Lux adolescentes quae iubet ire dies?Nunquid in occiduo tandem se protulit ortu
Ille Dei splendor primigenumque iubar?Sic est ipse oriens ex alto disicit umbras,
QUae reparat reoseum mora Solis ongior orbem,
Lux adolescentes quae iubet ire dies?
Nunquid in occiduo tandem se protulit ortu
Ille Dei splendor primigenumque iubar?
Sic est ipse oriens ex alto disicit umbras,
Et nitida tenebras fulgere luce facit.
Ipse seranat humum praefulgentissimus, ipse
Ingerit aeternos, et sine nube dies:
Atque Orci crassa penitus caligine mersos
Irradiat, Iuci reflituitque novae.
Et passim miseris hac et palantibus illac,
Securum recta vadere monstrat iter.
Salue festa dies; qua non augustior olim
Altera caeruleis extulit ora vadis:
Qua non ulla magis votis optata piorum.
O ter felicem laetificamque diem!
Induvias catnis nostrae conspexit mictum
Lactere infanti conditione Deum.
Ut supera sacer allapsus virtute martat
Spiritus, et Mariae viscera faetu fovet:
Ipsaque sub decimae veneranda silentia Lunae,
Signata gignit virginitate marem:
Iessaea de stirpe marem, quam semine primo
Thariades iactat progenuisse pa er;
Totque propagarunt felici ab origine creti
Isacides reges, Isacidesque duces.
At non auratis laqueata pulatia rectis,
Athalicaeque trabes, Taenariumque solum:
Carice congestum culmen cannaque palustri,
Vix tugirii vile praebuit hospitium.
Pro segmentatis capiunt praesepia cunis:
Sternunt puniceum tenuia scruta torum.
Sancte puer: numquid tremulis vagitibus auras
Imbuis, et salsis oscula Iacrimulis?
At non tam rigido laedit te frigore bruma,
Non tenerum affurgens atterit herba latus.
Nec tam sollicitis obnoxia vita periclis.
Et capiti obveniunt quae mala tanta pio:
Quam te cognatae guntis male habet scelus, et quam
Effrenis mundi crimen in omne furor.
Parce tamen: blandumque tui ridentis ocellos
Aspiciat potius suspiciatque pares
Iam tua sidereae plaudunt nata ia turmae
Et tota aligerum cantibus aethra sonat:
Gloria celsa Deo, terris pax et bona sensa
Humano generi: gloria celsa Deo,
Corda meium ponant: en vobis gaudia porto,
Gaudia perpetuos firma futura dies.
Natur enim est hodie Servator Davidis urbe,
Inclita qui Domini munia Christus habet.
Nec mora Christi parae visunt cunabula noctis,
Queis verssare gregis lanea septa labor:
Poastorumque ducem unerati poplite flexo
Rustica granti carmina voce canunt.
Mox aderunt Proceres Nabathaeo a littore, Regum
Regi ut tergemino munus honorem ferant.
Nos etiam cunis devota resoluimus ora,
Et pote qua grati naeniolam accinius.
Gloria celsa patri sit celsaque gloria gnato,
Flamini et amborum glroai celsa sacro.
Composita recreet terras concordia pace,
Firmet et invicto robore corda fides,
Sancta redemptoris cunabula visere Christi
Quem pius aethereo nomine raptat amor?
Suspice non noto radiatum vertice sidus,
Ut certum incerte limite tendat iter;
Ut caeliaccendat raris fulgoribus arces,
Lustret et Eoas, octidu sque plagas,
Non illud noctis nigrantes conserit umbras.
Lumine et in partem signa minora iuvat:
Ipsum illum eximium vocat in certamina solem,
Tem perat et medio non minus axe diem.
Magna minorque ferae, quamquam subiisse retortis
Insese metuant stexibus Oceanum:
Non raro tamen obiecta pice nubis aquosae
Dediscit siccas illaque et illa faces.
Sidus at hoc nostrum ceu pronos nescit abortus,
Sic penetrat nimbos. exsuperatque nives.
