COloniae Agrippinae primum huius caeli spiritum hausit Andreas Gail, sub annum salutis reparatae millesimum, quingeniesimum, vicesimum quintum. Primis literarum elementis imbutus cum a studiis non esset abhorrens, ad iuris disciplinam, generi hominum summe necessariam, animum applicuic: ac primum eius doctores in Germaniae Lycaeis audivit: postea ad exteros perrexit: et in Italia ac Gallia praestantissimis quibusque IC. operam dedit: ubi et insignia meruit Docturae, ut vocant, cum applausu omnium.
Reversus ad suos praxin exercuit: usumque sibi rerum forensium comparavit. Mox a Trevirensi Antistite evocatus, ipsius nomine in augustissimo et amplissimo Imperii iudicio Spirae adsessoris munere functus est: eique annis undecim pro virili sua praefuit.
Fuit idem Maximiliano II. Augusto a consiliis aulicis, et libellis supplicibus: eique Caesar ille gravissimas in Italiam et Galliam legationes credidit: et status Belgii instaurationem cum aliis commisit.
Factus tandem Electoris et Archiepiscopi Coloniensis cancellarius, in patria moritur (alii Romae) die undercimo Decembris anno octogesimo septimo.
Spirae cum esset, quaedam tum decernendis, tum decidendis causis utilia, in usum privatum, succisiva opera collegit: quae temporis deinde successu in quatuor observationum practicarum centurias paulatim excreverunt: quas deinde rogatu amicorum, et ne post obitum suum aliquis Leguleiulorum sibi vendicaret, dommunes et publicas fecit: inque duos libros digessit: quorum primus iudiciorum ordinem, alter contractuum et ultimarum voluntatum materias complectitur. Scripsit etiam de pignoribus librum I. et de pacepublica, et proscriptis sivebamnitis Imperii libros duos. A ccessit
tractatus singularis de manuum iniectionibus, sive arestis Imperii.
Literatia, ut et hoc addamus, et fuit contentio cum Ioachimo Mynsingero; qui eum plagii arguit: quasi frustillatim insersisser
suis seriptis quaedam, suppresso nomine auctoris. Et tantum de Gailio ex praefatione, operibus ipsius praefixa.