTA, ae. et PROCHYTE es. f. [ *proxu/th q] Insula in Puteolano sinu; Dicta, quasi Profusa. [...]
PRÃCIDO cidi, câsum, ere. [ prospi/ptw, parapi/ptw ] ex Pro et Cado compositum; significat Pronum cadere, procumbere. [...]
PROCIDENS entis. Partic. [ propi/ptwn ] Plin. 16, 5 [...]
PROCIDENTIA ae. f. [ pro/ptwsis2 ] Plin. 34, 18 s. 50 [...]
PROCIDVVS a, um. Adi. [ pro/sptwtos2 ] Quod procidit. [...]
PROCIEO vid. PROCIO.
PROCINGO ere. Origo est eorum, quae sequuntur.
PROCINCTVS [1] a, um. Part. [ e)n probolh=| katasta\s2 ] Paratus, expeditus. [...]
PROCINCTVS [2] ûs. m. [ probolh\, paraskeuh\ ] Apparatus bellicus, et expeditio dicitur. [...]
PROCINCTVALIS e. Adi. Ad procinctum pertinens. Procinctualis ornatus Cassiodor. Epist. 6, 22.
PROCIO an PROCIEO Verbum fuit, vnde
PROCITVM testamentum dicebatur, veluti procatum, prouocacum, id est, irritum ac ruptum. etc.
PROCITO âre. Idem quod Vocito. [...]
PROCLÃMO âre. [ kataboa/w ] Palam et valde clamare, vociferari. [...]
PROCLAMATIO ônis. f. Proclamatio ad libertatem l. 25 §. 1 tit. de liberali causa. Add. Ib. l. 34. Quinctil. Decl. 18 Instantem truci proclamatione discutere. Conf. Idem Decl. 7 et 8.
PROCLAMÃTOR ôris. m. [ katabohth\s2 ] Cic. de Orat. 1, 202 c. 46 [...]
page 1082, image: s1082PROCLINO âre. [ proku/ptw ] Idem quod Inclinare significat. [...]
PROCLINÃTVS a, um. Partic. [ prokekumme/nos2 ] Partes proclinatae Ouid. Trist. 2, 84. [...]
PROCLINATIO ônis. f. Vitruu. 6, 11 Non minus etiam obseruandum est vti omnes structurae perpendiculo respondeant, neque habeant in vlla parte proclinationes. Conf. Idem 5, 12.
PROCLÃVIS e. Adi. [ kataferh\s2 ] Porro inclinatus, vel pronus, inclinatusque, vt ait Donatus: vt si cliuo descendas nimirum. Contrarium Accliuis. [...]
PROCLÃVVS a, um. Adi. Idem. Varro de R. R. 2, 2 [...]
PROCLÃVE Adu. Lucret. 2, 454 [...]
PROCLIVITER ius, issime. Adu. [ e)pir)r(epw=s2 ] Gell. 1, 6 [...]
PROCLIVITAS âtis. f. [ katafe/reia ] Cic. Tusc. 4, 28 [...]
PROCLIVIVM i. n. Frontin. Strat. 2, 2, 2 Adiuuante proclivio. Claud. de Laud. Stil. 1, 23 Lassant procliuia currus.
PROCLVDO ere. Curabit, vt fetus proprios cum vnaquaque (matre) procludat Pallad. Febr. c. 26, 4. Fortassis leg. praecludat, quod habet Crescentius de commodis rer. rural. 9, 77.
PROCO, âre. et PROCOR âri. Poscere, inquit, Festus, Vnde Procaces meretrices ab assidue poscendo, et Proci, vxorem poscentes in matrimonium. [...]
PROCAX [2] âcis. au)qa/dhs2, i)tamo\s2, propeth\s2 Gloss. Lat. Gr.] i. Petax. [...]
PROCACIA ae. f. Audacia in poscendo. Auson. Epist. 22 pr. Quod nihil poscente me abnuis, magis acuis procaciam quam retundis.
page 1083, image: s1083PROCACITAS âtis. f. [ u(/bris2 ] Licentia, qua meretrices et scurrae vtuntur. [...]
PROCACITER ius, issime. Adu. [ u(bristikw=s2 ] Liu. 28, 24 [...]
PROCATIO ônis. f. Petitio matrimonii. Apul. Apol. p. 320 Cum in hoc statu res esset inter procationem matris et metum filii.
PROCVS [1] i. m. [ kwmasth\s2, mnhsth\r ] Matrimonii appetitor. [...]
PROCOETON ônis. m. [ prokoitw\n ] Quasi tu dicas Antecubiculum. [...]
PROCONNÃSVS i. f. [ *proko/nnhsos2 ] Insula est in Propontide.
PROCONNESIVS a, um. Possessiu. Vitruu. 2, 8 Halicarnassei regis Mausoli domus Proconnesio marmore omnia habebat ornata. Aristeas Proconnesius, Scriptor laudatus a Plin. 7, 2.
PROCONSVL is. m. et, vt quibusdam placet, etiam PROCONSVLE, [ a)nqu/patos2 ] vocatur, qui Consulis potestatem habet. [...]
page 1084, image: s1084PROCONSVLÃTVS ûs. m. [ a)nqupa/teia ] Proconsulis dignitas. [...]
PROCONSVLÃRIS e. Adi. [ a)nqupatiko\s2 ] Quod ad Proconsulem pertinet. [...]
page 1085, image: s1085PROCONTOR âri. Ab hoc procontanda discetis Symmach. 653. al. aliter.
PROCRAGO procraxi, procraxisse, et per syncopen procraxe. [...]
PROCRASTINO âre. [ a)naba/llomai ] Diem de die trahere, differre. [...]
PROCRASTINATVS a, um. Partic. Gell. 17, 10 Quae procrastinata sunt ab eo.
PROCRASTINATIO ônis. f. [ a)na/blhsis2 ] Dilatio. Cic. Philipp. 6, 7 c. 3 Nam cum plerisque in rebus gerendis tarditas et procrastinatio odiosa est, tum hoc bellum indiget celeritatis.
PROCREO âre. [ paidopoie/w ] Liberos progignere. [...]
PROCREATIO ônis. f. Cic. Tusc. 1, 31 c. 14 [...]
PROCREÃTOR ôris. m. Cic. de Finib. 4, 17 c. 7 [...]
PROCREATRIX îcis. f. Cic. de Orat. 1, 9 c. 3 Neque enim te fugit laudandarum artium omnium procreatricem quandam, et quasi parentem eam, quam filosofi/an Graeci vocant.
PROCRESCO ere. Lueret. 2, 566 [...]
PROCRIS is et idis. f. [ *pro/kris2 ] Filia Iphidis, vxor Cephali, quum audisset a rustico quodam amare eum Auram, quam inuocare consueuerat, ad siluas profecta est, et in frutetis latuit ad deprehendendum maritum cum pellice. [...]
PROCRVSTES ae. m. [ *prokrou/sths2 ] Celebris latro, habitans in ea parte Atticae, quae Curdalus dicitur. [...]
PROCVBO ui, itum, âre. Anteiacere, Obiacere, et sic Protegere, vt habeat cognationem cum Excubo. [...]
PROCVBITOR, ôris. m. Qui noctu, custodiae causa ante castra excubat. [...]
PROCVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PROCV=DO [PROCÃDO]] di, sum, ere. [ e)piko/ptw, e)pikola/ptw ] Prolatare, cudendo extenuare, inquit Seruius, seu probe cudere, exacuereue. [...]
page 1086, image: s1086PROCVL Adu. [ a)/poqen, po/r)r(w, ei)s2 makra\n ] Locum proprie significat separatum, et pro re nata longius propiusue remotum. [...]
PROCVLA vid. PROCVLVS.
PROCVLCO âre. [ katapate/w ] Progrediendo, vel aliud agendo conculcare. [...]
PROCVLCATIO ônis. f. Plin. 8, 18 Obturbata proculcatione aqua. Sen. de Tranquill. Anim. c. 11 Quod regnum, cuî non parata ruina et proculcatio.
PROCVLCÃTOR, ôris. m. In militia idem qui Procursator. Ammian. 27, 23 Inueniri posse aliam viam, praeter eam, quam inspexere proculcatores.
PROCVLEIVS i. m. Vt scribit Acron, Eques fuit Romanus, Augusti amicissimus, qui pius sic erga fratres suos Scipionem et Muraenam fuit, vt spoliatis bello ciuili patrimonium suum ex integro diuideret, quod cum eis iam ante diuiserat. [...]
page 1087, image: s1087PROCVLEIA et PROCVLINA ae. f. Mulierum nomina apud Martial. 10, 41. Et 6, 22.
PROCVLIO, s. PROCVLINO âre. Paullus Festi, proculiunt, promittunt. Ipse Festus, Proculinat (f. proculinant) promittunt ait significare Antistius de iure Pontificali libro nono.
PROCVLVS i. m. [ *pro/klos2 ] Cognomen eius, qui natus sit patre peregrinante a patria procul. [...]
PROCVMBO cubui, cubitum, ere. [ prospi/ptw, kata/keimai ] Prosterni, pronum iacere: quod proprie quidem de animalibus, per translationem vero etiam de aliis rebus dicitur, cum inclinantur vel iacent adeo. [...]
PROCVPIDO inis. f. Monet etiam in nos procupido amoris Min. Felix c. 26, 11. [...]
PRÃCVRO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRO=CV=RO [PRÃCÃRO]] âre. [ e)pitropeu/w, e)pimele/omai ] Administrationem alienarum rerum vel suarum gerere. [...]
PROCVRATIO ônis. f. [ e)pitroph\ ] Varr. de R. R. 1, 1 [...]
page 1088, image: s1088PROCVRATIVNCVLA ae. f. Dimin. Sen. Epist. 31 Omnia transisti procuratiunculae pretio.
PRÃCVRATOR, ôris. m. [ e)pi/tropos2, e)pimelhth\s2, dioikhth\s2, khdemw\n ] Late patet vis huius Nominis, quam complexus videtur Vlpian. l. 1 [...]
PROCVRATRIX îcis. f. Cic. de Fin. 4, 17 c. 7 Sed quum sapientiam totius hominis custodem et procuratricem esse vellent, quae esset naturae comes, etc.
PROCVRATORIVS a, um. Adi. Vlpian. in l. si quis quum procuratorio nomine condemnatus esset, heres exstiterit domino litis, etc. [...]
page 1089, image: s1089PROCVRRO curri, cursum, ere. [ protre/xw ] Vltra, siue longe currere. [...]
PROCVRRENS entis. Partic. [ protre/xwn ] Procurrens sinus inter duo maria Plin. 4, 11. [...]
PROCVRSVS ûs. m. [ prodro/mhma ] Liu. 22, 41 pr. [...]
PROCVRSIO ônis. f. [ prodromh\ ] Excursio, vel digressio a causa. [...]
PROCVRSO âre. Frequent. [ e)ktre/xw ] Liu. 27, 2 Ibi per dies aliquot quum ab stationibus procursaretur. Plin. 8, 5 Procursantibus inter eos qui lacesserent, non potuisse effici, etc.
PROCVRSÃTOR, ôris. m. Velites, milites qui praelium lacessunt. Liu. 42, 64 Breue certamen leuis armaturae maxime cum procursatoribus fuit.
PROCVRSATIO ônis. f. [ e)kdromh\ ] Liu. 28, 33 pr. [...]
PROCVRSORIVS a, um. Procursorius index Ammian. 31, 9. Vales. praecursorius.
PROCVRVVS a, um. Adi. [ polukampu/los2 ] Valde curuus. Virg. Georg. 2, 421 Contra non vlla est oleis cultura, neque illae Procuruam exspectant falcem. Litora Virg. Aen. 5, 765.
PROCVRVO âre. Celsum procuruat Agyllea Tydeus Stat. Theb. 6, 852 de gymnico certamine. Tertull. S. Cypr. Genes. 1, 14 Pomiferique simul procuruant brachia rami.
PROCVS [2] vid. PROCO, as.
PROCVSTES vid. PROCRVSTES.
PROCYMAEA ae. f. [ prokumai/a ] Moles opposita fluctibus. [...]
PROCYON ônis. m. [ *proku/wn ] De hoc Plin. 18, 28 s. 68 [...]
PRODEAMBVLO âre. [ e)kperipate/w ] Prodire deambulatum. Ter. Adel. 5, 1, 4 Prodeambulare huc libitum est.
PRODEO îui vel ii, itum, îre. [ proe/rxomai, parei=mi ] Foras ire, in publicum. [...]
page 1090, image: s1090PRODICO ere. Ante dicere. [...]
PRODICTVS a, um. Partic. Cic. pro Domo 45 c. 17 Ne, nisi prodicta die quis accusetur.
PRODICTIO ônis. f. Quae ex Festo affertur, Proditio est, de qua sub PRODO.
PRODICTÃTOR, ôris. m. [ a)ntidikta/twr ] Qui extraordinariam Dictaturam gerit. [...]
PRODICVS i. m. [ *pro/dikos2 ] Philosophus Cous, cuius de Hercule, conculcata voluptate virtutem colente fabulam seruauit Xenophon, et inde Cic. Offic. 1, 118 c. 32. qui
PRODICIVS Hercules inde ab ipso Cicerone l. c. vocatur. [...]
PRODIGALIS, PRODIGALITAS vid. post PRODIGO.
PRODIGIALIS etc. vid. infra.
PRODIGIVM i. n. [ te/ras2, terato/deuma, tera/stion ] quasi Prodicium, vel Porrodicium, quod porro dicat, porro significet, et aliquid futurum esse portendat. [...]
PRODIGIÃTOR, ôris. m. [ teratosko/pos2 ] Qui ex prodigio futura praenuntiat. Festus, Prodigiatores, aruspices, prodigiorum interpretes. Vid. Buleng. de Sortibus c. 5.
PRODIGIÃSVS a, um. Adi. [ teratw/dhs2, teratourgo\s2 ] Quod prodigium facit, vel quod praeter naturam est et consuetudinem. [...]
PRODIGIÃSE Adu. [ teratwdw=s2 ] Praeter naturam vel morem. [...]
PRODIGIÃLIS e. Adi. [ tera/stios2 ] Late admodum patens nomen. [...]
PRODIGIALITER Adu. [ terastikw=s2 ] Idem quod Prodigiose. [...]
PRODIGO êgi, ere. [ spaqa/w, a)swteu/omai ] Consumere, vltra modum erogare: compositum ex Pro, et Ago, vt sit idem fere, quod abigere, domo exigere, quod faciunt ii, quos prodigos vocamus, qui Plutum domo exigant. [...]
page 1091, image: s1091PRODIGENS entis. Part. Aur. Vict. de Caes. c. 40 Pecuniam conferre prodigenti.
PRODACTVS a, um. Adi. Tertull. de Anima c. 48. Idem de Pudicit. c. 8.
PRODIGVS a, um. Adi. [ a)/swtos2, a)ko/lastos2, xei=os2 ] Qui bona sua prodigit, profusus. [...]
PRODIGE Adu. [ a)sw/tws2 ] Effuse. Cic. Philipp. 11, 13 c. 6 [...]
PRODIGITAS âtis. f. Antiquum. [ a)swti/a ] Profusio. Lucil. Sat. 6 Nequitia occupat, hoc petulantia, prodigitasque. Ex Non. 2, 695.
PRODIGENTIA ae. f. [ a)kolasi/a ] Tacit. Ann. 13, 1, 4 Cuius abditis adhuc vitiis per auaritiam ac prodigentiam mire congruebat. Conf. Idem Ann. 15, 37, 1. et 6, 14, 1.
PRODIGVVS a, um. Adi. Vnde et Prodiguae hostiae vocantur, vt ait Veranius, quae consumuntur: vnde homines quoque luxuriosi, prodigi. Festus.
PRODIGÃLIS e. Adi. pro Prodigus, nondum habet auctorem.
PRODIGALITAS âtis. f. Porc. Latro Decl. in Catil. Summum pecuniae desiderium, summa simul prodigalitas.
PRODÃNVNT Prodeunt, vt Ennius Annal. 3 Prodinunt famuli, tum candida lumina lucent.
PRODITIO [1] vid. PRODO.
PRODIVS [ e)ggu/teron ] dictum est Interius, longius, inquit Non. 1, 231 [...]
PRODO didi, ditum, ere. [ proi/+emai, prodi/dwmi ] Porro dare, ait Seruius ad illud Virg. Aen. 1, 252 [...]
page 1092, image: s1092PRODITVS a, um. Partic. [ prodedome/nos2, pro/dotos2 ] Cic. Att. 3, 5 [...]
PRODITOR, ôris. m. [ prodo/ths2 ] Qui prodit vel prodidit. [...]
PRODITRIX îcis. f. Lactant. 1, 10 Bacchus patris proditricem, fratris interemtricem in coniugium sibi vindicauit. Fama proditrix Prudent. Perist. 1, 11.
PRODITIO [2] ônis. f. [ prodosi/a ] Liu. 4, 30 [...]
PRODOCEO ui, êre. Foris, palam, et publice docere. [...]
page 1093, image: s1093PRODROMVS i. m. [ pro/dromos2 ] Latine Praecursor dicitur. [...]
PRODVCO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRODV=CO [PRODÃCO]] xi, ctum, ere. [ tei/nw, e)ktei/nw, a)potei/nw ] Primo est in longum ducere, prolongare. [...]
PRODVCTVS ior, issimus. Pro longo. [...]
page 1094, image: s1094PRODVCTE Adu. cui Breuiter opponitur. [...]
PRODVCTIO ônis. f. [ para/tasis2, e)/ktasis2 ] Cic. in Topic. 36 [...]
PRODVCTOR, ôris. m. Vet. Gloss. Productor, [ proagwgo/s2. Vid. Casaub. ad Cic. Att. 16, 1. In MSS. confunditur cum Perductor, v. v.
PRODVCTILIS e. Adi. Quod extendi potest. Gloss. Productile, [ e)lato/n.
PRODVX ucis. Idem quod Productor. Tertull. de Carne Christi c. 20. Vetus auctor, Amorem Firmat vt accepto produce totus eat. Vid. Barth. in Stat. Theb. 2 p. 545.
PROEBIVM vid. PRAEBIA.
PROÃGMENON i. n. [ prohgme/non ] i. Productum, promotum, praecipuum, vt illam Stoicorum vocem interpretatur Cicero. vid. PRAEPOSITA.
PROÃMINEO êre. [ proku/ptw ] Gloss. Gr.
PROETVS i. m. [ *proi=tos2 ] Abantis Argiuorum regis filius, cui successit in regno. [...]
PROFÃNVS a, um. Adi. [ be/bhlos2 ] Irreligiosum significat, non sanctum: quasi sit Porro a fano: Impium, scelestum, aduersum omni religioni. [...]
PROFÃNO âre. [ bebhlo/w ] Apud antiquos Profanare erat consecrare. [...]
PROFANÃTVS a, um. Partic. [ bebhlwqei\s2 ] Varr. L. L. 5, 7 [...]
PROFANATIO ônis. f. [ bebh/lwsis2 ] Plin. 16, 4 [...]
PROFANÃTOR, ôris. m. Prudent. Apoth. 178 Cede, profanator Christi, iam cede Sabelli.
PROFÃNE Adu. Profane ac petulanter illudere Lactant. 6, 23.
page 1095, image: s1095PROFANITAS âtis. f. Tertull. de Pall. 2 Vt autumat superiorum profanitas.
PROFÃRIS vel profare, profatur, profari. [ pro/fhmi, e)kfwne/w, e)ceipei=n ] Publice dicere, vel etiam futura praedicere. [...]
PROFANS antis. Petron. c. 89 Delia profante.
PROFATVS a, um. Partic. Lucret. 6, 80 Quanquam sunt a me multa profata, Multa tamen restant: Sic Creech etc. Al. Profecta.
PROFÃTVM i. n. Gell. 16, 8 Axiomata Varro, alias profata, alias proloquia appellat.
PROFÃTVS ûs. m. [ e)kfw/nhsis2 ] Gell. 18, 11 [...]
PROFECTIO [1] etc. vid. PROFICISCOR.
PROFECTO [ a)me/lei, o)/ntws2 ] Adu. confirmantis, dictum quasi pro facto, et significat Nimirum, sane, certe. [...]
PROFECTVS [1] vid. PROFICIO, et PROFICISCOR.
PROFERA ae. f. Dea; de qua Mart. Capell. 8 p. 270 [...]
PROFERO fers, tuli, lâtum, ferre. [ profe/rw, e)kba/llw ] Extra ferre, exserere, promere. [...]
page 1096, image: s1096PROLÃTVS [1] a, um. Partic. Lucan. 2, 493 [...]
PROLATIO ônis. f. [ profora\ ] Verbi intellectum sequitur. [...]
PROLÃTVS [2] ûs. m. Tertull. aduers. Valent. c. 33 Facillimo prolatu.
PROLATIVVS a, um. Sic proforiko\n reddit Interpr. Iren. 2, 18 Prolatiuum hominum verbum.
PROFESSIO, PROFESSOR vid. PROFITEOR.
PROFESTVS a, um. Adi. [ a)ne/ortos2 ] Profesti dies, qui hominibus, ad rem vel priuatam, vel publicam administrandam concessi erant. [...]
PROFICIO fêci, fectum, ere. [ proko/ptw, probai/nw, proh/kw, e)pidi/dwmi ] est pro se facere i. facere quod sibi prosit, it. procedere, progredi in rebus bonis. [...]
page 1097, image: s1097PROFICIENS entis. Partic. [ proko/ptwn ] Frena non proficientia equo rigidae ceruicis remittere Ouid. Trist. 1, 4, 13. [...]
PROFICIENTER Adu. Augustin. Epist. 80 Cum se in hac delectatione cor nostrum proficienter extendit.
PROFECTVS [2] a, um. Partic. Caes. B. G. 4, 19 Satis et ad laudem et ad vtilitatem profectum arbitratus.
PROFECTVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PROFECTV=RVS [PROFECTÃRUS]] a, um. Aliud Partic. [ proko/ywn ] Ouid. ex Pont. 3, 1, 138 [...]
PROFECTVS [3] ûs. m. [ prokoph\, e)pi/dosis2 ] Vtilitas, quae ex alicuius rei tractatione nobis prouenit. [...]
PROFICISCOR eris, fectus sum, cisci. [ poreu/omai, ei)=mi ] Quasi tu dicas facesso me: est enim in viam se dare, et initium proprie itineris notat. [...]
PROFICISCENS entis. Partic. [ poreuo/menos2 ] Hor. Epist. 1, 13, 1 Vt proficiscentem docui te saepe, etc. Domo nauibus proficiscens Nepos 1, 1, 15.
PROFECTVS [4] a, um. Part. Classe Chersonesum profectus Nepos 1, 4, 4. Consules ad deprehendendos legatos coniuratosque profecti domo Liu. 2, 4. Genus a Pallante profectum Virg. Aen. 8, 51.
PROFECTIO [2] ônis. f. [ porei/a ] Cic. Q. Frat. 3, 8 [...]
page 1098, image: s1098PROFECTICIVS a, um. Adi. [ e)peleustiko\s2 ] Vnde, Dos profecticia, vid. DOS. Profecticii peculii nomen non puto in antiquis iuris libris esse.
PROFECTOR, ôris. m. Qui in itinere est. Gloss. Gr. Lat. [ e)/kdhmos2, profector.
PROFICVVS a, um. Vtilis Cassiod. Epist. 1, 39 Quibus mora potest esse proficua.
PROFINDO fidi, fissum, ere. [ diatmh/ssw ] Proscindere. Stat. Theb. 10, 512 Quanta pariter ceruice gementes Profindunt inarata diu Pangaea iuuenci. Al. Profringunt, quod probat Gron.
PROFITEOR êris, fessus sum, êri. [ o(mologe/w, e)pagge/llomai, a)pogra/fomai ] Palam fateri, polliceri. [...]
page 1099, image: s1099PROFITENS entis. Partic. [ e)paggello/menos2 ] Cic. ad Brut. 15 Italiae sua vobis studia profitenti remisistis.
PROFITENDVS a, um. Aliud Partic. [ e)paggelte/os2 ] Cic. de Nat. Deor. 1, 63 Ex quo equidem existimo, tardiores ad hanc sententiam profitendam multos esse factos.
PROFESSVS a, um. similiter Partic. [ e)paggeila/menos2 ] Ouid. Fast. 2, 198 [...]
PROFESSIO ônis. f. [ e)paggeli/a ] Verbi varietatem sequitur. [...]
PROFESSOR, ôris. m. [ e)paggelth\s2 ] Qui profitetur artem, et se illam scire dicit, atque opem inde aliis promittit. [...]
PROFESSORIVS a, um. Adi. [ e)paggeltiko\s2 ] Lingua professoria, Quae meritoriam exercet eloquentiam Tacit. Ann. 13, 14, 5.
PROFESSVM i. n. vnde, Ex professo aliquid agere: Vid. Ex professo, in EX. De professo audere aliquid Apul. Apol. p. 274.
PROFLIGO ere. Inde
PROFLICTVS a, um. Gell. 15, 5 Res proflictae et perditae.
PROFLIGENDO ap. Colum. 1, 3, 11 quidam legunt; sed melius, profugiendo. Nec diuersa mihi lectio, quod annotauerim, obseruata.
PROFLÃGO âre. [ katako/ptw ] Deiicere, depellere, deperdere, et ad perniciem deducere. [...]
PROFLIGANDVS a, um. Partic. [ katakopte/os2 ] Acies profliganda Sil. 11, 400.
page 1100, image: s1100PROFLIGÃTVS a, um. Aliud Partic. [ katakopei\s2 ] Prostratus, deiectus, afflictus, perditus. [...]
PROFLIGATIO ônis. f. Cic. in Consol. Profligatio exercitus aut clades.
PROFLIGÃTOR, ôris. m. [ katakopth\s2 ] Prodigus. Tacit. Ann. 16, 18, 1 Habebaturque non ganeo et profligator, vt plerique sua haurientium, sed erudito luxu.
PROFLO âre. [ xwneu/w, e)kpneu/w ] Idem quod Flare, et flando efficere, vel expellere adeo. [...]
PROFLÃTVS [1] a, um. Proflatis naribus Apul. Met. 7 p. 193 Elmenb. Massa Plin. 34, 9.
PROFLÃTVS [2] ûs. m. [ katapnoh\ ] Ipse proflandi actus. Columel. 5, 9 Aestiuo proflatu refrigerentur.
PROFLVO xi, xum, ere. [ a)por)r(e/w, pror)r(e/w ] Fluendo in apertum venire. [...]
PROFLVENS entis. Partic. [ a)por)r(e/wn ] Cic. Q. Frat. 3, 1 [...]
PROFLVENTVM i. n. Idem. Iul. Obsequ. c. 6 Ad Tiberis profluenta descendere.
