AUgustae Rheticorum primum huius caeli spiritum hausit Ioannes
Rarg/Parsimonius dictus, anno salutis reparatae millesimo,
quingentesimo, vicesimo quinto, postridie Epiphaniae. Pater ipsi fuit
cognominis, qui octogenarius apud filium, abbatem, ut dicetur, tunc
Hirsaugiensem, decessit anno Christi septuagesimo septimo, supra
millesimum, quingentesimum; postquam filius hic utrique parentum
[Gap desc: Greek word] pie reddidisset. Puer praeceptore usus doctissimo
viro, et felici iuventutis informatore Sixto Betuleio, prima literarum
humaniorum rudimenta, cum [Gap desc: Greek word] ipse esset, statim
arripuit.
E patriae deinde ludo Tubingaen Academia celebrem missus, tanto cum
conatu ad eruditam doctrinam adolescens adspira vite ut anno
quadragesimo primam in Philosophia lauream, paulo post alteram sit
consecutus. Exinde Wittembergam profectus Lutherum et Melanchthonem
inter alios studiose audivit, Theologiae mancipatus.
Domum reversus post obitum Lutheri anno quadragesimo fexto, Augustae
diaconi munus in se recepit: sed Interimistica illa Formula, quam
respuebat, expulsus, Basilae aliquantisper exulavit. Sed anno
quinquagesimo spe melioris fortunae ad suos reversus, uxore ducta,
ludum literarium, de consulis Augustani consensu, aperuit. Verum nec
ibi diu ei haerere datum: cum scholam ex praexcripto illius
Interimistici libri gubernare nollet: quem ipse librum impiis constare
dicebat dogmatibus, verboque DEI plane contrariis.
Eiectus est ergo iterum cum uxore gravida: quae in pago Lipa, urbi
Augustanae vincino, prelem masculam enixa est: quam, cum aliter fieri
non posset, decima septimana post Tubingae, matre adstante, baptismi
sacramento ecclesiae inserendam curavit. Eodem in oppido diaconi
officium ipsi de voluntate Christophori ducis Wirtembergici, anno
quinquagesimo secundo est demandatum: quo fere quadriennium, collega
Ioanne Isemanno, est functus.
Anno quinquagesimo sexto, Blaubyram translatus est: ubi et uxorem
primam partus difficultate amisit, et aliam Augustanam itidem virginem
Saram, elapso luctus vidui tempore, duxit. Anno deinde quinquagesimo
octavo, pastor ecclesiae Canstadianae, ac mox sequenti contionator
aulicus Stutgardiae est declaratus.
Abbate autem Hirsaugiensi eodem anno rebus humanis exempto, Abbatiae
illius dignitas, Parsimonio est delata: in qua vitae reliquum exegit,
munere suo cum fide et diligentia functus. Nam non solum pro suggesto
sacra docuit: sed et in schola octodecim adolescentes ibi erudivit,
divinis eos rebus, artibus atque linguis im buendo, in super Hebraeae
quoque linguae et Logisticae rudimenta privatim tradendo.
Tandem cursu suo felciter in terris absoluto ad Dominum migravit, anno
Christi millesimo, quingentesimo, octogesimo octavo, die vicesimo
quarto Decembris, sub primam pomeridianam.
Vixit annos sexaginta duos: Hirsaugiae docuit viginti octo annis.
Postridie funus ei factum honorificum in templo Hirsaugiensi, ubi
inter parentes et aliquot liberos suos est sepultus.
Praeter ea, quae alias scripsit collegitve; descripsit omnes picturas
templi Hirsaugiensis. Eae autem sunt omnes historiae veteris et novi
Testamenti: assignatis etiam fere singulorum capitum summis: imagines
item Regum et Monarcharum, a Nimrodo ad Carolum usque V. Sic et icones
Patriarcharum, Iudicum, Regumque populi Dei. In peristylio autem,
omnes allegoria Veteris Testamenti, pretionsis vitris inscriptae, cum
interpretationibus. Has figuras Albertus quoque Marchio
Brandeburgenfis, cum multa essent obliterata, sibi delineandas
curavit: ob simile huic templum Regimonte construendum. Ex Crusii
annalibus Suevicis.