SChonfeldia Franciae orientalis arx Erasmum Neustetterum, cognomine Sturmerum, protulit, natum cquestri familia die septimo Novemb. sub annum Christi, ut opinamur, millesimum, quingentesimum, vicesimum quintum.
Puer apud Danielem Stibarum, cquitem Francum, virum, laudatissimum, de quo supra, tan quam alterum Scaevolam, honestiffime fuit educatus. Inde peregrinatione literaria suscepta, exteras quoque nationes perlustravit; linguas condidicit. artium humaniorum legum et instirutorum variorum, cognitionem sibi conquisi vit: adeoque in usum patriae, cui secundum Platonem nihil non debemus, se praeparavit.
Wirceburgi itaque provinciali iudicis munere longo tempore functus eit: in quo iustitiae et aequitatis specimina dedit praeclara. Allectus est etiam in collegium ecclesiasticum, et ecclesiarum Bambergensis atque Wirceburgensis canonicus; Comburgensis vero Decanus creatus: quibus in dignitatibus dum vixit ita vixit: ut in consiliis de repub. capiendis eius inprimis requisita semper fuerit auctoritas: qua propter doctrinam insignem et sapientiam longo rerum usu confirmatam, apud omnes plurimum valebat. Testantur id legationes aliquot, pacis et belli tempore, longae et graves, magna cum eius laude et gloriae obitae.
Ad senium declinante aetate, et illo munere et decanatu, qui honores sunt amplissimi, ultro se ipsum abdicavit: non quod in otio reliquam vitam vellet transigere; et sibi tantum vivere: sed ur post patriam, cognatios quoque et amicos confilio et ope sua iuvare commodius posser. Quod emblema quoddam in cenaculo aedium eius depictum innuit: ubi candelae ardenti adscriprum:
ALIIS INSERVIENDO CONSUMOR, Exhac vita emigtat, vita longiore dignus, Wirceburgi, anno Christi, millesimo, quingentesimo, nonagesi mo quarto, die vicesimo tertio Novembris, circa duodecimam noctis, cum vixisiet annos septuaginta, dies sedecim.
Fuit in eo ingenium excellens: memoria divina: studium indefessum: quo non tantum Latini sermonis copiam sibi comparavit, et elegantiam singularem: sed eriam aliarum linguarum, Gracae, Italicae, Gallicae a diunxerat cognitionem. In amicis eligendis prudens; in amicitia coleanda constans. Neque sui tantum ordinis acloci (quod plerique faciunt) verum etiam alios viitute et eruditione praeditos homines, sua benevolentia et liberalitate fuit complexus. De corum numero fuerunt Camerarii, Petrus Lotichius, Conradus Dinnerus, Ioannes Posthius, Paulus Melissus, Ioannes Matthesius medicus, Ieremias Baunachius, Rich. Hemelius, Franciscus Modius. Et Modii quidem opera ad bibliothecam suam; quam magnis sumptibus amplissimam et omnis generis libris refertissimam Comburgi instituic, longo tempore usus est. Ibi enim, ubi se per iocum quen dam regulum esse dicebat, libenter semper vixit: eius aedificia et muros exornavit, atque reditibus plurimum locupletavit: reque ipsa oftendit; quod cui dam turri in scriptum:
Sic vos non vobis nidificatis aves.
Ibidem quoque sepulturae locum sibi ante multos annos, posito monum ento, designavit. Horatiani illius memor:
Omnem orede diem tibi diluxisse supremum!
Comburgo tamen non rato ipsum nogocia publica modo Herbipolim, modo Bambergam, modo alio evocabant: ubi omnibus exspectatus, omnibus gratus erat; et instar patris unice carus: atque id merito suo. Ubicumque enim degebat, domus ipsius bonorum ac doctorum virorum, quasi diversorium erat publicum; pauperibus vero et adversa pressis fortuva, et asylum ac penu uberrimum. Adulatores ac calumniatotes, idque genus palpones, qui sesead lautioris fortunae homines plerumque applicant, oderat ut qui maxime: idque his versiculis ad parietem alicubiannotatis testatum reliquit:
Sit bonus interpres; nil mala verbanocent,
Sit malus interpres: nil bona verba iuvant.
Poesi sic cest delectatus; ut in eadem se et legendo exerceret, et interdum a curis gravioribus liber, aliquid ipse componeret. Cum aliquando vesperi ad eum aecedens D. Ioannes Posthius, post salutationem diceret:
Non invitatus venio, canare paratus:
ex tempore ipse subiecit:
Et quia sponte venis, gratior hospes eris.
Symbolo usus est tali: AMAT ARDVA VIRTUS. In id {* Lib. z. fylv. p. 88.}Ioannes Posthius mcdicus lusit Epigramma eiusmodi:
Sive quis ingenio, seu forti excellere dextra
Contendit: impigra est opus
Mente manuque: opus est longos perferve labores
Cupita donec pramia
Accipiat victor, celsa et virtutis in aula,
Pleno triumphet gaudio.
Hac animo volens teneris sturmerus ab annis,
Ut calear adderet sibi:
Armis inscripsit librisque: AMAT ARDUA virtus,
Dignum viro hoece symbolum1
Exsequias iverunt viro vere nobili et literatorum Maecenati optime merito, tum alti doct ssimi viri, tum aliquot epitaphiis carminibus V. cl. Ianus Gruterus: e quibus hoc decerpsimus:
Virginism ducem triumter; Gratiarum praesidem;
Corculum Minervae, amores Mercurii; Phoebi iubar;
Vis viro videre in uno? Neusteterum cernito.
Haec erat certe omnia unus: omnia isnus haec erat;
Luam diu vitalis illi vita praesto. At ipsum ubi
Ilico Germaniae orbi Atropos trus abstulit:
Virginum ducem trium ter; Gratiarum praesidem;
Corculum Minervae; amores Mercurii; Phoebi iubar;
Ilico Germaniae orbi Atropos trusc abstiulit
Haec de Neustettero ex Posthii carminibus, et aliis.