PROFLVENTER Adu. [ pror)r(eo/ntws2 ] Abundanter. [...]
PROFLVENTIA ae. f. [ pror)r(oh\ ] Cic. in Partit. 81 c. 23 Et hanc oratoriam vim inanis quaedam profluentia loquendi. Subaud. Imitatur.
PROFLVVS a, um. Adi. [ pror)r(e/wn ] Quod profluit: vt, Profluns amnis, Qui perpetuo fluit Plin. 19, 4. [...]
PROFLVVIVM i. n. [ pro/r)r(eusis2 ] Fluxus: Profluuium alui Columel. 9, 12. [...]
PROFLVVIVS a, um. Adi. Profluuia fides Caecil. apud Priscian. p. 699 videtur fluxa et instabilis.
PROFOREM fores, foret, fore. [ w)fele/w ] Profuturum esse, coniugatur vt Forem. Hor. Epist. 1, 8, 11 Quae nocuere sequar, fugiam quae profore credam.
PROFRINGO ere. Vt, Inarata profringere Stat. Theb. 10, 512. vid. PROFINDO.
PROFVGIO fûgi, fûgitum, ere. [ a)pofeu/gw, profeu/gw ] Procul fugere, aut quantum quis possit fugere. [...]
page 1101, image: s1101PROFVGVS a, um. Adi. [ fuga\s2 ] Qui longe aliquo fugit, procul a finibus suis vagus, quasi porro fugatus. [...]
PROFVGIVM i. n. Dicitur quum longe aliquo fugitur, vbi se quis tutum putat. [...]
PROFVNDE, PROFVNDITAS vid. post PROFVNDVS.
PROFVNDO fûdi, fûsum, ere. [ proxe/w, kataxe/w, spaqa/w, proi/+emai ] Large fundere. [...]
PROFVSVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PROFV=SVS [PROFÃSUS]] a, um. Partic. [ kata/xutos2 ] Supra modum sumtuosus. [...]
PROFVSE [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PROFV=SE [PROFÃSE]] Adu. [ katakexume/nws2 ] Liu. 10, 36 [...]
PROFVSIO ônis. f. Cels. 2, 7 Profusio alui. Vitruu. 10 praef. Infinitae sumtuum profusiones. Tertull. de Poenit. c. 8 pr.
PROFVSOR [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PROFV=SOR [PROFÃSOR]], ôris. m. Tertull. aduers. Marcion. 1, 24 Dispensator non profusor.
PROFVNDVS a, um. Adi. [ baqu\s2, bu/qios2 ] dictum est quod Porro, id est longe, hobeat fundum. [...]
page 1102, image: s1102PROFVNDVM i. n. [ bu/qos2, bu/qon, bu/ssa, ba/raqron ] Subst. Mare. [...]
PROFVNDATVS a, um. Plaut. Mil. 3, 3, 44 Carina satis profundata et bene statuta. Sic Taubm. p. 851: al. Probe fundata, et sic Gronou.
PROFVNDE Adu. Compar. Plin. 8, 42 Quo quis acrior in bibendo profundius nares mergit. Conf. Prudent. Vincent. 119.
PROFVNDITAS âtis. f. Macrob. de Somn. Scip. 1, 6 [...]
PROGEMMO âre. [ blaste/w ] Gemmas trudere. De vinea dicitur. Columel. 4, 27 Si palmis incipientibus, progemmantibusque fossorem immiseris, magnam partem vindemiae decusseris.
PROGENER eri. m. [ di/sgambros2 ] Progenerum dicit auus, neptis suae virum. [...]
PROGENERO âre. [ paidopoie/w, paidospore/w ] Generatione ex se producere. [...]
PROGENERATIO ônis. f. [ paidopoii/+a ] Plin. 8, 43 Opera sine dubio geruli mirifica, arando quoque, sed mularum maxime progeneratione. De asinis.
PROGENICVLO âre. Gloss. Lat. et Gr. Progeniculo, [ gounou=mai. Item Progeniculat, [ gonupetei=.
PROGENIES êi. f. [ ge/nna, genea\ ] Genus atque familia. [...]
PROGENITOR [1] vid. PROGIGNO.
PROGERMINO âre. [ katablaste/w ] Germen ex se producere, dicitur surculus. [...]
PROGERO gessi, gestum, ere. [ e)kkomi/zw, prokomi/zw ] Extra gerere, efferre. [...]
PROGERENS entis. Part. Plin. 18 c. vlt. extr. Formicae vel concursantes, aut oua progerentes.
PROGESTO âre. Apul. Miles. 6 extr. Sinu serico progestans nucleos.
PROGIGNEON vid. PROPNIGEON.
PROGIGNO genui, genitum, ere. [ genna/w ] Gignendo ex se producere. [...]
page 1103, image: s1103PROGENITOR [2], ôris. m. [ progennh/twr ] Auus. [...]
PROGENITVS a, um. Partic. Pallad. Ianuar. 15 Arbores ex pomis sponte progenitae. Elementa progenita Apul. de Dogm. Plat. p. 51.
PROGNÃRE Adu. i. Aperte, auctore Festo.
PROGNARITER Aliud Adu. [ gnwri/mws2 ] Fundus est Non. 2, 625 [...]
PROGNÃTVS a, um. Adi. [ gennhto\s2 ] Natus. [...]
PROGNATIO ônis. f. Mart. Capell. 6 p. 210 Oppidum Diomedis Tydeique prognatione notissimum.
PROGNAVITER vid. PROGNARITER.
PROGNE, vel PROCNE es. f. [ *pro/knh ] Pandionis Atheniensium regis filia, quae Tereo, Thracum regi, matrimonio iuncta est, ex qua filium Itym suscepit, quem patri postea comedendum dedit, propter Philomelam sororem ab eo violatam. [...]
PROGNOSIA, ae. f. Idem ac PROGNOSIS Praenotio, Praescientia. Isidor. 12, 7 Nautae sibi hanc bonam prognosiam facere dicunt.
PROGNOSTICON i. n. [ progwstiko\n ] Rei futurae signum. [...]
PROGNOSTICVS a, um. Adi. Prognostica praeuisio aegritudinum Isidor. 4, 10.
PROGRAMMA atis. n. Scriptura publice proposita. [...]
PROGRAXE vid. PROCRAGO.
PROGREDIO ere. Vt Progredior veteres dixisse notat Priscian. p. 799.
PROGREDIOR eris, gressus sum, edi. [ proi/+hmi, proa/gw ] In publicum prodire, vel vltra ire. [...]
page 1104, image: s1104PROGREDIENS entis. Partic. [ proa/gwn ] Zeno a communibus initiis progrediens Cic. de Fin. 4, c. 16. [...]
PROGRESSVS [1] a, um. Aliud Partic. [ prwba\s2 ] Cic. de Senect. 33 c. 10 [...]
PROGRESSVS [2] ûs. m. [ propodismo\s2 ] Processus, progressio. [...]
PROGRESSIO ônis. f. [ propo/disis2 ] Cic. Off. 3, 14 c. 3 [...]
PROGVBERNATOR, ôris. m. Caecil. ap. Non. 13, 17 Cui progubernator propere vertit prosumiam.
PROGYMNASTES ae. m. [ progumnasth\s2 ] Praeexercitor. [...]
PROGYMNASMA atis. n. [ progu/mnasma ] Pl. Progymnasmata Latine dici possunt Praeexercitamenta, vel praeexercitationes. Vt Aphthonii opusculum, quod hoc nomine inscripsit.
PROH [ w)\ ] Interiectio. vid. PRO.
PROHIBEO ui, itum, êre. [ kwlu/w, a)pei/rgw,] ex Pro et Habeo compositum; q. d. procul habere, i. impedire vetando, vel quacunque ratione, ne quid fiat, aut incipiatur. [...]
page 1105, image: s1105PROHIBENS entis. Partic. [ a)pei/rgwn ] Lex naturae recta imperans, prohibensque contraria Cic. de Nat. Deor. 1, 36. [...]
PROHIBENDVS a, um. Columel. 6, 7 Sed prohibendus erit bos potione. Cic. Off. 1 c. 25 Prohibenda maxime est ira in puniendo.
PROHIBITIO ônis. f. Quinctil. 9, 2. Prohibitio sceleris. conf. Tertul. de Monog. c. 9. Arnob. 2 p. 45. Et Vlpian. l. 8 ff. de Poenis.
PROHIBITOR, ôris. m. Apul. de Deo Socr. p. 52 Socrates nullo adhortatore vnquam indigebat, at vero prohibitore nonnunquam. conf. Ammian. 24, 15. Et Arnob. 7 p. 249.
PROHIBITRIX îcis. f. Marcian. 2 ff. de leg. Lex est prohibitrix non faciendorum.
PROHIBITVS a, um. Partic. Cic. Verr. 3, 60 c. 24 Equitem Romanum scitote biduum cibo tectoque prohibitum. Pudore peccandi prohibitis abstinere Sen. Ep. 84.
PROHIBITORIVS a, um. Adi. Auis prohibitoria, apud Plin. 10, 14. [...]
PROHINC Igitur. Apul. Met. 3 p. 133 Prohinc tormentis veritas eruenda. Idem 5 pr. Prohinc cubiculo te refer.
PROIICIO iêci, iectum, ere. [ a)por)r(i/ptw, proi/+emai ] Porro iacere. [...]
PROIECTVS [1] a, um. Partic. [ a)per)r(imme/nos2, problh\s2 ] Columel. 12, 2 [...]
page 1106, image: s1106PROIECTVS [2] ûs. m. [ probolh\ ] Ipsa proiectio. [...]
PROIECTIO ônis. f. [ ta/sis2 ] Cic. in Orat. 59 c. 18 [...]
PROIECTO âre. [ kaki/zw ] Frequenter proiicere. Proiectare aliquem probris, Iniuriis afficere: Plaut. Bacch. 3, 6 (5) 38 Tuis me proiectas probris. Al. Prolectas, i. Prouocas.
PROIECTVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PROIECTV=RA [PROIECTÃRA]] ae. f. [ probolh\ ] Proiecturae Vitruuio sunt Prominentiae, et velut supercilia quaedam parietum arcendis stillicidiis inuenta: Quanquam etiam proprio nomine Coronae vocentur: siue structura, siue intestino opere constent. [...]
PROIECTICIVS a, um. Adi. Qui Proiectus nutritur. [...]
PROIECTE Adu. Tertull. de Pudic. c. 13 Apostolus vero eam sceleratam libidinem tam proiecte ignouisset.
PROIECTIBILIS e. Adi. Vet. Interp. Iren. 1, 34 Serpens proiectibilis.
PROIECTÃRIVS a, um. Adi. Macer. 4, 1 Herbae totius est proiectoria virtus. Theod. Priscian. de Diaet. c. 15 Vim proiectoriam participare.
PROIN Adu. [ dia\ tau=ta ] Propterea, ideo, propter hoc. [...]
PROINDE Aliud Adu. [ dio\, to/ken, dih/ken ] Idem significans. [...]
PROLÃBOR eris, lapsus sum, labi. [ proa/gomai ] Auget significationem simplicis verbi, vt sit tum manifesto, tum vltra labi, et ita, vt plane iaceat: et non proprie tantum, sed metaphorice etiam ponitur, vt exempla docebunt. [...]
PROLAPSVS a, um. Partic. [ proaxqei\s2, katerexqei\s2, katerei/yas2 ] Equus prolapsus Propert. 4. 1, 94. [...]
page 1107, image: s1107PROLAPSIO ônis. f. [ kate/reiyis2 ] Cic. pro Cael. 41 c. 17 [...]
PROLATIO, PROLATVS vid. PROFERO.
PROLÃTO âre. [ a)neuru/nw, platu/nw ] Idem quod Dilatare, et aliquando metaph. [...]
PROLATÃTVS a, um. Partic. [ a)neurunqei\s2 ] Tacit. Ann. 10, 32 Prolatatum inter Parthos Romanosque de obtinenda Armenia bellum acriter sumitur. Add. ib. 13, 34, 4.
PROLATATIO ônis. f. [ a)neurusmo\s2 ] Tacit. Hist. 3, 82, 3 Sed omnem prolatationem vt inimicam victoriae suspectabant.
PROLATIVVS, PROLÃTVS etc. vid. PROFERO.
PROLECTO [1] âre. [ e)pa/gw ] Frequent. ex Prolicere, nisi a Lactando ductum malis. [...]
PROLECTANS antis. Partic. Apul. Met. 5 pr. Prolectante studio pulcherrimae visionis. Ibid. p. 162 Prolectante gaudio.
PROLECTATVS a, um. Mart. Capell. 8 p. 270 Nuptialis gratiae nomine prolectatus.
PROLECTIBILIS e. Adi. Quod alliciendi incitandique vim habet. Sidon. ad Vectionem, Nemo ita naturae firmae est, vt prolectibilibus careat occultis. Al. Prolectabilibus. vid. Fest.
PROLEPSIS is. f. [ pro/lhyis2 ] Dici potest Latine Praesumtio: [ a)po\ tou= prolamba/nein, hoc est a praesumendo. [...]
PROLES is. f. [ a)pogo/nh ] Progenies; a Pro et Oleo, id est cresco: vt Soboles i. suboles a suboleo. [...]
PROLETÃRIVS a, um. Adi. [ qhtiko\s2, qhteutiko\s2 ] a Prole dictum est. [...]
PROLITAS [1] âtis. f. Pro proles, legitur a quibusdam ap. Apul. Met. 2 post init. Vbi alii proles, al. probitas.
page 1108, image: s1108PROLEVO âre. Haec te peccatorum fluctibus mersum prolevabit Tertull. de Poenit. c. 4. Al. aliter.
PROLÃBO âre. [ prospe/ndw ] Ante libare. [...]
PROLICIO lexi, lectum, ere. [ e)fe/lkw ] Inducere. Antiquum. Plaut. Curc. 1, 2, 1 Eius amor cupidam huc me per tenebras prolicit.
PROLECTVS a, um. Part. Romanos impetu suo protelant, prolectos persequuntur Sis. ap. Non. 4, 394.
PROLECTO [2] vid. paullo ante, loco suo.
PROLIQVEO, vel PROLICEO êre. Gloss. Isidor. Emanare: Vbi laudatur Varro, Demum vbi prolicuit dulcis vnda.
PROLIQVATVS a, um. Apul. Apol. 1 p. 283 Elm. Radii nostri seu mediis oculis proliquati.
PROLITAS [2] vid. PROLES.
PROLIXVS a, um. Adi. [ mhkh\s2, e)ktanh\s2, promh/khs2 ] a Laxum fit, quasi porro laxum; Quod longum, laxumque est. [...]
PROLIXVM Adu. Luctu redintegrato prolixum eiulat Apul. Met. 8 p. 205.
PROLIXE Adu. Longe, lateque. [...]
PROLIXITVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PROLIXITV=DO [PROLIXITÃDO]] inis. f. [ mh=kws2 ] Pacuuius Duloreste, Oro mi ne flectas fandi mi prolixitudinem Non. 2, 697.
PROLIXITAS âtis. f. Vlpian. in l. 2 §. vtrum. [...]
PROLIXO âre. Prolixum facere. Columel. 4, 24 ad finem Magnopere monendus putator est, vt prolixet aciem ferramenti, et quantum possit, nouaculae similem reddat.
PROLOGVS i. m. [ pro/logos2 ] Proloquium, siue praefatio, vbi aut Poeta excusatur, aut fabula commendatur Prologus etiam narranda proponit. [...]
PROLOGIVM i. n. [ prolo/gion ] Principium, proloquium: Pacuuius, Quid est? nam exanimasti me prologio tuo. Festus.
PROLONGO âre. [ mhku/nw ] Longum facere. [...]
PROLOQVOR eris, loquutus sum, qui. [ pro/fhmi, profe/rw, a)pofai/nomai ] Publice, libere, eloqui. [...]
PROLOQVIVM i. n. [ a)ci/wma ] Sententia, in qua nihil desideratur. [...]
page 1109, image: s1109PROLOCVTOR [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PROLOCV=TOR [PROLOCÃTOR]], ôris. m. Quinctil. Decl. 3.
PROLVBÃDO inis. f. Varro de L. L. 5 apud Non. 1, 324.
PROLVBIES êi. f. Ibid.
PROLVBIVM i. n. [ e)piqumi/a ] Cupiditas et voluptas. [...]
PROLVCEO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PROLV=CEO [PROLÃCEO]] xi, êre. Senec. de Vita beata c. 32 Sena per diem, sena per noctem signa prolucent.
PROLVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PROLV=DO [PROLÃDO]] si, sum, ere. [ proagwni/zomai ] est Futurum certamen meditari, et exercendarum virium causa, confirmandique animi veluti simulacrum quoddam certaminis inire. [...]
PROLVSIO ônis. f. [ proagw/nisma ] Cic. de Crat. 2, 325 c. 80 [...]
PROLVDIVM i. n. [ proagw\n ] Praeludium posset significare. [...]
PROLVSORIVS a, um. Adi. Prolusorium iudicium, id est Praeiudicialis causa Vlpian. in l. Si prolusorio iudicio D. de appellation. al. Perlusorio.
PROLVGEO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PROLV=GEO [PROLÃGEO]] luxi, luctum, êre. [ e)piqrhne/w ] Festus, Prolugere dicuntur, qui solito diutius lugent. Vid. Lex. Pitisc.
PROLVO ui, ûtum, ere. [ bre/xw ] Multum, siue multo tempore lauare, et eluere. [...]
PROLVTVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PROLV=TVS [PROLÃTUS]] a, um. Partic. [ bebregme/nos2 ] Hor. Serm. 1, 5, 16 Multa prolutus vappa nauta, atque viator. Apul. de Mundo p. 73 Audiuimus abruptis imbribus prolutas esse totas regiones.
PROLVVIES êi. f. [ r(upari/a ] Immundities cuiuscunque rei sordidae. [...]
PROLVVIVM i. n. [ kata/klusma ] Profusio et prodigalitas, quum quis more aquae opes profundit, quibusdam placet Ter. Adelph. 5, 9, 28 [...]
PROLVVIÃSVS a, um. Adi. Proluuiosa pestis Q. Fab. Lucull. apud Fulgent. de Sermone prisco.
PROLYTA ae. m. [ prolu/ths2 ] Prolytae, a Triboniano appellantur, Qui in quintum iam annum iuri Ciuili operam dederant, ficut Lytae, qui quatuor. [...]
PROMAGISTER tri. m. Qui pro magistro substituitur. [...]
PROMÃNO âre. Quod vulgatum est hodie, apud antiquos desideratur. Vid. Cellar. Cur. post. p. 364.
PROMATERTERA ae. f. Proauiae meae soror. Caius in l. 1 D. de gradib. vid. PROAVVNCVLVS.
page 1110, image: s1110PROMELLO ere. Verbum antiquum, quod Litem promouere interpretatur Festus Paulli. Ex ipso Festo legunt lituum prouere: quod quid sibi velit, non dixerim.
PROMERCÃLIS e. Adi. [ w)/nios2 ] dicitur Quod paterfamilias venale habet extra ea, quae vsui suo seruat, vt ait Budaeus. [...]
PROMERCIVM i. n. Paullus in l. caetera D. de legat. 1 [...]
PROMEREO, es, ui, itum, êre. et PROMEREOR êris, itus sum, êri. Dep. Idem quod Mereri, sic tamen, vt fere in bonam partem accipiatur. [...]
PROMERENS entis. Partic. [ eu)poiw=n ] Qui bene de aliquo meretur. Plaut. Asin. 1, 2, 2 Promerenti optime hoccine pretii redditur?
PROMERITVM i. n. [ eu)poii/+a ] Cic. post redit. ad Quir. 8 c. 4 [...]
PROMÃTHEVS ei. m. trium syllabarum. [...]
PROMETHÃVS a, um. Adi. [ *promh/qeios2 ] Propert. 1, 12, 10 [...]
page 1111, image: s1111PROMETHÃDES ae. m. Patronym. [ *promhqei/dhs2 ] Ouid. Met. 1, 390 Inde Promethides placidis Epimethida dictis Mulcet. de Deucalione, Promethei filio.
PROMICO âre. [ protei/nw ] Extendere, et porro iacere. [...]
PROMICANS antis. Lacrimis rursum promicantibus, i. subito profluentibus Apul. Met. 3 p. 133.
PROMILITE vid. EXCONSVLE.
PROMINEO es, ui, êre. [ proba/llw ] Vltra aliquid eminere. [...]
PROMINENS entis. Partic. [ proba/llwn ] Liu. 27, 48 [...]
PROMINENTER Adu. Cael. Aurel. Acut. 1, 11 Paullo prominentius a lecto producendus aeger.
PROMINENTIA ae. f. Vitruu. 6, 11 Habere summam prominentiam. Solin. c. 27 pr. Africa extensa in duas prominentias: i. Promontoria. Idem c. 2.
PROMINVLVS a, um. Adi. Solin. c. 27 extr. Mammis prominulis. Idem c. 30 Ora prominula. Capitolin. Pertin. c. 12 Habitudine corporis pinguiore, ventre prominulo.
PROMINO âre. Producere. Apul. Miles. 9 p. 229 Elm. Senex claudus vniuersa nos iumenta ad lacum proximum bibendi gratia gregatim prominabat.
PROMONTÃRIVM, s. PROMVNTORIVM i. n. [ a)/kra, a)krwth/rion ] Significat Montem in mare, vel vltra alios montes, aut simpliciter terrae tractum in mare prominentem. [...]
PROMISCAM dicebant veteres pro Promiscue. Festus. Vid. Plaut. Pseud. 4, 5, 11. Et mox PROMISCARVS.
PROMISCVVS, s. PROMISCVS a, um. Adi. [ e)pi/koinos2, a)dia/foros2 ] Mistum, confusum, commune, incertum. [...]
PROMISCVE Adu. Miste, communiter, sine discrimine, confuse, incerte. [...]
PROMISCARVS a, um. Adi. Idem ac Promiscuus esse volunt in loco Varron. apud Nonium 2, 112 Dum vixi promiscaris meis in cortibus pauit. Al. Promiscam, quod malim.
PROMITTO mîsi, missum, ere. [ u(pisxne/omai, u(fi/sthmi, e)pagge/llomai ] Proprie est porrigere, ostendere, vt deinde videbimus: frequentissime autem Polliceri. [...]
page 1112, image: s1112PROMITTENS entis. Partic. Ingentia promittens, interdum regnum quoque Curt. 6, 7, 11. Add. Iustin. 31, 3, 8.
PROMISSVS [1] a, um. Partic. [ e)paggelqei\s2, e)gguhto\s2 ] Cic. pro Rosc. Com. 16 [...]
PROMISSVM i. n. [ e)pa/ggelma ] Quod pollicemur. [...]
page 1113, image: s1113PROMISSIO ônis. f. [ e)gguh\, e)paggeli/a, u(po/sxesis2 ] Idem. Cic. de Orat. 3, 203 [...]
PROMISSVS [2] ûs. m. Idem. Promissu vitae recreat Manil. 5, 578.
PROMISSÃVVS a, um. Adi. Promissiuus modus P. Consent. inter Grammat. Putschii p. 2061.
PROMISSIVE Adu. Praeceptiue, non promissiue Tertull. adu. Marc. 5, 10.
PROMISSOR, ôris. m. Hor. Arte Poët. 138 Quid dignum tanto feret hic promissor hiatu?
PROMO promsi, promtum, ere. [ e)kfe/rw, proba/llw ] Contractum ex Pro et Emo; Proferre, exponere, educere. [...]
PROMONSTRVM i. n. Promonstra, prodigia Fest.
PROMTO âre. Frequent. [ proxeiri/zw ] Plaut. Bacch. 3, 3, 61 Quia malum si promtet, in dies faciat minus. Idem Pseud. 2, 2, 33 Thesauros promtare.
PROMTVS [1], s. PROMPTVS a, um. Partic. et plerumque Adiect. [...]
page 1114, image: s1114PROMTVS [2] ûs: Vnde formula In promtu. [...]
PROMTE Adu. Statim, celeriter. [...]
PROMTIM Adu. Tertull. in Genes. c. 3 -- Dum dicit lumina promtim Affulsisse sibi.
PROMTITVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PROMTITV=DO [PROMTITÃDO]] inis. f. Sequioris aeui vox.
PROMTVARIVS a, um. Adi. [ tami/eios2 ] Equo aliquid depromitur. [...]
PROMTVARIVM i. n. tamei=on Gloss. Lat. Gr.] Locus, in quo res ad vsum necessariae ita repositae sunt, vt statim promi ac proferri possint. [...]
PROMTARIVM i. n. Auson. Epist. 21 extr. Aliquid reportans interim munusculi De largitate musici promtarii.
PRÃMITOR, ôris. m. Seru. ad Virg. Georg. 1, 21 ex Fabio Pictore tradit, flaminem Cerealem, dum sacrum Cereale faceret, inter alios deos Promitorem inuocasse.
PROMVM i. n. Idem ac Promtuarium. Tertull. ad Vxor. 2, 4 Si cui largiendum erit, horreum, proma, praeclusa sunt.
PROMVLVS i. m. Mart. Capell. 3 p. 58 V, ore constructo labrisque promulis exhibetur. al. Prominulis.
PROMVS [1] i. m. Cellarius. Plaut. Poen. 3, 4, 6 [...]
PROMVS [2] a, um. Adi. Tertull. de Res. Carn. 27 [...]
PROMONSTRA Prodigia, inquit Festus.
PROMONTORIVM vid. sub PROMINEO.
PROMOVEO môui, môtum, êre. [ proko/ptw, proa/gw ] Vltra mouere, prouehere. [...]
page 1115, image: s1115PROMÃTVS [1] a, um. Partic. [ prohgme/nos2 ] Classis promota attollit fluctus Stat. Achil. 1, 444. [...]
PROMOTIO ônis. f. Firmicus 3, 7, 9 [...]
PROMÃTOR, ôris. m. Patronus. Ammian. 21, 1 Nullo arbitrio eius promotorum suscepto praeter Nebridium.
PROMÃTVS [2] ûs. m. Tertull. de Coron. Mil. c. 3 Ad omnem progressum atque promotum.
PROMVLCEO, vnde PROMVLSVS a, um. Part. Apul. Florid. 1 p. 342 Elm. Crines eius praemulsis antiis, et promulsis caproneis anteuentuli et propenduli, videtur significare antrorsum mulcere.
PROMVLCVS i. m. Promulco agi nauis dicitur, Quum scaphae ducitur fune. Paullus. Miratur Scaliger, pro Remulco dici.
PROMVLGO âre. Publicare, palam pronuntiare: quasi Prouulgare. [...]
