COrnelius Grotius natus est in oppido Delpho, Hollandioe naguarum urbium rertio, die vieesimo quinto Iulii, qui D lacobo sacer, anno Christi millesimo, quingentesimmo, quoe dragesimo quarto. Patrem habuit Plugonem Grotium, virum antiqua vitrute et opibus pollentem ex patricia Grotiorum familia: quae in repub. Delphensi totis quadringentis annis continuis illustris, etiam huc usque consulatibus, et sum mis rei pub honoribus decoratur. Mater ei fuit Elisaea Heempskerkia, ex prae cipua Hollandiae nobilitate et opulentillima, nisi sub comite Hollandiae Florentio Quinto cum Gerardo Velsenio, cui confanguinitate fuerat iuncta, tortunae experta Iudibria, maiore bonorum parte et patriciis laribus exuta fuisset.
Puer in patria prima literarum et artium liberalium fundamenta iecit, sub ductu Henrici lunii, viri lireratissimi, et optimi iuventutis informatoris; ubi commilitones habuit quam plurimos hollandiae nobiles ae magnates, et inter eos magnum illum et incomparabilem Ianum Douzam Nordvici Dominum,
verum nobilitatis Hollandioe decus: Iacobum Egmondum equestris ordinis virum Keneburgi dominum, illustrium ordinum Hollandiae primatein: Iacobum Eyndium virum Marte et Pallade nobilem, urbis et arcis Wourdanoe praefectum: cum quibus omnibus arctissimam amicitiam toto vitae curriculo sanctissime coluit.
Adolescens a patre missus est Lovanium, tunctemporis celebertim um Europae scientiarum empotium: cumque Themidi consecratus esset, ne illotis manibus facra purae Divae contingeret, primo variis arribus sese im buit sperque quadriennium continuum Philosophico studio incubnit, philosophtam Platonicam, quippe quam solam inter humanae sapientiae sectas magis divinam iudicavit, adeo avide amplexus; ut omnia Platonis et Platonicorum seripta perserutatus fuerit: memonae infixerit: ae per totam vitam manu et mente volutarit.
Cum vero Graecizm omnium seientiarum matrem et sontem esse animadvertissets magna contentione Graecam linguam penitissime addidicit. Deinde linguam sacram tam avide percepit; ut numquam alia lingua, quam genuina; divina oracula legeret. Mathesin quoque et reliquas artes penitus atriput.
Anno aetatis vigesimo Luteriam Pansiorum profectus, operam dedit viris literatissimis et summis Philosophis, ac inprimis Auratum Graecae linguae peritissimum ac prosessorem regium habuit amicum. Ita pectore variis artibus praeparato, conrendit ad iurisprudentiam, veram illam et non simula Philosophiam, cuius perdisendae amore Aureliam petut. Ibi usus optimis praeceptoribus legitimae scientiae studium absolvit, cumque dign stimus iudicarerur a Professoribusgradu Doctoratus, Licentia laurca decorari voluit: necunquam post toto virae curriculo adduci potuit: ut Doctoris titulum admitteret; ita erat ab omni ambitione alienus.
In patriam reversus soro et rebus agendis se dedit, usus convictoribus viris nobilissimis Arte Brederode et Theodoro Leccuvvio senatoria dignitare postea decoratis: cumque absoluto totius practices curriculo, Delphum reversus aedes paternas apud matrem viduam, patre anno millesimo, quingentesimo sexagesimo septimo, turbulentissimis rei pub. temporibus vita et consulatu defuncto, inhabitaret; senatus populusque Delphensis cum in consilium suorum coopravit: ac codem anno in iudicum album adseripsit. Innotuit statim omnibus Grotii probitas et excellens eruditio: quae causa fuit: ut princeps Auraicus, Guilielmus, comes Nassovius, illarum provinciarum gubernator, magistrum libellorum supplicum eum erearit.
Eo munere summa cum laude et inculpatissime functus est: donec illustres Hollandioe ordmes a ndoseptuagesimo quinto publicum
Gymnasium erigere statuissent: cui inaugurando, et legibus informamdo praeter ceteros aptissimus indicatus est hic Grotius. Ac primum philosophiam per aliquor annos professus est: deinde, iuris docendi provinciam sibi impositam egregie exornavit: et iuventutis studia, dispurando et de iure promre responden do, mirisice adiuvit. Sexies Academiae rectoratu summa cum prudentia et moderatione, sine ullius offensa, functus. Aliquoties supremi consistorii senarorum, quod Hagae Comitis est, senator nominatus, numquam permoveri potuit: ut munus do cendi desereret: etsi vevidendis maximi momenti supremae curiae senrent is adh beri se passus fuit.
Pie et placide gravis aetate obdormivit, anno Christi millesimo, sexcentesimo decimo, ipso eo die, quo primum lucem hanc adspexerat, relieta coniuge nobilissi na matrona absque li ber s.
Libros itidem nullos edidit: sed elaboratos quosdam commentarios, ad drversas iuris paertes conseripsit: inter quos est, absolverssimus commentaruss ad quatuer libres Institutionum iuris civilis: ad omnes titulos quatuor primorum librorum Digestorum: duo somi commentartorum et observationum feudalium: singularis denique tractatus centinens quinquaginta differentias feudorum a feudis Hellendicis.
Leguntur in hunc I Crum bene meritum haec epigrammata: ac primum de effigie eius huinsmodi:
Accipe, quesn iactes post plurima serula, lector:
Nec quo spectari dignior alter erit.
Grotius hic ille est: quo Musica sceptra gerente,
Lugdunum felix, et sine lite suie.
Non illum Themidos laruere oraeula: nen qui
Socratico dulcis munat ab ore lepos.
Aeternum solitus cunctis proeferrae Platonem:
Non tamen et Macetum spreverat ille senem.
Hauserat Austreoe puras e fontibus illas,
Quas nunc barbaries non bene turbat, aquas.
Sola quies placuit: mentis quoque dona beatae
Pressit et in vulgo nil tulit esse suum.
Nunc quoque quod nulla spectatur imagine, pingi
Crede mihi tanto dignier ille fuit.
Sola virum pressit divina modesisa semper:
Et sola ante omnes collocat illa virum.
D. H.
Alterum est tale:
Hic verum causus docuit, diamque Mathesin:
Atque ita se totum legibus inde dedit:
Doctrinaque sua decus immortale paravie,
Ceoropium referens pectore et ore senem.
At nullam vultus, si quoeras forte, reliquis
Essigiem, ingenii quam monumenta sui.
Saepe hoc Lugdunum sensit rectore quietem,
Dissidii longis exagitata malis.
Idcirco a Stygio nomen iam vendicat amne,
Et eineres placida Leida quiets sovet.
G. G.
Ex Academia Lugdunensi.