Servat inoffensum condenti lumen honore:
Cui cedat gemina Lucifer ipse rote:
Cedat, et astrorum quantum est, submittere certet
Huic uni radios, sole favente, suos.
Ah procul absistat feriali ardore Cometa,
Et tristes tollat sanguineasque minas.
Nuntiat hoc sidus tantum concordia pacis
Foedera, quae numquam soluerit ulla des.
Nuntiat et reparata pii commercia caeli
Terris. quae videat invideatque Satan.
Fulge serenato Iacobia sidere flamma,
Quod facis, in cunas officiosa Devi.
Iamque effunde iubat totum, atque immobilis haere
Ipsa, creatoris devenerata caput.
Ecce tuum auspicium Eoa regione secuti,
Quos clarant magices nomina siga. viri:
Seu schola fatidici Danielis Pe sica mittat
Illos; posteritas seu Balaame tua.
Ut gaudent, requiemque viae, calaemque laborum,
Regis ludeae strata reperta novi!
Ut flexu puerum capiti reruerenter adorant
Procidui, et sanctis oscula dant labiis!
Ut pro se terna thesauros sorte recludunt
Quisque locupletes exonerantq sinus!
Divitis hic auri promit grave pondus aceruos
Thuris at hic stactes hic et olentis opes.
Omnes fulgidulos pueri admirantur ocellos,
Fulget ut Engadici rubra siliva meri.
Omnes candidulos deutes ebore admirantur:
Ut candet niveus lacte tepente calix
In quorum par est nos ire exempla; fateri
Et Christum augusto regis honore Deum:
Cuncta cui dara sit per secla immensa potestas,
A patre qua caelum, qua matia alta patent:
Inde sacerdotem, aeterno qui thuris odore
Humano pacem conciliet generi.
Denique mortalem, sed cui corruptio nullam
Labem im portarit, Tartareasue moras,
Quo minus aethereas victor remearet ad auras,
Conderet et vitae secla beata novae:
Quae lustrata fide, divini et flaminis igne
Officisque piis dedita corda manent.
Nunc est, nunc animo, verborum et honore favendum,
Non secus ac fratris res sit agenda mei.
Tu meus alter enim, exoptata ô nuntia nobis:
Venisti patrios sospite sorte lares:
Ausus per vada salsa, per horrida tesqua solcrum
Sectarii studii libera iura tui.
Itala qua tellus, qua tellus, Anglia quaque
Explica? ingentes Gallia terra sinus;
Et qua, non vilis quae hodie Maurotia cedit
Belgia, Apollineis Mercuriique bonis
Tali nimirum facie se ostendit honestum:
Hac forma virtu conspicienda nitet.
Hinc amor in varias sese incitat igneus artes,
Quc recta Genii vis bene s. ada vocat,
Cuique suum sensum genitor fraterque medentum
Hic est, ille fuit gloria rara tuus.
At tibi anhelanti placitum est penetralia legum
Astraeae sanctas ire redire viast
Et mactare novis titulis insignia prisca;
Fulgeat ut gemina laude superba domus.
Evenit iuris delubra in summa recepti
Vestiit emeritum lautea serta caput.
Serta, cuiaequiparent non Indo a littore grana,
Non auri quantum dis vehit Hermus aquis.
O te fellcem studii exhaustique laboris!
Hoc est ingenio perpetuare genus.
Hoc est legitimo vivacia saecula fetu
Condere, supremo non abolenda diem.
Quae tihi non paullo grator minus optime, quam quod!
Ingreditur thalamos nupta pudica tuos.
Illa quidem nostrae praeonia digna merei
Musae si dignum quid tamen ista canit.
Sed neque talis ego neque caimina nostra moratut
Illa puellaris flos Catharina chori.
Vivite felices felices vivite vori
Haec sit sed pleni summa suprema mei.
Aonidum decus, et Divae une atque unice ocelle
Innubae, et Astreae flos mere iustitiae:
Sponte suam tribuit citharam cui doctus Apollo,
Et citharae similes accinuisse modos.
Unde tibi parta est animinot dotibus aucto,
Ulla quae metuat fama perire die.
