ISnae hic, Imperii hodie oppido, sub annum Christi millesimum, quadringentesimum, septuagesimum quintum, honesto loco natus, a teneris pietatis ac virrutum studiis egregie fuit eruditus. Ubi adolevit, ad mercaturam animum applicuit, quam successu tanto exercuit: ut rem honestissime fecerit.
Inde uxore ex familia praecipua ducta, in Senatum patriae allectus est. Ceterum ab ineunte aetate cum religionis esset studiosissimus: tum pauperum omnium, tum inprimis Ecclesiae ministrorum rationem habuit. Itaque domus eius quottidie ita celebrabatur: ut egenorum miserorumque perfugium, atque evangelii ministrorum haberetur hospitium: in quo omnes prolixe accepti, nec sine honesto viatico dimissi.
Uxoris praeterea horratu, aegrotos sive in Nosocomiis sive extra ea, ultro invisebat; suoque nummo coemptis medicamentis, quantum in se erat sublevabat et curabat: exemplo ut hac tempestate raro; ita ad omnem posteritatem grata me moria praedicando Huius itidem Bufleri porissimum opera, Evangelii doctrina natale in oppidum est perducta: dum Ambrosium Blaurerum eius Ecclesiae reformatorem suo sumptu domi aluit: eumque ut ex verbo Dei omnia praescriberet, animavit. Itaque non solum terrenorum bonorum inopia laborantes liberaliter adiuvit: sed etiam spiritualiter pauperes pro sua virili sustentavit. Effecit enim ut non solum in patria sua Evangelii doctrina sonaret: sed eciam in vicinis aliquot oppidis constituit; ur idonei essent doctores: qui ex verbo DEI hominibus viam ad caelestem beatitatem monstrarent.
Verum cum ad hoc institutum scholarum subsidio opus esse videret; nec scholas absque stipendiis florere animadverteret: Argentoratum, urbern Imperii nobilissimam elegit: eoque adolescentes ex oppidis diversis delectos, anno trigesimo sexto, supra millesimum, quingentesimum, misit: quos sua benesica liberalitate tantisper aluit: dum in patriam revocati cum fructu Ecclesiis scholisve subservire possent. Senatus ergo rei pub. Argentorarensis exemplum unici huius secutus, gymnalium illud, nunc in Germania tota et extra eam celebratissimum, aperuit: in quo tum bonarum artium doctrinas, tum inprimis divinarum literarum scientiam iuventuti exponi iussit. Itaque schola Argentoratensis initia sua huic Buflero aliquomodo debet.
Idem Buflerus, cum anno millesimo, quingentesimo, quadragesimo, Paulus Fagius Isnae doceret, suis impensis pro eo typographiam instituit: ut Hebraeorum hbris variis editis, sanctae hnguae usus omnibus familiarior redderetur. Venetiis etiam suo sumptu Iudaeos quosdam Isnam evocavit; qui opus ad iuvarent. Sed ea ex re Fagius non modo quaestum fecit nullum: sed ne ad summam quidem expensorum pervenire unquam potuit. Itaque cum Fagius Argentoratum ad Ecclesiae ministenum vocaretur: Buflerus, qui singularem viri industriam ac pietatcm perspectam haberer; ei summam reliquam,
quam debebat aureorum mille, et amplius, totam remisit: missoque Argentoratum chirographo cavit: ne ab heredibus de nominibus illis appellari unquam posset. Testamentum postremo condidit: in quo tertiam bonorum suorum partem, cum liberis ipse careret, ad pios usus legavit, taudemque in seria invocatione Salvatoris sui Iesu Chiisti ad meliorem vitam abiit, Isna annon Messiae millesimo, quingentesimo, quingisagesimo primo, vitae suae sepruagesimo sexto, Vir et deliterarum studiis, et de doctrinae Evangelicae incrementis praeclare mdritus: quique verum divitiarum usum exemplo egreg o monstravit. Verum imitatores nunc vix haber totidem; quot perhibentur
Thebarum portae, aut septemplicis ostia Nili.
Ex narranone de vita et obitu Pauli Fagii.