PROMVLGATVS [note of the transcriber: in the print: RROMVLGATVS] a, um. Partic. Praelia promulgata Cic. pro Muraen. 30 c. 14. [...]
PROMVLGATIO ônis. f. Cic. Fam. 1, 5 [...]
PROMVLSIS idis. f. [ u(dro/meli ] Potio ex mulso condita in ipso coenae ingressu poni solita; verum non sola, sed, cum aliis cibis gustum et gulam irritantibus. [...]
PROMVLSIDARIVM i. n. Repositorium promulsidis. [...]
PROMVNCTORIVM i. n. promukth/rion Gloss. Gr. Lat.
PROMVNTORIA vid. sub PROMINEO.
PROMVRALE is. n. Vulg. Interpr.
PROMVRIVM i. n. Cathol.
PROMVS [3] vid. PROMO.
PROMVSCIS melius scribitur PROBOSCIS, v. v.
PROMVTVVM i. n. Quasi mutuum, quasi mutua pecunia. [...]
PROMVTVOR prodanei/zomai Gloss. Gr. Lat.
PRONATO âre. Natando in conspectum venire. Delphines e toto mari pronatant Hygin. Astron. 2, 17.
PRONÃVS i. m. Verti potest Protemplum, vel Antetemplum. [...]
PRONECTO nexi et nexui, nexum, ere. [ kataple/kw ] Stat. Silu. 4, 3, 145 Vidi quam seriem morantis aeui Pronectant tibi candidae sorores. h. e. In longum tempus futurum nectant Parcae.
PRONEPOS ôtis. m. [ proe/ggonos2 ] Nepotis filius. [...]
PRONEPTIS is. f. [ proeggo/nh ] Neptis filia. [...]
page 1116, image: s1116PRONITAS [1] etc. vid. PRONVS.
PRONOEA ae. f. [ pro/noia ] Prouidentia et ipse adeo Deus, ex Stoicorum praesertim rationibus. [...]
PRONÃMEN inis. n. [ a)ntwnumi/a ] Pars est orationis Grammaticis, dicta quod vice nominis ponatur. [...]
PRONOMINÃLIS e. Adi. Pronominalis constructio Priscian. 17.
PRONOMINATIO ônis. f. Graece [ a)ntonomasi/a; Figura rhetorica, quae cognomine extraneo demonstrat id, quod suo nomine appellari non potest Auct. ad Heren. 4 c. 31.
PRONVBA ae. f. vel potius PRONVBVS, a, um. Adi. [ promnhstri/a, numfeu/tria ] Pronubae dieuntur, Quae in obsequio nubentis sunt, inquit Donatus, quae nubentes domum mariti deducunt, ac comitantur. [...]
PRONVBO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRONV=BO [PRONÃBO]] âre. Nuptiis praesum. Hinc
PRONVBANS antis. Partic. Hieron. vita Malchi p. 99 Pronubante nobis moestitia.
PRONVNTIO âre. [ e)kfwne/w, e)kfe/rw ] Idem fere est quod recitare, praesertim ex memoria, vt actores scenici, oratores. [...]
page 1117, image: s1117PRONVNTIÃTVS [1] a, um. Partic. [ e)kfwnhqei\s2 ] Vt, Versus pronuntiatus syllaba vna breuior aut longior Cic. in Parad. 3 [...]
PRONVNTIÃTVM i. n. [ a)ci/wma ] Cic. Tusc. 1, 14 c. 8 [...]
PRONVNTIÃTVS [2] ûs. m. [ e)kfw/nhsis2 ] Pro ipsa Pronuntiatione. Gell. 4, 17 Ratio in pronuntiatu manet. Idem 15, 3.
PRONVNTIATIO ônis. f. [ e)kfw/nhsis2, e)kfora\ ] Est, Vocis, et vultus, et gestus moderatio cum venustate, inquit Auct. ad Heren. [...]
PRONVNTIÃTOR, ôris. m. [ e)kfwnhth\s2 ] Cic. de Clar. Orat. 286 c. 83 Thucydides enim rerum gestarum pronuntiator sincerus et grandis etiam fuit.
PRONVNTIABILIS e. Adi. Apul. Doctr. Plat. 3 pr. Oratio pronuntiabilis. Gloss. Lat. Gr. Pronuntiabile, [ r(hto/n.
PRONVNTIATÃVVS a, um. Adi. Idem. Modus pronuntiatiuus, quo pronuntiamus Diomed. 1 p. 329.
PRONVPER [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRONV=PER [PRONÃPER]] Adu. [ newsti\ ] Quasi dicas Valde nuper. Plaut. Trin. 2, 4, 26 Qua sponsione pronuper tu exactus es pro illo adolescente. Al. aliter: vid. Taubm.
PRÃNVRVS ûs. f. [ pro/nuos2 ] Nepotis vxor. Ouid. Epist. 17, 206 Pronurus et magni Laomedontis ero. Modestinus in l. Nurus D. de gradib. et affinib.
PRONVS a, um. Adi. [ prhnh\s2, kataferh\s2, kataprhnh\s2 ] In anteriorem partem flexus. [...]
page 1118, image: s1118PRONE Adu. Ammian. 30, 29 (Val. 8) Ad sugillandum pronius inclinat.
PRONITAS [2] âtis. f. [ to\ prane\s2 ] Seneca in praefat. Controu. Nescio qua iniquitate et ad malum pronitate naturae eloquentia se retrotulerit.
PRONO âre. Sidon. Epist. 8, 11 Ipsi latrones ad pauimentum conuersa defunctorum ora pronauerunt. add. 5, 18.
PRONÃTVS a, um. Sidon. Epist. 8, 17 Nunc per catastrophen saepe pronatus.
PROOECONOMIA ae. f. [ prooikonomi/a ] Figura, cum Poëta aut quicunque scriptor praestruit, et praemunit aliquid, quo ea, quae sequuntur, rectius queant intelligi, aut certe non nimis abrupta sit transitio. [...]
PROOEMIVM i. n. [ prooi/mion, proi/mion ] Initium vel exordium, siue praefatio. [...]
PROOEMIOR âri. [ prooimia/zw ] Exordiri. Plin. Epist. 2, 3 Prooemiatur apte, narrat aperte, pugnat acriter, colligit forciter, ornat excelse. Postremo docet, delectat, afficit. add. Sidon. Epist. 4, 3.
PRÃPÃGO inis. f. a)pogonh\, parafua\s2, a)por)r(w\c, Propagines [ a)pw/ruges2 Gloss. Vet.] Vitis vetula, et suppressa, vt ex vna plures fiant: dicta quod porro pangatur, id est, longe figatur. [...]
PROPAGES is. f. inquit Nonius 1, 327 [...]
PROPÃGO âre. [ katati/qhmi ] Vitem vetulam supprimere, vt ex ea vna plures fiant. [...]
page 1119, image: s1119PROPAGANDVS a, um. Partic. Soboles propaganda Cic. pro Marcell. 24. Religio propaganda quae est iuncta cum cognatione naturae Id. de Diuin. 2, 149 c. 72.
PROPAGÃTVS a, um. Partic. Dies ad Memoriam Consulatus mei propagata Cic. in Catilin. 3, 26 c. 11. [...]
PROPAGATIO ônis. f. [ kata/qesis2 ] Columel. de Arb. c. 7 [...]
PROPAGÃTOR, ôris. m. Cic. Attic. 8, 3 Ille restituendi mei quam retinendi studiosior, ille prouinciae propagator, ille absentis in omnibus adiutor. De Pompeio.
PROPAGINO âre. Idem quod Propagare. Gloss. Graec. Latin. [ katamosxeu/w, propagino.
PROPAGINATVS a, um. Tertull. de Pallio c. 2 Quot populi propaginati.
PROPÃLA ae. m. est, si Turnebum audimus 1, 1 [...]
PROPALAM Adu. [ a)popefasme/nws2 ] i. Clare, aperte, et in propatulo. [...]
PROPALO âre. Hoc verbum habebant primae editiones Columellae de Arb. 7, 4 [...]
PROPALATVS a, um. Oros. 6, 5 Contra edictum propalatae et publicae veritatis. Augustin. Epist. 137 Diuinitus propalatum.
PROPANDO vnde
PROPANSVS a, um. Apulei. Miles. 6 p. 179 Aquila propansis vtrinque pinnis.
PROPATOR oris. m. Christum missum ab illo propatore, qui est Bythos Tertull. ad Valentinianorum mentem, de Praescr. c. 49.
PROPATRVVS i. m. Maximus patruus, frater proaui Caius in l. 1 D. de gradib.
PROPATVLVS a, um. Adi. [ profanh\s2 ] Late patens, atque apertum. [...]
PROPE [ a)/gxi, e)ggu\s2 ] Viciniam loci significat, vt iuxta, et inter Praepositiones vulgo refertur, quatenus Accusatiuo iungitur. [...]
page 1120, image: s1120PROPIOR [1] Compar. [ e)ggu/teros2 ] Vicinior, cum respectu ad locum, tempus etc. [...]
PROPIVS [1] Adu. compar. [ e)ggu/teron ] Terent. Adelph. 3, 2, 11 [...]
PROXIMVS a, um. Superlat. [ e)ggu/tatos2 ] Ad tempus non
page 1121, image: s1121minus quam ad locum refertur. [...]
PROXIME [ e)gguta/tw, a)/gxista ] Adu. Superlat. Temporis, loci, similitudinis. [...]
page 1122, image: s1122PROXIMITAS âtis. f. [ a)gxistei/a ] Vicinia. [...]
PROXIMO [1] Adu. Proxime. [...]
PROXIMO [2] âre. [ a)gxisteu/w ] Proximum esse. [...]
PROXIMANS antis. Apulei. Met. 2 p. 122 [...]
PROXIMÃTVS ûs. m. Dignitas aulica sub Imperatoribus. Leg. 1 et 11 Cod. de Proximis Scriniorum, Splendor indepti proximatus. vid. Vales. in Ammian. 20, 9 et Salmas. Histor. August. p. 207.
PROPECTO pexui, ere. [ katakteni\zw ] In longum deorsum pectere.
PROPEXVS [1] a, um. [ kata/pektos2 ] Propexa barba Ouid. Fast. 1, 259. [...]
PROPEDIEM Adu. Temporis. [ e)n braxei=, o)li/gon xro/non ] Brevi: quasi Prope sit dies, quando aliquid futurum sit. [...]
PROPELLO propuli, propulsum, ere. [ a)pwqe/w, a)pokrou/w, a)posobe/w ] Vltra pellere, procul amouere. [...]
PROPELLENS entis. Partic. [ a)pokrou/wn ] Lucret. 4, 286 Atque alium prae se propellens aëra voluit.
PROPVLSVS [1] a, um. Partic. [ prowqei\s2 ] Flumina propulsa cruore Lucan. 7, 789. Caes. Bell. Gall. 8, 19 Victi propulsique. Hirt. B. H. 26 Aduersarios adhuc propulsos habemus.
PROPVLSVS [2] ûs. m. [ pro/wsis2 ] Senec. Nat. Quaest. 5, 14 Ventum propulsu suo concitare.
PROPVLSO [1] âre. Frequent. [ diakrou/w ] Cic. de Finib. 5, 24 [...]
page 1123, image: s1123PROPVLSANS antis. Partic. Curt. 9, 4, 31 Clipeo incidentia tela propulsans. Id. 9, 2, 6 Vix diurno quaestu propulsans famem.
PROPVLSATVS a, um.
PROPVLSATIO ônis. f. [ dia/krousis2 ] Cic. pro Sulla 2 c. 1 Cum huius periculi propulsatione coniungam defensionem officii mei.
PROPVLSÃTOR, ôris. m. [ diakrousth\s2 ] Valer. Max. 7, 8, 7 Auctorem harum rerum beneuolentia, propulsatorem odio insecutus. Valetudinum pessimarum propulsator Arnob. 7 p. 249.
PROPVLSOR, ôris. m. Cornigeri pecoris propulsor, i. Bubulcus Venant. Fortunat. de Vita Martin. 3, 301.
PROPEMODVM Adu. [ o)li/gou dei=n, sxedo\n ] Paene, quasi prope mensuram.
PROPEMODO Adu. Idem. Liu. 24, 20 Quum propemodo muris accessisset.
PROPEMPTICVS a, um. Adi. vnde Propempticum carmen dicitur Stat. Silu. 3, 2 quo prosequimur abeuntem et discedentem. [ prope/mpw, comitor, cum pompa assequor, honoris gratia deduco.
PROPENDEO di, sum, êre. [ r(e/pw, e)pir)r(e/pw ] In vlteriorem partem pendere: vt lanx depressior in libra. [...]
PROPENDENS entis. Partic. [ r(e/pwn ] Demissus. Columel. 7, 12 [...]
PROPENDO ere. Nec dependis, nec propendis Plaut. Asin. 2, 2, 39. i. Nec minus, nec plus pendis, sec. Turneb. ad c. l.
PROPENDVLVS a, um. Adi. Propenduli crines, apud Apul. Florid. 1 p. 342.
PROPENSVS a, um. Adi. [ kata/r)r(opos2, e)pir)r(eph\s2 ] Translate fere semper accipitur, de animi inclinatione. [...]
PROPENSE Adu. [ e)pir)r(epw=s2 ] Ex animo. Lentulus apud Cic. Fam. 12, 15 Vt hanc concordiam et conspirationem omnium ordinum ad defendendam libertatem, propense non crederent esse factam.
PROPENSIO ônis. f. [ e)pir)r(oph\ ] Animi inclinatio. [...]
PROPERO âre. [ e)pei/gw, katapei/gw ] a Prope fit; et significat Festinare, celeriter ire. [...]
page 1124, image: s1124PROPERANS antis. Partic. [ e)pei/gwn ] Ter. Eun. 2, 2, 60 [...]
PROPERANDVS a, um. Partic. [ e)peikte/os2 ] Virg. Georg. 1, 260 [...]
PROPERÃTVS a, um. Aliud Partic. [ h)peigme/nos2 ] Ouid. Met. 5, 396 [...]
PROPERATVS ûs. m. Gell. 10, 11 In properatu rei rusticae maturari potest.
PROPERATIO ônis. f. [ e)/peicis2 ] Qu. Cic. Fam. 16, 27 Nam quae parcius frater perscripserat, verecundia videlicet et properatione.
PROPERANTIA ae. f. [ kate/peicis2 ] Festinatio. Sallust. Iugurth. c. 36 Neque ex tanta properantia tam facile tractum bellum, socordia magis quam dolo crederent. Tacit. Ann. 12, 20, 3 Pericula ex properantia.
PROPERÃTO Adu. [ h)peigme/nws2 ] Tacit. Ann. 13, 14 [...]
PROPERÃTIM Aliud Adu. [ katepei/ktws2 ] Celeriter. Caecil. Properatim in tenebris istuc confectum est opus. Non. 2, 663. Meminit et Gell. 12, 15.
PROPERITER [ e)peiktw=s2 ] Idem. Catull. apud Non. 11, 63 Animula miserula properiter abit. conf. Idem 2, 663. et Auson. Parental. 27, 1.
PROPERANTER [ kathpeigme/nws2 ] Idem. Accius apud Non. 2, 663 [...]
PROPERABILIS e. Adi. Calore properabili, et rigore tardabili Tertull. de An. c. 43.
PROPERVS a, um. Adi. [ taxu\s2 ] Idem quod Celer, festinus. [...]
PROPERE Adu. [ taxe/ws2 ] Ter. Heaut. 2, 3, 9 Abi dum tu Dromo illis obuiam propere: quid stas? [...]
PROPERTIVS i. m. S. Aurelius. [ *prope/rtios2 ] Elegiarum Poëta ex Meuania oppido oriundus: Ouid. Trist. 2, 465 [...]
PROPES edis. Funis est, vt ait Isidorus 19, 4 [...]
PROPETRO âre. Mandare quod persiciatur: nam impetrare est exorare: et perpetrare, persicere Paullus apud Fest.
PROPEXVS [2] vid. PROPECTO.
PROPHANVS vid. PROFANVS.
PROPHÃTA, vel PROPHÃTES ae. m. [ profh/ths2 ] Qui futura praedicit, vel certe consilia Deorum enunciat, a [ pro/fhmi. [...]
page 1125, image: s1125PROPHÃTIS idis: et PROPHETISSA, ae. f. [ profhti\s2 ] Quae futura praedicit. Tertull. de Praescript. c. 51. conf. Voss. de L. L. 1, 12.
PROPHETÃA ae. f. [ profhtei/a ] Inspiratio vel reuelatio diuina, rerum euentus immutabili veritate denuntians. Tertull. de Anima c. 35. Add. Id. Exhort. Cast. c. 4. et de Praescript. c. 51. et adu. Marc. 1, 10.
PROPHÃTO âre. [ profhteu/w ] Praedicere. Tertull. de Res. Carn. c. 28. Hieron. Epist. 103 c. 7. Prudent. Peristeph. 13, 101. vid. Barth. ad Claud. Mamert. p. 288. et Cellar. Cur. post. p. 280.
PROPHETÃZO âre. Vulg. Interp. Matth. 26, 68.
PROPHETIÃLIS e. Tertull. adu. Valent. c. 28.
PROPHETÃLIS e. Hieron. Epist. 7. Chrysol. Serm. 84. vid. Fortunat. Carm. 4, 58.
PROPHETICVS a, um. Tertull. Exhort. Cast. c. 10 etc. Prudent. Cathem. 7, 179 Praenuncupatus ore qui prophetico Emanuel est. conf. Idem Peristeph. 14, 631.
PROPHETICE Adu. Tertull. de Monog. c. 4. Augustin. Ep. 19 c. 3 etc.
PROPHORON, vel PROPHVRVM i. n. Proiectum domus, Moenianum. [...]
PROPÃLO vid. PRAEPÃLO.
PROPINGO ere. Lucret. 4, 674 Quae penetrata queunt sensum propingere acerbum. i. Impellere, vrgere, versare, impingere. Sed recte hodie editur Progignere.
PROPÃNO âre. [ propi/nw ] Proprie est, Praegustato leuiter vino poculum alteri amicitiae et honoris causa offerre: Verbum Graecum, vt res Graeca, sed vt mille aliae in vsum Romanorum translata. [...]
PROPINÃTOR, ôris. m. [ propo/ths2 ] Laudatur Ouid. de Arte Am. 1, 587 Inde propinator nimirum multa propinet. Sed rectius leg. Procurator.
PROPINATIO ônis. f. [ pro/posis2, pro/poma ] Senec. Epist. 83 [...]
PROPINQVVS a, um. Adi. [ plh/sios2, plhsi/stios2, u(po/guios2 ] Qui prope est, et non minus quam prope ad loca temporis, et quamcunque aliam viciniam et similitudinem refertur. [...]
page 1126, image: s1126PROPINQVITAS âtis. f. Coniunctio, vicinitas. [...]
PROPINQVE Adu. [ plhsi/ws2 ] Plaut. Truc. 2, 7, 21 Atat eccam adest propinque: credo audiuisse haec me loqui.
PROPINQVO âre. [ pela/zw, plhsia/zw ] Vicinum et proximum fieri, aut prope accedere. [...]
PROPINQVANS antis. Partic. Sallust. Fragm. c. 29 Bithyni propinquantes iam amnem Tartanium.
PROPIO âre. Corpori sinat propiare Oct. Horat. 4.
PROPIOR [2] vid. PROPE.
PROPITIVS, vel PROPICIVS a, um. Adi. [ i(/lews2, i(/leos2 ] Placidus, fauens; a Prope, et Ito, as, vt quidam aiunt: nam qui fauent, prope nos ire consueuerunt, vt ait Sipontinus. [...]
PROPICIO âre. [ i(la/skw ] et PROPICIOR, âri. Propicium reddere, placare. [...]
PROPICIANS antis. Partic. Curt. 4, 13, 15 Aristander praeibat preces regi Iouem, Mineruam, Victoriamque propicianti.
PROPICIATVS [1] a, um. Prudent. Perist. 3, 215 Prospicit haec populosque suos Carmine propiciata fouet.
PROPICIATVS [2] ûs. m. Vulg. Interp. Sirac. c. 5, 5.
PROPICIATIO ônis. f. Macrob. Somn. Scip. 1, 7 [...]
PROPICIÃTOR, ôris. m. Hieron. Epist. 146.
PROPICIÃTRIX îcis. f. Ambros. ad Virg. Laps. c. 4.
PROPICIABILIS e. Adi. [ i(lasto\s2 ] Quod est ad propiciandum aptum. [...]
PROPICIATORIVM i. n. [ i(lasth/rion ] Locus aut instrumentum, in quo placari solet Deus. [...]
PROPIVS [2] vid. PROPE.
PROPLASMA atis. n. [ pro/plasma ] Typus, id est forma figlini operis, quam ad formanda, fundenda praesertim ex aere, alia opera adhibent. [...]
PROPNIGÃON i. n. [ propni/geion ] Os patens furni, praefurnium. [...]
page 1127, image: s1127PROPOETIDES um. f. Pl. [ *prwpoi/tides2 ] Filiae Amathunthae (pro Amathuntis) adspernatae Venerem, primae in triuio vulgauere corpora. [...]
PROPÃLA ae. m. pwleu\s2 Gloss. Lat. Gr. [ propw/lhs2, metaboleu\s2 ] Negotiator, qui merces praeemit minoris, vt postea pluris vendat. [...]
PROPOLIS is. f. [ pro/polis2 ] quasi Subarbanum; dicitur Quod apes ante alueum faciunt, maxime aestate. [...]
PROPOMA atis. n. [ pro/poma ] Videtur ita dictum vt Promulsis. [...]
PROPÃNO posui, positum, ere. [ proti/qhmi, proba/llw, protei/nw ] Ante oculos ponere, siue Palam ostendere rem, dictum, aut factum. [...]
page 1128, image: s1128PROPOSITVS a, um. Partic. [ proteqeime/nos2 ] Cic. Fam. 5, 16 [...]
PROPOSITVM i. n. [Gloss. [ proai/resis2, pro/qesis2, to\ prokei/menon ] Quod mente statutum est, consilium, et vt recentiores vocant, intentio. [...]
PROPOSITIO [1] ônis. f. [ pro/qesis2, pro/tasis2 ] Proponendi actus. [...]
PROPONTIS idis. f. Pars maris inter Hellespontum et Bosporum Thracium. [...]
page 1129, image: s1129PROPONTIACVS a, um. Adi. [ *propo/ntios2 ] Ouid. Trist. 1, 9, 29 Hincque Propontiacis haerentem Cyzicon oris. Aqua Propontiaca Propert. 3, 22 pr.
PROPORRO [ po/r)r(w ] Vlterius, praeterea. [...]
PROPORTIO ônis. f. [ a)nalogi/a ] est, Duarum pluriumue rerum, quatenus ad quantitatem pertinet, inuicem facta comparatio. [...]
PROPORTIONÃLIS e. Adi. Termini proportionales Frontin. de Colon. p. 330 etc.
PROPORTIONÃTVS a, um. Adi. Firmic. Matern. 4, 13 Corpus satis proportionatum.
PROPOSITIO [2] vid. PROPONO.
PROPRAEFECTVS i. m. Asiam paullo ante Propraefectus rexerat Ammian. 29, 1. Sed Gronou. p. 597 pro Praefectis.
PROPRAETOR, ôris. m. [ a)ntistrathgo\s2 ] Qui cum auctoritate Praetoria aliquo mittitur: qui pro Praetore prouinciam tenet; dissoluitur etiam in duo vocabula, pro Praetore. [...]
PROPRIVS a, um. Adi. [ i)/dios2, ku/rios2 ] Quod peculiare est vniuscuiusque, cui contrarium est alienum. [...]
page 1130, image: s1130PROPRIVM i. n. Subst. apud Logicos. Quinctil. 5, 10 Sunt eiusdem rei plura propria, vt ipsius ignis lucere, calere, etc. Conf. 7, 3, 25.
PROPRIASSIT Proprium fecerit Festus. [...]
PROPRIETAS âtis. f. [ i)dio/ths2, i)di/wma ] Quod alicuius rei proprium est. [...]
PROPRIETARIVS i. m. Cuius aliquid est proprium. [...]
PROPRIE Adu. [ i)di/a, i)di/ws2, kuri/ws2 ] Plancus ad Cic. Fam. 10, 24 extr. [...]
PROPRIÃTIM Adu. Res exigit propriatim Deos scire Arnob. 3 p. 125.
PROPRITIM Adu. [ i)di/a ] Lucret. 2, 973 Quid? genus humanum propritim de quibus factum'st. i. Proprie. Nonius 11, 18. Restituit Lambin. Al. Propriatim.
PROPTER [ dia\, e(/neken, e(/neka ] Praepositio, Accusatiuo casui seruit, et significat causam quamcunqu. [...]
page 1131, image: s1131PROPTEREA Adu. [ dia\ tou=to, tou/tou e(/neken, di' o(/ti ] Ob eam causam. [...]
PROPVDIVM i. n. [ a)nai/sxuntos2 ] De hoc nomine Festus Paulli, Propudium dicebant, cum maledicto nudare turpitudinem volebant, quasi porro pudendum. [...]
PROPVDIANVS Porcus dictus est, vt ait Capito Ateius, Qui in sacrificio gentis Claudiae, velut piamentum et exolutio omnis contractae religionis est. Festus. V. modo dicta voce PROPVDIVM.
PROPVDIÃSVS a, um. Adi. [ a)naisxuntw/dhs2 ] Idem. Plaut. Truc. 2, 2, 16 [...]
PROPVGNO âre. [ u(peraspi/zw ] Pugnando defendere ac tueri. Plin. 12, 19 [...]
PROPVGNANS antis. Part. Cic. Offic. 1, 62 c. 19 Probe definitur a Stoicis fortitudo, cum eam virtutem esse dicunt, propugnantem pro aequitate.
PROPVGNATIO ônis. f. [ u(peraspismo\s2 ] Cic. Fam. 1, 7 [...]
PROPVGNÃTOR, ôris. m. [ u(peraspisth\s2 ] Caes. B. G. 7, 25 [...]
page 1132, image: s1132PROPVGNATRIX îcis. f. Fabret. Inscript. p. 169.
PROPVGNACVLVM i. n. [ probolh\, e)pitei/xisma, e)/ruma, e)/palcis2 ] Locus munitus, vnde defendi vrbs, castra, fines possint. [...]
PROPVLSO [2] etc. vid. PROPELLO.
PROPYLAEVM i. n. [ propu/laion ] Latine Vestibulum, vel porticus ante portas templorum. [...]
PROQVAESTOR, ôris. m. [ a)ntitami/as2 ] Qui Quaestoria auctoritate accepta mittitur in aliquam regionem. [...]
PROQVAM Adu. Lucret. 2, 1136 [...]
PROQVIRITO âre. Idem quod Quiritare. Apul. Apol. p. 326 Epistolam saepe aperiens proquiritabat, etc.
