IOANNIS SCHOSSERI THURINGI.

Ad Paulum Praetorium et Thomam Matthiam, Maecenates suos.

UT, cum forte ruit laxis immissus habenis
Mulciber et flammis moenia celsa replet,
Quisque suos humeris natos efferre Larmque
Nititur, et tuto composuisse loco:
Sic ego Barbariae passim volitante per orbem,
Et studiis clades accumulante graves,
Non find difficili mihi parta poemata nisu,
Arbitror indignis eripienda mali:
Et credendea viris, quorum contemnere iussu
Ambiguos casus et vera damna queant.
Nam ptius haec Phoebi nocuit si pestis alumnis,
Si fuit Aonio perniciosa choto.
Iam Furiis comitata tribus nocitura videtur,
Dum prope Castalidum nemo tuetur opes?
Principibus nuper, celebres accersere Musas,
praemia largiri vatibus, ardor erat.
Ardorerat, patriis fundare Lycea sub oris,
Palladis et Latio praeripui sse deeus.
Hinc foecnnda feges studiorum nata sub arcto,
Virgilii qualem tempore Roma tulit.
Nunc ea cura Duces (res ô miseranda) reliquit,
Et procul ex animis labituriste calor,
Causque nescio quae facit, ut leviora sequantur,
Digna quibus potior sollicitudo foret.
Ergo brevi spatio penitus deserta iacebunt
Atria, quae Musis attribuere senes.
Gloria nec seros attinget avita nepotes,
Gloria, munisicae quam peperere manus.

Adde quod leroas Mors improba funere mersit,
Moenia qui castris Phoebe fuere tuis.
Nam iacet Aonidum custodia certa Melanthon,
Stigelius patriae famaque prima meae.
Firmaque Parnassi montis tutela Sabinus,
Et decus Aoniae grande Micyllus aquae.
Lotichium dulcis nec texiz gratia venae,
Quin animam caelo redderet ante diem.
At vates alii praestantes laude supersunt,
Barbariem contra qui pia bella gerant.
Sunt fateor: sed enim dum praemia iusta negantur;
Postmodo militiam nemo subire cupit.
Parsque Machaonias artes, Helicone rehcto
Pars colit ancipitis publica iura fori:
Et quae praeterea magnos lucrantur honores,
Qusaque frequens rerum postulat usus opes.
Sic cadimus quia ftare piget: nec pristinus nquam
Forsitan huic studio restituetur honos.
Dum tristes igitur Respublica docta ruinas
Sentit et exitium conspicit ante fores:
Carmina quae lusi primo sub flore inventae,
Colligo patronis insinuanda piis:
Ne sine praesidio tuotrum forte reperta,
Cogantur misera peffima sorte pati.
Nec mihi quaerendi longis in finibus orbis,
Quos moveant animi candida vota mei
Marchia Patronos Mecoenatesque miniftrat,
Ante quibus curaenostra Thalia fuit.
Vos ego, quos magni dudum colo Numinis instar
Munera perficiens digna cliente voco.
Tedilecto Deo, summis dilecte Monarchis
Paule, Medusaei maximae fontis honor.
Et patriae te dulcis Amor populique Mathia,
Delitiae, pectus consiliumque Ducis.
Vos mea tectuors, vitio ie temporis huius.

Rapta, cadant fato scripta, minante, puto.
Urque putem, me vestra movet perspecta voluntas,
Et favor, et niveo plena colore fides.
Nam quibus officiis animi mihi signa dedistis
Hactenus et quanta merevelastis ope?
Per vos praecipitis confcendi culmina montis
Ardua qui duplici tendit ad aftra iugo.
Per vos tecta Ducum petii procerumque potentum,
Otia qui Musis grata dedere meis:
Per vos alta milli domus est, et fertilis hortus
Hic ubi laudatas Odera voluit aquas.
Denique nulla potest meritis par gratia reddi,
Contulit effuse quae mihi vestra manus.
His ego de causis, cui tradere iustius optem,
Quam vobls, studii pignora cara mei?
Quae magls amplecti vos hacratione decebit,
Quod vestras laudes et pia facta canunt.
Pagina namque meos vix locupat ulla libellos
Quae non vestra sua nomina fronte gerat.
Ac licet haec alii numeris melioribus ornent,
Verba quibus vena divitiore fluunt:
Ar mea sincere vobis addicta voluntas,
Non tamen exiguo digna favor efuit.
Quare sive domi vestrae servata latebunt,
Haec mea quae nullo scripta colore nitent:
Sive per ora vitum late distracta volabunt,
Carpere longinques forte coacta vias
Nominis auspicie vestri precor illa supersint,
Nec subeant varias publica damna vices.
Nam sibi quae tales exquisivere patronos
Carmina sunt ipso vindice tuta Deo.
Nec te barbaries, nec te tristiffime Livor,
Nec metuant virus garrula lingua tuum.
Limina quin etiam non tangere celsa verentur.
Etrerum dominis Principibusquelegi:

Praecipue tithlos quibus inclita Marchia praebet,
Marchia Pierii dulcis alumna chori.
Felices populi quos nondum publicus error
Candida Pegasidum spernere sacra inbet.
Et qurum ducibus, Musas audire canentes
Atque viros, illas qui coluere, placet
Hic Panacea comis distillans orseida Phoebi,
Spargitur et guttis pinguibus arua rigat.
Hic pia Relligio doctas sortita ministras
Ambulat et Christi sanguine tincta fides.
Marchia ter felix, tibi se vix Misnia dives
Comparat, et patriae fertilis ora meae:
Per quas Ruta virens, heroum nata coronis,
Eximiis Tempe vatibus apta facit.
Proxima vix Henetûm tellus: quae prata Rosarum,
Aonidum citharis nobilitata, gerit.
Cuius et insignis Princeps, ingentibus ornat,
Muneribus doctos, doctior ipse, viros.
Illa sed ut multos tibi gloria duret in annos,
Aeternum casta voce precare Deum.

Ad Nicrum Amnem de Iohanne Francisio Ripensi. ELEGIA I.

FLave Nicer, vitrei sive incolis atria regni
Iuraque des Nymphis inviolata tuis?
Tristia seu defles exstinctis sata Mecylli,
Et querulas rauco murmure voluis aquas:
Fande coronatas generoso palmite valles;
Pande sinum, ripas gramine cinge novo.
Nam tua Musarum stipatus flumina coetu,
Ingenii praestans dotibus, hospes adit.
Hospes adit, dulci quo Dania gaudet alumno
Dania quae medias eminet inter aquas.
Leucoris ingenii cultrix fuit: ipse Melanthon
Contulit huic animi nobilioris opes.
Unde simui faciles nun etos et carmina fundit,

Atque Machaonianom en ab arte refert.
Pectus habet cassum fuco; mens frandis iniquae
Nescia, sincere, qued facit, omne facit.
Testor Apollinei numen venerabile fontis;
Hic mihi prae cipuo cultus amote fuit.
Ergo Nicer placido venientem suscipe vultu,
Illius et studiis ingenioque fave
Quamvis clara tuis etenim sint lumina ripis,
Hunctamen et doctis qualicet adde viris.
Sponte sua, Phoebi dulcissima cura Secundus
Ut reor, huic meniis candida signa dabit.
Fuchsins ingenio clarus, notissimus lierbis
Huic etiam promptas offeret ipse manus.
At Francilce mei pars altera pectoris, omni
Tempore Schosseri sis memor; atque Vale.

