BIschossbemii ad Tubarum flumen Franciae orientalis oppi do. ditionis Archiepiscopi Moguntini, natus est Ioannes Sichardus sub annum nonagesimum nonum, supra millesimum quadringentesimum, Patrem habuit Georgium, matrem Christinam, mediocris fortunae homines. Horum consilio, in patria prima literarum elementa didicit, iisque perceptis a Martino Golio Decano Aschaffenburgensi, cognato suo Erfordiam, uberioris ngenii cultus causa missus fuit. Eo in loco cum artibus aliquandiu
incubuisset, inde Ingolstadium abiit et nobiles aliquot adolescentes erudivit. Hinc Monachium vocatus, ludo poetico praefectus fuit, in quo nobilium pueri instituebantur.
Verum cum animus ad maiora respiceret; eam functionem reliquit, et Friburgum Brisgaudiae concessit. In ea Academia denuo privatos aliquot nobiles erudiendos suscepit. Cumque ipse facie esset liberali et mediocri statura conspicuus, in Evae venustissimae puellae, Florentii Helseri mercatoris siliae notitiam pervenit; camque uxotem duxit. Cupiebar quidem co in loco sedem figere, et publicam aliquam professionem obire: verum, cum de Lutheranismo suspectus, et quibusdam invisus esset: nihil tale impetrare potuit.
Itaque commode accidit; ut Basileam ad Rhetoricam, et Larinae linguae professionem vocaretur, anno millesimo, quingentesimo, vicesimo quinto. Eam vocationem ipse suscepit, et Ciceronis Rhetorica cum Tito Livio et Quintiliano in ea Academia explanavit. Ibi cum in Quintiltanum annotationes scripsisset et edidisset: in Typographorum noritiam pervenit: atque iis ob insignem eruditionem gratissimus fuit. Tum eriam Iustini historiam et Prudentii carmen restituit: post ut idem in aliis auctoribus faceret, a viris doctis fuit incitatus. Id ut commodius praestaret: a Ferdinando: um Archiduce Austriae diploma impetravit, ad omnes Ecclesiarum suae ditionis bibliothecas perscrutandas, quod quidem gnaviter praestitit, et licerarum studia plurimum adiuvit. Incidit tum force in codicem Theodosianum a multis iam saeculis desideratum. Itaque cum primus edidit, et Ferdinando, ut se gratum declararet, inscripsit. Hine factum, ut Erasmo, Glareano, et aliis viris doctissimis, tum Basileae degentibus, familiariter fuerit notus.
Cum autem Theologorum contentiones apud Helvetios invalescerent, atque Sichardus eas non per omnia approbaret: anno trigesimo cum famiha Friburgum rediit: quo etiam superiori anno Erasmus et Glarcanus concesserant. Eo tempore primum Iuri civili operam dare coepit; atque Huldrico Zasio praeceptore usus, biennio adco profecit; ut cum doctissimis Iureconsultis conferri posset. Que enim fuit ingenii acumine: brevi ea consecurus est, quae vix alius decennio. Itaque ad 4., calend. Decembris, anno tricesimo primo, Saeculi decimi quinti, cum Ioanne Eichardo competitore, novendecim tunc annorum adolescente, Doctoralia Friburgi insignia sollenni in panegyri accepit: suaque facundia emnium in se ora converrit.
Verum nec dum, ob inveteratam quorundam invidiam, ad professionem pervenire publicam potuit, annos etiam complusculos ibi, ventos secundos exspectando, versatus. Accidit autem sub id tempus; ut Huldrico Wirttembergico Duce restituto, Martinus Bucerus et Simon Grynaeus a principe evocati, ecclesiam et scholam Tubingensem ad Evangelicae doctrinae normam informarent: atque undique viris doctissimis, liberalibus propositis stipendiis exornatent Inter eos etiam hic Sichardus fuit, cui anno tricesimo quinto codicis Iustinianei praelectio est demandata. Unde mense Iunio Tubingam venit; cam vocationem adiit: atque ad finem vitae magna diligentia obivit. Postea anno tricesimo septimo, Norimbergam ut eius urbis advocatum ageret, et tandem a Carolo V. Imperatore anno quadragesimo actavo, ut assessorum iudicii Imperialis numero adderetur, invitatus est. Verum ipse omnes alias functiones renuit, et illa sua forte contentus vixit. Interea ab Ulrico et Christophoro ducibus Wirtembergensibus inter praecipuos est consiliatios receptus; ita ut gravissimae consultationes ad eum deferrentur: quas omnes cum dexteritate expedivit.
Hoc modo cum ad quinquagesimum aetatis annum pervenisset, sine prole, adverla quandoque valetudine laborare coepit. Itaque tandem anno quinquagesimo secumdo supra sesqcimillesimum testamentum condidit, atque duo milia aureorum in piosusus legavit. Reliquum vero uxori et sororis liberis attribuit. Eodem anno, cum per septendecim annos ea im Academia docuisset, misericordia DEI fretus, nono die Septembris placide obiit; et funere honorifico in primario templo S. Georgii Tubingae fuit conditus, lapidique sepulcrali hoch distichon insculprum:
Conditur hic luris vertex utriusque Sichardus.
O quantum claudit parvula terra virum?
Fuit vir vitae integerrimae: moribus commodis: in convictu iucundus: in praelegendo assiduus et fidelis. Itaque magna discipulorum multitudo undique ad eum Tubingam confluebat: observanda non ex seripto, sed memoriter sonora voce atque tardius dictabar, et tales instituebat: ut postea doctissimorum Ioreconsulrorum nomen adepti fuerint. Dictata tamen sua edi noluit, licet saepius ea de re interpellaretur.
Verum post eius obitum sunt demum edita, quae procul dubio multi rectius expolire potuisset, id quod ex ceteris eius scriptis constat. Fichardus, Pantaleon, alii.