PROQVIRITATVS a, um. Promulgatus. [...]
PRÃRA ae. f. [ prw/ra ] Anterior pars nauis. Liu. 24, 34 [...]
PRORÃTA ae. m. [ prwreu\s2, prwra/ths2 ] Custos et gubernator in prora nauis ventos captans, scopulos obseruans etc. [...]
PROREVS ei. m. Duarum syllabarum vox, proprium nautae apud Ouid. Met. 3, 634. Dicitur autem prwreu\s2 Graecis qui et Proreta, id est prorae gubernator, vt dictum est.
PRORÃPO psi, ptum, ere. [ e)cerpu/zw ] Vltra in conspectum repere. [...]
PROREPENS entis. Partic. Auien. Descript. Orbis 540 Tunc prorepentis qua sunt vada turgida Nerei. Prorepentes oculi vitium Columel. 11, 2. Prorepentes vndique pampini Idem 4, 17.
PRORETA, et PROREVS Disyllabum: vid. PRORA.
PRÃRÃGA vid. PERORIGA.
PRORIPIO ripui, reptum, ere. [ e)kqore/w, e)corma/w ] Celeriter rapere et auferre, et in primis cum reciproco ad fugam celerem indicandam ponitur. [...]
page 1133, image: s1133PRORÃTO âre. [ parocu/nw ] Prouocare. [...]
PROROGO âre. [ paratei/nw, a)naba/llomai ] Protrahere, prolongare, continuare, videturque proprie comitiale verbum esse, vt irrogare, abrogare etc. [...]
PROROGATVS a, um. Prorogata potestas Cic. Q. Frat. 1, 1. Diebus paucis ad soluendum prorogatis Idem Philipp. 2, c. 29.
PROROGATIO ônis. f. [ a)nabolh\, u(perhmeri/a ] Cic. Art. 13, 41 [...]
PROROGATOR, ôris. m. Dispensator. Sic, Arcarii prorogatores tritici, vini et casei leguntur apud Cassiodor. Epist. 10, 28. Conf. Chrysol. Serm. 23 et 26. Pignor. de Seru. p. 308. vel Veget. 4, 7.
PROROGATÃVVS a, um. Prorogatiua fulmina, quorum minae differri possunt, auerti tollique non possunt Sen. Nat. Quaest. 2, 47.
PRORSI Limites, vid. PRORSVS.
PRORSVS [1], vel PRORSVM Adu. [ pa/nu ] significat Omnino. [...]
PROSVM [1] i. Prorsum, Antrorsum. Afranius apud Festum in Remeare, Vetuit me sine mercede prosum paucius (Scal. Paccius) remeare in Iudum. Sic Susum dixere pro Sursum.
PRORSVS [2] a, um. Porro versus. [...]
page 1134, image: s1134PROSVS [1] a, um. Idem plane quod Prorsuset SusumSursumetc. [...]
PROSAICVS a, um. Adi. [ pezikos2 ] Plin. 7, 56 [...]
PROSARIVS a, um. Adi. Sidon. Epist. 3 vlt. [...]
PRORVMPO rûpi, ruptum, ere. [ e)krhgnu/w ] cum impetu prodire. [...]
PRORVPTVS a, um. Partic. [ katar)r(hxqei\s2 ] vt, Cic. pro Rosc. Amer. 68 c. 24 [...]
PRORVPTIO ônis. f. Mart. Capell. 6 p. 201 Vndarum proruptio. Impetulantis proruptionis sonitus Idem 7 p. 271. de risu. Simulata proruptio hostium, i. Eruptio Aur. Vict. de Caes. c. 33.
PRORVPTOR, ôris. m. Ammian. 24, 5 Proruptores alii iumenta intercipiunt.
PRORVO rui, rutum, ere. [ katar)r(h/gnumi, katara/ssw ] Proiicere, facere vt aliquid cadat. [...]
PRORVTVS a, um. Partic. [ katar)r(axqei\s2 ] Liu. 4, 29 [...]
PROSA, PROSAICVS etc. vid. paullo ante sub PRORSVS, a, um.
PRÃSAPIA, ae, vel PROSAPIES êi. f. Progenies antiqua. [...]
page 1135, image: s1135PROSAPODOSIS is. f. [ prosapo/dosis2 ] Quinctil. 9, 3 Figura cum pluribus sententiis sua cuique ratio subiicitur.
PROSCENIVM i. n. [ proskh/nion ] Locus ante scenam porrectus, vbi pulpitum excitatum erat, quo actores fabularum prodirent, ita vt scena altior esset pulpito: pulpitum autem altius orchestra, quae ipsa locus erat saltantium. [...]
PROSCHOLVS i. m. Promagister, subdoctor. [...]
PROSCINDO scidi, scissum, ere. Progressu et linea quadam scindere. [...]
PROSCISSVS a, um. Partic. Aequor proscissum Virg. Georg. 1, 97. i. [...]
PROSCISSIO ônis. f. Columel. 6, 2 Neue adhuc tenera colla dura proscissione terrae contundant. Columel. 2, 13 Sesami sextarii sex tribus iugis a proscissione coluntur.
PROSCRÃBO psi, ptum, ere. [ progra/fw ] Aliquid in Conspectum hominum per scripturam proponere et publicare. [...]
PROSCRIPTVS a, um. Part. [ progegramme/nos2 ] Ager proscriptus Cic.
page 1136, image: s1136Att. 16, 16. [...]
PROSCRIPTIO ônis. f. [ prografh\, a)pografh\ ] Proscribendi actus, in primis vero res illa omnium crudelissima, a Sulla post deuictum Marium inuenta, de qua vid. Plut. in Vita p. 472. [...]
PROSCRIPTOR, ôris. m. [ prografeu\s2 ] Plin. 7, 12 [...]
PROSCRIPTVRIO is, îre. Desideratiuum Verbum. [...]
PROSECO secui, sectum, âre. Secare. [...]
PROSECTVS [1] a, um. Part. Cato R. R. 134, 4 Vbi exta prosecta erunt. Hinc
PROSECTVM i. n. Varro de L. L. 4, 22 p. 28, 32 [...]
PROSECTA ae. f. Lucil. 14 Coenam inquit nullam neque diuo prosectam vllam: ap. Non. d. l.
PROSECTVS [2] ûs. m. Apul. Met. 8 p. 203, 20 Quanto crederet ferri vulnera similia sutura prosectu (Datiuo casu ) dentilum. Et Eodem 8 p. 214 Prosectu gladiorum, ictuque flagrorum.
PROSECTIO ônis. f. Saluian. de Gub. Dei 6 p. 145 Adhibent duram ferri prosectionem.
PROSECTOR, ôris. m. Tertull. de Anima c. 25 Maiorum quoque prosector Herophilus.
PROSECRO âre. Verbum, quod habent plerique MSS. Lactantii, iis locis, quae dedimus paullo ante in PROSECO.
PROSECVTVS, PROSECVTIO etc. vid. post PROSEQVOR.
PROSEDA ae. f. [ po/rnh ] Meretrix dicitur, auctore Festo, quod ante stabula sedeat. [...]
PROSEDAMVM, vel PROSEDANVM i. n. Vitium est arietibus et hircis circa coitum proueniens ex nimio labore. [...]
PROSELÃNVS a, um. Adi. [ prose/lhnos2 ] Arcadum epitethon est, qui
page 1137, image: s1137se [ pro\ th=s2 selh/nhs2, id est ante Lunam fuisse gloriabantur. [...]
PROSELYTVS i. m. [ prosh/lutos2 ] Aduena, nouus, peregrinus, a verbo Graeco [ proseleu/qw, quod est aduenio. [...]
PROSÃLYTA ae. f. Femina, quae ad Iudaeos transit. vid. Sponii Misc. Sect. 378.
PROSEMINO âre. [ kataspei/rw ] Cic. in Hortens. apud Non. 3, 152 Vel in tegulis proseminare ostreas.
PROSEMINATVS a, um. Partic. Lactant. 6, 10 [...]
PROSENTIO îre. Si prosenserit miles, nihil hinc ferri poterit Plaut. Mil. 4, 4, 16. Sic Gronou. nulla varietatis mentione facta.
PROSEQVOR eris, secûtus sum, sequi. [ katakolouqe/w ] Vltra, siue post sequi, deducere. [...]
PROSEQVIVM a prosequendo; obsequium ab obsequendo dicuntur, Festus.
PROSEQVENS entis. Partic. Hirt. B. Alex. c. 16 [...]
PROSECVTVS a, um. Partic. Hirt. B. Alex. c. 15 Illum laudibus prosecutus. vid. supra passim.
page 1138, image: s1138PROSECVTIO ônis. f. Symmach. Epist. 7, 59 Largitas iucundior erit, si ei commendationem prosecutio opportuna praestiterit.
PROSECVTOR [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PROSECV=TOR [PROSECÃTOR]], ôris. m. l. 12 Cod. Theod. de Susceptorib. Praepos. etc. et Cod. l. 9 de Cursu publ.
PROSECVTORIVS a, um. Adi. Imp. Cod. 2, 7 t. 14 Seituri nec prosecutorias quidem sacras posthaec sibimet postulandas, int. Epistolas.
PROSERO [1] seui, satum, serere. Non proserit vllam flaua Ceres segetem Lucret. 4 411. Proseuit fruges Tertull. adu. Marc. Carm. 1, 6, 9. Ex artibus artes proserere Grat. Cyneg. v. 9.
PROSATVS a, um. Bissulatrans gelidum stirpe et lare prosata Rhenum Auson. Eidyll. 7, 1. Christus patre prosatus perenni Prudent. Perist. 6, 46. Conf. Nemesian. Ecl. 3, 63.
PROSERO [2] serui, sertum, serere. i. exserere. Linguam proserere in tussiendo Plaut. Asin. 4, 1, 50. Add. Auien. Phaenom. Arati v. 1111 et Descript. Orb. v. 342.
PROSERPO psi, ptum, ere. [ e)ferpu/zw ] Serpendo in conspectum venire. [...]
PROSERPENS entis. Partic. Praeter dicta vtitur Ammian. 15, 20 Malum vltro proserpens.
PROSERPINA ae. f. [ *persefo/nh ] Iouis ex Cerere filia, coniux Plutonis, inferorumque adeo regina. [...]
PROSERPINÃCA ae. f. Herba vulgaris, eximli aduersus scorpiones remedii. vid. Plin. 27, 12. et 26, 4. Apul. de Herb. c. 18.
PROSERPINALIS is. f. Herba. Al. Dracontion. Marcell. Empir. c. 9.
PROSEVCHE, es. vel PROSEVCHA ae. f. [ proseuxh\ ] Obsecratio vel oratio, quae ad Deum funditur. [...]
PROSFERARI Impetrari Non. 2, 687. Lucil. 26 Nec minimo et prosferatur pax quod Cassandram signo deripuit.
PROSICIAE, et PROSICIVM Vet. Gloss. Prosiciae, [ ai( tw=n quma/twn a)parxai/. [...]
PROSIGNANVS i. m. Qui in secunda acie stat, quum antesignanus in prima. tum prosignanis, qui in secunda acie erant, imperauit, vt etc. Frontin. Strateg. 2, 3, 17. conf. Kauchen. ad h. l.
PROSILIO ui, îui, et ii, sultum, îre. [ e)kphda/w, proqore/w ] Vltra, seu foras, vel ante salire, prorumpere. [...]
page 1139, image: s1139PROSALTOR, ôris. m. Salmas. in Capitolini Marcum c. 6. sic ait in antiquis Glossis reperiri, et perperam id in Praesultor mutatum.
PROSIMVRIVM, aut POSTMVRIVM i. n. Pontificale pomoerium, vbi Pontifices auspicabantur: dictum autem Pomoerium, quasi promurum, id est proximum muro. [...]
PROSISTO vnde
PROSISTENS entis. Foliis in modum radiorum prosistentibus Apul. Met. 11 p. 269 Elmenh. p. 257 Pric. i. prominentibus.
PROSITA Proposita. Paullus apud Festum.
PROSLAMBANOMENOS i. m. [ proslambano/menos2 ] Phthongus ita dictus a Vitruu. 5, 4.
PROSOCER eri. m. [ a)ntipenqero\s2 ] Vxoris auus vel mariti. [...]
PROSOCRVS ûs. f. Modest. l. 4 §. 6 D. de Gradibus, Prosocrus mihi vxoris meae auia est: ego illius sum progener.
PROSODIA ae. f. prosw|di/a ] Latine Accentus dicitur: estque Lex, siue regula ad eleuandam deprimendamue syllabam vniuscuiusque particulae orationis accommodata: Alio nomine apud Graecos [ to/nos2 dicta. [...]
PROSODIACVS a, um. Numeri Mart. Capella 9 p. 334.
PROSONOMASIA errore quodam huc relata pro Paronomasia. v. v.
PROSOPIS idis. f. [ proswph\s2 ] Herba, quae alias Personacia Apul. de Herb. c. 36.
PROSOPITES Aegypti praefectura Plin. 5, 9.
PROSÃPON [ *pro/swpon ] Persona est. [...]
PROSOPOPOEIA ae. f. [ *proswpopoii/+a ] Ad verbum dicitur Personae fictio: hoc est figura personam inducens, quum persona aliqua fingitur, vt quum inanimatum loquitur ad animatum, vel e conuerso. [...]
PROSOPOPOEICVS a, um. Adi. Prosopopoeicus sermo Firmic. de Error. Prof. Relig. p. 21.
PROSPECTO, âre. et PROSPECTVS vid. PROSPICIO.
PROSPECVLOR âri. Procul speculari. Liu. 3, 43 pr. L. Siccium prospeculatum ad locum castris capiendum mittunt. Id. 31, 1 Multitudo e muris aduentum Imperatoris Romani et regis prospeculabatur.
PROSPER, et PROSPERVS era, erum. Adi. [ eu)h/meros2, o)/rios2 ] Felix, secundus, tum passiue de his, quibus bene succedit, tum de ipsis quae succedunt, tum denique de DIS felicitatis auctoribus. [...]
PROSPERITAS âtis. [ eu)hmeri/a ] Felicitas, et ad votum successus. [...]
PROSPERE Adu. [ eu)hme/rws2 ] Quasi Pro spe, inquit Non. 2, 788. [...]
page 1140, image: s1140PROSPERITER Adu. Ennius apud Priscian. 15 p. 1010.
PROSPERO âre. [ eu)h/meron poiw= ] Prosperum facere. [...]
PROSPERANS antis. Part. Val. Max. 7, 2, 5 Non prosperantibus auibus.
PROSPERÃTVS a, um. Prosperata felicitas Tertull. Apol. c. 6. Deus prosperatus Prudent. Perist. 10, 365. Prosperata signa salutaribus passio Cael. Aurel. Acut. 2, 27, 145.
PROSPERATIO ônis. f. Gloss. Cyrill. Prosperatio, [ kateuo/dwsis2.
PROSPERGO spersi, spersum, ere. [ e)pir)r(ai/nw ] Aspergere. Tacit. Ann. 15, 44, 2 Vnde hausta aqua, templum et simulacrum deae prospersum est.
PROSPERSVS a, um. Laudatur Apul. Met. 2 p. 243 Flore prospersus.
PROSPICIO spexi, spectum, ere. [ pronoe/w, proora/w ] Ante, et velut e longo videre, vel oculis vel animo. [...]
PROSPICIENS entis. Partic. Vitruu. 9, 3 Mentes aëris altiora prospicientes. Virg. Aen. 1, 131 Alto prospiciens. conf. v. 159. et Aen. 12, 136. Varro R. R. 1, 23, 3 Prospiciens annus proxime futurus.
PROSPECTVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PROSPECTV=RVS [PROSPECTÃRUS]] a, um. Partic. [ pronoh/swn ] Claud. Cons. Hon. 4, 235 Mandatricem operum prospecturamque labori.
PROSPECTVS ûs. m. [ proo/rasis2, pro/oyis2 ] Plaut. Mil. 3, 1, 15 [...]
PROSPECTO âre. Frequent. [ proku/ptw, proo/ptomai ] Liu. 24, 21 [...]
PROSPECTANS antis. Partic. [ thleskopw=n ] Catul. Argon.
page 1141, image: s1141s. 62 (65) 52 [...]
PROSPECTE Adu. Tertull. Apol. c. 6 Prospecte decreuerant patres vestri.
PROSPECTOR, ôris. m. Apul. de Deo Socr. p. 51 Deus in rebus incertis prospector, dubiis praemonitor. conf. Tertull. de Corona c. 8.
PROSPEX icis. vt Auspex. Idem. Tertull. de Anima c. 5 [...]
PROSPECTÃVVS a, um. Adi. Prospectiuae fenestrae Zeno in Cod. 8 t. 10 l. 12 §. 2 et 3.
PROSPHEROMENA [ prosfero/mena ] Quae esu potuque intra corpus admittuntur Cael. Aurel. 9, 15.
PROSPICA, et DESPICA Intenta et contempla. Naeuius, Ac sibi prospica ac despica. Potest ergo prospicus ac despicus dici. Haec Non. 2, 667.
PROSPICIENTER Adu. [ prooratikw=s2 ] Prouide, circumspecte. Gell. 2, 29 Res salubriter ac prospicienter animaduersas in mentes, animosque hominum cum audiendi quadam illecebra induxit.
PROSPICIENTIA ae. f. Cura, prouidentia. [...]
PROSPICVVS a, um. Adi. [ perifanh\s2 ] Pro Conspicuo aut visendo. [...]
PROSPICVE Adu. Apul. Met. 1 p. 112 Elmenh. Benigne et prospicue in me consuluit.
PROSPÃRO âre. Spiritum longe lateque diffundo. [...]
PROSPISSO Adu. i. Sero admodum. Aruspices si quid boni promittunt, prospisso euenit Plaut. Poen. 3, 5, 47. vbi diuisim scribit Gronou. add. Non. 4, 422. qui perspisso legit. Turneb. Adu. 39, 2.
PROSTAS adis. f. [ prosta\s2 ] Membrum domus, quod et Parastas ( parasta\s2 ) appellatur, atrio Romanorum fere respondens. [...]
PROSTASIS, is, siue PROSTASIA ae. f. [ pro/stasis2 ] Praefectura vel praesidentia Latine dicitur. [...]
PROSTATES ae. m. [ prosta/ths2 ] Modo Praesidem adiutoremue in bello, aut vicarium, aut defensorem significat. [...]
PROSTERNO strâui, strâtum, ere. [ katastrwmnu/w, e)dafi/zw ] Sic sternere, vt aliquis porrectus iaceat. [...]
PROSTERNENS entis. Partic. Catul. 65, 322 Densas prosternens messor aristas.
PROSTRÃTVS a, um. Partic. [ katabeblhme/nos2 ] Humi prostratus Lucret. 5, 1199. [...]
PROSTRATIO ônis. f. Tertull. adu. Haeret. c. 41 Simplicitatem volunt esse prostrationem disciplinae.
PROSTRATOR, ôris. m. Firmic. de Error. Prof. Rel. p. 43 Prostratores estis omnium hostium vestrorum.
PROSTHESIS is. f. Appositio literae vel syllabae ad principium dictionis. vid. Grammaticos v. g. Charis. 4 p. 248.
PROSTIBVLVM [1] Vid. sub PROSTITVO.
page 1142, image: s1142PROSTITVO ui, ûtum, ere. [ proa/gw, proagwgeu/w ] In aperto siue publico statuere, in primis turpitudinis perpetiendae causa. [...]
PROSTITVTVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PROSTITV=TVS [PROSTITÃTUS]] a, um. Partic. [ proaxqei\s2 ] Libidini publicae expositus. [...]
PROSTITVTIO ônis. f. Arnob. 2 p. 53 In libidinem publica venalium corporum prostitutione damnari.
PROSTITVTOR [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PROSTITV=TOR [PROSTITÃTOR]], ôris. m. Tertull. de Cult. Fem. 2, 9 Lenonis et prostitutoris vestitus et cultus. Idem de Pudic. c. 10 Prostitutor Christiani sacramenti.
PROSTIBVLVM [2], s. PROSTIBILVM i. n. [ pornei=on, e)rgasth/rion ] Scortum, quod prostituitur vel meretur prostitui. [...]
PROSTIBVLA ae. f. [ po/rnh/ ] Meretrix. [...]
PROSTIBILIS e. Adi. Prostibulo dignum, iam legebat et interpretabatur apud Plautum Stich. 5, 4, 6 edit. [...]
PROSTO stiti, stitum, âre. [ proi/+sthmi ] Stare in loco publico, s. pro vnoquoque volente. [...]
PROSTRATVS, etc. vid. in PROSTERNO.
PROSTOMIS vid. PASTOMIS.
PROSTYLOS i. [ pro/stulos2 ] In fronte columnatus. Vitruu. 3, 1. et Bald. Lex. p. 94.
PROSVBIGO êgi, actum, ere. [ u(poru/ttw ] Ante se subigere, vel subigendo progredi. Virg. Georg. 3, 25 [...]
PROSVM [2] prodes, profui, prodesse. [ w)fele/w, lusitele/w ] Vtilitati esse, quasi pro aliquo esse. [...]
PROFVTVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PROFVTV=RVS [PROFUTÃRUS]] a, um. Part. Sen. Epist. 6 Passim profutura sectaris. 2 Profuturus, Dueis nomen apud Ammian. 31, 7.
PROSVMIA ae. f. [ ploi/ou ge/nos2 ] Genus nauigii, speculatorium paruum. [...]
PROSVMO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PROSV=MO [PROSÃMO]] si, tum, ere. Porro vel prorsum sumere, consumere. [...]
page 1143, image: s1143PROSVMNVS i. m. Index inferorum, de quo sic scribit Arnobius aduersus gentes 5 p. 176 [...]
PROSVS [2] a, um. vid. PROSA.
PROSYMNA ae. f. [ *pro/sumna ] Ciuitatis nomen est, in qua Iuno colitur: cuius situm vide apud Strabonem 8. Celsa Prosymna Stat. Theb. 1, 383. et 4, 44.
PROTAGION i. n. Vini genus quod Italicis proximum fecerant Asclepiadis scholae, vt indicat Plin. 14, 7.
PROTAGORIVS, et PROTAGORICVS a, um. Possess. a Protagora philosopho. Protagorium responsum Gellius 5, 11.
PROTASIS is. f. [ pro/tasis2 ] Dicitur Propositio. Donatus in prol. Ter. Protasis, Primus actus est, initiumque dramatis. Vid. Gell. 5, 11. Apul. de Syll. Cat. p. 29.
PROTATICVS a, um. Ad Protasin pertinens, vt, Persona protatica, quae tantum loquitur in Protasi, vt refert Donatus ibid.
PROTEGO texi, tectum, ere. [ skepa/zw, proamu/nw, u(peraspi/zw ] Tegendo tueri. [...]
PROTEGENS entis. Part. Rami multa fronde vestiti, velut de industria regem protegentes Curt. 9, 5, 4.
PROTECTVS [1] a, um. Partic. [ skepasqei\s2 ] Ouid. Met. 12, 273 [...]
PROTECTVM i. n. Subst. [...]
PROTECTVS [2] ûs. m. Tignorum protectus Scaeuola ICt. Dig. 3 t. 2 Leg. 41 §. 1.
PROTECTIO ônis. f. Quinctil. Trib. Mar. c. 8 A numinibus protectionem inuenire. Burm. p. 81. Tertull. de Fuga persec. c. 2. Ambros. Serm. 88 extr.
PROTECTOR, ôris. m. Protector fidei Cyprian. Epist. 9, 2 [...]
PROTECTORIVS a, um. Adi. Protectoria dignitate cumulatus Constant. Imp. Cod. 12 t. 47 l. 2.
PROTÃLO âre. [ a)naba/llomai, a)pelau/nw ] Protrahere, praeuenire, exagitare, inquit Donatus. [...]
PROTELÃTVS a, um. Apud Nonium supra citat.
PROTÃLVM i. n. Tenor et continuatio primo arandi, tum pugnandi, vel alterius laboris Lucret. 2, 531 [...]
page 1144, image: s1144PROTENDO di, sum et tum, ere. [ protei/nw ] Vltra tendere, porrigere. [...]
PROTENDENS entis. Partic. [ protei/nwn ] Brachia, protendens Catul. 64 (67) 10. Ouid. Met. 14, 191 Foedataque brachia talo In mare protendens.
PROTENTVS, s. PROTENSVS a, um. Aliud Partic. [ protetame/nos2 ] Sil. 16, 387 [...]
PROTENTO âre. Et, ceu Siriaco torretur spica calore Protentata manu Auien. in Arat. v. 285.
PROTENVS Adu. [ th=le ] Quasi porro tenus, et longe a finibus, interprete Seruio. [...]
PROTERMINO âre. [ parektei/nw ] Fines promouere. Apul. Met. 9 p. 235 Licet priuato suis possessionibus paupere, fines vsque et vsque proterminaueris. Add. Sidon. Epist. 3, 1.
PROTERO trîui, trîtum, ere. [ katatri/bw, katapate/w ] Ante se terere, et quasi pedibus conculcare. [...]
PROTRÃTVS a, um. Partic. [ katatribei\s2 ] Acies protrita, vid. ACIES. Arbores Tacit. Hist. 2, 70, 2. Frumentum protritum et corruptum Liu. 34, 26.
PROTRIMENTVM i. n. Apul. 8 [...]
PROTERREO ui, itum, êre. [ katapth/ssw ] Terrendo abigere et fugare. [...]
PROTERVVS a, um. Adi. [ propeth\s2, a)ta/sqalos2 ] Qui obvios proterit: quod faciunt tauri in appetitu coitus feminarum, in quas calent. [...]
page 1145, image: s1145PROTERVE Adu. [ propetw=s2 ] Immoderate et superbe. [...]
PROTERVITER Ennius apud Nonium 11, 28 Quis est, qui nostris foribus tam proteruiter.
PROTERVITAS âtis. f. [ prope/teia ] Superbia, petulantia. [...]
PROTERVIA ae. f. Idem. [ a)tasqali/a ] Auson. Eidyll. 3, 172 [...]
PROTERVIO îre. Petulanter agere. Tertull. de Patient. c. 12 Dilectio non inflatur, non proteruit, [ ou) perpereu/etai. Conf. Guil. Briton. 6, 328 Me solum quaerit, Regna (in ) mea sola proteruit.
PROTESILÃVS i. m. [ *prwtesi/laos2 ] Vnus e Graecorum ducibus, qui ad Troiam profecti sunt: quum primus ex nauibus in litus prosiliret, ab Hectore est interfectus. [...]
PROTESILÃÃVS a, um. Adi. [ *prwtesila/eios2 ] Catul. 66. (67) 73 [...]
