06/2005 Ruediger Niehl markup
new TEI header; typed text - structural tagging complete - no semantic tagging - no spell check
01/2007; 02/2008; 03/2011 Antonio Javier Ortiz Cano; Reinhard Gruhl markup
text partially completed (greek words; index etymologicus) - spell check partially performed - no orthographical standardization
image: as0001IO. MATTHI. GESNERI NOVVS LINGVAE LATINAE THESAVRVS. TOM. III. L - P.
image: as0002
[gap: blank space; body text A-M]
page 388, image: s0388N.
Litera N.
N LITERAM lingua dentibus appulsa collidit Mart. Capella 3 p. 58.
NAB
NABATHAEA ae. f. [ *nabaqai=a ] Regio est, quae ab Arabia incipiens, quam intra se continet, vsque ad Mare rubrum ex latere dextro, atque ex superiori parte in Indicum protenditur. Inde
NABATHAEVS a, um. Adi. [ *nabaqai=os2 ] Ouid. Met. 1, 61 Eurus ad Auroram Nabathaeaque regna recessit. [...]
NABIS is. f. Vid. CAMELOPARDALIS.
page 389, image: s0389NABLA ae. f. vel NABLIVM, vel NABLVM, i. n. Psalterium. [...]
NABLIO ônis. m. ya/lths2 Gloss. Gr. Lat.
NABLIZO ya/llw Gloss. Gr. Lat.
NABVN Aethiopicum nomen Camelopardalis ap. Plinium 8, 18. vid. CAMELOPARDALIS.
NAC
NACCA s. NACTA ae. m. Fullo. [...]
NACTVS [1] vid. NANCISCOR.
NAE
NAE [ nai\ ] Aduerbium affirmandi, scribitur etiam NE, vbi vid. n. 8. [...]
NAENIA ae. vel NAENIAE, arum. f. Quid. NENIA. e)pita/fios2 w)|dh\ Gloss. Lat. Gr.] est (inquit Festus) Carmen, quod in funere laudandi gratia cantatur ad tibiam. [...]
NAENIOR s. NENIOR âri. Lamentari, vana lôqui. Cathol.
NAENV s. NENV pro Non, antiquis fuisse in vsu, probat Nonius 2, 580. [...]
NAEVIA Silua dicta iuxta vrbem, quod Naeuii cuiusdam fuerit. Festus. [...]
NAEVIÂNVS a, um. Adi. [ *naioui+ano\s2 ] Cic. de Clar. Orat. 60 Illius autem aetatis qui sermo fuerit, ex Naeuianis scriptis intelligi
page 390, image: s0390potest. [...]
NAEVVS i. m. Corporis insigne, seu genuina macula. [...]
NAEVVLVS i. m. Dimin. Apul. de Mundo p. 59 Minores insulae, vt naeuuli quidam, per apertas ponti sunt sparsae regiones. Venustiores naeuuli Gell. 12, 1.
NAI
NÂÎAS adis. f. Pl.
NAÏADES um. f. [ *nai/+des2, *nai+a/des2 ] Nymphae sunt fontium, vel fluminum. [...]
NAICVS a, um. Adi. Propert. 2, 32, 40 Supposita excipiens Naica dona manu. Al. Nai, caduca.
NAIS idis. f. [ *nhi\+s2 ] Nomen Nymphae aquaticae, a [ na/w. Caerula Nais Stat. Silu. 3, 4, 42. [...]
NAM
NAM [ ga\r, o(/ti ] Coniunctio causalis, primum tantum in constructione locum sortitur. [...]
NAMQVE vel NANQVE idem. Ter. Phorm. 5, 1, 5 [...]
page 391, image: s0391NANCISCOR eris, nactus sum, nancisci. [...]
NACTVS [2] a, um. Actiue. Vid. supra. Passiue, Hygin. Fab. 8 Ea occasione nacta fugae se mandauit. [...]
NANCTVS antique pro Nactus. Vid. Parei Lex. Crit. p. 769. Ita etiam Gronou. Liu. 24, 34 et 35 et 36.
NÂNVS i. m. [ na/nos2 ] teste Gellio 19, 13 Graecum vocabulum est, quo antiqui vocauerunt breui corpore hominem, paullulum supra terram extantem, quem Latine Pumilionem dicimus. [...]
NANA ae. f. Lamprid. Alex. Seuer. c. 34 Nanos et nanas et moriones, populo donauit.
NAP
NAPE es. f. Nomen canis apud Ouid. Met. 3, 212 a na/ph saltus. Napa, vid. apud Octau. Hor. 1, 2.
NAPAEAE arum. f. [ *napai=ai ] Nymphae sunt fontium, vt scribit Seruius. [...]
NAPHTHA, vel NAPHTHE ae. f. [ na/fqa ] Genus bituminis Plin. 2, 105 [...]
NAPHTHAS ae. m. Genus olei cedrino simile Sallust. Fragm. Hist. 4 c. 29.
NAPI et NAPY n. Indecl. Herba, Synapi Persicum Plin. 27, 13. Idem 19, 8. Diosc. 2, 184.
NAPVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): NAPV=RA [NAPÛRA]] ae. f. Funiculus ex stramento. Feftus. Al. Nepura, quasi non pura. Al. Naptura, ex a(/ptw necto.
NAPVS i. m. [ bounia\s2 ] Genus rapi obtusioris et breuioris. Napi siluatici semen Scribon. 177. Columel. 2, 10 Napus deuexam terram amat et siccam. Vid. Plin. 20, 4. et 19, 10. et 5.
NAPÎNA ae. f. Locus, in quo seminantur napi. Columel. 11, 2 Namque et napinae, itemque rapinae siccaneis locis per hos dies fiunt.
NAR
NAR naris. m. [ *na/rnos2 ] Fluuius, qui per vrbem Narniam effluens, Tiberi immiscetur. [...]
NAREO [ *na/rbwn ] Martius, Galliae vrbs, decumanorum
page 392, image: s0392colonia, XII M. [...]
NARBONENSIS e. Adi. [ *narbwnhsi/a ] Narbonensis prouincia, vt ait Plin. 3, 4 [...]
NARBONICVS a, um. Adi. Narbonica vitis Plin. 14, 3.
NARCE es. f. [ na/rkh ] Centaurium maius Diosc. 3, 6. Narcen Romani Torpedinem dicunt Diose. 2, 15. Conf. Plinii locus inf. in NARCISSVS.
NARCISSVS i. m. [ *na/rkissos2 ] Fertur Filius fuisse Cephisi amnis, et Liriopes nymphae, qui, quum pulchritudine praestaret, a multis nymphis amatus est. [...]
NARCISSINVS a, um. Adi. [ narkissino\s2 ] Plin. 21, 19 s. 75 Ex hoc flore fit narcissinum oleum ad emolliendas duritias.
NARCISSÎTES ae. m. [ narkissi/ths2 ] Gemma appellata est, quae narcissi colorem habet, venis hederae distincta. Huius meminit Plin. 37, 11.
NARDVS i. f. et NARDVM, i. n. [ na/rdos2 ] Herba odorata. Frutex est inquit Plin. 12, 12 [...]
NARDIFER era, erum. Adi. Gratius in Cyneg. 314 Nardifer Ganges.
NARDINVS a, um. Adi. [ nardino\s2 ] Quod nardum redulet, vel quod potius nardi saporem habet. [...]
NARDOSTACHYON i. n. Alias spica nardi Apic. 7, 6.
NARDOSTATIVS i. m. Idem cum praecedente, ap. Theod. Priscian. de Diaeta c. 15.
NARICA ae. f. Auctore Festo, Genus est piscis minuti. Plaut. Muriaticam video in vasis stagneis, naricam bonam et canutam, et taguma, quinas fartas conchas piscinarias. [...]
NÂRIS is. f. [ r(i\n ] Nares proprie Latiores nasi partes, in quibus sunt spiracula, a naritate, inquit Donatus ad Ter. Ad. 3, 3. [...]
page 393, image: s0393NARINOSVS a, um. Adi. Apertis naribus. Lactant. 5, 12 extr. Dii narinosi, quod odoribus turis colantur. Al. cariosi vel varicosi.
NARITA vid. NARICA.
NARITAS âtis. f. Quasi Gnaritas, intelligentia, notitia, a Narus, i. Gnarus v. v. Auctoritatem Donati modo dedimus in NARIS. Conf. GNARITAS sub GNARVS.
NARITIA vid. NARYCIVM.
NARNA, vel NARNIA ae. f. [ *narni/a ] Auctore Strab. lib. 5. Vmbriae ciuitas, per quam Nar labitur, a quo et nomen accepit. Sil. 8, 459 [...]
NARNIENSIS e. Adi. Ager Narniensis Plin. 31, 4. Populi Narnienses Idem 3, 14. Tribus Narniensis, vid. TRIBVS.
NARONA ae. [ *na/rwn ] Fluuius Dalmatiae, Ptolentaeo 2, 17. [...]
NARRO âre. [ dihge/omai, a)fhge/omai, u(fhge/omai ] Dicere, referre, quid actum sit. [...]
NARRANS antis. Partic. Pendet narrantis ab ore Virg. Aen. 4, 79. Ouid. Met. 11, 588 Omnia ad Halcyonem veros narrantia casus. Idem Epist. 1, 30.
NARRÂTVS [1] a, um. Partic. [ dihghqei\s2 ] Fabula narrata est
page 394, image: s0394Ouid. ex Pont. 3, 2, 97. Narrata vulgo Plin. 11, 52. Magicis narrati artibus Idem 11, 37. Conf. Hor. Sat. 2, 5, 1.
NARRÂTVS [2] ûs. m. [ dih/ghma ] Ouid. Met. 6, 499 -- veniet narratibus hora Tempestiua meis.
NARRATVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): NARRATV=RVS [NARRATÛRUS]] a, um. Part. [ dihghso/menos2 ] Stat. Silu. 3, 3, 207 Verbaque dilectae fert narraturus Hetruscae.
NARRATIO ônis. f. [ dih/ghsis2, a)fh/ghsis2 ] Est, Rerum gestarum, aut perinde vt gestarum expositio. [...]
NARRATIVNCVLA ae. f. Dimin. [ dihghma/tion ] Quinct. 1, 9 Narratiunculas a Poëtis celebratas, notitiae causa, non eloquentiae tractandas puto.
NARRÂTOR, ôris. m. [ dihghth\s2 ] Qui narrat. Cic. de Orat. 2, 219 c. 54 Caeteri non exornatores rerum, sed tantummodo narratores fuerunt. Faceti narratores et imitatores Cic. de Orat. 2, 54.
NARRITO âre. Cathol. frequenter narrare.
NARRABILIS e. Adi. [ dihghto\s2 ] Ouid. ex Ponto 2, 2, 61 Lingua sile, non est vltra narrabile quidquam.
NARTES Populi in Vmbria regione Italiae, qui alias Interamnates dicuntur, teste Plin. 3, 14.
NARTHEX ecis. m. [ na/rqhc ] Graecis, Ferula Latinis. Plin. 13, 12 [...]
NARTHECIA ae. f. Ferulae minoris species, al. Ferulago. Plin. 13, 22.
NARTHECIVM i. n. [ narqh/kion ] Pro Repositorio medicamentorum ponitur, etiamsi ex alia materia fuerint facta: quod id genus ligni accommodatum sit ad seruanda medicamenta. [...]
NARTHECVSA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): NARTHECV=SA [NARTHECÛSA]] ae. f. [ *narqh/kousa ] Insula est in mari Carpathio, cuius meminit Plin. 5, 31.
NARYCIVM i. n. [ *naru/kion ] Oppidum Locrorum vetustissimum, vnde Aiax fuit: et Narycii populi, de quibus Virg. Aen. 3, 399 Hic et Narycii posuerunt moenia Locri. [...]
NARYCIVS a, um. Adi. Vid. Auson. Epist. 4, 18. Colum. 10, 386. et Virg. supra.
NAS
NASAMÔNES um. Pl. Populi sunt in Lybia, iuxta Syrtes, spoliis naufragorum viuentes, vt scribit Herodotus 4. [...]
NASAMONIVS a, um. Adi. [ *nasamw/nios2 ] Sil. 7, 609 Nasamonius Idmon. [...]
NASAMONIACVS a, um. Aliud Adi. [ *nasamwniako\s2 ] Agri Nasamoniaci ditissimus Ouid. Met. 5, 129. Rex Nasamoniacus Stat. Silu. 4, 6, 75. Triumphi Sil. 16, 631.
NASAMONÎTES ae. m. Gemma sanguinea, nigris venis adspersa Plin. 37, 10.
NASATVS [1] vid. NASVS.
NASCALE is. n. Pessus, ad vterum mulierum medicatus. [...]
NASCOR ëris, nâtus sum, nasci. [ genna/omai ] Ex vtero matris prodire, vel quocunque modo esse incipere, oriri. [...]
page 396, image: s0396NASCENDVS a, um. Partic. Gell. 5, 3, 10 Ad homines nascendos.
NASCENS entis. Partic. [ texo/menos2 ] Nascentes morimur, finisque ab origine pendet Manil. 4, 16. [...]
NASCENTIA ae. f. [ ge/nesis2 ] Natiuitas. Vitruu. 9, 7 Nono nascentia sed ex conceptione, Genethliologiae rationes explicatas reliquit. Plur. Plin. Valer. 2, 23 Accipi cum nascentiis.
NASCIBILIS e. Adi. Tertull. aduers. Marc. 3, 19 Mortalem negat, quem nascibilem confitetur.
NASCITVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): NASCITV=RVS [NASCITÛRUS]] a, um. Part. Pallad. R. R. 7 Signum nascituri regis. Chrysol. Serm. 84 Bella nascitura compressit. Vid. Goclen. Probl. Gram. 1, 43. Et Obseru. p. 440.
NATVS [1] a, um. In quantum participium est, affatim exemplorum habet in NASCOR. Natus et Notus a librariis saepe permutari deprehenduntur: vid. Drakenb. ad Sil. 3, 335.
NATVS [2] i. m. [ gegw\s2, gegonw\s2 ] Pro Filio. [...]
NATA ae. f. [ gegonui=a ] Filia. Maxima natarum Priami Virg. Aen. 1, 658. [...]
NATICIDIVM s. GNATICIDIVM i. n. teknoktoni/a Gloss. Gr. Lat.
NATV [ h(liki/a| ] Non nisi in Ablatiuo reperitur, et cum Adiectiuis Magnus, Paruus, et Grandis iunctum. [...]
NATIO [1] ônis. f. ge/nos2, e)/qnos2 Gloss. Lat. Gr. genea\ Id. Gr. Lat.] Est, auctore Festo, Genus hominum, qui non aliunde venerunt, sed ibi nati sunt. Plin. 12, 25 [...]
page 397, image: s0397NATÂLIS [1] is. m. [ gene/qlion ] Intell. Dies, quo, quis natus est. [...]
NATÂLIS [2] e. Adi. [ gene/qlios2 ] Epitheton est temporum et locorum, quibus quis natus est, vel Dei praesidentis nascentibus. [...]
NATALES [1] ium. Plur. tantum. [ ta\ gene/qlia ] Significat (inquit Valla) Conditionem sanguinis ac familiae. [...]
NATALICIVS a, um. Adi. [ geneqliako\s2 ] Quod ad natalem vel natales pertinet. [...]
page 398, image: s0398NATÎVVS a, um. Adi. [ e)ggenh\s2, suggeniko\s2 ] Idem fere quod natus, arte vel manu facto opponitur. [...]
NATIVITAS âtis. f. [ geneth\ ] Ipse ortus. [...]
NATIVITVS Adu. A Natiuitate. Tertull. de Anima c. 39 Quae omnia natiuitus animae collata. Ibid. c. 12 Ingenitum, insitum et natiuitus proprium.
NATVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): NATV=RA [NATÛRA]] ae. f. [ fu/sis2 ] Dicta est, vis illa diuina, quae nasci aliquid faciat. [...]
page 400, image: s0400NATVRÂLIS e. Adi. [ fusiko\s2, suggeniko\s2 ] Quod secundum naturam est. [...]
NATVRALITAS âtis. f. Naturalitas somni Tertull. de Anima c. 43.
NATVRALITER Adu. [ fusikw=s2 ] A natura. [...]
NATVRALITVS Adu. Idem. Sidon. Epist. 9, 11 Mortalium mentibus vis haec naturalitus inest.
NATVRABILIS e. Adi. Apul. Florid. 2 extr. [...]
NATVRIFICÂTVS a, um. Adi. Animae naturificatae Tertull. aduers. Valent. c. 29.
NASÎCA ae. m. [ *nasi/kas2 ] Scipio dictus est a nasi magnitudine. [...]
NASIDIVS, NASIDIANVS, et NASIDIENVS Nomina Romanorum, apud Lucan. 9, 790. Martial. 7, 53. et Horat. Serm. 2, 8, 1.
NASITERNA ae. f. u(dri/a Onomast. Vet.] Vas aquarium ansatum et patens, inquit Nonius 15, 25. [...]
NASITERNATVS a, um. Adi. Qui vas tale gestat. Calphurn. apud Fulgent. de Prisco Serm. n. 27 Vbi tu nasiternatus aquam petas.
NASO ônis m. Cognomen Romanorum a magnitudine nasi. [...]
NASOS insula, vid. post deriuata ex NASVS.
NASPERCENÎTES ae. m. Vini genus in Ponto. Plin. 14, 7.
page 401, image: s0401NASSA, s. NAXA (vid. Dausq. Orthogr.) ku/rtos2 a(lieutiko\s2 Gloss. Lat. Gr.] ae. f. [ ku/rtos2 ] Inquit Festus, est Piscatorii vasis genus, quo quum intrauit piscis, exire non potest. [...]
NASTVRTIVM i. n. [ ka/rdamos2 ] Herba hortensis a naribus torquendis dicta, a Graecis cardamon appellata. [...]
NASVM i. n. Antique, pro quo Nasus Non. 3, 146. Plaut. Curc. 1, 2, 17 Sagax nasum habet. Idem Men. 1, 2, 57 Ex isto loco spurcatur nasum odore illutibili. Conf. Amph. 1, 1, 288. et Mil. 4, 6, 41.
NÂSVS [1] i. m. [ mukth\r ] Dicitur ea Pars faciei, quae a superciliorum confinio oriens, et quasi aequali porrecta iugo, vtramque aciem simul et discernit et munit. [...]
NASATVS [2] a, um. Adi. Nasati dicuntur, vt Lampridius aduertit Heliog. c. 5 [...]
NASVTVS a, um. Adi. [ mukthrw/dhs2 ] Horat. Serm. 1, 2, 93 [...]
NASVTVLVS a, um. Adi. Diminut. [ mukthrwde/steros2 ] Apul. Nasutula mulier atque dicacula.
NASVTE [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): NASV=TE [NASÛTE]] Adu. Senec. de Benef. 5, 6 Nasute negare. Phaedr. 4, 6, 1.
NÂSVS [2], vel NASOS i. *na=sos2 ] Insula, pars Syracusarum, ponte ad reliquam vrbem iuncta. Vid. Cic. Verr. 4, 118 c. 53. Liu. 25, 24. Nempe Syracusani, Dores, pro [ *nh=sos2 consueto insulae nomine *na=sos2 dicunt.
NAT
NATALES [2] etc. vid. NASCOR.
NATATILIS [1] etc. vid. NATO.
NATES is. f. Pl. nates. [ pugh\, glouto\s2 ] Conglobata os sacrum versus caro, sedendi officio aptissima. [...]
NÂTINOR âri. Negotiari. Cato apud Fest. Inter se natinari. Conf. Gloss. Isidor. Scaligero idem est ac More natantium semper in negotiis fluctuare.
NATINATIO inquit Festus, dicebatur Negotiatio. Et, Natinatores ex eo Seditiosi.
NATINATOR oris. m. Idem.
NATIO, NATIVITAS, NATIVVS vid. NASCOR.
NATO [1] as. Vid. NO, nare.
NATRIX îcis. m. et f. [ e)/xis2, e)/xidna ] Genus serpentis. [...]
page 402, image: s0402NATVRA, NATVRALIS, NATVS vid. NASCOR.
NAV
NAVALE, NAVARCHVS, vid. NAVIS.
NAVCVS, vel NAVCVM i. n. Nugat. [...]
NAVCLERIACVS, NAVCLERVS vid. NAVIS.
NAVFRAGIVM [1] vid. NAVIS.
NAVIA [1] ae. f. Lignum cauatum vt nauis, quo in vindemiis vti solent, inquit Festus.
NAVICVLOR, NAVIGO etc. vid. NAVIS.
NAVIS is. f. nau=s2, nhu=s2, ploi=on, ska/fos2 ] A Graeco [ nau=s2 Instrumentum, quo aquas transeunt, qui inde dicuntur nauigare. [...]
page 403, image: s0403NAVICVLA ae. f. Dimin. [ skafi/dion ] Cic. Acad. 4, 148 c. 48 [...]
page 404, image: s0404NAVCVLA ae. f. Per Syncopen pro Nauicula. Paullin. Epist. ad Cyther. 247 Salicus in illam decidisset nauculam.
NAVCELLA ae. f. Idem. Leg. 17 §. 1. Dig. de Instr.
NAVICELLA ae. f. Dimin. [ ploia/rion ] Vtitur Martian. in I. Item pictoris. D. de fundo instructo.
NAVÂLIS e. Adi. [ nh/i+os2 ] Quod ad naues pertinet. [...]
NAVÂLE is. n. [ nau/staqmos2, e)pi/neion, new/rion ] Locus, in quo stant, vel fieri solent naues. [...]
NAVACVLVM i. n. Id. ac Nauale. Gloss. Lat. Gr. Nauaculum, [ nau/staqmon.
NAVARCHVS i. m. [ nau/arxos2 ] Nauis princeps, qui in naui nautis imperat, vulgus pilotam et patronum vocat. [...]
NAVCLÊRVS i. m. [ nau/klhros2 ] Dominus nauis, qui nauem possidet. [...]
NAVCLERIVS, s. NAVCLERICVS a, um. Adi. [ nauklh/rios2 ] Quod ad nauclerum pertinet. [...]
NAVCLERIACVS a, um. Adi. Idem. [ nauklhriako\s2 ] Plaut. Mil. 4, 4, 41 Facito vt venias huc ornatu naucleriaco.
NAVFRAGVS [1] i. m. [ nauago\s2, nauhgo\s2 ] Qui naui fracta bona amisit. [...]
NAVFRAGVS [2] a, um. Adi. [ nauhgo\s2 ] Interdum actiue, interdum passiue sumitur. [...]
NAVFRAGIVM [2] i. n. [ nauagi/a, naua/gion ] Nauis fractio. [...]
page 405, image: s0405NAVIFRAGVS a, um. Adi. [ nauhgo\s2 ] Ouid. Trist. 5, 8, 11 [...]
NAVFRAGÂLIS e. Adi. Insulae epitheton. Martian. Capell. 6 Capraria naufragalis.
NAVFRAGIÔSVS a, um. Adi. Claud. Mamert. de Statu Anim. 1, 1. et Sidon. Epist. 4, 11.
NAVFRAGO, âre. vel NAVFRAGOR âri. pro Naufragium facere. [...]
NAVIA [2] ae. f. Lignum cauatum vt nauis, quo in vindemiis vti solent. Vid. Fest. et Macrob. Saturn. 1, 7.
NAVICVLOR, s. NAVCVLOR âri. [ nauti/llomai ] Nauicula vehi. Martial. 3, 20 Piger Lucrino nauiculatur in stagno.
NAVICVLARIVS [1] i. m. [ nauti/los2, nau/klhros2 ] Idem qui Graece Nauclerus. [...]
NAVICVLARIVS [2] a, um. Adi. Functio nauicularia l. 3. Cod. de praediis nauicularior. Onus nauicularium l. 2 et 12 Cod. Theod. de nauiculariis. [...]
NAVICVLÂRIS e. Adi. vt, Res nauicularis Hermog. ICt. in Dig.
NAVICVLÂTOR, ôris. m. [ nauklhro\s2 ] Cic. pro Lege Manil. 11 c. 5 Maiores vestri saepe mercatoribus ac nauiculatoribus iniuriosius tractatis, bella gesserunt.
NAVICVLARIA ae. f. [ nauklhri/a ] Professio ac vita nauicularii. [...]
NAVIGIVM i. n. [ ploi=on ] Omne genus nauis, a nauigando dictum. [...]
NAVIGIOLVM i. n. Dimin. [ ploia/rion ] Lentulus ap. Cic. Fam. 12, 15 Nos vix ipsi singulis cum nauigiolis reciperemus. Conf. Hirt. Bell. Afr. c. 63.
NAVIGER era, erum. Adi. [ naufo/ros2 ] Plin. 9, 30 [...]
NÂVÎGO âre. [ ple/w, nauti/llomai ] Nauem agere, Naui iter facere. [...]
NAVIGANS antis. Partic. Cic. Off. 3 c. 23. Petron. c. 107.
NAVIGÂTVS a, um. Partic. Tacit. Germ. 34, 2 Ambiunt immensos lacus Romanis classibus nauigatos. Nauigatus fluuius Plin. 6, 20.
NAVIGANDVS a, um. vt, Nauiganda nauis Vlpian. in l. i. D. Nautae, caupon. etc. [...]
page 406, image: s0406NAVIGATIO ônis. f. [ nautili/a ] Cic. de Fin. 5, 16 [...]
NAVIGÂTOR, ôris. m. Quinctil. Decl. 12 Infelix nauigator es, cuius votis aurae non respondent. Idem Inst. Orat. 5, 10. Et Paul. Nolan. ad Cyther. 397.
NAVIGABILIS e. [ plwto\s2, plw/simos2 ] Quod nauigari potest. [...]
NAVMACHIA ae. f. [ naumaxi/a ] Nauale bellum, seu naualis pugna. [...]
NAVMACHIARIVS [1] i. m. [ e)piba/ths2 ] Qui praelium nauale committit. Suet. Claud. c. 21 Proclamantibus naumachiariis. Hi etiam Epibatae dicuntur Graeca voce.
NAVMACHIARIVS [2] a, um. Adi. [ nau/maxos2 ] vt, Naumachiarius pons Plin. 16, 39. Idem 40.
NAVLVM i. n. [ nau=lon ] Pretium, quod soluitur pro vectura in naui. [...]
NAVPÊGVS [1] i. m. Gloss. Gr. Lat. [ nauphgo\s2, faber. Vid. infra.
NAVPEGIARIVS [1] i. m. Idem. Inscript. Spon. Misc. p. 67 COLLEG. NAVPEGIAR. Conf. Reines. Inscript. p. 602.
NAVSTIBVLVM [1] vid. infra.
NAVSVM [1] i. n. Genus nauigii Gallici. Auson. Epist. 22 Nauso, aliaue quauis naui. Idem ib. v. 38 Vt inde nauso deuehat.
NAVTA [1], vel NAVITA ae. c. [ nau/ths2, naba/ths2, nauti/los2 ] Qui naui agenda occupatur, quicunque in naui est, nauis ducendae gratia. [...]
NAVTALIS e. Adi. Auson. Mosell. 223 Reddit nautalis vitreo sub gurgite formas, i. nautarum in aquam despicientium.
NAVTEA [1] ae. f. Aqua de sentinis Non. 1, 25. Vid. infra.
NAVTICVS [1] i. m. [ nautiko\s2 ] Qui nauem gubernat. [...]
NAVTICVS [2] a, um. Adi. [ nautiko\s2 ] Quod est nautarum. [...]
NAVLA ae. f. [ nau=la ] Genus musici instrumenti, quod idem esse cum Psalterio quidem tradunt.
NAVLIVM i. n. [ nau/lion ] vid. NABLA.
NAVLOCHVM i. n. [ *nau/loxon ] Locrorum oppidum est, teste Plin. 4, 3. it. Thraciae, non procul ab Haemo monte, cuius meminit idem Plin. 4, 11.
NÂVO âre. [ katati/qhmi, spouda/zw ] Studiose aliquid adimplere, dare, conferre, cum effectu demonstrare, id est adiumento esse. [...]
page 407, image: s0407NAVPACTVS, i. m. vel NAVPACTVM i. n. [ *nau/paktos2 ] Aetoliae vrbs, in ora sinus Corinthiaci.
NAVPACTEVS, vel NAVPACTVS a, um. Naupacteus Achelous Ouid. Fast. 2, 43.
NAVPÊGVS [2] i. m. [ nauphgo\s2 ] Nauium fabricator. Vtitur hac dictione Aurel. Arcadius in l. vltima D. de iur. immunit. Item Firmic. 4, 17 Alios naucleros, naupegos, vel nauium gubernatores.
NAVPEGIARIVS [2] vid. supra.
NAVPLIVS [1] i. m. Piscis, de quo Plin. 9, 30 Concham esse acatii modo carinatam, inflexa puppe, prora rostrata: in hac condi nauplium animal sepiae simile, ludendi societate sola.
NAVPLIVS [2] i. m. [ *nau/plios2 ] Pater Palamedis, qui quum intellexisset Diomedem et Vlyssem naufragio liberatos (in quos tamen hoc malum per ignes scopulosis locis propositos, quasi portus essent, machinabatur) seipsum praecipitem in mare dedit. [...]
NAVPLIADES is. m. Patronym. [ *nauplia/dhs2 ] Sic Palamedes vocatur Nauplii filius. Ouid. Met. 13, 310 Timidi commenta retexit Naupliades animi.
NAVPORTVS i. m. Istriae fluuius est, inter Aemoniam et Alpes nascens, nomen habens ab Argo naue, quam Argonautae humeris eousque delatam per hunc fluuium subuexerunt Plin. 3, 18.
NAVSCIT inquit Festus, quum granum fabae se nascendi gratia aperit, quod fit non dissimile nauis formae.
NAVSEA ae. f. [ nauti/a, nauti/asis2 ] Stomachi ad vomitum ex graui odore concitatio. [...]
NAVSEOLA ae. f. Dimin. [ nautia/dion ] Cic. Att. 14, 8 Nauseolam tibi tum causam otii dedisse facile patiebar.
NAVSEÔSVS a, um. [ nautiw/dhs2 ] Quod nauseam inducit. Plin. 26, 8 Radice crassa, madida, nauseosa.
NAVSEO âre. [ nautia/w ] Ad vomitum impelli, et appetitum vomendi habere, quod dicitur. [...]
NAVSEANS antis. Partic. [ nautiw=n ] Ructantem et nauseantem aliquem in alicuius plagas coniicere Cic. Fam. 12, 25. Idem 7, 26.
NAVSEÂTOR, ôris. m. Senec. Epist. 54 (53) Illud scito, Vlyssem non fuisse tam irato mari natum, vt vbique naufragia pateretur: nauseator erat.
NAVSEABILIS e. Adi. Cael. Aurel. Tard. 3, 2 Nauseabilis oris humectatio.
NAVSEABVNDVS a, um. Adi. Sen. Epist. 108 Gubernator in tempestate nauseabundus.
NAVSIFICVS a, um. Adi. Nausificus paedoris odor G. Brito Phil. 10, 448.
NAVSICAE, es. vel NAVSICAA ae. f. [ *nausika/h ] Fuit Alcinoi, Phaeacum regis, filia, cuius meminit Martial. 11, 31 Si mihi Nauficaë patrios concederet hortos, Alcinoo possem dicere, Malo meos.
NAVSTIBVLVM [2] i. n. Alueus ad nauis similitudinem factus. Festus. Conf. Voss. Etym. 339.
NAVSVM [2] vid. post NAVIS.
NAVTA [2] vid. NAVIS.
NAVTEA [2] ae. f. [ a)ntli/a ] Nonius 1, 25 [...]
NAVTICVS [3] vid. NAVIS.
NAVTII orum. pl. Romae dicti sunt, a Naute Aeneae comite. [...]
NAVTILVS i. m. [ nau/tilos2 ] Piscis, de quo sic Plin. 9, 29 [...]
NAVIVS i. m. Accius, Insignis augur fuit, sub Tarquinio Romanorum rege, quem Liu. 1, 36 narrat, nouacula cotem discidisse.
NAVVS, vel GNAVVS a, um. Adi. [ drasth/rios2 ] Celer ac strenuus, inquit Festus: a nauium velocitate videtur dictus. [...]
NAVITAS âtis. f. [ drasth/rion ] Cic. Fam. 10, 25 Istamque operam tuam, nauitatem, animum in Remp. celeritati Praeturae anteponendam censeo. Nauitas (Gnauitas) studiosa Arnob. 1.
NAVE Adu. Plaut. apud Fest. Naue agere oportet quod agas,
page 408, image: s0408non ductorie. Imperata gnaue fecerant Sall. Iug. c. 77. Al. gnauiter.
NAVITER Adu. [ drasthri/ws2 ] Strenue et diligenter. [...]
NAVITIES êi. f. Gloss. Gr. Lat. [ a)reth\, industria, nauities, virtus.
NAX
NAXIVM i. n. [ na/cion ] quid sit, declarat Plin. 36, 7 bis verbis, Signis e marmore poliendis, gemmisque etiam scalpendis atque limandis naxium diu placuit ante alia: ita vocantur cotes in insula Cypro genitae.
NAXOS, vel NAXVS i. f. [ *na/cos2 ] Insula in Aegeo, vna ex Cycladibus, caeteras superans, antea Strongyle dicta. [...]
NAXIVS a, um. Adi. [ *na/cios2 ] Naxius ardor apud Columellam 10, 52 quo significatur Bacchi coronae sidus. [...]
NAZARÊNI, vel NAZARÊI orum. m. pl. Secta apud Iudaeos, qui voto obstricti a nouacula, vino, et mortuorum pollutione abstinebant. [...]
NE
NE [ mh\ ] Adu. prohibendi. [...]
page 410, image: s0410NEA
NEA ae. f. Insula. Plin. 2, 87 de insulis enatis, Inter Lemnum et Hellespontum Nea. Nempe ne/a noua est.
NEAERA ae. f. [ *ne/aira ] Puellae nomen, quam amauit Tibullus. [...]
NEAETHVS i. m. [ *ne/aiqos2 ] Fluuius in Calabria. Ouid. Met. 15, 51 Praeterit et Sybarim, Salentinumque Neaethum.
NEANDRVS i. f. [ *ne/andros2 ] Troadis oppidum, postea Perperenne nominatum, teste Plin. 5, 30. Steph. Neandriam appellat.
NEANISCOLOGVS i. m. [ neaniskolo/gos2 ] Vtitur Scholiasta Iuuenal. ad Sat. 8, 191. [...]
NEAPOLIS is. f. [ *nea/polis2 ] Vrbium complurium nomen, quasi tu nouam vrbem, i. post alias conditam, dicas. [...]
NEAPOLITÂNVS a, um. Adi. [ *neapoli/ths2 ] Qui ex Neapoli est. Cic. Fam. 13, 31. et Plin. 3, 7.
NEB
NEBRIS, idos. et NEBRIDES um. f. pl. nebri/des2 ] Ceruini generis binnulorum pelles; quibus vti veteres in Bacchi sacris solebant. [...]
NEBRÎTES ae. f. Gemma Libero patri sacra, a nebridum pellium similitudine Plin. 37, 10.
NEBROPHONVS i. m. Nomen canis venatici apud Ouid. Met. 3, 211 Nebrophonusque valens, et trux cum Laelape Theron. Interpretari licet Hinnulorum interfectorem, [ para\ to\ nebro\s2, et [ foneu/w, occido.
NEBVLA ae. f. [ ne/fos2, o(mi/xlh ] Vapor e terra atque aquis surgens, qui siue statim euanescit, siue in altum sublatus conuertitur in nubem. [...]
NEBVLO [1] ônis. m. ma/lqwn, o( ta\ i)/dia la/qra katafagw\n, oi)kei=os2 la/qra a)/swtos2 Gloss. Lat. Gr.] Vt ait Donatus ad Ter. Eun. 2, 2, 38 [...]
NEBVLÔSVS a, um. Adi. [ nefw/dhs2, o(mixlw/dhs2 ] Nebulis tectus, plenus nubibus. [...]
page 411, image: s0411NEBVLOSITAS âtis. f. Arnob. 7 p. 334 Caelum redundantium vaporum nebulositate cluditur.
NEBVLO [2] âre. Tertull. Apol. c. 35 Elatissimis et clarissimis lucernis vestibula nebulabant. h. e. Fuligine implebant, quam etiam clarissimae lucernae edunt.
NEBVLOR âri. Nebulonem esse, vt nebulonem se gerere. Gloss. Gr. Lat. [ a)xrhstw=, nebulor.
NEC
NEC Disiunctiua coniunctio. [ ou)de\, ou)/te ] Cic. de Amicit. 6 c. 2 [...]
NECDVM pro Non adhuc. Cic. Att. 6, 1 [...]
NECATOR, NECATVS vid. NECO.
page 412, image: s0412NECEPHYLLON i. n. Laurus victoriae folium Apul. de Herb. c. 58. debebat igitur Nicephyllum esse. *ni/kh victoria.
NECEPSO, vel NECEPSVS i. m. Nomen auctoris superstitiosi, de quo superstitiosus ille, de quo Firmicus 8.. [...]
NECESSE, siue NECESSVM [ a)nagkai=on, e)pa/nagkes2 ] Nomen est, inquit Donatus ad Eun. 5, 6, 27. [...]
NECESSITAS âtis. f. [ a)na/gkh, xrei/a, xrei=os2 ] Vis ipsa, quae nos cogit, vt aliquid faciamus, s. quae efficit, vt nec esse aliter queat. [...]
page 413, image: s0413NECESSITVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): NECESSITV=DO [NECESSITÛDO]] inis. f. [ a)na/gkh ] Idem quod Necessitas, et vis ipsa. [...]
NECESSO âre. Fortunat. l. 2 Mart. Nisi quod natura necessat, i. cogit.
NECESSÂRIVS a, um. Adi. [ a)nagkai=os2 ] Quod quacunque de causa, ob quamcunque relationem nec esse aliter potest. [...]
page 414, image: s0414NECESSARIE Adu. [ a)nagkai/ws2 ] Cic. de Inuent. 1, 44 c. 29 Necessarie demonstrantur ea, quae aliter ac dicuntur, nec fieri, nec probari possunt. Papin. l. 51 de hered. petit. Tertull. de Ieiun. c. 11.
NECESSARIO Similiter Adu. [ u(p' a)na/gkhs2 ] Necessario, i. Coactim Scribon. 47. [...]
NECMANCIPI Vid. Mancipi, indecl. in MANCEPS.
NECHON i. n. Genus aromatis ideo admixtum, vt dulcia diu durent. Apic 1, 14. Conf. Idem 7, 6 vbi tamen Enechi flores emendat Humelb. Cnici.
NECO âui, âtum, et necui, nectum, âre. [ ktei/nw, foneu/w ] Interimere, interficere. [...]
NECANS antis. Partic. [ ktei/nwn ] Ouid. Amor. 2, 14, 22 Vidissem nullos matre necante dies. Add. Plin. 22, 25. [...]
NECANDVS a, um. Partic. Cic. Att. 9, 11 Parentem patriam fame necandam putent.
NECÂTVS a, um. Aliud Partic. [ foneuqei\s2 ] Alter eorum necatus Sallust. Iug. c. 14. [...]
NECÂTOR ôris m. [Vet. Gloss. Necator, [ foneu\s2, a)gkonisth\s2 ] Macrob. Saturn. 1, 12 Marti dicatur, Deo plerumque hominum necatori. Lamprid. Commod. c. 18 Necator ciuium.
NECATVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): NECATV=RVS [NECATÛRUS]] a, um. Partic. [ foneu/swn ] Ouid. Trist. 1, 2, 36 Ore necaturas accipiemus aquas.
NECTVS a, um. Priscian. 9 p. 861 Proprie necatus ferro, nectus vero alia vi peremtus dicitur.
NECOPINATVS, NECRECTE melius diuiduntur. Vid. supra in NEC.
NECROMANTÎA ae. f. [ nekromantei/a ] Diuinatio, quae fit per mortuos, vt apud Lucanum, quum mortuus suscitatus, euentum belli Pharsalici Sexto Pompeio praedixit. [...]
NECROMANTES, ae. et NECROMANTICVS i. m. Isidor. 8, 9 Necromantici sunt, quorum praecantationibus videntur resuscitati mortui diuinare, et ad interrogata respondere, etc.
NECROTHYTVS a, um. Adi. [ nekro/qutos2 ] Quod mortuo immolatum est. Tertull. de Spect. c. 13 Oculos et aures ab idolothytis et necrothytis voluptatibus abstinere.
NECTANEBIS, is. vel NECTANEBVS i. m. Aegypti rex, de quo Plutarch. [...]
NECTAR aris. n. [ ne/ktar ] Inquit Festus, significat Deorum potionem. [...]
page 415, image: s0415NECTAREVS a, um. Adi. [ nekta/rios2 ] Martial. 13, 108 Attica nectareum turbatis mella falernum. Aquae nectareae Ouid. Met. 7, 707. Flores Claud. de Nupt. Hon. Fontes Idem ibid. 209.
NECTAREA ae. f. Herba, de qua Plin. 14, 16.
NECTARIVS a, um. Adi. Apul. Florid. 4 p. 363, 11 Ego et alias crateras Athenis bibi -- Philosophiae inexplebilem, nectariam.
NECTARÎTES ae. m. [ nektari/ths2 ] Potio ex herba nectarea facta Plin. 14, 16.
NECTO nexui, et nexi, nexum, ere. [ ei)/rw, ple/kw ] Ligare, iungere. [...]
NECTENS entis. Partic. Cic. Acad. 4 c. 7 Caetera series sequitur maiora nectens.
NECTENDVS a, um. Partic. Nectendae coronae Hor. Carm. 4, 11, 3.
NEXIO ônis. f. Idem quod Nexus. Arnob. aduersus Gentes 5. Adde Martian. Capell. Carm. 1, 4 et 5.
NEXVM i. n. Lueret. 2, 405 Inter se nexa. Cic. pro Caecin. 102 c. 35 Non sustulit horum nexa. Nimirum
NEXVS [1] a, um. Partic. [ peplegme/nos2 ] Cic. Tusc. 3, 17 [...]
NEXVS [2] ûs. m. [ plokh\ ] Ligatio. Plin. 8, 11 [...]
page 416, image: s0416NEXO âui, âre. et NEXO, ui, nexum, ere. [ ple/komai ] Secundum Priscianum, Frequentatiuum a Necto. Virg. Aen. 5, 279 Nexantem nodis, seque in sua membra plicantem.
NEXOR âri. Deponens, antiquum. Lucret. 2, 98 Pars etiam brevibus spatiis nexantur ab ictu, i. Copulantur, cobaerescunt per plagam, et ictum. Quidam habent Vexantur, sed mendose.
NEXILIS e. Adi. [ plekto\s2 ] Quod nectitur: sicut Textile, quod texitur. [...]
NEXIBILIS e. Adi. Ammian. 29, 13 (Vales. 2 fol. 559) Nexibili adseueratione, i. Mendaciis callide connexis.
NEXVÔSVS a, um. Adi. Intricatus, multos nexus ac nodos habens. Claud. Mamert. de Stat. Anim. 2, 7 Nexuosissimas quaestiones in minutias resoluere.
NECVBI Aduerbium loci. [ mh/pou ] Ne alicubi, id est, Ne in aliquo loco. [...]
NECVNDE Aduerb. loci. [ mh/poqen ] i. Ne ex aliquo loco. Liu. 28, 1 extr. Necunde ab stationibus Punicis conspiceretur.
NECYIA ae. f. Trisyll. [ nekui/a ] Cic. Tusc. 1, 37 c. 16 [...]
NECYOMANTIA ae. f. [ nekuomantei/a, inferorum consultatio Vet. Gloss.] Vaticinium ex mortuis. [...]
NECYDALVS i. m. [ neku/dalos2 ] Insecti genus, e quo progeneratur bombyx. Plin. 11, 22.
NED
NEDVM [ mh\ o(/ti, mh\ o(/tige, mh/ti dh\ ] Coniunctio, significat aliquanto plus quam Non solum, idem fere, quod quid ni, vel multo magis. [...]
NEF
NEFANDVS a, um. Adi. [ a)/r)r(htos2, a)qe/mistos2, e)/kqesmos2 ] Quod propter turpitudinem aut immanitatem non est fandum. [...]
page 417, image: s0417NEFANS antis. Adi. Idem. [ a)qe/mitos2 ] Lucil. Sat. 3 [...]
NEFARIVS a, um. Adi. [ a)qe/mitos2 ] Sceleratus, a nomine Nefas. [...]
NEFARIE Adu. [ a)nosi/ws2 ] Cic. Diuinat. Verr. 38 c. 12 Quum multa libidinose, multa crudeliter in ciues Rom. atque in socios, multa in deos, hominesque nefarie fecerit.
NEFAS indecl. n. [ a)qemistourgi/a ] Impium facinus, et execrabile scelus, quod nec fas est, nec dici aut nominari debet. [...]
NEFASTVS a, um. Adi. Nefasti dies, Quibus non licet ius fari. [...]
NEFRENS, et NEFRENDIS is. Dub. gen. [...]
NEFRVNDINES um. f. Testiculi olim dicti, vid. Fest. in Rienes. Et loco, quem modo dedimus in NEFRENS, vbi Nebrundines legitur.
NEG
NEGABVNDVS, NEGATIO etc. Vid. NEGO.
NEGLECTVS [1] vid. NEGLIGO.
NEGLIGO lexi, lectum, ëre. [ a)mele/w, a)khde/w, perio/ptw ] Contemnere, non curare, quasi ne legere quidem, nec videre dignari, inquit Sipontinus. [...]
page 418, image: s0418NEGLIGENS entis. Partic. [ a)melh\s2, o)li/gwros2 ] Qui nihil curat. [...]
NEGLIGENTIA ae. f. [ a)me/leia, o)ligwri/a ] Incuria et indiligentia quod dicitur. [...]
NEGLECTVS [2] a, um. Partic. [ a)melhqei\s2, a)thmelhto\s2 ] vt, Diu neglectum Scribon. 22. [...]
NEGLECTE Adu. Compar. Hieron. Epist. 25, 1 Neglectius incedere.
NEGLECTIM Adu. Catal. vet. Poët. p. 203 Lindebr. Non amo neglectim.
NEGLECTIO ônis. f. Cicero pro Muraen. c. 4 Amicorum neglectio.
NEGLECTVS [3] ûs. m. [ a)me/lhsis2 ] Ter. Heaut. 2, 3, 116 Neutiquam haec res neglectui est mihi. Al. Neglecta. Plin. 7, 51 A somno mouentium neglectus. Inter signa et proxima praesagia mortis.
NEGLIGENTER Adu. [ a)melhti\, a)melw=s2, a)thmelw=s2 ] Ter. Heaut. 2, 3, 50 [...]
NEGO âre. [ a)po/fhmi, a)pofa/skw, a)rne/omai, e)co/mnumi ] Nihil aliud est, quam dicere aliquid non esse, et inficias ire. [...]
page 419, image: s0419NEGANS antis. Partic. [ a)pofatiko\s2, e)/carnos2 ] Cic. in Topic. 49 c. 11 [...]
NEGANTIA ae. f. [ a)po/fasis2 ] Pro Negatione. Cic. in Topic. 57 c. 14 Deinde addunt coniunctionum negantiam, sic, Non et hoc est, et illud.
NEGANDVS a, um. Partic. [ a)pofate/os2 ] Auxilium non negandum Ouid. Met. 15, 648.
NEGÂTVS a, um. Aliud Partic. [ a)pofaqei\s2 ] Via negata Hor. Carm. 3, 2, 22. Ouid. Amor. 3, 417 Nitimur in vetitum semper, cupimusque negata.
NEGATIO ônis. f. [ a)po/fasis2, a)/rnhsis2 ] Disparatum est, quod ab aliquo per Oppositionem negationis separatur Cic. de Inuent. 1 c. 28. [...]
NEGÂTOR, ôris. m. Prudent. Cathem. 1, 58 Fleuit negator denique. Tertull. aduers. Haeret. c. 11 Fidem meam deserens negator inuenior. Idem de Fuga in persec. c. 1.
NEGATRIX îcis. f. Prudent. Apoth. 549 [...]
NEGABVNDVS a, um. Adi. [ e)carnw=n ] Festus, Negabundum pro negante dixere veteres. Onomast. Negabundus, [ e)/carnos2.
NEGITO âre. Frequent. [ a)pofa/skomai ] Plaut. Merc. prol. 50 [...]
NEGVMO âre. Antique pro Negare. Fest. Vid. Lauremb. Antiqu. p. 239.
NEGATÎVVS a, um. Adi. [ a)rnhtiko\s2, a)pofatiko\s2 ] Quod negat. Caius Leg. 237 Duobus verbis negatiuis. Actio Iustinian. §. 2 Inst. de Action.
NEGATORIVS a, um. Adi. Actio negatoria l. 5 et 6. §. vlt. ff. Si vsusfruct. et l. 2 et 4 §. 1 Si seru. vind. Vid. Confessorius, in CONFITEOR.
NEGOTIVM i. n. [ prâgos2, pra=gma, pragmatei/a ] Labor, occupatio, quasi dicas Nec otium. [...]
page 421, image: s0421NEGOTIOLVM i. n. Dimin. [ pragma/tion ] Cic. Q. Frat. 3, 4 Erit nescio quid negotioli.
NEGOTIÔSVS a, um. Adi. [ polupra/gmwn ] Quod est negotiis plenum, hominum et rerum epitheton. [...]
NEGOTIOSITAS âtis. f. Ita tentarat Gell. 11, 16 [...]
NEGOTIÂLIS e. Adi. [ pragmatiko\s2 ] Ad negotium pertinens. [...]
NEGOTIOR âri. Dep. [ e)mpole/w, e)mpore/w, pragmateu/omai, e)mporeu/omai ] Negotia exercere proprie pecuniaria vel frumentaria. [...]
NEGOTIANS antis. Partic. Sueton. Aug. c. 42 [...]
NEGOTIÂTOR, ôris. m. [ e)mpolai=os2, pragmateu\s2 ] Qui in aliorum negotiis se exercet. [...]
NEGOTIATIO ônis. f. [ e)mpolh\, e)mpo/reuma ] Mercaturam significat. [...]
NEGOTIATRIX îcis. f. Paul. ICt. l. 32 §. 4 de Auro arg. leg. Cum testatrix negotiatrix fuerit. Tertull. aduers. Marc. 2, 3 Bonitas apparituri boni negotiatrix.
NEGOTIATORIVS a, um. Adi. vt, Naues negotiatoriae Vopisc. in Firm. et Saturn. c. 3.
NEGOTINVMMIVS a, um. Numos acquirens, vel Numi causa datus. Apul. Met. 10 p. 248, 36 Aduentorum negotinummia basiola.
NEGVMATE in carmine Cn. Marcii vatis significat Negate, cum ait, Quamuis mouentium duonum negumate, Festus. Scaliger inde coniicit
NEGVNO vel NEGINO verbum pro Nego, vt Natinare pro Natare; et legit, Quamuis induitium (initium) duonum (bonum) negunate porro ita futurum.
NEH et NEI
NEHALLENNIA ae. f. Dea nauigantium. V. I. G. Keysler. Dissert. de Nehallennia numine veterum Walachiorum, in Select. Antiq. Septentr. et Celt.
NEITH Minerua, Aegyptiorum lingua Arnob. 4.
NEL
NELEVS ei. m. [ *nhleu\s2 ] Rex fuit in Pylo, teste Homero in 11 Odyss. habuit vxorem Chlorim, ex qua genuit Nestorem, qui a Poëtis Neleides dicitur. Pascua herbosa Nelei Ouid. Met. 2, 690.
NELÊVS a, um. Adi. [ *nh/leios2 ] Ouid. Met. 6, 418 Et Nelea Pylos, nec adhuc Pittheïa Troezen. Idem Met. 12, 558 Nelei sanguinis auctor.
NELÊIVS a, um. Aliud Adi. [ *nhlh/i+os2 ] Ouid. Epist. 1, 63 Nos Pylon antiqui Neleïa Nestoris arua Misimus.
NELÎDES ae. m. Patronym. [ *nhlei/dhs2 ] a Neleo Pyli rege et
page 422, image: s0422patre Nestoris formatum. Ouid. Met. 12, 553 Bis sex Nelidae fuimus conspecta iuuentus.
NEM
NEMA, NEMEN vid. NEO.
NEMAVSVS, i. f. et NEMAVSVM i. n. [ *ne/mausos2 ] Galliae Narbonensis ciuitas, Aricomiscorum metropolis Plin. 3, 4. Cons. Auson. Vrb. 13, 33.
NEMAVSIENSIS e. Adi. Plin. 3, 4 extr. Nemausiensibus attributa oppida.
NEMAVSIACVS a, um. Adi. Idem. Theodulf. Carm. 1, 131 Inde Nemausiacas sensim properamus ad arces.
NEMEA ae. f. [ *neme/a ] Silua inter Cleonas et Phliuntem, in qua Argiui ob Herculis memoriam (qui leonem ibi occiderat) Nemeaea sacra celebrare consueuerunt. [...]
NEMEE es. f. Martial. 1, 27 [...]
NEMEAEVS a, um. Adi. [ *nemaîos2, *nemeiai=os2 ] Arma Nemeaea Stat. Silu. 5, 2, 48. Hiatus Nemeaeus leonis Lucret. 5, 24. Pestis Ouid. Epist. 9, 61. Vellus Id. Met. 9, 235.
NEMEAEA, vel NEMEA orum. n. pl. *nemeiai=a ] Sacra fuerunt Graeciae certamina, ita appellata a Nemea Peloponnesi silua, in qua fieri consueuerunt in honorem Herculis, qui in ea silua leonem fertur occidisse: seu potius in honorem Archemori pueri in ea silua a serpente occisi. [...]
NEMESIS is. f. *ne/mesis2 ] a [ ne/mw distribuo: vel nemesa/w irascor. [...]
NEMESIACI orum. m. pl.Cod. Theod. 14, 7, 2 Superstitiosi homines ac diuinatores. Vid. Gothofred. in loc.
NEMESTRÎNVS i. m. Deus nemorum. Arnob. 4 p. 131. Conf. Voss. de Idolol. 2, 62.
NEMETES um. m. pl. Germanide populi, Galliae tractum incolentes, circa Rhenum fluuium, vbi hodie est Spira vrbs, inter Argentiuam et Moguntiam sita. Meminit horum Caes. Bell. Gall. 1, 52. et Plin. 4, 17.
NEMETVRICVS a, um. Adi. vt, Pix Nemeturica Colum. 12, 20, 3. it. 22, 1 et 24, 1. vbi in Liguria confici traditur.
NEMINIA ae. f. Fons est in agro Reatino, vario ortu annonae mutationem significans Plin. 2, 103.