Ad Iacobum Cunonem.

Nuper ab irriguo discedens flumine Sveni,
Carpebam gelidae tempore noctis iter,
Huc properans qua me iuvenilia plectra moventem,
Albidos ad ripas Leucoris alma fovet.
Phoebus erat nobis comes, et pia turba sororum,
Mnemosyne quarum dicitur esse parens.
Aspera fallebant iucundo taedia cantu,
Dulcia pangentes carmina voce, Deae.
Pars tibi condebant hilari praeconia plausu
Paule, Sigism undi maxima iura Ducis:
Otia qui nostrae dudum quaefita palaestrae
Efficis, et venae quam potes addis. opem.
Pars tua mellito celebrabant nomina versu,
Ingenii Thoma fida columna mei.
Qui facis ut Clarias Septemuir sceptriger artes
Provehat, et Musas non simulanter amet.
Ast ego venturi contemplans praescia fati
Sidera, quaerendo talia verba dabam:
Uraniae, liquido quae ducis ab aetherenomen,

Astraque schtaris caelicolum que domut.
Dicage, curtoto collucent sidera caelo,
Quae valido quondam vulnere torsit amor.
Nil magis ast purum caelo nil purius astris:
Cur tamen impuris illa notata iocis.
Sic ego sic contra retulit lovis inclita proles:
Omnia non caelum digna pudore tenet.
Ipsa faces inter mundi pulcherrima Phoebe,
Perpetuae laudem virginitatis haber.
Nec minus Erigone: totam qua legibus orbem
Distribuens aequa iura bilance regit.
Nonne pudtciam coluit Cepheia virgo,
Quae meruit Danaes et Iovis esse nurus?
Hanc pudor et probitas sublimibus intulit astris,
Qua duodena minor lumina piscis habet,
Finierat: coepi sed cur vicina Bootae
Fulget, et arctoum respicit Ursa polum?
Illa sub haec: mallet caelo decedere pellex,
Dumnumquam vetitas aequoris intrat aquas
Iorsan et Oceaniliquidis non tingitur undis,
Et spatio cursus liberiore caret:
Ut semper conspecta polo mortalibus aegris
Iura pii mon eat non violanda rori.
Casta placent superis et sunt grarissima caelo:
Dedecus et probrum facta pudenda manet.
Hic ego: cur Cygnus radiantibus additus asteis,
Multaque virgineo non memoranda choro?
Illa refert: Ledae crimen partumque nocentem
Denotat in caeli parte locatus Olor.
Staret adhuc saluis Priami Respublica tectie
Improba nî Ledae silia nata foret.
Cum nata genitrix infamis adultera, terris
Innumeras clades pernieiemque tulit.
Si qua verecundi non est studiosi pudoris
Femina, quae poenas attrahe esse solet.

Ut tamen exemplis discas melioribus utl,
Aspice flammigerae candida signa Lyrae.
Hac thalamileges quondam Rhodopeius Orphens
Lusit, et Eurydices tristia fata sua.
Hinc inserta polo stellis illustribus ardet.
Qua caelum soboles Amphitryonis habet.
Coniugium Deus auctor amat citharasque sonoras,
Qua fidibus thalami foedera sancta canunt.
Aspice fulgentem serpentis ad ora Coronam,
Quam tulit in niveis regia visgo comis.
Virgo pudicitiae custos, et coniuge Baccho
Digna neingrato consociandaviro.
Aspice quam pulchro conianx Titonia vultu
Praevia Luciferos mane reducn equos.
Illa tamen Seoie sessum cemplexa maritum,
Non dubitat casto teadere membra toro.
Haud igitur tantum foedos ostentar amores:
Optima proponir sed documenta, Rolus.
Dixerat et primoiam fol flagrabat in ortu,
Occultans radiis astra minora, suis.
Factaque iam propior nobis erat hospita tellus.
Flavus atenosa quam secat Albis aqua.
Clara salutabam iucundae lumina terrae,
Quosque tenet doctos Leucoris alta vires.
At postquam notae successi moenibus urbis,
Hospitii subigens dulcia tecta mei:
Tradita sunt nobis tua dilectissime Cuno
Scripta, sed ardoris nuntia scripta novi.
Namque Cupidineis tua pectora laesa ferebant
Ignibus, optati festa parare tori.
Me quoque mirantem submissa voceregabant,
Ut canerem taedae carmina laeta tuae.
Quid facerem? dudum mefortia gesta vocabant
Marchiadum, versu concelebranda meo.
Quo tamen ingenui tutarer nomen amici,

Pangebam celeri carmina pauca cheli.
Colloquium repetens quod cum Parnasside Nympha
Huc mihi tendenticulta perarua fuit.
Hoc igitur, quamquam vena non divite cultum,
Mittimus ad thalami publica festa tui.
Et per amicitiae sanct. ssima iura rogamus,
Ut studium mentis paruaque dona, proles.
Sunt ea parua quidem, sed convenientia sponso,
Cui datur astriferi sidera nosse poli.
Cetera coniugibus fatali foedereiunctis
Debita Chesselii Musa Pelasga canet.

Ad Paulum Praetorium et Thomam Matthiam.

Res ea, qua brutis homines praeftare videntur,
Est animi sensum prodere posse sono.
Inque vicem sermone frui: quo conditor orbis,
Nos voluit laudes commemorare suas.
Possumus hiaec omnes distinctas edere voces,
Ceu duce natura patria quemque docet.
Maius at est quid dam facundae gratialinguae,
Quam natura parit, perficit artis opus:
Quam iuvat et longi confirmat temporis usus;
Thesaurus variae cognitiones alit.
Haec est, quae dictis animos et pectora mulcet
Er gravitate sua regna ducesque regit.
Magna quidem res est, et quam contingere paucis,
Tullius, eloquii norma parensqe monet.
Nec tamen idcirco penitus studiosa iuventus
Deseratingenii semina nota sui.
Ast ea doctrinis et rerum divite cultu
Excitet et mentis dotibus addat opem.
Saepe stylum vertat, Cicerronis scripta frequenter
Perlegat, et leges Quintiliane tuas.
Nam mediocris habet pulchiam quque dictio laudem;
Haud licet orator quilibet esse queat,
Frgo mihi quamvis meliori carmina vena,

Labra Medusaee fonte rigante fluant:
Attamen et numeros recte tractare solutos,
Et studeo lingua non rudioreloqui.
Utque probem vobis, elari virtute patroni,
Hoc studium quanta sedulitate colam:
Offerro succincta scriptum brenitate libellum,
Iungere qui pulchre verba solura docet:
Et monet ut certis oratio finibus orbem
Conficiat numeris et bene mixta cadat.
Parua quidem fateor sunt haec elementa; sed illis
Commoda, iudicio, qui sapiente carent:
Quosque ferax aetas nondum formavit et usus;
sed fandi primum quos tener urget amor.
At nos, docta quibus dicendi copia dudum
Suppetit, haec placida sumere mente velim.
Quae sincerus amor vobis, quae recta voluntas,
Tradere me studio simpliciore iubet.
Aspirate precor, teneroque favete labori,
Fertilior cultu dum mihi fiat ager.
Tunc etenim vobis etiam donabo quotannis,
Divite proventu qualiacumque feret.
Vester erit merito fecundi fructus agelli,
Adiutus vestra quem bonitate colo.