PROTESTOR âri. Palam testari. [...]
PROTESTO âre. non minus quam Protestor veteres dixisse docet Priscian. p. 799.
PROTESTÃTVS a, um. Apul. Met. 10 p. 252 Vxor magno fidem eius protestata clamore.
PROTESTATIO ônis. f. Symmach. Epist. 1, 56 Alia est protestatio amoris, alia linguae ostentatio.
PRÃTEVS duarum syllabarum vox,, i. m. [ *proteu\s2 ] Filius Oceani et Tethyos, marinus deus, pastor Phocarum: et vates, sed nisi coactus, nulla dans responsa. [...]
PROTEA ae. f. Herba palustris. Apul. de Herb. c. 67.
PROTHEOREMA atis. n. Praeuia consideratio. Mart. Capell. 2 p. 35 Formae multiangulae protheorematum vel elementorum diuersitate formatae.
PROTHESIS is. f. [ pro/qesis2 ] Latine dicitur Praepositum, siue Praepositio. [...]
PROTHYME [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PROTHY=ME [PROTHÃME]] Adu. Ex Graeco [ proqu/mws2. Plaut. Pseud. 5, 1, 23 Diem prothyme sumere.
PROTHYMIA ae. f. [ proqumi/a ] Promtitudo, alacritas Latine dicitur. [...]
PROTHYRIS idis. f. [ proquri\s2 ] Ancon. Vitruu. 4, 6. Vid. Bald. Lex. p. 7.
page 1146, image: s1146PROTHYRVM i. n. [ pro/quron ] Vestibulum in ianua domus, ita de priuatis aedibus dictum, vt propylaeum de vestibulo vrbis, vel templi, vel regiae. [...]
PROTINVS, s. PROTENVS Adu. [ au)ti/ka ] Idem ac Protenus, i. Statim, et recta antrorsum via, quae est breuissima, quasi Porro tenus. [...]
PROTINAM Adu. [ eu)qu\s2 ] Idem apud veteres significabat. [...]
PROTOCOLLVM i. n. [ prwto/kollon ] Quasi prima glutinatio, prima Scheda, primo loco glutinata in chartae scapis et in libris compactis. [...]
PROTOCOMIVM i. n. [ prwtoko/mion ] Prima coma. Veget. de Re vet. 2, 11, 4 Caput et tempora sub ipso Protocomio semisse inuris cauterio.
PROTOGENES is. m. [ *prwtoge/nhs2 ] Pictor nobilissimus, cui patria fuit Caunus, gens Rhodiis subiecta. [...]
PROTOLLO ere. [ protei/nw ] Vltra tollere. Plaut. Pseud. 3, 2, 71 [...]
page 1147, image: s1147PROTOME es. f. Scalig. [ prwtomh\ ] Prima aequi portio.
PROTOMYSTA ae. m. [ prwtomu/sths2 ] Mystarum princeps. Mystae autem sacerdotes appellantur, qui mysteria et ecclesiae secreta regunt, et administrant. Vtitur Sidon. Epist. 2, 9.
PROTONO âre. [ probronta/w ] Vocem, instar tonitru, horribilem emittere. [...]
PROTONOTARIVS i. m. [ prwtogrammateu\s2 ] Notariorum primus.
PROTOPLASTVS i. m. [ prwtopla/sths2 ] Primo formatus, Adam. [...]
PROTOPRAXIA ae. f. [ prwtopraci/a ] i. Prima exactio, vel priuilegium, vt quis caeteris creditoribus anteponatur, vt explicat ipse Traianus, respondens Plinio suo ad illud Epist. 10, 109 [...]
PROTOSEDEO êre. Tertull. de Coron. Mil. c. 15 Protosedent et presbyteri coronati, i. praesident in thronis.
PROTOSPATHARIVS i. m. Iuri reddendo praefectus apud Constantinopolim. Harmenopul. Epit. 1 Luitprandus de Reb. per Europam gest. 3, 7.
PROTOSTASIA ae. f. Vt, Protostasiae munus, in l. 8 [...]
PROTOTOMVS i. m. [ prwto/tomos2 ] Primae sectionis. [...]
PROTOTYPIA ae. f. [ prwtotupi/a ] l. 2 [...]
PROTRADO esse dicitur Apul. Apol....
PROTRAHO xi, ctum, ere. [ pare/lkw ] In publicum, certe in conspectum trahere. [...]
PROTRACTVS [1] a, um. Part. [ e)felxqei\s2 ] Ad arma protractus Sil. 16, 84.
PROTRACTE Adu. Sarisb. 2, 26 Protractius derideri.
PROTRACTIO ônis. f. Macrob. Somn. Scip. 1, 12 Quae est prima protractio. de lineis.
PROTRACTVS [2] ûs. m. Apul. Met. 11 Sacerdos in ipso protractu pompae roseam manu dextra sistro cohaerentem gestabit coronam. Al. Procinctu. Vid. Elmenhorst. Emend. ad p. 259.
PROTREPTICVS a, um. Adi. [ protreptiko\s2 ] Instructiuus et exhortatiuus. [...]
PROTRIMENTVM, PROTRITVS vid. PROTERO.
PROTROPVM i. n. [ pro/tropon ] Genus vini. Plin. 14, 9 [...]
PROTRVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PROTRV=DO [PROTRÃDO]] si, sum, ere. [ prowqe/w ] Porro, siue vltra trudere. [...]
PROTRYGETON i. n. [ protru/geton ] Stella ad dextram Virginis, quam nostri prouindemiam vocitant Vitruu. 9, 6.
PROTVBERO âre. Instar tuberis eminere. Solin. c. 45 (57) de Bucephalo, De fronte eius quaedam exstantium corniculorum minae protuberabant. Et c. 46 (59) Poma protuberant.
PROTVMIDVS a, um. Adi. Apul. de Deo Socrat. p. 96 Luna protumida.
PROTVRBO âre. [ a)par)r(a/ssw ] Porro, siue vltra, et a se, aut extra turbare, Repellere. [...]
page 1148, image: s1148PROTVTOR, ôris. m. Nisi distincte pro tutore malis legere, est, Qui aut se ingerit in tutelam, aut pro ipsomet tutore occupato, tuetur. [...]
PROTYPVM i. n. [ pro/tupon ] Quod in typi vicem ante formatum est. [...]
PROTYRVM i. n. Vinum apud insulam Lesbon Vitruu. 8, 3.
PROVEHO xi, ctum, ere. [ proa/gw, e)pidi/dwmi ] Producere. Plaut. Rud. 3, 6, 25 [...]
PROVEHENS entis. Partic. [ proa/gwn ] Liu. 40, 14 Illo etiam (prauo forsitan) gaudio prouehente, quod etc.
PROVECTVS [1] a, um. al. Partic. [ proaxqei\s2 ] Cic. de Senect. 55 [...]
PROVECTVS [2] ûs. m. Progressus. Sidon. Epist. 4, 4 Provectu aetatis. conf. Cassiodor. Epist. 1, 24. Dictys Cret. 6, 11 Insula prouectu frugum redundatura. al. Prouentu.
PROVECTIO ônis. f. Lactant. 5, 11 Prouectio dignitatis.
PROVECTIBILIS e. Adi. Fulgent. de Cont. Virg. p. 147 Ingenio natum est prouectibile, i. quod proficere et prouehi in melius possit.
PROVENIO vêni, ventum, îre. [ pari/hmi ] Venire in conspectum. [...]
PROVENIENS entis. Partic. Ouid. in Nuce 10 Fructus proueniens.
PROVENTVS [1] a, um. Partic. Macrob. Saturn. 7, 12 extr. Ideo ex aspiratione oris prouenta suauitas excluditur.
PROVENTVS [2] ûs. m. [ pro/basis2, pro/sodos2 ] Ortus vel Reditus non tantum bonarum, sed etiam malarum rerum, vid. Non. 12, 12. [...]
page 1149, image: s1149PROVENTO âre. Frequentat. Naeu. apud Cic. de Senect. 20 c. 6 Prouentabant oratores noui, stulti adolescentuli, al. proueniebant.
PROVERBIVM i. n. [ paroimi/a\ ] dicitur quasi publicum et Commune omnium verbum: est enim sententia, quae in ore omnium versatur. [...]
PROVERBIALIS e. Adi. Versus prouerbialis Gell. 2, 22.
PROVERBIALITER Adu. Ammian. 29, 17 Prouerbialiter dici solet.
PROVERSVS a, um. Varro de L. L. 6, 5 p. 78, 12 [...]
PROVIDEO vîdi, vîsum, êre. [ pronoe/w, promhqe/omai ] Ante vel a longe, et futurum aliquid videre, antequam sit factum. [...]
PROVÃSVS [1] a, um. Partic. [ proewrame/nos2 ] Columel. 9, 8. [...]
page 1150, image: s1150PROVÃSVS [2] ûs. m. [ proo/rasis2 ] Tacit. Histor. 2, 5 [...]
PROVISIO ônis. f. [ prono/hsis2 ] Cic. Tusc. 3, 30 c. 14 [...]
PROVÃSOR, ôris. m. [ pronohth\s2 ] Horat. in Arte Poët. 164 Vtilium tardus prouisor, prodigus aeris. de iuuene. Inscript. Vet. apud Gruter. p. 459 n. 1 ORDINIS PROVISORI.
PROVÃSO si, sum, ere. [ pro\s2 to\ o(ra=|n e)/rxomai ] Visum venio. Nam duo significat, inquit Donatus: Procedere, et Videre. [...]
PROVIDENS ior, issimus. [ promhqh\s2 ] Prudens, qui praeuidet futura et cauet. [...]
PROVIDENTER Adu. [ pronohtikw=s2 ] Sallust. Iugurth. c. 90 [...]
PROVIDENTIA ae. f. [ pro/noia, promh/qeia ] Prudentia prouidendi futura. [...]
PROVIDVS a, um. Adi. [ pronohtiko\s2 ] Diligens, solers. [...]
PROVIDE Adu. [ pronohtikw=s2 ] Diligenter. Plin. 10, 33 Iam publicum quidem omnium est, tabulata ramorum sustinendo nido prouide eligere.
PRÃVINCIA ae. f. [ e)parxi/a ] Proprie Prouinciae dictae sunt Regiones extra Italiam bello acquisitae, quod eas Romanus Populus provicerit, id est ante vicerit, inquit Festus. [...]
page 1151, image: s1151PROVINCIÃTIM Adu. [ kat' e)parxi/as2 ] Per Prouincias. Sueton. Aug. c. 49 Ex militaribus copiis legiones et auxilia prouinciatim distribuit. conf. Ammian. 31, 10.
PROVINCIÃLIS e. Adi. [ e)parxiw/ths2 ] Prouinciales dicti sunt, qui ex prouinciis sunt, siue vt ait Vlpian. de Verb. Signific. [...]
PROVINDEMIA ae. f. Vitruu. 9, 6 Virginis supra humerum dextrum lucidissima stella, quam nostri prouindemiam maiorem, Graeci protru/geton vocitant.
PROVISIO, PROVISO, PROVISVS vid. PROVIDEO.
PROVÃVO vixi, victum, ere. [ peri/eimi ] Vltra et amplius vivere. [...]
PROVOCABVLVM i. n. Varr. de L. L. 7, 23 Appellandi partes sunt quatuor: e queis dicta a quibusdam prouocabula, quae sunt, vt quisque vocabula, vt scutum, etc.
page 1152, image: s1152PROVOCO âre. [ parakale/w, prokali/zw, parakeleu/omai ] Vocare in publicum, s. vt prodeat. [...]
PROVOCANS antis. Partic. Paterc. 2, 118, 1 Prouocantes alter alterum iniuria. Curt. 9, 5, 13 Manu prouocans hostes.
PROVOCÃTVS a, um. Partic. [ prokeklhme/nos2, pro/klhtos2 ] Cic. de Finib. 1, 8 [...]
PROVOCÃTIO ônis. f. [ pro/klhsis2, parake/leusis2 ] Prouocatione certare Liu. 1, 26.v
PROVOCÃTOR, ôris. m. [ proklhth\s2 ] Cic. pro Sext. 134 c. 64 [...]
PROVOCATRIX îcis. f. Lactant. 6, 18 Prouocatrix improbitas.
PROVOCATÃVVS, s. PROVOCATICIVS a, um. Tertull. de An. c. 37. Idem in Marc. 2, 3.
PROVOCABILIS e. Cael. Aurel. Acut. 3, 21.
PROVOCATÃRIVS a, um. Adi. [ proklhtiko\s2 ] vt, Prouocatoria dona militaria, i. Quae meruit prouocatus: quod humanius est quam prouocasse Gell. 2, 11.
PROVOLO âre. [ prospe/tomai ] Volando prodire Plin. 11, 10 [...]
PROVOLANS tis. Partic. Prouolantia tabulata vocat Ascon. ad Cic. Diuin. 50 c. 16. quae Proiecta alias dicuntur. Vid. totus locus in Maenia Columna.
PROVOLVO volui, volûtum, ere. [ prokulinde/w ] Porro volvere. [...]
PROVOLVENS entis. Partic. Curt. 8, 11, 13 Ingentia saxa in subeuntes prouoluentibus barbaris. Truncum prouoluens Virg. Aen. 10, 555.
PROVOLVTVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PROVOLV=TVS [PROVOLÃTUS]] a, um. Part. Curt. 3, 12, 11 [...]
PROVOMO ere. [ e)ceme/w ] Lucret. 6, 446 Hic vbi se in terras demisit, dissoluitque: Turbinis immanem vim promouit, atque procellae. de prestere.
PROVORSVM Fulgur appellatur, quod ignoratur noctu, an
page 1153, image: s1153interdiu sit factum. Itaque Ioui fulguri et Summano fit, quod diurna Iouis, nocturna Summani fulgura habentur. Fest.
PROVT Adu. [ w(sge ] i. Sicut, vel vt: aut quod vulgo dicunt Secundum quod. [...]
PROVVLGO âre. Prouulgari eas literas, et potissimum filii praeconio publicari Apul. Apol. p. 326. Conf. Tertull. adu. Marc. 4, 21 et de Cultu Fem. 1, 2. Sidon. Ep. 9, 11.
PROVVLGATVS a, um. Part. Duabus coniurationibus prouulgatis Suet. Neron. c. 36.
PROX Exclamandi particula, quasi Proba vox: Bona vox, velut quidam putant, significare videtur, vt ait Labeo de iure Pontificio libro vndecimo. Festus. [...]
PROXENÃTA ae. m. [ procenhth\s2 ] Proxenetae (inquit Budaeus) sunt Conciliatores et interuentores, quasique conglutinatores hominum inter se stipulantium et spondentium, aut quemuis contractum, conuentumque ineuntium. [...]
PROXENETRIA ae. f. Pronuba, nuptiarum conciliatrix. Dispunct. 1, 22.
PROXENÃTICVM i. n. Merces, quae pro opera, proxenetis datur, quae et licito iure peti potest. Vlpian. l. j et ij De proxenet.
PROXIMVS, PROXIMATVS etc. vid. PROPE.
PRV
PRVDENS entis. Adi. [ fro/nimos2, frenh/rhs2 ] Quasi Prouidens: interdum Sapiens, aut Sciens dicitur. [...]
PRVDENTIA ae. f. [ fro/nhsis2 ] Quasi Prouidentia, a prouidendo. [...]
page 1154, image: s1154PRVDENTER Adu. [ fronhtw=s2, froni/mws2, nohnexw=s2 ] Sapienter, prouide. [...]
PRVDENTIVS i. m. Poëta Christianus. Floruit Theodosit M. et filiorum eius temporibus, eo nemo diuinius de rebus Christianis vnquam scripsit, vti censet Barthius.
PRVÃNA ae. f. [ pa/xnh ] Ex rore gelido nascitur. [...]
PRUINÃSVS Adi. [ paxnw/dhs2 ] Pruinae obnoxius. [...]
PRVNA ae. f. [ a)nqraki\s2, a)nqraki/a ] a Carbone ita distinguitur, quod quamdiu ardet, pruna dicitur: carbo, quum exstincta fuerit. [...]
PRVNVS i. f. [ kokku/mhlos2 ] Arbor pruna producens. [...]
PRVNVM [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRV=NVM [PRÃNUM]] i. n. Pl. Pruna, Fructus pruni. [...]
PRVRIGA vid. PERORIGA.
PRVRIO îui, îtum, îre. [ knh/qomai, knhsei/w ] Libidine scalpendi ardere. [...]
PRVRIENS entis. Nemo pruriens corpus feminando correxit C. Aurel. Tard. 4, 9, 133. Tinctae sale pruriente chartae Martial. 12, 97.
PRVRÃTVS ûs. m. [ knhqmo\s2 ] Sensus, aut morbus adeo prurientis. Plin. 9, 45 Contactos pisces, attrituque petrae scalpentes pruritum inuadit. Seren. 87 Pruritus autem salsos leuat humor aceti.
PRVRÃGO inis. f. [ knhsmo\s2 ] Idem. Columel. 7, 5 [...]
PRVRIGINÃSVS a, um. Adi. Paull. in l. 3 D. de aedilit. edict. In Priapeiis n. 63 Quae tot figuris non inuentis pruriginosa discedit.
PRVRIÃSVS a, um. Adi. Cael. Aurel. Tard. 2, 1, 33 Squilla, quam vulgo bulbum pruriosum vocant. Vid. Reines. Var. Lect. 3, 18.
PRVRISCO vnde PERPRVRISCO.
PRVSA ae. f. [ *prou=sa ] Oppidum est Bithyniae Phrygibus et Mysis finitimum, a Prusia rege, qui contra Croesum bellum gessit, ad radices Olympi montis conditum. [...]
PRVSIAS ae. m. [ *prousi/as2 ] De quo multa Liuius 45 [...]
PRVSIACVS a, um. Adi. Sil. 13, 888 Donec Prusiacas delatus segniter oras.
PRY
PRYMNESIVM i. n. [ prumnh/sion ] Funis nauticus. Apud Festum Pompeium palus, ad quem funis nautieus religatur, quem alii Tonsillam nominant.
PRYTANÃVM i. n. [ *pruta/neion ] Locus erat Athenis in arce
page 1155, image: s1155dignissimus, vbi iudices et magistratus habere consilium solebant. [...]
PRYTANIS is. Magistratus. Vid. supra. Sen. de Tranquil. c. 3 [...]
PSA
PSALLO ere. [ ya/llw ] Canere, cantare. Gell. 19, 9 [...]
PSALLOCITHARISTAE [ yallokiqaristai\ ] Suet. Domit. c. 4 Certabat etiam et prosa oratione Graece Latineque, ac praeter citharoedos corocitharistae quoque et psallocitharistae. Al. Psilocitharista.
PSALMVS i. m. [ yalmo\s2 ] Canticum; a [ ya/llw, canto, quod ad psalterium cantaretur. Tertull. adu. Iud. c. 14. et ad Vxor. 2, 9 etc.
PSALMOGRAPHVS i. m. Scriptor psalmorum. Sidon. Epist. 7, 9. Tertull. adu. Marc. 3, 120. et Fortunat. 9, 2 etc.
PSALMICANVS a, um. Theodulf. Carm. 2, 19 pro Dauide.
PSALMICEN inis. m. Idem. Vt, Clerici psalmicines Sidon. Epist. 5, 17.
PSALMISTA ae. m. Hieron. adu. Pelag. 1, 1. et 3, 1 in Esai. c. 39 etc.
PSALTES is. m. [ ya/lths2 ] Latine Cantor dicitur. Quinctil. 1, 10 Psaltis se et Geometris multa dicit dedisse. Sidon. Epist. 8, 9 Chorda, voce, metro stupende pfaltes.
PSALTRIA ae. f. [ ya/ltria ] Cantatrix. Ter. Adelph. 3, 3, 34 Isthaec iam penes vos psaltria est? Cic. pro Sext. 116 c. 54 Qui in coetum mulierum pro psaltria adducitur.
PSALTRIVM i. n. Cic. de Arusp. Resp. 44 c. 21 [...]
PSALTERIVM i. n. [ yalth/rion ] Genus organi musici, dulcius et amoenius sonans quam cithara, cuius similitudinem quidem habet, ipsa tamen non est. [...]
PSAMATHE es. f. [ *yama/qh ] Fons apud Thebas. Valer. Argon. 1, 364 [...]
PSAMMATHVS untis. m. Oppidum Laconicum vnde et PSAMMATHVNTIVS, siue PSAMMATHVSIVS. Steph.
PSAMMETICHVS i. m. [ *yammh/tixos2 ] Rex Aegypti, cuius tempore, teste Herodoto 2 ducenta et octo millia Aegyptiorum ad Aethiopes transiere. Conf. Plin. 6, 30. et 36, 13.
PSARONIVS i. m. Lapidis genus, quem Thebaicum et Pyrrhopoecilon appellari dicit Plin. 36, 22.
PSE
PSECAS adis. f. [ yeka\s2 ] Gutta, siue stilla dici potest. Apul. de Mundo p. 61 [...]
PSEGMA atis. n. [ yh=gma ] Idem fere quod Flos aeris. Agricola. [...]
page 1156, image: s1156PSEPHISMA atis. n. [ yh/fisma ] Decretum significat. [...]
PSEVDOS [ yeu=dos2 ] Mendacium. Hinc Pseudolus, mendax seruus: Pseudologus, Falsidicus: Pseudopropheta, Falsus propheta, et multa alia id genus.
PSEVDANCHVSA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PSEVDANCHV=SA [PSEUDANCHÃSA]] ae. f. [ yeudagxou=sa ] Quasi Falso anchusa dicta, de qua Plin. 22, 2.
PSEVDAPOSTOLVS i. m. Tertull. de Praescript. c. 4 et de Resurr. c. 24 et contra Marcion. 4, 3.
PSEVDENEDRVS i. m. Iul. Firmic. 3, 8 [...]
PSEVDESIODION i. n. [ yeudhsiodei=on ] i. Quod falso Hesiodo adscribitur. Cic. Attic. 7, 13.
PSEVDISODOMON i. n. [ yeudiso/domon ] i. Inaequaliter structum Plin. 36, 22. Vitr. 2, 8.
PSEVDOALETHINVS a, um. [ yeudoalh/qinos2 ] i. Purpuram imitans, vt, Pseudoalethinae vestes, apud Cyprian. Vid. Salmas. Hist. Aug. p. 342.
PSEVDOBVNION i. n. [ yeudobou/nion ] Herba, quae vt Plin. 24, 16 ait, napi folia habet, fruticans palmi altitudine. Laudatissima in Creta.
PSEVDOCALIDVS a, um. Calorem mentiens. Marc. Emp. c. 8.
PSEVDOCATO ônis. m. [ *yeudoka/twn ] Cic. Att. 1, 11 qui se Catonem mentitur.
PSEVDOCHRISTVS i. m. Tertull. adu. Marc. 3, 3 Fides apud Psendochristos facillima.
PSEVDOCYPERVS i. m. Herba, Plin. 17, 13 et 34, 13.
PSEVDODAMASIPPVS i. m. Cic. Fam. 7, 24 Si enim Damasippus in sententia non manebit, aliquem Pseudodamasippum vel cum iactura reperiemus.
PSEVDODECIMIANVS i. m. Pyri genus, quasi Falsus Decimianus. Plin. 15, 15.
PSEVDODIA ae. f. [ yeudw|di/a ] Falsa cantio. Hieron. Epist. 79.
PSEVDODIACONVS i. m. Hieron. Epist. 79 ad Alypium et August.
PSEVDODICTAMNVM, s. PSEVDODICTAMNVS [ yeudodi/ktamnos2 ] Falsum dictamnum, genus herbac, quae in Creta similis pulegio nascitur. [...]
PSEVDODIPTERVS a, um. Ex Diptero interpretationem nanciscitur Vitruu. 7 praef. et 3, 1. et 2. Vid. Pseudoporticus.
PSEVDOEPISCOPVS Cyprian. Epist. 55, 11.
PSEVDOFLAVVS a, um. Color pseudoflauus Marc. Empir. c. 8.
PSEVDOGRAPHE Adu. Donatus in vita Virg. Multa pseudographe sub alieno nomine sunt prolata.
PSEVDOGRAPHIAE arum. f. Pl. [ yeudografi/ai ] Quinctil. 1, 10, 39 [...]
PSEVDOGRAPHVS a, um. [ yeudo/grafos2 ] Sarisb. Epist. 172 Librum sapientiae scripsit Philo, diciturque pseudographus. [...]
PSEVDOGRATIA ae. f. i. Gratia ficta. Sarisb. 2 vlt. Pseudogratiam vendere.
PSEVDOLIQVIDVS a, um. Marcell. Emp. c. 16.
PSEVDOLOGVS i. m. Falsa loquens, mendax. 1 Tim. 4, 2.
PSEVDOLVS i. m. [ yeu/dolos2 ] Seruus veterator et fraudulentus, nomen Plautinae fabulae. Cic. de Senect. c. 14.
PSEVDOMENOS i. m. [ yeudo/menos2 ] Sophismatis genus, de quo Cic. de Diuin. 2, 11 c. 4 [...]
PSEVDONARDOS Herba nardum referens. Plin. 12, 12.
PSEVDONYMOS i. c. [ yeudw/numos2 ] Falsum nomen gerens, nomen mentiens.
PSEVDOPATVM i. n. Ficticium tabulatum aut pauimentum. Zeno c. 8 t. 10 l. 12 §. 3.
PSEVDOPERIPTERVS a, um. [ yeudoperi/pteros2 ] Vitruu. 4, 7 Ex Peripteri notione intelligitur.
PSEVDOPHILIPPVS i. m. Cic. de Lege Agrar. 2, 89. Paterc. 1, 11, 1. Fictus rex Macedoniae.
PSEVDOPORTICVS ûs. f. Falsa porticus. [...]
PSEVDOPROPHÃTA ae. m. [ yeudoprofh/ths2 ] Tertull. de Resurr. c. 24. de Anima c. 2. et de Praescript. c. 4.
PSEVDOPROPHÃTIS idis. f. [ yeudoprofh/tis2 ] Idem de Anima c. 57.
PSEVDOPROPHETIA ae. f. [ yeudoprofhtei/a ] Idem de Ieiun. c. 2.
PSEVDOPROPHETICVS a, um. Vt, spiritus Tertull. de Pudic. c. 21.
PSEVDOPYLAE arum. f. Pl. Insulae iuxta portum Isidis apud Troglodytas Plin. 6, 29.
PSEVDOSELINVM i. n. [ yeudose/linon ] Apiastrum. Apul. de Herb. c. 2.
PSEVDOSMARAGDVS i. m. Ex dimidia parte smaragdus, ex dimidia iaspis. Plin. 37, 5.
PSEVDOSPHEX êcis. f. Plin. 30, 11 s. 30 Pseudosphecem vocant vespam, quae singularis volitat.
