DANIELIS VECHNERI SILFSII

De die Epiphanias Dominssa: Mel. Laxbane.

EN dux stella viae Magos ab orbe
Eoo Solymen, et usque ad urbem

Bethlemam face duxit evidenti;
Et Natum lare conscio tenellum
Monstravit Genitrice cum pudica,
Quem terum Dominum pie fatentur,
Auctorom venerantur et salutis,
Curuo poplite, ture, myrrha et auro,
Nempe Latto ferox, Tyranne nequam
Hunc ficto fimulas irem ore honorem
Christum erga: rabido furore dirum
Verum mente premis scelus nefanda.
Hei quantam Pueriror inno centes
Herodis rabiem impios et enses
Fuso sanguine sustinent furentis!
Nos, Laubane, etiam salutis unum
Auctorem hunc socio pioque zelo
Quaeramus; veneremur et repertum
Quo culru venerariavet iubetque,
Hoc tu nomine polliceris ipse,
Hoc ru veridico fateris ore;
Hoc claro indicioque comprobasti.
Quid fratres vereamur infideles,
Qui iactant animum pium; impiatum
Sed caede atque odiis probant eumdem?
Quid mundi furias, minasque tristes,
Quid robur metuamus at que tela?
Namque haud aetheream profanus orbis
Fert lucis radiantioris auram:
Et Iovae placitum estgregem subesse
Electum usque cruci periculisque:
Cum natus nihilo-minus Iehovae
Crescat et dominetur inter acres
Hostium furias minasque et arma;
Ac coetum sibi olligat fidelem.
Ergo sollicitae valere curae;
Ergo tristis abesto corde terror;

Vis furat Cacodaemonum cruenta,
Amentis rabiatque mens popelli:
Nos coniuncti animis tamen solutis
Interdum maculas mero fugemus
Maeroris, iugulem us atque tristes
Curarum stimulos, metusque inanes.
Christus flamine nos suo gubernat;
Christus Numine nos suo tuetur.
Gens coeca, hem bene nos gregemque nostrum!
Gens coeca, heu male vos gregem que vestrum!

In symbolum Casp. Conradi.

SVnt, quos divitiae velivoli maris
Collegisse iuvat: findere Sarculo
Aut agros Libycos, stringete et horreum
Culmi mergide turgidi.
Sunt, qui difficiles Regum aditus colunt,
Ad durasque fores gnaviter ex cubant:
Hunc aurora libris mare sub aureo,
Et serus videt Hesperus.
Et noctis gelidae saepe meridies
Impense cupidum. Scilicet hinc opem
Speratquisque sibi rebus inarduis,
Hoc vitae columen suae.
Terrenis sed enim fluxafides inest.
Una partelevant; parte alia premunt.
Firmae si quid opis Mens avet; hucades,
Qui langues, Domini est salus.
Hoc obstante, nihil proderit omnium
Hoc mandante, nihil, deerit et omnium:
Res cunctae celeres iussa sequi lovae.
Quid porro? Domini estsalus.
Nobis praesidium solushic estsolo:
Hic solus miseros adserit et polo.
Durat perpetuos ista salus dies;
Mundi ut cuncta ruant simul.

Et tu magna chori spes Agnanippidum,
Conrade, ô animi pars melior mei,
Quid ni rite beet, pectore quam foves,
Te fiducia Numinis?
Tantis macte animis! sic pede prospero
Tutum carpisiter, dum Sophiaetuae,
Dum Phoeboque tuo fida comes latus
Incingit Domini salus.
Hac fretus vegeti divitias tui
Nobis expedies tutius ingenii:
Hac invisus ovans post tua funera
Scandes sidereas domos.

Natali filii Mel. Laubani.

O Quae viretis dulcius Aonum
Pimplea gaudes, huc facilis perecor
Descende, frontem aut frunde myrti, an
Thessalia decorata lauru:
Tu iura plectri da mihi Lesbii,
Mecumque cantu Pierio sacra
Laetamque lucem, musteamque
Progeniem noviter secundo
Nixu sub atras luminis editam;
Laubanus evax quam vacuam domum
Fundavit, atque exinde longam
Mente colit seriem nepotum.
Hincô Penates gaudia quae tuds
Laubane mulcent: quae novitas ciet
Cor patrium, nomenque dulce
Non prius impositum Parentis!
Me maceratum febre diutina
Aegri ertentat culcita lectuli;
Torpore nostras excitatum
It tamen iste puer Camenas.
Divae, supremi quae thalamo Iovis
Decreta cunstis stamina ducitis,