NEMO inis. c. [ ou)dei\s2, mhdei\s2 ] Festus, Nemo compositum videtur ex Ne et Homo, quod firmatur magis, quia in persona (h. e. de persona ) semper ponitur, nec pluraliter formari solet: quia intelligitur pro nullo. [...]
page 423, image: s0423NEMORALIS, NEMORENSIS, NEMOROSVS vid. NEMVS.
NEMOSSVS i. f. Metropolis Auernorum. Lucan. 1, 419.
NEMPE Adu. [ me/ntoi, me/npou ] Confirmantis, in respondendo, quod aliquando cum interrogatione ponitur, aliquando sine interrogatione. [...]
NEMVS oris. n. [ ne/mos2, a)/lsos2, te/menos2 ] Proprie dicitur, siluula quale voluptatis causa comparata est, et plena amoenitatis. [...]
page 424, image: s0424NEMORÔSVS a, um. Adi. [ u(lw/dhs2, u(lh/eis2, dendrh/eis2 ] Plin. Epist. 8, 8 [...]
NEMORÂLIS e. Adi. [ ne/meios2 ] Quod ad nemus pertinet. [...]
NEMORENSIS e. Adi. [ nemh/eis2 ] Idem. Columel. 9, 4 [...]
NEMORICVLTRIX îcis. f. h. e. Nemoris cultrix, quod quidam male substituunt, est Phaedri 2, 4, 3 [...]
NEMORIVAGVS a, um. Adi. [ o( kat' a)/lsh planw/menos2, u(lokoi/ths2 ] Aper nemoriuagus Catul. 61 (64) 2.
NEMVT vt ait Festus, verbum antiquum, significat Nisi, etiam, vel nempe.
NEN
NENIA ae. f. vid. NAENIA.
NENV, vel NENVM pro Non, antiquum. [...]
NEO
NEO [1] neui, netum, nêre. [ ne/w, nh/qw ] Filum torquere, quod proprium mulierum est. [...]
NEO [2] tertiae coni. Idem. Tibull. 3, 3 extr. Aut si fata negant reditum, tristesque sorores Stamina quae ducunt, quaeque futura neunt. Vid. Scalig. h. l. Heins. et Brouckh. leg. canunt.
NEMA atis. n. [ nh=ma ] Filum. vt, Nema sericum l. 6. §. 7 ff. de publican. Vid. Salmas. de Pallio p. 225.
NEMEN inis. n. Antiqu. Inscript.
NETVS [1] a, um. Partic. vt, Lana neta Vlpian. in l. Si cui lana. D. de legat. 3. [...]
NETVS [2] ûs. m. Filamen. Mart. Capell. 2 p. 28 Ex candentis byssi netibus.
NETRÎNA ae. f. In textrina aut netrina pollicis praecipuum opus Barth. ad Stat. Theb. 11, 401.
NEOBVLE es. f. [ *neobou/lh ] Lycamhis filia, quae quod Archilocho Poëtae promissa negaretur, Iambis insectari coepit Lycambem Archilocbus. [...]
NEOCAESARÎA ae. f. [ *neokaisa/reia ] Vrbs Cappadociae, quam Lycus amnis praeterfluit. Plin. 6, 3. Vid. Spanh. Num. Diss. 9.
NEOCLES is. m. Themistoclis pater, de quo Aelian. Var. Hist. 2, 12. Hinc
NEOCLIDES ae. m. Themistocles. Ouid. ex Pont. 1, 3, 69 Arma Neoclides qui Persica contudit armis.
NEOCORVS i. m. [ newko/ros2 ] Latine Aedituus. [...]
NEOMENIA ae. f. [ noumhni/a ] Nouilunium. [...]
page 425, image: s0425NEOPHYTVS i. m. Nouellus, quasi [ ne/on futo\n, id est nouum germen. In sacris literis 1 Tim. 3, 6 dicitur, Qui nuper ad fidem accessit, quasi nuper insitus. Isidor. 7, 4. Tertull. l. c. et Praescript. c. 41.
NEOPTOLEMVS i. m. [ *neopto/lemos2 ] q. d. Nouus miles. [...]
NEORIS Iberiae oppidum insigne, iuxta Harmastim fluuium Plin. 6, 10.
NEOSSOTROPHÊVM i. n. [ neossotrofei=on ] Varro R. R. 3, 11. vid. NESSOTROPHIVM.
NEÔTERICVS a, um. Adi. Recentior; new/teron recentiorem dicunt Graeci. Aur. Vict. de Orig. gent. Rom. pr. Vt quisquam neotericorum asseuerauit. Claud. Mamert. de Anima 1, 3 Neotericus scriptor.
NEOTERICE Adu. Ascon. Pedian. in Cic. Diuin. 15 Hoc leviter a Cicerone dictum et neoterice putant.
NEP
NEPA ae. f. [ skorpi/os2 ] Scorpium significat. [...]
NEPARCVS a, um. i. non parcus. ab Acidalio legitur ap. Plaut. Pseud. 1, 1, 77.
NEPENTHES is. n. [ nhpenqh\s2 ] Herba est. [...]
NEPESINI [1] vid. mox NEPETA n. 2.
NEPETA, siue NEPITA ae. f. [ kalami/nqh ] Herba, quae pulegium agreste vulgo dici putatur. [...]
NEPESINI [2] incolae Liu. 6, 10.
NEPHELE es. f. [ *nefe/lh ] Vxor Athamantis, et matris Phryxi et Helles. Vnde
NEPHELEIS idos. Filia Nepheles, Helle. Ouid. Met. 11, 296 Helles Nepheleidos. Conf. Auson. Eidyll. 3, 187. *nefe/lh est nubes, nebula, aër densus.
NEPHELAEVS a, um. Adi. [ *nefelai=os2 ] vt, Pecus Nephelaeum, Aries qui Phryxum et Hellen per mare vexit Valer. Argon. 1, 56.
NEPHELION i. n. [ nefe/lion ] Eadem herba, quae Personatia. Apul. de Herb. c. 36.
NEPHRÎTIS idis. f. Renum morbus dicitur, saepe lapide magnitudinis visendae, vel in renum altero, vel in vreteris inorto impactoque, a quo prouenit colico haud absimilis dolor. [...]
NEPITA vid. supra NEPETA.
NEPOS ôtis. m. [ ui(wno\s2, e)/kgonos2 ] Qui ex filio filiaue natus est: quod natus sit post patri, quam filius, vt ait Festus. [...]
page 426, image: s0426NEPTIS is. f. [ ui(wnh\ ] Nepos femina. [...]
NEPTICVLA ae. f. Dimin. Symmach. Epist. 6, 32 Nepticulae meae Gallae infirmitas.
NEPOTVLVS i. m. Dimin. [ e)kgo/nion ] Plaut. Mil. 5, 20 Si te saluum hinc mittimus ire Venerium nepotulum. Add. ibid. v. 28.
NEPOTÎNVS a, um. Adi. [ a)swtiko\s2 ] Suet. Calig. c. 37 [...]
NEPÔTOR âri. Dep. [ kwma/zw ] Laxuriose et prodige viuere. [...]
NEPOTÂLIS e. Adi. vt, Luxus nepotalis, i. Immodica profusio victus et prodigentia. [...]
NEPOTÂTVS ûs. m. [ kwmasmo\s2 ] Afranius, nescio vbi, Scurrilitate ac nepotatu nobilis. [...]
NEPTVNVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): NEPTV=NVS [NEPTÛNUS]] [ *poseidw\n, *pontoposeidw\n ] Saturni et Opis filius, Frater Iouis et Plutonis, maris deus: dictus est a nando, mutatis literis primis, vt ait Cic. de Nat. Deor. 2, 66. [...]
NEPTVNIVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): NEPTV=NIVS [NEPTÛNIUS]] a, um. Adi. possess. [...]
page 427, image: s0427NEPTVNIA ae. f. Herba. Vid. Apul. de Herb. c. 57.
NEPTVNICOLA ae. f. Maritimi et nautici hominis epitheton. Sil. 14, 444 Et Neptunicolae transuerberat ora Telonis.
NEPTVNÎNE es. Patronym. fem. [ *poseidwni/nh ] Catull. 62, 28 [...]
NEPTVNÂLIS e. Adi. vt, Neptunales ludi Tertull. de Spectac. c. 6. et absolute.
NEPTVNALIA um. n. pl. *poseidw/nia ] Neptuni sacra, quae et Salatia a Salo dicuntur Varr. L. L. 5, 3. Auson. de Feriis 17, 19 Aut duplicem cultum, quem Neptunalia dicunt.
NEPVRVS a, um. Non purus. Festus.
NEQ
NEQVA [ mh/tis2 ] Coniuncte scriptum inuenias: idque vel auferendi casu, ne qua via, ne per aliquem locum: vel nominandi, id est Ne aliqua. [...]
NEQVALIA sunt Detrimenta, ait Festus.
NEQVAM a)xrei=os2 Gloss. Lat. Gr.] Nomen indecl. [...]
NEQVITER nequius, nequissime. Adu. [ moxqhrw=s2 ] Cic. Tusc. 3, 36 c. 17 [...]
NEQVITIA ae. f. [ moxqhri/a, ponhri/a ] Lasciua et libidinosa ignauia: et omne adeo genus vitii. [...]
page 428, image: s0428NEQVITIES êi. f. Idem. [ ponhri/a ] Hor. Serm. 2, 2, 131 [...]
NEQVITO, âre. et NEQVITOR âri. i. Nequam esse Priscian. 8 p. 799.
NEQVANDO Adu. [ mh/pote ] Ne vllo tempore. [...]
NEQVÂQVAM Adu. vehementer negandi. [...]
NEQVE [ mh/te, ou)de\, ou)/te ] Disiunctiua Coniunctio. [...]
NEQVEO îui, îtum, îre. [ a)dunate/w ] Non posse. [...]
page 429, image: s0429NEQVIENS entis. Partic. Ammian. 15, 26 [...]
NEQVINONT Antique pro Nequeunt. Festus.
NEQVÎTVM, et NEQVÎTVR [ ou)k e)dunh/qh ] Pro Non posse, dixerunt veteres. [...]
NEQVI pro Ne quis, vel Ne aliquis. Varro R. R. 2, 4 Altitudinis modus sit, nequi porcellus a matre opprimatur. Sed melius dividitur.
NEQVICQVAM, vel NEQVIDQVAM Adu. [ a)/llws2, ma/thn ] i. Frustra. [...]
NEQVINVNT pro Nequeunt, id est Non possunt: vt, Solinunt, Ferinunt, pro Solent et ferunt, dicebant antiqui. Liu. in Odyssea, Partim erant, neque nunc nequinunt Graeciam redire. Festus.
NEQVIS nequa, nequod vel nequid. [ mh/tis2 ] Pro ne aliquis, coniunctum passim inuenias, quod melius diuiditur. [...]
NEQVITER, NEQVITIA etc. Vid. NEQVAM.
NER
NÊREVS ei. m. [ *nhreu\s2 ] Marinus deus, Oceani et Tethyos filius, qui ex sorore Doride Nereïdas quinquaginta genuit, quas recenset Homerus Iliad. [ *s, 37. [...]
NERÊÏS, idos. et pl. NEREÏDES um. f. *nhrhi/+des2 Latini interdum Nereides, quasi essent [ *nhrei/des2 ] Patronym. [...]
NERÊIVS a, um. Adi. Ouid. Met. 13, 162 Praescia venturi genetrix Nereïa leti. i. Tethis. Nereïa turba, i. Nymphae Sil. 7, 416.
NERÎNE es. f. Patronym. [ *nhri/nh ] Virg. Ecl. 7, 37 Nerine Galatea thymo mihi dulcior Hyblae.
NERIA, NERIO vel NERIÊNE, es. f. [ *nerihnh\ ] Martis vxor. [...]
page 430, image: s0430NERIS idis. f. Montis Argiui nomen. Stat. Theb. 4, 47.
NERÎTA, ae. et NERITE es. f. Conchae marinae genus. Plin. 9, 33 s. 52 [...]
NERITOS i. [ *nh/ritos2 ] Insula est prope Zacynthum, Dulichium et Ithacam. [...]
NERITIVS a, um. Adi. [ *nhri/tios2 ] Quo nomine Vlyssem intelligit Ouid. Trist. 1, 4, 57 [...]
NERIVM i. n. [ nh/rion ] Frutex est foliis amygdalae, sed maioribus et pinguioribus: folia eius quadrupedibus sunt venenum. Rhododaphne alias dicitur Plin. 24, 11. Vid. Lochneri Nerion.
NERO ônis. m. [ *ne/rwn ] De Origine huius nominis Gell. 13, 21 [...]
NERONÊVS a, um. Adi. [ *nerw/neios2 ] Stat. Silu. 1, 5, 62 Neronea nec qui modo lotus in vnda, etc.
NERONIÂNVS a, um. Aliud Adi. [ *nerwniano\s2 ] Martial. 7, 33 [...]
NERVA ae. m. Fuit Cognomen Liciniorum et Cocceiorum, ductum a neruis, hoc est a robore, vt quidam scribunt. [...]
NERVII orum. m. pl. *ne/rbioi ] Galliae Belgicae populi maxime feri, vt ait Caesar, cuius vid. Bell. Gall. 2, 27. Singulariter, Lucan. 1, 428 -- nimiumque rebellis Neruius.
NERVLANI orum. m. pl.Populi in Latio iuxta Romam, quorum meminit Plin. 3, 5.
NERVLVM i. n. Oppidum in Lucanis, quod vi captum fuisse repentino aduentu Aemylii, testatur Liu. 9, 20. [...]
NERVVS i. m. [ neu=ron, neura\, neuri\s2 ] Hoc nomine intelligunt scriptores non tantum molles illas, pulticulae similes cerebri et medullae spinalis propagines, quae forte medicis propria significatio est; sed in primis eas partes, quae tendinum et ligamentorum nominibus in scholis Anatomicorum distinguuntur. [...]
page 431, image: s0431NERVIA ae. f. [ xordh\ ] In feminino genere lectum est apud doctos saepe, inquit Nonius 3, 149. [...]
NERVIVM i. n. Idem. De neruis virilibus. Varro, Et id dieunt suam Briseidem producere, quae eius neruia tractare solebat, apud Nonium 3, 149. Conf. Petron. c. 45.
NERVVLVS i. m. Dimin. [ neuri/dion ] Cic. Att. 16, 18 (16) Quod certe facies, si tu neruulos tuos mihi saepe cognitos, suauitatemque qua nemo tibi par est, adhibueris.
NERVÔSVS a, um. Adi. [ neurw/dhs2 ] Quod multos habet neruos. Plin. 11, 37 [...]
NERVÔSE Adu. [ neurwdw=s2 ] Magna vi. Cic. Fam. 10, 23 [...]
NERVOSITAS âtis. f. [ to\ neurw=des2 ] Plin. 19, 1 Neruositas filo aequalior paene quam araneis, tinnitusque cum dente libeat experiri. De lino.
NERVÂLIS e. Adi. Vt, Scribonius Largus Compos. 12 Herbam quam Graeci [ polu/neuron, nos nerualem appellamus.
NERVICVS, vel NEVRICVS a, um. Adi. [ neuralgh\s2 ] Qui neruis laborat. [...]
NERVICEVS a, um. Adi. Funes Vulgat. Iud. 16, 7.
NERVOLARIA ae. f. Comoedia Plauti ap. Gell. 3, 3.
NES
NESAEE, es. siue NESAEA ae. f. *nhsaih\ ] Nympha marina, Nerei et Doridis filia, [ para\ to\ ne/w, hoc est a natando dicta: vel potius a [ *nh=sos2 insula. [...]
NESAPIVS, vel NESAPVS a, um. Insipiens. Petron. Fragm. Tragur. p. 22 [...]
page 432, image: s0432NESCIO îui, îtum, îre. [ ou)k oi)=da, a)gnoe/w ] Ignorare. Cic. de Nat. Deor. 1, 84 c. 30 [...]
NESCÎTVS a, um. Part. Quod nescitur. Sidon. Epist. 8, 6 Litem inter Gallias ante nescitam edidit. Conf. Ennod. de vita Antonii, et Boëth. 5, 3.
NESCIENS entis. Partic. Ter. Heaut. 3, 1, 59 vt, Nescientem sentiat te id sibi dare.
NESCIENTER Adu. Augustin. de Doctr. Christ. 2, 40 Ipsis Aegyptiis nescienter commendantibus. Vulgo quoque tribuitur Prudent. Apoth. Praef. 2 v. 4: sed contradicente N. Heins.
NESCIENTIA ae. f. Claud. Mamert. 1, 11 Agnosco te multorum nescientias attulisse.
NESCIVS a, um. Adi. [ a)nepisth/mwn ] Qui nescit. Fati nescia Dido Virg. Aen. 1, 303. [...]
NESI pro sine positum est in lege dedicationis arae Dianae Auentinensis. Festus.
NESION, i. n. et NESIS idis. f. [ *nhsi/on ] Insula in Campano litore inter Pausilypum et Puteolos, quae alio nomine dicitur Nesis. [...]
NESSOTROPHIVM i. n. [ nhssotrofei=on ] Locus vbi anates clausae pascuntur Columel. 8, 15 [...]
NESSVS i. m. [ *ne/ssos2 ] Centaurus fuit, Ixionis ex nube filius, sagittis ab Hercule confixus, quod eius vxorem Deianiram rapuisset. Fabulam refert Ouid. Met. 9 Cui Biformis est v. 121, Ferox 101.
NESSÊVS a, um. Adi. [ *ne/sseios2 ] Tabe Nessea illita palla Seneca Herc. Oet. s. 6. Venenum Nesseum Ouid. Epist. 9, 163. h. e. Venenosus sanguis.
NESSION i. n. Centaurium maius. Apul. de Herb. c. 24.
NESTOR oris. m. [ *ne/stwr ] Nelei filius ex Chlori vxore: qui cum quinquaginta nauibus ex Pylo contra Troianos venit, quanquam tertium iam saeculum ageret Ouid. Met. 12, 188 [...]
page 433, image: s0433NESTORIDES. Patronym. [ *nestori/dhs2 ] et NESTOREVS Possessiu. vt, Senecta Nestorea Stat. Silu. 1, 3 extr. Gratia Nestorei mellis Lucan. ad Pison. 64.
NESTORIANVM i. n. Coloris species. Plin. 33, 13.
NESTVS i. m. [ *ne/stos2 ] Fluuius est Thraciae, a Strymone secus Abderam vrbem fluens.
NET
NÊTE es. f. nh/th ] ex [ nea/th nouissima: Ima chorda in tetrachordo Vitruu. 5, 4.
NETOÎDES is. f. Melopoeae species, quae plures sonos ex vltimis recipit. Vid. Mart. Capell. 9 p. 326.
NETRINA, NETRIX vid. NEO.
NETVM i. n. Vrbs Siciliae. vid. Cic. Verr. 2, 26. et Sil. 14, 269.
NETINI orum. m. pl. Huius incolae. Plin. 3, 8. Cic. Verr. 5, 56. Al. Netinenses Idem ib. 2, 156.
NETVS [3] a, um. Adi. etc. vid. NEO.
NEV
NEV [ mh/te ] a Neue deductum est, per apocopen. i. Non. Plaut. Stich. 1, 1, 20 [...]
NEVE idem fere, quod neque, aut vel ne. Cic. de Legg. 2, 67 Eam neque nobis minuat neue viuus, neue mortuus. Id. Fam. 1, 9 Peto a te, vt id ad me neue in hoc reo, neue in aliis requiras.
NEVERITA ae. f. Reuerentiae Dea, vt est in veteribus Glossis. [...]
NEVGMATE vid. NEGVNATE.
NEVOLO vis, vult. [ mh\ qe/lw ] veteres dixerunt, pro Non volo, vel Nolo. [...]
NEVRA Gell. vid. NERVVS.
NEVRAS adis. f. [ neura\s2 ] Ionum lingua herba appellata est, quae alio nomine Poterion dicitur, neruorum dissolutiones iuuans, vnde et nomen accepit. [...]
NEVRI orum. m. pl. *neu=roi ] Populi Scythiae Europeae, ad Borysthenem amnem, quorum meminit Plin. 4, 12.
NEVRIS [1] idis. f. [ neuri\s2 ] Herba, quam alii Solanum, alii Vesicariam appellant. Dioscorid. 4, 74 et 75. Plin. 21, 31. Hermolaus in eundem.
NEVRIS [2] is. f. [ *neuri\s2 ] Insula est Propontidis Cizico adiacens, aliis nominibus Elaphonnesus et Proconnesus dicta. Plin. 5 c. vlt.
NEVRICVS vid. NERVVS.
NEVROBATA ae. m. [ neuroba/ths2 ] Neurobatae, funambuli, qui omnifariam prorepunt, qui ambulant super neruos et funes nerueos. [...]
NEVROÎDES is. m. [ neuroeidh\s2 ] Species est siluestris lactucae, quae alio nomine Limonium appellatur, multo minoribus foliis, quam beta satiua, vndecim interdum caules habens Plin. 20, 8.
NEVROSPASTON i. n. neuro/spaston ] Herba est, quam Graeci [ kuno/sbaton (Rubum caninum) vocant: Folium habet vestigio hominis simile. [...]
NEVTER tra, trum. Trisyllabum, teste Prisciano 6 p. 694 [...]
page 434, image: s0434NEVTRO Adu. [ ou)dete/rwse ] Nec ad vnam partem, nec ad alteram. Liu. 5, 26 Praeliaque parua fieri: et teri tempus, neutro inclinata spe. i. In neutram partem. Idem 24, 15.
NEVTROBI, vel rectius NEVTRVBI Idem. [ ou)dete/rwqi ] Plaut. Aul. 2, 2, 56 Neutrubi habeam stabile stabulum. Ammian. 19, 5 Neutrubi praelio inclinato.
NEVTRÂLIS e. Adi. [ ou)deteriko\s2 ] Quod est neutrius partis. Vnde Neutralia verba dicta sunt, Quae neque agunt aliquid, neque patiuntur. vt, Sto, Iaceo, etc. [...]
NEVTRALITER Adu. Charisius 1 p. 55 [...]
NEVTIQVAM [ mhdamw=s2 ] inquit Donatus vna pars orationis est, pro Nequaquam, ad Ter. Andr. 2, 1, 32 [...]
NEVVS Scribon. 228. vid. NAEVVS.
NEX
NEX necis. f. [ fo/nos2 ] Mors, siue caedes, quae ferro fit, aut alia vi. Cic. pro Milon. 9 c. 4 [...]
NEXO, âre. NEXVS etc. vid. NECTO.
NI
NI [ ei) mh\ ] a Nisi per apocopen factum, Si non. [...]
NIC
NICASIO onis. m. Cicero Att. 12, 5 [...]
page 435, image: s0435NICÂTOR, ôris. m. Cohors Macedonum regia, apud Liu. 43, 19. Item Seleucidarum Syriae regum cognomen. Vid. Spanhem. de Num. diss. 7.
NÎCAEA, et NICIA ae. f. [ *ni/kaia ] Aliquot vrbium nomen, in quibus Bithyniae illa celeberrima. Catull. 46, 5 Nicaeaeque ager vber aestuosae. Hinc
NICAEENSIS, et NICENSIS e. Adi. Nicaeenses Cic. Fam. 13, 61. Nicenses vocantur Plin. Epist. 10, 48 et 49.
NICEPHORIVM i. n. [ *nikhfo/rion ] Quasi tu Victoriosum dicas, Oppidum est Mesopotamiae, non procul ab Euphrate fluuio, ab Alexandro magno conditum Plin. 6, 26. [...]
NICEPHORVS i. m. [ *nikhfo/ros2 ] Victoriosus, nomen proprium, v. g. Villici Q. Fr. Ciceronis. Vid. Q. Fr. 3, 1, 2.
NÎCER cri. m. Fluuius Sueuiae in Germania. Sidon. 7, 324. et Auson. Eidyll. 3, 423.
NÎCEROS ôtis. m. Vnguentarius. Martial. 12, 66.
NICEROTIÂNVM i. n. [ nikerwtiano\n ] Delicatius odoramentum et vnguentum: dictum ab artifice probo Nicerote. [...]
NICETÊRIA orum. n. pl. nikhth/ria ] Praemium victorum: accipitur etiam pro Sacrisicio vel epulo victoriae gratia facto, quod etiam Epinicia Plurali numero dicitur. [...]
NICO [1], vel NICON ônis. m. Victorem notat. Proprium variorum apud Graecos. Sed etiam Asini nomen apud Suet. August. c. 96. extr.
NICO [2] ere. Verbum esse volunt antiquum, a quo deductum est Nictare, et significat Signum facere, vt manum mouere, aut ea minari. [...]
NICOLÂVS i. m. [ *niko/laos2 ] Nomen proprium, quasi victor populi. [...]
NICOMÊDES is. m. [ *nikomh/dhs2 ] Rex Bithyniae, Romanorum amicus, qui olim raso capite sumsit pileum, et se Romanorum libertum vocauit, a quo Nicomedia. Vid. Iustin. 34, 4, 5. et 38, 5, 15.
NICOMEDIA ae. f. [ *nikomh/deia ] Ciuitas Bithyniae, a Nicomede rege, qui eam condidit, appellata. Vid. Plin. Natur. Hist. 5, 32. et Plin. Epist. 10, 42.
NICOMEDENSIS e. Adi. Nicomedenses, Incolae, Plin. Epist. 10, 43. Quid si melius esset Nicomedienses?
NICON vid. paullo ante NICO.
NICOPHORVS i. f. Herba, qua victores coronabantur, Smilax Plin. 24, 10 s. 49.
NICOPOLIS i. f. [ *niko/polis2 ] Vrbium plurium nomen. [...]
NICOPOLITÂNVS a, um. Adi. Plin. 4, 1 Nicopolitana ciuitas. Alcim. Auit. Epist. vlt. Nicopolitanus Episcopus.
NICOSTRATA ae. f. Mater Euandri Arcadis futurorum vaticinatrix, eadem CARMENTA, v. v.
NICOSTRATEGI vid. NYCOSTRATEGI.
NICTO [1] âre. [ o)fqalmia/w, skardamu/ttw ] Frequent. prisci verbi Niueo, ere; est Quum oculis signum damus claudendo, vel vtrumque vel alterum. [...]
NICTANS antis. Part. Metaphor. Lucr. 6, 181 Dissupat ardoris quasi per vim expressa repente Semina, quae faciunt nictantia fulgura flammae.
NICTATIO ônis. f. [ blefarismo\s2 ] Plin. 11, 37 Nec genae quidem omnibus: ideo neque nictationes iis, quae animal generant. Sine vlla nictatione Idem ibid. Conf. Solin. c. 27 (40) et 40, (53). Add. Fest.
NICTATOR, ôris. m. Sidon.
NICTVS ûs. m. Idem. Signaque dat nictu Ouid. Fast. 1, 418. [...]
NICTO [2] nicti, ere. [ r(u/zw ] Festus, Nictit canis in odorandis vestigiis ferarum leuiter ganniens; vt Ennius lib. 10 [...]
page 436, image: s0436NID
NIDAFANTIS barbarum et corruptum epitheton Cassiae, apud Veget. Mulom. 4, 13, 4 pro Daphnitae vel Daphnitidis. [...]
NIDAMENTVM, NIDIFICO, NIDIFICIVM etc. Vid. NIDVS.
NIDOR, ôris. m. [ kni/ssa ] Proprie dicitur Odor cuiuscunque rei adustae, et hinc alium vel pinguem vel alias molestum odorem Virg. Aen. 12, 301 [...]
NIDORÔSVS a, um. Adi. Tertull. aduers. Marc. 5, 5 Holocaustomata nidorosa.
NIDEO êre. Cuius compositum in vsu est, Renideo, forte latet apud Petron. c. 109 p. 503 [...]
NÎDVS i. m. [ neotti/a ] Auium domicilium. Plin. 10, 29 [...]
NIDVLVS i. m. [ neotti/dion ] Paruus nidus. Gell. 2, 29. Cic. de Orat. 1, 196 c. 44 In asperrimis saxulis, tanquam nidulum, affixam, vocat Ithacam, Vlyssis patriam. Add. Arnob. 2 p. 55.
NIDIFICO âre. [ neotteu/w ] Nidum facere. Virg. ap. Donat. in Vita Sic vos non vobis nidificatis aues. [...]
NIDIFICVS a, um. Adi. [ neotteutiko\s2 ] Seneca Med. 714 Quodcunque tellus Vere nidifico creat.
NIDIFICIVM i. n. Apul. Met. 8 p. 211 In carioso stipite inhabitantium formicarum nidificia burriebant.
NIDICVS a, um. Adi. Fragm. Varr... Ad quos tum volucres venit pusillos Vsque ad limina nidica esca vilis. [...]
NIDVLOR âri. [ neotteu/omai ] Plin. 11, 28 [...]
NIDAMENTVM vel pl. NIDAMENTA sunt flocci, pinnae, muscus etc. quaecunque congerunt animalia, nidorum parandorum causa, vt bene declarat Turn. 26, 2 [...]
NIG
NIGELLVS [1] a, um. Adi. Vid. paullo post, sub NIGER, a, um.
NIGER [1] gri. m. Fluuius Africam ab Aethiopia dirimens Plin. 5, 1 et 2. Idem 5, 9. vid. NIGRIS.
NIGER [2] gra, grum. Adi. [ me/las2, ai)ano\s2, e(liko\s2, kelaino\s2, o)rfnino\s2, i)/wlos2 ] Ater et obscurus color, qui et fuscus quibusdam dicitur. [...]
page 437, image: s0437NIGELLVS [2] a, um. Adi. dimin. Parum nigrum. [...]
NIGRÊDO inis. f. Ipse color fuscus. Apul. de Asin. 2 p. 118 Elmenh. Coruina nigredine caeruleos columbarum colli flosculos aemulantur. Mart. Capell. 2 Erant quidem libri sacra nigredine colorati.
NIGRITVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): NIGRITV=DO [NIGRITÛDO]] inis. f. Idem. Plin. 10, 36 Nulla Veris initio apparet nigritudo in rostro, quae ab aestate incipit. De passeribus.
NIGRITIES êi. f. Idem. Cels. 8, 2 Nigrities colligi quidem potest etiam ex dolore et ex febre.
NIGRITIA ae. f. [ melani/a ] Idem. Plin. 9, 38 Nimiaeque eius nigritiae dat austeritatem.
NIGROR, ôris. m. [ o)rfnh\ ] Idem. Cic. de Diuin. 1, 24 c. 14 [...]
NIGREO, êre, siue NIGRESCO nigrui, ere. [ melai/nomai ] Nigrum fieri. [...]
NIGRO âre. [ melai/nomai ] Nigrum esse. Lucret. 2, 732 [...]
NIGRANS antis. Partic. [ melaino/menos2 ] Columel. 6, 1 [...]
NIGRÂTVS a, um. Tertull. adu. Marc. 4, 8 pr. Nigrati ignorantiae tenebris.
NIGRÂMEN inis. n. Laudatur Manilius.
NIGREFACIO fêci, factum, ere. [ melanopoiw= ] Nigrum facere. Onomast. Nigrefacio, [ melai/nw.
NIGREFÎO fieri. [ melanopoiou=mai ] Nigrum fieri. Oct. Hor. 1, 5 Quamdiu oleum pinguescat et nigrifiat.
NIGRICO âre. [ melani/zw ] Aliquantum nigrum esse. Plin. 10, 3 Viribus praecipua, colore nigricans: sola aquilarum foetus suos alit. Conf. 35, 16.
NIGRICOLOR, ôris. Adi. Nigricolor facies Solin. c. 2.
NIGRIFICO âre. Marcell. Emp. c. 35 Nigrificare dentes.
NIGIDIVS i. m. Romanum nomen. v. g. Nigidius Figulus, qui teste Gellio, multa de re Grammatica edidit volumina, quae ad nostra saecula non peruenerunt.
NIGINA ae. f. Herba, de qua Plin. 27, 12 Herba quae vocatur nigina, tribus foliis longis intubaceis, illita cicatrices ad colorem reducit.
NIGRINVS i. m. Cognomen plurium gentium, Auidiae,
page 438, image: s0438Pontiae, Domitiae, ex qua fuit cuius meminit Spartian. Adrian. c. 7 Nigrini insidias euasit. Vid. Casaub.
NIGRIS is. m. [ *ni/gris2 ] Aethiopum fluuius, eiusdem cum Nilo naturae: calamum enim et papyrum, eiusdemque gignit animantes, et iisdem temporibus augescit Plin. 5, 8. [...]
NIH
NIHIL [ ou)de\n, mhde\n ] Componitur ex Ne et Hilum, ne hilum quidem. [...]
page 439, image: s0439NIHILVM i. n. [ mh/d' o(tiou=n, ou)d' o(tiou=n, ou)de\ gru\, ou)/ti ] Ex Ne et Hilum, vt diximus. [...]
NIHILIFACIO iuncte etiam scriptum inuenias. [ par' ou)de\n ti/qemai ] Nihili aestimare, non curare. [...]
NIHILIPENDO [ mhde\n ti/qemai ] Idem eiusdem rationis. Ter. Eun. 1, 2, 14 Aut ego istuc abs te factum nihilipenderem? Idem Adelph. 3, 4, 6. Plaut. Men. 5, 7, 4.
NIHILO [1] aliter, [ ou)k a)/llws2 ] pro Non aliter: vel non alius. [...]
page 440, image: s0440NIHILO [2] ônis. m. Nihili homo, siue nulla re aestimandus. Vet. Gloss. [ ou)damino\s2, Nihilo, nugatorius, gerra.
NIL
NIL [ ou)de\n ] a Nihil syncopatum est. Praeter superiora in NIHIL, Virg. Georg. 3, 42 [...]
NILEVS, NILIACVS etc. Vid. post NILVS.
NILION i. n. Gemma. Plin. 37, 6 India et has generat, et nilion, fulgore hebeti, aut breui, et quum intueare, fallaci.
NILIS idis. f. [ *neili\s2 ] Lacus est inferioris Mauritaniae, non procul ab Oceano, quem Nili aquae stagnantes efficere creduntur. Vid. Plin. 5, 9.
NILVM vid. NIHIL.
NILVS i. m. [ *nei=los2 ] Aegypti fluuius nobilissimus, cui illa fecunditatem suam debet. [...]
NILIACVS a, um. Adi. [ *neilai=os2 ] Poëtis saepe idem est quod Aegyptius. [...]
NILÔTICVS a, um. Aliud Adi. [ *neilotiko\s2 ] Nilotici pisces. Aqua Nilotica Sen. Quaest. Nat. 3, 25. Tellus Nilotica Martial. 6, 80.
NILÔTIS idis. Patronym. f. pro Possessiuo. [ *neilwti\s2 ] vnde, Acus Nilotis, vid. ACVS. Picti tunita Nilotide Mauri Martial. 10, 6.
NILEVS ei. m. Ouid. Met. 5, 187 At Nileus qui se genitum septemplice Nilo Ementitus erat.
NILICOLA ae. c. Prudent. aduers. Symmach. 2, 493 Isis Nilicolas, Rhodios Cytherea reliquit.
NILIGENVS a, um. Adi. [ *neilogenh\s2 ] Ouid. de Arte Am. 1, 77 [...]
NIM
NIMBATVS, NIMBIGER, NIMBOSVS Vid. post NIMBVS.
NIMBVS i. m. [ ai)fni/dios2 kai\ braxu\s2 u(eto\s2 ] Repentina et praeceps aëris perturbatio, densa nubes, et ex ea pluuia. [...]
page 441, image: s0441NIMBÔSVS a, um. Adi. [ u(etw/dhs2 ] Pluuiosus, ventosusue. [...]
NIMBÂTVS a, um. Adi. A Nimbo, i. fascia frontis. [...]
NIMBIFER era, erum. Adi. Nubes nimbiferae Auien. in Arat. Phoenom. 858. Ouid. ex Pont. 4, 8, 60 Ad Styga nimbifero vindicis igne datos. Vulgo Nubifero.
NIMIE [1] etc. vid. NIMIS.
NIMÎRVM Adu. confirmandi. [ dh/pou, dh/pouqen, a)me/lei ] Sine dubio, pro certo, inquit Donatus. [...]
NIMIS Adu. [ a)/gan, li/an ] Plus aut Magis quam satis est, vltra: plerumque Aduerbii rationem habet: interdum tamen etiam Nominis. [...]
NIMIVM [ li/an, a)/gan ] Nomen, quo tamen vicissim vtuntur pro Aduerbio, vti pro Nomine Nimis. [...]
page 442, image: s0442NIMIO [ pollw=| a)/gan ] Ablatiuus, Comparatiuis solet iungi, et significat Valde. [...]
NIMIE [2] Adu. [ perissw=s2 ] Plaut. Mil. 4, 6, 32 [...]
NIMIVS a, um. Adi. [ o( a)/gan ] Quod modum, vtilitatemue excedit. [...]
NIMIETAS âtis. f. [ to\ a)/gan, to\ perisso\n ] Quod nimium est, abundantia nimia. [...]
NIMIOPERE [ perissw=s2, a)/gan ] Adu. pro Admodum nimis. [...]
NIN
NINGO, vel NINGVO ninxi, ere. [ ni/fw ] Ningit, nix decidit. [...]
page 443, image: s0443NINGVIS is. f. Antiqui dixerunt, cuius loco nunc Nix, niuis dicimus. [...]
NINGVIDVS a, um. Adi. [ nifetw/dhs2, nifostibh\s2 ] i. Niuosus. [...]
NINGOR, ôris. m. Apul. de Mundo p. 61 Eam tempestatem nos ningorem vocamus. Dixerat de Niuibus.
NINGVLVS Nullus. Ennius apud Fest. Ne ningulus mederi queat. Cognatum nomen Singulus.
NINIVE es. f. [ *niniou/h, *ni/nos2 ] Vrbs Assyriorum. [...]
NINNIVS, siue NINNVS i. m. Paruus equus, qui et Hinnus dicitur, ex Graeco [ gi/nnos2, vt docet Scalig. ad Manil. 5 p. 390 [...]
NINVS i. m. [ *ni/nos2 ] Filius Beli, primus Assyriorum rex. [...]
NIO
NIOBE es. f. [ *nio/bh ] Filia Tantali, et soror Pelopis, vxorque Amphionis. [...]
NIOBAEVS a, um. Adi. [ *niobai=os2 ] Proles Niobaea Hor. Carm. 4, 6, 1.
NIP
NIPHAEVS i. m. Viri proprium ab equis interfecti apud Virg. Aen. 10, 570
NIPHÂTES is. m. [ *nifa/ths2 ] Maioris Armeniae fluuius est super Assyriam, quo nomine dictus est mons Armeniae, ex quo Tigris nascitur, vt refert Strabo. [...]
NIPHE es. f. [ *ni/fh ] Vna ex comitibus Dianae, a niueo candore appellata. Ouid. Met. 3, 171 Excipiunt laticem Nipheque Hypanisque Rhanisque.
NIPTRA orum. n. pl. ni/ptra ] Dicuntur Lauacra: a [ ni/ptw, quod significat lauo: quo nomine dicta est tragoedia Pacuuii, quam citat Cic. Tusc. 2, 48 c. 21.
NIQ
NIQVISCIVIT Centuria Romae a Seruio Tullio rege constituta, in qua liceret ei suffragium ferre qui non tulisset in sua, etc. Festus. qui ita interpretatur, Nisi quis sciuit.
NIR
NIREVS disyll. ei. m. [ *nireu\s2 ] Charopi et Aglaiae filius, Graecorum omnium, teste Homero, qui ad Troiam nauigauerunt, formosissimus. [...]
NIRAEVS, vel NIRÊVS a, um. Catull. 21, 10 Esurire Nireus puer et sitire discet. Vid. Bernard. Rutil. c. 8. Al. Meus me puer. Vid. Is. Voss.
NIS
NIS pro Nobis, vetus verbum, inquit Festus.
NISA ae. f. Nomen Feminae, de qua Virg. Eel. 8, 26 Mopso Nisa datur: quid non speremus amantes?
NISAEE vid. NESAEE.
NISAEA ae. f. [ *nisai/a ] Parthyenes regio, cuius caput fuit Alexandropolis, ab Alexandro conditore ita appellata. [...]
NISI Coniunctio [ ei) mh\, mh\ ou), mh\ ou)xi\ ] significat Si non, vel Pratterquam. [...]
page 445, image: s0445NISIBIS is. f. [ *ni/sibis2 ] Oppidum est Arbelitidis. Vid. Plin. 6, 13. Ammian. 25, 31. Philostorg. 8, 1. et Spanh. Num. Diss. 9.
NISIBÊNVS a, um. Adi. Ammian. 25, 38.
NÎSVS i. m. [ *ni/sos2 ] Rex Megarensium, pater Scyllae: vbi fabulam totam damus. [...]
NISÊVS a, um. Adi. [ *ni/seios2 ] Ouid. Fast. 4, 500 [...]
NISÊIVS a, um. Adi. Neiseia virgo, Scylla Ouid. Met. 8, 55.
NISEIS idos. f. Pro Scylla. Ouid. Rem. Amor. 737 Praeterita cautus Niseide nauita gaudet.
NISVS [1] i. m. Sidus caeleste. [...]
NISVS [2] vid. NITOR, eris.
NIT
NITAL, vel potius AMIDA vel AMITAL Idolum Indicum inter magica coli solitum. Vid. Mart. Capell. 2 p. 42 cum Not. Grotii.
NITEDVLA, NITELLA Vid. NITEO.
NITEO ui, êre. [ sti/lbw ] Splendidum a natura ob pinguedinem interfusam, vel quamcunque causam aliam, aut a cultu esse Plaut. Truc. 2, 4, 3 [...]
NITENS [1] entis. Partic. Ore floridulo nitens Catul. 59 (62) 193. [...]
NITENTER Adu. Vnde Nitentius ap. Mart. Capellam.
NITESCO ere. [ kallu/nomai ] Idem. [...]
NITESCENS entis. Partic. Nitescente luna noua Plin. 8 pr.
NITOR [1], ôris. m. [ to\ dieide\s2 ] Splendor in quacunque re, sic tamen, vt potius ex leuitate quadam ac politura esse videatur, quam ab igne. [...]
page 446, image: s0446NITIDVS a, um. Adi. [ liparo\s2 ] Splendidus, clarus, lucens. [...]
NITIDE ius, issime. Adu. Plaut. Truc. 2, 4, 3 Vt tota floret, vt olet, vt nitide nitet. Idem Cist. 1, 1, 11 Prandio nos lepide atque nitide accepisti.
NITIDIVSCVLVS a, um. Adi. Plaut. Pseud. 1, 2, 84 Nitidiusculum caput.
NITIDIVSCVLE Dimin. Adu. [ dieidw=s2 ] Plaut. Pseud. 3, 1, 8 Qui amet me, vt curet tandem nitidiuscule.
NITIDITAS âtis. f. Idem quod Nitor. Acc. Bacch. Formae, figurae nitiditate hospes regis. Nonius 2, 578.
NITIDO âre. [ kallu/nw ] Nitidum facere. [...]
NITELLA, vel NITELA ae. f. Idem fere quod Nitor, aut, quod nitorem conciliat. [...]
NÎTÊLA ae. f. dendroba/ths2 Vet. Gloss.] Animal a nitendo dictum, primae syllabae modus indicat, cui conuenit Graeca, quam dedimus ex Vet. Glossario interpretatio. [...]
NITEDVLA ae. f. [ lampouri/dion ] Idem animal. [...]
NITELÎNVS a, um. Adi. Plin. 16, 37 de Salice, Vimineam vocant, eandem purpuream; alteram nitelinam a colore. i. Rufam, rutilam, interprete Vossio.
NITEFACIO ere. Gell. 18, 11 Ventus mare caeruleum crispans nitefacit. Al. Nitescere facit.
NITEFACTVS a, um. Partic. Iuuenc. in Matth. c. 6 Grato crinem nitefactus oliuo.
NITIOBRIGES um. Pl. [ *nitio/briges2 ] Populi Narbonensis Gal liae Meminit Caes. Bell. Gall. 7, 7.
NÎTOR eris, nixus et nisus sum, niti. [ peira/omai, e)rei/domai ] Conari vehementer, in primis in eundo, ascendendo, pariendo, cacando, etc. [...]
page 447, image: s0447NITENS [2] entis. Partic. [ peirw/menos2 ] Extremam nitens plumato corpore Coruus Rostro tundit Cic. de Nat. Deor. 2, 114. Nullo pro Galba nitente Tac. Hist. 1, 55, 4. Vid. supra passim.
NISVS [3] a, um. Partic. Cic. pro Cluent. 6 c. 57 Vestra aequitate nisi confidimus, et sic saepe est in optimis libris pro vulgatiore Nixus. Vid. Parei Lex. Crit. p. 793.
NISVS [4] ûs. m. [ pei=ra, peirasmo\s2 ] Conatus. [...]
NIXVS [1] a, um. Partic. [ e)reisa/menos2 ] Innixus. [...]
NIXII [1] Dii, vid. paullo post suo loco.
NIXVS [2], ûs. m. vel NISVS [ to/kos2, toketo\s2 ] Partus. [...]
page 448, image: s0448NIXVRIO ii, îre. [ peirasei/w ] Niti velle, seu cupere, aut conari facere. Nigidius, Nixurit qui niti vult, et in conatu saepius aliqua re repellitur. apud Non. 2, 58.
NIXOR âtus sum, âri. Idem quod Nitor. Lucret. 4, 509 Fundamenta, quibus nixatur vita, salusque. vid. Nictor, âri, ex Lucret. 6, 836.
NIXANS antis. Part. Lucret. 3, 1014 Hoc est aduerso nixantem trudere monte Saxum.
NITIBVNDVS a, um. Adi. [ peirw/menos2 ] Gell. 1, 11 Sed enim Achaeos Homerus pugnam indipisci ait, non fidicularum tibiarumque concentu, verum conspiratu tacito nitibundos.
NIXE Adu. in Gloss. Isidor. explicatur per Munite.
NITOR [2], ôris. vid. NITEO.
NITRITES Nomos. *nitriatiko\s2 nomo\s2 Straboni] Praefectura est in ea parte Aegypti, quae est supra Memphim, nomen habens a duabus nitrariis, quae plurimum ferunt nitri. [...]
NITRVM i. n. [ ni/tron ] Salis genus, quod hodie vulgo Sal petrae vocant, quamquam ab eo diuersum esse, Plinianae obseruationes docent 31, 10 s. 46 [...]
NITRÔSVS a, um. Adi. [ nitrw/dhs2 ]. Quod nitrum habet, vel nitri saporem. [...]
NITRARIA ae. f. [ nitroruxei=on ] Locus, vbi nitrum sit, vel invenitur. Plin. 31, 10 Sunt ibi nitrariae, in quibus et rufum exit a colore terrae. Sic ibidem frequenter.
NITRÂTVS a, um. Adi. [ nitrwto\s2 ] Cui nitrum admistum est. [...]
NITRION i. n. Herba, Daphnoides. Apul. de Herb. c. 58.
NIV
NIVALIS, NIVARIVS, NIVATVS, NIVEVS, NIVOSVS vid. NIX.
NIVARIA Insula vna ex Fortunatis, a perpetua niue cognominata Plin. 6, 32.
NÎVEO êre. Verbum vetus aiunt, cuius Participio vsus sit Petronius c. 115 [...]
NIX
NIX niuis. f. [ xiw\n, nifa\s2, nifeto\s2 ] quasi Ninx, a ningo, pluvia tenuis in floccos glaciata. [...]
page 449, image: s0449NIVÂLIS e. Adi. [ nifo/eis2 ] Niue plenus, niui similis, etc. [...]
NIVARIVS a, um. Adi. [ xioniko\s2 ] Martial. 14, 103. [...]
NIVATVS a, um. Adi. [ xionwto\s2 ] Quod est niue refrigeratum. [...]
NIVEO, êre. et NIVESCO ere. Tertull. de Pall. c. 3 Lauacro nivescunt. Niuit pro Ningit ex Pacuuio apud Non. 10, 23.
NIVEVS a, um. Adi. [ xiono/xrwos2 ] Quod est ex Niue, vel Niui similis. vt, Massa niuea. [...]
NIVIFER era, erum Niuiferae valles Saluian. 6, 196.
NIVÔSVS a, um. Adi. [ xionw/dhs2 ] Quod niuibus abundat. [...]
NIXII [2] Dii, erant Nixuum in puerperio adiutores. [...]
NIXVRIO, NIXVS vid. NITOR, niteris.
NIXVS [3] i. m. [ *)eggo/nasis2 ] Sidus caeleste. [...]
NO
NO naui, nâre. [ xeli/zw, nh/xomai ] Proprius est piscium motus: deinde ad alia corpora viua et inanimata refertur, quae aqua sustinentur. [...]
NANS nantis. Partic. [ xeli/zwn ] Cic. Tusc. 5, 38 [...]
NATIO [2] ônis. f. Nandi actio, Natatio. Sibi igitur habeant -- sibi nationes et cursus Cic. de Sen. 58 c. 16. Sunt tamen qui legant Natationes.
NATO [2] âre. Frequent. [ nh/xwmai, ne/w ] Martial. 4, 30 [...]
page 450, image: s0450NATANS antis. Partic. [ nhxo/menos2 ] Pecudes natantes Lucret. 2, 342. [...]
NATATVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): NATATV=RVS [NATATÛRUS]] a, um. Part. [ nhco/menos2 ] Ouid. Epist. 18, 212.
NATÂTVS ûs. m. [ nh=cis2 ] Claud. de Rapt. Proserp. 3, 333 [...]
NATATIO ônis. f. Cels. 3, 24 Si aestas est, frigidis natationibus vtendum. Idem 4, 7, 4. et Cic. de Senect. 58 c. 16 vbi alii leg. nationes.
NATÂTOR, ôris. m. [ kolumbhth\s2 ] Qui natat. Ouid. de Rem. Amor. 122 Pugnat in aduersas ire natator aquas.
NATATILIS [2] e. Adi. [ nhktiko\s2 ] Quod natat, vel natare potest. Tertull. adu. Hermog. c. 33. Prudent. in Rom. 332 Feras, volucres, reptiles, natatiles.
NATATILE is. n. [ nhktiko\n ] Locus, vbi natant pisces, aut anates, et similia. Varr. de R. R. 3, 5 Et natatilia sunt excauata anatum stabula. Vetus exemplar habet Naualia.
NATATORIA ae. f. Piscina. Sidon. Epist. 2, 2 Per exteriora natatoriae latera. Ambros. de iis, qui myst. init. c. 4. Interpr. Vulg. Ioh. 9, 7 et 11 coll. c. 5, 4 et 7.
NATATVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): NATATV=RA [NATATÛRA]] ae. f. Gloss. Cyrill. [ kolumbh/qra.
NATABILIS e. Adi. Quod natare potest. Corip. 4, 43 Cedrus olens, solidum nunquamque natabile robur, propter grauitatem.
NATABVLA orum. n. [ ta\ nhxei=a ] dicuntur Natationes, hoc est piscinae natatoriae. [...]
NOA
NOA ae. f. Syenitarum oppidum est ad Nilum fluuium, teste Plin. 6, 29.
NOB
NÔBILIS e. Adi. [ eu)genh\s2, diagenh\s2, dia/shmos2, gnw/rimos2, e)nge/neios2 ] Quasi Noscibilis, a Nosco: pro Noto accipitur. [...]
page 451, image: s0451NOBILITAS âtis. f. [ eu)ge/neia, genea\, to\ eu)gene\s2 ] Generis, vel alterius rei excellentia et dignitas. [...]
NOBILITER Adu. [ diash/mws2 ] Insigniter et decore. [...]
NOBILITO âre. [ lampru/nw ] Nobilem facere. [...]
NOBILITÂTVS a, um. Partic. [ lamprunqei\s2 ] Cic. Off. 2, 26 c. 7 [...]
NOC
NOCEO ui, itum, êre. [ bla/ptw ] Damnum vel malum quodcunque
page 452, image: s0452inferre. [...]
NOCÊTVR impersonale; [ bla/ptetai ] Cic. Verr. 2, 96 [...]
NOCENS entis. Part. et saepe Adiectiuum. [...]
NOCITVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): NOCITV=RVS [NOCITÛRUS]] a, um. Part. [ dhlh/swn ] Declinare quae nocitura videantur Cic. Off. 1 c. 4. [...]
NOCENTER Adu. [ blabo/ntws2 ] Columel. 8, 2 Robusta crura, nec longa, sed infestis velut sudibus nocenter armata. De Gallis, i. Quibus noceant.
NOCENTIA ae. f. Tertull. Apol. c. 40 Nocentiae iudex et exactor. Idem aduers. Marc. 2, 13.
NOCITVS a, um. Part. Vet. Interp. Iren. 5, 7 Neque nociti sunt aliquid, neque odor ignis inuentus est in eis.
NOCIBILIS e. Adi. Gloss. Gr. Lat. [ blabero\s2, detrimentabilis, nocibilis.
NOCÎVVS a, um. Adi. Nocens, Noxius. Plin. 20, 2 Item millepedae, sepa Graeci vocant, oblongam, pilosis pedibus, pecori praecipue nociuam. Nociuum periculum Phaedr. 1, 30, 3.
NOCVVS a, um. Adi. [ blabero\s2, e)piblabh\s2 ] Quod nocet. [...]
NOCVMEN, inis; et NOCVMENTVM i. n. Affertur ex Quinctiliano prouerbium, quae nocumenta, documenta: verum in illo quidem nihil dum eius inueniri potuit.
NOCTESCO, NOCTV etc. Vid. NOX.
NOCTVA ae. f. [ glau\c, nuktime/nh ] Auis, a tempore noctis dicta, quo canit et volat. [...]
NOCTVINVS a, um. Adi. Noctuam referens. [...]
NOCTVABVNDVS [1] vid. NOX.
NOD
NODARE, NODATIO etc. Vid. infra in NODVS.
NODIA ae. f. Plin. 24, 19 Herba coriariorum officinis nota: ea mularis dicitur, aliisque nominibus. Nomas curat, efficacissimamque aduersus scorpiones esse potam in vino aut posca reperio.
NÔDVS i. m. [ ko/mbos2, desmo\s2 ] Ligatura ex plexu, quae non facile soluitur. [...]
page 453, image: s0453NODVLVS i. m. Dimin. [ kombi/dion ] Plin. 21, 5 [...]
NODÔSVS a, um. Adi. [ kombw/dhs2, polu/plokos2 ] Quod multos nodos habet. [...]
NODÔSE Adu. Idem ac Intricate. vnde Compar. Tertull. de Resurr. c. 46 Et quid ego nodosius?
NODOSITAS âtis. f. Augustin. Confess. 2 extr. Tortuosissima et implicatissima nodositas.
