LEonhardus ab Eck in Bavaria nobili Eckiorum genere editus est, anno Christi millesimo, quadringentesiimo, octogesimo, patre sibi cognomini. matre vero Hallera, nobili itidem Bavara. Ateneris Kelhaimi supra Ratisbonam, ubi parer ducalis Praefectus, prima literarum fundamenta posuit. Postea mature illustriores Germaniae Academias accessit in quibus, ut natura erat facundus et iudicii exacti, mirifice sese in sua, quam amplexus erat, facultate, inque omni politori literatura exercuit: uttum etiam statium principes quidam eum ad se invitarint, operamque in civilibus negotiis expetiverint.
Verum Eckius anrequam se aulae cuiusquam manciparet, lialiam perluitrare in animo habebat. In eam ut venit, studia gnaviter persecutus, linguam eriam eius gentis didicit, doctoreaque Iureconsultorum laurea coronatus fuit.
Utprimum ex Italia rediit, vocatus ad Marchionem Brandeburgensem Onoltzbachium, ei principi a consiliis aliquandiu fuit; qui eum legationibus variis sungi voluit. Erat enim iuvenis ala cris, atq. erercitati ingenii, et praeter admirandam politcarum terum peritiam, etiam facundus, et in dignofcendis hominum monbus valde argutus, et admodum festivus, Ibi cum aliquot annos consumpsissen, s. ctus est Bavariae ducis Wilhelmi consilia tius: atque turn adhuc celebs fuit, in annum usque aetatis quadragesimum.
Tandern anno millesirno, quingentesimo, vicesimo duxie uxorem Felicitasem a Freiberg genus Bavaritae, ex qua nactus est filium Osvvaldum et filias duas. Qua fuit autem rerum experientia, et varia dectina ornatus, et insuper prudentia, et acumine ingeaii: Bavariae ducibus, multis temporibus, maximis in negotiis et peticulosissimis tempestatibus, ut incidit in aetatem multis molestiis et turbis aggtavatam, sidelissimus, nec minus fortunatus etiam consirltor adfuit. Ipsorum, et regionis totius, commodis mitifice, voi potuit, providit: res intricatissimas brevissimis subinde senrentiis absolvit; multas controversias placidissime composait; labores plurimomm consiliariorum ipse solus in se sucepit: atque id quidem principis sui ductu et auctoritate, a cuius etiam voluntate ac sententia non facile discessit.
Itaque ab codem principe suo in comitiis ac conventibus Imperii, ad consilia omnia, adhibitus suit: saepe eriam ad consultationes quafdam gravissimas fere solus, aut adiunctis paucis; delectus etiam ab aliis proceribus, quando principibus Imperii communiter quaedam impendebant, ut ipse negotia illa referret, perpenderet, et suis votis aut placitis communiret. Quod idem eriam in servili rusticorum tumultu praestitit, Suevici foederis adiumento; et viginti annis post in bello Smalcaldico, illustre apud omnes Imperii proceres nomen promeritus; et a regibus et ipso smperatore Carolo V. summopere honoratus observatusque fuit. De eo certe illud vulgatum fuit; quod Eckius non concluserie, fvustra alii conclusisse videntur.
Atque ita non solum in Bavaria, sed et in aliis Christiani orbis locis Leonharidi ab Eck Bavari promptissima, consitia, expeditae consultationes, salutares decisiones, tamquam Apollinis oracula personabant, unde quidem ad
ipsius ducem, qui etiam prudentia, et auctoritate in Im???iv insignis fuit, amplissima semper gloria ex ipso devoluta est, qui ipsum solum subinde in maximis et quottidianis colloquiis sibi adiunxit. Unde vulgo dicebatur, alteri sine altero vitam fore acerbam: arque ita evenit, ut Leonhardus Monachii non multis diebus, post suum ducem, obiret; ut tum apud superos quoque coniungi debuisse iactaretur. Post obitum sane in consulrationibus Imperii multorum votis desideratus est: cum dicerent rebus maximis ingruentibus: Haecpaucissimis verbis Leonhardus ab Eck fuisset confecturus.
Obiit autem decima septima Martii, anno quinquagesimo supra millesimum, quingentesimum, aetatis suae septuagesimo, sepultus Monachii apud Franciscanos, cum monumento satis sumptuoso et pulcherrimis picturis ornato, praeter adiunctas legationes sacerdotales, ut fuit antiquae Romanae religionis acerrimus propuguator: adeo ut et bona, et arces, quas comparavit amoenissimas, filio non alia ratione salva esse voluerit, idque sirmissime testamento caverit: quam si eandem religionem perpetuo retinerer atque foveret. Filia eius maior (nam minor obiit in iuventute) nuptui dara Baroni Wilhelmo a Schvvartzenberg Bavarito Ethnarchae, magni illius Othenrici; qui in eodem officio, ex comitissa Montfortia fratri, non diu tamen superstiti.
Idecoque duobus postmodum comitibus Schlickiis secundis et tertiis nuptiis data est, primum quidem Ioanni, postmodum Abundo. Sed et osvvaldus filius bibliothecae paternae, quae valde celebris in Bavaria, locupeltator, et antiquorum numismatum, ut et Hubertus Goltzius testatur, aliarum que artificiosarum rerum collector diligentissimus, adeoque artificum hospes liberalissimus, patri nepotes et neptes aliquot ex Anna de Pientznau uxore suscitavit, [Gap desc: Greek words] columnas familiarum, ut Menander appellat. Pantal. l. 3. Prosopograph.