De coniugio Sebastiani Coleri, et filiae Pauli Praetorii.

Musa veni plectrumque mihi citharamque sonantem,
Suggere, sunt agili pauca canenda cheli.
Dum me clara tenet fumantibus Halla salinis,
Atque Sigismundi Regia celsa Ducis.
At non Marchiacos proceres aut proelia dicam:
Gesta Cupidinea sed nova bella manu.
Ille puer veluti nil non temerarius audet,
Sic etiam salae saepius arua petit:
Nympharumque choros iaculis facibusque lacessits
Mox etiam iuvenum fortia corda ferit.
Est meneras inter forma pulcherrima Nymphas,

Ad liquid Suevi nata sonantis aquas.
Hanc mate, primo recte formavit ab aevo
Ac docuit sanctae relligionis opus.
Conscia, blanditias, tenerae vel munera lanae,
Non verum pulchrae viriginis esse decus,
At castos mores, et pectora plene pudoris,
Et praecepta Dei quae reverenter ament.
Paruit haec, coluitque Deum, coluitque parentes,
Atque verecunda plena pudore fuit:
Aversata terum, taedas exosa iugales,
Perpetua cupiens virginitate frui.
Quid tamen haee prosunt, Salae stagnantis ad undas,
Sic capitur flammis parue Cupido tuis.
Iamque velut ftipulae, subitus quas corripit ignis
Ardet, et in molli pectore tela gerit.
Legitimique petit socialia vincula lecti,
Annuit et votis docte Colere tuis.
Nimirum sic fat a iubent: obsistere fatis
Nemo potest: leges dant pia fata toris.
Est decus in primis laudata virgine dignum,
Quo veneranda trahunt Numina, sponte sequi.
Nec tamen est post hac cur aversetur amantem,
Vir bonus illius dum cupit igne frui.
Quem genus et pietas, et honestae gratia formae,
Inclita quem virtus alta sub astra vehunt.
Est celebri de stirpesatus, qua murmure rauco
Labitue et vitreas Sala fatigat aquas.
Pattico natus de sanguine, moribus ornat
Et genus et patria stemmata prisca domus.
Ingenuas coluit de voto pectore Musas
Hic ubi Leucoream perfluit Albis humum.
Perdidieitque sacri celeberrima dogmara Iuris,
Quicquid et interpre, Bartolus artus habat.
Curigitur talem fugerer pia virgo maritum,
Non nisi qui tali virgine dignus erat?

Egregium certe genetum tibi fata dederunt
Paule, decus Musae praesidiumque meae.
Qui socero felix tanto, celeberrima famae
Munera te propter cur mereatur, habet:
Ecquis enim laudesque tuas et nomina nescit
Hîc ubi subiectam despicit Arctos humum?
Te grave iudicium, gravis et sapientia caele
Aequat, et ingenit fertilioris honos.
Te veneranda fides, Astraeaque conscia resti
Ornat, et est vitae sola magistra tuae.
Consiliis adiuta tuis Respublisa crescit:
Exulat et pulsa cum levitate dolns.
Ipse Sigismundus vicina praesul in ora,
Suspicit ingenii maxima dona tui.
Crescite felices hedere; consurgite lauri,
Hoc etenim cingent vivida serta caput:
Quae numquam caries aut invidiosa vetustas
Atterat, aut flammis deleat ignis edax.
Tempus erit, sisata volent, quo carmine longo
Enumerem laudes, inclite Paule, tuas.
Nunc Sponsi celebrandus honor: cui fata dederunt,
Ut possit tantiluminis esse gener.
Quam bene coniunxit castos Deus aequus amantes
Quam bene coniunxit mente fideque pares!
Hic est verus amor quem concitat inclita virtus,
Hic est, qui longo tempore duret, amor.
Ergo quid exsultas puerinsidiose Cupido,
Cuncta putas armis qui tribuenda tuis?
Est Deus, est pietas, qui connubilia curant
Foedera, qui nutu pectora nostra regunt.
His ducibus thalamo iunguntur bina iugali
Corda, quibus citharam nostra Thalia movet.
At satis est tibi Sponse datum: Deus arbiter aevi,
Attribuat taedis omnia faustas tuis
Et fecunda tnifaciat connubia lecti,

Acligetun, nimi pectora iuncta fide.

Ad Henricum, Baronem a Starhemberg etc.

Regibus in precio quondam divina poesis,
Romanas aquilas qui tenuere, fuit.
Dicitur Augustus, curis quandoque solutus
Carmina victrici composuisse manu.
Vertit Arate tuum Latio sermone libellum
Caesar, evi nomen Teutonis ora dedit.
Uttaceam reges alios, fortesque monarchas,
Carmina iucundo qui cecinere sono.
At, ceu prisca fides decrescit et inclita virtus;
Sic etiam Phoebi gloria priscaiacer.
Iamque fere nemo generoso stemmate natus,
Pangere versiculos non sibi turpe putat.
Ipse tamen, generose Baro, flos optime vatum,
Diligis Aonii dulcia serta chori;
Blandaque natino deducis carmina fluxu,
Nec sinis ingenii dona perire tui.
Mactenova virtute! piae tibi praemia dudum
Pierides, famae pempora longa parant.
Perge, nec exemplis aevi movearis iniqui,
Spernere quod Musas nobile ducit opus.
Perge, nec inceptum stud orum desere cursum,
Eximios reges quos imiteris habes.
Ecce tibi wltes meditantur carmina vati;
Teque decus Phoebi praesidium que vocant.
Te mea versiculis veneratur Musa Latinis:
Cheffelius Graiae consonat arte lyrae.
Esse velis igitur constans Heliconis alumnus,
Actibi devotas sem per amare Deas.
Sic tibi faustus eat, qui iam novus incidit annus:
Sic tua sit longo tempore salua domus.

In nuptias Iulii, Ducis Brunsvicensis.

Tempus adest, veteri praedictum carmine vatum
Quo genus humanum damna timere decet.