Ut tua sub nostras venere pericula chartas,
Utque tui lectum est ingenii specimen,
Iupiter! ingenii rari communeque supra
Fatum hominum quotquot Musica sacra colunt:
Protinus exclamavi. hinc iam procul ô procul este:
Non ego nunc, Vates carmina vestra moror,
Ipse nisi moter nugasque auferte canoras,
Incassum quas hora et labor excolunt.
Interea attenta dum lustro singula mente
(Singaia nam raro vim Genio arti: habent)
Totque animas Musis claras et Apolline retro
Omnes queis faveant invideantque dies.
Quaete certatim talem admirantur amantque,
Contra quos et amas et reverenter habes:
O quoties vovi! ô quae non suspiria duxi!
Ut fieses nostris grata tapina oculis,
Quam memori posiiam mentis penerralibus imis,
Per vitae gererem saecula cuncta mex.
Quod sperare minus licitus, quam optate videbar.
Nunc ter ago grates Sortihabeoque quater.
Exoculata quidem indotilis sonfittereque illa,
Sed bene nonn unquam quae quoque coeca videt.
Nam factum satis optato, spes fictaque res est;
Esque oculis factus Iane, rapina meis.
Quin et itum ultra spem: dextram tetigisse poetae
Contigit, iisdem epulis, colloquioque frui;
Haurire ambrosias Veneres, Hybleaque verba,
Arctoo inmsum, quidquid et orbe mihi.
Hac ô me felicem! hac ô mesorte beatum,
Qur dedit ora mihi notitiamque tuam!
Notmam; Attalieae cui cedat copia gazae,
Cedat et auriferis turbidus Hermus aquis.
Hanc modo negrave sit testari interprete penna,
Expressisse animi sensa et amica tui?
Indubium non quod veniat mihi amorue fidesue,
(Nam tu non tantum illustria amare soles.
Pectora, ceu tua vel fexcenta pericla loquuntur.
Sed quoque quale ego fors illeque et ille gerit
Sed potius parrias olim regressus ad oras,
Aut quo sub caelocumque etiam ipse habitem,
Pluribus ut possim dexuam monstrare Gruteri,
Notitiaeque tuae teste beatus agam.
Ipse beatus agam; nec te fortasse pigebit
Scripturae pigram non habuisse manum.
Sic longum valeas animoque et corpore sano.
Inque dies clarus sis magis atque magis.
Occidit Euphosyne: lessum ingemitate sorores:
Tu ingemina mater; occidit Euphrosyne.
Ah! quorsum matrem inclamo, maestasque sororest
Atquehaec, atque istae sponte perent egemunt,
Nec mihi fraternos opus implorem singultus
Plus saris, heu, crudo carpitur officio,
Vos Charites, vos ô Charites, pia triga, rubentes
Occano loacrimarum obruitote oculos.
Et curnos onerate humero velamine pullo.
Tam maesto nudas non decet esse die.
Ut numerum fuerat modo vestrum augere decora!
At nunc vix tenui est Euphrosyne titulo,
Vos castae Veneres, et tu licito igne cupido,
Heu quanta est regni gloria fracta tui!
Aere nisi triplici circum stant robora pectus,
In questus agedum vadite, et in lacrimas
Nec modus exsequias salso usque urgere fluento
Quin iuvet et Parcae impingere verba mala:
Tot passim Niobas cassis quae sensibus, et tot
Defectis patitur viribus esse Hecubas:
Non secus ac laruas Orcus horreret aniles,
Tantum virgineis gestit ita spoliis.
Dicite Leucoreae iacula: rix turba, puellae
An non mens curis aestuat aegra novis?
Cum subito efferri cernatis funere, speclum
Illud vestraris, deliciumque chori?
At nuper memini vobiscum incedere primam,
Et primum cultas inter habere decus.
Vivere sic vidi Phoebo exundante hyacinthum,
Et vidi Phoebo praecipitante mori.
Et quisquam vestrum vernant: flore superba,
Non imeat roseis pallida fata genis.
At tu sperata pro pinu, Petre cup: essos
Invisas adole: nec nimis ipse dole.
Crede mihi nullo revocanturfunera planctu,
Nec postliminio vita caduca redit.