NODO âre. [ desmeu/w ] Nodos facere, Ligare in nodos. Virg. Aen. 4, 138 Crines nodantur in aurum. i. fibula aurea comprehenduntur. Nodare vites per ramos, i. alligare. Cato de R. R. c. 32, 2.
NODÂTVS a, um. Partic. Laqueo collum nodatus amator Ouid. Rem. Amor. 17. Plin. 13, 22 Ferula geniculatis nodata scapis. Add. Lactant. de Opif. Dei c. 7.
NODÂTIO ônis. f. [ de/smwsis2 ] Pro Nodositate. Vid. NODVS in arbore.
NODÎNVS i. m. [ *nwdi=nos2 ] Deus quem diuus August. de Ciuitate Dei 4, 8 [...]
NOE
NOEGA ae. f. Oppidum est Hispaniae Tarraconensis, in tractu Asturum, in peninsula Pesici Plin. 4, 20.
page 454, image: s0454NOEGAEVM i. n. [ nohgai=on ] Quidam amiculi genus praetextum purpura: quidam candidum ac perlucidum, quasi a naueo, quod putamen quorundam pomorum est, tenuissimum, non sine candore: vt Liuius, ait in Odyssea, Simul ac lacrimas de ore noëgaeo detersit, id est candido. [...]
NOÊMA atis. n. [ no/hma ] Genus sententiarum: de quo sic Quinct. 8, 5 [...]
NOENON veteres pro Non dixere. Apud Nonium Nenum legitur. vid. NENVM.
NOERVS a, um. Adi. [ noero\s2 ] Intellectualis. Tertull. aduers. Valent. c. 20 Caelos noëros deputant, eosque angelos faciunt.
NOL
NOLA [1] ae. f. [ *nw=la ] Vrbs Campaniae: quae prius Sidicinum dicebatur, vt scribit Plin. 3, 5. [...]
NOLANVS a, um. Adi. Nolana plebs Liu. 24, 13. Nolana ad moenia Sil. 12, 293. Primam corripit Prudent. Peristeph. 4, 208.
NOLA [2] ae. f. Tintinnabulum, sic dicta a ciuitate Nola vbi eas inuenisse putatur Paullinus Episcopus circa A. C. 400. [...]
NOLO [ a)boule/w, ou) qe/lw ] Non volo, ex quo contractum est, exceptis personis Non vis, Non vult, Non vultis. [...]
NOLENS entis. Partic. [ a)/kwn ] vt, Lucan. 1, 274 Quamuis nolente Senatu Traximus imperium.
NOLENTER Adu. Tertull. Apol. c. 14 Medicinam nolenten exercebat, i. inuitus.
NOLENTIA ae. f. Tertull. aduers. Marc. 1, 25 Indignatio, bilis, nolentia, offensa.
NOLVNTAS âtis. f. Ennius apud Calpurn. [...]
NOM
NOMADES um. m. pl. *noma/des2 ] Populi in Scythia Europae, quorum vita omnis in pascendis gregibus habetur. [...]
NOMAE arum. f. pl. nomai\ ] Vlcera, quae carnem depascendo serpunt. Plin. 23, 4 Tosti autem et cum melle triti, nomas repurgant. Eae etiam nomata et carcinomata dicuntur.
NOMANANDRIA ae. f. [ nomanandri/a ] Ignauia in praefecturis. Cic. Att. 5, 11 extr. Al. [ nomandri/a. Locus varie tractatus, merito suspectus Ernesto meo.
NOMAS adis. f. [ *noma\s2 ] Numidia. [...]
NOMEN inis. n. [ o)/noma ] Quasi Nouimen, inquit Festus: quia notitiam faciat. nam per id, quidquid nominamus, agnoscitur. [...]
page 458, image: s0458NOMINO âre. [ o)noma/zw ] Nominatim compellare. [...]
NOMINÂTVS [1] a, um. Partic. [ w)nomasme/nos2 ] Cic. Off. 3, 116 c. 33 [...]
NOMINÂTVS [2] ûs. m. Idem quod nomen. [...]
NOMINÂTIM Adu. [ o)nomaklh/dhn, o)nomasti\ ] Nomine expresso, per singulorum nomina. [...]
NOMINATIO ônis. f. [ o)nomasi/a, o)nomatopoii/+a ] Ad electiones
page 459, image: s0459et defignationes ac suffragia pertinet. [...]
NOMINÂTOR, ôris. m. Vlp. Dig. 27 tit. 8 De nominatoribus magistratuum.
NOMINABILIS e. Adi. Ammian. 28, 4.
NOMINÂLIS e. Adi. Quod ad nomina pertinet. Varr. de L. L. 7, 2 Vt enim ab Aemilio homines orti Aemilii, ac gentiles; sic ab Aemilii nomine declinatae voces in gentilitate nominati.
NOMINALITER Adu. Arnobius aduersus gentes 2 p. 80 Quae quum esse consenserimus victi, et vniuersa his scatere nominaliter annuerimus humana, consequetur vt, etc.
NOMINALIA um. n. pl. Tempus sollemne quo puero imponebatur nomen. [...]
NOMINATÎVVS [note of the transcriber: in the print: MOMINATÎVVS] a, um. Adi. vt, Nominatiuus casus [ o)nomastiko\s2 ] a Grammaticis dicitur, quod nominat rem: et Rectus, quod a nullo cadit. Vid. Petron. Fragm. apud Burm. p. 688. [...]
NOMINITO âre. Frequentat. [...]
NOMINITANDVS a, um. Gerund. Cortex nominitanda est Lucret. 4, 48.
NOMINITATVS a, um. Part. Ferret. Mus. Lapid. p. 158 Viua Philematium sum Aurelia nominitata.
NOMENCLO âre. Verbum, vt videtur, antiquum, idem quod Nomino: ex Nomenculo contractum.
NOMENCLÂTOR, ôris. m. o)nomatoklh/twr Gloss. Gr. Lat.] Vel vt quibusdam placet, NOMENCVLATOR, ab obsoleto Nomenculare, vel, vt alii, a Nomine calando, id est vocando, quasi nominis calator, qui memoriter vnumquemque vocare didicit. [...]
NOMENCLÂTIO ônis. f. [ o)nomato/klhsis2 ] Columel. 3, 2 [...]
NOMENCLATVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): NOMENCLATV=RA [NOMENCLATÛRA]] ae. f. Idem. [ o)nomatoklhsi/a ] Plin. 3 praef. Quaedam in his nomenclatura nuncupentur. Idem 2, 7 Caelestis nomenclatura, qua Iupiter, Mercurius caeteri inter se vtantur.
NOMENTVM i. n. [ *nw/menton ] Oppidum in Latio non procul ab vrbe Roma. Martial. 13, 15 Si vicina tibi Nomento rura coluntur. Conf. Ouid. Fast. 4, 903.
NOMENTÂNVS a, um. Adi. Nomentanus agellus Martial. 7, 92. Nepos Nomentanus Hor. Serm. 2, 1, 22. Via Liu. 3, 52. Vindemia Martial. 13, 119.
NOMISMA vid. Numisma, post NVMVS.
NOMIVS [1] post NOMOS.
NOMOS, seu NOMVS i. m. [ nomo\s2 ] Regio, praefectura. [...]
NOMIVS [2] Apollo, vel [ a)po\ th=s2 nomh=s2, i. a pascuis, vel [ a)po\ tw=n no/mwn, a lege chordarum. Haec Seruius ad Virg. Georg. 3, 2.
NOMOPHYLAX acis. m. [ nomofu/lac ] Legum custos et seruator. [...]
page 460, image: s0460NON
NON Adu. negandi. [ ou), ou)k, ou)/koun, ou)me/ntoi, mh\ ] Omnibus medis iungitur. [...]
page 462, image: s0462NONA ae. f. Vna ex Parcis. Latini Nonam, Deciman, et Mortam, Parcas dixere, de quibus Gell. 3, 16. vid. MORTA.
NÔNACRIS is. f. [ *no/nakris2 ] Locus in Arcadia. [...]
NONACRIVS a, um. Adi. [ *nona/krios2 ] Ouid. Fast. 5, 97 Et matri et vati paret Nonacrius heros. Arcada Euandrum sic vocat.
NONACRÎNVS a, um. Aliud Adi. [ *nonakri=nos2 ] Arcadicus --Ouid. Met. 2, 409 [...]
NONAE arum. f. pl. no/nai ] Dicuntur in Martio, Maio, Iunio, et Octobri, Sex illi dies, qui primum sequuntur: in reliquis vero mensibus, quatuor tantum illi dies primum sequentes. [...]
NONAGESIMVS, NONAGINTA, NONARIVS etc. Vid. NOVEM.
NONCOLAE s. NONEOLAE arum. f. Plur.
page 463, image: s0463NONDVM Adu. [ ou)/pw, ou)de/pw, mh/pw, mhde/pw ] i. Non adbuc.
NONGENTI [1] vid. NOVEM.
NONIVS i. m. Gentis nomen, v. g. Nonius Senator Romanus Plin. 37, 6. [...]
NONNE Adu. interrogandi, [ ou) ga\r, mw=n, mh\ ] ex Non et Ne compositum. [...]
NONNIHIL Aliquid, vel aliquantum. Interdum vna voce scribunt. [...]
NONNVLLVS a, um. Aliquis. Ipsum quoque iunctim scriptum passim inuenias, licet proprie duae voces sint. [...]
NONNVNQVAM Adu. i. Aliquando, eiusdem rationis est. [...]
NONNVS Vox Ecclesiastica pro Monacho. Vid. Voss. de Vit. Serm. 1, 6, et 2, 13. et Orig. Idolol. 1, 24.
NONNA ae. f. Monacha. Hieron. Epist. 22, 6.
NONNVLA ae. f. Rete ad capiendas aues. Vid. Gloss. Isidor.
NONNVSQVAM In aliquibus locis, vt Nonnunquam iunctis interdum verbis scribitur. Plin. 14, 19 Nonnusquam vini faece, acetoue condiunt.
NONVS [1] vid. NOVEM.
NOR
NORBA Colonia Romana in Latio. Plin. 3, 5. Liu. 2, 34 et 7, 42. Hinc
NORBÂNVS a, um. Adi. vt, Norbanus ager Liu. 8, 19. Est etiam cognomen. Vid. Spanh. de Num. diss. 10.
NORICVM i. n. [ *nwriko\n ] Regio Germaniae meridionalis versus orientem. Hinc
NÔRICVS a, um. Adi. [ *nwriko\s2 ] Hor. Carm. 1, 16, 9 Quas neque Noricus deterreret ensis. Castella Virg. Georg. 3, 474. Ignis Ouid. Met. 14, 713. Rura Claudian. Bell. Get. 365.
NORMA ae. f. [ gnw/mwn ] Fabrorum instrumentum, ex duabus regulis constans, ita coniunctis, vt angulum rectum efficiant: Vitruu. 7, 3. [...]
NORMÂLIS e. Adi. [ gnwmo/nios2 ] Quod ad normam factum est. [...]
NORMALITER Adu. Ad normam, accurate. [...]
page 464, image: s0464NORMO âre. Diomed. Grammat.
NORMÂTVS a, um. Adi. [ gnwmo/tupos2 ] Columel. 3, 13 Antiquam illam ciconiam infiximus, vt tanquam suppositae basi ad perpendiculum normata insisteret.
NORMATIO ônis. f. Fragm. agrar. de limit. p. 217.
NORMATVRA ae. f. Innocent. de Casis liter. p. 221 edit. Goes.
NORTIA ae. f. Tuscis fortuna: quam Hetruscam deam vocat Liu. 7, 3. Conf. Iuuenal. Sat. 10, 74 vbi Nurtia scribitur.
NOS
NOS nostrûm vel nostri, [ h(mei/s2, h(mw=n ] Plurale est cum singulariter dicatur Ego, mei. Nos, i. Nos Romani s. Latini, Scribon. Ep. fin. Comp. 12. 83. 129. 258. [...]
NOSTER [1] tra, trum. [ h(me/teros2 ] Gen. Nostri, ae, i. Pronomen Possessiuum. [...]
NOSTRAPTE culpa facimus, vt malos expediat esse Ter. Phorm. 5, 2, 1.
NOSTRAS âtis. Adi. [ h(medapo\s2 ] a Noster deducitur: et significat, E nostra geute vel patria. [...]
NOSTRÂTIM Adu. i. Nostro more. Sisenna apud Charis. p. 196.
NOSCENTIA, NOSCIBILIS etc. Vid. paullo infra.
NOSCO nôui, nôtum, ere. [ gno/w ] Praesenti tempere significat percipere, comprehendere, discere, atque initium ades sciendi: quare non mirum est, Praeteritum Noui habere vim quoque Praesentis scio. [...]
page 465, image: s0465NOSCENS entis. Part. Catull. 69, 140 Iuno Noscens omniuoli plurima furta Iouis.
NOSCENTIA ae. f. Vt scientia, intelligentia. Symmach. Epist. 6, 11 Fortasse quaeratis, quid etiam nunc referri in noscentiam meam postulem Idem ibid. 4, 9.
NOTVS [1] a, um. Part. [ e)gnwsme/nos2 ] Plin. 16, 18 [...]
NOTIO ônis. f. [ no/hsis2, e)/nnoia ] Conformatio quaedam et impressa intelligentia definitur Cic. Top. c. 5. [...]
NOTITIA ae. f. [ gnw=sis2 ] Cognitio, intelligentia. [...]
page 466, image: s0466NOTITIES êi. f. Idem. [ gnw/risis2 ] Vitruu. 6 prooemio, Ideo notitiei parum est assequuta. Notities hominum diuis vnde insita primum, etc. Lucret. 5, 182.
NOTESCO [1] ere. [ diagnwri/zomai ] Notum fieri. [...]
NOTIFICO âre. [ diagnwri/zw ] Notum facere. [...]
NOSCITO âre. [ diaginw/skw ] Frequent. et Desiderat. [...]
NOSCITANS antis. Part. Liu. 22, 6 Facie quoque noscitans, i. agnoscens.
NOSCITABVNDVS a, um. Adi. Gell. 5, 14 de leone, Deinde sensim atque placide, tanquam noscitabundus ad hominem accedit. h. e. Tanquam noscitans, agnoscere cupiens certe, de quo dubitaret.
NOSCIBILIS e. Adi. Augustin. de Trin. 9, 5 Mens noscens vel nota, vel noscibilis. Idem cap. vlt. Tertull. ad Scap. 2.
NOTOR, ôris. m. Qui ignoti notitiam dat. Sen. Epist. 39
NOTORIVS a, um. Adi. [ eu)/gnwstos2 ] Quod omnes norunt. [...]
NOTORIA ae. f. Subst. Epistola dicitur, quae aliquid notum facit et indicat: Trebellius in Claudio c. 17 [...]
NOSOCOMÎON i. n. [ nosokomei=on ] Valetudinarium: villa et diversorium, ad quod diuertunt aegrotantes pauperes. [...]
NOSODOCHÎVM i. n. [ nosodoxei=on ] Idem quod Nosocomium.
NOSTER [2] etc. vid. NOS.
NOT
NOTA ae. f. [ sti/gma, shmei=on, su/mbolon ] Signum, quo quid noscitur: a Nosco, Notus, licet priore breui: a qua correptione deriuata buius verbi non abhorrere, indicant Agnitus, Cognitus cum coniugatis. [...]
page 468, image: s0468NOTVLA ae. f. Mart. Capella 1 p. 17 Multicoloribus notulis variata pictura.
NOTABILIS e. Adi. [ eu)/gnwstos2 ] Quod nosci et discerni potest. [...]
NOTABILITER Adu. [ eu)gnw/stws2 ] Plin. Epist. 5, 17 [...]
NOTARIVS i. m. taxugra/fos2, shmeiogra/fos2 ] Qui per notas scribit [ tw=n u(pografe/wn tou/twn geno/menos2, ou(\s2 dh\ notari/ous2 r(wmai=oi kalou=si Suid. voce [ *au)ce/ntios2. [...]
NOTACVLVM i. n. Min. Fel. Oct. c. 31 Nos non notaculo corporis, sed innocentiae ac modestiae signo facile dignoscimur, i. nota.
NOTARIA ae. f. Pro arte tachygraphiae Fulgent.
NOTO [1] âre. [ shmeio/w ] A Nota deducitur, et generatim idem est, quod signare, vel vt alii discernere possint, vel vt ipse, qui notauit. [...]
page 469, image: s0469NOTANS ântis. Partic. Nepos 25, 18, 3 Iuliam familiam ordine enumerauit, notans qui a quo ortus, etc. Petron. c. 103 Frontes notans inscriptione solerti.
NOTANDVS a, um. Partic. [ shmeiwte/os2 ] Facta notanda ab euentu Ouid. Epist. 2, 86. Mores notandi sunt cuiusque aetatis Hor. de Arte Poët. 156.
NOTÂTVS a, um. Partic. [ shmeiwqei\s2 ] Cic. Verr. 5, 173 [...]
NOTÂTIO ônis. f. [ shmei/wsis2 ] Nota et animaduersio dicitur. [...]
NOTESCO [2] vid. NOSCO.
NOTHVS Aliquando Subst. aliquando Adi. [ no/qos2, spurius Gloss. Gr. Lat.] Matrimonio legitimo non susceptus, et generatim non legitimus. [...]
NOTIA ae. f. [ noti/a ] Gemma est cum imbribus eadens, vnde et Ombria alio nomine dicitur: eosdem effectus habens quos Brontia Plin. 37, 10.
NOTIFICO, NOTIO, NOTITIA vid. NOSCO.
NOTION i. n. Cucumis siluaticus. Apul. de Herb. c. 113.
NOTO [2] âre. vid. NOTA.
NOTVS [2] i. m. *no/tos2 ] Ventus Meridionalis, Auster dictus: [ noti\s2 enim Graece, Latine humor dicitur, quem afferre solet Graeciae et Italiae ex meridiano mari auster. [...]
page 470, image: s0470NOTIVS a, um. Adi. Australis. Polus Notius Hygin. 1, 3 et 5. 4, 11. etc. Manil. 1, 427 Tum Notius piscis, venti de nomine dictus. Notium mare, Tuscum, Tyrrhenum, Inferum Plin. 3, 5.
NOTIALIS e. Adi. Idem quod Notius. Auien. Phaenom. 551 Iacet in Notialia nubila pronus.
NOV
NOVACVLA ae. f. [ curo\s2 ] Culter rasorius: a Nouo, nouas, quod nouare, id est nouum facere videatur. [...]
NOVÂLIS, is. f. vel NOVALE is. n. [ neio\s2, neo\s2, ne/wma ] est, vt ait Festus, Ager nouae relictus sementi. [...]
NOVANVS i. m. Fluuius est in agro Pitinate, trans Apenninum, qui aestiuis solstitiis supra modum augetur, et circa brumam siccatur. Vid. Plin. 2, 103.
NOVARIA ae. f. Oppidum est Italiae, in tractu Transpadano, cuius meminit Plin. 3, 17.
NOVARE, NOVATIO vid. post NOVVS.
NOVE, NOVELLETVM, NOVELLO, NOVELLVS vid. NOVVS.
NOVELLIVS i. m. Torquatus Mediolanensis quidam fuit temporibus Tiberii Caesaris, qui gestis honoribus a Praetura ad Proconsulatum vsque peruenit, et Tricongius cognominatus est, quo tres congios vini vno impetu epotauerit, vt ait Plin. 14, 22.
NOVEM [ e)nne/a ] Nomen numerale indecl. In nouem et dies et libros distributus sermo Cic. Q. Frat. 3, 5. Dies nouem epulata gens Virg. Aen. 5, 762.
NOVÊNI ae, a. Adi. [ e)/nnatoi ] Idem, distributiue. [...]
NOVENARIVS a, um. Adi. [ e)nnea/moiros2 ] Nouenarius numerus Varro R. R. 2, 1 sub fin. [...]
NOVENDIÂLIS e. Adi. [ e)nnhme/rios2 ] Nouendiale sacrum, Quod mortuo fieri solebat nono die, postquam erat sepultus. [...]
NOVIES Adu. [ e)nnea/kis2 ] Varro de R. R. 1, 2 Hoc ter nouies cantare iubet. Nouies datum Scribon. 17. Styx nouies interfusa Virg. Georg. 4, 480. et Aen. 6, 439.
NONVS [2] a, um. Adi. ordinis. [ e)/nnatos2 ] Plin. 18, 12 [...]
NONAGINTA [ e)nnenh/konta ] Indecl. decies nouem. Plin. 7, 48 Ex nobili domo nonaginta nouem. Annos nonaginta natus Masinissa Cic. de Senect. 34 c. 10. Nonaginta dies Auson. Eidyll. 14, 1 et 16.
NONAGÊSIMVS a, um. Ordinale. [...]
NONAGECVPLVS Nonagies tantum: ad analogiam dixeris. Et
NONAGECVPLEX Quod nonaginta modis factum est, vel Quod in nonaginta partes diuidi potest.
NONAGENARIVS a, um. [ e)nnenhkontaeth\s2 ] Qui nonaginta
page 471, image: s0471annos natus est. Nonagenarius motus Plin. 2, 15 Martis stellae tribuitur, a nonaginta partibus caeli s. gradibus, quibus a Sole distat.
NONAGÊNI ae, a. Distributiuum. Nonageni gradus Plin. 36, 13.
NONAGIES Adu. [ e)nnenhkonta/kis2 ] Plin. 2, 108 [...]
NONGENTI [2], vel NONINGENTI ae, a. [ e)nneako/sioi ] i. Nouies centum. [...]
NONÂNVS a, um. Adi. vt, Miles nonanus, i. Ex legione nona Tacit. Ann. 1, 23, 6. et 1, 30, 5.
NONARIVS a, um. Adi. [ e)nnatai=os2 ] A Nonus, vnde Nonariae meretrices, Quae quod hora nona cellas aperirent, et prostare inciperent, dictae sunt. [...]
NONVNCIVM i. n. Nouem vnciis constans. Fest.
NONVSSIS Nouem asses. Varr. de L. L. 4, 36 Ab tribus assibus tressis, et sic proportione vsque ad nonussis.
NOVEMBER bris. m. [ a)nqesthriw\n ] Nomen vndecimi mensis. [...]
NOVENDECIM Adu. Vulgo in Epit. Liu. 119. sed obseruat Gronou. in MSS. deprehendi decem et nouem. Conf. Cellar. Antib. p. 124. et Cur. Post. p. 361.
NOVENNIS e. Adi. Nouem annorum. Filius, qui tunc erat nouennis Lactant. de Mort. persec. c. 20. [...]
NOVENSILES Dii, a nouenario numero, vel a nouitate sic dicti. [...]
NOVERCA ae. f. [ mhtrua\ ] dicitur (auctore Festo) Quam quis sublatis liberis nouam vxorem ducit, accersendae familiae gratia. [...]
NOVERCÂLIS e. Adi. [ mhtruako\s2 ] Animo nouercali in aliquem esse Trebell. Poll. in Herode Tyr. [...]
NOVERCOR âri. Saeuitiam nouercae exercere. [...]
NOVI vid. NOSCO.
NOVIODVNVM [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): NOVIODV=NVM [NOVIODÛNUM]] i. n. [ *noio/dounon, Ptolem.] Trium oppidorum in Gallia nomen. [...]
NOVIOMAGVM, vel NOVOMAGVM i. n. Insignis vrbs Geldriae ad Vahalim. Auson. Mosell. 11 Nouomagum, diui castra inclyta Constantini. Niuomagum scribitur in Tolliana.
NOVISSIMVS, NOVITAS, NOVITER vid. NOVVS.
NOVO [1] âre. vid. NOVVS.
NOVVS a, um. Adi. [ ne/os2, kaino\s2, nearo\s2 ] Recens, veteri opponitur. [...]
page 472, image: s0472NOVE Adu. [ kainw=s2 ] Auctor ad Herenn. 1, 15 c. 9 Ne quid ambigue, ne quid noue dicamus. Apul. Dogm. Plat. 3 pr. Noua, vsitata, noue proferre.
NOVITER Adu. Idem. Laudatur Plin. Paneg. c. 34 pr. [...]
NOVISSIMVS a, um. Adi. [ i)/sxatos2, ne/atos2 ] Vltimus, postremus: quod quae recenter fiunt, vltimum locum habeant. [...]
NOVISSIMVM Adu. i. Vltimo loco Scribon. 270. coll. 263.
NOVISSIME Adu. [ e)sxa/tws2, e)pi\ te/lei ] Postremo. Planc. ad Cic. Fam. 10, 17 [...]
page 473, image: s0473NOVISSIMÂLIS e. Adi. M. Victorin. Gram. Versus nouissimalis.
NOVITAS âtis. f. [ kaino/ths2 ] Qualitas rei nouae. [...]
NOVÎCIVS a, um. Adi. [ nearo\s2, nearw/teros2 ] Nouus. Plaut. Most. 3, 2, 92 [...]
NOVICII orum. m. pl. Rudes serui, et non veterani. [ new/nhtoi ] Plaut. Capt. 3, 5, 60 [...]
NOVICIOLVS a, um. Adi. Nouiciola paratura Tertull. Apol. 47. Idem de Poenit. 6 Sunt nouicioli, qui incipiunt diuinis sermonibus aures rigare.
NOVIVS Poëta Comicus saepe laudatus Nonio Marcello et aliis Grammaticis, a quo dicti
NOVIANI FULLONES fullones, de quibus in FVLLO
NOVO [2] âre. [ neo/w, kainopoie/w, kainotomw= ] Nouum siue recens facere, mutare. [...]
NOVANS antis. Partic. [ new=n ] Liu. 1, 52 Turnum nouantem res poena affecissent. Tecta nouans Virg. Aen. 4, 260.
NOVANDVS a, um. Aliud Partic. Res nouandae Virg. Aen. 4, 290. [...]
NOVÂTVS [1] a, um. similiter Partic. [ newqei\s2 ] Vulnus nouatum Ouid. Rem. Amor. 729. Vox et facies nouata est Ouid. Met. 2, 674.
NOVÂTOR, ôris. m. et NOVÂTRIX îcis. f. [ newth\s2 ] Gell. 1, 15 [...]
NOVATIO ônis. f. kainismo\s2 Gloss. Lat. Gr.] Instauratio, cum de nouo aliquid fit aut agitur. [...]
NOVÂTVS [2] ûs. m. Idem quod Nouatio. [...]
page 474, image: s0474NOVÂMEN inis. n. Tertull. aduers. Marc. 1, 20.
NOVELLVS a, um. Adi. [ newrh\s2 ] Dimin. a Nouus. Virg. Ecl. 3, 11 [...]
NOVELLE Adu. Plaut. Poen. suppos. 8.
NOVELLICVS a, um. Id. ibid.
NOVELLITAS âtis. f. Tertull. aduers. Prax. c. 2 Tam ipsa posteritas omnium haereticorum, quam ipsa nouellitas Praxeae hesterni. Idem de Anima c. 28.
NOVELLO âre. [ neoqme/w ] Nouum agrum colere, seu nouas vites pangere, vbi ante non erant. Suet. Domit. c. 7 Edixit, ne quis in Italia nouellaret. V. Torrent. et Brodaei Miscel. 10, 15.
NOVELLASTER tra, trum. Adi. Marc. Empir. 8 Vinum optimum, sed nouellastrum.
NOVELLÊTVM i. n. neofutei=on Gloss. Lat. Gr. [ neofutw\n,] sumitur pro Vinea ex nouellis vitibus consita. [...]
NOVVM COMVM i. n. Oppidum situm ad radices Alpium, ad lacum Larium. Strab. 4. Suet. Iul. c. 28. n. 3. Caes. Bell. Ciuil. 2. V. Sigon. de Ant. Iur. Ital. 3, 2. [...]
NOX
NOX noctis. f. [ nu\c, nu/xos2 ] dicta a Graeco [ nu/c. [...]
page 475, image: s0475NOCTVRNVS [1] antiquis dictus est Noctis deus. [...]
page 476, image: s0476NOCTVRNVS [2] a, um. Adi. [ nu/xios2, nuktero\s2, nukterino\s2 ] Quod est noctis. [...]
NOCTVRNÂLIS e. Adi. Alcim. Auit. Epist. 33 In contenebrati recessus nocturnali habitatione. Sidon. Epist. 7, 16 Per quos nocturnalem cucullum transmisi.
NOCTIVS a, um. Adi. Nocturnus. Lucret. 6, 1218 -- Nec noctia saecla ferarum Exibant siluis. Vid. Barth. Aduers. 1, 9.
NOCTESCO ere. In modum noctis tenebrosum esse vel fieri. Furius Antias apud Gell. 18, 11 Omnia noctescunt tenebris caliginis atrae. conf. Non. 2, 591.
NOCTICOLA ae. m. Prudent. Hamart. 634 Nocticola Indus. scil. Qui ob diurnum calorem noctem amat.
NOCTICOLOR, ôris. Adi. Ater. Auson. Technopaeg. de Diis 11 Nocticolor Styx.
NOCTICVBVS a, um. Adi. pro Adultero, apud Cassiodor.
NOCTIFER era, um. Adi. [ nuktofo/ros2 ] dicitur Vesper vel Hesperus, stella vespertina, quae eadem mane dicitur Lucifer. [...]
NOCTILVCA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): NOCTILV=CA [NOCTILÛCA]] ae. f. [ nuktofanh\s2 ] dicitur Luna ex eo, quod eo cognomine in Palatio colebatur, et noctu in eius templo lampades lucebant. [...]
NOCTILVCERNA ae. f. pro Cicindela, apud Apuleium.
NOCTILVGVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): NOCTILV=GVS [NOCTILÛGUS]] a, um. Adi. Epitheton bubonis apud Lucil. Vid. Fest. Scaligeri. Lauremberg. in Antiquar. leg. noctilucas.
NOCTIVAGVS a, um. Adi. [ nukti/poros2 ] Currus noctiuagus Phoebes Virg. Aen. 10, 216. [...]
NOCTVABVNDVS [2] a, um. Adi. Cic. Att. 12, 1 [...]
NOCTICVLVS, NOCTOCVLVS, NOCTVCVLVS Vid. statim NOCTVLVCVS.
NOCTVLVCVS i. Interdiu et noctu. [...]
NOCTIPVGA orum. n. Pl. Lucilius vocauit Obscena, quod noctu pungant, atque excitent Venerem. Sic certe Salmas. pro Noctiluca vulgato. Vid. Dacerii annotatio ad Festum.
page 477, image: s0477NOCTISVRGIVM i. n. Vox ficta Latine pro Nyctegresia a Festo in Egretus.
NOCTIVIDVS a, um. Adi. Noctu videns. Mart. Capell. 6. pr. Noctiuida ales, noctua.
NOCTVVIGILVS a, um. Adi. Plaut. Curc. 1, 3, 40 Noctuvigilam Venerem dixit, quia peruigilia Venus amat.
NOXA ae. f. [ bla/bh, poinh\ ] a nocendo, est vel actio nocens s. laesio, in specie peccatum, quo vel alii, vel ipsi peccanti nocetur: vel poena delicti: quam vtramque notionem etiam Festus docuit, apud quem Accius Menalippa, Te esse huic noxae obnoxium. [...]
NOXÂLIS e. Adi. [ phmatiko\s2, noca/lios2 ] Caius in l. 1. D. de Noxal. act. [...]
NOXIA ae. f. [ ptai=sma, noci/a ] Culpa dicitur, auctore Festo. Sed non differre a Noxa modo diximus. [...]
page 478, image: s0478NOXIÂLIS e. Adi. Prudent. Cathem. 9, 18 Lex noxialis. Idem hymno Mamerti v. 5 Quando pomi noxialis morte morsu corruit.
NOXIETAS âtis. f. Noxia, delictum Tertull. Apol. c. 2.
NOXIVS a, um. Adi. [ phmanto\s2, blabero\s2 ] Nocens, et criminis compertus. [...]
NOXIÔSVS a, um. Adi. Senec. de Clement. 1, 26 [...]
NOXITVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): NOXITV=DO [NOXITÛDO]] inis. f. pro Noxia apud veteres dicebatur. Accius, Ocule noxitudo obliteretur Pelopidarum, ac per nos sanctescat genus Nonius 2, 576.
NVB
NVBAE arum. m. Pl. *nou=bai Stephano ] Populi sunt Libyae, ad sinistrum Nili flexum habitantes, in multa diuisi regna, teste Strabone 17. Vid. Drakenb. ad Sil. 3, 269. et 7, 664.
NVBES is. f. [ nefe/lh, ne/fos2 ] Vapor humidus in sublime elatus e terra per aestum, cuius densitas solis lumen intercipit, et quasi nubit, i. velat, obtegit. Aër sine nubibus Ouid. de Arte Am. 3, 173. [...]
page 479, image: s0479NVBÊCVLA ae. f. [ nefe/lion ] Parua nubes. [...]
NVBECVLÔSVS a, um. Adi. Sarisb. Epist. 184 Ratio haec nubeculosior est.
NVBIFER era, erum. Adi. [ nefelifo/ros2 ] Eurus nubifer Sil. 10, 323. Noti Ouid. Epist. 3, 58. Apenninus Id. Met. 2, 226.
NVBIFVGVS a, um. Adi. Qui nubes fugat, vel etiam Qui fugit nubes. Columel. 10, 288 Nec tam nubifugo Borea Latonia Phoebe Purpureo radiat vultu.
NVBIGENA ae. m. [ nefelogenh\s2 ] Columel. 10, 156 [...]
NVBIGEROS clypeos Stat. Silu. 5, 2, 131. Sed legendum, nubigenas: Sermo enim est de ancilibus e caelo delapsis.
NVBIGÔSVS a, um. Adi. Nubilus, Caliginosus. Nubigosus aër Claud. Mamert. de Stat. Animae 1, 7.
NVBIVAGVS a, um. Adi. Meatus Sil. 12, 102 de Daedalo.
NVBILVS a, um. Adi. [ nefelw/dhs2 ] Nubibus tectum, caliginosum. [...]
NVBILVM i. n. [ ne/fos2 ] Ipsam nubem significat. [...]
NVBILARIVM i. n. [ sitobolw\n ] Locus, quo propter nubes conferuntur frumenta semitrita. [...]
NVBILAR âris. n. Idem. Columel. 2, 21, 3 [...]
NVBILO âre. [ gnofe/w ] Nubilum seu obscurum facere. Et apud Varr. R. R. 1, 13, 5 Nubilare si coeperit, int. aër. Paullin. Nolan. Carm. 10, 38 Lucem figmenta vatum nubilant.
NVBILANS antis. Partic. Nubilans fulgor carbunculi, h. e. Veluti nubes quasdam oculis obiiciens Plin. 37, 7.
NVBILOR ari. Dep. [ gnofou=mai ] Idem quod nubilare. Cato de R. R. c. 88, 2 Vbi nubilabitur, et noctu sub tecto ponito.
NVBILÔSVS a, um. Adi. Apul. Met. 11, p. 260 Caelum, nubilosa caligine disiecta, nudo sudoque luminis proprii splendore candebat.
NVBILIS [1] vid. sub NVBO.
NVBO nupsi et nuptus sum, nuptum, ere. [ game/omai, numfeu/omai, mnhsteu/omai ] Operire, velare: vt Nubes, quae caelum operit. [...]
page 480, image: s0480NVBENS entis. Partic. [ gamou/menos2 ] Ferre dona nubenti Sen. Med. 842. Filiae nubenti lectum genialem strauit mater Cic. pro Cluent. 14 c. 5.
NVPTVS [1] a, um. Aliud Partic. [ gegamhme/nos2 ] Marito certo nupta Ouid. Epist. 5, 107. [...]
NVPTVS [2] i. m. [ mnhsto\s2, numfi/os2 ] Qui nupsit. [...]
NVPTA ae. f. [ nu/mfh ] Quae nupsit. [...]
NVPTVLA ae. f. Varro ap. Non. 4, 330.
NVPTVS [3] ûs. m. [ mnhstei/a ] Aur. Vict. Viris illust. c. 59 [...]
NVPTVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): NVPTV=RVS [NUPTÛRUS]] a, um. Partic. [ gamhso/menos2 ] Proles nuptura et nupta Ouid. Epist. 15, 119.
NVBILIS [2] e. Adi. [ gamhto\s2 ] Apta, vt viro in matrimonio iungatur. [...]
NVPTO âre. Frequent. vel Desideratiuum potius. Tertull. aut Cyprianus, aut quisquis est, Sodom. 45 Quo nullae nuptant animae, i. appetunt nuptias.
NVPTVRIO îre. [ gamhsei/w ] Cupere nubere. Apul. Apol. p. 319 Ea si claro nupsisset homini rusticano, indecrepito seni, sponte eam diceres sine vlla magia iam olim nupturisse.
NVPTIAE arum. f. tantum pl. [ ga/mos2 ] Coniunctio maris et feminae. [...]
page 481, image: s0481NVPTIÂLIS e. Adi. [ gamiko\s2, gamh/lios2 ] Quod pertinet ad nuptias. [...]
NVPTALICIVS a, um. Adi. Idem. Munus nuptalicium Vlpian. l. 194 D. de V. S.
NVPTIALITER Adu. Nuptialiter laetus Mart. Capell. 6.
NVPTIÂTOR, ôris. m. Qui facit nuptias. Hieron. Epist. 11 Secundus nuptiator.
NVC
NVCAMENTVM [1] i. n. [ ku/ttaros2 ] a Nuce inclinari videtur, vel quod sit ceu rudimentum quoddam naturae, pineam nucem facere condiscentis, vel quod apertissime in nucibus propendere videatur, inquit Ruellius. [...]
NVCERIA ae. f. [ *noukeri/a ] Vrbs est Campaniae, nouem millibus passuum a mari distans, cuius meminit Silius 8, 533. et 12, 424.
NVCETVM, NVCEVS, NVCLEVS, NVCVLA etc. vid. NVX.
NVD
NVDARE, NVDIPEDALIA vid. NVDVS.
NVDITANVM i. n. Hispaniae Baeticae oppidum est, apud Plin. 3, 1.
NVDIVSTERTIVS, NVDIVSQVARTVS etc. [ pro/xqes2 ] composita sunt, inquit Festus, ex Nunc et Die Tertio et Quarto, id est, Nunc est dies tertius, Nunc est dies quartus; semperque de praeterito dicuntur. [...]
NVDO [1] âre. vid. NVDVS.
NVDVS a, um. Adi. [ gumno\s2, yilo\s2 ] Quod est sine tegmine, veste, aut alia re, quae illam quocunque modo, tegere solet. [...]
page 482, image: s0482NVDVLVS a, um. Adi. Hadriani Carm. suprem. apud Spartian. c. 25 Pallidula, rigida, nudula.
NVDE Adu. Simpliciter Lactant. 3, 1 Quae tradita sunt breuiter et nude.
NVDITAS âtis. f. gumno/ths2 Gloss. Lat. Graec.] sumitur pro Inopia Quinctil. 10, 2 Tenuitas ac nuditas placuit, etc.
NVDO [2] âre. [ gumno/w, yilo/w ] Nudum facere, detegere. [...]
NVDANS antis. Partic. Ouid. Met. 10, 391 Inania nudans vbera. Catull. 65, 81 Nudantes reiecta veste papillas.
NVDÂTVS a, um. Partic. [ gumnwqei\s2 ] Sic Nudatus Liu. 3 dicitur, cui vestis inter rixandum dilacerata erat. [...]
NVDATIO ônis. f. Plin. 18, 6.
NVDIPEDALIA ium. n. pl. [ gumnopo/dia ] Sacra erant Hierosolymis, vt scribit Hieronymus contra Iouinianum. [...]
NVDIPES edis. Tertull. de Pall. 5 Non expedit in algore et ardore rigere nudipedem.
NVG
NVGAE arum. f. pl. tantum. [ lh=ros2, u(/qlos2, fluari/a, le/sxh ] sunt proprie cantiones in laudem mortuorum. [...]
page 483, image: s0483NVGVLAE arum. f. pl. Dimin. Mart. Capell. 1 p. 1 Nugulas ineptas aggarrire.
NVGAS Adi. indecl. Charisins 1 Nugas licet indeclinabile sit, tamen commune trium generum est, hic et haec et hoc Nugas. [...]
NVGAX âcis. Adi. [ fluarw/dhs2 ] Qui nugatur. Vnde et Nugator alias dicitur. Vet. Gloss. Nugax, [ ei)kaîos2, sapro\s2, a)xrei=os2, flu/aros2. Ne sis nugax Petron. Fragm. c. 52. Add. Cael. ad Cic. Fam. 8, 15.
NVGACITAS âtis. f. [Gloss. [ a)xreio/ths2, a)xreiosu/nh,] Nequitia, nugacitas. Augustin. Epist. 67 extr. Omnis ab eo deleta est nugacitas. [...]
NVGIGERVLVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): NVGIGERV=LVS [NVGIGERÛLUS]] a, um. Adi. Qui vana nuntiat Plaut. Aul. 3, 5, 51. Lambin. malit nugiuendulus.
NVGIGER era, erum. Aliud Adi. [ lhrofo/ros2 ] Nugigera manus, h. e. Vana, et quae scipsam fefellit. [...]
NVGILOQVVS a, um. Adi. Nugiloqui detractores Sarisb. Epist. 200.
NVGIPARVS a, um. Adi. Qui Parit nugas Gloss. Isidor.
NVGIVENDVS, vel NVGIVENDVLVS i. m. [ lhropw/lhs2 ] ab antiquis dicebatur, Qui aliquid mulieribus venderet, inquit Nonius 2, 587 [...]
NVGOR âri. Dep. [ lhre/w, u(qle/w, fluare/w, flhnafa/w, e)resxele/w, a)dolesxe/w, bwmoloxe/w ] Vana et nugas agere. [...]
NVGÂTOR, ôris. m. [ flu/aros2, a)dole/sxhs2 ] Plaut. Curc. 4, 1, 1 [...]
NVGATORIVS a, um. Adi. Idem quod Nugalis. [...]
NVGATORIE Adu. Auctor ad Herenn. 4 c. 36 Non contra tenuiter et nugatorie responsum?
NVGATRIX icis. f. Prudent. Psych. v. 434 Nugatricem aciem.
NVGÂLIS e. Adi. fluarw/dhs2 Onomast. Vet.] Quod est nugis plenum, seu Quod est nugarum. [...]
NVGALITAS âtis. f. Gloss. vet. Nugalitas, [ sapro/ths2.
NVGARIVS a, um. Adi. Varr. de L. L. 6, 3 Diobolares, a binis obolis: scaeniculae ab scaeno nugario vnguento, quod sit inter nugas, a quibus nugiuendi dicuntur.
NVGAMENTVM i. n. [ u(/qlhma ] Idem quod Nugae. Apul. Met. 1 extr. p. 113, 31 A quo istorum nugamenta haec comparasti? de pisciculis, quos etiam quisquilias per contemtum modo appellarat.
NVGO ônis. m. pro Nugatore. Apul. Met. 5 extr. p. 172, 2 Sed vtique praesumis, nugo et corruptor, te solum generosum. Venus ad Cupidinem.
NVGIDICVS a, um. Adi. Nugidici ventilatores Sarisb. Met. 2, 7.
NVGIDOLOLOQVIDES Plaut. Pers. 4, 6, 21. Al. Nugipolyloquides, et Nugipililoquides.
NVL
NVLLATENVS, NVLLIBI etc. vid. post NVLLVS.
NVLLVS a, um. [ mhdei\s2, ou)dei\s2 ] Gen. nullîus, et aliquando in carmine nullius, e Non et Vllus compositum. [...]
page 484, image: s0484NVLLATENVS Adu. saepe Cassiodor. [ ou)damw=s2, it. nulla ratione Gloss. Cyrill. Mart. Capell. 2 Immortalitatis sedem nullatenus obtinebis. Conf. Zenon. Cod. 8. t. 10. l. 12 §. 3. et Fulgent. de Epiph.
NVLLIBI Adu. Vitruu. 7, 1 Nullibi exstantes. Onomast. Gr. Lat. [ ou)damou=, nullibi.
NVLLIFICO âre. Vet. Interp. Iren. 4, 47. [...]
NVLLIFICATIO ônis. f. Tertull. aduers. Marc. 4, 14 Quae ignominia, quae nullificatio.
NVLLIFICÂMEN inis. n. Tertull. aduers. Marc. 3, 7 et 17 Ignominia hominis et nullificamen populi.
NVLLITAS âtis. f. Nullitas sententiae apud ICtos, Canon. 1. Co. fin. de re iud. in 6.
NVM
NVM [ mw/=n, a)=ra, mh\ ou)=n, a)=r' ou)k ] Adu. interrogandi, cui subintelligitur negatio. [...]
page 485, image: s0485NVMNAM [ mw=n ] Ter. Andr. 3, 4, 12 Hem numnam periimus?
NVMQVANDO, NVMQVIS vid. NVNQVANDO, NVNQVIS.
NVMA ae. m. Pompilius, [ *nouma=s2 *pompi/lios2 ] vir Sabinus, et a Romulo secundus rex, iustitia et pietate insignis: De eo Cicero de Orat. 2, 154 [...]
NVMÂNA ae. f. [ *nouma=na ] Oppidum Piceni in Italia Mela 2, 4. Scopulosae rura Numanae Sil. 8, 433.
NVMANTIA ae. f. [ *nomanti/a ] Vrbs Hispaniae in Celtiberia, quae a Romanis obsessa per annos XIIII, quum haberet tantum quatuor hominum millia, non solum sustinuit, sed etiam vicit quadraginta millia Romanorum: tandem tamen a Scipione posteriore post longam et arctissimam obsidionem deleta. [...]
NVMANTÎNVS a, um. Adi. [ *nomanti=nos2 ] Bellum Numantinum Cic. Fam. 5, 12. [...]
NVMARIVS, NVMATIO, NVMATVS vid. NVMVS.
NVMATIVS habent quidam pro MVNACIVS gentis nomine.
NVMELLA ae. f. [ ku/fwn ] est, vt ait Nonius 2, 568 [...]
NVMELLI eodem intellectu, vt ex optimis libris dedit Gesnerus. Colum. 6, 19, 3 Vbi possunt etiam numelli fabricari, vt inserto capite descendentibus per foramina regulis ceruix teneatur.
NVMEN inis. n. [ daimo/nion, qei=on, qeio/ths2 ] dicitur, auctore Festo, quasi Nutus dei, ac potestas. [...]
page 486, image: s0486NVMERIA ae. f. Dea numerorum, s. quae numerare pueros doceat, vt vult Augustin. de Ciu. Dei 4, 11. [...]
NVMERATVS, NVMERO, NVMEROSVS etc. vid. paullo infra.
NVMERIVS i. m. [ *noume/rios2 ] a Numero Aduerbio praenomen ductum est, v. v. Festus, qui Fabiae genti assignat. Non Fabiae tantum gentis, sed etiam aliarum esse docet Spanh. de Num. diss. 10.
NVMERVS i. m. [ a)riqmo\s2 ] Vnitatum collectio, mensura quaedam et finitio multitudinis. [...]
page 488, image: s0488NVMERO [1] Adu. Si Nonium audimus 4, 319 [...]
page 489, image: s0489NVMERÔSVS a, um. Adi. Quod magno constat numero. [...]
NVMERÔSE Adu. Cic. de Orat. 3, 175 [...]
NVMEROSITAS âtis. f. Macrob. Saturn. 5, 10 [...]
NVMERÂLIS e. Adi. [ a)riqmhtiko\s2 ] Quod ad numerum pertinet: vnde, Numeralis scientia, Quae tractat de numeris; Graece Arithmetice dicitur. [...]
NVMERABILIS e. Adi. [ a)riqmhto\s2 ] Quod numerari potest. [...]
NVMERO [2] âre. [ a)riqme/w ] Per numeros recensere vel colligere et metiri. [...]
NVMERANDVS a, um. Partic. [ a)riqmhte/os2 ] Sil. 15, 750 Ante omnes bello numerandus Amilcar.
page 490, image: s0490NVMERÂTVS a, um. Aliud Partic. [ h)riqmhme/nos2 ] Cic. pro Caecin. 11, c. 4. [...]
NVMERATIO ônis. f. [ a)ri/qmhsis2 ] Columel. 11, 1, 24 Sed vbi aeris numeratio exigitur, res pro numis ostenditur. conf. Idem 1, 8, 13. Sen. Epist. 18 Ab isto fiet numeratio.
NVMERÂTOR, ôris. m. Augustin. Confess. 5, 4 extr. Numerator siderum.
NVMERARIVS i. m. Aritbmeticus. [...]
NVMESTRANI orum. m. Pl. Populi Italiae, in tractu Lucanorum, Vrsentinis, et Volsentanis proximi, quorum meminit Plin. 3, 11.
NVMICIVS [1] i. m. Ad quem scripsit Hor. Epist. 1, 6. De Numicio Thermo, vid. Tacit. Ann. 16, 20, 2.
NVMICIVS [2] i. m. [ *nomi/kios2 ] Amnis est, non longe a Lauinio, qui et Numicus dicitur. Corniger Numicius Ouid. Fast. 3, 647.
NVMÎCVS i. m. [ *nomi=kos2 ] Ingens fluuius fuit in Latio: in quo repertum est cadauer Aeneae et consecratum. [...]
NVMIDIA ae. f. [ *noma/dwn xw/ra ] Regio late patens in Africa, dicta est a dictione Nomades, quos Romani Numidas appellant. [...]
NVMIDA ae. m. [ *noma\s2 ] Qui Numidiam incolit. [...]
NVMIDICVS a, um. Adi. [ *nomadiko\s2 ] vt, Lapis Numidicus, qui inter generosa marmora adnumeratur. [...]
NVMIDIÂNVS a, um. Possess. vt, Numidiana pira Plin. 15, 15.
NVMISIVS i. m. Nomen Romanum. De Numisio Lupo et Rufo, vid. Tacitum. De Numisio Tirone Cic. Philipp. 2, 8. et 12, 14.
NVMISIANA vitis, et Numisianae vuae, leguntur apud Columel. [...]
NVMISMA [1] vid. NVMVS.
NVMITOR, ôris. m. [ *nomh/twr ] Filius Procae Albanorum regis, et Amulii frater: Rheam Siluiam filiam habuit, quam Amulius pulso Numitore fratre, Vestalem virginem fecit, ne tandem sobolem haberet, quae patruum vleisceretur. [...]
NVMITORIVS i. m. Nomen Romanum. Vid. Cic. Verr. 5, 63. de Inuent. 2, 105. et Philipp. 3, 17.
NVMVS, vel NVMMVS i. m. [ no/misma, a)rgu/rion ] ea, quae vulgo bodie vocatur Moneta. [...]
page 491, image: s0491NVMORVMEXPALPONIDES ae. m. Plaut. Pers. 4, 6, 22. i. qui blandiendo palpandoque numis alios emungit.
NVMVLVS i. m. Dimin. [ nomisma/tion ] Cic. Att. 1, 16 [...]
NVMMÔSVS a, um. Adi. [ xrhmatw/dhs2 ] Qui numis abundat. [...]
NVMMÂTVS a, um. Aliud Adi. [ poluxrh/matos2 ] Cic. de Lege Agrar. 2, 56 c. 22 [...]
NVMMATIO ônis. f. [ poluxrhmati/a ] Numorum abundantia et affluentia. [...]
NVMMARIVS a, um. Adi. [ xrhmatiko\s2 ] Quod ad numos pertinet: vt, Res nummaria et alia, quae mox dabimus. [...]
page 492, image: s0492NVMISMA [2] atis. n. Idem quod Numus. [...]
NVMMVLARIVS, s. NVMVLARIVS i. m. [ kermatisth\s2 ] Mensarius alias dicitur, Qui numos ad mensam tenet, vel qui ex officio mensae numorum inseruit. [...]
NVMVLARIVS a, um. Adi. Scaeuola in l. vlt. D. de institoria actione, Lucius Titius mensae numulariae, quam exercebat, habuit libertum praepositum.
NVMVLARIOLVS i. m. Dimin. Sen. de morte Claudii; Proximus interrogatur sententiam Diespiter Vicae Potae filius, et ipse designatus Cos. numulariolus.
NVMMIPETA ae. m. Sarisb. Carm. Nummipetae cum libricolis nequeunt simul esse.
NVMQVANDO, NVMQVIS vid. NVNQ.
NVN
NVNC Aduerb. temporis praesentis [ nu=n, nuni\, ta\ nu=n ] Ter. Eun. 5, 5, 15 [...]
page 493, image: s0493NVNCVBI Adu. [ mh\ ou)=n pou= ] Compositum ex Num vbi, pro alicubi. [...]
NVNCVSQVE Adhuc. Ita saepe Ammianus, viz. 14, 2. 22, 8. 27, 7. et 31, 7 Indicant nuncusque albentes ossibus campi.
NVNCIVS vid. NVNTIVS.
NVNCOREVS i. m. Sesostridis filius, qui obeliscum illum, qui postea Romae situs fuit in Vaticano, curauit excidendum Plin. 36, 11.
NVNCVPO âre. [ prosagoreu/w, o)noma/zw ] Nominare, quasi tu dicas, nomine capere, aut nomen capere, vt aucupare est auem capere. [...]
NVNCVPÂTIM Adu. Nominatim. Claud. Mamert. de Statu animae 2, 9. Eruentur mihi atque extrahentur etiam nuncupatim ex abditis tenebellarum, qui hactenus delituere.
NVNCVPATIO ônis. f. [ proshgori/a ] Plin. 9, 35 s. 58 [...]
NVNCVPÂTOR, ôris. m. Apul. Florid. 2 extr. Pythagoras primus philosophiae nuncupator et conditor.
NVNDINA ae. f. [ *no/ndina ] Romanorum dea, a nono die nascentium dicta, qui Lustricus dicitur. [...]
NVNDINAE arum. f. panh/guris2, pantopw/lion Gloss. Vet. Nundina [ a)gora\ tw=n w)ni/wn ] a Nono die dictae sunt, quasi Nouendinae. [...]
page 494, image: s0494NVNDINVM i. n. Lamprid. Alex. Seu. c. 28 Primum nundinum. De hoc agimus in NVNDINIVM: de Trino nundino, vid. TRINVNDINVM.
NVNDINÂLIS e. Adi. [ pantopwliko\s2 ] Quod pertinet ad nundinas. [...]
NVNDINOR, âri. it. NVNDINO âre. [ panhguri/zw ] Nundinas celebrare proprie significat, vt Macrob. 1, 16 [...]
NVNDINATIO ônis. f. [ panh/gursis2 ] Ipse nundinandi actus. Sed fere in malam partem. [...]
NVNDINATICIVS a, um. Adi. Venalis. Tertull. de Veland. Virg. c. 3 Nundinaticia capita, venum exposita ad inspectionem.
NVNDINÂTOR, ôris. m. a)gorai=os2, kaphleuth\s2 Gloss. Lat. Gr.] Qui nundinas frequentat. [...]
page 495, image: s0495NVNDINARIVS a, um. Adi. [ panhguriko\s2 ] Quod ad nundinas pertinet, vel quod nundinis destinatum est. [...]
