IACOBUS SPIGELIUS Beati Rhenani ex sorore nepos, {*Sub annum 1483. vel paulopost.}nascitur Selestadii oppido Alsatiae, non ignobili. Puerum Iacobus Wimphelingus vir et politae doctrinae, et vitae integerrimae, ingravescentibus annis, in aedibus Magdalenae sororis Selestadii literis atque moribus optimis erudivit, cum altero nepote Ioanne Maio: cuius utriusque eruditio et virtus postea exstitit illustris.
Spigelius, cum secundum humaniorum literarum et historiarum studium, ad scientiam iuris ferretur; Friburgum Brisgoiae venit: ibique Ulrico Zasio, Germanorum Ictorum tunc coryphaeo, operam dedit: quem deinde per omnem vitam et praeceptorem et amicum summum agnovit coluitque.
Itaque eruditione varia et rara, inprimisque iurisprudentia clarus, primum Carolo Caesari, mox regi Ferdinando fuit a consiliis et epistolis: atque Argentorati magna in auctoritate vixit.
Quicquid a forensibus negotiis habuit otii, id omne in historiarum et aliorum bonorum auctorum lectionem, et pro commodo posteritatis librorum scriptionem impendit. Evulgavit ergo explanationem in progyninasmata Ioannis Reuchlini: enarravit carmen Ioannis Francisci Pici de mysteriis Dominicae crucis, nuper in Germaniam delapsis: Richardi Bartholini Austriados libros duodecim, et Guntheri poerae opus de rebus gestis Casaris Friderici Scholiis illustravit: Antonii Panormitae de dictis et factis Alphonsi regis Aragonum libris quacuor scholia adiecit: Iuris civilis Lexicon ex variis probatorum auctorum commentariis congessit: quod cum magna accessione, ac aliquot opusculotum adiectione recusum. Est eiusdem in Prudentii hymnos expositio. Claruit circa unnum millesimum, quingentesimum, trigesimum octavum.
Fratrem habuit uterinum, quem modo diximus Ioannem Maium: qui decimo nono aetatis ipsius Iacobi anno natus, in tempora, ut ipse Spigelius scribit, et homines incidit cultiores: quemque ipse primum a libellis adiutorem nactus, postea successorem in officio dictandarum in aula epistolarum. De se autem narrat: se, patre homonymo mortuo, statim Selestadio novennem Spiram ab avunculo {*In vita Wimphelingi: venit Spiram A 1494.}Wimphelingo vocatum, qui ibi tunc in aede maiori contionibus praefuit: sed propter indoctam rationem instituendi, tum remporis usitatam, nihil profecisse. Missum ergo fuisse Haidelbergam: sed et ibi barbarioribus Dialecticae et Philosophiae operam dedisse. Ita enim tum res fuisse scholarum: ut qui ludis praefecti, nihil te nuerint cultioris literaturae aut linguarum. Dedit autem iurisprudentiae operam etiam Tubingae: quo venit Magister iam creatus, anno millesimo, quingentesimo, undecimo, mense Augusto.
Et haec de Spigelio eiusque fratre, ex Gesnero, Crusii annalibus, praefatione Lexici ab ipso Spigelio scripta.