Cum semei exfangues contexit puluis amores,
Non exaudite vota cadum gemitu.
Quamque obiisse vides hanc ducas mortuam: amato
Nec tamen haec cineri verba suprema nega:
Nunc tibi pro thalamo tumulum, meufardor, habeto:
Tecum mens animi tota meicecidit.
Tu mea, tu moriens exstinxti gaudia vitae,
Euphrosyne heu diro funere rapta, Vale.
Accipe, sed facili, Princeps celsissime vultu,
Quem mea dat vigili cura labore librum.
Est tenuis fateor, neque respectandus ab ampla,
Nec tamen et pretium non habet ista suum.
Sic ingentia tectorum fastigia parent;
Dum fundamenti portio nulla patet.
Tu quoque si studio, ceu cetera legeris acri;
Crede mihi, fructu non poteunte leges.
Natalis haec lux suda Caesari affulget.
Valete somni: noctium vale pinguis
Iners, profundae, turbide gravis lentor.
Darum sopori sat superque terreno:
Vigilare tempus, tempus aureum caeli
Haurire lumen luce pectoris puri.
Ut disicit callginosa nigrantis
Operta noctis! ut beata Naturae
Momenta candit arduus, catus, solers?
Quid stupeo magis, ad igncae indolis mentem
Sublimis, acris, candidae atque fubti lis,
Mentem aemulam, aut parem seni Stagereo?
An nectar illud melleum facrae linguae,
Linguae eloquentis, et politae, et argutae?
O mî liceat abstrusiore thesauro
Opes repostas strictiore lustratu
Vel delibare! ut uspiam quot est omnes
Sophiam professos nescio quam (enim haud fas est
Livoris aut gravis stuporis incesto
Carbone denigrare tam piam lucem)
Despexerim, scala potitus illustri
Haerebam quis te Boiorum masime Princeps,
Prae reliquis tandem clarificaret honos.
Heroo noram deductam stemmare gentem,
Induperatorum nominsque alta patrum,
Lustrabam longe lateque patentia regna,
Croeseas gazas, oppida, castra viros.
At qui haec cum paucis tibi, erant communia, verum
Ut radiant dio fulgure mentis opes,
Ingenium solers, et onustum Pallade pectus,
Atque in multigenas ora diserta sonos.
Obstupui; et dixi quis non iam haec ipsa professus
Prae vobis sese ferre minora neget?
Rara loquor: sed ubisacram ultro porgere dextram
Te vidi et sensi: Divum hominumque fidem!
Clamavi: nostro hoc, hoc maius Apolline, maius
Conditione homins, conditione Ducis.
Acvovi: vigeas Tithonia saecula laude
Ante homines doctos maior. et ante Duces.
Tergemini vates. Latiae illibata medulla,
Ambrosiae, et Graii pura saliva meri:
Mellca quis vobis infudit flumina linguae,
Verba quis ingenuo lacte madere dedit?
Si tanta indulsit sua cuique puella Camenam,
Ut iactent Clario Iura tyranna foro:
Cur non ipse omnes vesana mente puellas
Ardeo deliciis ebrius Idaliis?
Et mihi continuos furor hic comitatur in annos,
Imperat et nullo pondere verba loqui?
Erio: Cupidineos neque enim insanire furores
Fas est, qui colimus iussa tremenda poli.
At licet hinc Veneres scribendi sumere, sensa
At meliora modis hinc animare licet:
Quos Martucini stupon et lingua invida Titii.
Non cupressuro laedere dente velint.
Heu quam pene mihi fueratis, doctae Catulle.
Atque Tibulle Umbro non sine Callimacho!
Dum vos arrosit senium squalorque situsque:
Quam mihi cum Nemefi Lesbia pene fuit!
Nec iam consuetum se diti Cynthia cultu
Inferret, Coa mobilis in tunica.
Scaliger hanc labem, fatum indignatus acerbum,
Non tulit et Veneri consulit Ausoniae:
Scaliger, heroum genus alto a sanguine divum:
Scaliger Ausoniae rexque paterque plagae.