NVNDINIVM (vt plerique libri habent) vel, vt nunc editur, NVNDINVM, vox de consulatibus tempore Imperatorum senescentis imperii vsurpari solita. [...]
NVNQVAM [ ou)/pote, ou)de/pote, mh/pote, mhde/pote ] Adu. quod Priscian. [...]
NVNQVANDO, s. NVMQVANDO Adu. [ mh\ ou)=n pote\ ] compositum ex Num et Quando, siue Aliquando, quod tamen diuisim scribere praestiterit. [...]
NVNQVIS, vel NVMQVIS [ mh\ ou)=ntis2 ] nunquae, nunquod vel nunquid. [...]
page 496, image: s0496NVNTIVS [1], siue NVNCIVS i. m. [ a)/ggelos2, a)ggeli/as2, a)gge/rios2 ] tum is, qui aliquid visum vel auditum refert, et sermone suo exponit, (ne tabellarium putes) tum ipse sermo, quo quid actum sit refertur. [...]
NVNTIVM i. etiam n. genere, pro Re quae nuntiatur, poni ait Seru. ad Aen. 11, 896 [...]
NVNTIVS [2] a, um. Adi. Ouid. Epist. 16, 10 [...]
page 497, image: s0497NVNTIO âre. [ a)gge/llw, mhnu/w, pifa/skw, eu)aggeli/zw ] Significare rem nouam. [...]
NVNTIANS antis. Partic. Legati nuntiantes Iustin. 18, 6, 2. et 23, 3, 5.
NVNTIÂTVS a, um. Partic. Res domi nuntiata Iustin. 43, 5, 9. Pugna nuntiata Caes. Bell. Gall. 2, 28 et 29.
NVNTIATIO ônis. f. [ a)ggeli/a ] Auguris speciatim opus est, cum visa aut animaduersa a se indicat. [...]
NVNTIÂTOR, ôris. m. Vlpian. in l. Praetor ait, et l. Stipulatio. D. de noui operis nuntiat. conf. Arnob. 1 extr. et Tertull. ibid. c. 7. Callistr. ICtus Dig. 49 t. 14 l. 1 §. 5.
NVNTIATRIX îcis. f. Cassiodor. Epist. 2, 14 Nuntiatrix redeuntis anni ciconia.
NVO
NVO nui, nûtum, ere. [ neu/w ] In compositis tantum superest, et significat capitis, et superciliorum motu significare quid velis aut nolis.
NVTVS [1] [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): NV=TVS [NÛTUS]] ûs. m. [ neu=ma ] Signum, quod fit capite, vel superciliis. [...]
NVTO [1] âre. Frequentat. [ neusta/zw ] Saepe signum capitis facere. [...]
NVTANS antis. Partic. [ neusta/zwn ] Acies nutans Tacit. Hist. 3, 40. [...]
NVTATVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): NVTATV=RVS [NUTATÛRUS]] a, um. Aliud Partic. [ neusta/swn ] Apex nutaturus supra agmina Stat. Silu. 4, 4, 68.
page 498, image: s0498NVTATIO ônis. f. [ neu/stasis2 ] Plin. 11, 37 A cerebro proficiscitur somnus: hinc capitis nutatio. Metaph. periculum ruinae, vt Reipublicae nutatio Plin. Paneg. c. 5.
NVTÂMEN inis. n. Sil. 2, 399 Albentes niueae tremulo nutamine pennae.
NVTABVNDVS a, um. Adi. Solin. c. 27 Capite nutabundo. Saluian. de Gubern. Dei 6 Ad gressum nutabundi.
NVTABILIS e. Adi. Apul. de Deo Socr. p. 44, 19 Vsque ad regni nutabilem suggestum et pendulum tribunal euectus est.
NVP
NVPER Adu. [ a)/rti, a)rti/ws2, e)/nagxos2, newsti\ ] Non longo ante tempore. [...]
NVPERVS a, um. Adi. Recens, nouum. Plaut. Capt. 3, 5, 60 Recens captum hominem, et nuperum, et nouitium te perdocere, etc.
NVPSIA ae. f. [ *nouyi/a ] Oppidum est ad Nilum fluuium, in tractu Syenitarum, cuius meminit Plin. 6, 29.
NVPSIS is. f. Oppidum est Arabiae, Nomadibus proximum, de quo Plin. 6, 100.
NVPTA, NVPTIAE, NVPTVS etc. Vid. NVBO.
NVR
NVRSIA ae. f. [ *noursi/a ] Sabinorum ciuitas, auctore Ptolemaea 3, 1. [...]
NVRSÎNVS a, um. Adi. Martialis 13, 20 Nursinas poteris parcius esse pilas.
NVRVS ûs. f. [ nuo\s2 ] Filii vxor. Cic. Philipp. 2, 58 [...]
NVS
NVS Gr. [ nou=s2, Sapientia. Vid. Vet. Interp. Iren. 1, 1. [...]
NVSCITIO ônis. Vid. LVSCITIO, et statim NVSCICIOSVS.
NVSCICIOSVS a, um. Adi. Festus, Nusciciosum Ateius Philologus ait appellari solitum, qui propter oculorum vitium parum videret. [...]
NVSPIAM Adu. Gell. 5, 4 [...]
NVSQVAM Adu. [ ou)damh=, mhdamh= ] Quod Priscian. l. 17 p. 1058 [...]
NVT
NVTO [2] âre. Vid. sub NVO, ere.
NVTRIO îui vel ii, îtum, îre. [ tre/fw, site/w, siti/zw, tiqeu/w, tiqhne/w ] Idem fere quod alere, et matrum ac mammas paruis praebentium fere proprium, deinde varie transfertur. [...]
page 499, image: s0499NVTRIENS entis. Partic. Vulg. Interp. Matth. 24, 19 Vae praegnantibus et nutrientibus.
NVTRÎTVS [1] a, um. Partic. [ teqremme/nos2 ] Ferino lacte nutritus Ouid. Trist. 3, 11, 3. Nutritae sanguine fruges Petron. c. 120.
NVTRÎTVS [2] ûs. m. [ qre/yhs2 ] Nutrimentum. [...]
NVTRÎCO âre. Idem quod Nutrire. [...]
NVTRICOR âri. Depon. Idem. Cic. de Nat. Deor. 2, 86 c. 34 [...]
NVTRICATIO ônis. f. Nutritio. [...]
NVTRICÂTVS ûs. m. Idem. Plaut. Mil. 3, 1, 54 [...]
NVTRICATOR, ôris. m. Plinio tribuitur, sed negant boni Indices.
NVTRITIVS, vel NVTRICIVS a, um. Adi. [ qreptiko\s2 ] Qui nutrit. [...]
NVTRICIVM i. n. Nutriendi et educandi studium, videtur dici per ellipsin huius nominis stu ium. [...]
NVTRÎTOR, ôris. m. [ trofeu\s2 ] Qui nutrit. [...]
NVTRITORIVS a, um. Quod nutriendi vim habet. Theod. Priscian. de Diaet. c. 3 Lac omne nutritorium est. Nutritoriae cunae August. Confess. 12, 27.
NVTRIBILIS e. Adi. Idem. Cael. Aurel. Tard. 4, 3 Cibi nutribiles.
NVTRIX îcis. f. [ qre/ptria, tiqh\, tiqh/nh, trofo\s2 ] Quae nutrit, vel lacte suo, vel aliter. [...]
NVTRÎCVLA ae. f. Dimin. [ qre/ptrion ] Iuuen. Sat. 7, 149 [...]
page 500, image: s0500NVTRIMENTVM i. n. [ qre/mma, trofh\ ] Alimentum. [...]
NVTRÎMEN inis. n. [ e)dw/dimon ] Ouid. Met. 15, 354 Naturaeque suum nutrimen deerit edaci. Add. Iuuen. in Matth. c. 25.
NVTRIMENTÂLIS e. Adi. Const. Afer de N. H. Nutrimentalia membra.
NVTVS [2] vid. NVO.
NVX
NVX nûcis. f. [ kari/nh, karu/a, ka/ruon ] Generale nomen est fructibus arborum, qui duro operimento teguntur, vt sunt Amygdalae, Auellanae, et huiusmodi, vid. Seru. in Virg. Ecl. 2. [...]
NVCVLA ae. f. Dimin. Minuta nux. Vnde et Praenestinae nuculae appellatae sunt. vid. Fest. Conf. Plin. 15, 22.
NVCELLA ae. f. Vt, Nucella cocta Apic. it. pro glande: vid. Barth. Adners. 32, 18.
NVCIPERSICVM i. n. vid. tit. Martial. 13, 46.
NVCIPRVNVM [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): NVCIPRV=NVM [NVCIPRÛNUM]] i. n. Prunum insitum nuci. Plin. 15, 13 Peculiaris impudentia est nucibus insitorum, quae faciem parentis, succumque adoptionis exhibent, appellata ab vtroque nucipruna.
NVCEVS a, um. Adi. [ karui+no\s2 ] Quod est ex nuce. [...]
NVCÊTVM i. n. Locus consitus nucum arborum frequentia. [...]
NVCIFRANGIBVLVM i. n. Ioco appellat Plaut. Dentem, in Bacch. 4, 2, 16 Mihi cautio est, ne nucifrangibula excussit ex malis meis.
NVCINVS a, um. Adi. Vt, Mensae nucinae Vet. Scholiast. Iuuen. Sat. 11, 119. e ligno nucis.
NVCÂLIS e. Adi. Cael. Aurel. Acut. 2, 37 Palmulae nucales, quas caryotas appellant.
page 501, image: s0501NVCAMENTVM [2] i. n. Aliquid nuci simile. Plin. 16, 10 Nucamenta (abietis) squamatim compacta.
NVCLEVS i. m. Quasi nuculeus, vt in MSS. Plauti legi narrat Grut. [ purh\n ] Quod tenerum in nuce includitur. [...]
NVCLEÂTVS a, um. Adi. Scribonius Largus Compos. 233 Vua passa, nucleata, contusa ac mista. Sed bene coniicit Rhodius enucleata.
NYC
NYCTALOPS ôpis. Adi. [ nukta/lwy ] Qui videt interdiu, occidente autem sole cernit exiliter, noctu nihil. [...]
NYCTALÔPIA ae. f. Vitium ipsum est, vt Myopia. Dioscorides tamen Nyctalopa pro Vitio identidem accipit. Budaeus. Conf. Isidor. 4, 8.
NYCTALOPA ae. f. Herba. [...]
NYCTEGRESIA Ea Homeri rhapsodia vocatur, qua maximo metu perculsis omnibus et consternatis ob offensionem pugnae, noctu in castris ab Agamemnone excitantur e stratis duces, et ad consilium vocantur, vid. Egretus apud Fest.
NYCTEGRETVS, i. m. vel NYCTEGRETON i. n. [ nupte/gretos2 ] Herba, de qua sic Plin. 21, 11 [...]
NYCTELIA orum. n. pl. [ ta\ *nukte/lia ] Bacchi sacra nocturna apud Seru. ad Aen. 4, 303 [...]
NYCTELIVS a, um. Adi. *nukte/lios2 ] vocatus fuit Bacchus, quod sacra eius noctu fiebaut: [ nu\c enim nox est, tele/w perficio. [...]
NYCTERIS idis. f. [ nukteri\s2 ] Vespertilio tam minutos habens pedes, vt eis carere videatur Plin. 11, 47.
NYCTEVS duarum syllabarum, Nycteos, vel Latine Nyctei. m. [ *nukteu\s2 ] Rex quidam fuit, pater Antiopes. Propert. 3, 15, 12 Nycteos Antiopen, etc.
NYCTÊIS idis. f. Patronym. [ *nukthi\+s2 ] Propertius 1, 4, 5 Tu licet Antiopae formam Nycteidos, etc. Add. Ouid. Met. 6, 111.
NYCTICORAX âcis. m. [ nuktiko/rac ] Coruus nocturnus. [...]
NYCTIMENE es. f. [ *nuktime/nh ] Filia Nyctei, quo etiam nomine dicta est auis quaedam, in quam conuersa, Nyctimene fertur. [...]
NYCTOSTRATÊGVS i. m. [ nuktostra/thgos2 ] Praefectus vigilum, qui armati noctu vrbem perlustrant. [...]
NYM
NYMPHA ae. f. [ nu/mfh ] Latine Sponsa dicitur. [...]
page 502, image: s0502NYMPHAEVM i. n. [ numfai=on ] quasi tu Nympharum templum dicas, aedificia culta, aquarum in primis lapsibus et salientibus, imaginibusque nympharum. [...]
NYMPHAEA ae. f. [ numfai=a ] Herba Heraclia, quae Venerem extinguit: a Nympha, hoc est aqua dicta, quod aquis gaudeat Plin. 26, 10. Et 25, 7.
NYMPHALIS e. Adi. Fontanus. Decoquere aliquid in aqua nymphali Oct. Horat. 4.
NYMPHARENA ae. f. Gemma, vrbis et gentis Persicae nomen habet, similis hippopotami dentibus Plin. 37, 10.
NYMPHON ônis. m. Vir quidam Colophonius, de quo Cic. Q. Frat. 1, 2, 2. Ego nugas maximas omni mea comitate complexus sum, Nymphontem etiam Colophonium.
NYS
NYSA [1] ae. f. [ *nu/sa ] Vrbs Arabiae, apud quam (vt Diodorus 3, 64 ait) Bacchus educatus, a Nymphis fuit. [...]
NYSÊIS idos. f. Patronym. Vt, Nyseides nymphae Ouid. Met. 3, 314 quae Bacchum educarunt. [...]
NYSÊIVS a, um. Adi. [ *nush/i+os2 ] vt, Iuga Nyseia apud Lucan. 8, 801.
NYSEVS dyssill. [ *nuseu\s2 ] dictus est Bacchus Ouid. Met. 4, 13.
NYSIACVS a, um. Adi. Bacchicus, vt, Nysiaci flores Mart. Capell. 2.
NYSIAS adis. f. Patronym. [ *nusia\s2 ] vt, Nymphae Nysiades, apud Ouid. Fast. 3, 769. positum pro gentili.
NYSIGENA ae. m. [ *nusigenh\s2 ] Qui in Nysa natus est. Catul. Argon. s. 62, 252 At parte ex alia florens volitabat Iacchus, cum thyaso Satyrorum, et Nysigenis Silenis.
NYSION i. n. [ nu/sion ] Hedera, Baccho sacra Apul. de Herb. c. 98.
NYSIVS a, um. Adi. Bacchi et ipsum cognomen. Arnob. 5 Nysius et Semeleius pater. Plin. 16, 34 Hedera coronis Poëtae vtuntur, quidam Nysiam, alii Bacchicam vocant.
NYSAEI orum. m. Pl. [ *nusai=oi ] Habitatores Nysae vrbis: de quibus meminit Cic. Fam. 13, 65 [...]
NYSAEVS, vel NYSÊVS a, um. Adi. [ *nusaieu\s2 ] vt Chori Nysaei Propert. 3, 17, 22 Palmes Nysaeus, Vitigineus Sil. 7, 198.
NYSA [2] ae. m. Proprium hominis. Cic. de Nat. Deor. 3, 58 Dionysios multos habemus, primum Ioue et Proserpina natum: secundum Nilo, qui Nysam dicitur interemisse.
NYSIRVS, vel potius NISYRVS i f. [ *ni/suros2 ] Iusula est inter Cycladas numerata, celsa, saxosa, et molendinariis abundans lapidibus Strabo lib. 10.
page 503/504, image: s0503O.
Litera O.
O LITERA rotundo ore proferenda, s. vt Mart. Capell. 3, p. 58 [...]
O [ w)= ] vocandi Interiectio, Nominatiuo interdum, nonnunquam etiam Accusatiuo gaudens.
OA
OARION ônis. m. i. Orion. Vid. Rutil. 1, 637. Catull. 67 extr. Proximus Hydrochoi fulgeat Oarion.
page 504, image: s0504OASIS is. f. [ *)/oasis2 ] Oppidum in desertis Libyae, septem dierum itinere a Thebis distans, quod Herodoti aetate a Samiis tenebatur, vt ipse refert 3. [...]
OASENVS a, um. Adi. Oasena deportatio Leg. vn. Cod. Theod. de Nili aggeribus.
OAXIS is. m. [ *)/oacis2 ] Fluuius Cretae insulae, dictus ab Oaxe filio Apollinis. Virg. Ecl. 2, 66 Pars Scythiam et rapidum Cretae veniemus Oaxem.
OB
OB [ dia\, e)pi\,] Praepos. Accusatiuo iungitur, et significat Propter. [...]
OBA
OBACERBO âre. est, vt ait Festus, Exacerbare.
OBACERO âre. Compositum ex Ob et Acus, aceris; est auctore Festo, Obloqui, atque alterius sermonem moleste impedire. [...]
OBAEMVLOR âri. Obaemulati sunt me in non -- deo, et ego obaemulabor eos Tertull. Adu. Marc. 4, 31 i. irritare [ parazhlou=n.
OBAERÂTVS a, um. Adi. [ u(po/xrews2 ] dicitur, Qui aere alieno iam obligatus est, quasi aere alieno obstrictus, et debitor operarum. [...]
OBAGITO âre. Obstant, obstrigillant, obagitant Enn. ap. Non. 2, 605. Obigitat pro anteagitat Fest.
OBAMBVLO âre. [ perinoste/w, periodeu/w, peri/eimi ] est (vt ait Festus) Aduersum alios ambulare, et quasi ambulanti sese opponere: Est etiam sursum deorsum ire, Circumire. [...]
OBAMBVLATIO ônis. f. [ perino/sthsis2 ] Auctor ad Herenn. [...]
OBAMBVLÂTOR, ôris. m. Mart. Capell.
OBAMBVLATRIX îcis. f. Gell.
OBARDEO, êre: vel OBARDESCO ere. Torua clypei metuendus obarsit Luce Dryas Stat. Theb. 9, 856.
OBARESCO ere. Lactant. de Opif. Dei c. 10 Acies enim, quam siccari et obarescere non oportet, nisi humore assiduo tersa pure niteat, obsolescit. De oculorum acie loquitur, alii leg. arescere.
OBARO âre. [ periaro/w ] Circum arare, vel Arando excolere. Liu. 23, 19 Et quum hostes obarassent, quidquid herbidi terreni extra murum erat, raporum semen iniecerunt, vt, ete.
OBARÂTOR, ôris. m. Seru. Georg. 1, 21 ex Fabio Pictore, Flaminem Cerealem inuocasse Deum obaratorem.
page 505, image: s0505OBARMO âre. [ kaqopli/zw ] Idem quod Armare, forte contra bostem armare significat. [...]
OBARMATVS a, um. Part. Apul. Met. p. 125 Oculi ad vigilias obarmati.
OBÂTER tra, trum. Adi. [ u(pome/las2 ] Quodammodo atrum, et veluti subatrum. Plin. 18, 35 Nascens Luna, si cornu superiore obatro surget.
OBATRESCO ere. Obatrum esse. Firmicus 1 praefat. Paliscus lacus semper crassitudine lurida sordidus, liuentibus spumis obatrescit.
OBAVDIO îre. Ita veteres, pro Obedio. Apul. Met. 3 p. 136 Secreta quibus obaudiunt Manes. Tertull. adu. Marc. 2, 2 extr. Adam non obaudiit. Idem 5, 18.
OBAVDIENS entis. Part. Quid obaudientius potest esse, quam vt Christi sequamur exemplum Ambros. Orat. subiecta Epistolae 32.
OBAVDIENTIA ae. f. Tertull. Exhort. Cast. c. 2 Voluntas Dei in obaudientiam venerat.
OBAVRÂTVS a, um. Adi. Apul. Met. 11 p. 260 Alius soccis obauratis, indutus serica veste.
OBB
OBBA ae. f. Poculi genus, auctore Nonio 2, 597 Vel ligneum, vel ex sparto, quod nunc vbba dicitur. [...]
OBBATVS a, um. Adi. Instar obbae. Apul. Met. 10 p. 254 Cassides obbatae. i. Formam obbarum habentes.
OBBIBO ibi, itum, ere. [ katapi/nw ] Idem quod Bibere. [...]
OBBLATERO, s. OBBLACTERO âre. Nil in deorum obblacteraret dedecus Prudent. [...]
OBBRVTESCO ere. [ e)kqhriou=mai ] Brutum fieri, rationem, et sensum adeo amittere. [...]
OBBRVTESCENTIA ae. f. apud Augustin.
OBC
OBCAECO âre. vid. OCCAECO.
OBCAEDES Plaut. Stich. 5, 4, 52 [...]
OBCAENO âre. Antiquum, idem forte, quod simplex caenare s. coenare potius. Plaut. Cestione; Cerastibola, vt de lumbo obcaenabis. Auctor Varr. de L. L. 6, 3 p. 76, 24.
OBCALEO, êre, vel OBCALESCO ui, ere. Circum calere. [...]
OBCALLEO [ tulou/mai ] vid. OCCALLEO.
OBCANTO âre. pro Incantare. Paul. Sentent. 5 tit. 23 Qui sacra impia nocturnaue, ut quem obcantarent, fecerint, vid. OCCENTO.
OBCANTÂTVS a, um. Partic. Apul. Apol. p. 327, 2 Obcantata mulier.
OBCENSVS pro Accensus, Enn. ap. Fest. in Ob.
OBD
OBDENSATIO ônis. f. Obdensatio cutis ac totius corporis Cael. Aurelian. Tard. 1, 1, 47. i. condensatio.
OBDO idi, itum, ere. [ a)poklei/w ] Opponere, inquit Festus. [...]
OBDITVS a, um. Part. Apul. Met. 4 Obdito cellae pessulo. Id. 10 p. 244 Amicus instructus atque obditus.
OBDORMIO, vel OBDORMISCO îui, îtum, îre. [ a)fupno/w ] Incipere dormire. [...]
OBDORMÎTO âre. Fortun. Carm. 3 Obdormitare grauiter.
OBDVCO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OBDV=CO [OBDÛCO]] xi, ctum, ere. [ peria/gw ] Circum--vel Contra ducere. [...]
page 506, image: s0506OBDVCTVS a, um. Partic. [ e)peisaxqei\s2 ] Cicatricem Reipub. [...]
OBDVCTIO ônis. f. [ perika/luyis2 ] Cic. pro Rabir. 16 c. 5 [...]
OBDVCTO âre. Frequent. [ ei)sa/gomai ] Plaut. Merc. 4, 4, 46 Nec pol ego patiar sic me nuptam tam male, measque in aedes sic scorta obductarier. i. contra me, vt aegre mihi sit, duci.
OBDVLCESCO ere. [ perigluku/nomai ] Idem fere quod Dulcesco simplex, hoc est dulcis sio. Gloss. Lat. Gr. Obdulcesco, [ perigluku/nomai.
OBDVLCO âre. Dulce facere, mitigare. Cael. Aur. 4, 1, 12 Obdulcare sale et oleo, i. Condire. Ambros. Hexaëm. 5, 12 de Melle, Fauces obdulcat et eurat vulnera.
OBDVLCATVS a, um. Part. Vulg. Interp. Iudith. 5, 15 Fontes amari obdulcati.
OBDVRVS a, um. Adi. Obdura inquisitio Hesych. in Barth. Adu. 44, 18.
OBDVRO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OBDV=RO [OBDÛRO]] âre. [ sklhru/nw ] Facere se durum, vel durare contra mala. [...]
OBDVRÂTVS a, um. Part. Theologorum est de pertinacia peccandi, et sensu religionis amisso. August. Tom. 3 p. 224. Verecundia Capitolin. Pert. c. 9.
OBDVRATIO ônis. f. frequens apud August. t. 2. et 4. Sic Fulgent. Epist. ad Venant. Cordis obduratio.
OBDVREFACIO ere. Lapidem facere, apud Non. 1, 87. Lapit significat obdurefacit, et lapidem facit.
OBDVRESCO ere. [ katasklhru/nomai ] Durum fieri. [...]
OBE
OBÊDIO îui, itum, îre. [ pei/qomai, u(pakou/w ] Parere,
page 507, image: s0507obsecundart. [...]
OBEDIENS entis. Partie. [ peiqo/menos2 ] Cic. de Nat. Deor. 2, 77 [...]
OBEDITVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OBEDITV=RVS [OBEDITÛRUS]] a, um. Part. Plin. 17, 19 Ramus oleae quam maxime sequax atque obediturus.
OBEDIENTIA ae. f. [ eu)pei/qeia, u(pakoh\, pei=sa ] Cic. Off. 1, 202 c. 29 [...]
OBEDIENTER Adu. [ eu)peiqw=s2 ] Liu. 8, 12 [...]
OBEDITIO ônis. f. Ambros. Epist. 19. et Vet. Interp. ad Rom. 5, 19.
OBEDO êdi, êsum, ere. [ perie/dw ] Consumere, quasi circum edere. Hinc
OBÊSVS a, um. Adi. [ periedhdesme/nos2 ] Gracilis et exilis, inquit Nonius 4, 345. [...]
OBÊSO âre. [ lipai/nw ] Impinguare. Columel. 8, 7, 4 Nonnulli tribus aquae partibus vnam boni vini miscent, madefactoque triticeo pane obesant auem. De Gallinis. Legitur et Obescant.
OBESITAS âtis. f. [ pio/ths2 ] Ipse obesorum status et temperatura. [...]
OBELVS i. m. [ o)/belos2 ] Latine dicitur Veru, siue verucula. [...]
OBELISCVS i. m. [ o)beli/skos2 ] Dimin. nomine magis, quam re: quum res magnae obelisci dicantur. [...]
OBELISCOLYCHNIVM i. n. [ o)beliskolu/xnion ] Instrumentum fabrile ex Veru et Lucerna compositum. [...]
OBELIXVS a, um. Oua obelixa Apic. 7, 17. al. elixa.
OBEO îui vel ii, itum, îre. [ e)fodeu/w ] Adire significat, item contraire, praeterire: significat et Exsequi siue peragere: vt ex subiectis exemplis clarum fiet. [...]
page 508, image: s0508OBIENS euntis. Partic. [ metiw\n ] Cic. in Somn. Scip. 16 [...]
OBEVNDVS a, um. Aliud Partic. [ metite/os2 ] Hor. Serm. 1, 6, 120 Non sollicitus mihi quod cras Surgendum sit mane, obeundus Marsia, etc. Bella plane accinctis obeunda Tacit. Ann. 3, 34.
OBITVS [1] a, um. Similiter Partic. [ metelhlume/nos2 ] Cic. pro Sext. 83 c. 38 [...]
OBII orum. m. Pl. Mortui. Apul. de Mundo p. 74 Elmenh. Geniis ministratur, obiis libatio profunditur. Sic optimi MSS. Al. Obitis.
OBITVS [2] ûs. m. [ teleuth\ ] Mors, Interitus. [...]
page 509, image: s0509OBEQVITO âre. [ perii=ppa/zw ] Adequitare, Circumequitare. [...]
OBERRO âre. [ perinoste/w, perie/rxomai ] Circumerrare. [...]
OBERRANS antis. Partic. Cochleae passim oberrantes Plin. 30, 14.
OBERRÂTVS a, um. Apul. Met. 9 p. 219 Elmenh. Nec paucis casulis atque castellis oberratis diuertimus ad quendam pagum.
OBESCO âre. [ delea/zw ] ab Esca compositum, Escam in os ingerere. [...]
OBESVS vid. OBEDO.
OBEX icis. c. ab Obiicio, vnde primae producendae causa etiam obiice vtuntur Poëtae. [...]
OBF
OBF quae primas literas habent, pleraque damus in OFF.
OBFIRMO, s. OFFIRMO âre. [ e)pisthri/zw ] Durum reddere, firmum facere. [...]
OBFIRMÂTVS, s. OFFIRMATVS a, um. Part. [ e)pisth/riktos2 ] Cic. Att. 1, 9 (11) [...]
OBFIRMÂTE Adu. [ e)pisthrigme/nws2 ] Pertinaciter. Suet. Tiber. c. 25 Ad capessendam rem perurgebant, quanquam obfirmare sistentem.
OBFORE vid. ABFORE.
OBFVSCO etc. vid. OFF.
OBG
OBGANNIO, vel OGGANNIO îui, îtum, îre. [ e)piknuza/w ] In aurem secreto loqui, et veluti immurmurare. [...]
OBGANNÎTVS a, um. Partic. Talibus obgannitis sermonibus inter nos Apul. Met. 2 p. 220.
OBH
OBHAEREO haesi, êre. [ prose/xomai ] Idem quod Adhaerere. [...]
OBHAERESCO ere. Apul. 6 p. 178 Lanosum aurum stirpibus connexum obhaerescit.
OBHERBESCO ere. Herbis obducor; ex Ob et Herbesco. Festus, Obherbescere, herbam increscere.
OBHORREO êre. Plin. 37, 8 Vilioris est turbae prasius, cuius alterum genus sanguineis punctis obhorret.
OBI
OBIACEO iacui, êre. [ a)nti/keimai ] Circum aut contra, siue in via iacere. [...]
page 510, image: s0510OBIACENS entis. Part. Obiacens sarcinarum cumulus Liu. 10, 36. In ore portus insula assurgit, quae illatum vento mare obiacens frangat Plin. Epist. 6, 31.
OBIICIO iêci, iectum, ere. [ a)nqi/sthmi, proba/llw, protei/nw, e)pife/rw ] Versus aliquem iacere, porrigere, offerre, opponere. [...]
OBIICIENDVS a, um. Partic. [ problhte/os2 ] Virg. Ecl. 3, 7 Parcius ista viris tamen obiicienda memento.
OBIECTVS [1] a, um. Aliud Partic. [ probeblhme/nos2 ] Cic. Tusc. 1, 111 [...]
OBIECTVS [2] ûs. m. [ probolh\ ] Columel. 3, 19 [...]
OBIECTIO ônis. f. Arnob. 6 p. 191 Saxorum obiectione tutari. Ambros. Epist. 84 Omnem illam obiectionem repellamus. Conf. Tertull. ad Vx. 2, 5. et Mart. Capell. 5 p. 142 et 147 extr.
OBIECTOR, ôris. m. Infitiatores sunt falsi criminis obiectores Non. 2, 476.
OBIECTVM i. n. Apud Philosophos. Vid. OBIECTVS, Partic.
page 511, image: s0511OBIECTO âre. Frequent. [ proba/llomai ] Plaut. Most. 3, 2, 123 [...]
OBIECTATVS a, um. Partic. Apul. Florid. 1, 3 Obiectata Apollini crimina.
OBIECTATIO ônis. f. [ o)neidismo\s2 ] Exprobratio. Caes. Bell. Ciuil. 3, 60 Idque ita esse cum ex aliorum obiectationibus, tum etiam ex domestico iudicio, atque animi conscientia intelligebant.
OBIECTACVLVM i. n. pro Obice et claustro. [...]
OBIECTAMENTVM i. n. Apul. Apol. pr. Obiectamenta iurgio prolata.
OBIECTÂMEN inis. n. [ e)/gklhma ] Vet. Gloss. Lat. Gr.
OBIECTÂTOR, ôris. m. Asconius.
OBIGENE es. f. Lycaoniae pars, contermina vno ex latere, Galatiae, vt scribit Plin. 5, 32.
OBIGITO vid. OBAGITO.
OBINÂNIS e. Adi. Idem quod Inane et vacuum: nisi quod aliquid auget compositio. [...]
OBINDVCTVS a, um. [ parei/saktos2 ] Gloss. Gr. Lat.
OBIRASCOR sci. Apul. Apol. p. 275 Cum hi, qui sibi delicti alicuius conscii sunt, tamen, cum male audiunt, impendio commoveantur et irascantur.
OBIRASCENS entis. Partic. Senec. de Tranquill. anim. c. 2 Obirascens fortunae animus et de saeculo querens.
OBIRÂTVS a, um. Adi. [ o)rgisqei\s2 ] Idem quod Iratus. Liu. 1, 31 Aut fortunae (vt fit) obirati cultum reliquerant deûm.
OBIRATIO ônis. f. Nebulonis obiratione si Brutus moueri potest Cic. Att. 6, 3. vid. Graeu. p. 615.
OBITER Adu. [ e)n paro/dw| ] compositum ex Ob, quod significat Circum, et Iter, Praeter propositum, quasi in itinere occurrens, aut quasi per iter et in transitu Plin. in prolog. [...]
OBITVS [3] a, um. Partic. vid. OBEO.
OBIVRGO âre. [ loidore/w, e)pitima/w ] Reprehendere, verbis castigare et coarguere. [...]
OBIVRGANS antis. Partic. Obiurgantes, quod sexagenarius virginem duxisset Quinctil. 6, 3, 75.
OBIVRGÂTVS a, um. Part. Cael. ad Cic. Fam. 8, 9 Curionem prorsus non mediocriter obiurgatus, forma Deponentis.
OBIVRGANDVS a, um. Partic. Cic. de Amicit. 90 c. 24 Monendi amici saepe sunt, et obiurgandi. [...]
OBIVRGITO âre. Frequent. [ loidorou=mai ] Plaut. Trin. 1, 2, 32 Rogitas? tene obiurgitem? Malis te vt verbis multis multum obiurgitem Plaut. Trin. 1, 2, 30.
OBIVRGATIO ônis. f. [ loidori/a ] Post turpe factum castigatio, auctore Festo. [...]
OBIVRGÂTOR, ôris. m. [ loidorhth\s2 ] Cic. de Lege Agr. 3, 11 [...]
OBIVRGATORIVS a, um. Adi. [ loidorhtiko\s2 ] vt, Obiurgatoria epistola, Qua obiurgatio continetur. [...]
page 512, image: s0512OBIVRO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OBIV=RO [OBIÛRO]] âre. [ e)corki/zw ] Iureiurando obstringere, inquit Festus, vt est in Pantasilea, Formidabant obiurare. Est igitur adiurare, quam vim alias quoque ob habet.
OBIVS Obii, vid. sub OBEO.
OBL
OBLAEDO si, sum, ere. [ lwba/w ] Idem quod pugnando et aduersando Laedere. Plautus Cas. 2, 6, 52 Praecide os tu illi hodie: age ecquid sit, ne oblaesis manum.
OBLANGVEO êre. [ a)sqene/w ] Idem quod Languere. Cic. Fam. 16, 12 Literulae meae, siue nostrae, tui desiderio oblanguerunt.
OBLAQVEO âre. Tertull. de Res. Carn. c. 7 [...]
OBLÂTRO âre. [ kaqulakte/w ] Circum aut contra latrare. Et est canum. Met. Sil. 8, 250 Infimi dum vulgi fouet oblatratque senatum.
OBLATRÂTOR, ôris. m. [ kaqulakth\r ] Sidon. 1, 3 Stertentum oblatratorum aures. Idem 4, 22 Colubrini oblatratorum molares.
OBLATRÂTRIX îcis. f. [ kaqulakti\s2 ] Plaut. Mil. 3, 1, 85 Sed nolo mihi oblatratricem in aedes intromittere.
OBLATVS etc. vid. OFFERO.
OBLECTO âre. Frequent. [ a)/gw, yuxagwge/w ] ab Oblicio, quod ex Ob et Lacio componitur, vnde fit Lacto, are: Delectare, recreare. [...]
OBLECTATIO ônis. f. [ yuxagwgi/a ] Cic. Acad. 4, 127 [...]
OBLECTÂTOR, ôris. m. Apul. Flor. 3 p. 25 Stew. Arion misericordium beluarum oblectator. Tertull. de Corona c. 8 Deus prospector et oblectator hominis sui.
OBLECTAMENTVM i. n. [ yuxagw/ghma ] Ipsa delectatio. [...]
OBLECTÂMEN inis. n. [ yuxagw/ghsis2 ] Stat. Silu. 3, 5, 95 Nec desunt variae circum oblectamina vitae. conf. Prudent. Hamartig. 311. Ouid. Met. 9, 342.
OBLECTABILIS c. Adi. Auson. Epist. 19 extr. Oblectabile negotium. conf. Not. Vineti.
OBLECTANEVS a, um. Adi. Vet. Inscript. SI QVID OBLECTANEVM APVD MANES EST.
OBLECTATORIVS a, um. Adi. Gell. 18, 2 Tit. Aenigmata oblectatoria.
OBLEGATVS a, um. Adfertur Omnibus vitae illecebris oblegatum ita eneruastis Tertull. de Ieiun. c. 12. vid. Iun. Sed leg. obligatum: et ita Rigalt. et Prior.
OBLÊNIO îui et ii, îre. pro Lenire. Sen. de Ira 3, 9 Lectio illum carminum obleniat.
OBLÎDO si, sum, ere. [ kata/gxw ] ex Ob et Laedo; significat Circum circa vsque ad mortem laedo, percutio, suffoco, neco. [...]
OBLÎSVS a, um. Partic. Prudent. Psych. 592 Obliso gutture. Oblisus pondere Plin. Epist. 6, 20, 16. Fauces oblisae Tacit. Ann. 5, 9, 3.
OBLIGO âre. [ katade/w, e)pide/w ] Circum ligare, Alligare. [...]
page 513, image: s0513OBLIGÂTVS a, um. Partic. [ katadedeme/nos2 ] Obuolutus et obligatus corio Auctor ad Herenn. 1, c. 13. [...]
OBLIGATIO ônis. f. [ e)nexh\ ] Conditio hominis vel rei obligatae. [...]
OBLIGAMENTVM i. n. Tertull. de Corona c. 14 pr. Caput ne velamento quidem obnoxium, nedum obligamento. Idem de Idolol. c. 15 Consecrationis obligamentum.
OBLIGATVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OBLIGATV=RA [OBLIGATÛRA]] ae. f. Gloss. Vet. Lat. Gr. [ katade/smos2.
OBLIGATÔRIVS a, um. Adi. Gloss. Vet. Lat. Gr. [ e)noxopoi/on. Sic, Mandatum obligatorium Inst. tit. de Mandato §. 8.
OBLIGVRIO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OBLIGV=RIO [OBLIGÛRIO]] îui vel ii, îtum, îre. [ katalixneu/w ] Multa auide consumere, et suauitatem ex eduliorum consumtione capere: vnde etiam pro Patrimonii profusione sumitur. [...]
page 514, image: s0514OBLIGVRÎTOR, ôris. m. Firmicus 5, 5, 2 In Tauro Mars si fuerit inuentus, homines faciet audaces, temerarios, obliguritores.
OBLÎMO âre. [ katulu/w ] Limo opplere, vel obducere. [...]
OBLIMÂTVS a, um. Partic. Suet. Aug. c. 18 Fossas omnes in quas Nilus exaestuat, oblimatas longa vetustate, militari opere detersit.
OBLINIO îui, îtum, îre. [ katalei/fw ] Circumlinire. [...]
OBLINO îni, îui et êui, itum, ere. [ kataxri/w ] Circum linere. [...]
OBLITVS [1] a, um. Partic. [ kata/xristos2 ] Circumlitus. [...]
OBLÎQVVS a, um. Adi. [ pla/gios2, loco\s2, skolio\s2 ] Non rectum significat, sed ad latus deflectens. [...]
OBLÎQVE Adu. [ plagi/ws2, do/xmia ] cui contrarium est Recte. [...]
page 515, image: s0515OBLIQVOLOQVVS [ loci/as2 ] Gloss. Cyrilli. Apollinis epitheton [ loci/as2, quod oblique, i. obscure et ambigue responderet.
OBLIQVITAS âtis. f. [ loco/ths2, skolio/ths2 ] Plin. 3, 5 Multoque amplior mensura fieret, Tacinium vsque, ni talis obliquitas in latus digredi videretur.
OBLÎQVO âre. [ loceu/w, plagia/zw, kampulia/zw ] Curuum facere. [...]
OBLÎQVANS antis. Partic. [ kampulia/zwn ] Caput obliquans Lucan. 4, 726. Oculos obliquans contra diem et radios Ouid. Met. 7, 412.
OBLIQVÂTVS a, um. Part. Ammian. 16, 12 Vndarum moles obliquatis meatibus declinantes. Idem 28, 4 Aspectu obliquato. Apul. Met. 6 p. 185 Ceruice obliquata.
OBLIQVÂTIO ônis. f. Macrob. Saturn. 7, 1 Liber pater Thyrso ferit per obliquationem circumfusae hederae latente mucrone.
OBLITERO âre. [ a)palei/fw, e)calei/fw, leai/nw, kataleai\/nw, a)fani/zw ] Abradere, abolere, et quasi e literarum monumentis delere. [...]
OBLITERÂTVS a, um. Part. vid. Non. supra. [...]
OBLITERVS a, um. Adi. vt, Oblitera gens, pro Obliterata, apud Naeuium Gell. 19, 7.
OBLITERÂTIO ônis. f. [ e)ca/leiyis2 ] Plin. 34, 7 [...]
OBLITERÂTOR, ôris. m. Tertull. Aduers. Marc. 4, 26. Paul. Nolan. Epist. 16, (38) c. 7 Patriae obliterator.
OBLITESCO ere. [ katalamba/nw ] Ab Obliteo inusitato verbo: i. ex Ob et Lateo: Abscondi, delitescere. [...]
OBLITVS [2] vid. OBLINOet OBLIVISCOR.
OBLIVISCOR eris, oblîtus sum, isci. [ a)mnhste/w, lanqa/nomai, e)pilanqa/nomai, e)klanqa/nomai ] Non meminisse, ex memoria dimittere. [...]
OBLIVISCENS entis. Partic. [ a)mnhstw=n ] Catull. 66, (69) 43 Ne fugiens saeclis obliuiscentibus aetas Illius hoc caeca nocte tegat studium. Caeca nocte, i. Ignorantiae tenebris.
OBLIVISCENDVS a, um. [ a)mnhste/os2 ] Hor. Epist. 1, 11, 9 Oblitusque meorum obliuiscendus et illis. i. Obliuioni tradendus ab illis. Obliuiscendi tui mores Plaut. Mil. 4, 8, 46.
OBLÎTVS a, um. Partic. [ e)pilaqo/menos2 ] Actiuae significationis. [...]
page 516, image: s0516OBLIVIO ônis. f. [ lh/qh, e)pilhsmonh\, a)mnhsti/a, lhqo/ths2 ] Obliuiscendi actus, memoriae absentia. [...]
OBLIVIVM i. n. [ lhqedw\n ] Idem, sed fere Poëticum. [...]
OBLIVIÔSVS a, um. Adi. [ e)pilh/smwn ] Qui cito obliuiscitur. [...]
OBLIVIÂLIS e. Adi. Prudent. Hymn. ante Somn. v. 13 [...]
OBLOCO âre. [ a)pomisqo/w ] Idem quod simplex Locare. [...]
OBLOCÂTVS a, um. Part. Suet. Caes. c. 26 Quae ad epulum pertinebant macellariis oblocata.
OBLONGVS a, um. Adi. [ e)pimhkh\s2 ] Aliquantum, vel altera sui dimensione Longus. [...]
OBLONGVLVS a, um. Adi. Gell. 17, 9 Surculi teretes oblonguli.
OBLOQVOR eris, qui. [ a)ntauda/w, katalale/w ] Contra loquentem loqui, inquit Seruius ad Aen. 6, 646 [...]
page 517, image: s0517OBLOQVIVM i. n. Contradictio. Sidon. Epist. 7, 9 Nosse vos par est in quas me obloquiorum Scyllas turba coniecerit.
OBLOQVVTOR [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OBLOQVV=TOR [OBLOQUÛTOR]], ôris. m. [ kata/lalos2 ] Qui alteri contradicit. Plaut. Mil. 3, 1, 48 Obloquutor non sum alteri.
OBLVCINO âre. Festus: Oblucinasse dicebant antiqui mente errasse, quasi in luco deorum alicui occurrisse. [...]
OBLVCTOR âri. [ a)ntipalai/w, a)nterei/dw ] Acrius contra aliquid niti. [...]
OBLVCTANS antis. Partic. [ a)nterei/dwn ] Saxa obluctantia submouit Stat. Silu. 3, 1, 20. Obluctans obliuioni Curt. 7, 1, 9.
OBLVCTÂTVS a, um. Aliud Partic. [ a)nterei/sas2 ] Turba obluctata morti Lucan. 3, 662.
OBLVCTÂTIO ônis. f. Arnob. 2 p. 77 Qui cum suis cupiditatibus pugnant, pertinaci moliuntur obluctatione virtutis.
OBLVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OBLV=DO [OBLÛDO]] si, sum, ere. [ a)ntipai/zw ] Cum aliquo ludere. [...]
OBLVRIDVS a, um. Adi. Color obluridus Ammian. 14, 6.
OBM
OBMANENS entis. Partic. [ katame/nwn ] Pro Diu manens, vt Permanens. Festus.
OBMOLIOR îtus sum, îri. [ a)ntixuro/w ] Liu. 37, 32 [...]
OBMORDEO êre. Equi frenum imprimunt dentibus et obmordent Isidor. 20, 6.
OBMOVEO êre. Versus aliquem locum aut personam mouere: verbum sacrificale, quod Ebraeorum Trumae et Truphae respondet. [...]
OBMVRMVRO âre. [ a)ntimormu/rw ] Contra murmurare. Ouid. Epist. 18, 47 Vana peto, precibusque meis obmurmurat ipse.
OBMVRMVRÂTIO ônis. f. Ammian. 26, 2 Obmurmuratio grauis exoritur.
OBMVSSITO, et OBMVSSO âre. Submissa et velut timida voce contradicere. Vid. Seru. ad Virg. Aen. 11, 345. Tertull. de Anima c. 18 Poëtae haec nobis semper obmussant. Idem de Pallio c. 4.
OBMVTESCO ere. [ fimo/omai ] Quasi Mutum ad tempus fieri, Tacere. [...]
OBN
OBNATO âre. [ a)ntinh/xomai ] Contra vel citra natare. Virg. tribuitur, forte in Catalectis (certe Erythraei index non habet ) In aequore fuluis Obnatat vmbra foris.
OBNÂTVS a, um. [ e)pifuo/menos2 ] Partic. ab Obnascor. Liu. 23, 19 Ibi haerentia inter obnata ripis salicta conspiciuntur. h. e. Circum ripas nata.
OBNECTO nexui, nexum, ere. [ sumpodi/zw ] est, auctore Festo, Obligare, et maxime, addit, in nuptiis frequens est: quod Scaliger ita emendat, nexi, mancupii frequens est.
OBNEXVS a, um. Part. Tertull. Aduers. Marc. 4, 37 Dissoluens violentiorum contractuum obnexus.
OBNIGER gra, grum. Adi. [ u(pome/las2 ] Idem quod Niger, vel subniger: aut, vt quidam volunt, Admodum niger. Plin. 20, 23 Radicibus multis, et obnigris, vid. Harduin.
OBNÎTOR eris, îsus vel ixus sum, nîti. [ a)nterei/dw, a)ntitei/nw, a)nti/sxw ] Contra niti, obluctari. [...]
OBNÎTENS entis. Partic. Obnitente vi animi Paterc. 2, 123, 2. Quum saepe obnitens repugnasset Idem 2, 89, 5.
OBNIXVS a, um. Partic. [ a)ntitei/nas2 ] Obnixi scutis et corporibus Liu. 34, 46. [...]
OBNIXE Adu. [ e)nto/nws2 ] Cum conatu, instanter, totis viribus. [...]
OBNOXIVS a, um. Adi. [ e)/noxos2, u(po/dikos2, u(peu/qunos2 ] Qui poenae obligatus est propter delictum, inquit Festus, nimis ille quidem anguste. [...]
page 518, image: s0518OBNOXIE Adu. [ e)no/xws2 ] vnde apud Liu. 3, 39 [...]
OBNOXIÔSVS a, um. Adi. Augere videtur significationem. Plaut. Trin. 4, 3, 31 Magis queis sunt obnoxiosi quam parentes liberis. Conf. Idem ib. 56 et 57. Et Ennius apud Gell. 7, 17.
OBNOXIÔSE Adu. Idem Plaut. Epid. 5, 2, 30.
OBNOXIO âre. Obnoxium facere, obligare. Claud. Mamert. de Statu Anim. 2, 9 Alienis senes noxiis obnoxiantes.
OBNVBILO âre. [ e)pinefa/zw ] Obscurum facere, et quasi nubibus implere. Gell. 1, 2 Ac ne oris quoque et vultus serenitatem Stoici hominis vnquam vlla posse aegritudine obnubilari.
OBNVBILÂTVS a, um. Part. Apul. Met. 9 p. 374 Iuuenis inescatus atque obnubilatus.
OBNVBILVS a, um. Adi. [ e)pine/fios2 ] Obnubila et obsita tenebris loca Cic. Tusc. 1, 48 c. 21 Ex Poëta veteri.
OBNVBO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OBNV=BO [OBNÛBO]] psi, ptum, ere. [ e)pikalu/ptw ] Abscondere, tegere. [...]
page 519, image: s0519OBNVPTVS a, um. Part. Macrob. Saturn. 1, 21 Simulacrum huius Deae fingitur capite obnupto. Ib. Terra nubibus obnupta.
OBNVNTIO âre. Donatus, Qui malam rem nuntiat, obnuntiat: qui bonam, annuntiat: nam proprie obnuntiare dicuntur augures, qui aliquid mali ominis, saeuumque viderint. [...]
OBNVNTIATIO ônis. f. Cic. de Diuin. 1, 30 [...]
OBO
OBOLEO, et OBOLESCO ui et êui, êre, escere. [...]
OBOLITIO ônis. f. Laudatur Apul. de Mundo p. 239 Nebula est exhalatio vaporata, etc. cui serenitas obolitionem infert. Verum recte edidit Abolitionem Elmenh. p. 61, 7.
OBOLVS i. m. [ o)/bolos2 ] Vltima est numorum significatio, inquit Donatus: nempe numus Graecus minutus, cui Obeli, i veru figura impressa. [...]
OBOMINOR âri. Dep. Apul. Met. 9 p. 192 Pric. Crurum ei fragium obominata. Elmenh. p. 227 abominata.
OBORIOR îris vel eris, ortus sum, îri. Dep. [ a)ni/sxw ] Adnasci, inquit Festus, non satis commode. [...]
OBORTVS [1] a, um. Partic. Motus terrae obortus Lucret. 6, 586. Sidera oborta Stat. Theb. 8, 32. Sol radiis terram dimouit obortis Lucret. 6, 869.
OBORTVS [2], vel OBORSVS ûs. m. Lucret. 4, 218 [...]
OBOSCVLOR âri. Dep. Petron. c. 126 Viderint matronae, quae flagellorum vestigia obosculantur.
OBOSCVLABVNDVS a, um. Apul. Apol. 2 p. 220 Flens et manus nostras obosculabundus, etc.
OBP
OBPALLEO, êre. s. OBPALLESCO ere. Stupore obpalluit Prudent. Perist. 1 de Calagurr. v. 92.
OBPROBRO âre. Probrum obiicere. Festus, vid. OPPROB.
OBPVVIAT Verberat. A pauiendo i. feriendo. Festus.
OBR
OBRADIO âre. Isidor. 16, 17 Obrydium (al. Obrysum) aurum dictum, quod obradiet splendore.
OBRAVCÂTVS a, um. Adi. Solinus c. 15 (10) de gruibus, Volatus desidiam castigat, voceque cogit agmen. Ea vbi obraucata est, succedit alia.
OBRENDARIVM i. n. Locus in pauimento ad obruenda cadauera relictus. [...]
OBRÊPO psi, ptum, ere. [ parerpu/zw, u(pe/rxomai ] est, vt ait Budaeus, Latenter progredi, et fallaciter adire. [...]
page 520, image: s0520OBREPTO âre. Frequent. [ parerpu/zomai ] Plaut. Pers. 1, 2, 25 Opertaene fuerint, ne quis obreptauerit.
OBREPTIO ônis. f. [ pare/rpusis2 ] Latens et fallax aditio. Vlpian. in l. Sed si hac. [...]
OBREPTICIVS a, um. Adi. Fallax, per fallaciam impetracus. Sub colore adipiscendae possessionis obrepticia petitio alteri obesse non debet Impp. Honor. et Theodos. Cod. Iustin. 3, 6, 3.
OBREPTICIE Adu. Prosper Aquit. de promiss. et praedict. 3, 38 ap. Barth. ad Rutil. 1, 305.
OBREPTÎVVS a, um. Adi. Idem quod Obrepticius. Obreptiua supplicatio Symmach. Epist. 5, 66.
OBREPTÎVE Adu. l. 4 extr. Cod. Theod. de Fide Cathol. Qui contra hanc dispositionem nostram obreptiue aut clanculo supplicare tentauerint.
OBRÊTIO îre. [ saghneu/w ] Reti aliquem circumdare, aut obvium reti excipere. Lucret. 3, 385 Neque aranei tenuia fila Obuia sentimus, quando obretimur euntes.
OBRIGEO, ui, êre. s. OBRIGESCO ere. [ ph/gnumai ] Totum frigore contrahi, et quasi indurescere, et rigidum fieri. [...]
OBRIZA vid. OBRVSSA.
OBRIZVM, OBRIZATVS, OBRIZIACVS vid. OBRYZVS, a, um.
OBROBORATIO ônis. f. Morbus. Veget. de re Veterin. 3, 85, 3. vt nempe ipsum quoque Robur. v. v.
OBRÔDO si, sum, ere. [ peritrw/gw ] Circumrodere. Plaut. Amph. 2, 2, 92 Vt quod obrodat sit, animo si male esse occoeperit. Tertull. adu. Marc. 2, 5.
OBRÔSVS a, um. Partic. Circumrosus. Plin. 37, 2 Potauit ex eo ante hos annos Consularis ob amorem obroso eius margine. De poculo murrhino.
OBROGO âre. [ parenei/rw ] Festus, Obrogare, obloqui, atque alterius sermonem moleste impedire. [...]
OBROGATIO ônis. f. Auct. ad Herenn. 2 c. 10.
OBROSVS vid. OBRODO.
OBRVCTO âre. Apul. Apol. p. 312 Animaduerti satis notabiliter in medio foro tibi obructantem.
OBRVMPO rûpi, ruptum, ere. [ katar)r(h/gnumi ] Idem quod Rumpere. [...]
OBRVO ui, utum, ere. [ kataxo/w ] Operire, proprie arena, et eiusmodi rebus, quae versus aut in aliquid rui et moueri possunt. [...]
page 521, image: s0521OBRVTVS a, um. Partic. [ kataxwqei\s2 ] Ouid. Epist. 1, 6 [...]
OBRVTESCO vid. OBBRVTESCO.
OBRVSA, vel OBRVSSA ae. f. Est ratio auri coctione purgandi, et explorandi adeo, et ita describitur l. vlt. C. Theod. [...]
OBRYZVS quod quidam scribunt OBRIZVS, a, um. [ o)/bruzos2 ] Auri epitheton est ad obrussam purgati et probati. [...]
