ARGENTORATI, inclita Impetii urbe, Petrus Denaisius naseitur, anno aeroe Christianae millesimo, quingentesimo sexagesimo, die primo Maii. Parentes ipsius e Lorhariagia Argentoratum tempestares Gallicarum persecutionum eieeerunt, cuon prolenumerosa; homines perhoncstos, et in re sat lauta et aucta constitutos: quorum gentiles in Gallia, supremi subsellii viri etiamnum celebrantur.
Ex filiis autem compluribus, unum hunc Musis illi consecrarunt, caereris Martis et Mercurii castra secutis: de quibus unus, dux militaris, bello Alsatico, auno nonagesimo primo, ad Molshemum, sclopeti ictu occubit, ibidem sepultus. Verum hic noster Phoebi ac Musarum pullus, cum gemino emergendi adminiculo nitereeur, naetalium dico et drvitiarum splendore, utrumque ramen posthabuit: et suopte, quod dicitur Matre, ad decus et gloriam geaslatus, sola virtute, eximiaque iuris, aliarumque disciplinarum scientia, magnum sibi apud magnos no men comparavit: perque varios honorum gradusadfastigium pervenit amplissimum
Basileoe enim sollenni Academiarum more, competitore ampliss. v. Georgio Michaele Lingelshemio, elect. Palatini consiliario intimo, Doctor iuris renuntiatus, mox in numerum consiliatiorum Palat. adscitus, primum sub duce I. Casimsro Administratore, deinde sub Friderici IV. Electoris regunine, praeclara ingenii, iudicii, industriae ac fidei ed dit argumenra. Arduis insuper negoeiis tractandis, et legarionibus obenndis amplissimis, modo ad regem Poloniae, modo ad Elisabetham Anglioe reginam, modo ad alios principes, omnia prudentissimi consiliarii, et fidelissimi legati munia implevit.
Ceterum legatio illa in Angliam stituta ideo fuit: ut ad reginam purgaret principem Cusimirum et Baronem Dohnanum: qui variis calumnlis deformati erant, ob strages Gallicanas:
quibus ipse egregie sua eloquentia praevenit. Cum enim audiisset reginam lingua Itahea delectari: Italice peroravit: licet tribus linguis Gallica, Italica, et Latina paratus accessegat. Cumque ad rem ipsam accederet sermo: interpellatus Gallicis verbis a regina fatis irac unde bis terve fuit. Qua reille iam ante praemovitus nihtl fuit turbarus: sed statim in sermone perrexit: ac mascule Gallicis itidem verbisreginae respondit: calumniasque, quibus infecta a malignis delatoribus erat, prudenter declinavir ac refutavit: summ amque gratiam a regina inivit: a qua literis ad Casimirum laudatus fuit ob rem apud le praeclare gestam.
praeterea adsessor Camerae Imperialis Spirae Nemetum, anno millesimo, quingentesimo, nonagesimo constitutus, tali iudicio, tanta circum spectione, tanta aequitate ibi versatus est: ut requisitus forte sententiam, nemo ab ea remere Cameralium abiret, aut disseneiret. Ab ipsis quippe fundam entis iura omma norat plane ad amussim: longoque usu et experiencia deprehenderat doctos doles quorundam: quibus glaucomam iudicum oculis offundere folent. Perstitit hoc in munere, cum rei pub. commodo, ad finem usque vitae. Fecerat quidem illustriss. princeps Casimirus ei spem, finito Administrationis tempore, se ipso cancelrario in suo ducatu usurum; sed principe paulo ante Administrationis terminum vivis exempto, res alirer, sie Deo volente, cecidir.
Diutinis tandem podagrae doloribus ac catarrhis exhaustus, ac hydrope ad extremum confectus, degenerante in phthisin, mortem nec metuens, nec optans, ad caeleste transiit [Gap desc: Greek word] , Haide bergoe in aedibus soceri sui Ludovici Culmanni, procancellarii oum Archipalatini, die vicesimo Septembris, anno Christi millesimo, sexcentesimo decimo; aetatis suae quinquagesimo completo, cum, sere ivensibus. Sepultus est honorince in aede Petrina: et a Iulio Guilielmo Zinegresio, iuvene politissimo, epigrammate epitaphio huiusmodi ornatus:
Hoc cubat in tumulo Denaisius ille, Viator,
Quo vix in terris iustior alter erit.
Mentem adeo rebus servavit in omnibus aequam:
Distribuitque aliis iura bilance pari.
Contentus virtute sua fortuna in utraque,
Pulchram egit vitam, pulchrum obitumque tislit.
