Patria clara suo germine: Diva tuo.
PAtria de genuit: patriae tu Numina gignis:
Patria clara suo germine: Diva tuo.
Si perdat libros iniuria temporis omnes,
In quibus aeterno nomine Roma cluet.
Ipse Bodeccerus, fax Caesaris, alta Rudolphi,
Ordine res gestas posse referre datur.
O memor ingenium! si macima pondern suffert,
Cur mea non possit carmina ferre? foret.
Si magni stirpem facimus, Velsere: beatum
Cur te non possim dicere: stirpe vales.
Si linguas cclimus, si magni pendimus artes:
Malro es humanis rebus: utroque places.
Simiramur opes, patriae si munia: dives
Consules. ô trinas nobilitatis opes.
Quas Musis operas naves, nec dicere versu,
Nec labils possum res solet ipsa loqui.
Virtus iam celso te collocat aurea clive,
Et radio famae nobilis astra ferit.
Quod nec vis auri, quod nec tibi census avorum,
Sola perennisluo nomine Musa dabit.
Non quidquam, Reusnere, novi propono. fatemur
Tres Charitas: Musas dicimus esse novem.
Tres, Reusnere, tibs certatim dona sorores,
Et sua certatim dona dedere novem.
Non ergo miror Reusnere, quod apta novenis
Carmina virginibus, quod facis apta tribus
Carus es, ô Lipsi mihi, nec mihi doctior alter:
Nec nego me factum per tua scripta virum
Argutus sensu nitidus sermone, modestus
Iudicio, Lipsi nil nisio numen habes.
Qui Plauti, Livii Taciti, verterumque regignis
Lipsi, scriptorum mella; mel ipse paris,
Unus habes omnes Genios, et Scaliger omnes
Unus ut ex geminis unio facta? rogant.
Communis partias studii, vis unica fecit.
Unicus est, socio qui pare gaudet, homo.
Raetingere, boni vini mihi praebibis haustum.
Dulce mihi vinum: dulcior ipse favor.
Qui si defuerit Neptunum praefero Bachrae:
Qui dat aquam vinum, si favet ille facit.
Qui sibi qui patriae. qui fidis seruit amicis;
Huic non, ut vulgo mortua vita placet.
Res est magna. Deo seruire sibique suisque;
Naturaeque suae quaerere dote decus,
Tu facis hoc. pater ipse tuus. cum viveret, olim
Fecit idem. patrium sic tibi pectus inest.
Orta fuit de te lis, Henningere: vocavit
Te Mars ipse suum; Phoebus et ipse suum.
Phoebus ait, cuius mihi se promisit ab ipsi.
Castra colens, meruit Mars ait aera diu.
Dissidrom veritus vestras se ponite rixas,
Iupirer ambobus dixit: utrumque colit.
Pace quidem Phoebum; sed belli tempore Martem.
Sic tuus est idem Mars, et A pollo tuus.
Quae Phrygiae cresict madidis sub vallibus Idae,
Germinat aeternis cedrus odora comis.
Sacra subinde viret laurus, nec fronde caduca
Carpitur a turisti libera nata rogo.
Te lautu ciunctum, cedro te digna locutum,
Aeternat laurus perpetuatque cedrus.
Ne Ducibus praefide Deo confide potenti:
Transit ad haeredes gratia sola Dei.
Qui bona fers caute, qui fers mala leniter, an re
Non credam sortem posse domare tuam?
Si promissa iuvant; sum Croeso ditior ipso.
Si fallunt eadem: quid nisi Codrus ero?
Qui vult ore Deas uno spectare canentes,
Quas in Parnasso quas Helicone ferunt:
Audiat illustris tua Fuggare plectra beatum
Niladeo, nil tam quod iuvet, esse reor.
Seu lyra, seu sistraum, seu buccina grata chelysue,
Seu buxus, miris consona tota modis.
Musagetes tecum Phoebus, clariqaeque sorores,
Exercent tantum voce manuque chorum.
Mons Haemus tecum, tecum quoque Pindus, et ipse
Fons Aganippaeis concelebratus aquis.