OBRYZATVS, et OBRYZIACVS a, um. in libris Iuris est ex auro obryzo factus, numorum epitheton. [...]
OBS
OBSAEVIO îui, îtum, îre. [ a)ntixalepai/nw ] Contra saeuire. Plaut. Epid. 4, 1, 29 Tune is es, qui per voluptatem in me aerumna obsaeuisti gnauiter?
OBSALVTO âre. Salutandi gratia sese alicui offerre dicebant antiqui, vt Consalutare, pro Salutare. Festus.
OBSATVRO âre. [ katakore/w ] Significat saturitatem vsque ad fastidium, vel contra animum capere. Ter. Heaut. 4, 7, 27 Nae tu propediem, vt istanc rem video, istius obsaturabere.
OBSCAEVO âre. Quasi saeuum, i. Malum omen afferre. Sic Non. 2, 595 explicat Plaut. Asin. 2, 1, 18 Metuo, quod illic obscaeuavit meae falsae fallaciae.
OBSCÊNVS a, um. Adi. [ a)pai/sios2 ] Quod etiam per diphthongum vel ae vel oe scriptum inuenias, dubiae admodum originis nomen, idem significat, quod foedus, turpis. [...]
page 522, image: s0522OBSCENITAS âtis. f. [ ai)sxro/ths2 ] Citatur Cic. pro Flac. 7 [...]
OBSCENE Adu. [ ai)sxrw=s2 ] Impure. Cic. Off. 1, 128 c. 35 [...]
OBSCENO âre. [ molu/nw ] Onomast. vet.
OBSCVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OBSCV=RVS [OBSCÛRUS]] a, um. Adi. [ a)mauro\s2, o)rfnai=os2, skotomh/nios2, e)rebenno\s2, a)nw/numos2, a)feggh\s2 ] Illustri, claro, perspicuo, opponitur, siue ad lucem proprie dictam referantur illa nomina, siue ad famam, ad intelligentiam etc. [...]
page 523, image: s0523OBSCVRE [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OBSCV=RE [OBSCÛRE]] Adu. [ a)maurw=s2, lugai/ws2 ] Cic. Acad. 1, 7 [...]
OBSCVRITAS âtis. f. [ a)sa/feia, o)rfnh\ ] Tenebrositas, et offuscati luminis penuria. [...]
OBSCVRO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OBSCV=RO [OBSCÛRO]] âre. [ a)mauro/w, skoti/zw, gnofe/w ] Obscurum reddere. [...]
OBSCVRANS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OBSCV=RANS [OBSCÛRANS]] antis. Partic. [ skoti/zwn ] Hor. Serm. 2, 7, 55 Prodis ex iudice Dama Turpis, odoratum caput obscurante lacerna. h. e. Tegente, ne possis agnosci Acron.
OBSCVRÂTVS a, um. Aliud Partic. [ e)skotisme/nos2 ] Vocabula diu obscurata populo Hor. Epist. 2, 2, 115. Sensim obscurata est et euanuit eorum memoria Cic. de Orat. 2, 95 c. 23.
OBSCVRATVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OBSCVRATV=RVS [OBSCURATÛRUS]] a, um. Similiter Partic. [ skoti/swn ] Tuas laudes obscuratura nulla vnquam est obliuio Cic. pro Marcello 31 c. 10.
OBSCVRATIO ônis. f. [ skotismo\s2 ] Obscuritas. [...]
OBSCVREFACIO fêci, factum, ere. Nonius 2, 601 Obliterare est obscurefacere et in obliuionem ducere.
OBSCVS vid. OSCVS.
page 524, image: s0524OBSECRO âre. [ lipare/w, a)ntibolw= ] ex Ob'et Sacrum componitur: significat Per sacra rogare, vel, vt ait Festus, Opem a sacris petere. [...]
OBSECRANS antis. Partic. Venit ipse vltro, lacrumans, orans, obsecrans Terent. Adelph. 3, 4, 26.
OBSECRANDVS a, um. Partic. Plin. Epist. 9, 29 Laus potius speranda, quam venia obsecranda est.
OBSECRÂTVS a, um. Part. Sallust. Bell. Iugurth. c. 25 A Numidis obsecrati triduo nauim ascendere.
OBSECRATIO ônis. f. [ lipa/rhsis2 ] Deprecatio per omnia sacra facta. [...]
OBSECVNDO âre. [ e)pouria/zw, u(pei/kw ] Secundum se praestare alteri, subseruire, et accommodare suos actus ad illius voluntatem, obsequi. [...]
OBSECVNDÂTIO ônis. f. Obsequium. l. 92. Cod. Theod. de Decurion. Seruilis obsecundatio. add. Sarisber. 3, 6.
OBSECVNDÂTOR, ôris. m. Qui operam nauat. l. 3. Cod. Theod. de Prox. Comit. Dispos. Obsecundatores sacrorum scriniorum.
OBSECVNDANTER Adu. Obsequenter. Nigidius de Diis l. 1 Quum autem id quid sit quaerimus, obsecundanter naturae viuerent. Ex Nonio 2, 607.
OBSÊPIO sepîui vel sepii et sepsi, septum, îre. [ e)pifra/ttw ] Sepibus circumdare. [...]
OBSEPTVS a, um. Partic. Liu. 2, 6 Via dolo obsepta, Id. 25, 39 Obseptis itineribus super vallum saliunt. Apul. Met. 1 p. 106 Obsepto vtero.
OBSEPTVM i. n. Sil. 12, 110 Obsepta viarum.
OBSEQVOR eris, sequutus sum, sequi. [ xari/zomai, u(phrete/w, qerapeu/w ] Alterius voluntati morem gerere, Inseruire. [...]
OBSEQVENS entis. Partic. [ u(phretw=n ] Obediens. [...]
page 525, image: s0525OBSEQVENTER ius, issime. Adu. [ u(phretikw=s2 ] Corpora nunc incrementis lunae consequenter augeri, nunc decrementis obsequenter imminui Apul. Met. 11 p. 257.
OBSECVTIO ônis. f. Arnob. 7 p. 215.
OBSECVTOR, ôris. m. Obsecutores legis Tertull. adu. Marc. 4, 9. Lex aliud obsecutori proposuit, aliud exorbitatori Id. ibid. 2, 13 extr.
OBSEQVIVM i. n. [ u(phresi/a, qerapei/a ] Officium, quo quis id sequitur, et facit, quod alteri placiturum nouit. [...]
OBSEQVIAE ârum. f. pl. Idem quod Exequiae. Vet. Inscr. apud Fabrett. p. 702 [...]
OBSEQVIÂLIS e. Adi. Fortun. Carm. 6, 7 Soluit et exequias obsequialis amor.
OBSEQVENTIA ae. f. Caes. Bell. Gall. 7, 29 Factum imprudentia Biturigum et nimia obsequentia reliquorum.
OBSEQVÊLA ae. f. qerapei/a Onomast. Vet. [ qera/peusis2 ] Morigeratio. [...]
OBSEQVIOSVS a, um. Adi. [ u(phretiko\s2 ] Qui facile obsequitur. Plaut. Capt. 2, 3, 58 Mihi obsequiosus semper fuisti. Firmicus 1, 12 Libra significat mercatores, ac iudices, et obsequiosos homines.
OBSEQVIBILIS e. Adi. [ u(phrethtiko\s2 ] Qui obsequitur. Gell. 2, 29 Cognatos, affinesque nullos ferme tam obsequibiles esse ait.
OBSERO [1] sêui, situm, ere. [ kataspei/rw ] Seminibus implere significat, cum respectu ad solum vel agrum, vt conserere. [...]
OBSITVS [1] a, um. perieilhme/nos2 ] Non modo Participii ex Obsero vice fungitur, sed retinet etiam illam vim primitiui situs, qua simpliciter [ to\ kei=sqai s. iacere indicat. [...]
OBSERO [2] âre. [ moxleu/w, kataklei/w ] Occludere, veluti sera imposita. [...]
page 526, image: s0526OBSERÂTVS a, um. Partic. Obturatus, clausus. Hor. Epod. 17, 53 Quid obseratis auribus fundis preces? Aedificia Liu. 5, 41. Fores Nep. 10, 9, 4.
OBSERVIO îre. Caetera membra ancillari et obseruire Apul. de Dogm. Plat. p. 59.
OBSERVO âre. [ parathre/w, fula/ttw, e)fora/w ] est, inquit Valla 4, 3. [...]
OBSERVANS antis. Partic. [ parathrw=n ] Cic. Att. 16, 16 [...]
OBSERVATVS a, um. Partic. [ paratethrhme/nos2 ] Notae obseruatae Ouid. ex Pont. 4, 13, 10. [...]
OBSERVÂTE Adu. Accurate. Gell. 2, 17 Obseruate curioseque animaduertere.
OBSERVÂTVS ûs. m. [ parath/rhma ] Idem quod Obseruatio. Varr. de R. R. 2, 7 Ex obseruatu dicunt eum equum habere annos sedecim.
OBSERVATOR, ôris. m. Sacer intra nos spiritus sedet, malorum bonorumque nostrorum obseruator et custos Sen. ep. 41 pr. Genius nobis assiduus obseruator appositus est Censorin. de Die Nat. c. 3.
OBSERVATRIX îcis. f. Tertull. de Corona c. 4 pr.
OBSERVANTIA ae. f. [ qerapei/a, ai)dw=s2, e)ntroph\ ] ex notione verbi 3 est, per quam aetate, aut sapientia, aut honore, aut aliqua dignitate antecedentes reueremur et colimus Cic. de Inu. 2 c. 22 et 53. [...]
page 527, image: s0527OBSERVATIO ônis. f. [ parath/rhsis2 ] Quasi Adnotatio quaedam, et animaduersio. [...]
OBSERVABILIS e. Adi. [ parathrhto\s2 ] Quod obseruari debet vel potest. [...]
OBSERVANTER Adu. Diligenter, vt omnia obseruentur. [...]
OBSERVITO âre. Frequent. Cic. de Diuin. 1, 2 c. 1 [...]
OBSES, OBSESSIO, OBSESSOR, OBSESSVS vid. OBSIDEO.
OBSIBILO âre. Dulces strepitus obsibilabant Apul. Met. 11 p. 260.
OBSIDEO sêdi, sessum, êre. [ poliorke/w, perika/qhmai, perii/+stamai, proskaqe/zomai, proska/qhmai ] Contra et circum sedere s. Circumsidere significat, Obsessum tenere, ac vel fossa et vallo septum retinere, vel ita ex proximo illi imminere, vt commouere se inuito obsessore, multo minus discedere possit. [...]
OBSIDENS entis. Partic. Egressus alicuius obsidens Tac. Ann. 16, 10, 5. Proci obsidentes regiam Hygin. Fab. 125 extr. Inopia obsidentibus quam obsessis grauior Vell. 2, 51, 2.
OBSÎDO sêdi, ere. [ proska/qhmai ] Idem quod Obsideo significat: nisi quod motus quidam inest, vt quasi sit Obsessum ire. [...]
OBSÎDENS entis. Partic. ab Obsido. [ perikaqh/menos2 ] Catull. Argon. 65, 314 Troïcaque obsidens longinquo moenia bello.
OBSESSVS a, um. Aliud Partic. [ perikaqezo/menos2 ] Caes. Bell. Ciuil. 1, 84 [...]
page 528, image: s0528OBSIDIOR âri. Dep. [ e)nedreu/w ] Circa insidias facere. [...]
OBSIDIVM i. n. [ poliorki/a ] Obsidendi actus, frequentius Obsidio, vt videbimus. [...]
OBSIDIO ônis. f. [ perika/qhsis2 ] Cic. pro Rabir. 29 [...]
OBSESSIO ônis. f. [ polio/rkhsis2 ] Idem. Cic. pro Corn. Balb. 7 c. 3 [...]
OBSESSOR, ôris. m. [ poliorkhth\s2 ] Qui obsidet. Liu. 9, 15 [...]
OBSIDIAE arum. f. Pl. Laudantur e Columel. 8, 2, 7 [...]
OBSIDIONÂLIS e. Adi. [ poliorkhtiko\s2 ] ab Obsidione derivatur. [...]
OBSES idis. c. [ o(/mhros2 ] Qui traditur imperio alicuius ea conditione, vt si dator obsidis a fide recedat, recipienti sit potestas in corpus et vitam eius saeuiendi qui datus est obses Valla 6, 31. [...]
OBSIDÂTVS ûs. m. Obligatio obsidum. Ammian. 16, 27 Obsidatus pignore tentus in Galliis. add. Id. 18, 15, et 25, 7.
OBSIDIÂNVS a, um. Adi. [ o)yidiano\s2 ] Obsidianum vitrum, de quo Plin. 36, 26 [...]
page 529, image: s0529OBSIGILLO âre. Abscondere vel Occludere esse volunt Senec. Epist. 115 [...]
OBSIGNO âre. [ e)pisfragi/zw, a)poshmai/nomai, katashmai/no\mai ] Signi impressione occludere, et ab alienis oculis, manibusue tueri: et ad literas, caeteraque, quae signo quouis notantur aut imprimuntur, pertinet. [...]
OBSIGNANS antis. Part. Formam verbis clarumque sonorem Lucret. 4, 568.
OBSIGNÂTVS a, um. Partic. [ e)pisfragisqei\s2 ] Decretum ab amplissimis viris obsignatum Cic. Att. 16, 16. [...]
OBSIGNÂTIO ônis. f. Gell. 2, 2 Obsignatio tabularum. Tertull. de Baptism. c. 13 Obsignatio baptismi. Add. Id. de Poenit. c. 6.
OBSIGNÂTOR, ôris. m. [ e)pisfragisth\s2 ] Cic. Att. 12, 18 [...]
OBSIMVLATVS a, um. Obsimulatis documentis probabilibus Ammian. 28, 6 extr. i. oppositis, sec. Vales.
OBSIPO âre. [ proba/llw ] Obiicere, vt ait Festus: vt quum rustici dicunt, Obsipa pullis escam. Obsipare aquam, i. Aspergere et sic recreare Plant. Cistell. 2, 3, 37.
OBSISTO obstiti, obstitum, ere. [ a)ntisxe/w, a)nti/stamai ] Contra stare, obstare, repugnare. [...]
OBSISTENS entis. Partic. Liu. 2, 10 Obsistens, obtestansque Deûm et hominum fidem.
OBSTITVS, et OBSTÎTVS (quidam libri et OBSTITVTVM habent ) a, um. Obliquum significat, Festo auctore, qui laudat Lucret. 4, 519 [...]
page 530, image: s0530OBSITVS [2] vid. OBSERO.
OBSOLEO, vel OBSOLESCO ui et êui, êtum, ere. [ a)parxaiw=mai ] Ex Ob, id est contra, et Oleo, interposita litera s: est Deficere, inueterascere, desuescere. [...]
OBSOLEFACIO ere. Arnob. 5 p. 161 Ac ne illam vis temporis, et vetustatis obsolefaceret longitudo, perpetuitatis honore mactastis.
OBSOLEFÎO factus sum, fieri. [...]
OBSOLÊTO âre. Idem. Tertull. aduers. Gnost. c. 6 Qui vestitum obsoletassent nuptialem. Add. Id. Apol. c. 15.
OBSOLETATVS sordibus Zeno Veron. Serm. de Iob.
OBSOLÊTVS a, um. Part. [ a)parxaiwqei\s2 ] Inueteratum significat, et quod ab vsu recessit: Cic. pro Quint. 56 [...]
OBSOLÊTE Adu. [ a)phrxaiwme/nws2 ] Cic. Verr. 1, 152 c. 58 Saltem vt eum, cuius opera ipse multos annos est in sordibus, paullo tamen obsoletius vestitum videret.
OBSOLIDATVS a, um. Adi. Tectorio inducto rigideque obsolidato Vitr. 2, 3.
OBSONATOR, OBSONIVM, OBSÔNO vid. OPSONIVM.
OBSONVS a, um. Adi. [ dushxh\s2 ] Laudatur, nescio vnde Varro, Humili et obsona et tremula voce. Fortasse legebatur Absona.
OBSONO âre. Sermone alicui obsonare; i. Obloqui Plaut. Pseud. 1, 2, 74.
OBSÔPIO îre. Scribon. Largus 180 A somni tempore prohibere ne obsopiantur. Somno obsopitus Solin. c. 18 et 33. Odoris nouitate obsopitus Plin. 9, 8. Hard. legit et sopitus.
OBSORBEO bui et psi, ptum, êre. [ katar)r(ofe/w ] Totum sorbere. [...]
OBSORDEO, s. OBSORDESCO ere. [ katarupa/w ] Obsolescere, inquit Nonius 2, 604. [...]
OBSTACVLVM [1] vid. OBSTO.
OBSTERNO strâui, strâtum, ere. Apul. Apol. p. 335 Vxorem fratris misero puero obiicit et obsternit, quae meretriciis blanditiis imperitum solicitaret ad matrimonium.
OBSTETRIX îcis. f. [ maieu/tria ] ab Obstando, vel Obsistendo dum parturientibus opem fert. [...]
OBSTETRICIVS a, um. Adi. Arnob. 3 p. 106 [...]
OBSTETRÎCO âre. [ maieu/omai ] Parturientem adiuuo, siue obstotricis officium ago. Vulg. Interp. Exod. c. 1, 16 Quando obstetricabitis Hebraeas.
OBSTINEO êre. Pro ostendo, obsoletum. [...]
OBSTINO âre. Obfirmare. Obfirmato et perseueranti animo expetere Plaut. Aulul. 2, 2 extr. [...]
page 531, image: s0531OBSTINÂTVS a, um. Partic. dicitur Obfirmatus, perseuerans, vt tenere possit, inquit Festus. [...]
OBSTINÂTIO ônis. f. [ au)qa/deia, monotoni/a ] Cic. de Prouinc. Consul. 41 c. 17 [...]
OBSTINÂTE Adu. [ au)qadw=s2 ] Firmiter, Instanter. [...]
OBSTÎPO âre. Si sit Latinum, significabit obstipum facere, inclinare cum rigore quodam. [...]
OBSTÎPVS a, um. Adi. [ a)/kamptos2, kata/stuptos2 ] Inclinatus, vel flexus versus humerum, siue dextrorsum, siue sinistrorfum. [...]
OBSTITVS, OBSTITVTVM vid. OBSISTO.
OBSTO stiti, stitum, âre. [ a)nqi/sthmi, a)ntipra/ttw, e)pe/xw ] Contra stare. [...]
OBSTANS antis. Partic. [ a)nqista\s2 ] Claustra obstantia Hor. Epist. 1, 14, 9. [...]
OBSTANTIA ae. f. Impedimentum, Rerum obstantium complexus, vt circumstantium, circumstantia. [...]
OBSTATVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OBSTATV=RVS [OBSTATÛRUS]] a, um. Partic. [ a)nqisth/swn ] Quinctilian. 2, 11 pr. Video quosdam in ipso statim limine obstaturos mihi. Add. Burm. ad h. l. et Stat. Theb. 7, 247.
OBSTACVLVM [2] i. n. [ kwlu/mh ] Impedimentum. [...]
OBSTRAGVLVM i. n. [ e)pika/lumma ] Operimentum, stragulum superius. [...]
page 532, image: s0532OBSTRANGVLATVS a, um. Obstrangulata mens Prudent. Cathem. 7, 10.
OBSTREPO ui, itum, ere. [ katayofe/w ] Contra aliquem strepitum facere. [...]
OBSTREPENS entis. Partic. [ katayofw=n ] Mare obstrepens Baiis Hor. Carm. 2, 18, 20. Obstrepente pluuia nihil sensere Poeni Liu. 21, 56. [...]
OBSTREPITO âre. Frequent. Claud. de Rapt. Proserp. 355 Obstrepitant lamenta choris.
OBSTREPITACVLVM i. n. Quidquid strepitum opponit. Tertull. aduers. Marc. 1, 20 Defensio necessaria est aduersus obstrepi. tacula diuersae partis.
OBSTREPERVS a, um. Adi. Apul. Flor. 2 p. 349 Occinunt cicadae carmine obstrepero.
OBSTRIGILLATOR vid. post OBSTRIGILLO.
OBSTRIGILLO vel vt legitur apud Non. 2, 605 [...]
OBSTRIGILLVM i. n. Corrigia s. lorum crepidat vel calcei, quo pedi obstringitur. [...]
OBSTRIGILLVS a, um. Adi. Calcei obstrigilli Isid. Orig. 19, 34 sunt, qui per plantas consuti sunt, et ex superiori parte corrigia trahitur, vt constringantur.
OBSTRIGILLÂTOR, ôris. m. Reprehensor. Ductum a strigilibus, quibus quum vehementius stringimur, etiam plerumque laedimur. Varro apud Non. 8, 73 Aemulum illius artis atque obstrigillatorem.
OBSTRINGO inxi, ictum, ere. [ katade/w ] Deuincire, circumligare, et constringere. [...]
OBSTRICTVS [1] a, um. Partic. [ katadedeme/nos2 ] Limine tecti obstrictus Ouid. in Ibin 615. [...]
page 533, image: s0533OBSTRICTVS [2] ûs. m. Angustia. Senec. Natur. Quaest. 5, 14 Per haec loca quum se exitum quaerens tempus torsit, accendat flammam ipso obstrictu necesse est.
OBSTRVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OBSTRV=DO [OBSTRÛDO]] si, sum, ere. [ a)pokru/ptw ] Occultare, occludere. [...]
OBSTRVDVLENTVS a, um. Adi. Festus, Obstrudant, obsatullent, ab auide trudendo gulam non sumendo (vid. leg. in sumendo, vel consumendo) cibum, vnde et obstrudulentum dixit Titinnius, Obstrudulenti aliquid (quod obstrudi possit in ventrem, vt esculentum quod edi potest ) quod pectam sedens etc.
OBSTRVO xi, ctum, ere. [ e)mfra/ttw, sumfra/ttw, e)mpla/ttw ] Occludere, et quasi strue quadam alicui loco imposita obsistere, ne quid intret, exeat, transeat. [...]
OBSTRVCTVS a, um. Partic. [ e)/mfraktos2 ] Aditus obstructus, vid. Aditus, in ADEO. [...]
OBSTRVCTIO ônis. f. [ e)/mfracis2 ] Cic. pro Sext. 22 c. 9 [...]
OBSTVPEO, s. OBSTVPESCO ui, ere. [ e)kplh/ssomai ] Idem quod Stupere incipio. [...]
OBSTVPIDVS a, um. Adi. [ e)/kplhktos2, a)nai/sqhtos2 ] Plaut. Mil. 4, 6, 39 [...]
OBSTVPEFACIO fêci, factum, ere. [ e)kplh/ttw ] Animo consternare, et stupidos sensus reddere. [...]
OBSTVPEFIO eri. Adeo commota, vt amissa mente obstupefieret Dict. Cret. 4, 21. Obstupefactum est voluptatibus cor Trebell. Poll. in Gallienis c. 9.
OBSTVPEFACTVS a, um. Part. Gallos, velut obstupefactos, miraculum victoriae tam repentinae tenuit Liu. 5, 39. [...]
OBSTVPRATVS a, um. Adi. Appellatus a mimis quasi obstupratus Lamprid. in Comm. c. 3.
OBSVM es, fui, esse. [ dhle/w ] Nocere. [...]
OBSVO sui, sûtum, ere. Circum suere. [...]
OBSVRDESCO ui, ere. [ kwfa/omai ] Surdum fieri. [...]
OBSVRDESCENS entis. Partic. Ammian. 19, 26. (Vales. f. 218.)
OBT
OBTEGO xi, ctum, ere. [ katastega/zw ] Tegere, et cum diligentia operire. [...]
page 534, image: s0534OBTEMPERO âre. [ prose/xw, u(pakou/w ] Morem gerere. [...]
OBTEMPERANS antis. Part. Multa, naturae obtemperans, saeue et atrociter factitauit Suet. Tib. c. 59.
OBTEMPERANTER Adu. Obtemperanter annuit Prudent. in Laurent. v. 112.
OBTEMPERÂTIO ônis. f. [ u(pakoh\ ] Cic. de Legib. 1, 42 c. 15 Quod si iustitia est obtemperatio, scriptis legibus institutisque populorum, etc.
OBTENDO di, sum et tum, ere. [ proi/+sxomai, proba/llomai ] Vel Tegere, vel Contra tendere significat: vt Obtendere velum ante lectum, hoc est Distendere vel extendere. [...]
OBTENDENS entis. Part. Diuersas fugae causas obtendens Tac. Ann. 15, 12, 3.
OBTENTVS [1] a, um. Part. [ probeblhme/nos2 ] Virg. Georg. 1, 248 Et obtenta densantur nocte tenebrae. i. Obducta, ait Seruius. Aliud est Participium ab Obtineo, v. v.
OBTENTVS [2] ûs. m. [ pro/sxhma ] Proprie Virg. Aen. 11, 66 [...]
OBTENTIO önis. f. Idem Arnob. 5 p. 181 et 182.
OBTENTO [1] âre. vid. OBTINEO.
OBTENEBRO âre. Lux obtenebrata est eius Vulgat. Iesai. 5, 30. [...]
OBTENEBRESCO ere. Lux obtenebrescet in tabernaculo illius Vulgat. Iob. 18, 6.
OBTERO trîui, îtum, ere. [ katatri/bw, katapate/w ] Conculcare, Conterere, Suffocare. [...]
OBTRÎTVS [1] a, um. Partic. [ katapepathme/nos2 ] Cic. de Orat. 2, 353 c. 86 [...]
page 535, image: s0535OBTRÎTVS [2] ûs. m. [ katapa/thsis2 ] Plin. 18, 28 Ne herbae vellantur, obtrituque hebetentur.
OBTESTOR âri. [ e)corki/zw, i(keteu/w ] Est Precari cum mentione earum rerum, per quas petimus, Donatus ad Ter. Andr. 1, 5, 57 [...]
OBTESTANS antis. Part. Obtestans omnes deos Cic. Att. 3, 10. al. contestans. Oro atque obsecro te, necessitudinem nostram tuamque in me beneuolentiam obtestans Brutus ad Cic. Ep. 13.
OBTESTATVS a, um. significatione Passiui. Obtestatus prece impensa, superstitibus pepercit Ammian. 31, 9. Obtestata fide praesentium Apul. Met. 2 p. 125. Add. Elemenh. emend. p. 165.
OBTESTÂTIO ônis. f. [ e)corkismo\s2 ] Cic. Fam. 3, 13 [...]
OBTEXO texui, textum, ere. [ periufai/nw ] Texendo vel tela obtegere.
OBTHVRO, OBTHVRAMENTVM vid. OBTVRO.
OBTICEO ui, êre. [ katasiga/zw ] Tacere. [...]
OBTICENTIA ae. f. [ a)posiw/phsis2 ] Quinctil. 9, 2, 54 [ a)posiw/phsis2, quam idem Cicero reticentiam, Celsus obticentiam, nonnulli interruptionem appellant, et ipsa ostendit affectus.
OBTINEO tinui, tentum, êre. [ e)pe/xw, krate/w ] Impetrare, assequi, habere Cic. Att. 16, 17 (16) [...]
page 536, image: s0536OBTINENS Africam interiorem Cic. in Sallust. c. 7.
OBTENTVS [3] a, um. Part. Voluimus quaedam -- obtenta non sunt Cic. pro Balbo c. 27. [...]
OBTENTO [2] âre. Frequent. [ e)pe/xomai ] Cic. Att. 9, 10 Et tamen spes quaedam me obtentabat, fore vt aliquid conueniret potius, quam aut hic tantum sceleris, aut ille tantum flagitii admitteret.
OBTINENTIA ae. f. Priscian. 18.
OBTINGO obtigi, ere. [ sumbai/nw ] Euenire. [...]
OBTINNIO îre. Ecquid illi aures obtinnirent? Apul. Apol. p. 305.
OBTORPEO ui, êre. [ katablakeu/w ] a quo OBTORPESCO, ere. [...]
OBTORQVEO si, tum, êre. [ sustre/fw ] Valde vel vehementer torquere. [...]
OBTORTVS a, um. Partic. [ su/streptos2 ] Obtorti auri flexilis circulus Virg. Aen. 5, 559. Obtorto collo ad praetorem trahi, i. Inuite et coacte Plaut. Poen. 3, 5, 45.
OBTRAHO xi, ere. Obuertere. Tertull. de Veland. Virg. c. 15 Si tentationibus gradum obtraxerit.
OBTRECTO âre. [ a)ntipra/ttw, diasu/rw ] ex Ob et Tracto compositum; significat, vt ait Festus, Contra alienam sententiam tractare, seu Maledicere. [...]
page 537, image: s0537OBTRECTANS antis. Partic. Inuidia obtrectans Sil. 16, 12. [...]
OBTRECTÂTIO ônis. f. Cic. Tusc. 4, 18 c. 8 [...]
OBTRECTÂTOR, ôris. m. Detractor. [...]
OBTRECTÂTVS ûs. m. [ dia/surma ] Idem quod Obtrectatio. Gell. 20 c. vlt. Aequum esse puto, vt sine vano obtrectatu considerent.
OBTRITVS vid. OBTERO.
OBTRVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OBTRV=DO [OBTRÛDO]] si, sum, ere. [ o)qe/w, o)qi/zw ] Versus vel contra Trudere. [...]
OBTRVDENS entis. Part. Frigerantia atque obtrudentia tactu et densantia C. Aurel. Ac. 2, 37, 197.
OBTRVSVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OBTRV=SVS [OBTRÛSUS]] a, um. Partic. [ w)qisqei\s2 ] Cic. de Clar. Orat. 258 c. 74 [...]
OBTRVSIO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OBTRV=SIO [OBTRÛSIO]] ônis. f. Corpusculorum obtrusio Cael. Aurel. Acut. praef. 1, 6. et saepius ibid.
OBTRVNCO âre. [ katako/ptw, masxali/zw ] Occidere per vim. Liu. 1, 10 [...]
OBTRVNCÂTIO ônis. f. [ katakoph\ ] Columel. 4, 29 Quod tum et obtruncatione vitis, et cum eiusdem resectionis fissura praecipit fieri.
OBTVEOR tûtus vel tuitus sum, êri. Dep. [ prosble/pw, prosora/w ] Diligenter conspicere. Plaut. Mostel. 3, 2, 153 At tu istac aduorsum obtuere. Idem Amphit. 3, 2, 19 Inimicos ausa sum semper obtuerier.
OBTVTVS [1] [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OBTV=TVS [OBTÛTUS]] ûs. m. [ pro/soyis2 ] Adspectus. [...]
OBTVITVS ûs. m. [ ble/mma ] Idem quod Obtutus. Cic. Off. 1, 146 Ex oculorum obtuitu, ex eleuatione aut remissione superciliorum. Correctiora exemplaria legunt Obtutu.
OBTVMESCO ere. Plin. 20, 5 Ex aqua bibendum dedere repente obtumescentibus.
OBTVNDO tudi, tûsum vel tunsum, ere. [ a)mblu/nw, a)mblu/skw, katamblu/nw, phro/w ] Auget significationem simplicis. [...]
page 538, image: s0538OBTVNDENS entis. Partic. Virtus crucis, omnes aculeos mortis in dominici capitis tolerantia obtundens Tertull. de Cor. c. 14.
OBTVSVS [1] a, um. [ a)mbluntei\s2 ] Nunc vt Participium, nunc Adiectiui modo ponitur, nunc ad corpora, quae acumen perdidere, refertur, nunc ad negandum animi acumen: quod adiuncta facile declarant, licet confusim ponantur. [...]
OBTVSE [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OBTV=SE [OBTÛSE]] ius, issime. Adu. [ a)mble/ws2 ] Cic. de Nat. Deor. 1, 70 c. 25 Totum aut etiam, aut non, negauit esse necessarium: quo quid dici potest obtusius?
OBTVSIO ônis. f. Tertull. aduers. Marc. 3, 6 [...]
OBTVRBO âre. [ diatara/ttw ] Auget vim simplicis. [...]
OBTVRBÂTVS a, um. Partic. Plin. 8, 18 Aqua obturbata.
OBTVRBÂTOR, ôris. m. Ascon. ad Cic. de Diuin. p. 35. ad verba, Quartum ex illo grege oratorum: Obturbatores quosdam sordidosque causidicos significat.
OBTVRGEO, êre, et OBTVRGESCO ere. [ oi)di/skomai ] Idem quod simplex Turgesco. [...]
OBTVRO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OBTV=RO [OBTÛRO]] âre. [ bu/w, e)pibu/w, stu/fw, fimo/w, fra/ttw ] Occludo. [...]
OBTVRANS antis. Partic. Axes obturantes foramina Vitruu. 10, 12.
OBTVRAMENTVM i. n. [ fragmo\s2 ] Quo aliquid obturatur. Plin. 16, 8 de cortice suberis, Vsus eius cadorum obturamentis. Obturamentum stagni Plin. 33, 4.
OBTVRACVLVM i. n. Extrahere Marc. Empir. c. 35.
OBTVSVS [2] vid. OBTVNDO.
OBTVTVS [2] vid. OBTVEOR.
OBV
OBVÂGIO îui, îtum, îre. [ katababa/zw ] Circum aut versus vagire. Plaut. Poen. prol. 31 Neue esurientes hic quasi hoedi obuagiant. De infantibus.
page 539, image: s0539OBVAGVLO âre. Festus in Portus, et Vagulatio, ex Legg. XII. Tabb. [...]
OBVALLO âre. [ perixarako/w ] Circumuallare. [...]
OBVARICATORES dicebantur Illi, qui cuipiam occurrebant, quo minus rectum iter conficeret, inquit Festus. Obuarico, are; vero, est Occurro, obsto, teste eodem.
OBVÂRO âre. [ diastre/fw ] Peruertere, deprauare: dictum a Varis. Ennius Achille, Nam consiliis obuarant, quibus tam concedit hic ordo Nonius 2, 606.
OBVCVLA ae. f. Oppidum vlterioris Hispaniae, in conuentu Astigitano, cuius meminit Plin. 3, 1.
OBVENIO vêni, ventum, îre. [ a)ntia/w, a)ntia/zw ] Obuiam vel contra venire et generatim obtingere, contingere. [...]
OBVENIENTIA ae. f. Tertull. aduers. Valent. c. 29 De obvenientia superducunt iam non naturam, etc.
OBVENTVS ûs. m. Idem de Anim. c. 41 Ex obuentu spiritus nequam.
OBVENTICIVS a, um. Adi. Forte obueniens. Idem aduers. Marc. 2, 3 Obuenticia bona.
OBVENTIO ônis. f. [ porismo\s2 ] Sic vocantur ipsa bona, quae obueniunt. [...]
OBVERBERO âre. Apul. Met. 7 p. 198 Baculo obuerberans. Ferula nates eius pueri obuerberans Idem 9 p. 230.
OBVERTO ti, sum, ere. [ a)ntistre/fw ] Contra vertere. [...]
OBVERSVS a, um. Part. Caucasus, qua soli est obuersus Solin. c. 65. [...]
OBVERSE Adu. Columel. 9, 7 Domicilia apum obuerse ad hibernum Orientem componi debebant.
OBVERSOR âri. Depon. [ pari/stamai ] Frequenter adesse et versari. [...]
OBVERSATIO ônis. f. [ pari/stasis2 ] Laudatur Cic. pro Muraen. 49 c. 24 [...]
OBVIAM [1] vid. infra.
OBVIGILO âre. Verbum fuisse, colligas ex Plaut. Bacchid, 3, 2, 14 Qua me causa magis cum cura esse ea, quam obuigilato, est opus.
OBVIO âre. [ a)ntia/w, a)ntia/zw, a)/ntomai ] Obuiam proficisci, vel obuium esse. [...]
page 540, image: s0540OBVIVS a, um. Adi. [ a)ntibatiko\s2 ] Quod alicui occurrit, et tanquam in via expositum est. [...]
OBVIAM [2] Adu. Ter. Phorm. 1, 2, 2 [...]
OBVIOLO âre. Gruter. Inscript. p. 996 n. 13 NE MEA OSSA OBVIOLES.
OBVLTRONEVS a, um. Adi. Idem quod Vltroneus, [ au)qai/retos2, Gloss. Vet.
OBVMBRO âre. [ e)piskia/zw ] Vmbris vndique obscurare Virg. Aen. 12, 578 [...]
OBVMBRANS antis. Partic. Palmula rosea potius obumbrans de industria glabellum feminal, quam tegens verecundia Apul. Met. 2 p. 248.
OBVMBRATVS a, um. Part. Germina obumbrata defendere Pallad. 12 tit. 1. Scopulus obumbratus nube Mart. Capella 1 p. 5.
OBVMBRATIO ônis. f. Arnob. 5 p. 186 Allegoricae caecitatis obumbratio.
OBVMBRATRIX îcis. f. Tertull. Apol. c. 9 pr. Arbores templi obumbratrices.
OBVNCÂTVS a, um. Adi. Incuruatus. Cael. Aurel. Tard. 2, 18 Vnguibus obuncatis.
OBVNCVS a, um. Adi. [ e)pika/mpios2 ] Valde vncus et incurvus. [...]
OBVNDO âre. [ kumai/nw ] ab Vnda. Stat. Achill. 1, 102 Lateque deae Sperchios obundat Obuius, et dulci vestigia circuit vnda. Al. abundat.
OBVNDATIO ônis. f. Flor. 4, 2, 27 Obundatione verna prohibetur.
OBVNGO ere. Vnde
OBVNCTVS a, um. Partic. Apul. Met. 2 p. 213 Guttis Arabicis obunctus. Oculi obuncti graphice Idem ib. 8 p. 214.
OBVOLITO âre. Vestibus collucentes passim obuolitare cernimus Porc. Latro in Catil. 11. Add. ib. paullo post.
OBVOLVO volui, volûtum, ere. [ perieile/w ] Circumuoluere. [...]
page 541, image: s0541OBVOLVTVS a, um. Part. Obuolutum et praeligatum folliculo os Cic. de Inuent. 2, 149 c. 50. [...]
OBVOLVTIO ônis. f. Macrob. Somn. Scip. 1, 11 extr. In singulis sphaeris aetherea obuolutione vestitus.
OBVOLVTÂTVS a, um. Part. Veget. 3, 4 Obuiis obuolutatus radicibus.
OBVRO, vnde OBVSTVS a, um. [ perikausqei\s2 ] Circumustus. [...]
OCC
OCCA ae, f. bwloko/phma Onomast.] Instrumentum, quo tracto, reptanteque super terram, ferreis aut ligneis dentibus, quibus instructum est, glebae conteruntur, et agri superficies coaequatur, et semina cooperiuntur: quamuis et cratibus id saepe fiat. [...]
OCCAMEN inis. n. Contusio, vt explicatur in Gloss. Isid. nempe glebarum.
OCCO [1] âre. [ bwlokope/w ] Glebam confringere et comminuere. [...]
OCCILLO [1] âre. Dimin. sugko/ptw Onomast. vet.] Contundere. [...]
OCCATIO ônis. f. [ bwlokopi/a ] Plin. 18, 20 Aratione per transuersum iterata, occatio sequitur. Vid. supra Occo. Columel. 11, 2, 62 Rusticis pulueratio dicitur. Non. 1, 306. Isidor. 17, 2.
OCCÂTOR, ôris. m. [ bwlokophth\s2 ] Plaut. Capt. 3, 5, 4 [...]
OCCATORIVS a, um. Adi. [ bwlokophtiko\s2 ] Occatoria opera, Quae ad occationem pertinet Columel. 2, 13, 2.
OCCAECO âre. [ e)ktuflo/w ] Quod Obcaeco scribitur etiam, Caecum facere. [...]
OCCAECANS antis. Part. Plin. 10, 3 Respersu pinnarum hostem occaecantes.
OCCAECATIO ônis. f. Seren. apud Non. 1, 306 Occatio, occaecatio est.
OCCALEO vid. OBCALEO.
OCCALLEO, êre. Siue OBCALLEO et
OCCALLESCO ere. [ pwrou=mai ] Callum obducere dicuntur partes, quae obdurescunt. [...]
OCCALLATVS a, um. [ pwrhqei\s2 ] Qui callum obduxit. Sen. Nat. Quaest. 4 extr. Sed quid sentire possunt emortuae fauces, et occallatae curis ardentibus?
OCCANO ere. [ kata/|dw ] pro Occinere. Tacit. Ann. 2, 81, 2 Tum Sentius occanere cornua, tubasque, et peti aggerem, erigi scalas iussit. vid. OCCINO.
OCCASIO ônis. f. [ kairo\s2, a)formh\ ] ab occidendo, i. versus nos cadendo dicta, est Opportunitas temporis casu proueniens, inquit Festus. [...]
page 542, image: s0542OCCASIVNCVLA ae. f. Dimin. [ a)formi/dion ] Plaut. Trin. 4, 2, 132 Nam nihil aurifero, nimis argute obrepsisti meapse occasiuncula.
OCCASVS vid. OCCIDO.
OCCATIO, OCCATOR, OCCATORIVS vid. OCCO.
OCCÊDO ssi, ssum, ere. [ proe/rxomai ] Antiquum: ex Ob et Cedo, significat Accedere: Plaut. Asin. 2, 4, 6 Quisquis obuiam huic occesserit irato, vapulabit. Add. Id. Most. 5, 2, 4.
OCCENTO, OCCENTVS vid. OCCINO.
OCCEPSO [ a)/rcwmai ] Incepero, veteres dicebant, auctore Nonio 2, 612. Plaut. Amphitruone 2, 2, 41 Ni ego illi puteo, si occepso, animam omnem intertraxero.
OCCÎDO cîdi, cîsum, ere. [ ktei/nw, a)poktei/nw, a)naire/w, foneu/w ] ex Ob et Cedo compositum, Interficere quomodocunque. [...]
OCCÎSVS a, um. Partic. [ a)naireqei\s2 ] Cic. in Catil. 1, 26 [...]
OCCISIO ônis. f. [ fo/nos2 ] Cic. pro Caecin. 41 c. 14 [...]
OCCIDIO ônis. f. [ a)nai/resis2 ] Caedes, siue mors. [...]
page 543, image: s0543OCCÎSOR, ôris. m. Plaut. Mil. 4, 2, 64 Occisor regum.
OCCISORIVS a, um. Adi. Tertull. de Anim. c. 33 Occisoria animalia.
OCCISITO âre. Frequent. Saepius occidere. Festus ex C. Graccho, Homines liberi nunc in oppido occisitantur.
OCCIDO cidi, câsum, ere. [ e)kpi/ptw ] Ex Ob et Cado compositum. [...]
OCCIDENS entis. Partic. [ a)poqnh/skwn ] Cic. Fam. 4, 1 [...]
OCCIDENTÂLIS e. Adi. [ dutiko\s2 ] Quod vergit ad Occidentem. Plin. 18, 34 Ab Occasu solstitiali et Occidentali latere Septentrionis.
OCCÂSO ere. [ katoi/xomai ] verbum antiquum, aiunt ab Occasum, occasu: et laudant Plaut. Casin. 3, 4, 8 [...]
OCCÂSVS [1] ûs. m. [ teleuth\ ] Mors, interitus et casus fortunae tam in homine, quam in rebus externis. [...]
OCCÂSVS [2] a, um. Partic. Pass. Plaut. Epid. 1, 2, 41 Ante solem occasum. add. Id. Men. 5, 7, 33. conf. Gell. 3, 2. LL. XII. Tabb. et Naeu. ap. Gell. 17, 2. Vid. Voss. de Anal. 4, 13 p. 201.
OCCASVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OCCASV=RVS [OCCASÛRUS]] a, um. Partic. [ a)poqanou/menos2 ] Cic. pro Milon. 100 c. 36 Vt vestra beneficia, quae in me contulistis, aut in huius salute augeatis, aut in eius exitio occasura esse videatis.
OCCASIVVS a, um. Adi. dutiko\s2 Gloss. Gr. Lat.] Add. Saxo Gramm. prol. 5.
OCCIDVVS a, um. Adi. [ e(sperino\s2 ] Quod occidit, vel vbi fit solis, vel alterius rei occasus. [...]
OCCIDVÂLIS e. Adi. Prudent. adu. Symm. 2, 597
page 544, image: s0544Omnibus in terris, quas distinet occidualis Oceanus, roseoque aurora illuminat ortu.
OCCIDANEVS a, um. Adi. Innocent. de Casis p. 228 Ventus occidaneus.
OCCIDIVM i. n. pro Occasu, s. interitu. Prudent. Apoth. v. 27 Haeret et occidium sentit iam iamque futurum. al. Excidium. conf. Barth. Aduers. 47, 13.
OCCASÎVVS a, um. Adi. Ad occasum spectans. [ dutiko/s2. Gloss. Gr. Lat.
OCCILLO [2] vid. sub OCCA.
OCCINO cinui, centum, ere. [ kata/|dw ] Contra canert. [...]
OCCENTVS ûs. m. [ katw|dh\ ] Occentus soricis Valer. Max. 1, 1, 5. Super occentu soricis peritum consulere Ammian. 16, 12 pr. Add. ib. c. 19. vbi tamen diuersimode legitur.
OCCENTO âre. Frequent. [ kata/|domai ] Versus locum aliquem dirigere cantum, sed contumeliosum fere. [...]
OCCENTANS antis. Partic. Bubo occentans funebria Ammian. 30, 21.
OCCIPIO cepi, ceptum, ere. [ e)ni/stamai ] Idem quod incipere: ex Capio. [...]
OCCEPTO âre. Frequent. Idem. Plaut. Men. 5, 5, 18 Iam hercle occeptat insanire.
OCCIPVT itis. n. [ i)ni/on ] Posterior capitis pars, quae Fronti opponitur. Ausonius in epigrammate Oceasionis 12 Occipite es calvo? ne tenear fugiens.
OCCIPITIVM i. n. [ i)ni/on ] Idem. [...]
OCCISIO, OCCISVS vid. OCCÎDO.
OCCLAMARE legitur a nonnullis ap. Vell. 2, 4, 4. vbi caeteri acclamasset.
OCCLAMITO âre. [ katabow=mai ] Idem quod Clamitare, et obstrepere. Plaut. Curc. 1, 3, 27 Dormio, ne occlamites.
OCCLVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OCCLV=DO [OCCLÛDO]] vel OBCLVDO si, sum, ere. [ kataklei/w ] ex Ob et Cludo, antique verbo compositum, quod Claudere significat. [...]
OCCLVSVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OCCLV=SVS [OCCLÛSUS]] vel OBCLVSVS a, um: [ kata/kleistos2 ] Partic. siue Nomen ex Participio. [...]
OCCO [2] as. vid. OCCA.
OCCOEPI isse. vid. OCCIPIO.
OCCVBO ui, itum, âre. [ kata/keimai ] a Cubo compositum; idem quod Occumbo. [...]
OCCVBITVS ûs. m. Solis Vulgata Genes. 28, 11. Add. Deuter. 11, 30.
OCCVLCO âre. [ katapate/w ] Idem quod Conculcare significat. Cato de R. R. c. 49 Ita vti fuerit, ponito in scrobe aut in sulco, operitoque et bene occulcato.
OCCVLCÂTVS a, um. Partic. Liu. 27, 14 Partim occulcatis, partim dissipatis terrore, qui circa erant.
OCCVLO cului, cultum, ere. [ kru/ptw ] Abscondere, ita vt nihil appareat. [...]
page 545, image: s0545OCCVLTVS a, um. Partic. [ kru/fios2, laqrai=os2 ] Plaut. Trin. 3, 2, 38 [...]
OCCVLTE ius, issime. Adu. [ laqrai/ws2 ] Occulte facere aliquid: h. e. Clam et caute Cic. de Fin. 1, 50. [...]
OCCVLTIM aliud Adu. Solin. c. 4 Occultim reptare.
OCCVLTO [1] Adu. vt ap. Lucret. 1, 314. legit Isidor. 20, 14. [...]
OCCVLTO [2] âre. Frequent. [ kru/ptomai ] h. e. Absconde. Virg. Ecl. 2, 9 [...]
OCCVLTÂTVS a, um. Partic. [ kekrumme/nos2 ] Occultata tenebris Cic. Acad. 4, 122 c. 39. Nomine occultato missa epistola Ouid. ex Pont. 1, 1, 18.
page 546, image: s0546OCCVLTÂTE Adu. [ kekrumme/nws2 ] Idem quod Occulte. [...]
OCCVLTATIO ônis. f. [ kata/kruyis2 ] Cic. de Finib. 2, 73 c. 22 [...]
OCCVLTÂTOR, ôris. m. [ katakrupth\s2 ] Cic. pro Milon. 51 c. 19 Sustinuisset hoc crimen primum ipse ille latronum occultator, et receptor locus.
OCCVMBO cubui, cubitum, ere. [ a)poi/xomai, u(podu/omai ] Mori, Succumbere, Vinci. [...]
OCCVPO [1] âre. [ katalamba/nw, prolamba/nw, a)sxole/w ] ex Ob et Capio compositum, significat proprie (vt ait Valla) Quod in commune. siue in medium positum erat, ante alios capere. [...]
page 547, image: s0547OCCVPANS antis. Part. [ katalamba/nwn ] Quinct. Declamat. 13 Multa nihilo minus, quae libera fuerunt, transeunt in ius occupantium, sicut venatio et aucupatio.
OCCVPÂTVS a, um. Partic. [ katalhfqei\s2 ] Miserunt qui eum interciperent, a quibus occupatus, viuus in cubiculo crematus est Iustin. 5, 9, 14. [...]
OCCVPATIO ônis. f. [ a)sxoli/a, kata/lhyis2 ] Est quum alicui necessariae rei, et cui ante omnia operam dare debemus, cum diligentia vacamus: vt ait Valla. [...]
OCCVPATVS ûs. m. Cl. Mamert. ap. Sidon. Epist. 4, 2 Ecquo tam ex occupatu vnquam vspiamue implicabere, quin illud in aliorum commoda reuergat.
OCCVPATORIVS a, um. Dicitur de Agris, qui ab aliis occupantur, a propriis possessoribus derelicti. Vid. Flacc. Aggen. et Goes. p. 15 et 127. it. 45 et 48.
OCCVPATICIVS apud Festum, quem vide.
OCCVPO [2] ônis. m. Mercurii cognomen plebeium, cum Furem vocare nolunt. Petron. 58. Occuponem propitium opto. Sic. Burm. Sed variatur.
OCCVRRO curri, cursum, ere. [ a)panta/w, proe/rxomai ] Obvium fieri, siue Obuiam procedere, vt cursus illa ac celeritatis notio non includatur. [...]
page 548, image: s0548OCCVRRENS entis. Partic. [ a)pantw=n ] Imago saepius occurrens Virg. Aen. 6, 695. Nec silentium noctis iam mediae promittebat occurrentium lumen Petron. c. 79.
OCCVRSVS ûs. m. [ a)pa/nthsis2 ] Ipse occurrendi actus. [...]
OCCVRSO âre. Frequentat. [ a)pantw=mai ] Currendo obuiam ire. Virg. Ecl. 2, 25 [...]
OCCVRSANS antis. Part. [ a)pantw/menos2 ] Lucret. 5, 717 Et vna Labitur omnimodis occursans officiensque, etc.
OCCVRSATIO ônis. f. [ a)rxairesiasmo\s2 ] Ambitionis genus, prensatio, et Diligens captatio honorum, dum magnatibus aut populo occurrimus prius quam decernatur. [...]
OCCVRSIO ônis. f. Sidon. Epist. 7, 10 Culpa rarae occursionis. Videbis nocturnam lunae successionem a fraternis occursionibus lene remissumque lumen mutuantem Sen. Cons. ad Marc. c. 18.
OCCVRSITO âre. Frequent. Solin. c. 38 de Elephantis. St confertis pecoribus occursitent.
OCCVRSÂTOR, ôris. m. Auson. Eidyll. 2, 25 Non occursator, non garrulus, etc.
OCCVRSÂTRIX îcis. f. Festus in voce Sphintyrnix.
OCCVRSACVLVM i. n. Quidquid inopinato occurrit Apul. Apol. p. 315.
OCCVRSORIVS a, um. Adi. Apul. 9 p. 227 Potio occursoria, qua excipitur hospes ad coenam inuitatus. Sic Pric. et Elmenh. Al. Antecurs. it. Accurs.
OCE
OCEANVS i. m. [ *)wkeano\s2 ] Proprium nomen Tethyos coniugis. Item, lictoris, aut viatoris noti Martialis aeuo, de quo Martial. 3, 95 [...]
page 549, image: s0549OCEANÎTIS idis. f. Patronym. [ *)wkeani/tis2 ] Dicitur filia Oceani. Virg. Georg. 4, 341 Clioque et Beroë soror, Oceanitides ambae. [...]
OCELLATVM [1] i. n. Aut Genus auellanae, nucularumque, quae ocellorum quandam prae se speciem et rotunditatem ferunt: aut globuli sunt e lapide polito. [...]
OCELLVS [1] vid. OCVLVS.
OCHRA ae. f. [ w)/xra ] Cretae, siue lapidis species, quae fit exusta rubrica in ollis nouis luto circumlitis Plin. 35, 6. Bald. Lex. Vitr. p. 75.
OCHVS i. m. [ *)=wxos2 ] Fluuius, de quo Plin. 6, 16 [...]
OCI
OCIMVM, quod corruptum varie in OCINVM, OCYMVM, OCYNVM, et OZINVM i. n. [ w)/kimon ] Duarum plantarum nomen est: Primo odoratae illius, quae vulgo Basilicon vocatur. [...]
OCYMOIDES id est Ocimo similis carduus est Apul. de Herb. 109.
OCINVM vid. OCYMVM.
OCIOR, OCIOSVS vid. OTIVM.
OCIVM vid. OTIVM.
OCN
OCNVS i. m. [ *)/oknos2 ] Is est, inquit Seruius, quem in Bucolicis Virgilius Bianorem dicit, Mantuae conditor. [...]
page 550, image: s0550OCQ
OCQVINISCO ere. [ ku/ptw ] Inclinare, inquit Nonius 2, 600. [...]
OCR
OCREA ae. f. [ periknhmi\s2 ] Calceamenti genus, quod crus tuetur; quod, Varrone auctore de L. L. 4, 24 [...]
OCREÂTVS a, um. Adi. [ periknhmidwto\s2 ] Qui ocreis calceatus incedit. [...]
OCRICVLVM i. n. Oppidum Italiae, in monte situm, quod Strabo inter Sabinos ponit, Plinius inter Vmbros. Hinc
OCRICVLÂNVS a, um. Adi. vt, Ocriculana tribus, vid. TRIBVS. Ocriculani populi Plin. 3, 14.
OCRIS is. f. [ *)/akris2 ] Mons confragosus apud Festum.
OCRÎSIA ae. f. Publii Corniculae vxor, Seruii Tullii mater. Ouid. Fast. 6, 627 Namque pater Tullii Vulcanus, Ocrisia mater.
