IOannem Banchemium anno millesimo, quingentesimo, quadragesimo, mater cruditionis Leida edidit, tunc quidem minus nota: sed quam tamen immortalitati literarum iam tum fata destinabant: quarum ille Antistitem in urbe patria daturus erat.
Atque a parentibus quidem, eadem inurbe, loco atque ordine honestissimis, primo Ultraiestum missus est: ubi Macropedio, non ignoto a scriptis viro, et ut tum ferebant tempora, inprimis erudito, operam dedit. Ulrraiecto Lovanium se contulit: in qua Iuris scientia impense tum florere putabatur. In hac ut discendi indefessus erat, cum progressus fecisset haud paenitendos in Galliam profectus, quod summum in ea solet esse praemium, co donatus est; cui Andegavum delegit.
Ita in patriam reversus, foro se mature consecravit, quo natura et praeclaro animi instinctu ferebarur. Evenit autem, ut dum ibi ageret patronum, et iam magni esset nominis, gliscente cum experientia et causis, animi iudicio, quo supra ceteros pollebat; anno deinceps octogesimo secundo, de constituendo supremo Hollandia, Zelandieae, West Frisiaque, consilio ageretur; cui muneri obeundo, cum aliis primoribus patriae viris a principe Auracio delectus est Banchemius. Qui cum et ab ambitione alienus esset; et abunde existimationis ac honestae rei ex causarum pattocinio paratum sibi cerneret: diu quidem restitit; tandem vero a patria expugnari se passus est: Ita tamen, ut eodem tempore in Repub. eiusque cura occupatus esset: adeo ut nihil magni admodum momenti geteretur, cui non sagax ille et prudentiae civilis non minus, quam humani ac divini iuris consultissimus Banchemii adhiberetur animus.
Paulo post, cum gravissima inter Lugdumensem magistratum et Riinlandia Comarchum de finibus ac iurisdictione orta esset controversia; visum est illustrib. patriae patribus, a lohanne Banchemio et Theodoro Leeu Wio, supremi consistorii assessoribus, rem tantam componi. Quod prudentissime ab illis factum esse; summa plurimorum annorum tranquillitas testatur. Postea cum itidem inter Rei pub. Leidensis praefectos et senatum Academiae, eiusque membra male conveniret; adeo ut manifestam Academiae perniciem, ni mature oecurreretur, res tractura esset; nemo huie quoque simultati componendae magis visus est idoneus Banchemio.
In quo cum dexteritate summa usus esset ac consilio; cura illi Acadcmiae est commissa, cui annos multos, cum collegis celeberrimis Iano Dousa, Nordovici domino et Ioanne Grotio Consule Delphensi, praefuit.
Erat in hoc viro citta fastum gravitas, citra asperitatem seve ritas, animus vero nulli rei, nisi aequo et bono obnoxivis: ut invictum prorsus et inexpugnabilem adversus fortuita diceres Iuris autem tanta scientia, non umbratica quidem illa et scholastica; sed quae usu forensi confirmata, cum ad singula deveniretur, fidem prope excederet. Quo factum ur ex tincto Diderico Niuburgio, su premi consistorii praeside, Banchemius succederet, non tam temporis praerogativa, quam virtutis et experientie merito. In qua dignitate Musatum simul ac iustitia mtistes, cum bonorum o mnium maerore, anno millesimo sexrentesimo primo, Novemb. oigesimo none excessit. Ex Academia Lugdunensi.