Is disiecta sibi reddit vatesque puellis;
Omniaque in clara fulgere luce facit:
Nunc quoque uti possint optatas iungere dextras,
Pellere alternis dulce solum pedibus.
Et spirare meros animae florentis amores,
Quarciet Elysias myrtus odora comas.
O longum saltate, et molles ludite lusus:
Vester amor nullas noverit exsequias.
At tu Musarum et Veneris prolumine trino
Ter felix Phoebus Scaliger alter, auc,
En natalis agit reversionem
Septuagesimus optimi virorum,
Et quantum potis eruditorum,
Et quantumque potis disertiorum.
Iani Caselii. favete linguis:
Quem Phoebus pater et patrima virgo
Aeterno sibi nexuere vinclo,
Quem Musae Veneresque Gratiaeque,
Achivae simul et simus Latinae,
Tanto depereunt amorisigne,
Quando quem modo degerire possunt:
Cuius Socraticae eruditianis
(Eius scilicet eruditionis,
Quaeque publica, quaeque priva rerum est,
Verum ea est ubi? norma disciplinae)
Iure bibliotheca pectus audit:
Quem certatim adamant coluntque docti
Illi haud nomine, sed reapse docti,
Quales vix memorare tot qucas, quot
Vulgato numerat poeta versu:
Quem ter maximus optimusque magni
Ipse Scaliger aestimat, probratque:
Et quem, quod caput, improbi rudesque
(Scin calumnia nota meprofari,
Scin' striblio? licet tibi cerebri,
At vero tibi frontis haud fit hilum.)
Foedo rodere non verentur ore.
Prustra: nam probitas et erudita
Doctrina incolumes perenne durant,
Amorsu procul, acpiocace lingua
Et stcibliginis, et calumniarum.
Altera iamne subis, an Iane, pericla secunda?
Scilicet utraque nunc docte Grutere subis.
Et certe video restare prioribus ista,
His cerno famae nec superesse minus:
Quae petat innocuo dentata Calumnia morsu,
Nec dea perstringat Livida luminibus?
Talia crediderim fecisse Pelicula Musa,
Carmina cum Phoebo sub patre prima darent.
Inre ergo hinc nulli Musarum eris arte secundus
Iane Grutere, mihi Phoebus at alter eris.
Terrarum late quae sunt visenda per orbem,
Qua scripsit memores Roma perenne notas.
Dum studio legit satagente Gruterus, et uno,
Didita congessit rot monumenta libro,
Natarum inscriptum censu potiore monetae,
Aeternum toto nomen ab orbe tulit,
Pulex nave, ecquid thyrsati funere Bacchi
Fatum submersit teque tuumque caput?
An velut Empedocles, captans decora ardua famae,
Iecisti in medium vilia membra merum?
Scilicet ut ventrem pro busto vatis haberes,
Et Mausolaei Saxa minora forent:
Si vel Taubmanustibi, vel praetorius hausto,
Frencelii aut memorem Musa daret tumulum.
Quid quid id est: titulo hunc a me saltem accipe versum
Non poteras saltu nobiore mori,
Mi Godemane quidquid hoc? quod te valedicete nobis
Aiunt. ut surdis auribus esse velim!
Ne mihi dissidiis sit sensum haurire molesti,
Et solum in lenta vinere amaritia.
Ecquid enim malim quam consuetudine porro,
Convictuque tuo, colloquioque frui?
Heu mihi! sed quid ago? quin quo te fata Deusque
Ire iubent, plenis gressibus ire paras.
Is te praesenti tueatur Numine large
Inque dies saluum commodit ite beet.
Interea, meus alter ego caput unico amatum,
Aeternum nostri sis memor atque vale.
Quos oculos atque augustae quem frontis honote
Aspicis, eximii vividaque ora viri:
Non oculos, frontemve hominis, non adspicis ora
Omnia vel magno membra sed apta Deo.
Ut non mortali facie se prodit! ut ingens,
Est quantus, rati numinis instar habet!
Scilicet hi sunt illi oculi, quibus omnia cernit
Prodita Athenaeis Romulaeisque libris.