Nec levis est ratio: mundus graviore senecta
Iam labat, et finem sentit adesse suum.
Saevius inde fremit Stygii vis impia regni,
Et miscere simul fasque nefasque parat.
Labitur in praeceps vitiis ignobile vulgus;
Et reges passim tristia bella serunt.
Transeat ô utinam bene sexagefimus annus,
Et miseras clades leniat ipse Deus.
Pestem, bella, famem, pertendunt sidera caeli;
Sidera venturi nuntia saepe mali.
Rauca sed ad Suevi quis pulsat tympana ripas,
Hic ubi septem vir Marchio sceptra tenet?
Quid scnuere tubae? quid ferrea tela? quid hastae?
Pectora magnorum quid coiere Ducum?
An novus hostis adest qui proelia dira minetur,
Improbus Arctoos et populetur agros?
Non ita causa duces melior coniunxit, et illos
Nemo cruenta feri Martis ad arma vocat.
Sed pius Elector celebres iubet edere plansus
Dum festum natae conubiale parat.
Hinc sonus. hinc varii referentes proelia ludi:
Hinc proceres cinctos agmine circus habet.
Aspice: nobilitas concurrit grandibus, hastis.
Hic cadit, hic ficto victor ab hosteredit.
Consequitur vulgi murmur; ferit aethera clamor
Et Sprea caeruleas consonat inter aquas.
Atneque Pieridum citharas et carmina vatum.
Hos inter plausus conticuisse decet.
Nam decus est, taedis illustribus addere cantus,
Etresona priscos voce referre Duces.
Saepius ad mensas hymenaea que divus Homerus
Gaudia, sublimes edidit ore sonos.
Et veteres Troiae cecinit Priamique labores,
Quidve Pelasgorum gesserit acre genus.
Cadme tuas ipsas taedas adiere Camenae,

Ornantes thalamum voce decente tuum.
Gum Thetis Aemonia nupsit pulcherrima regi,
Lusit inaurata doctus Apollo cheli.
Ergo tibi Princeps etiam facundia vatum
Seruiat, et Sponso tarmina digna canat.
Gare Deo Princeps Guelphorum certa propago,
Quis tibi non promptus laurea donat ferat?
Cum faveat sacris tua mens heroica Musis,
Et cupiat doctos inter habere locum?
Qui colit Aonidas, ver erandaquenumina Phoebi,
Participem nostri muneris esse decer.
Ac mihi sit quamvis non duleis gratia venae,
Nec flust ad numeros copia larga meos:
Attamen amplectar qua tepietate fideque
Simplice me studio significare iuvat.
At vulgata winus, minus et peregrina canemus;
Sed genitum vestra stirpe domoque Ducem.
Scilicet insignem Guelphum; qui nominis huiu:
Sextus in hac ipsa nobilitate fuit.
Ut fuerit divi Conradi Caesaris hoftis,
Utque Suevorum sit populatus humum.
Utque mora belli tandem superatus et armis,
Tradiderit domlno moenia capta suo.
Utque sub extremam tanti certaminis horam,
Coniugis ereptus sit pietate suae.
Digna cani pietas, pietas dignissima caelo,
Tu mihi materies carminis huius eris.
Sed prius hostilis referam primo: dia belli
Et qua sit sezie res agirata canam.
Rogerius, Siculas qui gessit sceptra perurbes
Huius diffidii maxima causa fuit.
Nam que Rainoldo fatali morte perempto
Iustitia Calabros qui moderatus erat;
Mieinuasit opes quibus est Apulia felix,
Es Salentinos milite pressit agres.

Fortia sed metuens Romani Caesaris arma,
Te sibi foederibus iungere Guelphe parat.
Nec mora, legatos mittit, qui talia firment,
Et moveant animum dux generose tuum.
Hinc monet, ut contra Romanum ducereregem
Agmina, se netuos suppeditante, velis.
Non fuit hoc frustra; quod Caesaris ante potestas,
Praecipue Guelphis, invidiosa foret,
Ergo viros sub signa vocat celeberrimus heros,
Nota quibus duri proelia Martis erant.
Et fortes conscribit equos; Siculum que ferocem
Admovet, et vires Ausonis ora tuas.
Hunc quoque Pannoniae rex auxiliaribus armis
Adiuvat, et belli sumptibus addit opem.
Suevia iam dudum totis extertita campis,
Dicitur ingenti contremuisse metu.
Mox etiam late grassari fulmina Martis
Vidit, et exustas flevit ab hoste casas.
Magnanimus contra turmas educit equestres
Caesar, et haud segnes ad fera bella manus.
Classica nam quoties diro clangore sonabant,
Caesare non ipso promptior alter erat.
Viribus invictis igitur pugnatur ucrimque,
Tingitur et roseo sanguine pinguis humus.
Nec tamen eventum belli cognoscere promptu!,
Saepius amblguo Marte furente suit,
Dumprope VVinspergum tandem victoria Regi
Annuit, et causa pro meliore stetit.
Guelphus in hancurbem totum deduxerat agmen,
Propugnans fessis praesidioque locum.
Nec tibi dire capi potuissent moenia Caekar,
Ni fuerit Guelpho perniciosa fames.
Dira fames nocuit, late grassata per urbem,
Quae fregit vires, optime Guelphe, tuas.
Sensi ut hoc Caesat: tradi su b vincula lussis

Mox sibi o im prima nobilitate Ducem.
Attamen uxores precerum ditcedere tuto,
Ceu perhibent belli iure decere, tulit.
Concessitque simul generoso corpore ferrent,
Aut humeris, quicquid sum ere dulce foret.
Protinus humectant mactonae fletibus ora,
Er feriunt maesta pectora fida manu.
Felicesque vocant, quas occulat arida tellus,
Participes tanti nec sinat esse maii.
Ut medio coiere foro, stetit inclita Guelphi
Uxor, et effusis ora rigavit aquis.
Hinc air ô sociae, lacrimis imponere finem
Nos decet et miteris addererebus opem.
Nil prosunt lacrimae: prosit generosa voluntas,
Quae studeat victos eripuisse viros.
Gestemus medios humeris dilecta per hostes
Pignora, nec pariant arma corusca metum.
Diripiat miles gemmas, et nobile quicquid
Urbs tenet: haud luctu sunt ea digna gravi.
Dummodo seruetur thalami pars altera nostri,
Nec fera captivo corpore vincla gerat.
Sic ait: atque humero Guelphum sustollit: at illam
Feminei sequitur tota corona chori.
Quaeque suum gestat (pietas haec quanta?) maritum,
Ac tenet amplexu pignora chara tori.
Exitur porta: castris excita iuventus
Advolat, et rerum prae novitate stupet.
Ipsem et imperii moderator spectat euntes,
Miratus tantam matribus esse fidem.
Protinus hostiles animes deponit, et iram
Non patitur tristes evomuisse minas.
Namque virens oculos color ut delectat: ut aures
Musica concentu nobiliore capit.
Sic movet humanas virtus heroica mentes,
Ac veluti captas sub sua iura trahit.