Si liber harmonicis concedere, Iupiter, aures
Cantibus hac aula laetior esse potes.
Herdesiane, tuo Themis est commortua letho
Sed vita generi fit rediuiva tui.
Si Pietas faciunt et Virtus numina, sponsus
Non homo sed Deus est non homo sponsa, Des.
Haec Venus, hic Nomius: Cypron Cretamque tumentes
Depreciat falso Suevica ventre Paphos.
Lquacuuque placet. disquire loquetur id omnis,
Quod loquorille Dea diguna et illa Deo.
Talis mens hominum. quali pater ipse Deorum
Iuppiter auctiferam lampade lustrat humum.
Ipse facit, non ipsa facit, quaecumque facessit
Mens bona quae mala sunt ipsa, nec ipse facit.
Quod nullae favent quereris tibi Sango puelle?
Aurum sic poteris gratior esse caca.
Dum tua multorum comfundit avena cothurnum,
Nec leviora tuo carmine patre facis.
Totus es in Musis in te sunt Numina tota.
Mens ma, num teneas an teneare, labat.
Si tellus coluit geminos oenotria Strozas;
Cur taceat Dousas Belgica terra suos?
Nae sapienter amat, qui primiter eligit unam:
Qui colit electam, nae sapienter amat.
Omnia qui iactas, non omnia Pappule nosti,
Si tamen est scis te Pappule scire nihil.
Si cui perpetuum sacra Musica debet honorem,
Ne scribam, si non debet, Adame, tibi,
Tu superos hominesque tuo modulamine mulces,
Ambigitur, Phoebi carmine sintne tua.
Ambrosia dignum dignum te netare caeli!
Quod tribuis cantu. cur tibi fata negent?
Ne Corbere, tuum putrescat pulurere nomen,
Ecce meum muto distichon ore facit.
Belle Schrotus amat, nec inficete;
Qua pudicius est nihil puellam,
Qua modestius est nihil puellam,
Qua formosius est nihil, puellam,
Qua festivius est nihil puellam.
Qua facetius est nihil, puellam,
Qua mellitius est nihil puellam,
Sed qua nudius est nihil puellam.
Quid tum: sic bene sic placebit illi.
Virgo. purpura quam tegit vel aurum,
Ingressu thalami reponit illa.
Quidam vult nigram tibi legitimare puellam:
Neu renuas: album lac nigra vacca parit.
Rem petis, et dicis rem quam petis esse pusillam,
Er prope nil si nil est, nihil ergo nego.
Virtutes homini si fas est cernere vivas;
Adspiciat vultus sidera viva tui.
Patria dum totum Respublica cernere schema
Iuris amat; tradit Fuggare sceptra tibi.
Qui non agnoscit benefacta. nec ore fatetur,
Cui detur pannis buccea, dignus erit?
Non cette. grato qui munera pectore sumit,
Aurea cui dentur pocula, dignus erit?
Sic certe, quare pia gratia quando meretur
Praemique quanta dabit gratuia dona mihi?
Discolor auriferis quot constat Iberia fossis:
Clara quot asparagos ferre Ravenna solet.
Quot rigicdos Erymanthus apros: quot mella dat Hybla:
Dardana quot saevas continet ida ferat.
Gallia quot frugses roseos. quot Thuria flores:
Cerea quot dives pruna Damascus habet;
Tot, Rosabella dies tribuant tibi Numina faustos.
Anne potest votum plenius esse menum?
Non Parcae. rapuit te carminis auctor Apollo.
Ne superareutur carmine caussa fuit.
Arte paratur honos et forti gloria Marte:
Sed quam Marte sacra maior ab arte venit.
Suspendit Miles victicia pondera muris:
Nostra sed Ardalisdum templa trophaea renent.
Exstruxi multas Viocurus Principis aedes:
Omnibus haec praestat, qua requiesco domus.
Contendunt vates, et adhuc sub Apolline lis est.
Infimus est, quisquis maximus esse cupit.
Restrictus facto, largus sermone, Ravini,
Teutonico, mendax dicitur ore, bifur.