Vir fuit ingenio acri et vivido: erudrtione eleganti: animo man- Virtutes eius sucto, ab omni fastu abhorrenti: cultu renui: in dicenda sen et eruditio. tentia integer et liber: dignirates maiores ultro oblatas magno animo reiecit. Fuit peritus linguarum, Gallicoe, Italicoe, Anglieoc Felicitas eius praeter Latinam; vit solide dectus doctorum iudicio. In vernacula inrhythmis elegantissimae venae poeta: docuitque ipse suo exemplo; lin vernaculisguam
Germanicum nullam omnino cultus elegantiam respuere, modo excolatur. Iam vero ita sumus [Gap desc: Greek word] : ut domestica plerumque fastidiamus: et nostram linguam barbaram aut duram ducamus: exotica vero omnia admiremur et in deliciis habeamus. Sed nos hune unum, si nullus alius esset, omnibus Italis, Gallisque opponere non dubitamus; tanta facilitaete, tanta felicitate, tanta sermonis puritate, ac leporibus nsus est in vernaculis concinnandis. Musices denique insignis fuit amator et cultor: saltandi etiam artem et gymnasticen in iralia didicerat: verbo ut dicamus, nullius fuit elegantioris disciplinae, ac humanicris eruditionis expers. Rabulas forenses odio persecutus est: appellans eos formularios et aucupes syllabarum subriliter caecutientes: qui verae Iurisprudentiae fundamenta ne per transennam quidem viderint, nedum causis suis, quarum patrocinium suscepissent, accommodare sciant, cum summo suorum clientum detrimento, ne dicam exitio. Imo auditus est dicere: se vix tres quatuorve vidisse advocatos, qui supra rabularum nomen fusrint: qui statum controversiarum suarum probe intellexerint: et ex fundamentis iuris elientum suorum causas agere norint.
In vita privata variis se hominum ingeniis ac studiis accommodare norat: extremis annis podagra, calculus, allique morbi eum vexarunt; amicis tamen operam lubens dedit: quos comiter femper excepit, ac doctiores a se dimisit.
De re ante non audita consultus ita disseruit: ut ad eam solam praemeditatus videretur: gtavis in colloquiis, nec tamen sine ioeis ac salibus Charitum. Cum iam senior solitudinem amaret: hoc emblema in conclavi pingendum curavit: Elia nempe prophetae imaginem cum corvis in eremo, addito hoc versu:
Alloquii satis est; catus fugisse profanos.
Valetudine fuir sub extremum, ut diximus, afflicta; et aestns sensit magnos ac subinde recurrentes. Quaproppter de nocte lectum fugit, et ut plurimum deambulabat ad noctem usque mediam, et longius: aestivis etiam noctibus in nudo stramine tantum linteo superimposito solitus cubare. Catarrhis valde fuit obnoxius, licet vixerit temperantissime et diaetam observarit, ut qui maxime. Callebat enim et mediacam artem, atque praesertim eam, quae valetudini custodiendae regulas praescribit.
Paulo ante obitum, omnia scripta epulpitis ac seriniis afferxi iussit: inter quae acta, epistolae, relationes, consilia et observationes, ut erat vir diligens in annotando; quae multi magno pretio redemissent. Omnia ista ipse perquisivit: et
quae iudicabat vel aliis obfutura vel silentio sancto obruenda: ur arcana Camerae, et secreta litigantium, ab aliis separavit: inque ignem pone excitatum coniecit: ut fidei et conscientiae suae satisfaceret.
Scripta ab co uridica edita sunt baec: Ius Camerale, omnium manibus tritum, traclatus aliquor de iure eneritmperti, sive de surssdictione Cameroe Spitensis. Scripsit et Theologiea nonnulla; ut libellum vernaculum, cui titulum fecit Iesuiter Latem: item dissertationem de Idolo Hallensi contra Lipsium. Praeter istos multa dicitur run. Pounca tum alia scriplisie et edidisse: sed sine nominis sui appositione. Nec enim ita suit auceps famae, quamvis ea dignissimus, ut hae aetate permulti; qui omnibus modis nominis tui gloriam ex vulgi opinione, ac saepe laurecolam in mustaceo, ut dicitur, quaerunt: Ita etiam depingt se numquam est paslus: nec epiraphium sibi poni ullum iussit, nugas et vanirates eiusmodi appellando. Cum aliquando quaestio incidisset: cusees rei nullae unquam homines satietaes? caperet? respondit: lucre. Atque replicante fratre: ege veronego la satietas. ciosam mercaturam, quamvu lucrosissimam, ultro reliqui: ergo inquitipse fugusis negotia et labores, non lucrum.
Tantum de Denaisio I C. ex M. S.