LICNITIUM urb; est Silesiae, metropolis ducatus, et avita ducum Lignicensium ac Bregensium sedes: antique et ita exculta; ut aliquando Uratislavia certamen moverit. Hac in ur be Ge rgius Thilo nascitur, anno millesimo, quingentesimo, quinquagesimosecundo, die quinto Octob. Parentes habuit Gregorium, et Margaretham Domkianam, cives Liguicenses, non primi quidem in rep illa census aur dignitatis: led pietatis, innocentiae et honestatis laude commendatissimos Pater cum filios haberet septem, ipse illiteratus, et cui facultates non minis magnae; omnes tamen a prima adolescentia literis imbuendos cenravit. Et fratres quidom natu grandiores sacris sese et religioni devoverunt: duo minotes Georgius hic et Valentinus ad iur sprudentiam et re np. animum appulerumt Quo m studio tanto eum successu, gloria et dignitate versati uterque sunt: ut et patriae saluti, et sibi ipus totlque familiae Thilonianae im mortali honori fuerint.
Hic Thilo cum fundamenta doctrinae catecheticae, attium et linguae potissimum Latinae, in schola patir a feliciter iecisset: in scholam Aurimontanam a patente ablegatus est, sedecim annorum adolescens, Fasccs literaris regiminis rubc gerebat Martinus Taburnus; cui in explicandis potissimum poetarum scriptis [Gap desc: Greek word] sele exhibebat M. Georgius Helmerichus: qui bus certis intervallis teinporum associati alii nonnulli, ad doceudum instructi. Hos in praeceptores cum incidisset Thlohis ingenium: incredibiledictu est quanta celeritate quos progressus in bonis literis fecerit Sepe in familiaribus colloquiis ad amicos curriculi sui Aurimontani mentionem fecit:
ubi cum eztera omnia, non sine immortali Praeceptorum depraedicatione, vehementor approbasset; successoribus, in antecessorum diligentia et disciplinae accuratione absolutissimum, quod religiose insisterent, exemplar proposuisset: illud tamen est adicere solitus: in tradendis disciplinis organicis rotundiorem sese planioremque viam desiderare; quam tum communi quodam seholarum morbo, in radiosa pracipue magnorum commentariorum mole, neglecto fere usu, qui, ieste Cicerone, omnium Magistrorum praecepta superat, posita fuerit; unde porro usu venerit; ut vix plurimorum continuatione annorum praeceptiones artium semel integre docendo discendoque percursae sint. Habuit ibidem commilitonem, cum quo ita convenit: ut quottidie et a prandio et a cena, lege [Gap desc: Greek word] alteruter historiolam aut apophthegma, aut gnomam memorabilem, aut simile quid, nunc quidem Latina oratione, nunc vernacula, in medium proferret: quod alter extemporali promptitudine et vernaculo sermone, si Latine propositum fuisser, repetere; vel si vernacule, Latina lingua reddere cogeretur. Hoc exercitationis genus, cum annos aliquot continuasset: ad extemporalem facundiam plurimum sibi dixit adiumenti attulisse.
Cum quinquennium ibi decurrisset: ad Academiam cis Viadrum profectus est; ubi pari diligentia audicendis iureconsultis vacavit; nihilque laboris et industriae intentatum reliquit: ut in penettale Themidos adytum admitteretur. Domum reversus, cum ea quae didicerat in Reip. usus erogare cupereta: anno ectavo et septuagesimo in Ducalem curiam a principe Lignicensi et Bregensi Henrico allectus, libellorum publicorum operas fideli cura sexennium adiuvit. Sequenti triennio iudicii provincialis tabulas summa religione et side tractavit; ex eoque munere tantum sibi favoris et gratiae apud omnes passim collegit: ut anno octogesimo tertio Fridericus IV. dux Lignicensis, multis ipfum aliis praeferret: ci illustrem in curiam revocato secretarii provinciam, libellorumque magisterium et praefecturam demandaret. Nec diu illi stationi praefuerat: cum consiliarii quoque dignitas, velut recte curati officii testimonium, eiusdem principis beneficio accessit. Qua utraque provincia et vivo Friderico, et post eius mortem, sub loachimo Friderico duce Ligio Bregensi, ac Praeposito Magdeburgensi, non sine approbatione et favore omnium ordinum, continue perfunctus est: donec extremo vitz anno, cum sustinendis imposterum tantis laboriubs per valetudinem non videretur; secretariatus munere benigne levatus est, solum consiliarii officio retento.