Uxorem datuit quidam mihi sumere nolo,
Gratior est multo, quam sibi quisque capit.
Mercedem cepi: tu das mihi muneris instar,
Si tua sic soluis debita, largus eris.
Metua, Marce, meis vis nomina cludere Musis:
Obsequor, et iusta plus prece soluo tibi.
Nam pariter libro. pariter sub corde repono.
Cum lioer intereat, mens mea salua manet.
Infantes perhibent et stultos, dicere verum,
Quid Richtere, catus dixerit ergo senex?
Tu mihi das vitam, tu das mihi fanera virgo
Si vivis vivo: si moreris morior.
Ut morbum medicus; sic peilit amicus amico
Tristitiam cultu dignus uterque suo.
Os Rosmunda tuum, si vis tua vendere labra:
Dicam, cui possis vendere: Caelitibus.
Seu lux seu nox sit; lux est ibi candida semper
Quo Rosabella loca, quo Rosamunda sedet.
Qui videt Engerdi dulcissima carmina vatis;
Adspicit is vivas ex Helicone Deas.
Qui legit Engeridi suavissima carmina vatis;
Dulcia de dulci mella reportat Hybla.
Stratus humi Christmanus erat surrexit ad astra,
Parce tibi, vulgus Numina facta vident.
Moribus et vita placuit. quod corpore cessit:
Nil agit in superas in fera messis opes.
Nec semper finis gestae dat praemia vitae,
Saepe bonis male fit: saepe malis bene fit.
Inter mortales si vis bene vivere; si vis
Ex factis laudem surgere Paulle tuis:
Frons sit aperta tibi, sit mens tibi clausa sit ipsa
Parca velut ficato gutture lingua tibi.
Cedo nec cedo tibi Fendi belle poeta:
Si mea Musa tibi, non tibi cedit amor.
Quaestio cur legum numerosa volumina crescant:
Haec lysis est Chuni crescit in orbe dolus.
Carnifices abigit numerata pecunia curas:
Dives is est quisquis debitione caret.
Qui debet seruit vis libertate fruisci?
Debita ne temere contrahe, virus habent.
Sicut pro pullis Pelecanus funera spernit;
Sic pro lege pius pro grege Caesar agat.
Multa refutavit, cum dissertavit Anaudus,
Quomodo? conticuit: nec potuit melius.
Cantharus et cantus praesentibus, Aule puellis
Sunt vere Genio gaudia viva meo.
Exesto Tatius tetrica Numa fronte: virago
Triste supercilium nulla Catonis amat.
Iudicium vulgi sicest: ex veste poetam,
Et non ex ipsa iudicat arte, bonum.
Sivere siateit vulgusquem Phoebus amictum,
Quas Musae vestes, et Dea Pallas habent?
Si falso loquitur: calis mea carmina sp etis
Inspice: unda suo grata marita venit.
Nullas vulgus it vates mercarier aedes.
Exemplo verum creditur esse tuo.
Ipse meam, Private, domum, si scire laboras:
Hospes ego terrae sum; polus una domus.
Vina mihi daturit facies distorta. recuso.
Gratior a rosea virgine potus aquae.
Quidquid habent Chartes. quidquid sacra Numina Musaeque
Unus habes, nec non te. Calamine vires.
Qui cito consultat propere qui perficit, illum
Discruciat miseris trux Metanoea modis.
Si quid ages. cauta prius hoc in mente voluta:
Fraude caret ratio fraude perire nequit.
Vita, nec vita curas, Wolfgange: remoto
Libera mens; aut mens fit vitiosa metu.
Sunt homines, merito quossi quis carmine tollar,
Et superis ipsis dixerit esse pares:
Nec tamen in primis illorum nomina chartis
Collocet, in vanum finis honoris abit.
Aurea promittunt aurati fulcra gragbati:
Si miser indigeas, stramina dura negant.
Hinc, Meinhharte, cave dubiae praefidere sorti:
Quo magis arridet. fors metuenda magis.
Momento iungi ne diiungamur in aevum,
Quei fieri possit, quaeris? amore pari.