Haec frons est animi qua mentem gestat, et imi
Pectoris occulto sensa reposta sinu.
Hoc os est, in quo postquam Peitho aurea sedem
Fixit iam Tullii est lingua diserta minus.
Taubmanno dedederat vatum pater entheus, olim
Quae dederat Graiis, quae dederat Latiis.
Marculus invidit: sed non et vidit, ut ipse
Nil habeat Graii, nil habeat Latii.
Marcule dispicias: sed enim caligo triplex tu:
Taubmanus contra est lux geminata meus.
Quis esset uxor, nescio quis Philosophus
(Nomen secundi Graius auctor prodidit)
Interrogatus, ista scaeva rettulit:
Naufragium viri; Domus agitatio;
Iactura vitae; mulcta perpes; proelium
Ultro excitatum; consalanea bellua;
Accubua cura; Scylla compta et elegans.
Aureae quibus impedimentum aheneum,
Malumque quo grave quid mage? necessarium.
Lehmane, qui versaris in re uxoria
Recens marite, quid tibi sodes super
Solonis hoc videtur ore? an veritas
Aparte loquitur eius aliqua, an vanitas?
Hotomane tuae quae par facundia laudi?
Quaeve sit ingenii buccina tanta tibi?
Iustitiae mirer prius atque oracula iuris,
Quaeque nitent raris atria sancta notis?
An potius priscae miracula conscia liguae,
Verbaque Romano vix capienda foro?
Summus uterque labor: nec ego te dicere possimt
Nec praeconi habeat barbara tutba fidem,
Musica, deliciae nostrae, rapis ignes caelo
Pectora, cum numeris consona verba cies.
Musica, dividiae nostrae, trahis ignea teriae
Pectora. cum numeris diffona verba mones.
Thyseli, indulsit rarum tibi cantor Apollo,
Cum verbis numetos verbaque cum numeris,
Nam quae verba tibi Taubmane, alia prodigam,
Aut quibus supersedebo? isto fundamine
(Modum in Sallustianum serius loquor.
Carthago tu quidem certa es, haud arbitraria.
Sic iter vora ad Gloriae arces acer arduas,
Et patriae infer Solem sereno fulgure,
Qui officiat autem vatum claro lumini.
Nec istos facias, quod facis, sescunciae.
Quorum est annona longe nunc vilissima,
Semiolos poetarum, aut umbellas verius?
Qu tum autumant, cum sciunt nihil; scire omnia,
Aut ea tenent, quae vulgo pueruli bimuli,
Vix adeo ultra primas promovere litetas.
At tu Taubmane, Venerio vectus alite
Ad usque orbem, quam dixe sentio, Deae,
Te maior ipso, saeculo maior tuo,
Nil Marrucinorum aegra curas somnia,
Nil Marculorum Lippa veritus limina,
Plorare sed hos et illos aetatem iubens,
Rudia inter rudes puero senum subsellia,
Hexametro nobis mactus esto carmine.
Ardeo, quod fateor, cor nostrum animumque Lycinnam.
Ardet uti ingenuas mascula turba nurus.
Ardetme mea, quod puto, tota mente Lycimia,
Ardet ut inge nuos plurima virgo viros.
Huic, ego, se semel est ut fixo ostendere ocello
Visa, mihi hoc visum est hiscere verba mode:
Ah quando, mea lux, ah quando tenue laboris
Das sola iolum, incendiaque ipsa levas?
Heic illa erubuit, laetumque rubore cachinnum
Miscuit, ac roseo risus in ore fuit
Et, quid ait negem? et ambrosium festino capilum,
Quem luisaeria ventilat aura via,
Desecat, inque auro texens; haec aviea fila,
Haec inquam nostri texta capillitii.
Quod tibi me, mihi te nexu devinciat uno,
Aeternum nostri pignus amoris habe:
Haec tu incendia tanta tuae solare puellae.
Dixit et imposuit aurea fila mihi.
Ah quid agis mea lux? quid agis mea cara Lycinna:
An caput hoc flammis perdere dira cupis?
Non hi sunt crines. sed flammea texta, capilli.