Itaque cum viginti ipose quatuor annos in aula patriae, tribus principibus impendisset: et nutricia luculenta natali solo persolvisset: anno millesimo, sexcentesimo secundo, die sexto Februarparoxisino
apoplectico correptus, momento quasi citta doloris sensum, in beata caelestis Paradisi viridaria abiit. Die pridiano, quem integtum aulae et consilio illustri ex officio impendit; sub vesperam ad frattem Valentinum, ICtum et poetam clarum, ob invaletudinem lecto affixum, invisens, supremum ei valedixit: post somno se daturus, aureum illud {2. Tim. 2. v. 19.}D. Pauli acroama aliquoties ingeminavit: Fundamentum D E I firmum stat, habens sigillum hoe: novit Deminus, qui sint sui: et discedat ab iniustitia omnis, qui nominat nomen Christi. In ipso etiam agone, etsi lingua officium non faceret: plurimi tamen nutus et gestus observati sunt, indubitatae in Christum fiduciae et invictae constantiae indices. Exuviae corporis honorifico funere terrae iliatae sunt Lignitii, in templo D. D. Paulo et Petro sacro, cum monumento eiusmodi saxo sepulcrali inciso:
GEORGIUS THILO A THILAW ILLUSTRISS. PRINCIPIS LIG. AC BREGCONSILIARIUS: QUI TESTIMONIO PUBL. SING. EXEMPLO VITAM PIE, IUSTE, SOBRIE ACTAM CUM MORTE BEATA SUBITO, SED NON IMPRO VISO COMMUTAVIT. A. C. M. DCII. VI. FEBR. POSTQUAM COMPLEVISSET SEPTEM AETATIS. SEPT. OB PRAECLARA IN REM PUB. MER. COMMUNI OMN. TOTIUS DUCAT. ORDIN. LUCTU ELATUS, ET SUB HOC LAPIDE CONDITUS EST. MORI SEMPER {Hic inserta sunt insignia Thilon.} MORI SEMEL QUI DIDICIT POTUIT EX SENTENTIA.
Celebrarunt demortuum multi eruditi et nominis Thiloniani studiosi viri: ac edita exstant epitaphia eius memoriae conseetata: de quibus est Simonis Grunai Superintendentis Lignicensis hoc eiusmodi:
Mortuus olim omni fuerat qui tempore vita:
Mortis in articulo desiit ille mori.
Exspectata etenim mors momine quolibet: illo
Monine, quo praeceps irruit, ipsa ruit.
Salve Thilo et ave! victor tam strenue salve!
Mors tibi victa prius, quam tibi visa fuit.
TUMULUS.
Cordis et ingenui, ingenuae et vir frontis et oris;
Et patriae decus, et praesidium, hic situs est.
Inter virtutes quae in hoc viro fuerunt illustres, maxime, ut caput et regina reiliquarum, enituit Pietas: quae in veri DEI agnitione et cultu consistit. Nam et ex in stitutione catechetica didicetat viam vitae aeternae: et meditatione quottidiana rerum divinarum; ac lectione assidua tum bibliorum, tum commentariorum orthodoxorum, maturescente aetate et iudicio perfecit, auxit, atque apudanimum confirmavitsuum. Novic certe Instrumenti codicem ita evolvit: ut in eo nulla fuerit pagina, nullus versus, imo ne vocula quidem ulla difficilior: cui non ad oram libri, literis exilioribus, doctissimas explicationes hinc inde conquisitas, manu sua adscripserit. In consiliis de repub. dandis fuit providens: in sententia dicenda fortisin curandis Archivis, ceterisque principum negotiis industrius, laboriosus, fidus, cautus et raciturnus; summa, in omni vita serio operam id dedit: ut ab his decem pestibus sanorum consiliorum se praestaret quam integerrimum: ab adulatione, a [Gap desc: Greek word] , a fasiu et despicientia humiliorum, a [Gap desc: Greek word] , a praeipitantia, ab ira, a vindicta cupiditate, ab avaritia, a savitia, a mollitie denique et lenitate nimia. Temperans praeterea in motibus animi vehementior bus: in opum ac rei familiaris studio: sobrietatis cultor; ut qui ad hilaritatem rariuscule; ad ebrietatem numquam biberit: et ebriosotum conviviorum strepitum, nuptiales etiam festviitates, quantum poterat, declinatir: ne servulo Luculli opus esset: aut quam sibi temperantiae legem fixisset, ulla potandi occasio interpellaret.
In coniugio felici ad annum usque vicesimum vixit, cum Agnete {* T 160 4. d. 16. Nov. Stat. lib. 3. Thebaid.}Starisia, quamquam fine liberis. Verum nec hoc tantopere dolendum, quando ea aetas vivitur; quaillud exclamare liceat:
Ah quanto melius, dextraque in sorte iugata:
Quis steriles thalami: nulloque ululata dolore
Respexit Lucina domum!
Ex oratione parentali habita a M. Laubane, et contione funebri Andr. Baudis, carminibus item epicediis.