MATTHAEI SCHICKERADII BITTERFELDENSIS.

In nuptias Christophori Finckit et Annae Schulthesiae. I. Ad Sponsum de Marte et Amore.

ILle vir, iste puer, puer hie privignus, atille
Vitricus, et Diuûm vulnera utrumque iuvant.
Triste supercilium Mavorti, oculique minaces;
Contumolis fallax dulce renidet Amor.
Attamen heul multo est illo truculentior iste,
Saevior heulsaevo Marte tyrannus Amor.
Nam quem Mars laesit, spes hunc fovet, ut mala letho
Finiat aut medica restituatur ope.
Verum dirus Amor, cuius praecordia laesit,
Viva cum morte hunc mortua vita manet,
Unum solamen restat (quod Sponse notabis)
Talia sana ntur vulnera vulneribus.
Tu quantum ergo potes, caesim punctim que ferito,
Cordi Sponsa tuo vulnera so qua dedit.
Vulnera vulneribus quod si bene compensasti,
Cordi speranda est hinc medicina tuo.

II. Iocus ex dicto Iulii Caes. Scalig.

En ut mutarint modo nuptae virginis ora,
Vultus in maestum proiciatque sinum;
Quin etiam ancipiti fundit suspiria corde,
Et gemitus Cupidi pectoris indicia!
ERimartnostrum non est penetralia cordis,
Caussa verecunda et cur ita mcesta latet.
Saltem cogito, quod de sponsa Scaliger heros,
Optar quud, times; et quoa rimet, opiart, ait.

III. Lusus de Sponsi nomine ad Spunsam.

Fringilla Sponsam te donat Pronubus Iuno,
Danda tibi potius cum Philomela foret.
Unde habeam quaeri sitaceo, res ipsa loquetur,
Nolens sive volens tu dabi ipla fidem.
Felici partu Philomelas quîppe datura es,
Vel media invitae aquae tibi nocte canant.

IV. Vincula Martis et Venerit.

Separe qui vixit, dein vita compare vivet,
Liber qui vixit, postmodo victus erit.
Mirum. nam cum sit libertas aurca quisit,
Vincula coniugii Sponsus ut arcta velit?
Sic ego, qui Veneris rudi atque sgmarus Amoris,
Cuique puellarum gratia nota parum.
Miranti Cypris tacite mihi vellicat aurem,
Atque infit, quem non talia vincla iuvent?
Vincula pol isthae longe gratisnma, mirum!
His nisi se vinctum quilibet esse velit.
Loripes ille faber, cum me Martemque ligasser,
Dius Dluvorum risui uterque fuit.
Ridebant, sed quis nolebant se esse ligatum,
Ceu cum Martemeo, Diva ligata fui.

V. Ad sponsum, ex Graeco illo: pa=sa gu/nh xo/los e)sti\.

Faustas uxori qui binas destinat horas,
Ta\n mi/an e)n qala/mw|, ta\n mi/an e)n qana/tw|.
Praeterea et quicquid superat vitaeve dieive,
Dandum discidio dissidioque putat,
Graeculus est: sed ego tecum contraria pono,
Veraque quae Thracum nemo negare queat:
Femina cuncta bona est, quod si mala contigit ulli.

Nescio quo fato res bona facta mala est.

VI.

Sponse tua gaude sponsa ô neonymphe triumpha,
Vota pia, et bona quam fata dedere tibi.
Quam nunc obliquis qui frustra verberat hirquis,
Spem cassam ille sibi, fecit et istesibi.
Spem potius fecit doctae pellacia linguae,
Ingenuus pudor, atque heu simulatus amor.
A)llopro/sallos e)/rws vestra urit pectora, Nymphae,
Si dicendus e)/rws, a)llopro/sallos e)/rws.
Felicem sponsum, in cuius sibi pectore sedem.
Aeternam et sponsae pectore fixit Amor.

VII. Iocus ad sponsam ex Graeco illo a)ne/xou kai\ a)pe/xou desumptus.

Multum laudavit mihi sustine et alstine et ista
Multum olim Sponso vox tuo in ore fuit.
Quando ad te Sponsum iam Cinxia Iuno vocabit;
Quaeso tuo Sponso. sustine et abstine. ai.
Iunonem poliuro tuant Geniumque mariti:
Sponsi inquam (fors hac nocte maritus erit.)
Id quod laudavit, mox detestabitur. odit
Scilicet unanimus sustine et abstine, Amor.

VIII.

Omina sunt aliquid, catus haud contempserit omen,
Omen enim multo nomini inesse liquet.
Annam si vertas, tunc voce reciproca, habebis
Manna illam ambrosiam, delicias que poli.
Fallor an haec etiam quae Sponso iungitur Anna
Corids deliciae, et manna futura viro est.

IX. Ad Sponsum de contemptoribus sexus feminei.

Femineo quisquis generi convicia dicit,
Non homine hunc natum, sed sue matre, putem.

Sponse tuo melior sedit sententia cordi.
Cui pia coniugii iura marita placent.
Quiq homini te iungis homo (si pace sophistae
Femina voce hominis indigitanda venit)
Di faxint long umsis Sponse maritus, et Annae
Det volo Cumaeos Anna Perenna dies.

X. Concluditur cum voto ad Deum Opt. Max.

Atque ea quae dixi, ioculari carmine dixi?
Plurima quantumuis seria mixta iocis.
Si qui hîc intermos, triltes exeste Catones,
Non estis nostris apta theatra iocis.
Vulgivagam Venerem qui detestare, Iehona,
Illeges Veneris deliciasque vetas,
Coniugiique auctor qui diceris et diceris,
Auctor ut huius eras, sic quoque fautor eris.