Amplius haud odisse potest rex optimus ho es,
Ornat os tanta quos pietate videt.
Ipsemet idcirco matroaas ore salutat,
Et fortes animos iustaque facta probat,
Non tulit hoc rectis in fensa Calumnia rebus,
Sed ruit in tales irrequieta sonos:
Siccine matronis astu violare doloque,
concessum leges deditionis erit?
Siccine te Caesar ludet manus ante rebellis,
Ausaque nunc fraudes voluere mente novas?
Femineos licuit cultus efferre: matitos
Par fuerat poenas, quas meruere pati.
Quod si lentus eris proceres punire superbos,
Maiestas regni concidet ampla tui.
Sic ait: at Caesar magis haut sermone movetur
Quam scopulus, rapidi quem ferit unda feti.
Vittutisque decus generoso coede volutans:
Vicit, ait, pietas; mens inimica iacet.
Amphinomo quondam flammae cessere furentes,
Extulit v? Carana dispereunte Patrem:
Et mea non cedat virturibus ira? nec hostem
Iusta sinat laudis, commoda ferte suae?
Instabilis res est hominum forruna: proinde
Parcere devictis regia corda decet
Haec ubi dicta: vocat Guelphum proceresque potentes,
Quos insectatus fulmine Martis erat.
Et veniam culpae tribuit, donatque salutem,
At sibi praestantes iungit amore viros.
Splendida quin etiam matronis munera praebet,
Culta quibus pietas ingeniosa foret.
Principe digna uro clementia, proxima Divis
Numquam Letheis illa tegetur aquis.
Vos quoque feminei clarissima lumina coetus,
Posteritas omni tempore grata canen
Non minus acpriscas, memorat quas fama, Sabinas,

Proelia confiliis impediisse suis.
Aldus est sexu muliebrinobile factum,
Reddita quo terris pax veneranda fuit.
Post etenim semper concoidia fiema ligavis,
Mutua consuetos bella movere Duces.
Tanta fuit quondam virtus Germanica, tantum
Colta fuit pietas, candor et alma fides.
Gratulor ergo tibi Princeps illustris Iuli
Has generis laudes et pia facta tui.
Et precor ut proavos imiteris fortibus ausis
Virtutem studionec leviore colas.
Est decus Heroum claro de sanguine nasci:
Maius at est propria vincere laude genus.
Tu quoque Sponsa, Ducum de stemmate nata potenti
Proponas animo facta probandatuo.
Et celebrem tanto digneris amore maritum,
Quantus in antiquis matribus ille fuit.
Fluta nec hîc moneo. virtus innata supremos
Vos laudum titulos ipsa parare docet.
Accessit pietas et disciplina politos
Quae facit, et mentes non sinat esse feras.
Ergo Deum potius votis ardentibus oro,
Uttribuat vestro nil nisil laeta toro.
Coniugium res est pulcherrima, grata Tonanti.
Coniugio nexos curat amatque Deus.
Ille vagos poenis gravibus compeseit amores:
Castaque ceu mens est, pectora casta probat.
Hec ego dum meditor. Suevi resonantis ad undam,
Perstrepit ingenti Principis aula sono.
Concentusque tubaevarios et tympana miscent;
Mox etiam ducit laeta iuventa choros.
Occule Musa lyram, modus est et carmine dignus
Vestes aula breves et breve carmen amat.
Et iam blandus Hymen redimitus frondibus astat,
Iuncturus Tyrio corpora bina toro.

Ergogradum vertas algentis ad Albidos amhem
Inclita qua coetus templa novenus habet.

In nuptias Thomae Matthiae et Ursulae Meienburgiae.

Est mihi, qua gelida; perlabitur Odera valles,
Hortus, odoriferam consitus inter humum.
Quem sacra Caliirhoe formosis irrigat undis,
Et variis pictum floribus esse facit.
Fluribus; unde parent castae sibi serta Camenae;
Saepius invitat quas levis aura loci.
Plurima lurgit ibi ramis felicibus arbor,
Mitia cultori poma datura suo.
Non rosa purpureo Veneris conspersa cruore,
Non rosa, quae Cygnos vincere possit, abest.
Tollit honoratam genialis amaracus herbam,
Et spatium violae, ros que marinus habent.
Hîc ego non raro, solem fugientibus astris,
Fronde super viridi carmina docta cano.
Tunc ibi nocturnae lucent in gramine guttae,
Ac tenero passim gutture tinnit avis.
Forte sed ingredior dum mane virentia Tempe:
(Extulerant radios vix bene solis equi.)
Quatuor insignes vestigia ducere Divas
Conspicor, in ripa lene-sonantis aquae.
Prima videbatur sapienti praedita vulta.
Etgravis incessus, nigraque vestis erat.
Gestabat gladium, libramque secunda bildancem;
Tertia sed clypeo tecta Virago fuit.
Quart, verecundo faciem suffusa rubore,
Spectabat roseam, plena pudoris, humum.
Esse Deas patuit: non quas Barnassia rupes,
Aut nemus, aut florum copia latga fovet
Nec vaga quae ducunt per flumina molliter aevum.
Nec quae fontani gurgitis antracolunt.
Virtutum fuit ille chorus, ovas dulcis honestas
Iungit, et officii non violatus honor.

Tum prior itmipiens Prudentia talibus infit
Nox fugit, ac tenebras discutit alma dies.
Iam decus arboribus rodit, et sua gratia campis,
Explicat albentes iam rosa laeta comas.
Dum premitur coeta tellus caligine, rerum
Nulla venustatem quae celebretur, habet.
Sic ubi morte virum castissima deserit uxor,
Tota domus maesti signa doloris alit.
Contigit at viduo postquam nova nupta cubilis
Cuncta placent, habitu conspicienda nove.
Incipe Callir hoe laudatas voluere lymphas:
Quae canimus, longum tem eminisse decet.
Tristis erat nuper Thomae domus inclita; rectum
Qui colit et nobis annua sacra facit.
Hîc ubi Marchiaci regalem principis aulam,
Consiliis, opera, dexteritate, iuvat.
Quod fatis erepta foret pulcherrima coniunx,
Margaris; eximio Margaris apta viro.
Ursula iam saevos minuit suavissima luctus,
Apportans domino gaudia larga suo.
Incipe Callirhoe laudatas voluere Lymphas:
Quae canimus, longum te meminisse, decet.
Tempus adest, dulci quod foedere iungat amantes
Hoc est quod plausu Marchio tota fremit.
Quod calamos et plectra movent quos numina Cirrhae
Vocibus aut numeris erudiere suis.
Fallor? an et nobis taedas celebrare ingales
Fas erit, ac laetos accumulare sonos?
Fas crit: et Sponsi quaecumque canemus ad aures,
Forsitan Aonidum turba diserta feret.
Incipe Callirhoe laudatas voluere lymphas:
Quae canimus longum te meminisse decet.
Urbs vetus imperii, priscis habitata Cheruscis,
Qua nemus Hercynium surgit ad astra, iacet.
Tyriget um fines claudit, vicinior axi,

Huic Boreae nomen sustinet atque domus
Consul in hac rerum sapienter flexit habenas,
Edita sub lucem quo patre sponsa fuit.
Quem latet eximium Meiburgi nomen, alumnum
Quem fovi gremio, mater ut ipsa, meo?
Fida comes, dux fida fui, rexique regentem.
Me sine non multum publica frena valent.
Incipe Callirhoe laudatas voluere lymphas:
Quae canimus longum te meminiffe decet.
Quam bene prudenti prudentis filia sponso
Traditur! est aliquid nubere velle pari.
Nec tamen hanc solum commendat fama parentis;
Sed laudes titulos proximiores habet.
Est formosa, decens, casti studiosa pudoris,
Atque Deum sancta relligione colit.
Si satis ingenium si candida pectora novi,
Diliget haud facta simplicitate virum.
Incipe Callirhoe laudatas voluere lymphas:
Quae canimus longum re meminisse decet.
Inclite virtutum cultor, celeberrime Thoma,
Sint procul a vestro sit mala cuncta toro:
Accipe, quae cupimus doctas audire Camenas,
Nominis ac laudis non nisi plena tuae.
Tu decus es nostrum: per te mihi gloria surgit,
Et maior solito conciliatur honos.
Matchia te merito veneratur numinis instar,
Suspiciens animi splendida dona tui
Incipe Callirhoe laudatas voluere lymphas:
Quae canimus, longum te meminisse decet.
Especula veluti crudeles praevidet hostes,
Quem retinet patriaecredita cura suae:
Sic tu ne capiat saevas respublica clades,
Prospicis, et longe damna futura vides.
Consiliis turbata levas molimina rerum,
Semper et e claro pectore fundis opes.