PSEVDOTHYRVM i. n. [ yeudo/quron ] Falsum ostium: vnde pro Postico sumitur. [...]
page 1157, image: s1157PSEVDOVRBANVS a, um. Pseudourbana aedificia, dicuntur a Vitruuio 6, 8 Aedificia rustica, vrbana elegantia exstructa.
PSI
PSIALGICVS vid. PSOALGICVS.
PSILAE ârum. f. Pl. a yilo\s2 nudus; sunt Vestes villis carentes: vti contra, Amphitapae, Tapetes vtrinque habentes villos. [...]
PSILE Insula circa Ephesum Plin. 5, 31.
PSILOCITHARISTA ae. m. vid. PSALLOCITHARISTA.
PSILÃTHRVM i. n. [ yi/lwqron ] Medicamentum exstirpandis pilis, nudandaeque cuti aptum. [...]
PSILOTHRO âre. Pilos exstirpare per psilothri medicamentum. Plin. Valer. 3, 52. Vid. Barth. Aduers. 28, 20.
PSIMMYTHIVM i. n. [ yimmu/qion ] Cerussa. [...]
PSIMYTHVS i. m. [ yi/muqos2 ] Idem. De hac vide Vitruu. 7, 12 et Dioscor. 5, 94.
PSITTA ae. f. [ yi/tta ] Piscis plani genus, quem nos passerem vocamus, vt vertit Theodorus ex Aristotele de Natura animalium. Plin. 9, 16.
PSITTACVS i. m. [ yitta/kh, a)nqrwpo/glwsson ] Auis Indica, vocem humanam miro naturae artificio effingens. [...]
PSITTACÃNVS a, um. Adi. Scribon. Largus Comp. 27 Collyrium psittacinum a colore ita dictum.
PSO
PSOADICVS a, um. Adi. [ yoadiko\s2 ] Qui lumborum dolore afficitur. Cael. Aurel. Tard. 5, 1.
PSOALGICVS a, um. Adi. yoalgiko\s2 ] Laborans lumbis, a [ yo/a lumbus, et a)/lgos2 dolor. Theod. Prisc. 2, 34 Mate scribitur Psialgicus.
PSOLEOS i. m. [ yw/leos2 ] Verpus. Priap. Carm. 68 Psoleon ille vocat, quod nos psoloënta vocamus.
PSOPHIS idis. f. [ *ywfi\s2 ] Arcadiae ciuitas, a Psophide Lycaonis filio, aut, vt alii malunt, a Psophide Erycis Sicani filia condita. [...]
PSORA ae. f. [ yw/ra ] Lepra. Plin. 20, 1 [...]
PSORICVS a, um. Adi. Psoricum collyrium Scribon. 32. et Cels. 6, 6 vbi docet ad oculos scabros collyria. Psoricum medicamentum Plin. 34, 12.
PSORANTHEMIS idis. f. [ ywra/nqemis2 ] Infructuosa herbarosmarini. Apul. de Herb. c. 779.
PSY
PSYCHE [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PSY=CHE [PSÃCHE]] es, f. [ yuxh\ ] Anima. Psychen vt formosissimam puellam sistit Apul. Met. 4. Cuius fabulam allegorice ad animam retulit Tulgent. Vid. Beroald. Not. p. m. 522.
PSYCHICVS a, um. Adi. yuxiko\s2 ] Animalis. Tertull. Montanista scripsit librum contra Psychicos, quo orthodoxos reprehendit, vt nimis corpori animali, [ yuxikw=| deditos. Conf. Idem aduers. Marc. 4, 22.
PSYCHOMACHIA ae. f. [ yuxomaxi/a ] Sic carmen vocat Prudentius, in quo pugna virtutum et vitiorum, quae in anima sunt, describitur.
PSYCHOMANTÃVM i. n. [ yuxomantei=on ] Locus vaticinii, vbi frebat manium euocatio. [...]
page 1158, image: s1158PSYCHOTROPHVM i. n. [ yuxotrofon ] Herba de qua Plin. 25, 8 s. 46 Quae Vettonica dicitur in Gallia, in Italia autem serratula, a Graecis Cestros aut Psychotrophon.
PSYCHROLVSIA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PSYCHROLV=SIA [PSYCHROLÃSIA]] ae. f. [ yuxrolousi/a ] Frigidum lauacrum. vid. Cael. Aurel. Acut. 1, 14, 112. et Tard. 1, 1, 47. 3, 2, 40. etc.
PSYCHROLVTES [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PSYCHROLV=TES [PSYCHROLÃTES]], vel PSYCHROLVTA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PSYCHROLV=TA [PSYCHROLÃTA]] ae. m. [ yuxrolou/ths2 ] Qui frigida lauatur. [...]
PSYDRACION i. n. [ yudra/kion ] Genus pustularum durarum et subalbidarum acutarumque, caput praecipue infestantium. Paul. Aegineta Cels. 5, 28.
PSYLLI ôrum. m. [ *yu/lloi ] Populi sunt Libyae in Africa, a Psyllo rege dicti, quibus, vt scribit Plin. 7, 2 [...]
PSYLLION i. n. [ yu/llion ] Herba radice tenui, superuacua; sarmentosum, fabae granis in cacuminibus, foliis canino capiti non dissimilibus, semine autem pulici, vnde et nomen: hoc in baccis; ipsa herba in vineis inuenitur, etc. [...]
PSYLLIS is. m. Fluuius in Bosphoro ponti Euxini Plin. 6, 1.
PSYLLIVM i. n. [ *yu/llion ] Ptolemaeo 5, 1 vrbs Bithyniae: vulgo Picello.
PSYTHIVS a, um. speciatim
PSYTHIA ae. f. [ yuqi/a ] Vuae epitheton. Virg. Georg. 2, 93 [...]
PTA et PTE
PTARMICVS a, um. [ ptarmiko\s2 ] Sternutatorius. Dioscor. 2, 156.
PTE [ ge\ ] Syllabica adiectio Ablatiuis aliquando iungi solita; vt Meapte, tuapte, suapte, nostrapte, vestrapte. [...]
PTERA [ ptera\ ] siue vt Vitruu. 3, 2. [...]
PTERELAS ae. m. Taphiorum rex, de quo Ouid. in Ibin 362. [...]
PTERIS idis. f. Herba, prima species est filicis, herbae nobilis, quam Plin. describit, eiusdemque vires monstrat 27, 9. conf. Apul. c. 76. et Dioscor. 4, 186.
PTERNICA Caulis est herbae, quae vocatur cactos; de qua Plin. 21, 16. al. Pternix.
PTEROMA, et PTERON vid. PTERA.
PTEROPHOROS i. m. [ *pterofo/ros2 ] Est Regio apud Ripheos montes: sic dicta ab assidua niue, quae ibi pennarum similitudine continuo decidit Plin. 4, 13.
PTERÃTVS a, um. Adi. [ pterwto\s2 ] Alatus, ansatus. Pteroti, duo Neronis calices ex vitro. [...]
PTERYGIVM i. n. [ pteru/gion ] In oculis vocatur Membranula quaedam neruosa, quae oriens ab angulo, vel a narium vel temporum parte ad coronam vsque, interim et pupillam operit. [...]
PTERYGÃMA atis. n. [ pteru/gwma ] Est Pegma aedificii instar, alae, Vitruu. 10, 17. vid. Bald. Lex. p. 95.
PTISANA ae. f. [ ptissa/nh ] Hordeum decorticatum et pistillo contusum, vnde ( a)po\ tou= pti/ssein ) nomen habet: it. Sorbitionis s. tenuissimae pultis genus ex illa paratum. [...]
page 1159, image: s1159PTISANARIVM i. n. [ ptissana/rion ] Forma Diminut. Hor. Serm. 2, 3, 155 [...]
PTO
PTOCHIA, ae. f. s. PTOCHION i. n. [ ptwxei=a ] Domus alendis pauperibus destinata, idem quod Ptochodochium l. 15 et 17 §. 1 vlt. C. de Sacrosanct. Eccles.
PTOCHOTROPHÃA n. Plur. ptwxotrofei=a ] Diuersoria siue domus, in quibus mendici nutriuntur: [ ptwxo\n enim Graeci mendicum dicunt, et tre/fw nutrio. [...]
PTOCHOTROPHVS i. m. [ ptwxo/trofos2 ] Qui pauperes alit. Vid. l. 1 Cod. Tit. 3. et ibid. leg. 42.
PTOÃMPHANAE ârum. m. Pl. Populi in Africa, qui canem pro rege habent, motu eius imperia augurantes, sicut et PTOÃMBARI Plin. 6, 30.
PTOLEMAEVS i. m. [ *ptolemai=os2 ] Nomen Aegypti post Alexandrum M. regibus commune a Ptolemaeo Lagi F. vno Ducum Alexandri ductum. [...]
PTOLEMAEÃVS a, um. Adi. [ *ptolemai/eios2 ] quinque syllabarum. [...]
PTOLEMÃIS idis. f. Patronym. [ *ptolemai\+s2 ] Lucan. 10, 69 Miscuit incestam ducibus Ptolemaida nostris. De Cleopatra. Adiectiue Sidon. Carm. 5, 461 Ptolemaide gaza.
PTOLEMAIS idis. f. [ *ptolemai\+s2 ] Oppidum in margine Rubri maris, ad primos elephantorum venatus, a Ptolemaeo Philadelpho conditum est in regione Troglodytarum Plin. 2, 73. [...]
PTYAS adis. f. ptua\s2, a [ ptuei\n spuere ] Aspidis genus quoddam, quod sputum homini letale in oculos exspuit. [...]
PVB
PVBER eris. Adi. com. vid. infra in
PVBES [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PV=BES [PÃBES]] is. f. h(/bh kai\ e)nh=lic kai\ h)i/qeos2 Gloss. Lat. Gr.] Proprie Lanugo, quae maribus decimoquarto anno, feminis duodecimo circa pudenda oriri incipit. [...]
PVBENS, entis. Partic. ab obsoleto PVBEO [ e)fhbw=n, e)nh=lic ]
page 1160, image: s1160Pubentes herbae, per translationem Virg. Georg. 4, 514 [...]
PVBEO vnde superest
PVBESCO pubui, ere. [ e)fhbe/w, h(ba/skw, geneia/w, xnoa/zw ] Lanuginem emittere, ad maturitatem, et generandi facultatem peruenire, quod eleganti translatione etiam de stirpibus et plantis dicitur. [...]
PVBESCENS entis. Partic. Idem quod Pubens. [...]
PVBERTAS âtis. f. [ h(/bh, a)ntipaidi/a ] Aetas generando sui simile apta, quam leges certo annorum numero finire solent. [...]
PVBERÃLE is. n. Pubes, vel in pube pili. Gloss. Gr. Lat. [ )efh/baion.
PVBÃDA, vel PVBETA ae. m. Adolescens. Gloss. Isidor. Glossae aliae, Pubeda, Iuuenis siue pube. al. Pubeda adultus. Mart. Capell. 1 p. 12 Pubeda vixdum. conf. 9 p. 308.
PVBLICIVS [1] Gentis Romanae nomen, vnde nobiles illi aediles Publicii, de quibus Ouid. Fast. 5, 288. [...]
PVBLICVS a, um. Adi. [ dhmo/sios2, e)/ndhmos2 ] quasi Populicus, a populo; vnde et Poplicus, Poplicola, et Gr. [ popliko/las2, po/plios2. [...]
page 1161, image: s1161PVBLICE Adu. [ dhmosi/a|, pa/ndhmon ] In Conspectu populi etc. vt in PVBLICVS ostendimus. [...]
PVBLICO âre. [ dhmeu/w, dhmosio/w, e)kdi/dwmi ] Publicum facere, quod interdum ad solam notitiam refertur, vt sit Omnibus palam facere, manifestare. [...]
page 1162, image: s1162PVBLICANS antis. Partic. Conditio publicantium, scil. Opus Plin. Nat. Hist. praef.
PVBLICÃTVS a, um. Bona publieata Nep. 7, 4, 5. et 8, 1, 5. Publicata, vid. Pudicitia, in PVDEO. Sermones publicati Petron. c. 39. i. Copia facta omnibus inter se et cum conuiuatore loquendi.
PVBLICATIO ônis. f. [ dh/meusis2 ] Cic. in Catil. 4, 10 c. 5 Adiungit etiam publicationem bonorum. Proponere publicationem bonorum Cic. pro Planc. 97.
PVBLICÃTOR, ôris. m. Publicator occulti Sidon. Epist. 3, 13. Onomast. Vet. Publicator, [ telw/nhs2.
PVBLICATRIX îcis. f. Sic, Publicatrix intestini decoris, Venus ab Arnobio dicta 1.
PVBLICÃNVS i. m. [ te/lwn, telw/nhs2 ] Publicanos appellarunt, qui Publica, i. vectigalia omnesque adeo Pop. Rom. reditus exigendos rediniebant. [...]
PVBLICOLA quasi Cultor et obseruator populi, dhmokh/dhs2, dhmotiko\s2 Gloss. Lat. Gr.] hoc cognomine dictus est Publius Valerius, qui in locum Tarquinii Collatini consul a populo suffectus est. [...]
PVBLICIVS [2] Adi. Vid. supra suo loco.
PVBLICITVS Adu. [ dhmosi/ws2 ] Idem quod publice. [...]
PVBLIPOR oris. m. [ *poubli/ou pai=s2 ] Publii puer siue seruus. Vid. PVER n. 1. it. MARCIPOR. itemque QVINTIPOR ex Festo.
PVBLIVS genere Syrus fuit, conditione seruus cuius Mimi, i. versus vitae quandam picturam habentes, plusculi supersunt. [...]
PVBLILIVS i. m. Aliud nomen a Publio descendens. Vid. Sigon. de Nom. Rom.
PVC
PVCÃNVM i. n. [ *pou/kinon ] Castellum in Venetia decima regione Italiae, in Carnorum agro, nobilitatum, ob vina elegantia quae ibidem nascuntur Plin. 3, 18. Hinc
PVCÃNVS a, um. Adi. vt, Pucinum vinum [ *poukino\s2 oi)=nos2 ] ab oppido Pucino, in quo nascitur. [...]
PVD
PVDA ae. f. Charta, s. papyrus, sec. Voss. ad Melam 3, 9 p. 599. vid. BVDA.
PVDEO ui, itum, êre. [ ai)de/omai, ai)sxu/nomai, e)ruqria/w ] Fere semper in tertiis tantum personis legitur. [...]
page 1163, image: s1163PVDESCIT pro Pudet. Prudent. Cathem. 2, 26 Piget, pudescit, poenitet.
PVDENS entis. Partic. [ ai)dh/mwn ] Cic. Verr. 3, 161 c. 69 [...]
PVDENTER Adu. [ ai)dhmo/nws2 ] Cum verecundia, vel verecunde: cui contrarium Impudenter. [...]
PVDENDVS a, um. Adi. [ ai)doi=os2, ai)sxunte/os2 ] Plin. 17, 12 Illam inscitiam pudendam esse conueniet. [...]
PVDIBVNDVS a, um. Aliud Adi. [ ai)sxunthro\s2 ] Idem quod Pudens. [...]
PVDIBILIS e. Adi. Lamprid. Heliogab. c. 12 Pudibilia membra.
PVDIMENTVM i. n. Gloss. Gr. Lat. [ ai)doi=on, pudimentum, pudendum.
PVDEFÃO fieri. [ ai)sxu/nomai ] a Pudefacio fit. Gell. 15, 17 Traditas sibi tibias quum ad os adhibuisset, inflassetque, pudefactus oris deformitate abiecit, infregitque. de Alcibiade.
PVDÃCVS a, um. Adi. [ sw/frwn, semno\s2, po/tnios2 ] Quem pudet facile vbi oportet. [...]
PVDÃCE Adu. [ swfro/nws2 ] Plaut. Amph. 1, 1, 192 Ego tibi istam hodie sceleste comprimam linguam. [...]
page 1164, image: s1164PVDICITIVS Idem. Apul. Apol. 1 p. 312 ed. Colu. Versus tanto pudicitius compositi. Elmenb. leg. pudicius: vid. eius Emendd. p. 281.
PVDICITIA ae. f. [ to\ sw=fron, swfrosu/nh ] Virtus pudicorum. Plin. 17, 25 [...]
PVDOR, ôris. m. [ ai)dw\s2, ai)sxu/nh ] Metus et fuga turpitudinis, non venereae modo, sed omnis etiam alterins, adeo quidem, vt interdum generale virtutis omnis nomen videatur. [...]
page 1165, image: s1165PVDORÃTVS a, um. Vulg. Interp. Sirac. 26, 19 Melior sancta et pudorata Sarisb. 8, 11 Pudoratissima virgo.
PVDORÃSVS a, um. Idem. Gloss. Gr. Lat. ai)dh/mwn modestus, pudorosus.
PVDORICOLOR oris. i. Rubicundus. Naeu. apud Gell. 19, 7 Auroram pudoricolorem.
PVE
PVELLA [1] etc. vid. post PVER.
PVER pueri. m. [ pai=s2 ] Puer quasi Purus, id est impubes: Varro ap. Censorin. de Die Nat. c. 14. et Isidor. 11, 2. [...]
PVERVS i. m. [ paidi/on ] Etiam declinatur antique. [...]
page 1166, image: s1166PVERA ae. f. [ paidi/skh, kora/sion ] i. Puella. Varro, Properate viuere puerae, quas sinit aetatula ludere et amare, et Veneris tenere, leges: Nonius 2, 674. [...]
PVERVLVS i. m. [ paida/rion ] Dimin. a Puerus. [...]
PVERCVLVS i. m. Aliud Dimin. Arnob. 2 p. 59. et 7 p. 247.
PVERPERA ae. f. [ lexw\ ] Mulier quae recens peperit. Ter. Adelph. 5, 7, 23 Multo rectius est, quam illam puerperam nunc duci huc per viam aegrotam. Plin. 7, 4 et 28, 19. Hor. Epod. 17, 52.
PVERPERVS a, um. Adi. [ lexw/i+os2 ] Quod partum iuuat: Ouid. Met. 10, 511 [...]
PVERPERIVM i. n. [ loxei/a ] Tempus, quo puerpera ex dolore partus, recumbit, vel etiam tempus ipsum, quo parit mulier. [...]
PVERIGER era, erum. Adi. Fulgent. Mythol. 1 Semina puerigera visceribus infundere.
PVERÃSVS a, um. Gloss. Gr. Lat. [ paidiko\s2, puerosus.
PVERASCO ere. Suet. Calig. c. 7 Nouem liberos tulit, quorum duo infantes adhuc rapti, vnus iam puerascens insigni festiuitate. [...]
PVERARIVS i. m. Puerorum amator. Gloss. Gr. Lat. [ filo/pais2, puerarius.
PVERASTER tri. m. Gloss. Gr. Lat. [ a)nti/pais2, pueraster. i. puer aliquantum robustus, vix amplius puer.
PVERÃLIS e. Adi. [ paidiko\s2, paidariw/dhs2 ] Quod est pueri, vel quod puerorum proprium esse solet. [...]
PVERILITAS âtis. f. [ to\ paidariw=des2 ] Leuitas puerilis. [...]
PVERILITER Adu. [ paidariwdw=s2 ] More puerorum. [...]
PVERITIA ae. f. [ pai/dwn h(liki/a ] Aetas puerilis. E ludo et pueritiae disciplina Cic. pro L. Man. c. 10. [...]
PVERITIES êi. f. Auson. Profess. Burdigal. 10, 17.
PVELLVS i. m. Dimin. a Puer. [ paidiska/rion ] Lucilius, Cumque hic tam formosus tibi ac te dignus puellus. [...]
PVELLA [2] ae. f. [ kora/sion ] Dimin. a Puera. Cic. Att. 1, 5 [...]
page 1167, image: s1167PVELLVLA ae. f. [ ko/rion, kori/skion ] Alterum Dimin. Catull. in Epithal. Iul. f. 59 (62) 57 [...]
PVELLÃRIS e. Adi. [ korasiw/dhs2, koriw/dhs2 ] Quod puellarum proprium est, vel quod puellarum est. [...]
PVELLARIVS a, um. Adi. Petron. c. 43 Puellarius idem ac puellarum ac puerorum amator. Verum, forte cum Burm. leg. Pullarius.
PVELLARITER Adu. [ koriwdw=s2 ] Plin. Epist. 8, 10 Dum se praegnantem puellariter nescit, ac per hoc, etc.
PVELLASCO ere. [ qhlu/nomai ] Effeminari. Pacuuius, Puellascunt lasciuia adulescentes. [...]
PVELLATÃRIVS a, um. Quod est puellarum, aut simile huic rei, quam faciunt puellae. [...]
PVELLITOR âri. Puellitari verbum, vt multa alia, Laberius finxit, de iis agens, qui cum vetulis rem habent, quarum naturam eugium canum vocauit. [...]
PVG
PVGIL ilis. c. [ pu/kths2, pu/gmaxos2, a)gwnisth\s2 ] a Pugna dicitur, vt ait Donatus: vel a Pugno: Qui vel quae pugno pugnandi artem novit. [...]
PVGILO, âre. et PVGILLOR âri. Verbum antiquum. [...]
PVGILANS antis. Partic. Treb. Poll. Gallien. c. 8 Pugiles sacculis non veritate pugilantes.
PVGILATIO ônis. f. Denomin. [ pugmaxi/a ] Pugilum exercitatio. [...]
PVGILÃTOR, ôris. m. Arnob. 1 p. 30 Tyndaridae Castores, equos vnus domitare consuetus, alter pugilator bonus. Conf. Sidon. Epist. 9, 14 Pugilator, [ pagkratiasth\s2, Vet. Gloss.
PVGILATORIVS a, um. Plaut. Rud. 3, 4, 16. Vid. post PVGNVS, PVGILLVS.
PVGILÃTVS ûs. m. [ pugmh\ ] Pugilum ludus. Plaut. Capt. 4, 2, 13 [...]
PVGILICE Adu. [ puktikw=s2 ] Firmiter, valenter, quemadmodum pugiles solent. Plaut. Epid. 1, 1, 18 Quid, herilis noster filius valet? T. pugilice, atque athletice.
PVGILLARIS, PVGILLVS vid. PVGNVS.
PVGIO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PV=GIO [PÃGIO]] ônis. m. [ e)gxeiri/dion ] Genus teli, a pugno dictus, quod facile prehenditur, vel quod eo praesentius pugnetur. [...]
page 1168, image: s1168PVGIVNCVLVS i. m. [ maxairi/dion ] Dimin. Cic. Fragm. Hispaniensem pugiunculum Cn. Pisonem appellat. [...]
PVGNA ae. f. [ ma/xh ] Lucta, praelium, et omne certamen, quod manu et viribus peragitur. [...]
PVGNICVLA ae. f. Pro Leui pugna Catonem vsurpasse, ait Perottus p. 595. Forte ad locum modo laudatum respiciens.
PVGNO âre. [ ma/xomai, polemi/zw ] Pugnis certare, Pugnam committere. [...]
page 1169, image: s1169PVGNANS antis. Partic. [ maxo/menos2 ] Domare pugnantem Ouid. Met. 13, 172. [...]
PVGNÃTVS a, um. Partic. [ memaxesme/nos2 ] Sallustius Iug. c. 54 Quae negotia multo magis quam praelium male pugnatum a suis, regem terrebant. [...]
PVGNAX âcis. Adi. [ ma/ximos2 ] Bellicosus. Plin. 22, 21 Perdices et gallinaceos pugnatiores fieri putant, in cibum eorum additis. [...]
PVGNACITAS âtis. f. [ to\ ma/ximon ] Pugnandi vis. Plin. 10, 33 Perdices capiuntur quoque pugnacitate eiusdem libidinis. Argumentorum pugnacitas Quinctil. 4, 3.
PVGNACITER Adu. [ maxi/mws2 ] Pertinaciter, instanter. Cic. Acad. 4, 9 c. 3 [...]
PVGNÃTOR, ôris. m. [ maxhth\s2 ] Liu. 24, 15 Deinde occupata dextra tenendo caput, fortissimus quisque pugnator esse desierat. Frontin. 4, 7, 37. Pugnator gallus gallinaceus Plin. 30, 15.
PVGNATRIX îcis. f. Pugnatrix natio et formidanda Ammian. 23, 6. Intulit hoc vulnus pugnatrix subdola Prudent. Psychom. v. 683.
PVGNATORIVS a, um. Adi. Oratorium robur et mucro pugnatorius Sen. Contr. 2 praef. Batuebat pugnatoriis armis Suet. Calig. c. 54.
PVGNACVLVM i. n. [ promaxw\n ] Locus vnde pugnatur. Plaut. Mil. 2, 3, 63 Deturbabo iam ego illum de pugnaculis. Ammian. 21, 12 Susceptus ad pugnaculum solus.
page 1170, image: s1170PVGNVS i. m. Manus contracta, [ dra\c, ko/ndulos2 ] a punctione, id est percussione dicitur, auctore Festo. [...]
PVGNEVS a, um. Adi. Plaut. Amph. 1, 1, 140 Me hospitio pugneo accepturus est. Idem Rud. 3, 4, 58 Iam tibi messis in ore fiet mergis pugneis.
PVGNITVS Adu. Caecil. apud Nonium 11, 38 Quidam qui se malit pugnitus pessundari. i. pugnis.
PVGILLVS i. m. [ dra/kion ] Dimin. a Pugnus. Vt in Pugil, ita hic primam corripiunt. [...]
PVGILLVM i. n. Idem. dra\c xeiro\s2 Gloss. Lat. Gr.
PVGILLÃRIS [1] e. Adi. [ drakiai=os2 ] Quod pugillum siue pugnum implere potest, Quantum pugnus potest continere. [...]
PVGILLÃRIS [2], is. m. vel PVGILLAR siue PVGILLARE is. n. [ pinaki/dion ] Pugillares, Tabellae cereae, vel alterius materiae, in quibus stilo scribimus: dictae quod pugno comprehendantur. [...]
PVGILLATORIVS a, um. Adi. [ drakidiko\s2 ] Quod pugno percutitur. [...]
PVL
PVLCHER chra, chrum. Adi. [ kalo\s2, eu)eidh\s2 ] Hoc nomine colorem quasi quendam virtutis et omnis praestantiae indicamus. [...]
page 1171, image: s1171PVLCHRALIA ium. n. Vt, Pulchralibus, atque cupediis, Festus, qui addit, idem in ea, quae est de fundo oleario. [...]
PVLCHRE Adu. [ perikalle/ws2 ] Aeque late patet, ac nomen Pulcher: verbo, vbi pulchre dicimus, ibi placere nobis rem et vel oculorum vel reliquo iudicio probari, significamus. [...]
