PATERNUM hic genus ex Hopperiana, maternum ex Piersmana familia duxit: quae utraque in Erisiae, ob antiquitatem ac nobilitatem celebris semper fuit. Nomen ipsius inde est: quod olim istius districtus, qui inter Stauriensem et Hornensem civitatem, quondam terra continua fuit, nunc mare est;
et nihilominus retento nomine die Hop Heren/h. e, Hoppe dominos appellarunt, ut et nunc dicuntur Hoopers: remanente tamen primae originis vestigio, in antiquis monumentios; ubi non Hoppers, sed Hopper, quasi Hop Heer nomen uniuscuiusque reperitur.
Natus est hic Ioachimus Hopperus, ipso {* d. 11. Noveb, Natalis.} Martini die anno viresimo tertio seouli decimi quinti, Snecae, in aedibus avi materni, quo mater, instante partr, concesserat Habebat enim maritus avitum praedium in Hemelis, prope Staeuriaem, in quo habitabat. Uxor in paerperio interint: nec ipse pater Hopperi valde diu superstes fuit: quamquam post obitum illius aliam duxerat: ex qua Scheltonem suscepit.
Parentibus ergo otbatus, apud aveum et aviam Snecae porro est educatus: et infans ab honestae cive, paulo ante filium enixa, lactatus. Cumque ab ipsain fantia manifestis indiciis ralem se declararet; qui a libris divelli numquam posser: mature puer etiam tum studiis adhibitus, Snecae rudimenta utriusque linguae, et reliquarum trivialium artium fideliter iecit. Anno deinde decimo teritio aetatis Harlemum missus est, ubi tum celebri scholae praeerat M. Cornelius, p. ofessione presbyter. Sub hoc esactis annis quatuor, a Philosophicis disciplinis atque politioribus literis probe instructus, Lovanium venit.
Hic seirusprudentiae studio prorsus addixit: in qua tum insignes publicos doctores audivit Gabrielem Mudaeum, Ioannem Hasium, et complures alios. Interim tamen ut legum fontes et iuris penetralia penitus rimaretur, Philosophiae tum Physicae tum Ethicae diligentius incubuit. Philosophiam autem sectatus est maxime Platonicam; quod hanc iurisconsulto futuro plurimum conferre iudicaret.
Triennio his dato, Parisios, et deinde Aureliam profectus est: ut et usum lingue Gallicae compararet, et eruditorum amicitiam sibi conciliaret. Rursus inde Lovanium, ubi toto conatu ad iuris professionem se conformavit: et Licentiae in utroque iure titulo est ornatus Non ita multo post in publicum prodiit; et partim exercendi sui causa; pattim in gratiam studiosae iuventutis in cathedram legitimae professionis conscendit.
Ex quo antistites Academiae conatus eius mox delata honoraria Iuris professione promoverunt; nullo statuto stipendio; ut doceret exautoritate publica. Hac fretus, liberius potuit ab inveterata barbarorum docendi consuetudine deflectere; et ad puriorem illam veterum iuris tractandi rationem, iuvemum studia revocare.
Ut igitur plausibiliiorem redderet doctrinam suam: iuris artem se traditurum professus, et idcirco digestorum paratitla exorsus, consequentiam titulorum in pandectis ratione subiecta declaravit; quod hactenus illic non inusitatum modo erat: sed et paradoxum
videbatur; quod plerisque persuasum esset; non modo Romani iuris auctorem, Iuslinianum, hominem fuisse prorsus [Gap desc: Greek words] sed etiam ius ipsum in artis formam plane redigi non posse. Itaque Academic antistites exliberalitate ordinum Brabantiae deinceps in ordinatiam paratitlorum professionem, stipendio luculento, cum constituerunt. Interim ipse institutum cursum fide lissime ursit; et uxore ducta non multo post in utroque iuredoctoratus insignibus fuit decoratus. Deinde Lounii odmicilio fixo studiosos in convictum suum recepit; ad quorum profectum; fuique exercendi gratia, privatam quoque disiplinam domisuae exorsus est, dispurationumque exerciria instituit. Duxit autem uxorem Lovanii egregiam virginem Christinam Bertolfiam: cuius pater vir clarissimus Gregorius Bertolfius primus furit in Frisia provinciali Senatus praeses sub Carolo V. Exactis aliquot annis in professione iuris, cum iterum et consultationib. conscribendis vacaret: et ca occasione multis etiam magnatibus innotesceret; in oculis mox fuit comsiliariis secreri Senatus Bruxellis. Ideoque cum in magno Belgii Senatu Mechliniae locus vacaret; Hopperus, ceu regi maxime utilis futu rus, defuncto surtogatus est. Ubi cum senatoria dignitate cum singulari quadam gravitate ac magnificentia fungeretur, gubernatrici visus est idoneus, qui in secreto senatu, ac deinde consilio status propinquioribus regis negotiis adhiberetur. Ita quamdiu Bruxellae fuit: Vigilio Zuichemo, et cardinali Gran vellano, permultum laboris ademit; cum in huius humeros reiceretur; quod ipsis aliqovi exantlandum fuisser.