Quae fata pede certo sequuntur,
Candida nectite fila fuso
Precor rorato paruo Elisaeolo
Heros in annos. namque Poeticus
Est sanguis; hunc Phoebea et ipsum
Serta manent, ederaeque laeves.
Hunc secum in ocres Pieridum Pater
Primo sub annos ducet, et inclitam
Petet corollam, qua se ad usque
Lucida templa poli penetret.
Non huic Sorores deproperabitis
Vulgare sertum; werum Heliconia
De frunde, qua nuper propritim
Timpora nupta habuit Melissus.
Namque haud Poetam puluere de levi
Sperate; fiet nobilium hic puer
Vatum, canoro par parenti,
Aemulus atque alacer Meliss.
Iam vero ab almo. pumile tu puer,
Adsuesce Matris ducere Hyantia
Melle ubere, et quicquid polire
Ingenium potis est tenellum.

Querela funeralis, inobitum eiusdem.

EHeu Fama tace saeva quid occupas
Aures, quatriduano ex itere ad lares
Dilectos reditum dum retuli? obvio
Quid nos exanimas pede!
Sic ô egregiam Mors rapida indolem
Festivi pueri falce avida abstulit?
Sic paruus nigricans ivit iter cito
Exspirans Elisaeolus?
Sic ô Chrysoreas luctifero Deas
Curuas aspiciam in funere? sic domum
Laubani videam non medicabili
Factam vulnere sauciam!

Vah quantaelacerant curae animum Patris!
Quam large lacrumarum imbre genas rigat!
Prolem depueritur masculam et unicam
Spem ful crumque domus suae,
Infleix Genitrix immemor et sui
Largo turgidulos fletu oculos gerit:
Hoc serum specimen coniugii cita
Abreptum gemit ab nece.
Quid, Schedi, faceres si tibi longius
Decressent spatium lanificae Deae?
Frustra a te fuit hic prima subordia
Vitae dictus Apollini,
Atque inter comites Pieridum puer
Adscriptus; per aquas haectulerunt Noti.
Et nos instabili scripsimus in mari
Quae tum vota dicavimus,
Ut nascens adiit lumen amabile
Vitae, et laetitia corda Parentium
Erexit, fugiens spes hominum nihil
Fixum collocat in locum!
Haec Adamigenae praemia criminum
Sentimus miseri, mors animam quoque
Elidens pueris, monstrat originis
Mentagram, patrium et nefas.
Si sic persequitur Numinis ultio
Aetatem innocuam; quid metuant quibus
In cautum scelus est, articulis sui
Ferme temporis omnibus?
Infans iste quidem vivere desitus;
In caelis potitur perpete gaudio,
Iovaeat, quisquis eris, desipis haec, putas
Iraeni pardigmata.

Nuptiis Iacobi Rindfleisch, et Magdalenae Hosmanae.

QUemquam puellae divitias procum
Praeferre virtuti, et generis bono,

Inertis atque illiberalis
Est animi: sed opes vicissim
Virtute iunctas, et genere optimo,
Nemo procorum quisquam adeo fugit,
Utnon inepti prodat ultro
Morbum animi, stolidae que mentis,
Praeclara gnome, digna Ephoro tuo
Traiane princeps. dignaque pensius
Cati procorum quam volutank
In timiore fibra notatam.
Felix potitum coniuge quem facit
Iehova tali:suavius exiget
Omnem ille vitam, qua feraces
Proveniunt segetes inalorum.
Sed rara merx est femina dotibus
Tot aucta: raro iuncta simul tria
Sunt ista: sae pe una vacillar
Parte virago tibi expetita.
Nam luculen tae vel viciis opes
Turpantur: obstat moribus aut probis
Angusta res, obscuritasve
Gentis avitae, humilisque origo.
Sed rara merx haec sit licet, atta men
Quandoque apisci, dante Deo, potest
Hoc munus ingens et beatum
Vir pius, atque trmens Iehovae.
Qua voce, quo te carmine Bucreti
Canam beatum, munere caelite
Cui tale ad exemplum marito
Foedere pacta tibi virago est!
Non computabo dotem ego divitem:
(Ex se beatam namque ea neminem
Fingit.) puellae sed celebre
Suspicio genus, et parentum
Perenne nomen. Quis decus in clitum