Hinc te saep petii longinquis hostis ab oris,
Ut queat oraclis cautior esse tuis.
Incipe Callit hoe laudatas voluere lymphis:
Quae canimus, longum te memimsse decet.
Quod fuit Argolicus inter Neleius heros,
Qui fimul et sar ier s atque disertus erat:
Quod fuit Alphonsi pra stans Pontanus in aula:
Hoc est apod dominum dulcis alum ne tuum,
Tu potes eloquio reges mulcere potentes;
Nec tua prudenti pectore verba carent.
Ipsemet imperiite rector honoribus ornat,
Qui dare vittute praemia iusta solet.
In cipe Callit hoe laudatas voluere lymphas:
Quae canimus, longum tememinisse decet.
Ergo tibi sapiens etiam quod contigit uxor,
Magne vir, et meritis vix habiture parem;
Gratulor, et superos votis ardentibus oro,
Ut tua sit felix et sine lite domus.
Lite domus careat, nec suspicionibus ullis:
Rodantur sancti foedera pacta tori.
Eximium decus est non in sipientia iungi
Pectora: sed praestat non violatus amor.
Incipe Callithoe laudatas voluere lymphos.
Quae canimus, longum te meminisse decet.
Talia finierat prudentia: subicit illis
HosAstraea loco conveniente sonos.
Dum premit imperio stridentes Aeolus Austros,
Phoebus et obliquo lumine spectat humum,
Concinit arbora Pandione nata sub umbra,
At que alias dulci carmine vincit aves.
Cum ruit e nigtis effusus nubibus imber,
Et furit humentes Africus inter aquas.
Illa fugit, latebrasque petit sub montibus altis,
Pro volucrum cantu ventus et unda sonant.
Sic ego dum placidas oinarent otia terras,

Et mentes hominum iungeret alma quis?
Dictabam populis leges atque aurea iura;
Et nonnulla meae gratia vocis erat.
At postquam scelerum tempestas perculit orbe,
Vera que virtutis gloria pressa fuit:
Disce ssi petiique polum, qua illustre Bootae
Sidus, et Arcturi lucida flamma micat.
Maesta diu plenas spectavi sanguine tertas
Et semper vitiis dedita corda novis.
Hic ruit in ferrum: leges precio ille re fixit:
Hostibus hic patriam vendidit aere suam:
Hic thalamum natae violavit: at ille parentem,
Ad stygias diro vulnere misit aquas.
Saepe tenebrosis obte xi nubibus ora;
Et dolor his oculis applicuisse fuit.
Saepe Deum supplex ad fulmina iusta vocavi:
Poscebant poenas talia facta granes.
Ille sed ultricem lente procedit ad iram;
Quaque sinunt, animo: ad meliore trahit.
Felix, qui Domini monitis non denegat aures,
Illius at prompto pectore iussa facit!
Hunc aeterna manet fecundo copia fructu,
Huic Deus innumeras addit et auget opes.
Felices etiam terras, quas alma voluntas
Muminis, et legum norma verenda movet!
Has effusa Dei placido clementia vultu
Aspicit et summa posteritate beat.
Ergo quod extremo nutantis tempore mundi,
Marchia iusticiam cum pietate colit,
Atque viros curae quibus est custodia legum,
Educat, est summo terra probata Deo.
Me quoque Divorum dilecta retraxit ab oris,
Hasque mihi, sedes incoluisse placet:
Quas rigat aeternis pulcherrin, et Odera lymphis.
Sucuus, et heroum quifovet amne genus.

Non etenin plures legum tenet ulla peritos
Terra, nec est claris tam celebrata viris.
Quis tamen his sumptus atque otia grata ministrat?
Quis facit ut passim candida iura sonent?
Sceptriger imperii septemuir talia praestat:
Atque Sigismundi cura benigna ducis.
Hi veluti fas omne colunt aequumque tuentur:
Sic legum studiis dedita corda fovent.
Praemiaque at tribuunt sanct ssima iura professis,
Qualia vix alio novimus esse loco.
Sed qua laude veham, cognata stirpe creatos,
Hic ubi flaventes Marchia pandit agros?
Te praeclare voco Praetori, teque Mathia,
Per vos iustitiae non quoque languet honor.
Per vos prospicitur ene turpi cedat honestum,
Neve sit in precio fraus et iniqua fides.
Vos animos populi regitis, procerumque potentum,
Legibus ut mores convenienter eans.
Floreat ut iustus; comitetur poena nocentem,
Et procul improbitas exulet atque dolus.
Hinc omnis tellus gelido quae subiacet axi,
Vos velut heroas semideosque colit:
Vestraque divini cantant praeconia vates,
Virtutum testes quos iubet esse Deus.
Praecipue sacros dum nunc meditaris amores,
Iusticiae Thoma Pieridumque decus.
Candida, prosequitur, te carmine turba bonorum,
Carmine, patrono fausta precante suo.
Ipsa ego laude tuum tollo super aethera nomen,
Ac celebro thalami foedera sancta tui.
Hic ubi dicta notant Musae, castique poetae,
Ad quorum Viadrus carmina sistit aquas,
Talia iactabat liquidas Astraea sub auras:
Excepit, fortes quae, des, Marte facit:
Qui patriae fines ultricibus asserit armis,

Bellaque sincera pro pietate gerit;
Hunc merito laudes et gloria stipat ovantem,
Euehit et forti pectore dignus honor.
Non etenim Divum nisi munere bellica virtus,
Quae pugnet causa pre meliore, datur.
Nec tamen idcirco virtutis fama togatae,
Est minor, aut clarum nomen habere nequit.
Si quis enim rerum com missas tractat habenas,
Et gerit haud humili publica frena loco:
Huic varia illudunt pestes, quas vincere magnum
Est opus, et celsae robora mentis habet.
Quid non ambitio fucataque gloria tentat?
Quid Venus atque auri perniciosa fames?
Quid: non ira, malum quo non crudelius ullum?
Et quae praeterea monstra referre mora est.
Qui pedibus victor subiecit talia, fortis
Hic mihi, magnanimus quique vocetur, erit.
Amphitryonia des, cunctos superare labores
Qui potuit, molli fractus amore fuit.
Magnus Alexander cui rotus paruit orbis,
Et Veneri et vino pectora victa dedit.
Non tulit ingentes iras Telamonius Aiax,
Ira fuit tanto perniciosa viro.
Aspice sed Thomae fortissima corda Mathiae
Qui procul a bellis, otia pacis amat.
Hunc non blanda Venus, non irae sfulmina frangunt,
Altius at vitiis nobile pectus habet.
Dumque alii venantur opes, venantur honores;
Promovet hic summo munera grata Deo.
Arque pias artes; et dulcia numina Phoebi
Nutrit, ut Hetruscis regibus ortus eques.
Ingenio quoscumque videt praestare, tuetur;
Nec sinit indigna conditione premi.
Has fera barbaries dudum venisset in oras,
Subiciens regno Marchiea regna suo;