PVLCHELLVS a, um. Dimin. Cic. Att. 1, 16 Redeo ad altercationem: surgit pulchellus puer. [...]
PVLCHRESCO ere. Cassiod. Varr. Epist. 5, 40 Vnius rei facies de addita venustate pulchrescit. Ser. Sammon. c. 45 vlt. -- succis hederae pulchrescit foeda cicatrix. [...]
PVLCHRITVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PVLCHRITV=DO [PULCHRITÃDO]] inis. f. [ ka/llos2 ] Species, venustas, decor, elegantia, honestas, et quidquid placet. Cic. Off. 1, 98 [...]
PVLCHRITAS âtis. f. Pulchritudo. Nonius 2, 665 Caecilius, Dii boni quid illud est pulchritatis.
PVLEGIVM, s. PVLEIVM i. n. [ glh/xwn, blh/xwn ] Herba hortensis vulgo nota. [...]
PVLEIATVM i. n. Pro Vino puleio seu pulegio condito, dixit Lamprid. Heliog. c. 19.
PVLEX [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PV=LEX [PÃLEX]] icis. m. [ yu/lla ] Sic vocantur Couponarum aestiua animalia, pernici molesta saltu Plin. 9, 47 s. 71. [...]
page 1172, image: s1172PVLICO âre. Pulices progignere. Gloss. Gr. Lat. [ yulli/zw, pulico.
PVLICARIA ae. f. Herba Psyllium. Octau. Hor. 1, 10.
PVLICÃSVS a, um. Adi. [ yullw/dhs2 ] Pulicibus plenum. Columel. 7, 13 [...]
PVLLARIAE ârum. f. Pl. Insula in Illyrico. Plin. 3 vlt. Clarae ante ostia Timaui calidorum fontium, cum aestu maris crescentium: iuxta Istrorum agrum, Cissa, Pullariae et Absyrtides.
PVLLARIAM Plautus dixit Manum dextram. Paullus.
PVLLARIVS, PVLLASTER vid. PVLLVS Subst.
PVLLATVS vid. PVLLVS Adi.
PVLLESCO, PVLLICENVS, PVLLITIES vid. PVLLVS Subst.
PVLLASCO, PVLLVLO vid. PVLLVS Subst.
PVLLVS [1] i. m. [ paidari/on, neosso\s2 ] Quidam per syncopam a Puellus dici volunt: significat certe paruum, nouellum non hominem modo, sed omnium animalium fetum. [...]
PVLLO âre. Germinare. Calpurn. Ecl. 5, 20 Gramine silua pullat. vid. PVLLVLO.
PVLLVLO âre. [ parafue/w ] Quasi Pullulos emittere. [...]
PVLLVLASCO ere. [ blastew ] Pullulantem fieri. Columel. 4, 21 extr. Et ita ex nouello palmite vitis pullulascit. [...]
PVLLESCO ëre. blasta/nw Onomast. Vet.] Idem quod Pullulascere. Columel. 4, 21 extr. Quidquid est supra vetusti brachii, amputatur, et ita ex nouello palmite vitis pullescit. Legitur et Pullulascit.
PVLLASTER, tri. m. vel PVLLASTRA ae. f. [ o)rni/qion ] Significat Gallum siue Gallinam adolescentes. [...]
PVLLETRA vel PVLLITRA ae. m. vid. PVLLASTER.
PVLLICÃNVS i. m. [ pwla/rion, neotto\s2 ] Dimin. a Pullus. Lamprid. de Alex. Seuero c. 41 [...]
PVLLÃNVS a, um. Adi. [ pwlino\s2 ] Quod est pulli. Vnde, Pullini dentes, quos primum equi iaciunt. [...]
PVLLARIVS [1] a, um. Adi. Ad pullos spectans. Pullaria collectio Veget. 2, 25. [...]
PVLLARIVS [2] i. m. [ pwloko/mos2 ] Qui pullorum curam habet. [...]
PVLLARIA ae. f. Int. passio. Est morbus pullorum equinorum.
PVLLATIO ônis. f. [ pwlotoki/a ] Fetura pullorum. Columel. 8. 5, 9 Plerique tamen etiam ab aestiuo solstitio non putant bonam pullationem.
PVLLEIÃCEVS, i. m. Pro Pullo gallinaceo, an PVLEIACEVS pro Puleio dixerit, Augustus, dubium faciunt libri veteres, et noui Critici apud Suet. August. c. 87.
PVLLIGER a, um. Adi. Fulgent. Mythol. 1. Oua pulligera ingerere.
PVLLIPREMO ônis. m. Puerorum plagiarius, vel Paedico. Auson. Epigr. 70, 8.
page 1173, image: s1173PVLLITIES êi. f. [ neossoi\ ] Pulli. Columel. 9, 11 Itaque quum primo Vere in eo vase nata est pullities, nouus rex eliditur. [...]
PVLLVLVS [1] i. m. Dimin. Apul. Met. 8 p. 213 [...]
PVLLVS [2] a, um. Adi. [ faio\s2 ] Fuscus, quali oues non albae nascuntur. [...]
PVLLÃTVS a, um. Adi. [ melanei/mwn ] Pulla veste indutus, hoc est Lugubrem habitum ferens, vel luctus causa, vel alia quauis ratione. [...]
PVLLÃGO inis. f. [ faio/ths2 ] Idem quod Pullus color. [...]
PVLLVLVS [2] a, um. Adi. Dimin. Pullula terra Columel. 2, 2, 19 MSS. quidam Pulila. al. Pulla.
PVLMENTVM i. n. [ o)/yon ] Non puls, sed, vt ait Varro de L. L. 4, 22 p. 28, 6 [...]
PVLMENTÃRIS e. Adi. [ o)yotiko\s2 ] Quod pertinet ad pulmentum. Plin. 18, 12 Praeualens pulmentari cibo.
PVLMENTARIVM i. n. [ prosfa/gion, o)/yon ] Idem plane quod pulmentum, quidquid praeter pultem, et postea panem in cibo sumebatur. [...]
PVLMO ônis. m. [ pneu/mwn ] Follis ille naturalis, quo spiritum ducunt, et reddunt animalia. [...]
page 1174, image: s1174PVLMVNCVLVS i. m. Dimin. Paruus pulmo, vel caruncula paruo pulmoni similis. [...]
PVLMONÃCEVS a, um. Adi. Pulmonis speciem habens. Pulmonacea radix Veget. 1, 12.
PVLMONARIVS a, um. Adi. [ peripneumoniko\s2 ] Qui laborat pulmonis morbo. Ouis pulmonaria, apud Columel. 7, 5.
PVLMONEVS a, um. Adi. Tumens et mollis instar pulmonis Plaut. Epid. 5, 1, 21 [...]
PVLPA ae. f. Pars mollior in arboribus. [...]
PVLPÃMEN inis. n. Epit. Liu. 48 Masanissa sine pulpamine mandere, et gustare panem tantummodo solitus.
PVLPAMENTVM i. n. a Pulpa dictum est, et tum ipsam pulpam significat, tum accipitur pro quouis Cibo lautiore. [...]
PVLPO âre. Vox vulturis, quasi dicatur pulpam seu carnem poscere. Auctor Philomel. 27 Vultur pulpare probatur.
PVLPÃSVS a, um. Adi. Pulpa plenus. Apul. Met. 7 p. 195 Terga pulposis torulis obesa.
PVLPVS i. m. Genus piscis. Theod. Prisc. de Diaet. c. 1.
PVLPITVM i. n. qume/lh, sani/dwma e)pi/pedon Gloss. Lat. Gr. (conf. Vitr. 5, 6) it. ba/sis2 culiko\n ( culikh\ ) Gloss. Lat. Gr.] Locus ante scenam editior, in quo omnis comoedia recitabatur. [...]
PVLPITO âre. i. Pulpitis et asseribus fulcire. Sidon. Epist. 8, 12 Pandi carinarum ventres abiegnarum trabium textu pulpitabuntur.
PVLS pultis. f. [ polto\s2 ] Victus antiquissimus ex farina, et aqua apud lautiores etiam melle seu caseo, ouo decocto factus. [...]
PVLTICVLA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PVLTICV=LA [PULTICÃLA]] ae. f. Dimin. [ polta/rion ] Plin. 26, 8. Columel. 8, 1 Nec minus quolibet frumento cocta pulticula. add. Cels. 4, 6. Aurel. Ac. 2, 18, 108.
PVLTARIVS i. m. [ e(yhth/rion ] Vrceus forte intelligitur, vas in quo vel coquebatur puls, vel inferebatur, et si quod aliud huic esset simile. [...]
page 1175, image: s1175PVLTIFICVS a, um. Adi. Auson. in Monosyllabis v. 61 Mox ador, atque adoris de polline pultificum far.
PVLTIPHAGVS i. m. [ poltufa/gos2 ] Opifex, qui pultem vorat, apud Plautum legitur Most. 3, 2, 141. vid. Scalig. ad Varr. de R. R. 3, 7, 3. Nempe Poeni amabant Pultem. vid. PVLS Punica ex Caton. 85.
PVLTIPHAGONIDES is. m. Plaut. Poen. prol. 53. [...]
PVLSO, PVLSVLA, PVLSVS, PVLTO vid. PELLO.
PVLVERO, PVLVEREVS etc. vid. PVLVIS.
PVLVÃNAR âris. n. [ proskefa/laion ] Est Quod capiti dormituri supponimus. [...]
PVLVINARIS e. Adi. Sedens in puluinis. Pica Puluinaris Petron. 37. Conuicium in mulierem de puluino suo semper concionantem.
PVLVINARIVM i. n. Idem quod Puluinar, id est lectus, qui in templis sterni consueuerat. [...]
PVLVÃNVS i. m. Culcitra, saccus plumis vel pilis effartus, in quo mollius cubetur, sedeatur. [...]
PVLVINÃTVS a, um. Adi. Quod est ad similitudinem pulvini, conuexum. [...]
PVLVINVLVS i. m. Dimin. Columel. de Arbor. c. 10 [...]
PVLVILLVS i. m. Aliud. Dimin. [...]
PVLVIS eris. c. [ koniorto\s2, koni/salos2 ] Minutiarum terrestrium multitudo. [...]
page 1176, image: s1176PVLVISCVLVS, i. m. [ koniorti/dion ] vel PVLVISCVLVM i. n. Dimin. [...]
PVLVICVLVS ead. significatione est Solin. c. 15 extr. Salmas. Totum locum damus in AVRATILIS.
PVLVEREVS a, um. Adi. [ konisa/leos2 ] Plenum pulueribus. [...]
PVLVERVLENTVS a, um. Adi. [ koniortw/dhs2 ] Idem. Martial. 7, 31 [...]
PVLVERO âre. [ koniorto/w, koni/w ] Resoluere in puluerem. [...]
page 1177, image: s1177PVLVERATICVM, i. n. siue PVLVERATICA ae. f. Honorarium est quod quasi pro labore et puluere agrimensoribus datur, Frontinus. [...]
PVLVERATIO ônis. f. [ konio/rtwsis2 ] Genus culturae, vt ait, Seruius in Georg. 2, 418 [...]
PVLVERIZATVS a, um. Tuspuluerizatum Veget. 1, 54. i. in puluerem redactum, leuigatum.
PVM
PVMEX icis. m. [ ki/sshris2 ] Lapis cauernosus ad corpora leuiganda laudatissimus, in mari crescens. [...]
PVMICÃSVS a, um. Adi. [ kisshrw/dhs2 ] Quod pumicis vel naturam vel similitudinem habet, h. e. Rarum et cauernosum. [...]
PVMICEVS a, um. Aliud Adi. [ kissh/rinos2 ] Plaut. Pseud. 1, 1, 73 [...]
PVMICO âre. [ kisshri/zw ] Pumice polire, leuigare. [...]
PVMICÃTVS a, um. Pumice politus. Plin. Epist. (2, 11) Qui titulus a vita hominis comti semper et pumicati non abhorrebat. conf. Sidon. 8, 3. Dentes pumicati Hieron. Ep. 10 ad Furiam.
PVMICATIO ônis. f. Papin. ICtus.
PVMICÃTOR, ôris. m. Gloss. Cyrill. [ smh/kths2.
PVMILIO, seu POMILIO ônis. m. [ na/nos2 ] Qui Nanus alias dicitur: quanquam Plin. 11, 49 [...]
PVMILO ônis. m. [ a)nqrwpi/skos2 ] Legitur apud Statium pro Pumilione, Silu. 1, 6, 57 Hic audax subit ordo pumilonum, etc. Producit hic primam, quum alibi contrahat.
PVMILVS i. m. [ a)nqrwpa/rion ] Ab eodem Statio, pro Pumilione vsurpatur, Silu. 1, 6, 64 Casuraeque vagis grues rapinis, Mirantur pumilos ferociores. Contrahitque primam, quum alibi producat.
PVMILIVS i. m. [ a)nqrwpi/dion ] Idem. Sueton. August. c. 83 Nam pumilios, et distortos, et omnes generis eiusdem, vt ludibria naturae, malique ominis, abhorrebat. vid. Torrent.
PVMILIS is. m. Onomast. Vet. Pumilis, [ o( na/nos2. Adiectiue sumitur, atque hinc Compar. formatur apud Apul. Met. 5 p. 163 Maritum sortita sum quouis puero pumiliorem.
PVMVLA ae. f. Vitis genus Plin. 14, 3.
page 1178, image: s1178PVNCTA, PVNCTILLVM etc. statim damus sub PVNGO.
PVNGO pupugi, punctum, ere. [ sti/zw, nu/ttw ] dicuntur corpora acuta, cum imprimuntur et penetrant in molliora, cum sensu quodam doloris. [...]
PVNGENS entis. Partic. [ nu/ttwn ] Plin. 16, 24 Pungentia folia, pino, etc. Idem 8, 57.
PVNCTVS [1] a, um. Aliud Partic. [ stixqei\s2 ] Vulnus punctum acu Cic. pro Milon. 66 c. 24. Puncto tempore Lucr. 2, 263. i. perbreui. Puncti stigmate Petron. c. 103.
PVNCTA ae. f. Ictus, qui punctim infertur. [...]
PVNCTVS [2] ûs. m. [ stigmh\, ke/nthma ] et PVNCTVM, i. n. frequentius. [...]
PVNCTVLVM i. Dimin. Apul. Met. 6 p. 182.
PVNCTILLVM ex Punctulo Diminut. Solin. 25 (15) Punctilla interlucentia.
PVNCTIM Adu. Per punctiones, siue pungendo. Liu. 22, 46 Hispano punctim magis quam caesim assueto petere hostem.
PVNCTVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PVNCTV=RA [PUNCTÃRA]] ae. f. Firmic. 8, 21 Duodecima pars Geminorum si in horoscopo fuerit, inuenta, Marte praesente, viri punctura teli morientur, mulieres vero in partu deficient. [...]
PVNCTIO ônis. [ sti/cis2 ] Plin. 25, 13 Bibitur et contra serpentes,
page 1179, image: s1179et ante sectiones punctionesque, ne sentiantur Cael. Aurel. Acut. 2, 6. Cels. 8, 9, 2.
PVNCTIVNCVLA ae. f. Dimin. [ nucei/dion ] Senec. de Ira, Magis ignosco ei, qui vulnus inimici, quam qui punctiunculam concupiscit. [...]
PVNCTO âre. Frequent. a Pungo: vox medii aeui: sed nec vetustis inaudita, si verum est
PVNCTATORIOLA ae. f. Leuis pugna, cuius auctor laudatur, vt nunc legitur, Cato apud Festum.
PVNCTÃTIM Adu. Signate, quasi per punctum: aut Breuiter, vt punctis solemus scribere. Claud. Mamert. de Stat. Anim. 3, 14 Collectim strictimque et veluti punctatim sub mentis oculum redegi.
PVNICVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PV=NICVS [PÃNICUS]] a, um. Adi. [ *libuko\s2 ] Quasi Poenicus, a Poenus qui a Phoenicia, detracta adspiratione, deducitur. [...]
PVNICEVS a, um. quod inuenias etiam POENICEVS. [...]
PVNICÃNVS a, um. Similiter Adi. [ *foini/kios2 ] Punicani lecti, ex Phoenicia, vel qualibus Carthaginienses vti solebant: Cic. pro Muraen. 75 c. 36 [...]
PVNICO âre. Puniceum colorem habere. Apul. Met. 3 pr. Commodum punicantibus phaleris aurora roseum quatiens lacertum, caelum inequitabant.
PVNICE Adu. Plaut. Poen. 5, 2, 22 Adibo hosce atque appellabo Punice, si respondebunt Punice pergam loqui. Loquitur nunquam nisi Punice Apul. Apol. Punice interpretari August. Epist. 173.
PVNIO îui, îtum, îre. [ kola/zw, timwre/w, mete/rxomai ] Castigare, supplicio afficere, vlcisci. [...]
PVNIENS tis. Part. Cic. Tusc. 3, 65 c. 27 Quid ille Terentianus ipse se puniens, id est, [ e(auto\n timwrou/menos2. Ex varietate lectionis coniicitur, dedisse Ciceronem Poeniens.
PVNÃTVS a, um. Partic. Cic. de Inuent. 2 c. 28 Leuius reus punitus quam promeritus est. Vid. Salmas. ad Lamprid. Com. c. 11.
PVNIENDVS a, um. Partic. [ kolaste/os2 ] Facinus puniendum Cic. pro Milon. 18 c. 7. [...]
page 1180, image: s1180PVNITIO ônis. f. [ ko/lasma ] Val. Max. 8 pr. Punitione liberari. Tertull. ad Nation. 1, 16.
PVNÃTOR, ôris. m. [ kolasth\s2 ] Cic. pro Milon. 36 c. 13 [...]
PVP
PVPA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PV=PA [PÃPA]], ae. f. et PVPVS i. m. [ kora/sion ] Puella et Puellus. [...]
PVPVLVS et PVPVLA Dimin. Catull. 56, 5 [...]
PVPILLVS, et PVPILLA Dimin. Noua sunt a Pupulo et Pupula. [...]
PVPILLÃRIS e. Adi. [ o)rfaniko\s2 ] Quod ad pupillum pertinet. Liu. 24, 18 Pecuniae quoque pupillares primo, deinde viduarum coeptae conferri. Plin. 7, 18. Suet. Aug. c. 66.
PVPILLARIVS a, um. Idem, apud Scholiast. Pers. 2, 19.
PVPILLARITER Adu. Iustin. Cod. 6 t. 30 l. 20 Pupillariter aliquem substituere. Conf. Caluin. Lex. Iur. p. 769.
PVPILLO âre. Vox Pauonis. Auct. Philomelae 26 Pupillat pauo, trinsat hirundo vaga.
PVPINIA Festus 14 Pupinia tribus, ab agro Pupinio prope Tibur. [...]
page 1181, image: s1181PVPPIS is. f. [ pru/mna, a)nti/prwron ] Posterior pars nauis. [...]
PVPPIVS i. m. [ *po/ppios2 ] Poëta Tragoediographus (inquit Acron apud Horatium) ita affectus spectantium mouit, vt eos flere compelleret. [...]
PVPVLA vid. PVPILLA. sub PVPA.
PVR
PVRGO âre. [ kaqai/rw, kaqari/zw, a(gni/zw ] Mundare, a purus, quasi puricare vel purigare. [...]
PVRGANS antis. Partic. [ kaqai/rwn ] Ouid. ex Ponto 4, 3, 53 I, bibe dixissem purgantes pectora succos. Purgante nefas crimine Idem Met. 13, 952.
PVRGÃTVS a, um. Aliud Partic. [ kaqarisqei\s2 ] Adeps purgatus Scribon. 201. 221. [...]
page 1182, image: s1182PVRGATE Adu. apud Nonium 1, 296 Enucleate dicitur, purgate, exquisite.
PVRGATIO ônis. f. [ kaqarmo\s2, kaqarismo\s2, ka/qarsis2 ] Plin. 15, 30 [...]
PVRGATOR, ôris. m. Firmic. 8, 20 [...]
PVRGATRIX îcis. f. Tertull. de Baptismo c. 5 Purgatrice aqua se expiare.
PVRGATORIVS a, um. Adi. Purgatorio medicamento aluum vacuare Symmach. Epist. 6, 64. Conf. Ser. Sammon. 29, 9. Purgatoriae virtutes Macrob. Somn. Scip. 1, 8.
PVRGATIVVS a, um. Adi. Purgatiua medicamenta Cael. Aurel. Tard. 1, 1.
PVRGITO âre. Frequentat. Plaut. Aul. 4, 10, 23 Non mihi homines placent, qui quando malefecerunt purgitant. i. Excusant.
PVRGÃMEN inis. n. Pro purgatione. [...]
PVRGAMENTVM i. n. [ e)/kkrimma ] Sordes, quae purgando auferuntur. [...]
PVRGABILIS e. Adi. [ eu)ka/qartos2 ] Quod facile purgatur. Plin. 15, 23 Rotundior quae balanitis vocatur, purgabilis maxime et sponte prosiliens.
PVRIFICO, PVRITAS vid. PVRVS.
PVRPVRA ae. f. [ porfu/ra ] Piscis ex concharum genere annos septenos viuens. [...]
page 1183, image: s1183PVRPVREVS a, um. Adi. [ porfu/reos2, porfuro/eis2, a)lourgh\s2 ] Quod purpurae colorem refert. [...]
PVRPVRO âre. [ porfuri/zw ] Purpurae colorem habere, siue reddere. [...]
PVRPVRANS antis. Partic. Prudent. Pass. S. Laur. 275 Pur purantes stolas. Id. Vinc. Pass. 339 Purpurantem corporis cruorem.
PVRPVRASCO ere. [ porfuri/zomai ] Purpureum fieri. Cic. in Acad. ap. Non. 2, 717 Quid mare, nonne caeruleum: aut eius vnda, quum est pulsa remis, purpurascit? conf. Vopisc. in Flor. c. 4.
PVRPVRÃTVS a, um. Adi. [ porfuridwto\s2 ] Quod est purpura ornatum. [...]
PVRPVRATORIVS a, um. Adi. Sidon. Epist. 1, 7 Qui non affectasset habitum purpuratorium. al. Purpuratorum.
PVRPVRARIVS a, um. aliud Adi. [ a)lourgiko\s2 ] Quod ad purpuram pertinet: Officina purpuraria, In qua purpura sit Plin. 35, 6. [...]
PVRPVRISSVM i. n. [ a)ndri/kelos2 ] Genus coloris facticii, quo vtuntur pictores, sitque e creta argentaria, et cum purpuris pariter tingitur, bibitque eum colorem celerius quam lanae Plin. 35, 6. [...]
PVRPVRISSVS i. m. Idem. Quid facit in facie Christianae purpurissus et cerussa Hieron. Epist. 10 ad Furiam.
PVRPVRISSO âre. Purpurisso inficere. Vnde Partic.
PVRPVRISSATVS a, um. Genae purpurissatae Apul. Apol. p. 323. Fasti purpurissati pro Consulares Sidon. Epist. 8, 8. Plaut. Truc. 2, 2, 35 Quiaque istas buccas tam belle purpurissatas habes.
PVRPVRITICVS a, um. Idem quod Porphyreticus. Vet. Inscript. apud Gruter. p. 128 VETVSTATE CORRVPTAM AMPLIAVIT COLVMNIS PVRPVRITICIS.
PVRRHICHARII qui dicantur in l. Aut damnum, De poenis. vid. in dictione PYRRHICHA.
PVRVLENTVS [1] [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PV=RO [PÃRO]] etc. vid. PVS.
PVRVS a, um. Adi. [ kaqaro\s2, kaqa/rios2 ] Mundus, sine sorde, aut quacunque re, quam abesse melius est. [...]
page 1184, image: s1184PVRE Adu. [ kaqarw=s2 ] Plaut. Aulul. 2, 3, 3 [...]
PVRITER Aliud Adu. [ kaqari/ws2 ] Idem. [...]
PVRITAS âtis. f. [ kaqaro/ths2 ] Munditia. [...]
PVRITIES êi. f. Varro Sat. Menip. Vocatur a caelatura caelum, Graece ab ornatu [ ko/smos2, Latine a puritie mundus. Vid. Fragm. Scalig. p. 96.
PVRO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PV=RVLENTVS [PÃRULENTUS]] âre. pro Purgare. Plaut. Aulul. 2, 3, 3. conf. Varro et Iul. Caes. in Adrasto. vid. Taubmann. ad Plaut. p. 186.
page 1185, image: s1185PVREFACIO ere. Idem apud Non. 2, 355.
PVRIFICO âre. [ kaqaropoiw= ] Purum facere. [...]
PVRIFICANS antis. Part. Spiritus fide purificans corda Vulg. Act. 15, 9. Plin. 8, 1 Se purificantes sollemniter.
PVRIFICÃTVS a, um. Partic. Iustin. 10, 3, 2 Purificato regno. Vulg. Interpr. Act. 21, 26.
PVRIFICÃTIO ônis. f. kaqarmo\s2 Gloss. Cyrilli. [ kaqarismo\s2 ] Plin. 15, 30 Eadem purificationibus adhibetur. Sic Martial. 8, 1. vid. LVSTRVM. Plin. 15, 30 Laurus purificationibus adhibetur.
PVRIFICVS a, um. Adi. Lactant. 4, 15 pr. Baptismus purifici roris perfusio. al. purificati. Claud. Cons. Hon. 6, 328 -- Purificumque Iouem Triuiamque precatus.
PVRIMENSTRIO melius diuiditur puri menstruo. Itaque modo dedimus in PVRVS n. 2.
PVS
PVS pûris. n. [ pu=on ] Sanies est, et quicunque humor in putredinem versus. [...]
PVRVLENTVS [2] a, um. Adi. [ puw/dhs2 ] Pure plenum. [...]
PVRVLENTE Adu. [ puwdw=s2 ] Plin. 23 prooem. Cicatricibus marcidis, ossibus purulente limosis plurimum confert. de Omphacio.
PVRVLENTIA ae. f. est ipsa Puris tumiditas aut plenitudo, vel Vulnus pure plenum. Metaphor. Tertull. de Pallio extr. Haud facile has purulentias ciuitatis quis eliciet et exsuppurabit.
PVRVLENTATIO ônis. f. Cael. Aurel. Tard. 5, 3.
PVSA [1] pro Puella, vid. PVSVS.
PVSCA vid. POSCA.
PVSILLANIMIS [1] et reliqua sic incipientia sub PVSILLVS inter deriuata a PVSVS.
PVSTVLA, vel PVSVLA ae. f. [ flukti\s2, flu/ktaina ] Tuberculum in summitate cutis nascens, qualia in cuti adusta solent exsistere, vnde suspicari licet, esse quasi bustulas, permutatione literarum cognatarum: sed praestat a Pus, puris deriuare. [...]