Nescit Sebasti? qui titulis licet
Fultus superbis, atque avito
Sanguine nobilis enitesca.
Dudum ille maiorum omne tamen decus
Virrute vicit propria, et emicat
Natali in urbe, ut noctis inter
Luna faces radiat minores.
Muic namque pectus multiiuga madet
Ab arte, fandi lingua opiubs cluer:
Chorus disertarum soroum,
Et Themis, et cerebroso Athena
Prognata patris vertiee, cor habent
Viri, paratae tollere lucido
Aequata caelo nomina, atque
Fluminibus prohibere Lethes.
Talemquis optet non socerumgener?
Iacobe quei non corhilare tibi
Exuslter? hoc tali parente
Orta tibi tua Magdalena,
Rectoque cultus sub penetralibus
Formata saustis egregiam indolem,
Virtutis haut quaquam patritae
Immemor optima quaeque de se
Sperare dudum teiuber. Otuum
Iacobe quei non cor hilare tibi
Exsultet? en vultu modesto
Adstat et os placide resoluit
Voce vistata: tute ubi Caius
Iacobe, dulcis Caia ego ero tibi.
Ote beatum Sponse vobis! vobis
Sit bene floriduli ô mariti.

De Iisdem.

MAgna Deas inter lis orta est connubiales,
Hofmano generum dum legere instituunt.
Cypria Phoebicolam legit ex Helicone profectum

Qui bene Apollinea timpora fronde premat.
Marticolam sed Iuno legit Saturnia, cuius
Spectasset dextram Pannonis egregiam.
Res extracta diu est. dubio et lis fine pependit,
Propositique tenax utraque Diva sui est.
Iuppiter arbitrio tandem vult stare Mineruae
Utramque: haec longam litem ita composuit,
Ut causa caderet Venus aurea: displicet illud
Caelicolis cunctis, Mars eriam ipse fremit.
Omnibus haec vox est; nubat docto illa marito,
Quae sata tam docto patre puella fuit.
At Pallas: nostri quaero compendia honoris,
Quaeelueo et belli praestes et ingenii.
Hac quia parte socer coluit nos monibus annis,
Parte illa nobis deditus esto gener.
Dieversum miscere genus libet, unde propages
Proveniat, facta ad lauri utriusque decus.
Huic tali arbitrie cuncti adsensere Mineruae,
Ipsaque in obsequium gestit amica Venus.
Bucretius tum Pannoniis remeabat ab oris,
Tendens ad patriae dulcia rura suae.
Viderat huncin equo sublimem incedere quondam
Diva Paphi, et placuit mens generosa viri.
Hic hic, dixit, erit mangi generille Sebasti,
Magdalidos pulchrae vir erit ille meae.
Magdalis amplexu carorum avulsa parentum
Bucretii ingreditur sic pudibunda torum.
Ha miscete genus, Venus infit, laeta propages
Exorere, hinc, facta ad lauri utriusque decus.
Det sanguis stimulos ad fortia facta patritus;
Nobilis Aonidum ad otia sanguis avi.
Ha properate isthanc tam faustam conderegentem,
Et Phoebi et Martis quae clueat foliis.
Gignite felicem subolem, atque ad utrumque paratam,
Gignite Phoebicolas, gignite Marticolas.

Nuptiis Ioannis Weidneri.

VUlgo malorum femina maiorum,
Verbo ex vetusto, non dubia fide
Existimatur, quae furori
Nec maris indomiti, nec ignis
Cedat malig ni: pacis et otii
Securi amicus, non ego disputo
Proverbii de veritate:
Per ioculum puto liberalem
Fuisse dictum. Namque aliam Bonae
Mentem refutant heic mihi plurimae,
Quae nobili contra metallo
Non preciosae habeantur auri.
Tamen Malarum quis numerum exputet,
Notare passim quas licet obnias:
Rarenter Agnam mutam; at Ursam
Crebrius invenias minacem.
Haec ipse, rimari a puero abditas,
VVeidnere, chusas cui libuit, vides:
Vides, sed haudquaquam moveris,
Quo minus ad thalami verendum
Commercium nunc pellicere Ursulam
Laeteris: ô quei nomen ad Ursulae
Non contremiscis Iane? tanti
Non mihi sit truculentam in ulnis
Feram fovere atque obicere hoc caput
Sic vilitati: credo precariam,
Amplexibus quemquam ferinis,
Vix animam trahere, implicatum.
VVeid nere sed tu degenerem fugas
Loge timorem, fortis et immines
Venabulo Ursae. parce, parce:
Lenius orat agas: ferocem
Ursam illa dudum planitus exsuit,
Pavente et Agna mitior a tuo

Impune complexu expetiscit
(Sic Venus alma iubet) foveri.
Educta silvis Laurigeris gerit
Humaniorem; deposuit feram
Puella Mentem: mitiorem
Efficient Salices amarae.