HIERONYMI TREUTLERI SILESII.

In nuptias Ludovies Schvvaertzmaieri et Annae Freimoniae.

PAllas, Iuno, Venus Phrygio sub iudice quondani
Certarunt, malum cum mala ferret Eris:
Extima doctrinae: regni altera, tertia amoris
Arbitrii merito praeposuete fidem.
Quid faciat censor Phryglus? nec regna, nec artes
Novit, in illicito vincit amore Venus.
Exsultat malo: fomenta ministrat amori:
Exulat hinc dives Iuno, Minerua fugit.
Heu sero sapuere Phryges! cum proxima stravit
Offensi iliacos Numinis ira lares:
Tum neque restabat prudentia gnara Mineruae,
Imperil Iuno sustuleratque decus.
Scilicet, haud hominis variato pendet ab astu
Ad lecta temere coniuge velle frui:
Res ea sed nutu stat tota caditque Iehovae.
Castus ab hoc certa lege probatur amor.
Id quo dinersa subimagine clarius extet,
Sponse, tuae mentis sensa notasse iunet.
Pallas, Iuno, Venus certabantiudice Sponso:
Dulce rubens pomum proiciebat Eros:
Pallas opes animi veras, res Iuno secundas:
Spondebat socio fpem Venus alma toro.
Quid faceret iudex: sapientibus comnia recte
Cedere, si pietas temperetacta, putat.
Dividit arbitrium, primanque in Pallade palmam
Collocat: hinc genio splender et ingenio.

Hinc, plaudente choro Musarum audire meretur
Nupera Caesarei portio consilii.
Crede mihi, Augusti virture parare favorem
Caesaris, est summis laus ea digna viris.
Iuno secunda subit cuius de divite censu
Sat magnae Sponso suppeditantur opes.
Scilicet, is vere nobis opulentus habetur,
Cui, quantum Domini dat manus ae qua, sat est.
Hinc nec opes Midae, nec Croesi praeferat aurum,
Qui Parthos recte novit, et auriculas.
His postrema Venus subit, illa est Sponsa venusta
Virttutis, generis flos, generosa rosa.
Freymonius, scinii sacer Imperialis ocellus,
Hanc hucusque suam, nuntiubet esse tuam:
Illa pie tecum castos ut seruet amores:
Illa tori consors ut sit, et illa precum.
Accipe quod diô tibi cedit munere donum:
Sit tua nempetibi sempera amata caro:
Qui fovet hanc blande, caret ille dolore, propinquis
Dissita. supremis insimanectit amor.
En probat arbitrium Deus, et succendit amorem
Quem mens gnara regit, quem domus aucta fovet.
O vere sapuere cari quibus aethere ab alto
Consilii normam diriget ipse Deus!
Hoc vobis, Sponsi illustres, pro munere pomum
Mitto: nihil, possem quod dare maius, erat
Huic latere ex uno Phoebus tria verbula pinxit,
Nominis indicium Sponsi utameris, ama.
Altera pars Sponsae est: sit amari gratia victrix,
Addo ego: sic felix fiat uterque parens.

Ad Sponsum.

Tarde equidem fateo promissa exsoluo: sed illa
Soluo tamen, quantum tempora dura sinunt,
Hactenus haud paruis exercita tempora curis,
Quin etiam morbo pleraque trita gravi!

Adfectum tamen agnosces, Amplissime Sponse:
Sera placent, etiam seria, vora Deo.
Vivito Nestorios cum Sonsa suaviterannos
Prole torum bona sors repleat, aere domum.

In Ioannem Auentinum.

Lumen Auentinus Boiorum, laudibus ornae,
Quaque potest Boios arte beare beat.
Obene colubitum! patriam vehit ille labore:
Illa decore pium tollit et auget opus.

Tumulus Henrici Iohami a Mundolzheim.

Hic cubat Henricus praereptus morte Iohamus:
Nomine quis fuerit, certior esse potes.
Filius Henrici Praetoris, Praetor et idem:
Par vita, et vitae finis utrique fuit.
Una dies aegros vidit, caeloque receptos:
Fallor? an Heroes talia fata decent?
Mortuus ante pater, fuit hac in prolesuper stes:
Mortua nunc proles. quid superest? la crimae.

De lane Dousa.

Carus et ingenio; pugnaceque clarus Iambo:
Gnarus et hostiles vertere Dousa manus:
Rarus et est veterum solerti in dagine rerum.
O carum multo nomine Dousiaden!