COnradus Heresbachius in maiorum suorum Heresbachiano castro Glivensis ditionis nascitur; sub annum millesimum, quingentesimum octavum. A puero Gratiis et Musis operatus, praeclaram sibi artium optimarum et principum linguarum acquisivit cognitionem. Inter praeceptores, quibus adolescens operam dedit, laudat Iustinianum Genuensem, episcopum Nebiensem, quem Psalmos Hebraeos explicantem audivit: et sub quo, ut et aliis magistris, Hebraicae linguae cognitionem, quantum ad iudicandum necessarium, sibi comparavit. Cum literarum autem humaniorum studio coniunxit et iuris scientiam: ut non solum cum Platone in Academia acute philosophari: sed etiam cum Catone in cur a de Rep. prudenter consultare posset.
Itaque a Ioanne Clivensi et Iuliacensi Duce in aulam accersitus ad instituendum filium Guilielmum, haud longe post ab eodem in consiliarium est adoptatus. Eo in munere quinquaginta annis amplius dum versatur cum fide et industria: plurimas rerum mutationes est expertus; distractiones religionis; exitialium bellorum seditionumque motus varios; fortunae et consiliorum tragicos eventus. Nec vero solum in cancellis consiliorum Ducum Clivensium est versatus: sed et legationes multas obiit: et res magnas pacis bellique temporibus gessit: ita ut absque invidia et laudem invenerit, et amicos compararit.
Postea cum ad legitimum vitae terminum accederet; ac iam alterum prope pedem, ut aiunt, in sepulcro haberet: mature vasa collegit, et causaria missione a negotiis, et vanis huius mundi occupationibus impetrata, auctarium vitae reliquae in sacris literis statuit consumere, et Davidicis psalmis, quibus universa
seriptura divina [Gap desc: Greek words] et compendio comprehenduntur, senectutem exercere. Psalmos itaque brevibus quidem, sed perquam erubitis scholiis ilustravit: et precandi formulas ad usum simplicium concinnavit; precibus singulis hebdomadae diebus adsignatis.
Ad meliorem vitam abitanno Christi millesimo, quingentesimo. septuagesimo sexto, prid. Eid. Octobris, in suo Lorinsulano; cum sexagesimum annum exegisset.
Commentarium, ut diximus, in psalmos eruditissimum edidit, cui adiectae sunt preces hebdomadariae suis singulis psalmis stipatae: et de re rustica in illo o cio post alios scripsit, non minus morum suavitate de suis, quam eruditione de rep. bene meritus. Edidit et hbros duos de institutione principis deque Repub. Christiiana administranda: Lexicon Graeco laetinum locupleravit: transtulit etiam de Graeco in Latinum quaedam Herodoti, Strabonis, et Thucydidis; de quibus bibliothecae.
Fuit vit dignitate praestans; omni literarum genere absolutus; linguarum plurium, ut Latinae, Graecae, Hebraeae, Italicae, Gallicae, Belgicae, peritus: et quamquam in Pontificatu vixerit; in eoque vita defunctus sit: tamen et fama et monumentis suorum scriptorum aequatam laudem apud evangelicos Postificiosque ipsos post se reliquit; longe felicior hac in parte Erasmo Roterodamo amico suo; qui tamersi summam in scribendo ingenii et literarum gloriam invenerit: tamen neutri parti satisfecit: et prope urrique aequaliter displicuit.
Amicis usus est summis ea tempestate viris: inter quos Erasmus, Ioannes Sturmius, Hadranus Marius Geldriae cnacellarius: cuius potissimum hortatu commentarios de re rustica scribere cepit; ea cum stipulatione: ut Marius hortensis culturae disciplinam explicaret. Verum Mario interea morte prerepto, ipse, quod deerat, sarcire de suoin rei rusticae commentariis cocoactus fuit.
Ioann, Sturmius in praefatione psalmorum ab Hersbachio explicatorum: August. Thuanus l. 62. histor.