PROTULIT Simonem Schardium Saxionia, circa annum, millesimum, quingentesimum, trigesimum quintum. Hic amore literarum, non abenuente Minerva, variis in scholis consedit: et pertinaci studio peragratis non tantum Philosophiae spatiis; sed et legum sacrarum immensis exhaustis voluminibus, tantas solidae eruditionis opes acquisivit: ut carus clarusque haberetur tum Philologus, tum Iureconsultus.
Illustrissimi igitur pximum Palatini, Wolffgangi, ducis Bavariae et Bipontini, fuit consiliarius. Postea in eollegium amplussimum Adsessorum in Camera Imperiali, quae Spira Nomtum, est anno sexagesimo sexto accitus; ubi in mumere gravissimo ad vitae usque finem ita se gessit; ut sidem cum in industria certantem luculenre principibus probarit: vereque fuerit, ut Philosophus de bono iudice {*lib. 5. Nicom. cap. 7.}ait: [Gap desc: Greek words] .
De magnis multisque occupationibus ad vitam beatam immaturo quidem, sed feliei obitu abit serutator historiarum et antiquitatum diligens anno millesimo, quingentesimo, septuagesimo tertio, die vicesimo sexto Maii, aetatis suae anno trigesimo octavo Spirae Nemetum. In eius obitum ac memoriam haec epigrammata exstant:
Schardius hic Simon post funera moesia quiescit;
Heu quantum amisit Saxona terra virum.
Imperii adesssor, Nemetum dicebao in urbe
Ius, iustique tenax, eloquiique decus.
Parce tamen lacrimis: nam quae momumenta veliqui,
Perpetuo vitam sunt habitura suam.
ALIUD.
Mortales statunt de te contraria Schardis
Iudicium formis, id variatque tribus.
Pars ait: hunc certe decorat paeudentia iuris:
Pars ait: hic legum condecoravit opus:
Caterapars uno concludit utrumque tenore:
Horum tu Schardi conciliator eris.
Fuit in hoc viro, praeter exquisitam legum notitiam, magna
ingenii celeritas, linguarumque et artium percepta doctrina, laborum patientia, et in quo sunt omnia, summum studium incredibilisque cupiditas patriae memoriae cognoscendae. Itaque et libros comparavit, et itinera fecit: ubi consignare alicuius memoriae vel historiae explicatae spes ostendebatur. Ab hoc consilio neque impensarum magnitudine, quibus pene res illius familiaris dilabebatur: nec periculis, nec taedio abduci potuit.
Saepe dixit: non pri us se desiturum esse, quam patriae mercedem natalis per solvisset; et exemplum edidisset; non tantum quid quisque patriae debeat; sed etiam quid Germanica ingenia, si unam ad rem defixa intentaque essent, Italicis Gallicisque prestarent.
In usum postezitatis elucubravit: Ideam consiliarii, hoc est, de eomsiliis et consiliariis principum, corumave qualitatibus, virture, et electione libellum ex Friderici Furii Cariolani tractatu Hispanico de institutione principis, in Italicam, et inde in Latinam linguam translato. Est ab eodem editum Lexicon Iuridieum iuris utriusque Romani et Pontificii. Exstant et Schardii opera collectae orationes et elegie funebres in exsequiis Germania principum, ab obitu Maximiliani I. Imperatoris seriptae et recitatae.
Reliquit tand empraeter alia ingenii et doctrinae monimenta opushistoricum in quatuor tomos divisum; quorum primus Germaenie antiquae descriptionem ex auctoribus priscis et recentioribus continet: Alter ea quae sub Imperio Caroli V. gesta: Tertius, quae in gubernationem Ferdinandi inciderunt, ab anno Domini millesimo, quingentesimo, quinquagesimo octavo, ad sinem anni sexagasimi tertii: Quartus ea que post acciderunt, imperante Maximiliane II. usque ad annum septuagesimum quartum complectitur. Ac constituerat quidem auctor absolutam Germamanicarum rerum historiam inlucem proferre: singulorumque annorum gesta coniungere: sed oppressus morbo fatalique necessirate, tomum quartum non absolvit; nec nisi ad medium annum millesimum, quingentesimum septuagesimum secundum perduxit. Typographi itaque rogatu Nicolaus Cisnerus, quae ad opus ornandum et absolvendum pertinent, additurum seepistola quadam promisit: in qua et quid in Schardii tomis desideret, et quo ordine Historici, qui de Germania scripserant, disponendi sint, exponit: verum ipse quoque plurimis occupationibus, et tandem morte praepeditus, exspectationi non satisfecit: interim tamen tomis Schardii ornandis noud fuit.
Ex operibus Schardii: scriptis Nicolai Cisneri; et bibliothecis.