Postea Carolo Tissenaco, cui apud regem in Hispania retum Belgicarum gubernacula commissa erant, ad suos redire cupiente, Hopperus, postulante rege in illius locum suffectus est, postridie calendas Aprilis, anno sexagesimo sexto, relicta interim uxore cum liberis Bruxellae; quam ad se istuc postea deportavit. Hopperum autem, in Hispania advenientem, rex Catholicus insigni humanitate excepit; et summi consiliarii status Belgici dignitate, ac regii sigilli praefectura ornavit.
In eius mag stratus administratione summae admirationi apud Hispanos fuit, ipsumque regem bonis artibus, prudenria, iustitia, vigilantia, consulendi libertate, ac sinceritate adeo sibi devinxit ut illi dominium in Dalem, et peculiate venandi ius in Gosterlandia (quae pars est occidentalis Frisiae) tandemque eriam, nihil minus exspectandi aut ambienti equesirem dignitatem, ac aureorum calcarium, sponte sua contulerit; iisdem solvennibus, codemque die, quo Ioanne Austriaco, nudato scil. glacdio humerum eius leniter pro more verberando.
Novennio in Hispaniae transacto, et gravissimis interim laboribus exantlatis fortiter, cepit illi corporis tobur paulatim minui: vigore tamen animi nihil flaccescente,
ac tandem phtisin incidit, quae indies incrementum sumens, ita humidum radicale omne absumpsit: ut deiectis corporis viribus ultimo anno, qui mortem praecessit, paucissimo cibo, stomacho in digerendo officium non amplius faciente, vitam sustentarit: Cum autem sibi mortem iam imminere praesentiret: duabus ferme horis ante, quam ex hac vita migraret; ad regem literas subsignavit: qu bus sua in remp. officia servitiaque ipsi fideliss. mente praestita commendavit; aciogavit; ut suae coningis, futurae viduae, liberorumque pupillorum, curam suscipere dignaretur; quam illi se publicis rebus serviti=isque eius debitis per omnem vitam postposuisse sancte affirmabat: acomnia fausta regi ac Domino suo precatus ultimum valedixit. Hora autem mortis adveniente, cum liberis coniunctisque suis benedixisset, Missam in cubiculo celebrati iussit: in qua cum elevatio, ut volunt, corporis Dominici fieret; ipse se magno nisu sublevavit, pileoque capiti detracto cortinam lectnli manu reduxit, ac sacramentum venerabundus adoravit. Neque albam sacerdos adhuc exuerat; cum spiritum, lacrimantibus, qui aderant, etiam extraneis, emisit.
Mortuus est decimo quinto die Decembr. anno millesimo, quingentesimo, septuagesimo sexto, Madriti, sepultusque in ae de S. Trinitatis cum vixisset annos quinquaginta tres mensem unum, dies quinque.
Opera Hopperi in lucem edita praecipua sunt haec:
Sedevardus, sive de vera iurisprudentia ad regem libri XII. nempe [Gap desc: Greek word] sive de iuris ac legum condendarum scientia, libri 4. rerum divinarum et humanarum, sive de iure publica libri 4. ad pandectas, sive de iure civili privato, libri 4.
Themis Hyperborea, sive de rabula regum Frisiae liber unus.
Ferdinandus, sive de institutione principis, liber unus.
In veram iurisprudentiam Isagoges ad filium libri octo: nampe, Paratitl [Gap desc: Greek word] n iuris civilis, sive de divinarum et humanarum rerum principiis libri 4. Elementorum iuris, sive de principiis iusti libri 4.
Dispositio in libr. 4. Institut. et in libr. Pandect.
De iuris arte libri 3.
Paraphrasis in Psalmos Davidicos additis brevibus argumentis et explicationibus, in quinque libros congesta: cum libro, de usu et divisione Psalmorum.
Haec de Hoppero ex Suffrido de secriptoribus Frisiae, et Gesneri bibliotheca.