ANDREAM WESENBEIUM natum colligimus sub annum Christi millesimum, quingentesimum, vicesimum septimum: cum quadriennium prope naru grandior fuerit fratre Matthaeo, de quo postea, Patria autem ei fuit Antuerpia: Pater primum secretarius, deinde senator illius Rei pub. Petrus: Mater Barbara Cilia, semina lectissima.
De consilio igitur illorum piotunt et honestissimorum parentum, mature praeceptoribus commendatus, studio et labore tantum profecit; ut cum frarre Matthaee Lovanium fuerit mis ad Gabrielem Mudaeum, primarium illa memoria Lovaniensis Acadmiae Iurisconsultum.
Hoc doctore et ductore ita et publice et privatim fuit exercitatus; ut una cum fratte in ordinem ICttorum, publica renuntiatione et applausu, fuerit relarus.
Elic itaque solenuibus rite petactis, Andreas, qui iampridem in consilits studtisque pract cis Mudaeo praecep on bonam navarat operam; indeque rerum usum non paenitendum compatarat: Bruxellas, ad supremum eius provinciae forum, sese contulit: ubi, quod sollertia doctrinaque praestaret, brevi primosinter togacos haberi cepit: et opinione iustitiae, virtutis, eruditionis ad extremum usque florait: omnis pariter conditio nis hominibus secunda fama gratus et expost is.
Nam iniustas causas prorsus non recipiebat: in ceteris religiosa fide et integritate, non minus aderat egentibus, a quibus nullum sperabatur auctoramentum: quam divitibus et opulentis, de quibus crescere posset: quos tamen ipsos, supra constitutum lege honorarium, numquam onerasse deprehensus est.
Paternam etiam consuetudinem, in tuemdis et sublevandis miserorum patrociniis, sancte conservavit: denique omnibus muneris sui functionibus planum fecit: benesicentiae magis in stitiaeque, quam quaestus studio, ad eam se vitae ratiovem potissimum fuisse inductum.
Huic vitae et moribus comtissimis atque suavissimis, domi lectissima coniux, neque degeverantes liberi aequaliter responderunt: adeoque prosperrimo fortunae blandientis flatu perdiu offensionis expets est usus: donec ex inopinato, quae domum patriamque fatali calamitate sors repentina et indigna demersit; ipsum quoque in statae virilisque aetatis flexu, patrociniis
illustrium captivorum, aliisque temporum difficultatibus, non sine periculi metu, irretitum, de medio vitae cursu, anno sexagesimo nono, supra millesimum, quingentesimum, abstulit: exstinctum, ut domestici consirmarunt, maerore animi, vigiliisque ac laboribus, non hab ita valetudinis ratione, perpertuatis: ut vero rumor, quantum existimarelicet, inanis sparsit, veneno, ab alienigena, cuius contra rem venisser, propinato. Sed haec, ut alia, dies Domini indieabit et iudicabit.
Fuit ipse vir studio doctrinaque, quod ad praxin iuris, maximus: ore vitaque omni temperantissimus, morib. ad humanitate, commoditatem, beneficentiam, moderationem, comtis. Ab illo, quod diximus, officio; quod latissime ad usum salutemque hominum patet; nullis unquam conditionibus, quamlibet splendidis, dimoveri se est passus: praeterquam quod in iurisdictionefeudali ad disceptandas id genus controversias, inter curiae pares, ut vocant, adsedit.
Ornarunt autem omnia in ipso dignitas corporis; cum matrem proxime referter; venustasque atque lepos quidam morum singularis: quo velut sale suavitatis, omnia domi forisque, quamlibet acerba, tam urbane festiviterque condiebantur: ut in gravissimis etiam deliberationibus, ac insuavissimis, prout illae actiones ferunt, negotiis, se collegasque suos appositissimis, sed innocentibus facetiis, perspergeret saepius atque exhilararet per omnia, quod eius fieri potuit, congruens symbolo, quod sibi velut normam vitae praescripserat, PIE ET LAETE. Et tantum de Andrea hoc Wesenberio ex Mathaeifratris papiniano.