FAMILIA est nobilium a Collibus in Italia vetusta, ampla, et tebus in toga sagoque egregie gestis clara. Paeter eius Paulus Colli Alexandriae in Mediolanensi territorio domicrlium habuit. Qui luce Evangelii illustratus domesticam aliquadiu ecclesiam non sine summo periculo habuit. A servulo de inde suo monitus, agresti plane homine, tandem in locum tutum concederet: ipse verpum hoc quasi abasina Bileami profectum accepit: statimque rebus divenditis ac convasatis in Rhetram se primum cum familia contulit: ut liberiori conscientia frur, et sincerum numinis divini cultum secutius exercere posser. Haud longo intervallo post e Rhena Tigurum Helvetiorum caput concessit: seque adscribi eam in civitatem petivit: uti factum. Atque hac in urbe Hippolytus a collibus natus est anno Chnsti millesimo, quingentesimo, sexagesimo primo, die vicesimo Februarii.
Ut primum ex pueris excessit: :indolem prodidit praeclaram, et ingenium disciplinarum capax. Parentes itaque, ut officium postulat, in paedagogeo Neuhusiano Electoralis Palatinarus, pietatis atque optimarum artium primituis imbuendum curarunt. Usus est ibi cum aliis praeceptore Friderico Sylburgio: cui cum videretur ingenio esse liberiore, et quae est iuveutuns ncutia, negligenriore: auctor ei fuit; ut studiis relictis ad alis anlmum appelleret. Sed longe abertavit ille suo iudicio: unde Hippolyrus vir factus talis, qualem dicemus, saepe ad eum: ecce, inquit, situo obtemperassem consilio: iam non essem qui sum. Fundamentis iactis in Italiam profoctus est; ac torum se sactaerum legum studio ita manicipavit: ut summum ca in scienria [Gap desc: Greek word] postea Basileae fuerit consecutus: et in professorum etiam numerum ibidem cooptatus
Exinde Haidelbergensem in Academiam evocatus, in primarirs iuris utriu que professoribus locum obtinuit: summumque eius Academiae magistratum, anno octogesimo octavo, cum laude gessit.
Haidelberga commodum Basileam revocatus; cum iam ipse alio cogitaret; ob quasdam privatas cum Iulio Pacio controversias: rei pub. illi a consiliis fuit syndici munus obeundo. In quo fidem et industriam singularem probavit famque indies illustriori ad longinquos etiam dimanavit. Inde ad Christianum principem Anhaltinum venit: cancellarii munus sustinuit: et cum anno nonagesimo primo princeps ille equitatum et peditatum florentissimum in Galliam, suppetias Henrico IV. Galliae et Navarrae regi laturus, duceret; cum eodem abut, et a consiliis ei fuit militaribus. Paulo post in Angliam ad Elisabetham reginam; atque potro ad ordines Imperii praecipuos fuit ablegatus: quibus in itineribus, aulas Germanorum principum plerasque cognovit. Cumque singulari etiam in legatione ad Fridericum IV. Electorem Palatinum ireiussus esset: liatim Elector cum eo agendum curavit; de opera sibi addicenda; in quod cum consensissct: praeses curiae dicastemve et consiliarius est declaratus.
Hoc officio undeviginti annos ita functus est: ut pietatis, prudentiae, iustiriae, cloquentiae, et virtutum aliatum, quae in consiliario fideli requiruntur, laude concesserit nemini. Inprimis autem commendarae in co fuerunt duae virtutes, taciturnitas prudens, et [Gap desc: Greek word] sive pertinax contemptus munerum: quae ctiam sapientum oculos occaecant: et destruunt verba iustorum.
Adlectus deinde in consilium principis arcanum, anno nonagesimo septimo: et anno millesimo, sexcentesimo tertio Haidelbergensi dioecesi praefectus, eommodis eorum, quos suae fidei creditos norat, sollicite consuluit: affabilem se ac humanum erga quosvis praebuit: libellos supplices comiter accepit: querimonias de alimorum iniuriis placide audivit: nec tristem a se quemquam, quantum in se fuit, dimisit.
Praeter ista insuper sat ardua munia, legationes quoque, ut supra attigimus, varias obivit: cum ingenio et eloquentia polletet; linguarque plures probe calleret. In Poloniam enim ab Electore Palatino missus, gratus inprimis regi ob doctrinam et prudentiam fuit: et cum admiratione tum ab ipso rege, tum a ceteris regni ordninbus est auditus.
