MEmmingae in Suevia vitam orditur Ludovicus Rabus, aiias Gyncer, anno
Christi millesimo, quingentesimo, vicesimo quarto. In patria primis
literarum fundamentis iactis, Tubingam abiit: ubi Theologiae studium
cum elegantiombus Musis ac Philosophicis disciplinis ita coniunxit: ut
testimonium publicum eius Academiae fuerit adeptus.
Posteacum Argentoratum accessisset: suamque doctrinam ac virtutem
aliis probasset: mortuo Zellio anno quadragesimo quarto successor ei
datus, et in summo Argentoratensium templo contionator est constitutus
Sub id tempus Sphinx illa Augustana, toties dccantata, prodiit. Eum in
librum, utpote Pontificios errores stabilientem, cum aliis gravissime
invectus est hie Rabus.
Anno deinde qutnquagesimo tertio Tubingam profectus, Theologiae
insignibus Doctoralib. est ornatus. Fuitque panegytis illa et actus
admodum sollennis: in quo trium, ut vocant, facultatum Doctores uno die
renuntiati sunt: Theologia quidem, Iacobus Andreae, Ludovicus Rabus:
Iureconsulti, Christophorus a Gich, Anastasius Demler, Iacobus
Kunigsbach, Ulricus Wolfhardus Memmingempsis, Petrus Feurerus: Medici,
Ioannes Kobolt, Iosuas Baschar.
Argentoratum reversus officium suum strenue ursit, tum publice
docendo, tum privatim commentando: de quibus laboribus postea. Eodem
anno quinquagesimo tertio Caspari Hedione in curatione studiosorum
succesit: quorum Argentorati in Wilhelmitarum collegio quadraginta
amplius tunc alebamtur.
Interea Ulmensis Res pub. ecclesiam a novae religionis forma
repurgavit: et puram evangelii doctrinam instauravir: eiusquae rei
fehciiis perficiendae causa Rabum Argentorato evocavit. Eo ubi
commigrasier: pastor est ecclesiae Ulmensi praefectusiquo in munere ad
exitum, nisi fallimur, vitae suae perstitit:
Scripta reliquit haec: Historiam martyrum tomis quinque comprehensam:
Conciliationes locorum scrtpturae in speciem pugnamtium: et si quae
alia. Filium etiam reliquit, Iacobum Rabum; qui abevangelicorum
religione ad Pontihciam, nescio qua de causa, turpiter defecit; id
quod et hodie loquuntur scripta ab eo ad patrem, ad Ulmenses suos
populares, et ad alios super co negotio. Responsum ipsi fuit ab aliquo
rhythmis vernaculis edito scripro; cui titulus Nysticorax, in quo
anonymus cum ex allusione nominis et vitae dissolutae narratione
cornparat rapaci et turpi
corvo; eiusque defectionis ad Iesuitas impietatisque in patenta
occasionem detegit. Adeo saepe illud Homericum [Note: * Odys.] probatur:
[Gap desc: Greek section] .
Pantal. l 3. Prosopographiae: Crusius in annalibus Suevicis: Gesnerus
in bibliotheca.