Si rem cuni verbis iungas. aequalia si sint.
Mens sine voce iunat: vox sine menre nocet.
Qui tibi lumen erat, pater, in tellure futurus,
Iam nitet in caeli filius arce iubar.
Non male divinum, bene vult tibi numen, ab una
Dum facit, ut stella sidera plura micent
Credo tuo fratri te Graeca poemata dicit
Scribere. si video, tunc ego credo mihi.
Cum sis quarta Charis, cum sis Venus altera, quaeso,
Quis Rosabella tuo nollet ab igne mori?
Multa mihi spondes, sed post tua fata daturus,
Si prius ex vita cessero, quando dabis?
Dicis te clarum celebrem te Marcule dicis.
Sat vere Verres fur ita clarus erat.
Quae sub amicitiae praetextu porrigis Aule,
Nolo; ne fiant munera carbo mihi.
Zoile, viperea crebro me voce lacessis.
Qui stercus tangit, Zoile, stercus olet.
Paenitet esse virum, Fauni, te gratis honestum:
Me vero gratis paenitet esse malum
Quid geminas aves os quod Natura dat unum:
Nos audire decet plurima; pauca loqui.
Fallitur hic, qui per sua carmina captet in aulis
Munera dat fatuis; vatibus aula negat,
Sunt Musae mulae, quae vulgi crimina gestant.
Vis tibi contingat gratia? motio sis.
Non placet is quisquis cunctis placet, Attale: multis
Posse placere stude: velle placere cave.
Qui mihi tentabit Rosabellam pingere, cunctas
Uno contuitu pinxerit ille Deas.
Circumfossuram veluti futit alma Cupressus;
Aiuvenum tactu sicea casta vacat.
Vendit equum, mercator equi si displicet ipsi
Uxorem ductam vendere nemo potest.
Carmina quae dives scribit, putat optima: pauper
Si meliora facit, dicit olere gregem.
Quando mihi Rosabella tuum decerpere florem;
Quando licet socio iungere [(transcriber); sic: iugere] membra toro
Exspectae iubes credo sed gaudia diffes,
Quae matura mihi nec puro crud tibi.
Hoc facis, Hedylogus quod perpetrat accipe verbum
Fraemia qui differt cum dare possit obest.
Quod sis Hedylogo melior rosa cand da tempus
Contrahe: sic annt sint duo quinque dies.
Obicis: ut cupiam nequeo transponeresoles.
Soluo: voluntati contrahe frena tuae,
Mardorfi, non est fortis ribi nominis heres;
Per quem stirps posset serior esse tua.
Heredes prolis nostras vice suscipe Musas:
Illae virtutis sint tuba clarea tuae.
Eloco, quod per plus mihi quod tibi deti, adopta.
Heredem scripsi iam tibi sume sape.
Graecule, cum patrii Rector dicare Lycei;
Non artis, sed id est, Graecule, sortis opus.
Graecule, ne tumeeas: timeas mago Graecule, fortem:
Saepe quod hora dedit prima, secunda rapit.
Nepropera fieri qui vis, Regnere, peritus:
Nam subitum curto tempore durat opus.
Ipse parit praegnans elephas deceterida totam:
Tarda viret buxus, sed viret illa diu.
Pulchrae sunt passim fateor, Rosabella puellae:
Verum nulla tuis par Rosabella genis.
Non homo non supra mortalem splendia formam:
Nec dea sed supra crederis esse Deas.
Haec oris laus est; haec laus est ciorporis una:
Quo mentem dicam vix mihi carmen eriot.
Phoebe ribi mandoine te rogo Phoebe recusa:
Digna puella tuis versibus apta tuis.
Non amo te nimium Rosabella sed examo: nec tu,
Si vellem posses carior esse mihi.
Omnis amor nimius dentes producit et ungues:
Sed meus ungue caret nec mihi dentit amor.
Heic fixus terme, Clariae subsistite Musae:
Heic est ingenio meta statuta meo.
Sufficit exiguis con cessam prodere venam.
Non in mole, sed est in bonitate Charis.