Anno deinde secentesimo octavo, paci inter Hispaniarum regem, et ordines confoederatos Belgicarum provinciarum constituendae, cum principum Germanorum nomine interesset: suae commissa fidei accurate tractavit, graviterque confecit, integto propemodum anno Hagae comitis exacto. Haud multo post, exorta non parvi momenti controversia degaro Iuliacensi, ad regem Galliae missus, singulan dexteritare ea avertit: quae cum maximo illius ducatus damno coniuncta esse videbantur.
Postea anno sexcentesimo decimo cum duce Wirtembergico, propter unionem sacram ad Iacobum magnae Britanniae regem ablegatus, non sinc praesentissimo vitae discrimine, Hispanorum militum crudelitatem inter Bonnam et Coloniam effugit. Sequenti anno longe maiori Pragae Boemorum fuit in periculo: cum praeter exspectationem miles Passaviensis in urbem se infudit: partemque eius occupavit: ubi tres hebdomadas inter sacrum et saxum haesit. Iterum tamen legatus eo profectus, tandem a Rodolpho Caesare ea impetravit: de quibus etiamnum Electorialis sibi Palatinatus Gratulatur.
Postquam igitur sie patriae utiliter inser viendo, per honorum gradus, cum doctrinae, integritatis, gravitatis, ac prudentiae laude ad fastigium fere peruneisset; ut mortalia omnia sunt caduca, anno sexcentesimo duodecimo febri ardenti et continua correptus, decendium ea laboravit: quae cum vires paulatim sumeret, virum de republica bene meritum die secundo Februarii exstinxit, aetatis eius anno quinquagesimo primo. Elatus est cum desiderio multorum; atque ad D. Petri honorisice sepultus. Prosecuti etiam eum sunt epigrammatis epitaphus amici: de quibus hoc est Iulii Guilielmi Zincgrefis:
In febrim Hippolyti a Collibus ardentem:
Cunctorum natus fueras, vir magne, favori:
Mors etiam visa est ipsa favere tibi.
Parcere non poterat mortali: ast ferea fata
Maegnae animae leti nobilitate levat.
Scilicet haec generosa satis quae ducit ad astra,
Perque aestum ac inges Hercule digna via est.
Fuit vir ingen o felici, eloquenria suavi, iudicio acri, linguarum plurium, nec solum iuris, verum humaniorum etiam disciplinarum et historiarum peritus: in dicendo iure prudens ac iustus: ab omni, ut diximus, [Gap desc: Greek word] alienus. In quottidiano convictu admodum urbanus et facetus: unde Fridericus IV. Elector Palatinus consuetudine eius plurimum est delectatus, summoque eum favore complexus: quem tamen fere perdidisset: cum a rege Daniae iniutatus iam ibi esset: ut missionem ab electore perere, et officiis suis se abdicare vellet.
De parentum suorum exilio et damno, saepe solitus est dicere: alii conqueruntur se religionis causa omnia perdidisse: ego vero numquam eo dignitatis pervenissem: nisi mea reliquissem. In morbo supremo, cum medici de venae sectione consultarent: et quidam suaderent, quidam dissuaderent: et contra regulas Galeni ac medicinae id esse dicerent: ipse dum vos, inquit, deliberatis, ego secundum regulas Galeni et medicinae moriar.
In coniugio vixit unico annos undeviginti: in quo pater factus est quinque liberorum: quorum tres praemisit: filium et filiam superstites reliquit. Praesidem egit euriae annis viginti novem: consiliarium intimum annis quindecim. novem vero annis praefectum Haidelbergensem
In costeritatis usum ab eo edita sut, commentarius ad titul ff. de diversis regulis iuris antiqui: consiliarius principis, quo in libello vivis coloribus depingit cos, qui in principum consilium legendi: de nobilitate positiones sexaginta duae, accessit seorsim Palatinus seu Aulicus et de incrementis urbium tractatus. Edidit item libellum sine suo nomine cum titulo, Harpocrates, sive de rasione silendi. Editurus idem erac lib. Emblematum singularium, quae Impressae dicuntur Italis: sed mors et haec et aliae intercepti.
Ex contione funebri, et descriptione, vitae ac obitus eius M. S.