INter Germaniae Iureconsultos eloquentiae laude superiori saeculo celebres, primis adscribendus venit Ulricus Mordisius, naturs Lipsiae anno millesimo, quadringentesimo, decimo nono, die decimo tertio Iulii, mane minutis quinque post tertiam. Puer cum a literis minime abhorreret; elementa prima feliciter matureque condidicit. Postea Wittembergam missus, institutione et consuetudine domestica, multis annis usus est, excellentis Iurecon sulti Hieronymi Schurffii: qui cum ut filium dilexit, cum ipse contra praeceptorem amaret, ut parentem.
Ad sacrarum itaque legum studium cum animum adiunxisset: ex Germania in Italiam abiit: praestantissimosque ea tempestate Iureconsultos audivit: et piaeclaram de se exeitavit exspectationem: id quod vel ex his Mariani Socini, qui Paduae et Bononiae diu ius docuit, verbis, epistola ad Schurffium, videre est; Felicem (inquit) et fortunatumte clarissime Hieronyme, semper iudicabo: ovi hic Ulricus Mordeisen, Germanicae nationis aepud nos consiliarius, ornatissimus disciptulus contigit: qui solus ad propagandam tui nominis inclitam famam et celebritatem tibi satis esse posset. Etenim qui iam XL. annos ius civile publice per Italiam doseo, dum more meo omnes diligenger observo: qui reliquis ingenio et diligentia praestare et eminere videntur: hoc ultimo et XVII. anno, quo hic Patavii quater iuris circulos revolvi, hic tuus imo noster iaem Ulricus dignus visus est, quem prae aliis familiarem haberem, et cui ea, quae aliis recondita tenerem, promptus preferrem. Nam ab initio singularem illius audiendi et accedendi me diligentiam, moax interrogandi dexteritatem et sollertiam obiervavi: deinde ubi paulatim iaem cum commilitionibus memetipso quoque disserere, etaudaci cum modestia dise eptare etiam depisset : in magnam sui admirationem nos pertraxit: quod praeter vulgarem aliorum morem, simul cum humanioribus studivis raram iuris cognitionem adhuc iuvenis: feliciter
coniunxisse se nobis probaret. Siquidem non modo depraehabitis lectionibus et materiis praesentibus; sed quibuscumque etiam aliis incidentibus, et subtiltoribus atque obscurioribus iuris articulis, cum gratia et applausu ex tempore disserere nobiscum potuit. Tandem etiam privatim consilia quaedam mea a me efflagitare cepit: quod etsi alienum a communibus scholarium studiis esse dicerem; illi tamen ut Germano et ei, de quo eximiam et praeclaram spem iamdudum conceperam, negare nequaquam volui. Sensi, non in theoricis modo, sed practicis quoque exercitatum: id quod admiranti mihi, te ductore sibi contigisse candide praedicavit. Item post. Tristari certe cepi, quodcito adeo illum a medivelli, et ut videtur, ante tempus immature disiungi contingat. Sed aequius ferendum fuit; cum ad te primum suum patrem redeat; ac honestissimam, et se dignam functionem in Imperialis Camerae summo iudicio adscendat: ubi Celsi nostri exemplo adhub iuvenis quoque ipse de iure pro dignitate et sua et nostra cum laude respondere poteriet. Haecille.
Reverlus igitur ad suos mOrdisius, ut ex superiori liquet epistola, adsessorem iudicii Camerae aliquantisper egit: postea Mauritii Electoris Saxoniae cancellarius est factus: tandem Augusto Electori a literis et ab intimis fuit consiliis: sed fortuna varia.
Nam cum anno sexagesimo quinto Maximilianus Imperator, post conventum Rostochiensem, per Daniae regis et clectoris Saxoniae legatos, inter quos Mordisius, rogaretur: ut mandato publico omnem ex Germania armorum, munitio num, commeatuum, et mericum importationem in Sueciam prohiberet: Mordisius, qui bello non necessario Sueciae regem a Dano vexari, nec quod inter exteros gereretur reges bellum, Germaniae commereia impedire oportere iudicarer; per amicos in aula Caesarca promulgationem mandati dissuasit. Id ubi Elector rescivit; iratus Mordisio, tunc ab officio cancellarii remoto et in domo sua captivo, Georgium Cracovium, quem coniux Augusti, Danae regis soror, obsequentem sibi et fidum in Danica illa causa compererat, Elector substituit. Verum hic primus ad sublimiorem gratiae, dignitatis et potentiae gradum, unde lapsu graviore rueret, aditus Cracovio fuit: de quo alibi.
Ceterum in gratiam receptus Mordisius, ut sunt voluntates aularum flexibiles, vitam caducam cum caelesti commutat Dresdae, a Ghristi nativitate anno millesimo, quingentesimo, septuagesimo quarto die sexto Iunii, aetatis suae anno quinquagesimo quinto, sepultus{*Praedio suo.} Waltersdorffii.
Quantus vir fuerit iudicium illud et commendatio hominis Itali, in laudes Germanorum alias minime profusi, satis
declarat. Praeter alias autem dores praecipue in co enituit [Gap desc: Greek words] et [Gap desc: Greek word] adeo ut iudicatum fuerit, eo tempore cloquentiorem Iureconsultum nuspiam exstitisse.
Ex P. Albini chron. Misniae; Chytraei Sacon. lib. 21.