Non crines, sed sunt ignea vincla mihi.
Quis potis est ignes exstinctos ignibus ire?
Heu mihi, quam feruens saevit in ossa furor!
Saevit et exhaurit pectusque imasque medulias:
Iam tantum restat parua favilla mei.
Quin vos, ô crines, dirum genus, ite sub ignes:
Ite, et tu flammis urers flamma meis.
Sat vobis vestroque datum, fera turba, furori;
Ah quam hoc urebat vis violenta caput:
Nunc vos soluimini in cineres, vincla ignea, crines:
Nunc ignescimini, flamma superba prius.
Tu vero caput ô catum sanctumque, Lycinna,
O animo atque anima cara Lycinna magis,
Quod meus in cineres aestus vestrum addere crinem
Sustinuit, parce caussa probanda mea est.
Non ardere volo, sed amari: nolo peruri,
Nolo ater rapidis ignibus esse cinis,
Sic reliqui tibi perpetuo me vate capilli
Vernent, accensos effngiantque rogos.
Rapta coniuge qui capit secundam,
Is fracta rate navigat secundum.
Hoc tu Graecule futulis poeta
Frustra terrueris meum Lubinum:
Qui iam nunc Veneris Lubentiaeque
Ductus auspicio secundiore
Domum ducit amans secundam amantem;
Quam sinu Venus ed ucavit almo,
Suas Cecropis erudivit arteis,
Sua Iuno beatitate mactat.
Quid Eilarde, deinde porro dicam?
Isto tergemino Deorum honore,
Imo tetgemino hoc puclli amore,
Sis felix ter et amplius; nec unquam
Taedas experiare non secundas.
Cum foret ipse sui commissi Mucius ultor,
Errantemque manum flamma cremaret, ait:
Dextram inferre hosti sit Romani huius et huius:
Ignis sustineat qui dare, Scaevolae erit.
Est aliis doctrina, aliis doctura parata:
Has facies fatum promere saepe solet.
Est eadem doctrina iisdem et doctura parata,
Verum extra invidiae livida tela malae.
Te doctura sibi doctrinaque, Iona, medendi
Vindicat, invidiae nec sinit esse rudem.
Macte bono gemino, livoreque macte maligno:
Quod caret invidia non solet essediu.
Olim iam fuerat nomen tibi Paulle celebre,
Ex quo propatruus caelite laude viget.
At nunc Pergameae tibi cedit adotea fatuae;
Ne sit non uno nomine honora domus.
Quid potius dicam? non te tua gens mage claras,
At gemem claras ipse perenne tuam.
Dum viridis Philomela pererras tegmina silvae,
Et raptus quereris fata nefasque tui:
Miratur varios accentus turba volucium,
Et stupido exceptat gutture mille modos.
Ipsa etiam sua quod requierant murmura venti,
Officiosa piis aggemit aura iugis
O ego in auriculas quam mox aveo omnis abire;
Ut tua vox unis sensibus una sonet.
Kannius heic situs Arnoldus: quae cetera dicam?
Quod verum liquido consona fama canit.
Candoris, pietatis, honesti cultor et aequi,
Indocilis fraudum, iustitiaeque tenax.
Mansuetus, comis, facili gravitate severus,
Ingenio placidus, indicioque probus.
Si dicam plura, haud quaquam dicam omnia tu dis
Heic situs est rarae nobilitatis honos.
Quis ferit attonitas liquidis accentibus aures,
Aethera per summum terque quaterque sonus?
Inscriptosve putem stellantia nomina flores
Artificis doctas concelebrare manus?
Quidquid id est. Samios sententia sancta magistros,
Caelinagasque decet lex operosa rotas.
Quid, non argutae passim pia turba volucres,
Obloquiis silvas laetaque rura replent?
An referam leni spirantia flabra susurro:
Utque levis ratico murmure rivus ear?
Nimirum triplicis decus ad mirabile mundi
Personat harmanicis plurima Musa modis
Et parili momen torum discrimine numquam
In laudes summi desinit ire Patris.
Salue, macte tuis res flexibus, inclita Salue;
Usque polo salue dulcis, et usque solo.