OCT
OCTAEDRON, i. n. (corpus ) s. OCTAEDROS i. f. Mart. Capella 6 p. 233 intell. forma. Est nempe figura solida, quae octo triangulis aequalibus, et aequilateris continetur.
OCTANGVLVS a, um. Adi. Sphaeram et pyramidem figuram ignis in se habere, octangulam vero aëris Apul. de Doctr. Plat. 1 p. 5.
OCTAGONVS a, um. Adi. Idem. Omnis octagonus ductus Hygin. de Castram. Octagoni areae pedaturam sie inuenies Id. ib.
OCTANS antis. m. Octaua pars assis Vitruu. 10, 11, vid. AS.
OCTASTYLOS i. c. Vitr. 3, 2 Epitheton templi, vel alterius adeo aedificii, octo in fronte columnas habentis.
OCTAVIA Gens Romae, in summam nobilitatem adducta a C. Octauio, qui post adoptionem Iulii Caesaris C. Iulius Caesar Octauianus dictus est: et Augusti nomen suis successoribus, non minus quam Caesaris reliquit. [...]
OCTAVIÂNVS a, um. Adi. [ *)oktabiano\s2 ] Cic. de Diuin. 1, 4 [...]
OCTO [ o)ktw\ ] Nomen numerale, Adiect. indecl. Octo genera poenarum in legibus Cic. ap. Augustin. C. D. 21, 11. Pedes temo protentus in octo Virg. Georg. 1, 171.
OCTIES Adu. Martial. 8, 64 Vno nasceris octies in anno. Cic. in Somn. Scip. 3 c. 2 Nam quum aetas tua septenos octies solis anfractus reditusque conuerterit, etc. Add. Lamprid. Comm. c. 11.
OCTÂVVS a, um. Adi. Octaua pars Plin. 6, 33. Cic. Att. 15, 26. [...]
OCTAVVM [ o)/gdoos2 ] Tanquam Aduerbium positum, pro Octies. Liu. 6, 36 Nam praeter Sextium Liciniumque, latores legum iam octavum Tribunos plebis refectos.
OCTAVA ae. f. Vectigalis species. l. vlt. C. de Eunuch. it. l. 7 C. de vectig.
OCTAVARIVS i. m. Exactor huius vectigalis. l. 8 C. de vectig.
OCTENNIS is. m. Qui octo annis natus est. Ammian. 18, 6.
OCTINGENTI ae, a. Adi. [ o)ktako/sioi ] Cic. Acad. 4, 81 c. 25 Mille et octingenta stadia quod abesset, videbat. [...]
OCTINGENTIES Mart. Capell. 6 p. 198. Vopisc. in Tac. c. 10.
OCTINGENARIVS a, um. Adi. [ o)ktako/sios2 ] Octingenarius grex Varro de Re rust. 2, 10 sub fin.
OCTINGENTESIMVS a, um. Adi. [ o)ktakosiosto\s2 ] Cic. de Senect. 5 c. 2 Deinde quî minus grauis esset iis senectus, si octingentesimum annum agerent, quam octogesimum?
OCTIPES edis. c. Ouid. Fast. 1, 313 Octipedis frustra quaerentur brachia Cancri.
OCTOBER bris. m. Mensis Romani decimi nomen. Auson. Eclogario, p. 553 [...]
page 551, image: s0551OCTOCHORDOS Vitr. 10, 13 Canonis musici epitheton, si sit octo chordarum, i. tonorum.
OCTODECIM Indeel. Dubitamus cum Vossio, vtrum Latine dici possit nec ne. [...]
OCTOGINTA Adi. Indecl. [ o)gdoh/konta ] Cic. de Senect. 68 c. 19 [...]
OCTOGÊNVS a, um. Adi. [ o)gdohkosto\s2 ] Plin. 9, 51 Torpedo octogenos fetus habens inuenitur. [...]
OCTOGESIMVS a, um. Aliud item Adiect. [ o)gdohkosto\s2 ] Cic. de Senect. 32 [...]
OCTOGIES Adu. [ o)gdohkonta/kis2 ] Cic. in Pison. 86 c. 35 [...]
OCTVAGIES Adu. Idem. Plin. 2, 108. Add. Mart. Capella 6 p. 198.
OCTOGÔNVS i. m. Quod octo habet angulos Vitruu. 1, 6.
OCTOGENARIVS a, um. Adi. Plin. Epist. 6, 33 [...]
OCTOMINVTALIS e. Adi. Octominutalis carnis libra Lamprid. in Alex. Seu. c. 22. i. octo minutorum pretio venalis. Minutus autem est numulus argenteus, [ lepto/s2.
OCTÔNVS a, um. Adi. [ o)ktw\ ] Octonis annis pariunt caprae Plin. 8, 50. [...]
OCTONARIVS a, um. Adi. Numerus Macrob. Somn. Se. 1, 5. [...]
OCTONÂTIO ônis. f. Interp. Irenaei 1, 1. In ogdoadas s. classes octonorum distributio.
OCTOIVGES pro Octo coniunctis. Liu. 5, 2 Antea trina loca contentione summa patricios explere solitos: nunc iam octoiuges ad imperia obtinenda ire, octo simul, quosi vno iugo iunctos.
OCTVPLVS a, um. Adi. [ o)ktapla/sios2 ] Cic. de Vniuers. 20 c. 7 [...]
OCTVPLICÂTVS a, um. Adi. [ o)ktaplasiasqei\s2 ] Liu. 4, 24 Octuplicatoque censu aerarium fecerunt.
OCTVPLICATIO ônis. f. Mart. Capell. 7 p. 267 Octuplicatione metiri.
OCTVSSIS is. m. Numi species ad valorem octo assium. [...]
OCTOPHORVM vel OCTAPHORVM i. n. [ o)kto/foron ] Lectica, quae ab octo seruis portabatur. [...]
OCV
OCVLVS i. m. [ o)fqalmo\s2, o)/mma ] dictus ab occulendo, si recte Lactantius de Opificio Dei c. 6 [...]
page 554, image: s0554OCELLVS [2] i. m. Dimin. [ o)mmati/dion ] Pers. 1, 18 Patranti fractus ocello. [...]
OCELLATVM [2] vid. supra suo loco.
OCVLISSIMVS a, um. Adi. [ o)mmatw/tatos2 ] Superlatiuum formavit Plautus in Curc. 1, 2, 28 [...]
OCVLEVS a, um. Adi. [ o)mmatino\s2 ] Plenus oculis. [...]
OCVLÂRIS e. Adi. Veget. 2, 17 Ocularis tunica.
OCVLARITER Adu. Oculariter intueri Sidon. Epist. 7, 14.
OCVLARIVS [1] a, um. Adi. Solin. c. 37 Cuius succus proficit ad oculariam claritatem. [...]
OCVLARIVS [2] i. m. Idem. Scribon. Larg. Compos. 37 Aspritudines palpebrarum desperatas a quibusdam oculariorum, paucis diebus tollit. Paullo post 38 Non praeterit me, habere te prudentes ocularios.
OCVLARIARIVS a, um. Adi. Oculariarius faber Reines. Class. 11. Inscript. 66. conf. Lex. Pitisc.
OCVLÂTVS a, um. Adi. [ pano/pths2 ] Qui oculos habet, oculis vtitur. [...]
OCVLÂTA ae. f. Genus piscis apud Plin. 32, 7.
OCVLATIO ônis. f. [ e)nofqalmismo\s2 ] In vitibus pro Gemmarum superfluorum desectione. Plin. 17, 21 s. 35 n. 6 Pampinationi quoque et oculationi, omnique operi facilior. Vetus exemplar hîc legit Occationi.
OCVLITVS Adu. [ e)k tw=n o)mma/twn ] Ita dicitur, inquit Festus, vt, Funditus, penitus; quo significatur Tam carum esse quam oculos. [...]
OCVLO âre. [ o)mmato/w ] Idem quod Illustro vel illumino, et quasi
page 555, image: s0555ex caeco oculatum facio. [...]
OCVLICREPIDA ae. m. Cuius oculi crepant, quando pugnis contunduntur, Plaut. Trin. 4, 3, 14.
OCVLIFERIA Nomen nouum, quod Senecae restituendum putabat Lips. Elect. 1, 16. [...]
OCY
OCYMVM, s. OCYNVM vid. OCIMVM.
OCYS w)ku\s2 celer est, vnde
OCIOR, us. et OCISSIMVS a, um. [ w)ki/wn, w)/kistos2 ] Latina iam nomina, Celerior, Celerrimus. [...]
OCITER, OCIVS, OCISSIME Adu. [ w)ke/ws2, w)kute/rws2, w)kuta/tws2 ] Apul. Met. 1, p. 1133 [...]
OCYPETE es. f. *)wkupe/th ] Vna ex Harpyis, sic dicta, quod alarum velocitate polleat: [ w)ku\s2 enim celer et citus dicitur, pe/tomai volo. Vid. Seru. ad Aen. 3, 209.
OCYROE es. f. [ *)wkuro/h ] Nympha, Chironis Centauri filia, quam fabulantur Poëtae fuisse fatidicam, eandemque in equam tandem conuersam. Vid. Ouid. Met. 2, 639 squ. Nomen celeritatem fluuii significat.
OD
ODA, ae, vel ODE es. f. Cantus. Auctor opusculi de Philomela 25 Et merulus modulans tam pulcris concinit odis. Hoc nomine inscribuntur etiam Carmina Lyrica Horat.
ODARIVM i. n. Cantilena. Gloss. Petron. c. 53 Odaria saltare.
ODARIARIVS i. m. Cantilenarum magister. Vet. Inscr. VIRGILIVS EPAPHRODITVS MAGISTER ODARIARIVS. Vid. Reines. Class. 11 n. 81. et Fabrett. p. 716.
ODE
ODÊVM i. n. [ w)dei=on ] Quasi tu Cantorium dicas, locus carminibus et cantibus exercendis destinatus. [...]
ODEFACIO Veteres pro Olfacio dixerunt, teste Festo. Nempe ex eo fonte, vnde [ o)/dwda, odor, etc.
ODI
ODI isti, it. [ mise/w, stuge/w, megai/rw, e)/xqw, e)xqai/rw, e)xqrai/nw ] Verbum defectiuum, sub voce praeterita significat etiam continuationem affectionis, vt Memini, Noui. [...]
page 556, image: s0556ODIENTES Petron. c. 93.
OSVS [1] a, um. Part. [ mish/sas2 ] Qui odio habuit. Plaut. Amph. 3, 2, 19 Inimicos osa sum semper obtuerier Gell. 4, 8.
OSVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OSV=RVS [OSÛRUS]] a, um. Part. Cic. de Amic. 59 Negabat vllam vocem inimicitiorem amicitiae potuisse reperiri, quam eius, qui dixisset, Ita amare oportere, vt aliquando esset osurus.
OSOR [1], ôris. m. [ mishth\s2 ] Qui odio habet. Plaut. Merc. 4, 6, 15 Osores, infensi, iracundi. Et Poen. arg. 2 Osor mulierum. Conf. Pacat. Paneg. Theod. c. 20.
ODIVM i. n. [ mi/sos2, e)/xqos2, e)/xqhma ] Ira inueterata, inquit Cic. Tusc. 4, 21. [...]
page 557, image: s0557ODIÔSVS a, um. Adi. [ mishto\s2, eu)mishto\s2, bdeluro\s2 ] Qui odio babetur, quanquam ille potius exosus est, odiosus magis, frequentius certe, Qui molestus est. [...]
ODIOSICVS a, um. Idem sed comica lasciuia fictum. Parasiti odiosici et multum incommodistici Plaut. Capt. 1, 1, 19.
ODIÔSE Adu. [ mishtw=s2 ] Cum odio vel taedio, moleste. [...]
ODIBILIS e. Adi. Odio dignus. Accius apud Priscian. p. 709 Gnati mater pessimi odibilis, etc. [...]
ODINOLYON vid. ODYNOLYONet ODYNOLYTES.
ODO
ODONES vid. VDONES.
ODONTITIS is. f. Herba inter foeni genera, quae dentium dolori medetnr Plin. 27, 12. Nempe o)dou\s2, o/ntos2 dens est.
ODOPETA ae. f. Petron. c. 35 Super sagittarium odopetam imposuerat. [...]
ODOR, vel ODOS, ôris. m. [ o)dmh\, o)smh\, au)tmh\ ] Notae significationis. [...]
page 558, image: s0558ODÔRVS a, um. Adi. [ o)smw/dhs2 ] Quod ex se odorem mittit, teste Seruio: Stat. Theb. 6, 104 -- et odoro vulnere pinus Scinditur. [...]
ODORÂTVS [1] a, um. Aliud Adi. [ eu)w/dhs2, eu)/odmos2, eu)odi/astos2, quw/eis2, muristiko\s2, a)rwmatw/dhs2 ] Quod odorem habet, s. natura seu aliunde acceptum, qua posteriori ratione potest videri Participium ex Verbo ODORO, v. v. n. 2. [...]
ODORÂTVS [2] ûs. m. [ o)/sfrhsis2 ] Pro Olfactu, siue ipso sensu et facultate odorandi. [...]
ODÔRO âre. [ o)sfre/w, o)sfrai/nw ] Odorum reddere, odore inficere. [...]
ODOROR âri. Dep. [ o)sfrai/nomai ] Olfacere. Columel. 6, 2 [...]
page 559, image: s0559ODÔRANS ântis. Partic. [ o)sfrai/nwn ] Plaut. Mil. 2, 2, 113 Si ita non reperio, ibo odorans quasi venaticus vsque. Cic. Pison. 83 c. 37 Vestigiis odorantes ingressus tuos.
ODORATIO ônis. f. [ o)/sfransis2 ] Cic. Tusc. 4, 20 c. 9 Et qualis est haec aurium, tales sunt oculorum, et tactionum, et odorationum, et saporum.
ODORÂMEN inis, siue ODORAMENTVM i. n. [ a)/rwma ] Quod oderis gratia tenemus: sicut vnguentum, quod vnguenti causa. [...]
ODORARIVS [1] a, um. Adi. [ o)dmhko\s2 ] Quod ad odores pertinet. Odoraria myrrha Plin. 12, 16.
ODORARIVS [2] i. m. [ a)rwmatopw/lhs2 ] Qui odores conficit et vendit.
ODORATÎVVS a, um. Adi. Semen odoratiuum Apul. de Herb. c. 79.
ODORIFER era, erum. Adi. [ polu/osmos2, a)rwmatofo/ros2 ] Quod odorem reddit. [...]
ODORISEQVVS a, um. Adi. Liu. Andr. Odorisequi canes.
ODR
ODRILITIVM vox nihili, obtrusa olim Ciceroni de Fin. 2, 23 c. 8. [...]
ODRYSAE ârum. m. Populus est Thraciae, vt scribit Plin. 4, 11.
ODRYSIVS a, um. Adi. [ *)odru/sios2 ] Idem quod Thracius. Hasta Odrysia Stat. Achill. 1, 485. [...]
ODY
ODYNOLYON, ontis, vel vt Harduinus dedit ODYNOLYTES ae. m. Eius pisciculi nomen, quem Remoram alias Latini *)exenhi/+da s. Echeneida Graeci appellant. [...]
ODYSSÊA ae. f. [ *)odu/sseia ] Homeri opus de Vlyssis erroribus, viginti quatur libris absolutum. [...]
ODYTES vid. ODITES.
OE
OE pro E et V antiqui scribebant, quod indicant Poena, Poeni, Moenia, Pomoeria, cum verbis Punio, Punicus, Munio, Murus collata. [...]
OEA Africae ciuitas est, vna ex tribus, quae a numero Tripolim illam Africanam fecerunt. [...]
OEENSES apud Apuleium in Apol. aliquoties. [...]
OEAGRVS i. m. [ *oi)/agros2 ] Pater Orphei vatis, et fluuius Thraciae: vnde et Hebrus, quod ex eo fluat, OEAGRIVS dicitur. [...]
OEBALIA ae. f. [ *oi)bali/a ] Duplex est: vna quae et Laconia dicta fuit: et ab Oebalo filio Argulii Oebalia cognominata. [...]
OEBALIDES ae. m. Patronym. [ *oi)bali/dhs2 ] Ouid. in Ibin 590 pro gentili posuit; Quo puer Oebalides ictus ab orbe cadas. [...]
OEBALIS idis. f. Patronym. [ *oi)bali\s2 ] Stat. Silu. 1, 2, 150 Quîs purpura saepe Oebalis, et Tyrii moderator liuet aheni, i. Laconica.
OEBALIVS a, um. Adi. [ *oi)ba/lios2 ] Matres Oebaliae, Italicae Ouid. Fast. 3, 230. Fratres Stat. Silu. 3, 2, 10. Nepotes Sil. 12, 451.
OEBALVS i. m. [ *oi)/balos2 ] Argulii filius, rexque Laconiae, ab se Laconiam prouinciam, Oebaliam dixit. [...]
page 560, image: s0560OECHALIA ae. f. [ *oi)xali/a ] Laconiae pars, propinqua Thessaliae, quae Oechaliae nomen assumsit a ciuitate eiusdem nominis, quae in illa erat. [...]
OECLÎDES ae. m. Amphiaraus Oeclei filius Ouid. Met. 8, 317.
OECONOMVS i. m. [ oi)kono/mos2 ] Latine dicitur Administrator rei familiaris. [...]
OECONOMIA ae. f. [ oi)konomi/a ] Proprie est rei domesticae administratio. [...]
OECONOMICVS a, um. Adi. [ oi)konomiko\s2 ] Gubernandae familiae peritus, vel ad rei familiaris administrationem pertinens. [...]
OECOS i. m. [ oi)=kos2 ] Graece, Latine Domus siue familia dicitur: a quo Oeconomus. [...]
OECVMENICVS a, um. Adi. [ oi)koumeniko\s2 ] Vniuersalis, et ad totum orbem pertinens. [...]
OEDIPVS i. et odis. m. [ *oi)/dipos2 ] Filius Laii regis Thebani, dum adhuc matris vtero teneretur, et pater Laius Apollinem de nascitura prole consuleret, ab oraculoque percepisset debere se a nascitura prole intersici, natum puerum pastori armentorum suorum occidendum tradidit: qui dum aetatis miseretur, ne omnem spem vitae auferret, paruuli pedes gladio perforauit, et vimine suspendit ad arborem quasi inedia moriturum. [...]
OEDIPODES ae. m. [ *oi)dipo/dhs2 ] Pro eodem dicitur. [...]
OEDIPODIONIVS a, um. Adi. [ *oi)dipodio/nios2 ] Ouid. Met. 15, 429 Oedipodioniae quid sunt nisi nomina Thebae? Sic et Lucan. 8, 407. Fratres Stat. Theb. 10, 801. Polynices et Eteocles.
OEDIPODIONIDES m. Patronym. [ *oi)dipodioni/dhs2 ] Stat. Theb. 1, 313 [...]
OENANTHE es. f. [ oi)na/nqh ] Flos labruscae, hoc est vitis siluestris, non tamen cuiuslibet, (nam duae sunt labruscae species) sed eius tantum, quae solum florem, non etiam vuas profert. [...]
OENANTHINVS a, um. Adi. [ oi)nanqino\s2 ] Quod ex oenanthe factum est. Oenanthinum oleum Plin. 23, 4.
OENEÂTES is. m. Inter Vina transmarina numeratur Plin. 14, 7.
OENEVS i. m. duarum Syllab. [ *oi)neu\s2 ] Calydoniae rex et Deianirae pater, de primitiis omnibus numinibus sacrificauit, excepta Diana, quae irata aprum immisit, qui cuncta vastabat, donec a Meleagro, Oenei filio, occideretur. [...]
OENÊVS a, um. Adi. [ *oi)/neios2 ] Ouid. Met. 8, 281 Inquit et Oeneos vltorem spreta per agros Misit aprum.
OENÊIVS a, um. Aliud Adi. [ *oi)nh/i+os2 ] Heros Oeneius Stat. Theb. 5, 661.
OENÎDES ae. m. Patronym. [ *oi)nei/dhs2 ] Ouid. Met. 8, 415 At manus Oenidae variat, etc. i. Meleagri filii Oenei. Magnus Stat. Theb. 5, 405.
OENIGENA ae. m. Vino genitus. Fest. al. Vnigenitus.
OENOGARVM i. n. Condimenti genus ex vino et garo Apic. 31. et 3, 21. et 5, 1. Hinc
page 561, image: s0561OENOMELI a, um. Adi. Porcellus oenogoratus Apic. 8, 7.
OENOMELVM [ oi)no/meli ] Potio ex melle et vino, quam Latini Mulsum appellant. [...]
OENOMAVS pro Oenomeli Isid. 20, 3.
OENÔNE i. m. [ *oi)no/maos2 ] Filius Martis, rex Elidis, et Pisae, atque Hippodamiae pater. [...]
OENOPHORVM [ *oi)nw/nh ] vt ait Strabo lib. 8. nomen Ciuitatis, et Nymphae Phrygiae, a Paride adamatae. [...]
OENOPHORVS i. n. [ *oi)no/foron ] Vas ferendo vino aptum, vt Acratophorum. [...]
OENOPIA i. m. [ *oi)no/foros2 ] Minister vinum ferens, vel poculum vini inferens. Plin. 34, 8 Praxiteles fecit Stephusam, Spilamenem, Oenophorum, Harmodium, etc.
OENOPIVS ae. f. [ *oi)nopi/a ] Insula, quae alio nomine Aegina dicitur. Vbi vid. Ouid. Met. 7, 472 Oenopiam veteres appellauere, sed ipse Aeacus Aeginam genitricis nomine dixit.
OENOPOLIVM a, um. Adi. [ *oi)no/pios2 ] Muri Oenopii Ouid. Met. 7, 490.
OENOTHERAS i. n. [ *oi)nopw/lion ] Taberna vinaria. [...]
OENOTHERIS ae. m. Herba magica ap. Plin. 26, 11. et 14.
OENOTRIA îdis. f. Eadem herba ap. Eund. 24, 17.
OENOTRIVS ae. f. [ *oi)nwtri/a ] Regio est Italiae. [...]
OENOTRVS a, um. Adi. [ *oi)nw/trios2 ] Pubes Oenotria Sil. 12, 650. Virg. Aen. 7, 85 Hinc Italae gentes, omnesque Oenotria tellus.
OENOTRIDES a, um. Aliud Adi. [ *oi)nwtro\s2 ] Virg. Aen. 3, 165 [...]
OENVSSAE [ *oi)nwtri/des2 ] dictae sunt duae Insulae, quae sunt contra Veliam, Pontia scilicet et Iscia Plin. 3, 7.
OESTRVM [ *oi)nou=ssai ] Tres insulae sunt ante Messenen Peloponnesi vrbem, quarum meminit Plin. 4, 12. Est item Oenussa, Exigua insula, Chio adiacens Plin. 5, 31.
OESVS, i. n. s. potius OESTRVS i. m. Quamquam illud apud Festum est, et Seruium. [...]
OESYPVM pro Vsus. Vid. paullo ante OE pro v.
OETA [1] i. n. [ oi)/supos2 ] dicitur Pinguedo exsudans ab ouibus, et collecta in lana succida. [...]
OETA [2] Mons Doridos, apud Plin. 4, 27. et 35, 11.
OETA [3], siue OETE [ *oi)/th ] Mons inter Thessaliam et Macedoniam, clarus morte et sepulcro Herculis, in quo (vt Seruius ad Virg. Ecl. 8, 30 [...]
OETEVS a, um. Adi. [ *oi)tei=os2 ] Mela 2, 3, 24 [...]
page 562, image: s0562OETOSCYROS lingua Scythica, Apollo dicebatur.
OETVM Herba est Aegypto peculiaris, de qua sic Plin. 21, 15 de Aegyptiis loquens, Mandunt, inquit, et oetum, cui pauca folia minimaque, verum radix magna. Hesych. [ *ou)i+to\n to\ u(p' e)ni/wn oi)=ton.
OETVS. Aloei filius est potius OTHVS vel OTVS vid. ALOEVS.
OFF
OFA, vel OFFA ae. f. Frustum carnulentum, esculentum certe, significat: nec ad materiam pertinet, sed tantum formam illam globi, glomeris, turundae, notat. [...]
OFELLA ae. f. Dimin. Simplici F scribendum esse docet Servius, quia primam syllabam corripit contra primitiui naturam. [...]
OFFVLA [1] ae. f. Aliud Diminut. Suet. in Claud. c. 40 [...]
OFFLA ae. f. pro offula. Petron. c. 56. et 58.
OFFATIM Adu. leptomerw=s2 Onomast. Vet.] Ego te hic hac machaera offatim conficiam Plaut. Truc. 2, 7, 52. Add. ib. v. 60.
OFFARIVS i. m. Coquus, qui particulatim, id est offatim excoquit Isid. 20, 2.
OFFARCINÂTVS a, um. Adi. Vndique oneratus. Profectio oneribus offarcinata Tertull. adu. Marc. 4, 24.
OFFECTOR [1], ôris. m. dicitur, auctore Festo, Qui proprio colori nouum adiicit. Offector officio obest Fronto Grammaticus.
OFFENDO [1] di, sum, ere. [ prosko/ptw ] Compositum ex Ob et Fendo, quod in solis Compositis est in vsu; Incurrere in aliquid, atque incidere significat, vnde etiam pro inuenire, subite et praeter consilium praesertim, ponitur, itemque pro laedere se vel alium. [...]
page 563, image: s0563OFFENDENS entis. Part. [ bla/ptwn ] Reciproca ratione, pro Offensus vsurpatum a Gellio 9, 15 [...]
OFFENSVS [1] a, um. Aliud Part. [ beblamme/nos2 ] Liu. 7, 36 pr. Miles offenso scuto praebuit sonitum Plin. 7, 53. [...]
OFFENSVM i. n. [ blaptiko\n ] Cic. de Inuent. 1, 92 c. 49 [...]
OFFENSA ae. f. [ a)ni/asis2 ] Fere actiue sumitur: estque eius, qui offendit, vt ait Valla. [...]
page 564, image: s0564OFFENSO âre. Frequentat. [ proskrou/w ] Liu. 25, 37 [...]
OFFENSANS antis. Part. [ proskrou/wn ] Quinctil. 10, 7, 10 de extemporali dictione loquens, Si non intersistentes offensantesque, breuia illa atque concisa singultantium modo eiecturi sumus.
OFFENSATIO ônis. f. Sen. de Benef. 5, 25 Offensationes memoriae labentis. Plin. 28, 16 Subtriti contusique offensatione. Quinct. 11, 3, 130 Offensatione commoneri.
OFFENSIO ônis. f. [ pro/skrouma, proskoph\ ] Offendendi actus vel Passio. [...]
OFFENSIVNCVLA ae. f. Dimin. [ blabi/dion ] Cic. pro Planc. 51 c. 21 Vidit M. Pisonem in ista Aedilitate offensiuncula accepta, summos a Populo Rom. esse honores adeptos. Idem Fam. 13, 1.
OFFENSOR, ôris. m. Qui offendit. Arnob. 7 p. 216 Iras ac animos ponant et in gratiam suis cum offensoribus redeant.
OFFENSVS [2] ûs. m. [ pro/skomma ] Idem quod Offensio. [...]
OFFENSÂCVLVM i. n. [ pro/skomma ] Ad quod offenditur. [...]
OFFENSÂTOR, ôris. m. [ proskoptiko\s2 ] Qui saepe offendit. [...]
OFFENDICVLVM i. n. [ proskomma/tion ] Impedimentum, obstaculum. Plin. Epist. 9, 11 Sunt enim in hac offendicula nonnulla: circumfer oculos, et occurrent.
OFFENDIMENTVM i. n. Idem quod Offendix. Festus.
OFFENDIX îcis. f. Ligaturae nodus, quo apex retinebatur. [...]
page 565, image: s0565OFFENDO [2] inis. f. Offensio Afran. Vopisco, Quoque nunc offendo saepe procul nostra sit mala, Nonius 2, 602.
OFFENSIBILIS e. Adi. Lactant. 4, 26 Offensibilibus et caducis gressibus incedere.
OFFERCIO si, tum, îre. [ e)pibu/w ] Implere. Ab hoc est
OFFERTVS a, um. Part. [ e)pibusto\s2 ] Plenus. Plaut. Asin. 2, 2, 17 [...]
OFFERO offers, obtuli, oblâtum, offerre. [ prosfe/rw, protei/nw, proba/llw ] Exhibere, quasi obuiam ferre, vltro deferre. Ter. Hec. 5, 3, 10 [...]
OFFERENS entis. Part. Liu. 44, 8 Offerentibus sese rebus.
OFFERENTIA ae. f. Tertull. adu. Marc. 4, 24 Considera causarum offerentiam, i. causas, quae se offerunt.
OBLÂTVS a, um. Part. [ probeblhme/nos2 ] Caes. Bell. Ciuil. 1, 76 [...]
page 566, image: s0566OBLATA ae. f. Vid. post in OBLATIO n. 2.
OBLATVM i. n. Substantiue positum [ probeblhme/non ] Liu. 44, 26 Tum Gallorum effusorum per Illyricum ingens oblatum auaritia dimissum est.
OBLATIO ônis. f. In re nummaria quid sit, Vid. CANON n. 2. [...]
OBLATICIVS a, um. Adi. Quod offerendum est. Sidon. 7, 9 [...]
OBLATIVVS a, um. Adi. Idem. Oblatiuis Functionibus obnoxium esse Symmach. Ep. 10, 50 (al. 43). Oblatiua Munera a clarissimis feminis soluta Ibid.
OBLÂTOR, ôris. m. Tertull. contra Marc. 2, 26 Christum non agnoscitis, Patris deprecatorem, et oblatorem animae suae pro populi salute. Gloss. Lat. Gr. Oblator, [ suntelesth/s2.
OFFERTOR, ôris. m. Commodian. Instruct. 39 Abel offertor mactatus a fratre.
OFFERTORIVM i. n. Locus vbi sacrificia offeruntur. Vid. Isidor. Orig. 6, 19.
OFFERVMENTVM i. n. [ a)na/qhma ] Oblationem veteres dicebant, quae diis offerebatur, auctore Festo. Hinc
OFFERVMENTAS per quandam translationem, Plautus dixit Plagas, percussiones, et flagella, quod ea scapulis et tergo offerantur, quum quis fuste caeditur: in Rud. 3, 4, 48
OFFICINA vid. OFFICIVM.
OFFICIO fêci, fectum, ere. [ dhle/w, e)mpodi/zw, e)piprosqe/w ] Contra facere, nocere, Obesse, inquit Nonius 2, 610. [...]
OFFICIOR Passiu. Cic. de Orat. 1, 179 [...]
OFFICIENS entis. Part. Corpus occursans officiensque Lucret. 5, 717. Add. Cic. N. D. 2, 50 c. 19. et in Arateis v. 344.
OFFECTVS a, um. Part. Lucret. 5, 774 [...]
OFFECTIO ônis. f. Arnob. 5 p. 164 Illis color est purpurei luminis offectione subluteus.
OFFECTOR [2], ôris. m. Fronto Vet. Gram. Offector officio obest. [...]
OFFEX icis. m. Gloss. Isidor. Impeditor, qui officit.
OFFICIVM i. n. [ kaqh=kon, e)/rgon, gigno/menon ] Quod versus alios, ob alios faciendum est, vt offerre est ad alios ferre, vt obiicere etc. [...]
page 568, image: s0568OFFICIÔSVS a, um. Adi. Qui libenter et ex animo officium alicui exhibet. [...]
OFFICIÔSE Adu. [ e)rgastikw=s2 ] Diligenter, cum animo bene merendi. [...]
OFFICIALIS e. Adi. Quod ad officium pertinet, vel quod de officio tractat. [...]
OFFICIOSITAS âtis. f. Sidon. Carm. 23, 478. Sarisb. Epist. 178.
OFFICIPERDA, ae. siue OFFICIPERDVS i. m. dicitur
page 569, image: s0569is, in quem collata beneficia pereunt s. perduntur. [...]
OFFICÎNA ae. f. [ e)rgasth/rion ] Locus, vbi aliquid fit, hoc est in quo operarii opera sua faciunt. [...]
OFFICINÂTOR, ôris. m. [ te/ktwn ] pro Fabro posuit Vitruu. [...]
OFFÎGO xi, xum, ere. [ h(lo/w ] Plaut. Most. 2, 1, 13 Sed ea lege, vt offigantur bis pedes, bis brachia. De cruce. Densos offigunt implicantque ramos Liu. 33, 5. Furcas circum offigito Cato c. 49.
OFFIRMO âre. vid. OBFIRMO.
OFFLECTO xi, ctum, ere. [ e)pikampe/w ] Circum vel contra flectere. Plaut. Rud. 4, 3, 74 At ego hinc offlectam nauem.
OFFÔCO âre. Praefocare. Florus 2, 11 Quum catenas morsibus et ore tentassent, quum offocandas inuicem fauces praebuissent. Add. Tertull. de Idolol. c. 24.
OFFRENÂTVS a, um. Plaut. Capt. 3, 5, 96 [...]
OFFRINGO frêgi, fractum, ere. [ katagnu/w ] Quod fractum est, contrario frangere. [...]
OFFVCIA, ae. Plur. OFFVCIAE arum. f. [ fu/kwma ] a Fuco, qui oblinitur, Fallaciae dicuntur. [...]
OFFVCO âre. Festus explicat Aquam in fauces ad bibendum dare. Offocare malit Meurs. Crit. Arnob. 3, 9.
OFFVLA [2] vid. OFFA.
OFFVLCIO îre. Idem fere, quod Offercio, Obstipo. Apul. Met. 1 p. 108 Vulnus, qua maxime patebat, spongia offulciens.
OFFVLTVS a, um. Partic. Apul. Met. 4 p. 147, 14 Multis laciniis offulto vulnere.
OFFVLGEO, vel OBFVLGEO êre. Obfulsit claro venerabilis ore sacerdos Paullin. Petrocor. de vita Martini lib. 5 v. 357. [...]
OFFVNDO fûdi, fûsum, ere. [ e)pibre/xw, e)piprosqe/w, perixu/w ] Circum siue Versus aliquem fundere. [...]
OFFVSVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OFFV=SVS [OFFÛSUS]] a, um. Partic. [ perixuqei\s2 ] Pauore offusus Tacit. Ann. 11, 31, 3. [...]
OFFVSIO ônis. f. Vt moerore sensibus occaecatis, caeca noctis augeretur offusio P. Chrysologus serm. 84.
OFFVSCO âre. [ a)me/rdw ] Obumbrare, obscurare, denigrare, et quasi fuscum reddere. Tertull. adu. Marc. 2, 12. al. Obfusco.
OFFVSCÂTVS a, um. Partic. Caligine offuscatus Oros.
OFFVSCATIO siue OBFVSCATIO ônis. f. Obfuscatio deorum vestrorum Tertull. ad Nation. 1, 10. i. despectus. conf. Vulgata Sirac. 41, 24.
page 570, image: s0570OFFVTVRVS, a, um. Partic. Verbi OBSVM Subiicimus id, quod aut nobis adiumento futurum sit, aut offuturum illis e contrario A. ad Herenn. 4 c. 23.
OGD et OGG
OGDOAS adis. f. Graece; Latine, Numerus octonarius. Tertull. de Anima c. 37. Idem de Praescript. c. 33 et 49. et adu. Valentin. c. 7 et 20.
OGGANNIO îre. vid. OBGANNIO.
OGGERO gessi, gestum, ere. Obtendere, seu Obiicere: antiquum. [...]
OGM et OGY
OGMIVS i. m. Ita vocatus a Gallis Hercules, quem eloquentiae sapientiaeque Deum existimabant. Vid. Luciani de illo libellus s. Praefatio. Tom. 3 p. 82.
OGYGES ae. m. [ *)/wgugos2 ] Rex fuit Thebanorum, sub quo primum omnium diluuium fuisse dixit Varro in prologo libri tertii de R. R. Estque (inquit ) vetustissimum oppidum Graecum Boeotiae Thebae, quod rex Ogyges aedificauit: peractis iam millibus annorum et centum. [...]
OGYGIVS a, um. Adi. [ *)wgu/gios2 ] Vnde Ogygia omnia Thebana dicta sunt. [...]
OGYGIA ae. f. [ *)wgugi/a ] Insula est, vt quidam ferunt, Phoenicii et Syrii maris: sic quoque ab Ogyge rege in ea regnante cognominata. De qua Homerus in primo Odysseae. al. Calypsus Plin. 3, 10.
OGYGIDES ae. m. i. Thebanus, apud Stat. Theb. 2, 586.
OGYRIS is. f. Arabiae felicis Insula. [...]
OH
OH Interiectio, qua vtimur, vbi ex interuallo notos videmus, vt ait Donatus: estque praesertim in vsu apud Comicos. [...]
OHE Interiectio satietatem vsque ad fastidium designans. [...]
OHO Interiectio admirantis aliquid repente fieri. [...]
OIL
OÎLEVS i. m. [ *)oi+leu\s2 ] Trium Syllab. fuit Locrorum rex, et pater Aiacis Oïlei, teste Virg. Aen. 1, 41 Vnius ob noxam et furias Aiacis Oïlei? Add. Ouid. Met. 12, 622.
OÎLÎDES ae. m. Patronym. [ *)oi+lei/dhs2 ] Propert. 4, 1, 117. Victor Oïlide rape nunc, et dilige vatem. Intelligit Aiacem, Oïlei filium, Cassandrae raptorem.
OLB
OLBIA ae. Plurium vrbium nomen. [...]
OLBIÂNVS a, um. Adi. vt, Olbianus sinus Mela 1, 19.
OLBIOPOLIS is. f. Vrbs ad Borysthenem Plin. 4, 12.
OLC et OLE
OLCA ae. f. Gemma, alias Orca Plin. 37, 10.
OLEA ae. f. [ e)lai=a ] Nota arbor, olei ferax. [...]
page 571, image: s0571OLEACEVS a, um. Adi. [ e)lai/i+nos2 ] Olei vel oleae simile. Plin. 35, 15 Gignitur et pingue, liquorisque oleacei, in Sicilia. Idem 21, 4 Folia oleacea.
OLEÂGINVS a, um. Adi. [ e)lai/agnos2 ] Quod ex olea arbore est, siue coloris olei. [...]
OLEAGINEVS a, um. Aliud Adi. Idem. [ e)lai/agnos2 ] Varro de R. R. 1, 40 [...]
OLEVM [1] i. n. [ e)/laion ] Quod ex olea expressum est. [...]
OLEÂMEN inis. n. Scribon. Largus Compos. 269 [...]
OLEAMENTVM i. n. Scrib. Largus Comp. 222 Quum primum
page 572, image: s0572haec leuia paruerint, cum oleamentis ex vino adipem liquefactum cum rosae pondo quadrante miscere in vnum oportet.
OLEÂRIS e. Adi. Quod ad oleum pertinet. [...]
OLEARIVS [1] a, um. Adi. Idem. Colum. 2 [...]
OLEARIVS [2] i. m. [ e)laiopoio\s2 ] Qui oleum facit vel vendit. Columella lib. vlt. c. 50 Peritissimi olearii vix patiuntur ad vnam lucernam opus fieri. Conf. Plaut. Capt. 3, 1, 29.
OLEASTER tri. m. [ a)grie/laios2 ] Olea siluestris. [...]
OLEASTELLVS i. m. [ a)grielaii/+dion ] Dimin. ab Oleaster, apud Columel. 12, 49 Veruntamen habetur praecipua in hos vsus olea Calabrica, quam quidam propter similitudinem oleastellum vocant.
OLEASTRO, (siue rectius dicatur OLEASTRVM ) oppidum Hispaniae Baeticae, ap. Plin. 3, 1 s. 3. Hinc
OLEASTRENSIS e. Adi. Oleastrense, Nigri plumbi genus Plin. 33, 17.
OLEÂTVS a, um. Adi. Cael. Aurel. Acut. 2, 37 Pultes non oleatae, i. oleo conspersae.
OLEITAS âtis. f. [ e)laiotrugeto\s2 ] Tempus legendarum olearum, et fructus oleae. [...]
OLEÔSVS a, um. Adi. [ e)laioto\s2 ] Quod est plenum oleo. Plin. 27, 12 Semen oleosum, quod et fit ex eo. Medetur oris vlceribus perunctis. Oleosum butyrum, h. e. Pingue Idem 28, 9.
OLÊTVM [1] i. n. [ e)laiw\n ] Locus oleis consitus. Cato de R. R. c. 1 Secundo loco hortus irriguus, tertio salictum, quarto oletum, quinto pratum. Add. ibid. c. 3. etc. Vid. etiam OLEO.
OLIFERA orum. n. pl. Quae ex liquamine oleo et mero inferuntur. Apic. 3, 12 Al. Olisatra, vt edidit etiam Listerus.
OLIVA vid. infra s. l.
OLEAROS i. f. [ *)oli/aros2 ] Insula vna ex Cycladibus. Plin. 4, 12. Ouid. Met. 7, 470 At non Olearos, Didymeque, et Tenos, et Andros. al. Oliaros, vid. infra.
OLENOS i. f. [ *)/wlenos2 ] Vrbs est Aetoliae, dicente Seruio, Diomedes habuit socios de tribus ciuitatibus, quas habet Aetolia, Pleuron, Olenon, Calydona. [...]
OLENVS i. m. [ *)/wlenos2 ] Vir fuit, qui Lethaeam duxit vxorem eximia pulchritudine, adeo superbam, vt se deabus praeferret. [...]
OLENIDES ae. m. Patronym. apud Valer. Flacc. 3, 204.
OLENIVS a, um. [ *)wle/nios2 ] Possess. est ab Oleno. Ouid. Fast. 5, 113 [...]
OLEO êui, êtum, vel ui, itum, êre. [ o)/zw ] Odorem spirare et emittere. [...]
page 573, image: s0573OLO ui, ere. Antiqui dixere. Afran. Fratriis, Non potest quin illa tacta, longeque et multis olat. i. Oleat. [...]
OLENS entis. Partis. [ o)/zwn ] Agri olentes Lucan. 7, 821. [...]
OLENTIA ae. f. Tertull. adu. Marc. 2, 22 Suauis olentiae gratia.
OLENTICA orum. n. Pl. Mali odoris loca Paullus Festi. Forte Olentia.
OLENTICÊTVM i. n. Sterquilinium. Apul. Apol. p. 278 Semper in foetutinis et olenticetis suis iacet.
OLETO âre. Oleto inquinare. Frontin. de Aquaeduct. 2 p. 249 [...]
OLÊTVM [2] i. n. ko/pros2 Gloss. Lat. Gr. [ skw=r, ski/balon ] Stercus humanum sec. Fest. dictum quod vehementer oleat. [...]
OLIDVS [1] a, um. Adi. [ o)zw/dhs2 ] Quod grauem et malum odorem habet. [...]
OLIDITAS âtis. f. Saxo Gramm. 3, 23.
OLAX âcis. Idem quod Olidus. Mart. Capell. 1 Olacis temeti mador. Idem 2 Olax acerra.
OLOR [1], ôris. m. Odor, ab olendo dictus. Apul. Met. 1, p. 10, 2 [...]
OLEOMELLA ae. f. Arbor in Palmaria Syriae ciuitate. Vid. Isidor. 17, 7.
OLEOSELÎNVM i. n. Apii species. Idem 17, 11.
OLERACIVS vid. OLVS.
OLEVM [2] vid. OLEA.
OLF
OLFACIO fêci, factum, ere. [ o)sfrai/nw ] Odorari. Plin. 11, 37 [...]
OLFACTVS [1] a, um. Part. Plin. 23, 8 Laurus Delphicae folia trita olfacta. Idem 24, 16 Semen dracunculi olfactum.
OLFACTVS [2] ûs. m. [ o)/sfrhsis2 ] Sensus odoris per nasum subministratus. Plin. 8, 4 Intermiscere insidiarum metu, subsistere ab olfactu. Idem 29, 4.
OLFACTORIVM i. n. [ o)sfranto\n ] Florum vel odorum fasciculus, delectandis naribus vel olfactus gratia comparatus. [...]
OLFACTO âre. [ o)sfrai/nomai ] Frequent. ab Olfacio.
OLFACTANS antis. Part. Plin. 20, 17 Parere facilius olfactantes.
OLFACTÂTVS a, um. Part. Plin. 28, 16 Membrana partus asinarum olfactata accedente morbo comitialium.
OLFACTÂTRIX îcis. f. [ o)sfranti\s2 ] Plin. 17, 24 Olfactatrix enim intelligitur, et tangi mirum in modum.
OLFACTORIOLA orum. n. Pl. Inter Ornatus muliebres ponit Esaiae Interpr. Vulg. 3, 20 [...]
OLI
OLIAROS [ *)wlia/ros2 ] Insula in mari Aegaeo, vna Cycladum, de qua Virg. Aen. 3, 127 Oliaron, niueamque Paron, etc.
page 574, image: s0574OLIDVS [2] vid. OLEO.
OLIGOCHRONIVS a, um. Adi. [ o)ligoxro/nios2\ ] i. Modicae aetatis ac vitae. Verba sunt Iulii Firmici 3, 5 n. 10. Idem 4, 8 Quidam oligochronii fiunt ac breui tempore morituri.
OLIM Adu. [ pa/lai, e)kpa/lai ] Omnium horarum: vt ait Taubm. ad Virg. p. 836. [...]
OLISIPPO vid. OLYSIPPO.
OLITOR [1] vid. OLVS.
OLÎVA ae. f. [ e)lai/a, mori/a ] Arbor nota, quae alias Olea. v. v. Plin. 15, 5 [...]
OLIVÊTVM i. n. [ e)laio/futon ] Locus oliuis consitus. Colum. 5, 9 [...]
OLIVARIVS a, um. Adi. [ e)lai+ko\s2 ] Quod ad oliuam pertinet. Columel. 12, 47 Oliuariae metretae. Molae Pompon. in l. Cum fundus. D. de instruct. vel instrument. legato.
OLIVÎNA ae. f. [ e)lai/as2 po/ros2 ] Reditus olei, vel olei maxima copia. Plaut. Pseud. 1, 2, 76 Cuius amatores domi oliuinam habent maximam. Fest. legit oliueta.
OLIVITAS âtis. f. [ e)la/a ] Fructus oleae. [...]
OLIVITOR, ôris. m. Qui colit oleas. Apul. Flor. 2 p. 350 Ager foecundior oliueto, nec vinitori, nec oliuitori scalpitur. Conf. Sidon. Eipist. 2, 9.
page 575, image: s0575OLÎVO âre. Oliuarum vindemiam agere, siue oliuas colligere. [...]
OLÎVVM i. n. [ e)/laion ] i. Oleum ex oliuis expressum. [...]
OLIVIFER era, erum. Adi. [ e)laofo/ros2 ] Quod oliuam fert. [...]
OLL
OLLA ae. f. [ xu/tra, xu/tron ] Vasis capacissimi genus, vt ait Nonius 19, 1. [...]
OLLVLA ae. f. Dimin. [ xutri/dion ] Electa in secretam corbulam, inde in ollulas addatur Varro de R. R. 1, 54, 2.
OLLAR vid. Aular.
OLLÂRIS e. Adi. [ xutrai=os2 ] vnde, Ollares vuae, Quae in ollis seruantur: de quibus Columel. 12, 43. et Stat. Silu. 4, 9, 42.
OLLARIVS a, um. Adi. De quadam temperatura aeris. Plin. 34, 9 Nouissima est quae vocatur ollaria, vase nomen hoc dante, ternis aut quaternis libris plumbi argentarii in centenas aeris additis.
OLLARIA um. n. Pl. Loculi ad ollas cinerarias asseruandas, in Inscript. apud Gruter. p. 307. conf. Fabrett. Inscript. p. 13.
OLLICVLA ae. f. apud Th. Priscian. l. de Phys. Scient.
OLLVS a, um. Adi. [ e)kei=nos2 ] Dixere veteres, teste Donato, pro Ille, a, ud. [...]
OLLIC pro Illic similiter dixere veteres, auctore Festo.
OLM et OLO
OLMA ae. f. pro Ebulo apud Dacos. Vid. Apul. de Herb. c. 91.
OLOLYGONES um. m. Pl. [ o)lolugo/nes2 ] Mares ranae, quo tempore vocem mittentes, cient ad coitum feminas Plin. 11, 37 s. 65. [...]
OLOR [2], ôris. m. [ ku/knos2 ] Auis, quae Graece Cycnus dicitur. [...]
OLORIFER era, erum. Claud. ad Seren. 12 Cycnus oloriferi vexit ab amne Padi.
OLORÎNVS a, um. Adi. [ ku/kneios2 ] Color olorinus, h. e. Candidus Plin. 37, 10. [...]
OLOSTRAE arum. m. Pl. Indorum gens Plin. 6, 20. Lucan. 3, 249 Tunc furor extremos mouit Romanus Olostras.
OLV
OLVATIVM i. n. Mensurae genus, Antistius Labeo ait apud Festum: Sed, Quod est in olla coctum, vt Testuatium quod in testa, Meurs. P. 2. Crit. Exerc. 3, 16.
OLVS [1] i. m. vel Tolus, Nomen viri, ex cuius sepulcro caput effossum Capitolio Romae nomen dedisse fertur. Vid. Arnob. 6 p. 194. vbi Olum probat Salm.
OLVS [2] eris. n. [ la/xanon ] Dicitur Omnis herba satiua, quae est in vsu cibario. [...]
page 576, image: s0576OLVSCVLVM i. n. Dimin. [ laxana/rion ] Hor. Serm. 2, 6, 64 [...]
OLITOR [2], ôris. m. [ khpwro\s2, khpouro\s2 ] Qui olerum hortum exercet, quique olera vendit. [...]
OLITORIVS a, um. Adi. [ khpwrino\s2 ] Quod ad olera pertinet. vt, Forum olitorium, vbi venduntur olera Liu. 21, 62. et 34, 53. Olitoria ostia, i. Ostia hortorum Plin. 19, 8.
OLERACEVS a, um. Adi. [ laxanw/dhs2 ] Oleris naturam certe similitudinem habens. Plin. 26, 8 Eadem praestat hypericon, quam alii chamaepityn, alii corion appellant, oleraceo frutice, tenui, cubitali.
OLERO âre. Oleribus conserere. Vid. Priscian. 6 p. 722. Vbi Cn. Martius; Meos hortulos plus stercoro, quam olero. Hinc
OLERÂTOR, ôris. m. Gloss. Vet. Holerator, [ laxanopw/lhs2. Et
OLERARIVM i. n. [ laxana/rion. Ibid.
OLVSÂTRVM i. n. i(ppose/linon. Olusatrum, [ petrose/linon Vet. Gloss.] Oleris genus, quod etiam Olus atriplicis vocat Col. 11, 3, 42. [...]
OLY
OLYBRIVS i. m. Plures huius nominis recenset Herm. Conring. Diss. de Stud. liberal. Vrb. Rom. et Const. p. 6 et 7. conf. Barth. ad Claud. Paneg. de Cons. Probi et Olybrii.
OLYMPIA [1] ae. f. [ *)olumpi/a ] Graeciae locus, in quo ludi Olympiaci habebantur. Olympiae victor Nep. praef. 5. et 7, 6, 3. Sic et Cic. Tusc. 1, 111 c. 46.
OLYMPIA [2] ôrum. n. Pl. [ *)olu/mpia ] Ludi, qui in honorem Iouis Olympici apud Olympiam, Pisae vicinam, in Elide, celebrabantur; Gymnicum certamen, quod quarto quoque anno exacto fieri solebat. [...]
OLYMPIACVS a, um. Adi. [ *)olumpiako\s2 ] Olympiacum certamen, Victoria Olympiaca Cic. Att. 16, 7. [...]
OLYMPICVS a, um. Idem. Hor. Carm. 1, 1, 3 Sunt quos curriculo puluerem Olympicum Collegisse iuuat.
OLYMPIONÎCES, ae. siue OLYMPIONÎCVS i. m. [ *)olumpioni/khs2 ] Qui in Olympiaco certamine victor euasit. [...]
OLYMPIAS [1] adis. f. [ *)olumpia\s2 ] Quatuor annorum spatium, quibus interiectis ludi Olympiaci celebrabantur. [...]
page 577, image: s0577OLYMPIAS [2] ae. m. [ o( *)olumpi/as2 ] Ventus in Euboea flaus Plin. 17, 24 s. 37, 8.
OLYMPVS i. m. [ *)/olumpos2 ] Mons Graeciae, in finibus Thessaliae et Macedoniae, cuius vertex vsque adeo attollitur, vt summa eius accolae Caelum vocent. [...]
OLYMPIVS a, um. Adi. [ *)olumpi/os2 ] i. Caelestis, Possessiuum, ab Olympo, vt, Iupiter Olympius Cic. Tusc. 2, 40. et in antiquis Inscript. [...]
OLYNTHVS i. m. [ *)/olunqos2 ] Vrbs fuit iuxta Atticam: quae quum ab Atheniensibus ad Philippum regem Macedoniae defecisset, ab illis deinde euersa est Curt. 8, 9, 19. [...]
OLYNTHIA ae. f. Regionis nomen, cuius fertilitas celebratur a Varrone R. R. 1, 44, 3.
OLYNTHIACVS a, um. Adi. [ *)olunqiako\s2 ] Vt, Olynthiacae orationes Demosthenis, quibus Athenienses aduersus Philippum incitantur Olynthiis bellum inferentem.
OLYRA ae. f. [ o)/lura ] Frumenti genus. [...]
OLYSIPPO [ *)odu/sseia po/lis2 ] Vrbs ad Tagum, Portugalliae hodiernae caput, Olysippo Plin. 4, 22.
OMA
OMA ae. f. Fici Tarentinae genus. [...]
OMALÊTIS idis. f. Ouid. de Arte Am. 3, 273 [...]
OMÂSVM i. n. bo/eion ko/peon liparo\n, th=| tw=n *ga/llwn glw/tth| Gloss. Lat. Gr.] Pinguis atque crassius intestinum, quod nonnulli bubulum esse credunt. [...]
OMB et OME
OMBRIA ae. f. [ o)mbri/a ] Gemmae species, quam nonnulli Notitiam vocant: quae cum imbribus et fulminibus fertur in terram decidere, quemadmodum Ceraunia et Brontia: eundemque cum illis effectum habet Plin. lib. vlt. c. 10.
OMEN inis. n. [ oi)wno\s2, oi)w/nisma ] Augurium, quod fit ore, quasi Oremen, inquit Festus. [...]
page 578, image: s0578OMINÔSVS a, um. Adi. [ dusoiw/nistos2 ] Quod malum omen portendit. Plin. Epist. 3, 14 Notabilis, atque etiam, vt exitus docuit, ominosa res accidit Gell. 13, 14.