Ille nisi Accios ducens in proelia vates,
Adsereret forti Musica castra manu.
Dum feret idciteo Iaures Parnasia rupes,
Dum rehert algentes Odera flavus aquas:
Non minus ac belli celebre s virtute canetur,
Qua sos mane rubet quaque recondit equos,
Pinis erat dicti: coetu tacente sororum,
Candida Sophrosyne talia voce refert:
Ut matura suos commendant pondera tramos,
Quae gerit effusis arbor pacae comis:
Haud secus est decori soboles generosa matitis,
Mutuus amborum quam generavit am or,
E regione, quibus prolis non ulla creando
Cura, quibus duro frigore corda rigent:
Hos similes nullis fecundo floribus horto,
Et similes truncis stipitibusque reor.
Tristis ager, nullas qui mittit in aera fruges,
Tristis homo sobolem quem generate pudet.
Ipse parens rerum quem fidera cuncta tremiscunt,
Pectora legitimo iussit amore frui.
Aeternumque probat castas in pectore flammas,
Quas regit et sancti flaminis igne fovet.
Nam velut humanum sincero diligit aestu,
Nec sinit adversa sorte perire, genus.
Sic quoque scintillas puri mortalibus ignis
Indidit, ut passim mutuus extet amor.
Quin etiam lecti suavissima foedera sanxit,
Quae voluit certa relligione coli:
Ut duo concordi gauderent corpora nexu,
Corpora perpetua consociata fide.
Scilicet haec ratio sacrae pietatis alumnos
Sufficit, ac vero pignora grata Deo.
Cum sine coniugiis priventur honoribus arae,
Et queat humanum non superesse genus.
Adde quod has extra leges moremque ingalem.

Exaudit prona non Dem aure preces.
Res pia coniugium caeli se nubibus infert,
Et canit antori carmina laeta fuo.
Quare virtutes aliae sine honore iacebunt,
A quibus abfuerit connubialis amor.
Nec mihi Matthiae tantum benefacta probantur,
Quae tamen eximium promeruere decus:
Quantum castus amor, licitos qui respicit ignes
Et petit amplexus Ursula casta tuos.
Perficit hic alias laudes iustumque Tonanti
Efficit, et celsa sistit in arce poli.
Pegasides Musae, thalamo praebete pudico,
A onias violas, Aoniasque rofes:
Vosque piae Charites pacem donate beatam;
Floreat ut veris sponsus uterque bonis.
Talia cantabant, Mecoenas optime, nuper,
Insignes animis et pietate Deae.
Quae mox arboreis incide carmine truncis,
Iamque tuum nomen quaelicet arbor habet.
Si libet, et rerum concedit cura tuarum,
Illa etiam chartis rite notata legas.
Non ego splendorem verbis caelestibus addo:
Sat bene, quae graviter dicta fuere, sonant.
Iamque valetudo morbis afflicta finistris,
Scribenti vires eripit et calamum.
Sis felix longumque vale, doctosque clientes
Protege: me dudum provocat atra dies.
Seu tamen Elysias veniam novus hospes ad umbras
Sive thronum summi numinis ante ferat:
Teque tuosque canam: nec me mors invida coget,
Carmina te meritis pangere nulla tuis.

Ad tumulum Sebastiani Gryphii, typographi Lugdunensis.

Ut cum tristis hiems algentibus arua pruinis
Urit, et est sterili frigore tacta seges:

Non violactellus, virides non educat herbas,
Omnia sed gelida sub nive squalor habet.
At simul incaluit Zephyris spirantibus aer,
Floribus et picto gramine vernat humus,
Sic fera Barbaries dum totum perculit orbem,
Pressit et indigno Musica plectra situ.
Nube sub obscura vatum iacuere libelli,
Nec fuit antiqui carminis ullus honos.
Cum tamen explicuit veloces Gryphius alas,
Inque suas aedes publica scripta tulit:
Noluit haec foedis torpere diutius umbris,
Sed velut in clara luce videnda dedit.
Hinc passim volitant gelido meliora sub axe
Carmina, Romulidae quae cecinere senes.
Atque tuo, Gryphi doctissime, munere vivunt,
Barbaries voluit quae dare saeva neci.
Iure tibi grates igitur studiosa iuventus,
Quam tua cura libris tot cumulavit, agit.
Ac tibi post obitum praeconia debita soluit,
Spargit et ad tumulum florea dona tuam.

In terminum Des. Erasmi.

Termine divorum, quo non constantius alter
In Capitolina restitit arce Iovi,
Quid facit ut clypeo modo continearis Erasmi,
Cum tua iamdudum templa fatiget humus.
Quaeque locum summo non concessere Tonanti
Membra, ruinoso pondere terra premat?
Scilicet ut nulli superum tua cessit imago,
Ignea nec manibus qui iacit arma, Iovi.
Sic eus et clari laus immortalis Erasmi,
Non aliquem, cui nunc cedere possit, habet.
Huius enim cunctas excedit gloria metas,
Fulget et in docto, non superanda, choro.
Hunc velut aethereum coluit Germania numen:
Quam Desid erii nomina iure tenet.

In draconem custodientem aurea mala, Felici Fidleri.

Ardua virginei conscendere culmina montis,
Culmina, praecipiti vix adeunda loco:
Non minor est virtus, quam custodita Draconi
Mala, triumphali diripuisse mann.
Gratior maior inest auro, sed gloria maior,
Nobile Daphnea cingere fronde caput.
Deque iugo malim Parnasi ducere Musas,
Atrea quam patriae mala referre meae.
Carole terrarum victor, ter maxime Caesar,
Tu facis ut studium suscitet aequus honor.
Praemia qui doctis non inferiora rependis,
Nec minus illorum scripta verenda probas:
Quam si pro patria victricia signa tulissent,
Ac referant forti clara tropaea manu.
Hercule sic dignos clypeos atque arma dedisti
Fidlero, Clariae qui decus artis erat.

In virum demetentem carduos Lamberti Distelmeieri.

Dum pia Marchiacas Astraea perambulat oras
Quam trahis ex alto dux Ioachime polo:
Demetit hic tribulos, et acutae cuspidis herbas,
Ne laedat teneros inclita diva pedes.
Illa refert populis felicia saecula, vates
Qualia Saturno rege fuisse canunt.
Macte vir ingenio, qui cum duce, iuris et aequi,
Sentibus obstructas non sinis esse vias.

De Livore.

