IOannem Navium Lucemburgium fuisse accepimus, honesto loco natum, et a prima pueritia bonis literis deditum. Inde cum ad altiora adspiraret; sicut optimo cuique est innata gloriae ac honoris cupiditas: legum studium aggressus, id cum eloquentiae studio prudenter coniunxit copulavitque.
Anno itaque millesimo, quingentesimo, et quadragesimo, cum aemulatio quaedam atque simultas inter Heldum et Granvellanum orta esset: Heldus aula excedere, vitamque agere privatam iussus est. Granvellanus enim valebat auctoritate: et Heldum in ctimen odium que vocabat: quodin consiliis et actionibus nimis esset vehemens: quodquive Caesarem, nihil tale cogitantem, et propemodum invitum, ad bellum pertaxisset. Navius igitut, taquam magis obsequens moribus Granvellani, in locum Heldi substitutus, eodem anno colloquio Wormatienssintetfuit, suoqueloco direxit. Postea anno quadragesimo quarto, in Spirensibus comitiis, Caesar per eum inter Landgravium Hassiae et Brunsuicensem multis egit: ut in gratiam reducetentur. Sequenti anno per Gtanvellanum et hunc Navium idem Caesar cum Protestantibus de consilio et bello Turcico multa tractavit: et inprimis Navium ad Coloniensem, ad Moguntinum, et Palatinum Electores misit: quidque sibi animi esset per eum exposuit. Ratisbonae deinde anno quadragesimo sexto, in comitiis, per Navium Caesar civitates Imperii de belio futuro praemonuit: ipsasque interea quieseere iussit.
Sic cum et propter fidem, et propter rerum expediendarum dexteritatem in summa esset auctoritate: iamque Carolus Augustus per superiorem Germaniam victor, omnem belli molem contra Saxonem transferret: Navius sub initium anni quadragesimi septimi vitam cum morte commutavit: cuius in locum successit Georgius Seldius Iureconsultus: eique adiucti propter multitudinem negotiorum Germaniae, fuerunt, Ioannes Marquardus Badensis, et henrieus Hassus, qui Palatini fuerat ante, et nuper admodum Bipontini principis consiliarius, rerum Germaniae valde peritus.
Haec de Navio ex I. Sleidani commentariis strictim sparsimque.