OMINÔSE Adu. Quinctil. Decl. 6, 5 Inauspicatum metiens iter prorsus ominose retentus.
OMINOR âri. [ oi)wni/zomai ] Auspicari, Omen capere. [...]
OMINO âre. [ oi)wni/zw ] Dixere veteres. Pomponius, Ita sit et tibi bene, qui recte ominas Non. 7, 53.
OMINANS antis. Partic. Suet. Neron. c. 48 Milites et sibi aduersa, et Galbae prospera ominantes.
OMINÂTVS a, um. Partic. [ oi)wnisqei\s2 ] Ominosus. vt, Male ominatis parcite verbis, ait Hor. Carm. 3, 14, 11. Sed variatur.
OMINATIO ônis. f. Festus, Fauentia significat bonam ominationem.
OMINÂTOR, ôris. m. [ oi)wnisth\s2 ] Qui praeest ominibus capiendis. Plaut. Amph. 2, 2, 90 Ob istuc omen ominator capies quod te condecet.
OMINÂLIS e. Adi. Ominales aues Sarisb. 1, 13.
OMENTVM i. n. [ e)pi/ploon ] Membrana tenuis et pinguis, qua integuntur ventris inferioris partes. [...]
OMENTÂTVS a, um. Adi. Omento fartus. Apic. 2, 1. Omentata isicia.
OMÊTIS idis. f. et Plur. Ometides, sunt Scapulares quaedam et humerales fasciae. [...]
page 579, image: s0579OMI
OMITTO mîsi, missum, ere. [ e)a/w, pari/hmi, paralei/pw, kaqufi/hmi ] Rem aliquam penitus dimittere, et relinquere ac praeterire. [...]
OMISSVS a, um. Part. [ paraleifqei\s2 ] Animus omissus, pro Remisso et languido Ter. Heaut. 5, 2, 9. [...]
OMISSIO ônis. f. Symmach. Epist. 3, 48. et Epist. 10, 70.
OMM et OMN
OMMENTANS antis. i. Obmanens. [...]
OMNIS e. Adi. [ pa=s2, a(/pas2 ] Distributiua dictio, eandem vim habens in Singulari, quam in Plurali. [...]
page 580, image: s0580OMNÎNO Adu. [ pa/ntws2, pantelw=s2, o(/lws2, pa/mpan, to\ para/pan ] In vniuersum, plane, prorsus, fere in asseuerationibus ponitur. [...]
page 581, image: s0581OMNICANVS a, um. Adi. Omnia canens. Apul. Flor. 2 p. 347 Oratio intellectu vtilis et modo omnicana.
OMNICARPVS a, um. Adi. Omnicarpae caprae Varr. de L. L. 4, 19.
OMNICOGNOSCENTIA ae. f. Mar. Vict. adu. Arium 4.
OMNICOLOR, ôris. Adi. Omnicolor pictura Prudent. Pass. Petr. et Paul. v. 39.
OMNIFARIAM Adu. [ pantodapw=s2 ] Omnibus modis. [...]
OMNIFARIVS a, um. Adi. pantoi=os2 Vet. Gloss.
OMNIFER era, erum. Adi. Ouid. Met. 2, 275 Sustulit omniferos collo tenus arida vultus. Alii aliter leg.
OMNIFORMIS e. Adi. Ex ipsa compositione satis intelligitur. Apul. Trismeg. p. 78 Mundus receptaculum omniformium specierum. Machina omniformis Prudent. Roman. v. 339.
OMNIGENVS a, um. Adi. [ pantoi=os2 ] Omnis generis. [...]
OMNIMODIS Adu. i. Omnibus modis. [...]
OMNIMODE Adu. [ pantoi/ws2 ] i. Penitus, omnino. Lucret. 2, 488 Omnimode expertus fueris, quam quisque det ordo, etc. Alii legunt Omnimodo.
OMNIMODO Adu. Gell. 18, 15. Lactant. 6, 12 pr. Cels. 1, 7. et 7, 4. [...]
OMNIMODVS a, um. Adi. Omnimodis Maculationibus convariat Apul. Apol. p. 306. [...]
OMNIMORBIA ae. f. Herba sic dicta, apud Isidor. 17, 9.
OMNIPARENS entis. o. [ pantoto/kos2 ] Omnium parens. [...]
OMNIPATER tris. m. Idem. Prudent. Pass. Eul. 70 Omnipatremque negare Deum.
OMNIPAVVS a, um. Adi. Cael. Aurel. Acut. 3, 12 s. 108 Andreae sectatores memorant esse Pantaphobos, quos nos omnipauos dicere poterimus, siquidem omnia timere dicantur.
OMNIPOLLENS entis. o. Prudent. Apoth. Praef.
OMNIPOTENS entis. o. [ pantokra/twr ] Omnia potens. [...]
OMNIPOTENTIA ae. f. Macrob. Saturn. 5, 16 de Fortuna loquens, Omnipotentiam quoque eidem tribuit. Idem in Somn. Scip. 1, 14 Vt summi omnipotentiam Dei ostenderet.
OMNISONVS a, um. Adi. Chelys omnisona, omnisonis pulsibus Mart. Capell. 9 p. 309 et 312.
OMNITENENS entis. o. [ pantokra/twr ] Idem fere, quod omnipotens. Tertull. s. Cyprian. adu. Marc. Carm. 5 p. 9.
OMNITVENS entis. o. Lucret. 2, 940 [...]
page 582, image: s0582OMNIVAGVS a, um. Adi. [ pantoplanh\s2 ] Per omnia vagans, vt, Soliuagus. [...]
OMNIVIDENTIA ae. f. Qua videt Deus omnia. Mar. Vict. adu. Arium 4.
OMNIVOLVS a, um. Adi. Omnia volens, vel omnia cupiens: quod epitheton a Catullo Ioui tribuitur, quem Poëtae finxerunt in amoribus admodum inconstantem, omniumque fere formosarum concubitus appetentem. [...]
OMNIVOMVS a, um. Adi. Pacuu. Omniuomus Oceanus.
OMNIVORVS a, um. Adi. [ pamfa/gos2 ] Plin. 25, 8 Bibunt autem lac vaccinum, quoniam boues omniuorae fere sunt in herbis.
OMO
OMOLE es. f. Mons Thessaliae Virg. Aen. 7, 675.
OMOPHAGIA orum. n. Pl. Bacchanalia, quibus w)ma\ cruda, vorant bacchantes. [...]
OMOPLATAE arum. m. Pl. [ w)mopla/tai ] Sunt duo ossa lata, vtrinque a ceruice ad scapulas tendentia, quae a Latinis Scoptula operta vocantur. Auctor Celsus 8, 1.
OMP
OMPHACIVM i. n. [ o)mfa/kion ] Oleum ex acerbis vuis et oleis expressum. [...]
OMPHACES um. s. Pl. [ o)/mfakes2 ] dicuntur Vuae et fructus immaturi.
OMPHACINVS a, um. Adi. [ o)mfakino\s2 ] Quod ex omphace factum est. Omphacinum oleum, Quod ex olea omphaca, id est immatura expressum est Plin. 23, 4. et 12, 27.
OMPHACOCARPON i. n. [ o)mfako/karpos2 ] Herbae nomen. [...]
OMPHACOMELI n. Indeclin. [ o)mfako/meli ] Mel acerbae vuae succo confectum, de quo Diosc. 5, 22. vt huc referendum sit, facit lemma antiquum Palladii Aug. 13 [...]
OMPHALE es. f. [ *)omfa/lh ] Nomen reginae Lydiae, cui Hercules propter amorem seruiuit: multisque ab ea muneribus est donatus, quod ad Sangarim fluuium serpentem multos homines interficientem interemisset. [...]
OMPHALOCARPON vid. OMPHACOCARPON.
ONA et ONC
ONAE ficus, vid. OMAE.
ONAGER gri. m. [ o)/nagros2 ] Asinus siluestris. [...]
ONÂGOS i. m. [ o)nhgo\s2 ] Fabulae nomen. Plaut. Asin. prol. 10 Huic nomen Graece est onagos fabulae.
ONAGRA ae. f. [ o)na/gra ] Machina bellica, eadem quae Scorpio. Veget. 4, 9 et 22.
ONCA ae. f. Sic apud Thebanos appellata Minerua. Vid. Guil. Canter. Nou. lect. 6, 1.
ONCHESMVS portus Epiri, vnde dictus
ONCHESMITES ventus inde spirans. Cic. Att. 7, 2 pr. Flauit ab Epiro lenissimus Onchesmites. Sic restituit Latinus Latinius apud Vict. Var. Lect. 36, 11. quem deinde secuti reliqui.
ONCHESTVS [1] i. m. [ *)ogxhsto\s2 ] Filius fuit Neptuni, qui Onchestum ciuitatem Mycalesso promontorio propinquam condidit, deque sue nomine appellauit.
ONCHESTVS [2] i. f. [ *)ogxhsto\s2 ] Boeotiae vrbs est, non procul a lacu Copaide, vbi Amphictyonum concilium cogi solet, teste Strabone lib. 9. [...]
ONCO âre. De Asello dicitur apud Auct. Philomelae 55 Oncat asellus. Al. Vncat.
ONCOMA atis. [ o)/gkwma ] Oncomata, tumores restituendum putamus Vegetio Mulom. 2, 30, 1.
ONE et ONI
ONERO, ONEROSVS vid. ONVS.
ONÎROS i. m. Somnus. it. Papauer, cuius semen est somniferum, Apul. de Herb. c. 53.
ONIROCRITES ae. m. [ o)neirokri/ths2 ] Somniorum interpres. Fulgent. Mythol. 1 Onirocriten soporis nugas ariolantem aduertas.
page 583, image: s0583ONISCVS i. m. Genus vermiculi arcuatim incedentis, [ o)ni/skos2 ] asellus. [...]
ONÎTIS idis. f. Herba eadem cum Origano, sed folio candidiore. Plin. 20, 17. Diosc. 3, 29. et Apul. de Herb. c. 122.
ONO
ONOBRYCHIS is. f. Palmes asini. Plantae genus. Plin. 24, 16. Diosc. 3, 161.
ONOCARDION i. n. Herba eadem, quae Chamaelion. Apul. de Herb. c. 25.
ONOCENTAVRVS i. m. [ o)noke/ntauros2 ] Animal monstruosum, quod a parte superiori bominis speciem habet: a parte inferiori asini praefert imaginem: quemadmodum et Hippocentauros finxit antiquitas, superiori parte hominem, reliqua equum referentes. [...]
ONOCHÊLES, s. ONOCHILES is. n. [ o)no/xeilos2 ] Herba, de qua Plin. 22, 21 s. 25. Locum damus in ARCEBIOS. Add. Plin. 21, 16.
ONOCHOÊTES ae. m. Fictus a nebulone Iudaeo Christianorum Deus, auribus asininis et pedibus vngulatis Tertull. Apol. c. 16. [...]
ONOCROTALVS i. m. [ o)nokro/talos2 ] Auis est cycno similis. [...]
ONOMATOPOEIA ae. f. [ o)nomatopoii/+a ] i. Nominis fictio: vt, Balatus ouium, Mugitus boum. [...]
ONONIS idis. f. [ o)nwni\s2, i/dos2 ] Herba, de qua Plin. 21, 16 s. 58 Spinosorum etiamnum aliud genus Ononis. [...]
ONOPORDVM i. n. q. d. Crepitus asini, Plin. 27, 12 s. 87 Herba, quam si comederint asini, crepitus reddere dicuntur, etc.
ONOPYXOS i. f. Herba spinosa. Plin. 21, 16.
ONOSMA atis. n. Herbae genus. Plin. 27, 12 s. 86.
ONV
ONVRIS is. f. Herba eadem, quae Oenotheta Plin. 26, 11. Diosc. 4, 113.
ONVS eris. n. [ forti/on, o)/xqos2, go/mos2 ] Pondus. [...]
page 584, image: s0584ONERÔSVS a, um. Adi. [ fortiko\s2 ] Quod est oneri, siue Quod onerat et grauat. [...]
ONERÔSE Adu. Paullin. Nolan. Epist. 11 (al. 5) n. 6 Cur in nos onerose loqueris.
ONEROSITAS âtis. f. Molestia. Tertull. de Cult. Fem. c. 7 Tanta ornandi capitis onerositas.
ONVSTVS [1] a, um. Adi. [ e)/mfortos2 ] Cui onus impositum est. [...]
ONVSTATVS a, um. Vulg. Iudith. 15, 7.
ONERO âre. [ forti/zw, gomo/w, bri/qw ] Grauare onere, implere, augere. [...]
ONERANS antis. Partic. [ bri/qwn ] Verba onerantia lassas aures Hor. Serm. 1, 10, 10.
ONERÂTVS a, um. Partic. Pass. [ pefortisme/nos2 ] Plaut. Pseud. 1, 2, 64 [...]
ONERATIO ônis. f. Augustin.
ONERARIVS a, um. Adi. [ fortiko\s2 ] Quod oneratur, vel onerari potest. [...]
ONVSTVS [2] vide ante.
ONY
ONYCHIPVNCTA ae. f. Gemma est ex Iaspidum generibus punctis onychini coloris notata, quae et Iasponix vocatur Plin. 37, 9 s. 37.
ONYTES [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): ONY=TES [ONÛTES]] is. m. Nomen viri proprium, quod Donatus (inquit Servius) dicit aut gentile esse, aut patronymicum: sed hoc non procedit, quia neque patronymicum in TES exit, neque Onytes a qua gente veniat
page 585, image: s0585vsquam lectum est. [...]
ONYX y chis. m. et, vt quibusdam placet, etiam f. [ o)/nuc ] Gemma. [...]
ONYCHINVS a, um. Adi. [ o)nuxino\s2 ] Onychina pyra, a colore vocat Plin. 15, 15. Et Onychina pruna, apud Columel. 12, 10. Quae onychis, hoc est vnguis similitudinem et formam habeant.
ONYCHINTINVS a, um. Adi. Crustae onychintinae Sidon. Epist. 9, 7.
ONYCHITIS idis. f. Cadmiae species Plin. 37, 9.
ONYCHIVS a, um. Adi. Lapis Tertull. adu. Marc. 2, 10.
OON et OPA
OÔNAE arum. f. Pl. Insulae in Septentrionali Oceano, in quibus (vt Plinius 4, 13 refert ) ouis auium et auenis incolae viuunt.
OPA ae. f. [ o)ph\ ] Foramen. Vitruu. 4, 2.
OPÂCVS a, um. Adi. [ e)pi/skios2, skiw/dhs2, a)nh/lios2 ] significat Vmbrosum, teste Festo, ab operiendo. [...]
OPÂCO âre. [ e)piskia/zw ] Obumbrare, cooperire, obscurare. [...]
OPACITAS âtis. f. [ e)piskiasmo\s2 ] Columel. 8, 17 Plusque nocet putris vnda, quam prodest opacitas. conf. Plin. 15, 30.
OPALVS i. f. [ w)/palos2 ] Gemma est in India tantum nascens, colore quidem candida, ita tamen, vt in ea vario modo et carbunculi tenuior ignis, et amethysti fulgens purpura, et smaragdi virens mare, incredibili pariter mistura transluceant: -- Hanc gemmam propter eximiam gratiam plerique appellant paederota. [...]
OPALIA, OPALIS vid. sub OPS.
OPE
OPERA ae. f. [ e)rgasi/a ] Actio et labor, tum pro diurna mercede susceptus, tum liberalis et honestus. [...]
page 587, image: s0587OPERVLA ae. f. Dimin. Apul. Met. p. 105, 31 Operulas etiam in eam contuli, quas adhuc vigens sagariam faciens merebam. Conf. Arnob. 4 p. 147.
OPELLA ae. f. Aliud Dimin. Forensis opella Hor. Epist. 1, 7, 8. Parua opella Lucret. 1, 1105.
OPERARIVS [1] i. m. [ e)rga/ths2 ] Humilem et rusticanum mercenarium notat. [...]
OPERARIA ae. f. [ e)rga/tis2 ] Plaut. Bach. 1, 2, 41 Equidem tibi dabo hanc operam. P. at nimium pretiosa operaria es.
OPERARIVS [2] a, um. Adi. [ e)rgastiko\s2, e)rgasth/rios2 ] Plin. 14, 10 [...]
OPERÔSVS a, um. Adi. [ e)nerghtiko\s2 ] Multae operae, actiue, qui multum laborat. [...]
page 588, image: s0588OPERÔSE Adu. [ e)rgastikw=s2 ] Laboriose, difficulter. [...]
OPEROSITAS âtis. f. Fictum, vt videtur a Quinctil. 8, 3, 55 Est etiam, quae [ periergi/a, vocatur, superuacua, vt sic dixerim, operositas. Tertull. Cult. Fem. 2, 7 pr. vbi tamen al. leg. onerositas.
OPERAEPRETIVM [ prou)/rgou ] Quod forte melius hodie dividitur, certe simplicium significationem retinet, et omnem fructum operae, quam late patet, designat, non tantum Manupretium. [...]
OPEROR âri. Dep. [ e)rga/w, e)rga/zw, e)rga/zomai ] In opere aliquo faciundo laborare. [...]
page 589, image: s0589OPERANS antis. Partic. Plin. 21, 14. [...]
OPERÂTVS a, um. Partic. [ e)rgasqei\s2 ] Liu. 4, 60 [...]
OPERATIO ônis. f. Plin. 11, 24 [...]
OPERÂTOR, ôris. m. Firmicus 3, 9 n. 7 [...]
OPERATRIX îcis. f. Tertull. de Anima c. 11 et 52.
OPERCVLO, OPERCVLVM vid. post OPERIO.
OPERIO operui, opertum, îre. [ e)pikalu/ptw ] Claudere, tegere: ex Ob et Pario: sed B abiicitur, vt in Omitto: quod prima brevis satis indicat. [...]
OPERTVS [1] a, um. Partic. [ e)pikekalumme/nos2 ] Montes operti arbore Ouid. Met. 5, 612. [...]
OPERTE Adu. Gell. 4, 11 Operte et symbolice.
OPERTVM i. n. [ e)pikekalumme/non ] Locus contectus, in sacris. [...]
OPERTVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OPERTV=RA [OPERTÛRA]] ae. f. Ammian. 20, 7 Petitus balistarum ictibus et sagittarum densitate, opertura armorum abscessit innoxius.
OPERTVS [2] ûs. m. Macrob. Saturn. 7, 9. Apul. Apol. p. 310 Non modo indutui et amictui, sed opertui quoque in rebus sacris vsurpatur.
OPERIMENTVM i. n. [ e)pi/blhma ] Quo aliquid tegitur. [...]
page 590, image: s0590OPERTORIVM i. n. e)pibo/laion Gloss. Gr. Lat.] Idem. Sen. Epist. 87 post init. Ex duabus penulis, altera stragulum, altera opertorium facta est. Conf. Sidon. Epist. 3, 12.
OPERCVLVM i. n. [ o)pai=on, e)pi/qhma, pw=ma ] Instrumentum quo aliquid tegitur. [...]
OPERCVLO âre. [ pwma/zw ] Operculo operire. [...]
OPERCVLATVS a, um. Partic. Modo vidimus ex Columel. 11, 2, 50. [...]
OPERTO âre. Frequent. Lucil. apud Fest. Sagus, quem pinguis opertat.
OPERTANEVS a, um. Adi. [ mustiko\s2 ] vt, Opertanea sacra, Quae in operto, non in aperto, nec sub dio fiebant. Plin. 10, 56. Opertaneos inter Deos refert Mart. Capell. 1 p. 16.
OPEROR, OPEROSVS vid. OPERA, ae.
OPES [1] vid. OPS.
OPETIS is. f. Herba, al. aristolochia. Apul. de herb. c. 19.
OPH
OPHELTES ae. m. [ *)ofe/lths2 ] Filius Lycurgi a serpente necatus. [...]
OPHEOST APHYLE es. f. Frutex capparis. Plin. 13, 23.
OPHIACA orum. n. pl.Idem 20, 23 Petridius ophiaca scripsit: o)fiaka\ medicamenta contra serpentes, vt [ qhriaka/.
OPHIAS adis. f. Ophii filia, Combe. Ouid. Met. 7, 383.
OPHIASIS is. f. [ o)fi/asis2 ] Vitium est capitis, pueris praesertim familiare, ab occipite plerumque originem ducens, indeque vsque ad aures et frontem paullatim serpens, donec vtrinque sines quasi capite et cauda committantur. [...]
OPHICARDÊLVS i. m. Gemma est, in qua nigrum colorem binae lineae albae includunt Plin. 37, 10.
OPHIDION i. n. [ o)fi/dion ] Pisciculus est congro similis, multo tamen minor, a serpentis figura nomen habens. Meminit eius Plin. 32 c. vlt.
OPHIOGENES um. m. Pl. [ *)ofiogenei=s2 ] Populi sunt in Hellesponto, qui serpentum ictus contactu leuant, et manu imposita venena extrahunt corporibus Plin. 7, 2. Add. Id. 28, 3.
OPHIOMACHVS i. m. [ o)fio/maxos2 ] Lacerta a Graecis dicitur, quod cum serpentibus pugnet. Vulg. Leuit. 21, 22.
OPHÎON [1] onis. m. *)ofi/wn ] Socius fuit Cadmi ex Spartis illis, qui e dentibus serpentinis nati fuerunt, ideoque et nomen habet a serpente, qui Graeco [ o)/fis2 dicitur. Hinc
OPHIONIVS a, um. Adi. [ *)ofiw/nios2 ] Senec. Oedip. 485 [...]
OPHIONIDES ae. m. Ophionis filius. Ouid. Met. 12, 245.
OPHÎON [2] onis. m. [ *)ofi/wn ] Nomen viri proprium, qui cum. Eurynome vxore, quam genuit Oceanus, ante Saturnum rerum potitus est, quem Saturnus fugauit. [...]
OPHIOPHAGI orum. m. pl. *)ofiofa/goi ] dicti sunt, Qui serpentibus vescuntur, cuius generis populos ad sinum Maris rubri memorat Plin. 6, 29.
OPHIOPHAGIA [1] ae. f. Vid. Reines. Epist. p. 593 et 657.
OPHIOPHAGIA [2] orum. n. [ o)fiofa/gia ] Serpentum deuoratio ad verbum. [...]
OPHIOSCORODON i. n. [ o)fiosko/rodon ] Frutex est, qui notiore nomine Capparis appellatur. Dioscorid. 2. Plin. 13, 23.
OPHIOSTAPHYLE es. f. [ o)fiostafu/lh ] Frutex est idem cum Cappari. Plin. 13, 23 Capparis firmioris ligni frutex, seminisque et cibi vulgati. Quidam eum cynosbaton vocant, alii ophiostaphylen.
OPHIOSTAPHYLOS i. m. [ o)fiosta/fulos2 ] Frutex est ex silvestrium vitium genere, quae Vitis alba, et Graeco vocabulo Ampeloleuce vocatur a Plinio 23, 1. [...]
OPHÎTAE arum. m. Pl. [ *)ofi=tai ] Haeretici quidam fuerunt, qui Christum sub serpentis specie colebant. Interim tamen habebant et vivum serpentem, quem venerabantur et nutriebant. Vid. Isidor. 8, 1.
OPHÎTES is. m. [ o)fi/ths2 ] Marmoris genus, habentis maculas serpentium maculis similes. [...]
OPHIVCHVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OPHIV=CHVS [OPHIÛCHUS]] i. m. [ *)ofiou=xos2 ] Est Signum caeleste, quod alii volunt Herculem esse, alii Aesculapium. [...]
page 591, image: s0591OPHIVSA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OPHIV=SA [OPHIÛSA]] ae. f. Insula olim Rhodos dicta, vt testatur Plin. 5, 31. [...]
OPHIVSIVS a, um. Adi. [ *)ofiou/sios2 ] Ophiusia arua Ouid. Met. 10, 229 pro Cypriis: quod et Cyprus olim Ophiusa.
OPHRYS y dis. f. [ o)/frus2 ] Herba denticulato oleri similis, foliis duobus, quae capillis nigredinem inducit Plin. 26, 15.
OPHTHALMIA ae. f. [ o)fqalmi/a ] Oculorum Aegritudo. [...]
OPHTHALMICVS i. m. [ o)fqalmiko\s2 ] Medicus oculorum. Martial. 8, 74 Hoplomachus nunc es, fueras ophthalmicus ante: Fecisti medicus, quod facis hoplomachus.
OPHTHALMOS TYPHONOS Oculus Typhonis, herba, al. stoechas Apul. de Herb. c. 42.
OPHYRIVM, s. OPHIRIVM i. n. Materia vitri faciendi, apud Plin. 36, 26.
OPI
OPICILLVM quid sit, quaerendum in loco Varronis Est modus matulae, peri\ me/qhs2 apud Non. 2, 113 [...]
OPICVS a, um. Adi. [ o)/pikos2 ] Sordidum, immundum, et obscenum significat. [...]
OPIFERA vid. OPS.
OPIFEX icis. c. xeirote/xnhs2 Vet. Gloss. Lat. Gr.] ex Opus vel Opera et Facio compositum, latissimi vsus est, ad omnia opera, artes, operas, honestas pariter atque humiles refertur. [...]
OPIFICÎNA ae. f. [ dhmiourgei=on, e)rgasth/rion ] pro Opificio, vel officina adeo. [...]
OPIFICIVM i. n. [ dhmiou/rghma ] Opus ipsius opificis. Varro de R. R. 3, 16 de apibus. Nisi opificii eas vrget tempus. De opificio Dei Lactantii librum habemus.
OPIFICIVS a, um. Adi. Apul. Florid. 1 p. 224 Exstare in opificiis operibus.
OPIGENA ae. f. Iunonis cognomen apud Festum et Mart. Capell. 1.
OPILIO ônis. m. [ poimh\n ] dicitur quasi Ouilio, hoc est, qui oues custodit. [...]
OPILO inquit Festus, genus Auis est.
OPIMIVS Romanae gentis nomen. [...]
OPÎMVS a, um. Adi. [ pi/wn ] Proprie pinguem et bene habitum notat; deinde sollemni metapbora quidquid in suo genere excellere et reliquis praestantius esse indicare volumus. [...]
page 592, image: s0592OPIMITAS âtis. f. Solin. c. 59 [...]
OPÎME Adu. [ pio/nws2 ] Abundanter et laute. Plautus Bacch. 3, 1, 6 Omnium ad perniciem instructa domus opime atque opipare.
OPÎMO âre. [ piai/nw ] Pinguefacere. [...]
OPIMÂTVS a, um. Part. Opimata viuariis ostrea Sidon. Ep. 8, 12. Opimato abdomine venter Auson. Mosell. 105.
OPINIO ônis. f. [ do/ca, oi)=sis2, do/khsis2 ] Generatim assensionem infirmam significat, sententiam, non certis argumentis, sed fide aliorum dubia, aut qualicunque similitudine veri, saepe etiam errore, aut falsa persuasione nixam: cuius vt sunt diuersa genera, ita opinio interdum est Fama, existimatio. [...]
page 594, image: s0594OPINIVNCVLA ae. f. Saluian. Massil. 4 p. 156 Si profutura ea tibimet vel tenui opiniuncula iudicares. Diuersae opiniunculae Rad. Ardent. homil. in euangel. fest. Petri Apost. p. 178.
OPINIÔSVS a, um. Adi. Tertull. adu. Marc. 4, 35 [...]
OPÎNOR âri. [ doke/w, oi)=mai, u(polamba/nw ] Putare, suspicari, opinionem habere. [...]
OPÎNO âre. pro Opinor. Ennius, Tacere opino esse optimum. Vid. plura exempla apud Non. 7, 59.
OPINANS Partic. modo vidimus ex Sueton. Aug. c. 67. Hinc
NEC OPÎNANS antis. Quod etiam iunctim scribunt, non opinans. Phaedr. 5, 7, 8 Concidit casu graui nec opinans. Lucret. 3, 973 Nec opinanti mors ad caput adstitit. conf. Idem 5, 775 et 1319.
NEC OPINANTER Adu. [ a)prosdokh/tws2 ] Vet. Gloss.
NEC OPINÂTVS a, um. Adi. Cic. Acad. 1, 29 [...]
NEC OPINÂTO aduerbialiter positum, pro Inopinanter, ex improuiso. [...]
NEC OPINVS a, um. Adi. Breuemque fugam nec opino fine reponunt Stat. Theb. 6, 592. [...]
OPINATIO ônis. f. [ do/casma ] Opinandi actus, Opinio. [...]
OPINÂTVS [1] a, um. Passiue. [...]
OPINÂTVS [2] ûs. m. Lucret. 4, 467 Pars horum maxima fallit Propter opinatus animi. i. Opinationes animi, quae falsae possunt esse. Plin. 29, 1 Paruum opinatu.
OPINAMENTVM i. n. Idem. Apul. de Deo Socr. p. 299 Colu. Elmenhorst. vero leg. hortamenta p. 52.
OPINÂTOR, ôris. m. [ docastiko\s2 ] Qui nihil affirmat, sed semper opinatur. [...]
OPINABILIS e. Adi. [ docasto\s2 ] Quod opinione concipi potest. [...]
OPIPARVS a, um. Adi. [ polutelh\s2 ] Quod est magnarum opum, quod non nisi Opibus parari potest. [...]
OPIPARE Adu. [ polutelw=s2 ] Abundanter. [...]
OPIPARIS e. Adi. Opipares cibi Apul. Miles. 2 p. 33 Pric. et p. 123 Elmenh.
OPIS [1] vid. OPS.
OPIS [2] is. f. [ *)=wpis2 ] Nympha comes Dianae. Virg. Aen. 11, 836 Opis ad aethereum pennis aufertur Olympum. Vid. Macrob. Saturn. 5, 22. et Claud. de Laud. Stil. 3, 254.
OPISCVS inuenias aliquando scriptum pro VOPISCVS, vbi vid.
OPISTOGRAPHVS, Adi. et OPISTOGRAPHON Subst. [ o)pisto/grafos2 ] Quod etiam in tergo, atque adeo vtrinque in vtraque pagina folii scriptum est. [...]
page 595, image: s0595OPISTHOTONVS i. m. Morbus, de quo Cels. 4, 3 [...]
OPISTHOTONIA ae. f. Idem morbus Cael. Aur. Acut. 3, 6, 61 vbi Latine vocat Raptum supinum.
OPISTHOTONICVS a, um. Adi. [ o)pisqotoniko\s2 ] Qui rigore ceruicis inflexibili laborat. [...]
OPITER eris vel tris. Dicitur, Cuius pater auo viuo mortuus est: sic dictus, quod obitu patris genitus sit: aut quod auum post patrem habeat, id est pro patre. [...]
OPITERGÎNVS a, um. Adi. [ *)opitergi=nos2 ] Ab Opitergio Carnorum oppido, de quo Plin. 3, 19. Ratis Opitergina Quinct. 3, 8, 23 cuius historia est Flor. 4, 2, 33. et Lucan. 4, 462.
OPITVLOR âri. Dep. [ a)lece/w ] Adiuuare, subuenire: ab Ope et Tollendo, i. ferendo. [...]
OPITVLATIO ônis. f. Vlpian. lib. 1. D. de minor. XXV. ann. Conf. Arnob. 4 p. 129.
OPITVLÂTVS ûs. m. Fulgent. Mythol. 3 Eius opitulatu cuncta germinum adolescit natiuitas.
OPITVLÂTOR, ôris. m. Apul. Florid. 3 p. 353 Sodalis opitulator.
OPITVLVS i. m. [ a)lechth\r ] Dictus est Iupiter, quasi opis lator: et proprie in rebus dubiis et malis dicitur. Festus.
OPIVM i. n. [ mh/kwnos2, o)po\s2 ] Succus ex papauere, habens per somnum vim, si copiosius sumatur, mortiferam. [...]
OPO
OPOBALSAMVM i. n. [ o)poba/lsamon ] Succus balsami, ab [ o)po\s2, o)pou=, i. succus. [...]
OPOBALSAMETVM i. n. Iustin. 36, 3, 3.
OPOCARPATHON i. n. [ o)poka/rpaqon ] Succus carpathi, quem Plin. 28, 10 connumerat inter venena.
OPOPANAX acis. m. [ o)popa/nac ] Succus panacis herbae, quae omnes morbos sanare dicitur Plin. 20, 24. [...]
OPORICE es. f. Medicamentum nobile: de quo Plin. 4, 14 [...]
OPORINVS a, um. Adi. o)pwrino\s2 ] Idem quod Latine Autumnalis. Martial. 9, 13 Si daret Autumnus mihi nomen, [ o)pwrino\s2 essem. Si quidem o)pw/ra Graecis, Autumnum significat Latinis.
OPOROTHÊCA ae. f. [ o)pwroqh/kh ] Locus, vbi Autumnales fructus seruantur. [...]
OPORTET oportebat, oportuit. Impers. [ dei=, xrh\ ] Idem fere quod Opus vel opera est: plerumque ad officium, honestatem, leges, refertur: interdum tamen ad aliam quamcunque conuenientiam, et verisimilitudinem adeo significandam, adhibetur. [...]
page 596, image: s0596OPP
OPPANDO ere. Illa vel ad flatus helices oppande serene Grat. Cyneg. v. 55.
OPPANSVS a, um. Partic. Cornibus oppansis Prudent. Psychom. v. 242.
OPPANSVM i. n. Anima de oppanso corporis erumpit in apertum et puram et suam lucem Tertull. de Anima c. 53.
OPPASSVS a, um. Conspectus caeterorum velo oppasso interdicebatur Idem Apolog. c. 16.
OPPANGO pêgi, pactum, ere. [ kataphgnu/w ] Affigere, coniungere, Oppangere sauium Plaut. Curc. 1, 1, 59.
OPPECTO ere. De cibis, Plaut. Pers. 1, 3, 30 Nimio melius oppectuntur frigida. i. Digitis vel dentibus, quosi pectine carpuntur.
OPPEXVS [1] ûs. m. Apul. Met. 11 p. 261 (Pric. p. 244) Flexu digitorum ornatum atque oppexum crinium regalium fingerent.
OPPÊDO ere. [ katape/rdw ] Dissentire et aduersari, vel contemnere, vt exponit Acron in illo Hor. erm. 1, 9, 70 [...]
OPPERIOR, s. OPERIOR îris, peritus sum, îri. Dep. [ perime/nw ] Exspectare. [...]
OPPESSVLÂTVS a, um. Adi. Clausus, pessulis obfirmatus. [...]
OPPETO îui vel ii, îtum, ere. [ a)poi/xomai, u(podu/omai ] Videtur idem significare, quod obire s. subire, vt appetere significat interdum accedere, adire. [...]
OPPEXVS [2] vid. paullo ante.
OPPIA Gens Romae. [...]
OPPICO âre. [ pisso/w ] Idem quod Picare significat: hoc est pice oblinere, quod genus picationis fieri antiquitus solebat in doliis vel cadis vinariis, ne perfluerent. [...]
OPPIDO [1] Adu. vid. post OPPIDVM.
OPPIDVM i. n. [ po/lis2, a)/stu, e)pitei/xisma ] Proprie est Omnis vrbs praeter Romam, quae peculiari nomine Vrbs vocari coepta, fecit, vt caeterae vrbes vocarentur Oppida: haec Valla de L. L. 4, 32. [...]
page 597, image: s0597OPPIDVLVM i. n. Dimin. [ po/lisma ] Cic. Att. 10, 7 Nec tamen in acie, sed Melitae, aut alio in loco, siue in oppidulo futurum puto.
OPPIDÂTIM Adu. [ kata\ po/lin ] Per omnia, siue singula oppida. Suet. Aug. c. 59 Ludos quinquennales paene oppidatim. et Galba c. 18 Cum per omne iter dextra sinistraque oppidatim victimae cederentur.
OPPIDANEVS a, um. Adi. Theod. Cod. 12, 1 Vinculo incolatus oppidanea necessitas eum detinet obligatum. Ibid. Obsequiis oppidaneis mancipari.
OPPIDÂNVS i. m. [ poli/ths2 ] Qui oppidum incolit. [...]
OPPIDO [2] Adu. [ mega/lws2, polu\ ] Aduerbium intendendi. [...]
OPPIGNERO âre. [ u(poti/qhmi, e)nexura/zw ] Aliquid pignori dare. [...]
OPPIGNERÂTOR, ôris. m. Augustin. Epist. 215 Ab oppigneratoribus vrgeri.
OPPÎLO âre. [ e)mfra/ttw ] Occludere velut pilis oppositis. [...]
OPPILATIO ônis. f. [ e)/mfracis2 ] Medici vocant Vitium praeclusi obstructique iecinoris, aliorumque intus viscerum. [...]
page 598, image: s0598OPPIVS vid. OPPIA gens.
OPPLEO êui, êtum, êre. [ a)naplhro/w ] Circumquaque implere, siue Maxime implere. [...]
OPPLÊTVS a, um. Partic. [ a)naplhrwqei\s2 ] Mentes oppletae tenebris ac sordibus Cic. post red. in Senat. 10 c. 4. [...]
OPPLÔRO âre. [ katodu/romai ] Contra plorare. Auctor ad Heren. 4 c. 52 At ille, Quin mihi illum datis, ac vos auribus meis opplorare non desinitis?
OPPÔNO posui, positum, ere. [ a)ntiti/qhmi ] Contra vel ex adverso ponere. [...]
OPPOSITVS [1] a, um. Partic. [ a)ntiteqei\s2, a)ntistaqei\s2 ] Cic. de Diuin. 2, 117 [...]
OPPOSITVS [2] ûs. m. [ a)nti/stasis2 ] Cic. pro Marcel. 33 c. 10 [...]
OPPOSITVM i. n. Gell. 16, 8 Opposita ipsa inter sese aduersa sunt, quae opposita, non sunt contraria ibid. Conf. Mart. Capell. 4 p. 115.
OPPOSITIO ônis. f. [ a)nti/qesis2 ] Cic. de Inuent. 1, 42 c. 28
page 599, image: s0599Disparatum autem est id, quod ab aliqua re per oppositionem negationis separatur hoc modo, Sapere et non sapere.
OPPORTVNVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OPPORTV=NVS [OPPORTÛNUS]] a, um. Adi. [ e)pith/deios2, eu)/kairos2, tempestiuus Gloss. Lat. Gr.] Quod pro desiderio nostro accidit: ab Ob et Portus, quod nauigantibus maxime vtiles, aptatique sint. [...]
OPPORTVNE [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OPPORTV=NE [OPPORTÛNE]] Adu. [ eu)kai/rws2 ] i. Loco et tempore suo, et rei apto, quod et simpliciter dicitur in loco et in tempore. [...]
OPPORTVNITAS âtis. f. [ eu)kairi/a, kai/rion ] Commoditas, pro ratione loci, temporis et personarum. [...]
OPPRIMO pressi, pressum, ere. [ katadunasteu/w ] Premendo gravare, et impedire: subito superuenire et fugiendi vel commouendi se facultatem adimere: nec proprie tantum, sed frequentissime per translationem. [...]
page 600, image: s0600OPPRIMENS entis. Partic. Virginem vi Vulgat. Genes. 34, 2. Non erubescitis opprimentes me Idem Iob. 19, 3.
OPPRESSVS [1] a, um. Partic. [ katadunasteuo/menos2 ] Oppressa metu ciuitas Liu. 24. [...]
OPPRESSIO ônis. f. Ter. Adelph. 2, 2, 30 [...]
OPPRESSIVNCVLA ae. f. Dimin. Plaut. Pseud. 1, 1, 66 Papillarum horridularum oppressiunculae.
OPPRESSOR, ôris. m. Cic. ad Brut. 16 Petitur, vt vindices atque oppressores dominationis salui sint? Nazar. Paneg. Const. c. 31 Ludibriis oppressoris sui auspicari libertatem iuuabat.
OPPRESSVS [2] ûs. m. Sidon. Epist. 9, 11 extr. Saxei montis oppressu.
OPPROBRIVM i. n. [ o)/neidos2 ] Infamia, dedecus, quasi obiectum probrum. [...]
OPPROBRO âre. [ o)neidi/zw ] significat Probrum obiicere, inquit Festus. [...]
OPPROBRÂTVS a, um. Gell. 3, 5 tit. Mollities oculorum et corporis cuidam opprobrata acerbe.
OPPROBRATIO ônis. f. [ o)neidismo\s2 ] Gellius 12, 11 Tum Cicero inopinata opprobratione permotus. Idem 2, 7 Sine opprobratione acerba reprehenfionis.
OPPROBRAMENTVM i. n. [ o)nei/disma ] Antique pro Opprobrio. [...]
OPPROBRIÔSVS a, um. Adi. Plenus opprobrii. Leg. 40 §. 1 Cod. de Episc. et Cler. Absurdum clericis est immo etiam opprobriosum.
OPPVGNO âre. [ poleme/w, poliorxe/w, prosba/llw ] significat Contra pugnare, nocendi causa. [...]
page 601, image: s0601OPPVGNÂTVS a, um. Partic. [ polemhqei\s2 ] Roma oppugnata propriis triumphis Propert. 2, 16 (15) 45.
OPPVGNATIO ônis. f. [ pole/mhsis2 ] Liu. 14, 29 [...]
OPPVGNÂTOR, ôris. m. [ polemhth\s2 ] Cic. pro Corn. Balb. 51 c. 23 [...]
OPPVGNATORIVS a, um. Adi. Vitruu. 10, 22 Hostes comparant res oppugnatorias.
OPPVTO âre. [ kladeu/w ] Idem quod Putare, aut Circumputare, de arboribus. Plin. 17, 21 Opputatur autem quidquid proximo tulit fructum.
OPPVVIRE [ plh/ttein ] Verbum obsoletum, PERCVTERE est. [...]
OPPVVIVM modo vidimus.
OPS
OPS [1] opis. f. [ *(re/a ] Filia Caeli ex Vesta, et soror vxorque Saturni: quam, vt scribit Seruius, Graeci Rheam vocant, [ a)po\ tou= r(e/w, id est fluo, quod terra rebus omnibus affluat. [...]
OPÂLIS e. Adi. Deae Opi dicatus. Auson. Ecl. de Feriis Rom. v. 15 Vis et Opale sacrum. Sed vid. mox OPALIA.
OPALIA um. n. Dicebantur dies festi, quibus Opi supplicabant, Festus. [...]
OPECONSIVA quid rei esset, discamus ex Varron. de L. L. 5, 3 p. 48, 16 [...]
page 602, image: s0602OPS [2] opis. f. Idem nomen, quo matrem Deorum denotabant, etiam significabat [ eu)pori/an, bonam rerum omnium copiam. [...]
OPES [2] um, ibus. [ plou=tos2, du/namis2 ] Diuitiae dicuntur, vel potius copiae et facultates omnes, quibus aliquis instructus et suam rem gerere et iuuare alios felicius potest. [...]
page 603, image: s0603OPIFER era, erum. Adi. [ bohqe/wn, bohqo\s2 ] Opem ferens. Plin. 11, 37 s. 65 [...]
OPVLENS entis. Adi. Opibus abundans, quem consuetius Opulentum dicunt. [...]
OPVLENTVS [1] a, um. Adi. [ plou/sios2 ] Diues, et opibus abundans. [...]
OPVLENTIA ae. f. [ plou=tos2 ] Conditio, hominis opulenti, divitiae. [...]
page 604, image: s0604OPVLENTITAS âtis. f. Idem. [ plouto/ths2 ] Plaut. Mil. 4, 4, 35 Quasique eius opulentitatem reuerearis. Caecil. Plocio, Opulentitate nostra sibi iniuriam faciam. Nonius 2, 598.
OPVLENTE Adu. Apul. Apol. 2 p. 333 Grandis domus opulente ornata.
OPVLENTER Adu. [ plousi/ws2 ] Cum opulentia. [...]
OPVLENTO âre. [ plouti/zw ] Opulentum facere. [...]
OPVLESCO [1] ere. Opulentum fieri. Furius Antias apud Gellium 18, 11 Quo magis in patriis possint opulescere campis. Vid. Non. 2, 615.
OPSIANVS Lapis. Arrian. [ kaq' h(=s2 e)n ba/qei kexwsme/nos2 eu(ri/sketai o( o)yiano\s2 li/qos2.] Huius fit mentio in Pandectis: et quanquam a plerisque vt mendosum mutetur, optima tamen est lectio Florentina, cum scriptore Graeco consentiens. [...]
OPSONIVM, vel OBSONIVM (quod apud Terentium probat Bentleius ) i. n. [ o)/yon, o)yw/nion ] dicitur. [...]
OPSÔNO, vel OBSONO, âre, et OPSONOR âri. Deponens. [ o)ywne/w, o)yopoiou=mai ] Emere seu praeparare res necessarias ad opsonandum (hoc est aliquid cum pane comedendum) seu conuiuandum. [...]
OPSONITO âre. Frequent. [ o)ywnou=mai ] Saepe opsonare. Naevius, Multi mecum eo die opsonitauere. Postea centenis opsonitavere Cato apud Fest.
OPSONÂTVS ûs. m. [ o)yw/nhsis2 ] Plaut. Truc. 4, 2, 27 Dedi equidem hodie quinque argenti deferri minas, praeterea vnam in opsonatum.
OPSONÂTOR, ôris. m. [ o)yw/nhs2 ] Qui emit opsonia, et coquo ad coquendum tradit. [...]
OPT
OPTICA, ae. vel OPTICE es. f. [ o)ptikh\ ] Scientia lucis et tenebrarum, de qua vid. Voss. de Scient. Math. p. 98. Vtuntur Vitruu. 1, 1. et Gell. 16, 18.
OPTIMAS, OPTIME, OPTIMVS vid. BONVS.
OPTIO [1] vid. OPTO.
OPTO âre. [ eu)/xomai ] Cupere, desiderare, a Deo sibi expetere. [...]
page 605, image: s0605OPTANS antis. Partic. [ eu)xo/menos2 ] Cic. de Orat. 1, 96 [...]
OPTANDVS a, um. Part. [ eu)ktai=ws2 ] Fortuna optanda et expetenda Cic. in Pison. 32 c. 14. Fuit optandum Ib. c. 20.
OPTÂTVS a, um. Part. [ eu)xqei\s2 ] Plaut. Aul. 3, 1, 1 [...]
OPTÂTVM i. n. Subst. Cic. in Pison. 46 c. 20 [...]
OPTÂTO Aduerbii vicem obtinet, [ eu)ktai/ws2 ] quasi Cum desiderio. [...]
OPTATIO ônis. f. [ eu)xh\ ] Cic. Off. 3, 94 c. 25 [...]
OPTABILIS e. Adi. [ eu)kto\s2, e)ph/ratos2 ] Quod optari debeat. [...]
OPTABILITER Adu. [ eu)ktw=s2 ] Cic. Tusc. 1, 96 c. 40 [...]
OPTATÎVVS a, um. Adi. Modus optatiuus Isid. 1, 8. Mart. Capell. 3 p. 83 et Grammat. passim.
OPTIO [2] ônis. f. Electio. [ ai(/resis2 ] Plaut. Casin. 2, 4, 13 [...]
page 606, image: s0606OPTIONÂTVS ûs. m. Officium optionis militaris. Vid. Fest. vbi et Cato, Parare bonis atque strenuis optionatus.
OPTÎVVS a, um. Adi. [ ei)spoihto\s2 ] i. Quod ipse optauerit, atque elegerit. Cognomen optiuum Hor. Epist. 2, 2, 101.
OPV
OPVLENTVS [2] vid. Opes in OPS.
OPVLESCO [2] vid. in OPS.
OPVLVS i. f. Arbor, cui vites applicare, vt vlmo, solebant. Vid. Columel. 5, 6. Add. Colum. de Arb. c. 16. et ipse Varr. R. R. 1, 8.
OPVNCVLO, ônis. vel OPVNCVLA ae. f. Auis genus, quod opilionis cantus imitatur. Festus.
OPVNTIA ae. Herba, de qua sic Plin. 21, 17 Item circa Opuntem Opuntia est herba, etiam homini dulcis. Mirumque e folio eius radicem fieri, ac sic eam nasci. Nempe Opuntius est Adi. ab
OPVS [1] untis. [ *)opou=s2 ] Ciuitas in Locris. Ouid. ex Pont. 1, 3, 73 Caede puer facta Patroclus Opunta reliquit. Hinc Opuntia illa Megilla Hor. Od. 1, 27, 10.
OPVS [2] eris. n. [ e)/rgon, poi/hma ] Est finis, fructusque operae, ac laboris. [...]
page 608, image: s0608OPVSCVLVM i. n. Dimin. [ poihma/tion ] Cic. de Legib. 1, 4 [...]
ORA
ORA ae. f. [ pe/ras2, e)sxatia\ ] Extremitas cuiusque rei. [...]
page 609, image: s0609ORARIVM i. n. Linteum ori tergendo paratum. Prudent. [ peri\ stef. 1, 86 Hic sui dat pignus oris, vt ferunt, orarium. Vid. complures de hoc verbo auctores in Lex. Pitisci.
ORARIVS a, um. Adi. Orariae naues. [...]
ORATIM Adu. Per oras. Solin. c. 9 (Salm. 3) Longum est, vt oratim omnes insulas legamus. Vid. Salmas. in loc. p. 67.
ORACVLVM i. n. [ lo/gion, xrhsmo\s2, xrhsth/rion ] ab Ore dicitur, inquit Priscianus, estque Deorum responsum. [...]
ORACVLARIVS a, um. Adi. Oracularii serui Petron. c. 43 Qui scil. oracula fundunt et futura praenuntiant, verum dubia est lectio. Vid. Act. Apost. 16, 16.
ORAMA atis. n. Spectaculum, gr. [ o(/rama. Petron. c. 53. vid. Burm. p. 261.
ORÂTA ae. f. [ xruso/frus2 ] auctore Festo, genus piscis appellatur a colore auri, quod rustici orum dicebant, vt auriculas, oriculas: vtque Sergium quendam praediuitem, quod duobus annulis aureis et grandibus vteretur, Oratam dicunt esse appellatum. [...]
ORATIO, ORATOR etc. Vid. ORO, as.
ORB
ORBANA, melius ORBONA v. v.
ORBELVS i. m. [ *)orbhlo\s2 ] Thraciae mons est in ea parte, quae Macedoniae est contigua, non procul a Pangaeo promontorio, a quo vicina regio Orbelia dicta est. Vid. Plin. 4, 10 et 11.
ORBILIVS i. m. [ *)orbi/lios2 ] Beneuentanus, Grammaticus tempore Ciceronis prositebatur, vir acer in discipulos, ac plagosus propterea ab Horatio appellatus Epist. 2, 1, 70 [...]
ORBIS is. m. [ ku/klos2 ] Circulus dicitur, et quidquid vel lineae circularis modo versus initia sua reflexum et cum illis coniunctum, vel, vt
page 610, image: s0610area circularis, eiusmodi linea finitum, vel, globi aut sphaerae instar, rotundum est. [...]
page 611, image: s0611ORBICVLVS i. m. Dimin. [ kukli/dion ] Plin. 25, 13 [...]
ORBICVLÂRIS e. Adi. Orbicularis herba Apul. de Herb. c. 17. Conf. Marcell. Emp. Prouerb. c. 4 Non omnia oua orbicularia sunt. Vid. Nouar. Apophth. Eccl. T. 2 p. 275.
ORBICVLO âre. Gloss. Vet. Orbiculatur, [ kukleu/ei.
ORBICVLÂTVS a, um. Adi. [ kukloterh\s2 ] Quod in orbem et circuitum factum est, a sigura orbis in rotundam siguram circumacti: vt Mala orbiculata Scribon. 104. [...]
ORBICVLÂTIM Adu. [ kukloterw=s2 ] Per orbes et circulos, quasi circulatim. [...]
ORBÎLE is. n. Circulus ille exterior in rota, qui radios continet. [...]
ORBICVS a, um. Adi. [ kukloforou/menos2 ] Per orbem ductum, seu per circulum, interprete Nonio 2, 614. Varro, Vt sidera caeli circa terram atque axem voluuntur motu orbico.
ORBITA ae. f. [ troxia\ ] Orbita duas res significat: nam orbita et rota ipsa intelligitur, et vestigium in molli solo Ascon. in Verr. p. 108. [...]
page 612, image: s0612ORBITÔSVS a, um. Adi. Orbitosae viae, In quibus frequentes sunt orbitae. [...]
ORBITAS [1] vid. ORBVS.
ORBIVS i. m. Cliuus Romae, per cuius orbes Tullia et Tarquinius rege interfecto properarunt in regiae domus possessionem. Vid. Festus.
ORBONA ae. f. Dea a Romanis culta, ne orbos faceret, vid. Arnob. 4 p. 131. Huius fanum apud aedem Larium Plin. 2, 7. Tertull. ad Nat. 2, 14 Orbona dea, quae in orbitatem semina exstinguat.
ORBVS a, um. Adi. [ tuflo\s2, sterhqei\s2 ] proprie dicitur, Oculorum luce priuatus: quasi amissis orbibus, propter rotunditatem oculorum. [...]
ORBITAS [2] âtis. f. [ a)tekni/a ] Illa patrum conditio post amissos liberos, vt vxoris viduitas post amissum maritum. [...]
ORBITVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): ORBITV=DO [ORBITÛDO]] inis. f. [ o)rfano/ths2 ] Idem, sed antique. [...]
ORBO âre. [ stere/w ] Priuare. [...]
ORBÂTVS a, um. Partic. [ e)sterhme/nos2 ] Orbatus filio Cic. Off. 1, 52. [...]
ORBATIO ônis. f. [ ste/rhsis2 ] Senec. Epist. 88 (87) [...]
ORBATOR, ôris. m. Ouid. Met. 13, 500 Exitium Troiae nostrique orbator Achilles. Hecuba loquitur, quam is liberis suis orbauit.
ORBEFACIO ere. Vet. Onomast. Orbesacio, [ o)rfano/w.
ORBIFICO âre. Accius apud Non. 2, 852 Pernici orbificor liberorum leto et tabificabili.
ORC
ORCA ae. f. [ o)/rkh ] Genus beluae marinae, balaenis infestum, inquit Festus. [...]
page 613, image: s0613ORCVLA [1] ae. f. Dimin. [ o)rki/dion ] Cato de R. R. c. 119 Cyminum, foeniculum, rutam, mentam, in orculam condito Id. c. 117.
ORCADES um. f. Pl. [ *)orka/des2 ] Insulae ad Scotiam in Oceano Boreali, Triginta numerat Mela 3, 6.
ORHADES vid. ORCHIS.
ORCE es. f. Auis inter apodas Plin. 11, 47.
ORCHAMVS i. m. [ *)/orxamos2 ] Assyriorum rex, Leucotheam filiam suam ab Apolline stupratam viuam defodit Ouid. Met. 4, 221.
