IAcobus Revardus, de Lipsit elogio Belgii Papinianus, Flander ab ultima stirpe Morinae gentis parentes habuit, domi celebres, opibusque et virtute honestos, natus in Lisvvega mnnicipio agri Brugensis, circa annum millesimum, quingentesimum, trigesimum quintum.
Adolescens Lovanium velut ad mercatum bonarum artium missus, animum ad Iurisprudentiae studinm appulit. Inde Aurelianum in Galliam transiit: biennioque exacto honote actitulo Iurisconsulti ibidem cohonestatus est.
Bello inter reges Hispanum et Gallum exorto, ad suos reversus, Brugensi in urbe sedem fixit, allectus saepius in ordinem Senatorum Post ab Academia Duacena ad iuris professionem honorifice evocatus, munus suum magna cum laude obiit: Rectorque publico bono praefuit.
Dumque studiis aequo plus immergitur, vitium pulmonis, phthisin Medici appellant, contrahit; atque exsucco corpore tabescere paullatim coepit. Brugas itaque decimo octavo mense, valetudinis curandae, regressus, vixit aeger ad annum usque CIC. IC LX VIII. quo flos ille ingeniorum, dumaetatis nondum quartum et tricesimum attigisser, Kalend. Iunii, velut in herba suecisus est; quem si diutius stare Deus permisisset; esset cur Gallis Celtis Iacob. Cuiacium Belgae non inviderent. Solacio tamen esse possunt praeclara ista ingenii monumenta: Ad Leges XII. Tabb. liber singularis: Variorum libri V. Protribunalium liber; Der Praeiudiciis libri II. De auctoritate prudentium liber: De iure liberorum liber, Ad Tit. De regulis iuris commentarius, itemque coniectaneorum libri III. Quae quidem vigiliae expeditum animi vigorem, vividi ingenii aciem; in consiliis de magnis et dubiis rebus capiendis et expediendis sollertis mentis celeritatem; antiquitatis notitiam, arque eximiam viri eloquentiam posteris loquentur. Econiugeliberos aliquot sustulit, in his Petrum sumptnae spei: sed aevi itidem brevis. Conditus est in aede sacra municipii natalis, quam marmorei aliquot maiorum ipsius tumuli exornant. Hoe monumentum amico Ianus Lernutius posuit, mottuum his versibus prosecutus:
Si fas est immortali mortalia ftere?
Atque homini lacrimas persolvisse Deam;
Cum videe exstinctas Leges, Romanaque Iura,
Et tecum hine raptam Flandria Iustitiam.
Macte animis Ravarde tuis. Nampost tua cernes,
Fata, Deam lacrimis reddere iusta tibi.
Aubert. Miraeus in elogtis.