PVSTVLÃSVS, vel PVSVLOSVS a, um. Adi. Celsus 5, 26, 31 Vlcus in locum pustulosum serpit. Pecus pusulosa Columel. 7, 5, 17.
PVSTVLESCO ere. Cael. Aurel. Tard. 5, 1 Quo superficies cutis pustulescat.
PVSTVLO âre. Pustulam emittere. Tertull. de Cult. Fem. 1, 6 Si concha aliquid intrinsecus pustulat, vitium eius magis debet esse quam gloria.
PVSTVLÃTVS, s. PVSVLATVS Argenti epitheton, cum purissimum significatur. [...]
page 1186, image: s1186PVSTVLATIO ônis. f. Cael. Aurel. Acut. 3, 16 Pustulatio partium. Id. 5, 1 Pustulationem facere. Morbum ergo Pustularum notat.
PVSVS i. m. Puer. Epigrammation Papinii vel Pomponii laudat Varro de L. L. 6, 3 p. 70 extr. [...]
PVSA [2] ae. f. Puella. Vet. Poëta in epigrammatio modo laudato, Dic tu illam pusam, sit fiet Muta muli. Sed Horat. Serm. 2, 3, 216 Pupam non Pusam legunt hodie.
PVSIO ônis. m. [ paidi/on ] Paruus puer. [...]
PVSIOLA ae. f. Parua puella. Prudent. Pass. Eul. 19 Ipsa crepundia reppulerat Nescia ludere pusiola.
PVSILLVS a, um. Dimin. [ tutqo\s2, mikro\s2 ] Pusus, Pusulus, Pusillus, vt Pupus, Pupulus, Pupillus. [...]
PVSILLVM Adu. Cato R. R. c. 90 [...]
PVSILLO Adu. Plin. 27, 5 Pusillo altior lenticula est. Pusillo diutius Scribon. 53. 55. -- pressius 66. i. paullo.
PVSILLITAS âtis. f. Lactant. de Opificio Dei c. 1 [...]
PVSILLANIMIS [2] e. Adi. [ mikro/yuxos2 ] Quod est pusilli animi: cui contrarium Magnanimus. [...]
PVSILLANIMITAS âtis. f. Gloss. [ o)ligoyuxi/a, mikroyuxi/a. conf. Lactant. de Ira Dei c. 5 pr.
PVT
PVTA Dea, PVTAMEN, PVTATIO, PVTATOR vid. PVTO.
PVTAGONON i. n. Idem quod Heliotropium. Apulei. de Herb. 49.
PVTEAL, PVTEALIS vid. post PVTEVS.
PVTEO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PV=TEO [PÃTEO]] ui, êre. Foetere, et mali odoris esse. Hor. Serm. 2, 2, 42 Putet aper, rhombusque recens. Quinctil. 6, 3, 65 Aliquando desinet putere. Diurno mero putere Hor. Epist. 1, 19, 11.
PVTENS entis. Partic. Illoti pisces aut etiam putentes Scrib. Larg. Compos. 186.
PVTIDVS [1] [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PV=TIDVS [PÃTIDUS]] a, um. Adi. [ dusw/dhs2 ] Quod est mali odoris. [...]
page 1187, image: s1187PVTIDE Adu. [ saprw=s2 ] Insuauiter, austere, rancide. [...]
PVTIDVLVS a, um. Adi. Dimin. [ u(po/sapros2 ] Martial. 4, 20 Ferre nec hanc possis, possis Coline nec illam: Altera ridicula est, altera putidula.
PVTIDIVSCVLVS a, um. Aliud Adi. Dimin. [...]
PVTIS e. Adi. antique. Lucret. 3, 583 Atque ideo tanta mutatum pute ruina Conciderit corpus. Sed Putre editur hodie.
PVTISCO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PV=TISCO [PÃTISCO]], siue PVTESCO ere. Cic. Fin. 5 c. 13 [...]
PVTOR [1], ôris. m. [ duswdi/a ] a Puteo, êre. Foetor. [...]
PVTEOLI ôrum. m. Pl. [ *poti/oloi ] Oppidum maritimum Campaniae, octauo lapide a Neapoli distans non procul ab Auerno lacu, a Samiis conditum, teste Eusebio, sub idem fere tempus, quo Tarquinii Roma sunt exacti. [...]
PVTEOLÃNVS a, um. Possessiuum. [ *potiolano\s2 ] Cic. Fam. 13, 57 [...]
PVTEVS i. m. [ fre/ar ] Locus defossus seu depressus manu hominum, vt ibi aqua colligatur, quae hauriri inde, cum opus est, possit. [...]
PVTEVM i. n. Dixit Varro, De miris secundo de statiuis, aquis, vt sunt lacus, et stagna, et putea, et maria, apud Nonium 3, 155. [...]
PVTEÃNVS a, um. Adi. [ freatiai=os2 ] Quod ex puteo est, vnde Aquam puteanam dicimus Plin. 14, 9.
PVTEÃLIS e. Adi. [ frea/tios2 ] Eiusdem significationis. [...]
PVTEAL âlis. n. Explicat Pomponius l. 14 ff. [...]
page 1188, image: s1188PVTEARIVS i. m. [ freatoru/kths2 ] Qui puteos fodit. Plin. 31, 3 s. 28 Depressis puteis sulphurata vel aluminosa occurrentia, putearios necant.
PVTICVLAE ârum. f. Pl. Extra oppida sunt appellatae a puteis, quod ibi in puteis obruebantur homines, nisi potius, quod putescebant ibi cadauera proiecta: qui locus publicus vltra Esquilias. [...]
PVTIDVS [2] vid. PVTEO, êre.
PVTITIVS pro Stulto dixit Plautus, Paullus ex Festo.
PVTO âre. [ kladeu/w ] Falsa et superflua et infructifera ex quacunque re a veris et fertilibus resecare, et purgare. [...]
page 1189, image: s1189PVTANS antis. Partic. Ouid. Met. 5, 828 Nomen esse putans nymphae. Vid. supra.
PVTATVS a, um. Idem ac Purus apud antiquos. Vid. Paullum ex Festo supra. Aurum putatum, ratio putata ibid.
PVTÃTOR, ôris. m. kladeuth\s2, kaqaristh\s2 Gloss. Lat. Gr.] Arborum purgator, inquit Donatus. [...]
PVTATORIVS a, um. Adi. Falces putatoriae Vlpian. in l. Instrumenta D. de instruct. et instr. leg. Pallad. 1, 35.
PVTATIO ônis. f. [ kla/deusis2 ] Opus putatoris in vite vel arbore. [...]
PVTATÃVVS a, um. Adi. [ dokhto\s2 ] quod putatur, nec est. [...]
PVTATÃVE Adu. Idem. Interp. Iren. et Hieron. Epist. 61.
PVTÃMEN inis. n. [ e)/lutron, ke/lufes2 ] Non. 2, 683 [...]
PVTA ae. f. Dea, putationibus arborum praesidens Arnob. 4 p. 130.
PVTOR [2], ôris. m. vid. PVTEO.
PVTREO, PVTRESCO, PVTREFACTVS, PVTRICAVVS, PVTRIDVS vid. post PVTRIS.
PVTRIS e. Adi. [ sapro\s2 ] Quod est corruptum ab humore acri, certe resolutum, etiam sine vitio. [...]
PVTER pro Putris antique, Varr. R. R. 1, 8, 4 Palus puter cuertitur.
PVTRÃMEN inis. n. Cyprian. de Laps. c. 12.
PVTRICAVVS a, um. Adi. Carie exesus et excauatus, nomen tributum Lucret. 2, 859 Sed legendum, Quae quum ita sunt tandem, vt mortalia constent, Molli lenta, fragosa putri, caua corpore raro etc.
PVTRIFLVVS a, um. Adi. Eugen. Toletan. Carm. 12 Anhela tussis exspuit putriflua.
PVTRILÃGO inis. f. Idem quod Caries, apud Non. 1, 79.
PVTRIDVS a, um. Adi. [ sapriw/dhs2 ] Corruptus. [...]
PVTRÃDO inis. f. [ sapro/ths2, shpedw\n ] Corruptio, resolutio. Plin. 20, 20. et 22, 24. Estur, vt occulta vitiata putredine nauis Ouid. ex Pont. 1, 1, 69.
PVTRÃDVLVS a, um. Dimin. pro Putridulus. Voces putredulae Ammian. 22, 42.
PVTREO ui, êre. [ sapri/zw, se/shpa ] Marcere, et in pus resolutum esse, vel putridum. [...]
PVTRESCO ere. [ sh/pomai, katash/pomai ] Putridum fieri. [...]
page 1190, image: s1190PVTRESCENS entis. Partic. Prudent. Perist. 4, 131 Dum putrescentes tenuat medullas Tabidus humor.
PVTRIBILIS e. Adi. Paul. Nolan. Epist. ad Seuer. 30 (8) n. 6 Imagines nostras non in tabulis putribilibus, neque in aeris liquentibus pinxit.
PVTRVÃSVS a, um. Adi. Putruosum vlcus Cael. Aurel. Tard. 2, 14.
PVTREFACIO fêci, factum, ere. [ sh/pw, katash/pw ] Corrumpere, resoluere, putre aliquid facere. [...]
PVTREFACTVS a, um. Partic. [ shpto\s2 ] Primas duas corripuit Ouid. Met. 15, 389 [...]
PVTREFACTIO ônis. f. Augustin. Epist. 147 Vulnerum putrefactione dolorem perdidimus.
PVTREFÃO eri. Pallad. 1, 33 Humor abundans hoc praestabit, vt putrefiant. Idem Febr. 10. et Sept. 9.
PVTROR, ôris. m. [ shphdw\n ] Idem quod Putredo. [...]
PVTVS a, um. Adi. [ kaqaro\s2 ] Purus: vnde Putum argentum, i. Purgatum. [...]
PVTILLVS a, um. Dimin. Vox in blanditiis adhibita, dum pueros putillos, et puellas putillas dixere a lasciuia nutricum, de qua in PVTVS n. 2. [...]
PVX et PYC
PVXIS Scribon. 230. et alibi: vid. PYXIS.
PYCHON i. n. Cael. 4, 3 a [ ph=xus2, cubitus.
PYCNÃTIS idis. f. [ pukni/tis2 ] Verbascum. Apul. de Herb. c. 71.
PYCNOCOMON i. n. [ pukno/komon ] Nomen herbae, quam Plin. 26, 8 describit. Sed hodie incognita est. vid. Dioscor. 4, 169.
PYCNOSTYLVM, i. n. vel PYCNOSTYLOS i. m. [ pukno/stulon ] Aedificium deambulationi aptum, cinctum columnis densioribus, modicoque interuallo a se inuicem distantibus. vid. Vitruu. 3, 2 et 3.
PYCTACIVM falsa lectio est nominis PITTACIVM, v. v.
PYCTANON i. n. Genus vini. Plin. 14, 6. al. Praecianum.
PYCTES, is. siue PYCTA ae. m. [ pu/kths2 ] Pugil dicitur. [...]
PYCTÃLIS e. Adi. i. Pugillaris. Seru. in Virg. Aen. 5, 373 Victus est pyctali certamine.
PYCTOMACHARIVS i. m. Idem quod Pyctes, vel pugil. Firmic. 8, 8 Hunc locum si Mars respexerit, stadiodromos facit: si Luna cum Marte, pyctomacharios.
PYD et PYE
PYDNA ae. f. Vrbs Macedoniae in Pieria iuxta sinum Thermaicum. vid. Geogr. conf. Nep. 2, 8, 5. et Iustin. 14, 6. etc.
page 1191, image: s1191PYELVS i. m. [ pu/elos2 ] Labrum balneatorium, in quo lauatur, solium. [...]
PYG
PYGA ae. f. [ pugh\ ] Podex, nates. [...]
PYGIACVS, vel PYGICIACVS a, um. Adi. Petron. c. 140 Puellam inuitabat ad Pygiaca sacra.
PYGARGVS i. m. [ pu/gargos2 ] Caprea quaedam filuestris, non dissimilis damis.
PYGMAEVS [1] i. m. [ *pugmai=os2 ] Pygmaei, Populi sunt ad extremos fines Indiae. [...]
PYGMAEVS [2] a, um. Adi. [ *pugmai=os2 ] Mater pygmaea, i. Gerana matrona, a Pygmaeis olim culta, sed a Iunone in gruem conuersa Ouid. Met. 6, 90. [...]
PYGMALION vid. PIGMALION.
PYGMARIS e. Adi. Suet. Calig. 26, 9 Gladiatores pygmares. ex [ pugmh\, pugnus. Al. Pegmares. vid. Pitisc. Lex.
PYL
PYLA ae. f. [ pu/lh ] Latine dicitur Porta. [...]
PYLADES is. m. [ *pula/dhs2 ] Strophii filius, Agamemnonis amicissimi. [...]
PYLAICVS a, um. Adi. Pylaicus conuentus Liu. 33, 3. Pylaicum concilium Liu. 31, 32. vid. supra AMPHICTIONES.
PYLÃRVS i. m. [ pulwro\s2 ] Ad verbum Ianitor, est Intestinum, de quo Galen. 6 de Anatom. administrat. [...]
PYLOS, vel PYLVS i. m. [ *pu/los2 ] Achaiae vetusta ciuitas in agro Messenio, quem Coryphasium Graeci nominauerunt: a Sparta, stadia circiter quadraginta sita, vt Thucydides 4 scribit: Nestore alumno, qui Pylius inde cognominatus est, celebris. [...]
PYLIVS a, um. Adi. [ *pu/lios2 ] Agri Pylii Ouid. Met. 2, 684. [...]
PYR
PYR pyros. [ pu=r ] Latine dicitur Ignis: a quo multa per compositionem fiunt.
PYRA ae. f. [ pura\ ] Rogus, lignorum congeries. [...]
PYRACMON onis. m. [ *pura/kmwn ] Inter Cyclopes, Vulcani famulos, numeratur. [...]
page 1192, image: s1192PYRACANTHA ae. f. [ pura/kanqa ] Frutex est quem Dioscorides 1, 22 [...]
PYRÃLIS is. f. [ purali\s2 ] Pennatum animalculum, magnitudine muscae, igne proueniens: vnde et nomen ei a quibusdam Pyraustae datum est. [...]
PYRAMA vt legit Sipontinus, vel potius PHYRAMA, ae. f. Lacrymae genus ex Metopio arbore stillans pingue et resinosum Plin. 12, 28.
PYRAMIS idis. f. [ purami\s2 ] Moles maxima in quadrata basi ita constructa, vt e lato in acutum tendat in formam flammae, quae latior surgens, in acutum desinit: quales Romae adhuc exstant duae, iam vetustate fatiscentes. [...]
PYRAMIDÃTVS a, um. Adi. [ puramidwto\s2, puramidoeidh\s2 ] In formam pyramidis factum. [...]
PYRAMVS i. m. [ *pu/ramos2 ] Adolescens Babylonius, qui amore Thisbes amatae se ipsum interemit, eaque re mortis illi causa fuit. Pulcherrime narrat Ouid. Met. 4, 55 seqq. [...]
PYRAMEVS a, um. Adi. Arbor pyramea, i. Morus, cuius fructus a sanguine Pyrami et Thisbes rubent. P. Seren. Sammonic. c. 29, 550.
PYRÃTICVM i. n. Potus ex pyris. Hieron. adu. Iou. 2. conf. Voss. de Vit. L. L. 3, 35. al. Pyraceum. Optimum forte Piratum.
PYRAVSTA ae. f. [ purau/sths2 ] Animal in igne viuens. vid. PYRALIS. [...]
PYREICVS i. m. Egregius sculptor in paruis imagunculis fuit. [...]
PYREN ênis. m. Gemma ab oliuae nucleo sic dicta: huic aliquando inesie piscium spinae videntur Plin. 37, 11 s. 73. al. pyrena.
PYRÃNE, PYRENIS vid. PIRENE.
PYRENE et PYRENAEVS i. m. Prima communi. [ *purh/nh kai\ *purhnai=os2 ] dicitur, et numero multitudinis Pyrenaei montes, qui Gallias Hispaniasque disterminant, promontoriis in duo diuersa maria proiectis Liu. 21, 60. [...]
PYRÃNAICVS a, um. Adi. Auson. de Clar. Vrb. in Narbon. 6 Qua Pyrenaicis niuibus dirimuntur Iberi.
PYRÃNEVS i. m. Trisyll. [ *purhneu\s2 ] Rex Thraciae, qui Daulida Phocidis vrbem occupauit: vbi quum quodam die pluuioso Musas ad Parnasum euntes vidisset, vt domum suam subirent, donec pluuia cessaret, inuitauit. [...]
PYRETHRVM i. n. [ pu/reqron ] Herba medicinalis, linguam adurens et mordicans. [...]
PYRETVS i. m. [ pureto\s2 ] Febris ab incendio appellata: quemadmodum apud nos febris a feruore. [...]
PYRGI ôrum. m. Pl. [ *pu/rgoi ] Oppidum est Hetruriae, auctore Plin. 3, 5. [...]
page 1193, image: s1193PYRGIS is. f. Herba, quae et Cynoglossa. Apul. de Herb. c. 96.
PYRGO ûs. f. Nutrix filiorum Priami. Virg. Aen. 5, 645.
PYRGOPOLINICES Plautinus Sidon. Ep. 1, 9 Militis Gloriosi Nomen, quasi tu turrium vrbiumque victorem dicas. Etenim
PYRGOTELES is. m. [ *purgote/lhs2 ] Gemmarum sculptor artificiosissimus, a quo tantum Alexander Magnus se in gemmis sculpi passus est, edictoque alios vetuit. Vid. Plin. 37, 1. Rursum 7, 37.
PYRGVS i. m. [ pu/rgos2 ] Turris Latine dicitur. [...]
PYRHOPOECILOS vid. PYRRHOPOECILVS.
PYRIASIS is. f. [ puri/asis2 ] Lapis pretiosus. Plin. 37, 11. s. potius Pyritis.
PYRIO âre. a [ puria=|n, Calefacere. Petron. Fragm. c. 73. vid. Reines. h. l.
PYRIPHLEGETHON ontis. m. [ *puriflege/qon ] Fluuius igne ardens apud inferos. Mart. Capell. 2, 40.
PYRITES ae. m. [ puri/ths2 ] Lapis, sic dictus quod plurimus illi ignis sit: vnde hunc nos igniarium vocamus. [...]
PYROBOLVS i. m. [ puro/bolos2 ] Telum ardens, quod cum flamma emittitur. Plutarch. in Dione.
PYROBOLARIVS i. m. Iaculator pyrobolorum. [...]
PYROCORAX âcis. f. [ puroko/rac ] Auis luteo rostro, nigra. Alpium incola Plin. 10, 48 s. 68. Sed Hard. Pyrrho corax.
PYRÃDES ae. m. [ purw/dhs2 ] Lapis, qui et Pyrites dicitur. [...]
PYROIS, s. PYROEIS entis. m. Trisyll. [ *puro/eis2 ] Nomen vnius ex equis Solis, quasi ardens, nam quatuor esse perhibentur: Pyrois scilicet, Aethon, Phlegon, Eous. [...]
PYROPOECILOS vid. PYRRHOP.
PYRÃPVS i. m. [ pu/rwpos2 ] Genus carounculi, vt nonnullis placet. [...]
PYROSACHNE es. f. [ puro\s2 a)/xnh ] Thymelaea frutex, de qua abunde Plin. 13, 21 [...]
PYROSAGRIOS i. m. [ puro\s2 a)/grios2 ] Quasi tu triticum agreste dicas, al. Chelidonia. Apul. de Herb. c. 73.
PYRPOLE es. f. [ *pu/rpilh ] Inter Deli insulae antiqua nomina refertur a Plin. 4, 12 s. 22 igne, vt ait, ibi primum reperto. Pyrpole rectius, vt ostendit Salmas. ad Solin. p. 126, a. G.
PYRRHA ae. f. [ *pu/r)r(a ] Quae cum Deucalione marito Poëtis dicitur humanum genus reparasse, vt latissime scribit Ouid. Met. 1, 350 etc. [...]
PYRRHICHA ae. siue PYRRHICHE es. f. [ *pur)r(i/xh ] Saltatio Graecanica antiquissima, Mineruae inuentum vel Curetum, vt ait Dion. Halic. 7 p. 476, 40. [...]
page 1194, image: s1194PYRRHICHARIVS i. m. [ pur)r(ixisth\s2 ] Saltator pyrrhichae. Legitur et more antiquo Purrhicharii. Vid. Vlpian. l. 8 §. 11 D. de poenis.
PYRRHIACHVS a, um. Adi. Adfertur Liu. 31, 32 Quum legibus eautum esset, ne de pace, belloue, nisi in Panaetolico, et Pyrrhiacho concilio ageretur. Sed recte editur hodie Pylaico.
PYRRHICHIVS i. m. [ pur)r(i/xios2 ] Genus pedis constans e duabus breuibus, vt Deus. [...]
PYRRHO ônis. m. [ *pu/r)r(wn ] Nomen Philosophi, a quo Philosophi PYRRHONII dicti, quos Graeco cognomento [ skeptikou\s2, id est consideratores appellant. [...]
PYRRHOCORAX Auis rostrum habens luteum, in Alpibus frequens. Plin. 10, 48. al. Pyrocorax.
PYRRHOPOECILVS i. m. [ pur)r(opoi/kilos2 ] Marmoris genus, quod et a Syene Thebaidis vrbe, circa quam effodiebatur Syeniticum dicebatur: siue lapis Syenites. Plin. 36, 8 et 22. al. Pyropoecilus.
PYRRHVS i. m. [ *pur)r(o\s2 ] a rufo s. igneo pilorum colore dictus primum filius Achillis, qui alias Neoptolemus vocabatur; conditor regni Epirotici. [...]
PYRVS i. f. [ a)/pios2 ] rectius PIRVS, nec enim Graecum nomen est: Vid. Voss. Etym. p. 393. [...]
PYRVM, melius PIRVM i. n. [ a)/pion ] Fructus, de quo multa apud Plin. 15, 15. [...]
PYRATICVM, s. PYRATVM vid. supra loco suo.
PYS
PYSMA atis. n. [ pu/sma ] Interrogatio ad quam vnica tantum voce respondendum est. Martian. Cap. 5 p. 171.
PYT
PYTHAGÃRAS ae. m. [ *puqago/ras2 ] Samius Philosophus, patre Demarato locuplete ac negotiatore, in Aegyptum primo, mox Babyloniam, discendi cursus siderum gratia profectus est. [...]
PYTHAGOREVS a, um. Adi. [ *puqago/reios2 ] Qui sectam Pythagorae sequitur, hominum et dogmatum epitheton. [...]
PYTHAGORICVS a, um. Adi. [ *puqagoriko\s2 ] Idem. Cic. de Diuin. 1, 62 [...]
PYTHAGORISTAE ârum. m. Pl. Quomodo a Pythagoricis differant, disputat scholiastes Theocriti in Eidyll. 14, 5. [...]
PYTHAGORISSO âre. Apul. Florid. 2 extr. p. 352.
PYTHAVLA, et PYTHAVLES ae. m. [ puqaulh\s2 ] Tibicen, qui in vrbe Pytho paeanes in honorem Apollinis Pythii canebat. [...]
page 1195, image: s1195PYTHEVS vid. PITHEVS.
PYTHIAS ae. m. Damonis amicus, qui tamen Plutarcho et Iamblicho dicitur [ *finqi/as2. Cic. Off. 3, 14. Val. Max. 4, 7, 1 ext. vid. DAMON.
PYTHIS is. m. Eximius sculptor et pictor, quem tamen a Timagora Chalcidense, apud Delphos in picturae certamine, superatum narrat Plin. 35, 9. [...]
PYTHIVS [1] i. m. [ *pu/qios2 ] Cognomen Apollinis a pythone dracone, quem ipse in prima infantia sagittis interfecit, Iunonis nutu immissum, vt fingunt Poëtae. [...]
PYTHIVS [2] a, um. Adi. [ *pu/qios2 ] Regna Pythia dei intonsi Propert. 3, 13, 52. i. Apollinis. Vates Pythia Iuuenal. Sat. 13, 169.
PYTHIA ôrum. n. Pl. [ *pu/qia ] Ludi Apollinares, qui in Apollinis honorem sunt instituti, ob caedem pythonis serpentis nocentissimi: aut, vt Strabo 9 scripsit, hominis sceleratissimi cognomento Draconis. [...]
PYTHICVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PY=THICVS [PÃTHICUS]] a, um. Adi. Val. Max. 1, 8, 10 Veredica Pythicae diuinationis praecurrit. Versus Pythici, vel ex oraculis editi Ammian. 29, 1.
PYTHION i. n. Bulbi genus. Plin. 19, 5.
PYTHONION i. n. Herba. Apul. de Herb. c. 4 et 14.
PYTHON ônis. c. [ *pu/qwn ] Serpens, a [ puqw\, quod putredinem significat, quoniam ex putredine terrae post diluuium Deucalionis natus sit. [...]
PYTHONOS COME es. f. [ *puqw=nos2 kw/mh ] Locus est in Asia, de quo Plin. 10, 23 s. 31 [...]
page 1196, image: s1196PYTHONISSA ae. f. [ *puqw/nissa ] Mulier spiritu Pythonico correpta, quam etiam Tibullus Pythona appellat: Delphica, inquiens, Python; tanquam Pythonis vocabulum duobus generibus commune sit. [...]
PYTHONICVS a, um. Adi. Magicus. Tertull. de Anima c. 28 et 57.
PYTHOPOLIS is. f. [ *puqo/polis2 ] Ciuitas est in Mysia Plin. 5, 32.
PYTISMA vid. PITYSMA.
PYTISO vid. PITISSO.
PYX
PYXACANTHVS i. m. [ puca/kanqos2 ] Frutex est spinosus, cubitalibus ramis, foliis buxi, vnde et quasi Buxea acanthus dicitur. [...]
PYXIRATES ae. m. Euphrates fluuius versus scaturigines suas, dictus est Plin. 5, 34.
PYXIS idis. f. [ puci\s2 ] Graecum nomen, [ a)po\ tou= pu/cos2, quod Latine Buxum significat, vasculum est exiguum, quod primo ex eo ligno fieri coepit. [...]
PYXIDICVLA ae. f. Dimin. [ puci/dion ] In qua aromata continentur. Cels. 6, 6, 5 de Cleonis collyrio. Al. Pyxidula.
PYXIDÃTVS a, um. Adi. [ pucidwto\s2 ] Quod ad effigiem pyxidis in commissura formatum est. [...]
PYXINVS a, um. Buxeus. Cels. 6, 6, 25.
PYXIONOS i. f. Herba, al. Aristolochia. Apul. de Herb. c. 19.