ORCHESTRA ae. f. [ o)rxh/stra ] Spatium in theatro, in quo Senatorum et honorificentissimorum erant loca designata, et scenici artifices suas praestabant actiones, vt scribit Vitruu. 5, 6. [...]
ORCHESTROPOLARIVS i. m. apud Firmic. 8, 15 qui vertiginosa saltatione in orbem mouetur. Graece [ o)rxhstro/polos2. Vid. Salmas. in Solin. c. 49 p. 693. et PETAMINARIVS.
ORCHION i. n. Herba mercurialis Apul. de Herb. c. 335.
ORCHIS, is. [ o)/rxis2 ] vel ORCHÎTES, is. f. vel ORCHADES vt est Virg. Georg. 2, 86 [...]
ORCHIVS i. m. In Iambicis metris apud Mart. Capell. 9 p. 332. Grotius suspicatur Orthius.
ORCHOMENVS i. m. [ *)orxo/menos2 ] Thessaliae mons: a quo Orchomenos, ciuitas est Boeotiae, contermina Thessaliae, in qua fons erat Gratiis sacer, vt notat Seruius ad Aen. 1, 724. [...]
ORCINIANVS, ORCINVS, ORCIVS vid. ORCVS.
ORCISCOPALARIVS vid. ORCHESTROPOLARIVS.
ORCVLA [2] vid. ORCA.
ORCVS i. m. [ a(/|dhs2 ] Idem, qui Pluto, Rex inferorum: interdum pro ipsis inferis aut morte adeo poni videtur. [...]
ORCINIÂNVS a, um. Adi. Orciniana sponda, i. sandapila, qua ad Orcum feruntur mortui. [...]
page 614, image: s0614ORCINVS, ORCIVS, ORCIVVS idem nomen diuersis modis scriptum a librariis; videtur tamen primum praeualuisse auctoritate praesertim Florentinorum Pandectarum et Gronouii ad Gell. 1, 24 [...]
ORCYNVS i. m. Piscis marinus. Plin. 32, 11.
ORD
ORDEVM vid. HORDEVM.
ORDEACEVS a, um. [ kriqino\s2 ] Apud Varronem de R. R. 2, 6 Ordeacea farina. Scribon. 179. 225. 252. et apud Columel. 5, 10 Ordeacea pyra.
ORDINO, âre. ORDINARIVS etc. vid. ORDO.
ORDIOR orsus et orditus sum facit, teste Prisciano, îri. Dep. [ a)/rxomai ] Incipere. [...]
ORSVS [1] a, um. Partic. [ a)rca/menos2 ] Actiuae significationis. [...]
ORSVS [2] ûs. m. [ katarxh\ ] Cic. de Diuin. 2, 63 c. 30 Scire ratosne habeant, an vanos pectoris orsus. Ex Homero. Virg. Cul. 2 Atque vt araneoli tenuem formauimus orsum.
ORSA orum. n. [ katarxai\ ] Incepta, initia. [...]
ORDÎTVS a, um. Passiue. Sidon. Epist. 2, 9 Bifariam orditus. Fortunat. 1 Versibus orditum carmen amore trahit. Vid. Voss. de Vit. L. L. 1, 24.
ORDIENDVS, vel ORDIVNDVS a, um. Partic. [ katarxqhso/menos2 ] Cic. de Orat. 1, 98 c. 21 [...]
ORDIA orum. n. Prima per tmesin dixit Lucret. 4, 32 Quove modo distracta rediret in ordia prima. i. In primordia.
ORDO inis. m. [ ta/cis2, ta/gma, su/ntacis2, sustoixi/a, o)/rmaqos2 ] Est Digestio, et in suo cuiusque rei loco collocatio, series, et saepe comprehendit ipsas res ordine et serie dispositas. [...]
page 616, image: s0616ORDINARIVS a, um. Adi. [ tagmatiko\s2, takto\s2 ] In quo seruatur ordo, lex vel naturae, vel ciuilis, vel consuetudinis, etc. [...]
page 617, image: s0617ORDINARIE Adu. Tertull. de Resur. Carn. c. 2 Haeretici ex conscientia infirmitatis nunquam ordinarie tractant. Frontin. de Colon. p. 355 Keuch. Agrum conuallium ordinarie disposuerunt.
ORDINO âre. [ ta/ttw, eu)trepi/zw, diata/ttw ] Disponere, vnieuique locum suum assignare. [...]
ORDINANS antis. Partic. Flor. 2, 16, 3 Metello ordinanti, tam maxime Macedoniam, mandata est vltio.
ORDINANDVS a, um. Partic. Suet. de Clar. Gramm. c. 21 Cura ordinandarum bibliothecarum. Iustin. 11, 9, 8 Opera in ordinanda acie.
ORDINÂTVS a, um. Partic. [ tetagme/nos2 ] Acies ordinatae Nepos 11, 2, 2. [...]
ORDINÂTE Adu. [ tetagme/nws2 ] Auctor ad Herenn. 4 c. 56 [...]
ORDINÂTIM Aliud Adu. [ ta/cei ] Ordine. Brut. ad Cic. Fam. 11, 7 (13) Ille enim iit passim, ego ordinatim: quacunque iit, ergastula soluit. Petere ordinatim honores Seru. Sulpic. Cic. Fam. 4, 5.
ORDINATIO ônis. f. [ dia/tacis2, eu)trepismo\s2 ] Columel. 12, 3 [...]
ORDINÂTOR, ôris. m. [ eu)trepisth\s2 ] Seneca Epist. 110 [...]
ORDINATÎVVS a, um. Adi. Aduerbia ordinatiua Priscian. 15 p. 1022. conf. Tertull. adu. Hermog. c. 19.
ORDINÂLIS e. Adi. Nomen ordinale, primus, secundus, etc. Priscian. 2 p. 581.
page 618, image: s0618ORDINABILITER Adu. Zeno Veron. Serm. 6 Frumenta ordinabiliter creata, omni furfure abiecto.
ORDOVICVM i. n. Nomen est ciuitatis, a qua Ordouices: quos Iulius Agricola debellauit Tacitus in vita Agric. 18. Ann. 12, 33.
ORE
OREA ae. f. [ xalino\s2 ] Festus: Oreae, Fraeni, quod ori inseruntur, dicti. [...]
ORÊADES um. f. Pl. [ *)oreia/des2 ] Nymphae sunt montium, ab [ o)/ros2, quod Graece dicitur mons. [...]
ORÊON i. n. Herba sic dicta, quod in montibus nascatur. [...]
OREOSELÎNVM i. n. [ o)reose/linon ] Montanum apium. Plin. 19, 8. et 20, 11. Diosc. 3, 69.
ORESITROPHVS i. m. Nomen fictum canis venatici, apud Ouid. Met. 3, 233. [ o)resi/trofos2, in montibus nutritus.
ORESTES is. m. [ *)ore/sths2 ] Filius Agamemnonis regis et Clytaemnestrae, qui matrem occidit, eo quod illa patrem Agamemnonem interfecerat. [...]
ORESTÊVS a, um. Adi. [ *)ore/steios2 ] Ouid. Met. 15, 489 [...]
ORESTIS idis. f. Pars Macedoniae. [...]
ORETENVS [1] vid. O S.
ORÊVS i. m. [ *)/oreios2 ] Dictus est Liber pater, teste Festo, a montibus, in quibus fieri sacrificia solebant.
OREXIS is. f. [ o)/recis2 ] Vehemens edendi auiditas: apud Iuuen. Sat. 6, 427 [...]
ORG
ORGANVM i. n. [ o)/rganon ] Instrumentum quoduis, quo ad opus suum vtuntur artifices. [...]
page 619, image: s0619ORGANÂRIVS i. m. [ o)rganopoio\s2 ] Qui organa compingit, aut qui pulsat. [...]
ORGANICVS a, um. Adi. [ o)ganiko\s2 ] Saltus organicus Heliconis Lucret. 3, 133. [...]
ORGANICE Adu. [ o)rganikw=s2 ] Organice moueri, et mechanice apud Vitruu. 10, 1.
ORGE es. f. Fons nobilis in Narbonensi prouincia. [...]
ORGIA orum. n. Pl. [ *)/orgia ] (inquit Seruius ad Aen. 4, 302) [...]
ORGYORA ae. f. Strychni siue solatae species thyrsos emittens 10 vel 12 vlnarum Apul. de Herb. c. 74.
ORI
ORIA vid. HORIA.
ORIOLA [1] ae. f. Diminut. vid. HORIOLA.
ORÎBASVS i. m. Nomen canis fictum apud Ouid. Met. 3, 210. Quod montes velociter ascendat. o)/ros2 enim mons est, et bai/nw ascendo.
ORIBATA ae. m. [ o)reiba/ths2 ] Vid. NEVROBATA. [...]
ORICHALCVM i. n. vid. AVRICHALCVM.
ORICILLA vid. AVRICILLA.
ORICOS, siue ORICVM i. n. [ *)/wrikos2 ] Ciuitas est Epiri a Colchis condita, teste Plin. 4, 23. de qua Lucanus 3, 187 [...]
ORICIVS a, um. Adi. [ *)ori/kios2 ] Terebinthus Oricia Virg. Aen. 10, 136. Conf. Propert. 3, 6, 48. et Auien. Descript. Orbis 551.
ORICVLA ae. f. pro Auricula e MSS. edidit etiam Harduinus. Plin. 11, 52 s. 114 extr. ex Trogo, Oricularum magnitudo loquacitatis et stultitiae nota est.
ORICVLARIVS a, um. Adi. [ w)tiko\s2 ] pro Auriculario subinde apud Celsum legitur, ea ratione qua Coliculus et Colis, pro Cauliculo et Caule dicitur: et Codex et Plostrum, vt Focale a Faucibus, pro Caudex et Plaustrum. [...]
ORIDIA pro Oriza vel Oryza in libris antiquis obseruauit Salmas. ad Lamprid. Antonin. Pium c. 9.
ORIDVRIVS a, um. sklhro/stomos2 Gloss. Gr. Lat.
ORIENS [1] vid. ORIOR.
ORIFICIVM i. n. Apertura, quasi tu dicas os factum, vt opificium est opus factum. [...]
ORIGA vid. PERORIGA.
ORIGANVM i. n. [ o)ri/ganon ] Herba. Plin. 20, 17 [...]
ORIGANÎTVS a, um. Vinum origanitum Cato R. R. c. 127.
ORÎGO inis. f. [ r(h/zion, ai)ti/a, a)rxh\ ] Ab Orior deriuatur, et Principium, initium, causam, ortum, slirpem, semen, siue fontem significat. [...]
page 620, image: s0620ORIGINÂLIS e. Adi. [ a)rxoeidh\s2 ] Parens originalis frugum, Ceres. Apul. Met. 11 pr. [...]
ORIGINALITER Adu. Augustin. Retract. 1, 15. et de Trinit. 3, 9.
ORIGINARIVS a, um. Adi. [ a)rxiko\s2 ] Budaeus, originarii, sunt, qui contrahunt municipatum origine principaliter, vt Accursius in rub. [...]
ORIGINATIO ônis. f. [ e)tumologi/a ] Quinctil. 1, 6, 28 Sunt qui vim potius intuiti, originationem vocent. De etymologia.
ORIGINITVS Adu. Ammian. 31, 6 Vnde etiam Persae, qui sunt omnes originitus Scythae.
ORINDA ae. f. Panis genus et semen peculiare Aethiopiae, sesamo persimile. Vid. Hesych. in [ o)ri/ndhn. Apic. 2, 2 Orindam infusam terere.
ORIOLA [2] vid. sub HORIA.
ORÎON ônis. m. Prima communi. [...]
ORIOR îris vel eris, ortus sum, îri. Dep. [ te/llw, a)nate/llw, a)ni/sxw, e)canate/llw, e)panate/llw, e)pite/llw, u(pofu/omai ] Oriri mediam semper producit, Oritur corripit. [...]
ORIENS [2] entis. Partic. [ a)nate/llwn, a)nisxo/menos2 ] Austri orientis motus Hor. Carm. 3, 27, 22. [...]
page 621, image: s0621ORIENS [3] Subst. [ a)natolh\ ] Pars ea mundi, in qua sol oriri solet, isque Aequinoctialis Colum. 1, 5, 7 [...]
ORIENTALIS e. Adi. Auxilia Orientalia Iustin. 14, 4, 18. Regna Orientalia Idem 39, 5, 3. Ab Orientali arboris parte Pallad. 3, 17.
ORTVS [1] a, um. Partic. [ fuo/menos2 ] Cic. pro Cluent. 161 [...]
ORTVS [2] ûs. m. [ ge/nnhsis2 ] Natiuitas, nascendi principium. [...]
ORTÎVVS a, um. Adi. A plaga Orientis. Manil. 3, 189 Ortiuo totidem de cardine duces.
ORITVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): ORITV=RVS [ORITÛRUS]] a, um. Part. [ u(pofuso/menos2 ] Hor. Epist. 2, 1, 17 Nil oriturum alias, nil ortum tale fatentes.
ORIVNDVS [1] a, um. Adi. [ a)po/gonos2 ] Idem fere quod Ortus; nisi quod interdum specialius remotiorem originem significare videtur, quorsum trabunt quidam Vlpian. l. 190 ff. [...]
ORIPELARGVS i. m. [ o)reipe/largos2 ] Plin. 10, 3 quasi tu ciconiam montanam dicas, inter aquilarum genera.
ORIPVTIDVS a, um. o)zo/stomos2 Gloss. Gr. Lat.
ORÎTES is. m. Gemma, de qua sic Plin. 37, 10 Orites globosa specie, a quibusdam et siderites vocatur, ignem non sentiens.
ORITHYIA ae. f. [ *)wrei/quia ] Filia Erichthei Athenarum regis, quam Boreas adamatam rapuit, et in Thraciam secum detulit, ex qua Zetum et Calaim silios procreauit, vt pro vera historia retulit Eusebias. [...]
page 622, image: s0622ORIVNDVS [2] vid. ORIOR.
ORIX vid. ORYX.
ORIZA [ o)ru/za ] Hor. Serm. 2, 3, 155. vid. ORYZA. Conf. ORIDIA.
ORM
ORMENIS idis. f. Filia Ormenii, Astydamia, ab Hercule rapta. Ouid. Epist. 9, 50 Nec referam partus, Ormeni Nympha, tuos.
ORMENVS i. Teste Homero, Magnesiae ciuitas, idque Plinius consirmat 4, 9.
ORMINIVM, siue ORMINVM i. n. [ o)/rminon ] Siluestris asparagus, quam corrudam Columella et Cato vocant. [...]
ORMINOS AGRIOS herba. Plin. 26, 10 vbi Harduin. leg. horminos.
ORMINALIS is. f. Herba, alias Satyrion. Apul. de Herb. c. 15.
ORN
ORNAMENTVM [1] vid. ORNO.
ORNEVS [1] i. m. Ixionis et Nubis silius, vnus ex Centauris. Ouid. Met. 12, 339.
ORNIS f. [ o)/rnis2 ] Latine dicitur Auis, vel Gallina, vtilissima auium.
ORNITHIAE arum. m. Pl. [ *)orniqi/ai ] Venti Septentrionales. [...]
ORNÎTHON ônis. m. [ o)rniqw\n ] Latine Auiarium dicitur. [...]
ORNITHOBOSCÎVM i. n. [ o)rniqoboskei=on ] Locus, in quo gallinae et aues depascuntur et enutriuntur. Varro de R. R. 3, 9, 2 De iis, qui ornithoboscium instituere volunt.
ORNITHOTROPHIA ae. f. [ o)rniqotrofi/a ] Cohortalis ratio Colum. 8, 2, 6.
ORNITHOTROPHÎVM i. n. [ o)rniqotrofei=on ] Locus, in quo aues educantur. [...]
ORNITHOGALE es. f. [ o)rniqoga/lh ] Herba, quam describit Plin. 21, 17.
ORNO âre. [ kosme/w, perie/pw, toreu/w, daida/llw, e)kste/llw, ka/zw ] Pulchrum et decorum facere, honorare, rebus necessariis, et praesidiis atque armis instruere. [...]
page 623, image: s0623ORNANS antis. Partic. Mulieres cum verecundia et sobrietate ornantes se Vulg. 1 Timoth. 2, 9.
ORNANDVS a, um. Partic. [ kosmhte/os2 ] Suet. Aug. c. 12 [...]
ORNÂTVS [1] a, um. Partic. [ kekosmhme/nos2 ] Ornatus pessume Plaut. Aul. 4, 9, 10. [...]
ORNÂTVS [2] ûs. m. [ ko/smos2, kosmio/ths2 ] vel Ornati, antique, vt apud Ter. Andr. 2, 2, 28 [...]
page 624, image: s0624ORNÂTE Adu. [ kekosmhme/nws2 ] Recte, proprie, eleganter et disposite: Ornate dicere, proprium est eloquentis, vt ait Quinctil. 8 [...]
ORNATIO ônis. f. Vitruu. 5, 7 Specie ornationis, etc.
ORNÂTOR, ôris. m. Gloss. Vet. Ornator, [ kosmh/ths2. Cassiodor. Epist. 1, 2 Aceruus Neptunius generator florentis purpurae, ornator solii.
ORNATRIX îcis. f. [ kosmh/tria ] Suet. Claud. c. 40 [...]
ORNAMENTVM [2] i. n. [ ko/smhma ] Idem quod Ornatus. [...]
ORNÂMEN inis. n. Mart. Capella 6 p. 192 Cyllenium excludit ornamen.
ORNAMENTARIVS i. m. Gloss. Gr. Lat. [ kosmh/ths2, ornamentarius, ornator.
ORNVS i. f. Arbor. Columel. de Arbor. c. 16 [...]
ORNEVS [2] a, um. Adi. Orneam frondem bubus recte praebebimus Colum. 11, 2.
page 625, image: s0625ORNYTVS, vel ORNITVS Teuthides cognominatus. Vid. Virg. Aen. 11, 677. et Val. Flacc. 3, 173. et Stat. Theb. 12, 207 et 219.
ORO
ORO âre [ de/omai, eu)/xomai, parakalw= ] ab Ore fit, inquit Varro de L. L. 5, 7 extr. [...]
ORANS antis. Partic. [ eu)xo/menos2 ] Ter. Eun. 5, 5, 14 [...]
ORANDVS a, um. Partic. [ dehte/os2 ] Numina oranda Virg. Aen. 2, 232.
ORÂTVS a, um. similiter Partic. [ dehqei\s2 ] Plaut. Mil. 2, 6, 9 Sed satin' oratus abit? Prece multa oratus Hor. Epist. 1, 13, 18. Per diuos oratus Idem Serm. 2, 3, 176. conf. Paterc. 2, 70, 1.
ORATVM i. n. [ dehqe\n ] Quod orauimus. Ter. Hec. 4, 1, 60 Ne orata nostra nequeat diutius celare. Id. ibid. 3, 3, 25 Sed, quum orata eius reminiscor.
ORATVS ûs. m. [ de/hma ] Precatio, rogatio. Plaut. Cas. 4, 1, 17 [...]
ORATIO ônis. f. [ lo/gos2 ] est omnis Locutio, auctore Cic. de Clar. Orat. 69. [...]
page 627, image: s0627ORATIVNCVLA ae. f. Dimin. [ logi/dion ] Cic. de Nat. Deor. 3, 43 c. 17 De quibus in illa aureola oratiuncula dicit Laelius.
ORÂTOR, ôris. m. [ r(h/twr ] Si audimus Catonem apud Quinctil. 12, 1, 1 [...]
page 628, image: s0628ORATORIVS a, um. Adi. [ r(htoriko\s2 ] Quod ad oratorem pertinet. [...]
ORATORIE Adu. [ r(htorikw=s2 ] Oratoris more, h. e. Ornate et eleganter. [...]
ORATORIA ae. f. [ r(h/tra ] Oratrix. Quinct. 2, 14 pr. Oratoria sic effertur vt elocutoria, oratrix vt elocutrix.
ORATORIVM i. n. [ eu)kth/rion ] Locus precationis, Templum. Vid. Augustin. Epist. 109. et Vulg. Int. Iudith. c. 9, 1.
ORÂTRIX îcis. f. Plaut. Mil. 4, 2, 80 Quum me oratricem haud spreuisti, siuistique exorare ex te. Quinct. 2, 14 pr. Rhetoricem in Latinum transferentes, tum Oratoriam tum Oratricem nominauerunt.
ORAMENTVM i. n. Quidquid ad orandum valet. Mutari potest blandimentis, oramentis caeteris meretriciis Plaut. Truc. 2, 2, 63 vt legit Meurs.
OROBANCHE es. f. [ o)roba/gxh ] Quasi tu Eruanginam dicas, quod eruum circumligata strangulet et enecet: Herba est subrubens, subbispida, caule duorum palmorum, aut paullo amplius. [...]
OROBIA ae. f. Turis genus, minoribus constans guttis, teste Plin. 12, 14 [...]
OROBÎTIS is. f. [ o)robi/tis2 ] Coloris species ex lutea herba confecti Plin. 33, 5.
OROBINVS a, um. Adi. Color eruorum. Plin. 37, 10.
OROBVS i. m. [ o)/robos2 ] Eruum Diosc. 2, 100.
ORÔDES is. m. [ *)orw/dhs2 ] Rex Parthorum, qui Crassum Romanum cepit et occidit. [...]
OROETICVM i. n. Inter Vina transmarina. Plin. 14, 7.
OROMEDON ontis. m. Gigantis nomen apud Propert. 3, 8, 48.
ORONTES is. m. [ *)oro/nths2 ] Vir Troianus, qui Troia capta cum Aenea in Italiam nauigans, naufragium fecit, vt scribit Virg. Aen. 1. 113 [...]
ORONTÊVS a, um. Adi. [ *)oro/nteios2 ] Myrrha Orontea Propert. 1, 2 pr.
ORÔPVS i. f. Oppidum in Attica, in consinio Boeotiae Plin. 4, 7. Sunt autem plura eius nominis.
OROPYGIVM i. n. [ o)r)r(opu/gion ] Extrema pars spinae; vide Medicos. Conf. VROPYGIVM.
OROZÊLON i. n. Herba eadem, quae Chamaepitys. Apul. de Herb. c. 26.
ORP
ORPHANVS i. m. [ o)rfano\s2 ] Qui caret patre praesidioque paterno. Hinc
ORPHANOTROPHÎVM i. n. Leg. 22 Cod. de SS. Eccles. Et l. Omn. priu. C. de Episc. et Cler.
ORPHANOTROPHVS i. m. Ibidem.
ORPHEVS ei. m. [ *)orfeu\s2 ] Duarum syllab. [...]
page 629, image: s0629ORPHÊVS a, um. Adi. trisyll. [ *)/orfeios2 ] Vox Orphea Ouid. Met. 10 [...]
ORPHICVS a, um. Adi. Orphicum carmen Cic. de Nat. Deor. 1, 107.
ORPHAICVS a, um. Adi. Qui Orphei dogmata interpretantur. Liberum Patrem Orphaici nou=n u(lino\n suspicantur intelligi Macrob. Somn. Scip. 1, 12.
ORPHNAEVS i. m. [ *)orfnai=os2 ] Equus Plutonis, a tenebris nomen habens. [...]
ORPHVS i. m. Piscis species. Plin. 9, 16. et 32, 11. Ouid. Hal. v. 103 vocatur Orphas. Vid. Vlit. ad h. l.
ORS et ORT
ORSILOCHE es. f. Nomen Tauricae Dianae. Ammian. 22, 8 Immolantes aduenas Dianae, quae apud eos dicitur Orsiloche. Conf. Hadr. Iun. Animadu. 4, 23.
ORSVS [3] vid. ORDIOR.
ORTHAMPELOS i. f. Vitis ipsa se sustinens Plin. 14, 3. quasi erectam vitem dicas.
ORTHANVS i. m. Bacchi epitheton. Vid. Heins. et Drakenb. ad Sil. 3, 395.
ORTHIVS [1] a, um. Adi. Arduus, erectus. [...]
ORTHOCISSVS i. m. [ o)rqoki/ssos2 ] Hederae species, quasi erecta hedera. Columel. 11, 2 Orthocissos et hederas idibus Februarii poni oportere.
ORTHOCÔLVS a, um. Affectus neruorum, quo perpetuo tenduntur, nec possunt inflecti. Veget. 2, 54 Iumenta orthocola.
ORTHODOXVS i. m. o)rqo/docos2 ] Rectae sententiae aut fidei. [ do/ca enim sententiam significat. Vtuntur Isidor. 7, 14. Hieron. Epist. 144 ad Damas.
ORTHOEPÎA ae. f. Emendata cum suauitate vocum explanatio Quinctil. 1, 5 et 6.
ORTHOGÔNIVS a, um. Adi. [ o)rqogw/nios2 ] Quod rectis angulis constat, vel inclusum est. Columel. 5, 2 Orthogonius ager.
ORTHOGRAPHIA ae. f. [ o)rqografi/a ] Latine Recta scriptura dicitur. [...]
ORTHOGRAPHVS i. m. Artis orthographicae peritus. [...]
ORTHOGRAPHICVS a, um. Adi. Cassiod.
ORTHOMASTIVS a, um. Adi. Orthomastia Poma dicuntur ab effigie mammarum rectarum Plin. 15, 14.
ORTHOMINIVM i. n. Lini species. Plin. 19, 1.
ORTHONNA inter herbas ita commemoratur a Plinio 27, 12 s. 85 Orthonna in Syria nascitur, similis erucae, perforatis crebro foliis, flore croci, etc.
ORTHOPNOICVS i. m. [ o)rqopnoi+ko\s2 ] Qui eam anhelitus difficultatem habet, vt nisi recta ceruice stet, spirare non possit. [...]
ORTHOPNOEA ae. f. [ o)rqo/pnoia ] Passio ipsa, et difficultas anhelitus. [...]
ORTHOSTATA ae. m. [ o)rqosta/ths2 ] Vitruuius 2, 8 [...]
ORTHRAGORISCVS i. m. [ o)rqragori/skos2 ] Piscis. Plin. 32, 2 Appion maximum piscium esse tradit porcum, quem Lacedaemonii orthragoriscum vocant. Grunnire eum cum capiatur.
ORTHIVS [2] i. m. Canis apud inferos. Vid. N. Heins. ad Sil. 13, 845.
ORTON [ *)/ortwn ] Ptolemaeo 3, 1 Pelignorum vrbs: hodie Ortona. Vid. Sigon. ad Liu. 11, 43 pr.
ORTVS [3] i. vid. HORTVS.
page 630, image: s0630ORTVS [4], a, um. et ORTVS ûs. vid. ORIOR.
ORTYGIA ae. f. [ *)ortugi/a ] Insula in mari Aegeo, quae consuetius Delos dicitur. [...]
ORTYGOMETRA ae. f. [ o)rtugomh/tra ] Regina, aut mater adeo, coturnicum, maior aliquanto, ac nigrior auis. Plin. 10, 23 de coturnicibus loquens, Aquilone ergo maxime volant, ortygometra duce.
ORTYX y gis. f. [ o)/rtuc ] Auis, quae Coturnix dicitur. 2 Ortyx, Herba, de qua Plin. 21, 17 Stelephuros quam quidam ortyga vocant, alii plantaginem.
ORY
ORYX y gis. m. [ o)/ruc ] Plin. 2, 40 [...]
ORYZA, s. ORIZA ae. f. [ o)/ruza ] Frumenti genus, quod ita describit Plin. 18, 7 s. 13 [...]
OS
OS [1], ôris. n. [ sto/ma ] Proprie Concaunm illud labiis septum, tectum genis, intra quod sunt lingua et dentes. [...]
page 633, image: s0633ORARIVM, ORIDVRIVS, ORIPVTIDVS vid. in suis elementis.
ORETENVS [2] Adu. Nisi diuisim legere malis, Modo pectore, modo ore tenus exstantes Tacit. Ann. 1, 70, 3. [...]
OSCVLVM i. n. Dimin. [ stoma/tion ] Paruum os. Ouid. Met. 1, 499 [...]
OSCILLVM i. n. stoma/tion Onomast. Vet. it. proswpei=on Oscilla]
page 634, image: s0634Dimin. est a Dimin. Osculum, sicut a Tantulo, Tantillum. [...]
OSCILLO âre. Funis ex alto suspensi ope antrorsum retrorsum, sursum deorsum se iactare. [...]
OSCILLATIO ônis. f. Petron. c. 140 [...]
OSCVLOR âri. Dep. [ file/w, katafile/w, kune/w ] Os cum ore conferre Fest. in Ausculor. [...]
OSCVLANS antis. Partic. Cic. Somn. Scip. 5 c. 3. Plaut. Mil. 2, 3, 17 et 67 Videre osculantem cum alieno viro. conf. Nep. 25, 22, 1.
OSCVLÂTVS a, um. Passiue. Apul. Met. 2 p. 117 Osculato tuo capite. Sidon. 8, 11 Sancta et Gallicini manu osculata.
OSCVLABVNDVS a, um. Adi. Suet. Vitell. c. 2. Apul. Met. 11 p. 259 Velut manum sacerdotis osculabundus.
OSCVLÂNVS a, um. Adi. Idem. Osculana pugna apud Festum. Vid infra.
OSCVLATIO ônis. f. [ fi/lhsis2 ] Cic. pro Cael. 49 c. 20 [...]
OS [2] ollis. n. [ o)ste/on, o)stou=n ] Durum illud in corpore animali, quod caro vestit. [...]
page 635, image: s0635OSSE is. Antiquum idem, ac Os, ex Varr. et Titinn. affert Charis. p. 40 addens Nominatiuum esse hoc Osse.
OSSVM i. n. Veteres etiam dixere et Pl. Ossua. vnde Ossuarium, de quo paullo post. [...]
OSSVLVM i. n. Dimin. Const. Afer de Animal. Ossulum quod in vulua asinae est, si mulier tulerit, non concipiet.
OSSICVLVM i. n. Dimin. [ o)sta/rion ] Gell. 6, 1 [...]
OSSICVLÂTIM Adu. [ kat' o)sta/rion ] Minutatim. Caecilius, Fallacia, ossiculatim Parmenonem de via liceat legant Nonius 2, 609.
OSSICVLARIS e. Ossiculare remedium Veg. Veter. 4, 28, 6.
OSSETIM Adu. Plaut. Men. 5, 2, 105 Hunc senem ossetim dedolabo. ita legit Pareus.
OSSEVS a, um. Adi. [ o)stino\s2, o)steino\s2 ] Quod est ex osse. [...]
OSSIFRAGVS a, um. Adi. Sen. Controu. 5, 33 [...]
OSSILAGO, vel OSSVLAGO callus vitiosus et ossis duritiem imitans. [...]
page 636, image: s0636OSSILEGVS i. m. Qui legit ossa. Onomast. Vet. Ossilegus, [ o)stolo/gos2.
OSSILEGIVM i. n. [ o)stolo/gion ] Gloss. Philoxen. [ o)stologi/a, Onomast. Vet. Vid. Kirchman. de Funer. 3, 6. et Desid. Herald. Adu. 1, 7. Vid. p. a. Ossa legere.
OSSILLO âre i. in frusta concidere, legit ap. Plaut. Amph. 1, 1, 29 Dousa, vbi vulgo oscillet.
OSSIPAGA [1], vel OSSIPANGA Dea Arnobio restituenda, si audimus Meursium, Canterum, Stewechium. [...]
OSSVARIA ae. f. [ o)stodoxei=on ] Locus, in quo reponuntur ossa defunctorum. [...]
OSSVARIVS a, um. Adi. Ossuariae ollae in antiquis Inscript. Vid. Voss. Etym. 359. et Fabretti Inscript. p. 16.
OSSVÔSVS a, um. Adi. Plenus ossibus. Veget. de Re Vet. 2, 13, 4 Loci ossuosi et commissurales.
OSC
OSCICVLVM vid. OSSICVLVM n. 2.
OSCEDO vid. OSCITO.
OSCEN inis. c. Q. d. Ore canens auis, vt tubicen. [...]
OSCINVM i. n. [ oi)wnismo\s2 ] Auium augurium. Cic. de Legib. 2, 21 c. 9 Iidemque fulgura atque oscina pianto. Correctiora exemplaria legunt Obstita. v. v.
OSCHEVM i. n. [ o)/sxeon ] Latini Scrotum dicunt, id est testium receptaculum. [...]
OSCI orum. m. Pl. [ *)/oskoi ] Italiae populi, in Campania, a quorum oris foeditate obscenos dictos putat Acron ad Hor. Sat. 1, 5, 62. [...]
OSCVS a, um. Adi. [ *)/oskos2 ] Cic. Fam. 7, 1 [...]
OSCE Adu. Osce loqui Gell. 17, 17. Vid. supra.
OSCILLVM, OSCILLO vid. OSCVLVM, in OS, oris.
OSCINIS vid. OSCEN.
OSCITO âre. [ xasma/w ] Os commouere, et os totum aperire, vt sit prae somno aut taedio. [...]
OSCITANS antis. Partic. [ xasmw=n ] Cic. pro Milon. 57 [...]
page 637, image: s0637OSCITANTER Adu. [ xasmwdw=s2 ] Negligenter. Cic. de Clar. Orat. 276 c. 80 Quum indicia mortis se comperisse manifesto et manu tenere diceret, tam solute egisset, tam leniter, tam oscitanter.
OSCITANTIA ae. f. Pro Oscitatione, sed male. Vid. Cellar. Antibarb. p. 78.
OSCITATIO ônis. f. [ xa/smh ] Plin. 7, 6 [...]
OSCITABVNDVS a, um. Apud. Gell. in lemmate 4 c. 20 et Sidon. Epist. 2, 2 Discipulis exponere oscitabundus ordiris.
OSCÊDO inis. f. [ xasmw=des2 ] Vitium, quo quis tenetur, vt saepius oscitet. [...]
OSCVLANA Pugna, a Festo appellatur, et prouerbii loco numeroque refertur, de iis, qui victi vincunt. [...]
OSCVLATIO, OSCVLOR, OSCVLVM vid. OS, oris.
OSI
OSIM pro Ausim, Comicorum more sunt qui legant Cic. Att. 12, 5 sed plerique aliter.
OSIREOSTAPHE es. f. Herba, quae et Cynocephalion dicitur Apul. de Herb. c. 86. Quasi tu Osiridis sepulcrum dicas.
OSIRIACA, vel OSYRIACA ae. f. Herba, quae alias Malua erratica. Apul. de Herb. c. 86.
OSIRIS [1] isvel idis. m. [ *)/osiris2 ] Aegyptiorum Deus, Isidis maritus. [...]
OSIRIS [2] herba vid. OSYRIS.
OSIRÎTES ae. m. Ab Aegyptiis dicitur herba, quam Cynocephaliam, hoc est canis caput vocant, quod canino capiti sit similis. [...]
OSISMII Lugdunensis Galliae populi Plin. 4, 18 s. 32. Diuersi et ad Oceanum sunt et Britanniae minoris pars Osismii Melae 3, 2.
OSO -- OSS
OSOR [2] vid. ODI.
OSPRATVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): OSPRATV=RA [OSPRATÛRA]] ae. f. Cura leguminum siue minutarum frugum in foro L. 18 §. 19 de muner. et honor. ab [ o)/sprion. Sed variat lectio, et eruditorum sententiae. Haloand. Hospitatura.
OSPRION i. n. [ o)/sprion ] Legumen; vnde Apicii liber quintus est Osprios, quasi leguminarius.
OSQVIDATES Populi sunt Galliae Aquitanicae, apud Plin. 4, 19 s. 33.
OSROËNE es. f. Regio Mesopotamiae septentrionalis, cuius caput Edessa. Scribitur et Osdroëne. Vid. Eutrop. 8, 11. et Spanh. de Num. diss. 8 p. 534.
OSSA ae. f. [ *)/ossa ] Mons est teste Solino c. 13 [...]
OSSAEVS a, um. Adi. [ *)ossai=os2 ] Lucan. 6, 334 [...]
OSSIGETANIA ae. f. Regio Hispaniae, Baeticae vicina, cuius meminit Plinius 3, 1.
OSSIPAGA [2] vid. sub OS. ossis.
page 638, image: s0638OSTAE arum. [ w)=stai ] Motus terrae, quibus solum quatitur; vt describit Apul. de Mundo p. 65.
OSTÂNES, vel OSTHANES, vel HOSTANES is. m. Persa magus. De quo Plin. 30, 1. Apul. Apol. Tertull. de Anima c. 57 et Min. Fel. Oct. p. 61 c. 26.
OSTENDO di, sum et tum, ere. [ dei/knumi, e)pidei/knumi, fai/nw ] Demonstrare. [...]
OSTENDENS entis. Partic. Nepos 10, 4, 1 Nauem ei dedit ostendens se id vtriusque facere causa. Trunca ostendens corpora Ouid. Met. 3, 724. Me matribus ostendens Ithacis Idem ib. 13, 512.
OSTENSIO ônis. f. Apul. Met. 3 p. 133, 19 [...]
OSTENSIONALIS e. Adi. Milites ostensionales Lamprid. Alex. c. 33 i. ostentationi comparati, vid. Casaub.
OSTENSOR, ôris. m. Tertul. Apol. c. 11 Nouae frugis auctor quia ostensor et inuentor.
OSTENTRIX îcis. f. Hanc vocem reperit Barthius in vetustissimo Codice Stat. Theb. 5, 703 Grati ostentrix fluminis. Vulgo Inuentrix.
OSTENSVS a, um. Partic. [ dedeikme/nos2 ] Caedes ostensa Sullae Lucan. 2, 192. Spes ostensa Ter. Phorm. 5, 4, 7.
OSTFNTVS a, um. Participialiter. [...]
OSTENTVS ûs. m. [ xleu/h ] Spectaculum, specimen. [...]
OSTENTO âre. Frequent. [ e)pidei/knumai, kompa/zw, a)lazoneu/omai.] significat, saepe vel cum affectu vel affectatione adeo ostendere. [...]
page 639, image: s0639OSTENTANS antis. Partic. [ e)pideiknu/menos2 ] Frontem albam equus arduus ostentat Virg. Aen. 5, 567.
OSTENTÂTVS a, um. Partic. [ prosepidedeigme/nos2 ] Terent. Eun. 3, 5, 56 [...]
OSTENTÂTOR, ôris. m. [ kompasth\s2, a)lazw\n ] Iactator. [...]
OSTENTATIO ônis. f. [ a)lazonei/a ] Iactantia. [...]
OSTENTATRIX îcis. f. Apul. Apol. p. 323 [...]
OSTENTABILIS e. Adi. Gloss. Lat. Gr. Ostentabile, [ e)pideiktiko/n.
OSTENTÂMEN inis. n. Prudent. Psychom. 204. et Tertull. adu. Gnost. c. 13.
OSTENTATICIVS a, um. Adi. Ostentaticia virginitas Tertull. de Virg. Veland. c. 3.
OSTENTATORIVS a, um. Aliud Adi. Ostentatoria nouitas Mart. Capell. 2 p. 38.
OSTENTVM i. n. [ te/ras2 ] i. Portentum: quod futurum aliquid ostendat, vt putabantur olim Cometae, tonitrua die sereno. [...]
OSTENTIFER era, erum. Adi. Onomast. Ostentiferum, [ teratw=des2.
OSTENTARIVS i. m. [ teratosko/pos2 ] Ostentarius Tuscus Macrob. Saturn. 3, 7. Ostentorum procurandorum artem professus.
OSTEODES um. f. Pl. [ *)ostew/deis2 ] Insulae sunt Siciliae adiacentes ab ea parte, qua Africam spectat Plin. 3, 8.
OSTIA ae. f. [ *)wsti/a ] Vrbs in ostiis Tiberis sita, ab Anco Martio condita, vt scrihit Liu. 1, 33 [...]
OSTIENSIS e. Adi. Ora Ostiensis Plin. 9, 17. [...]
OSTÎGO inis. f. [ leixh\n ] Alias Mentigo dicitur. [...]
page 640, image: s0640OSTIVM i. n. [ qu/ra, qu/reqron ] Ianua. [...]
OSTIOLVM i. n. Dimin. [ quri/dion ] Columel. 8, 14, 1 [...]
OSTIÂTIM Adu. [ kata\ qu/reqron ] Per singula ostia. [...]
OSTIARIVM i. n. Tributum in sivgula domorum ostia imperatum: vt columnarium, in singulas columnas. [...]
OSTIARIVS i. m. [ qurwro\s2 ] Ostii custos. [...]
OSTOCOPVS i. m. [ o)stoko/pos2 ] Ossium dolorem sentiens. Seren. 922 Ostocopon lento conducit melle perungi.
OSTRACA ôrum. n. [ o)/straka ] Graecis testae sunt, voce non minus late patente, quam Latina. Hinc
OSTRACIAS, ae. m. s. OSTRACÎTIS idis. f. [ o)straki/as2 ] est gemma Testacea durior, altera achatae similis, nisi quod achates politura pinguescit: duriori tanta inest vis, vt aliae gemmae scalpantur fragmentis eius. [...]
OSTRACISMVS i. m. [ o)strakismo\s2 ] Relegationis genus. [...]
OSTRACIVM i. n. Latine Testula dicitur, Graece [ o)stra/kion. pro Onyche: Plin. 32, 10 Inuenio apud quosdam ostracium vocari, quod aliqui onychem vocant.
OSTREA, ae. f. vel OSTREVM i. n. [ o)/streon ] Tum generatim conchae, tum peculiariter illae, quae asperam, scabramque testam habent. [...]
page 641, image: s0641OSTREÂTVS a, um. Adi. [ o)strakw/dhs2 ] pro Duro atque aspero ponitur. Plaut. Poen. 1, 2, 186 Itaque iam quasi ostreatum tergum vlceribus gestito propter amorem vestrum.
OSTREARIVS a, um. Aliud Adi. Ostrearius panis, quo veteres cum ostreis vesci solebant. Plin. 18, 11 s. 27 Panis -- genera -- alias ab opsoniis appellati, vt ostrearii.
OSTREARIA ôrum. n. Pl. [ o)streotrofei=a ] Vbi ostreae vivant et reperiuntur. [...]
OSTREÔSVS a, um. Adi. Cyzicus ostreosa Poëta Phallicus Carm. 77. Catull. Priap. 18 Ora Hellespontia caeteris ostreosior oris. conf. Vinet. ad Auson. Epist. 9, 28.
OSTRVM i. n. [ o)/stron ] Muricis siue conchylii ac purpurae liquor, succus et color, vnde pro ipso Purpureo colore ponitur. [...]
OSTRÎNVS a, um. Adi. [ o)/streios2 ] Ostrinae vestes dicuntur purpureae et subrubeae, auctore Nonio 16, 8. [...]
OSTRIÂGO inis. f. Herba, de qua Apul. c. 28.
OSTRICOLOR, ôris. Sidon. Carm. 5, 18 Ostricolor pepli textus.
OSTRIFER era, erum. Adi. [ o)strofo/ros2 ] Quod ostrum producit. Virg. Georg. 1, 207 Pontus et ostriferi fauces tentantur Abydi. Gerastus ostrifer Valer. Argon. 1, 456.
OSTROGOTHI ôrum. m. Pl. [ *)ostrogo/qoi ] Dicuntur Gothi, qui Orientem versus habitant. [...]
OSTRYA, ae. vel OSTRYS yos. f. Arbor, quae solitaria nascitur circa saxa aquosa, similis fraxino, cortice et ramis, folio pyri, paullo tamen crassioribus longioribusque ac rugosis incisuris, materia dura atque firma: qua in domum illata difficiles partus fieri, mortesque miseras veterum superstitio existimauit Plin. 13, 21.
OSTVM vid. HOSTVM.
OSVS [2] vid. ODI, odisti.
OSVS [3] pro Vsus. Mart. Capell. 2 p. 28. Vid. Not. Grotii.
OSYMANDVAS ae. m. Rex Aegypti antiquissimus. Diodor. Sicul. 1, 49.
OSYRIS is. f. [ o)/suris2 ] Herba. Plin. 27, 12 s. 88 Osyris ramulos fert nigros, tenues, lentos, etc.
OSYRITES Herba. vid. OSIRITES.
OTA et OTH
OTACVSTA ae. m. Emissarius, auscultator, auribus aliorum sermones captans. [...]
OTHO ônis. m. Cognomen Romanum. [...]
OTHONIÂNVS a, um. Adi. Othoniani duces Tacit. Hist. 2, 24. Othonianae partes Ibidem c. 33.
OTHONE es. f. Herba in Syria nascitur, similis erucae, perforatis crebro foliis, flore croci, quare quidam Anemonen vocauerunt Plin. 27, 12. al. Othonne.
OTHRYADES is. m. [ *)wqrua/dhs2 ] Spartiata fuit, qui, quum inter Argiuos et Spartiatas conuenisset, vt trecenti vtrinque delecti de agro Tyreate inter se decernerent, et vtri superiores exstitissent, eorum regio foret: vnus hic tantum victor e Spartiatis superfuit. [...]
OTHRYS yos. m. [ *)/oqrus2 ] Mons Thessaliae, sedes olim
page 642, image: s0642Lapitharum. [...]
OTHRYSIVS a, um. Adi. [ *)oqru/sios2 ] Hebrus Othrysius Claud. Cons. Hon. 3, 147. Orae Idem in Ruffin. 1, 176. Pruinae Martial. 10, 7. Idem 7, 7.
OTHVS, Gigas. s. OTVS potius. vid. ALOEVS.
OTI
OTIA ae. f. Piscis est marinus, ex genere ostrearum Plin. 32 cap. vltim.
OTIS [1] idis. f. w)ti\s2 ] Auicula, a similitudine auricularum dicta, quae [ w)ti/a sunt Graecis.
OTIVM, non OCIVM i. n. Prior lectio enim praeferenda secundum Pierium in Virg. Ecl. 1, 6. [...]
page 643, image: s0643OTIOLVM i. n. Dimin. Cael. ad Cic. Fam. 8, 3 Atque hoc eo diligentius factito, quod quum otiosus sum, planc vbi delectem otiolum meum, non habeo. Delectem, i. Cum delectatione transigam.
OTIÔSVS a, um. Adi. [ sxolai=os2 ] Vacuus ab opere. [...]
page 644, image: s0644OTIÔSE Adu. [ sxolh=| ] Tranquille, libere, sine impedimento. [...]
OTIOSITAS âtis. f. Sidon. Epist. 2, 10 Otiositates trepidanter edere.
OTIOR âri. Dep. [ sxola/zw, r(astwneu/w ] In otio et quiete esse. [...]
OTIÂTVS a, um. Sid. Epist. 3, 1 Artibus instituti, lusibus otiati.
OTIABVNDVS a, um. Adi. Sidon. Epist. 4, 18 Multis diebus otiabundus.
OTIS [2] idis. f. Auis eadem quae Otus. Vid. Plin. 10, 22 et 23. et 29, 6.
OTO -- OV
OTOPETA vid. ODOPETA.
OTRIEVS i. m. et Mygdonus, fratres fuerunt Hecubae, filii Cissei, et patrueles Polymuestoris, teste Porphyr. in 3 Iliados. [...]
OTVS nomen proprium fratris Ephialtae, quorum pater ALOEVS, vbi vid. Scribendum sine adspiratione. [...]
OVALIS vid. OVO, âre.
OVFENTINA Tribus, vid. TRIBVS.
OVIDIVS i. m. Cognomine Naso, patria Sulmonensis, ex equestri familia, diues, ingenio ad Poësin felicissimo, sicut ipse testatur Trist. 4, 10, 25 [...]
OVIS is. f. r(h\n, pro/baton, proba/thma ] a Graeco [ o)/i+s2, interposita v litera propter hiatum, vt in [ w)o\n ouum, ai)w\n aeuum, lanatam illam domesticam nobis significat Pecudem. [...]
page 645, image: s0645OVÎNVS a, um. Adi. [ probatino\s2 ] Quod ex oue est. vt, Cauda ouina Seren. Sammon. c. 15.
OVILLVS a, um. Adi. [ proba/teios2 ] Dimin. ab Ouinus. [...]
OVILLINVS a, um. Adi. Th. Priscian. de Diaet. c. 3 Lac ouillinum. Idem c. 6 Caro ouillina.
OVILIS e. Adi. Apul. Met. 4 p. 145 Ouili stabulationi accommodatus.
OVÎLE is. n. [ poi/mnion ] Locus, in quem oues sese recipiunt. [...]
OVIARIA ae. f. [ poi/mnh ] Ouium multitudo. Varro de R. R. 2 prol. 6 Quod eo facilius faciam, quod et ipse pecuarias habui grandes, in Appulia ouiarias, et in Reatino equarias.
OVIARIVS a, um. [ probatiko\s2 ] Est Adiectiuum Columel. 7, 6, 1 Et quoniam de ouiario satis dictum est, ad caprinum pecus nunc reuertar.
OVICVLA Dimin. [ proba/tion ] Auctor de Viris illustribus c. 43 [...]
OVILIO ônis. m. Ouium custos, qui et Opilio dicitur. Iabolenus in l. fundi, in fine D. de fund. instr. legat.
OVO
OVO âre. [ o)ba/zw ] Laetari, et laetitiam voce, seu cantu demonstrare. [...]
OVANS antis. Part. [ o)ba/zwn ] Virg. Aen. 4, 577 [...]
OVANTER Adu. Tertull. aduers. Valent. c. 28 Propere et ouanter accurrit.
OVÂTVS [1] a, um. Part. Triumphatus, victoria acquisitus. [...]
OVÂTVS [2] ûs. m. [ o)basmo\s2 ] Val. Arg. 6, 18 Hinc barbarici glomerantur ouatus. h. e. Vincentium clamores.
OVATIO [1] ônis. f. [ o)/ba, o)/oua ] Paruus triumphus, quem faciebant ouantes, qui non in curru, sed pedites ouali corona redeuntes ex pugna, quum bellum non erat indictum, vel sine sanguine erat confectum. [...]
OVÂLIS e. Adi. [ o)ba/lios2 ] Quod ad ouationem pertinet. [...]
page 646, image: s0646OVV
OVVM i. n. [ w)o\n ] Partus auium, ex quo pulli nascuntur, itemque piscium et insectorum fetus. [...]
page 647/648, image: s0647OVATIO [2] ônis. f. [ w)otoki/a ] Tempus, quo Gallinae oua faciunt. [...]
OVÂTVS [3] a, um. Adi. [ w)/oeidh\s2 ] Quod est in similitudinem oui factum. [...]
OVICO âre. Oui albumine subigere. Plin. Valer. 1, 17 Ouo crudo ouicare.
OVIPARVS a, um. Adi. Apul. Apol. p. 298. et Fulgent. Mythol. 1, 12. Auson. Mosella v. 133. Vid. VIVIPARVS, in VIVO.
OXA -- OXV
OXALIS idis. f. [ o)cali\s2 ] Lapathi genus. Plin. 20, 21 Vulgus acetosam vocat.
OXALME es. f. Dici potest Acida muria. [...]
OXIA ae. f. Genus nauis quidam legebant Gell. 10, 25. Sed verum est HORIA. v. v.
OXIAE [ *)ocei=ai ] Insulae quaedam paruulae ante Leueadiam Plin. 4, 12.
OXOS i. n. [ o)/cos2 ] apud Suidam Purpura est, quae apud Phoenices tingebatur pretiosissima. [...]
OXVS i. m. [ *)/ocos2 ] Asiae fluuius, quae ortus in lacu Oxo, vt scribit Plin. 6, 16 per deserta Scythiae, in latus Orientale Caspii maris delabitur. Vid. P. Melam 3, 5. et Strab. 11.
OXY
OXYCEDROS i. f. [ o)cu/kedros2 ] Species cedri, ramosa, et nodis infesta Plin. 13, 5.
OXYDRACAE ârum. m. Pl. Indiae populus, apud Curt. 9, 9 et 14. Strab. 15. et Pausan. 1.
OXYGALA, ae. f. vel OXYGALVM i. n. [ o)cuga/la ] quasi Acetosum lac. [...]
OXYGARVM i. n. [ o)cu/garon ] Acidum garum, hoc est garum ex aceto confectum, quod in principio mensae apponi solebat. [...]
OXYGONIVM i. n. Figura est trianguli, quod tres habet acutos angulos Euclid. 1. Elemen. [...]
OXYLAPATHVM i. n. [ o)cula/paqon ] Lapathum acuta habens folia. [...]
OXYMELI, siue OXYMEL ellis. n. [ o)cu/meli ] Acetum melle temperatum. [...]
OXYMÔRON [ o)cu/mwron ] est Sententia acuta, sed quae ob repugnantiam primum intuenti fatua videatur: vt apud Virg. Aen. 7, 295 [...]
OXYMYRSINE es. f. [ o)cumursi/nh ] ad verbum Acuta myrtus. Plin. 26, 11. 15, 7. 23, 9. Scribon. 153. Vid. CHAMAEMYRSINE. et Diosc. 4, 147.
OXYMYRSINVS a, um. Adi. Oleum oxymyrsinum Plin. 23, 4.
OXYPAEDEROTINVS a, um. Adi. Oxypaederotinae vestes Vopisc. in Aurel. c. 46. i. quae colorem gemmae paederotis haberent.
OXYPORVM i. n. [ o)cu/poron ] Oxypora sunt, quae Columel. 12, 57 [...]
OXYPOROPÔLA ae. m. [ o)cuperopw/lhs2 ] Qui cibos vendit aceto conditos. [...]
OXYRRHODON i. n. Acetum rosaceum Octau. Hor. 1, 7.
OXYS y os. f. [ o)cu\s2 ] Herba, quam Officinae Trifolium acetosum vocant Plin. 27, 12. Est et lunci genus Idem 21, 12.
OXYSACCHARVM i. n. [ o)cusa/kxaron ] Potionis genus ex saccharo et aceto. [...]
OXYSCHOENOS i. m. [ o)cu/sxoinos2 ] Acutus iuncus, qui et marinus dicitur Plin. 21, 18.
OXYTONON i. n. [ o)cu/tonon ] Papauer agreste Apul. de Herb. c. 53. Item ap. Grammaticos Dictio accentum habens in vltima.
OXYTRIPHYLLON i. n. Herba. Plin. 21, 9 q. d. Trifolium acutum.
OXYZÔMVS a, um. Adi. Acetoso iure conditus Apic. 6, 9. Prisc. de Diaet. c. 6.
OZAE et OZY
OZAENA ae. f. [ o)/zaina ] Morbus, auctore Celso 6, 8 [...]
OZAENITIS idis. f. [ o)zainiti\s2 ] Herba est ex genere nardi, ad Gangem Indiae fluuium nascens, odore virus referens, vnde et nomen accepit Plin. 12, 12.
OZE es. f. Foetor, oris. Cels. 3, 11 Itaque ei remissioni credendum est, quae etiam immoratur, et iactationem foetoremque quendam oris, (quem o)/zhn Graeci vocant) minuit.
OZYMVM vid. OCIMVM.