Callimachus quondam succin cta poemata Phoebo
Fertur in Aoniis exhibuisse iugis.
Non tulit hoc livor: sed clam vestigia ducens,
Nobile turbato lumine vidit opus.
Nec mora, victori Pythonis vellicat aurem;
Atque poetarum non genus, in quit, amo.
Qui non tanta sono verborum flumina fundant,

Quando Cub undoso gurgite pontus habet
Talia dicentem, repulit pede divus Apollo,
Atque ait: invidiam talia verba decent.
Voluitur Euphrates late serpentibus undis,
Et sordes varias amne ruente vehit.
Parua sed haurit apis sacro de fonte liquorem,
Qui scatet exiguis, ad iuga montis, aquis:
Phoebe pater salue: disrumpere pessime livor:
Firma Cyrenaei gloria vatis erit.

e)k tou= po/nou kle/os.

Cum labor et virtus sponsali foedere iuncti,
Sensissent liciti gaudia casta tori:
Prediit in lucem, quae vertice sidera tangit,
Gloria, non alio progeneranda modo.

In poemata Melchioris Saveri.

Nobilis Amphion Thebanas condidit arces
Dum cecinit blanda carmina docta Chely,
Ac licet addictam vitiis insignibus urbem
Struxerit et plenas impietate domos;
Attamen illius viget inclita gloria cantus,
Res animo cassae quo potuere trahi.
Quam longe praestat Chelys intemerata Saveri,
Aedificat sanctae qua pietatis opus?
Quaque Dei cultus et sacri dogmata verbi
Provehit, ac summo numine digna canit?
Quod bene fi numeros spectes et amabile carmen,
Haec etiam lapides plectra movere queant.
Tales namque sonos blandis concentibus edunt,
Possit ut haud ullum Suavius esse melos.
Perge, fides quaso digitis pulsare sonoras,
Te quoque non tenuis fama savere manet.

De homine, ex Graeco.

Cum lacrimis natus, lacrimans exstinguor, et omni,
Paene mihi lacrimis vita peracta fuit.
O genus humanum lacrimabile, triste, caducum,

Quod viven, miserum post obitum cinis est!

In effigiem Pauli Eberi.

Hos quicumque vides non firmi corporis artus,
Quos tibi pictoris parua tabella refert:
Consilium perpende Dei qui splendida mundo
Visa, putat regno non satis apta suo.
Eligit infirmos, per quos Ecclesia Nati
Docta, salutarem possit habere sidem.
Illa et am praesens iuvat instrumenta salutis.
Praesidioque suo membra pusilla levat.
Ergo parua licet sit vox et corpus Eberi,
Ipse per hunc optat notior esse Deus:
Namque prius celebres docuit qui sedulus artes,
Aethereo sacras nectare pascit oves.
Quid spectas teneras artus? in corpore paruo
Saepe etiam pietas ingeniumque viget.

In pateram ab Electore Brandeburgico Ioachimo II. sibi donatam.

Pocula donarunt antiquitus aurea reges,
Si quis ab occiso attulit hoste caput.
At meus hic Princeps tali dignatur honore,
Barbariem ferro, qui pepulere, viros.

De celebritate nuptiarum suarum, ad eundem.

Principis officium, felices reddere cives,
Esse, ferunt Cyrum commonuisse senem.
Haec etenim res est, populi quae nutrit amorem,
Murus et haud regi fitmior esse potest.
Consilium sapiens igitur loschime secutus,
Coepta ministrorum digna favere, iuvas.
Nec tibi turpe putas, docti connubia vatis
Reddete legato splendidiora tuo.
A patre nil Princeps talis differre videtur,
Florentem populum qui cupit esse suum.

De nomine Lactantii Iohan. Codicis.

Candor, et innocuo regnans in pectore virtus,

Et probitas vates integritasque decent.
Fallor? an his auctus lactanti nomine donis,
Candida de niveo nomina lacte geris?

De nomine Codicii.

Omnia quod noris vatum monumenta priorum,
Nobile de magno Codice nomen habes.

Ad Richardum de Schulenburgk.

Dum via virtutis, multo superanda labore,
Te, magnis proavis orte Richarde, tenet:
Ne tua ne quaeso remoretur cepra voluptas,
Dulcia quae vigili retia mente struit.
Nam licet haec molles aditus ad inertia monstret
Otia, cultores visa beare suos:
Mox tamen in fandos gemitus fugitiva relin quit,
Seque nihil veri mellis habere probat,
E regione labor, virtutis ad atria ducens,
Difficili quamvis tramite carpat iter:
Suggerit optatos venturo tempore fructus,
Praemiaque extetno non peritura rogo.
Tu potius viridi patiaris dura sub aevo
Post modo quam turpi plena dolore feras.

Ad Matthiam de Schulenburg.

Planta velut subito liquidas se tollit in auras,
Nec patitur longae tristia damna morae,
Innumeros olim fiuctus paritura colono,
Et nemote in toto non habitura parem:
Sic, generose puer, teneris velocius annis,
Exeris ingenii splendida dona tui.
Signaque profectus fas haud incerta futuri,
Promptus honorati spem superare patris.
Perge piecor, verisque polo te laudibus infer:
Nil magis hac ortum nobilitate decet.
Ipse Deus vires etiam tibi corporis addet,
Ac tua praesenti numine coepta reget.
Non etenim frangi sibi dedita corda labore,

Difficili quamvis in statione, finit.

Epitaphium Melanthonis.

Da sancto lacrimas tumulo planctusque sonantes,
Et pia texilibus contege busta rosis?
Hac sub mole cubant veneranda Melanthonis ossa,
Hic antiqua iacet cum pietate fides.
Huc etiam posuit quondam sua membra Lutherus,
Ille reformatae relligionis honos.
Felices animae per quas Ecclesia Christi
Famaque Pieridum nobilis aucta fuit.
Quicquid habent artes ac triplex lingua politum,
Debetur meritis, docte Philippe tuis.
Ergo tibi numquam dignas Germania grates,
Immensum per te soluet, adepta decus

Ad Casp. et Frider. de Nostitz, Borussos.

Eximii fratres, quos mentibus insita virtus
Addictos vitiis turpibus esse vetat:
Ecquid adhuc Phoebi dulcem retinetis amoremt
Atque bonas artes vos den cisse iuvat?
An calor ille rcens, et feruida cura remisit,
Dum coliris vitreo moenia iuncta Nicro?
Non ita: nam studium fecundaque pectora novi,
Nobile perpetuo quae meditantur opus.
Si tamen et fas est currentibus addere calcar;
Hortor ut inoceptum perficiatis iter.
Atque Heliconiadum celsamproperetis ad arcem,
Quam tenet aeterno Gloria fultra throne.

Epitaphium Iohannis Langeri.

Sala quid insolitum tristi sub gurgite murmur
Edis? et humidulum condis in amne caput?
Occidit huic ripae Langerus, amabilis hospes:
Occidit heu florum quos fovet illa decus.
Quae tamen heic citharae? quis iungit carmina neruis?
Ereptum Phoebus Pegasidesque canunt.

Qui gemitus? luget defunctum candida pubes,
Ad pia cui ductor Phocidos antea fuit,
O multum dilecte cinis! tibi munera serus
Has etiam violas, haec tibi serta fero.